M'n zusje

[ofniet]

Gister zocht ik een leeg schriftje of iets, was op m'n zusje's kamer. Zag een schriftje en wou kijken of die leeg was. Het bleek een soort dagboekje te zijn (ze had pas 4x geschreven of zo) en er zaten brieven in naar haar vriendje en naar een vriendin, die had ze blijkbaar nooit gegeven.

Ik (nieuwsgierig ) begon die te lezen.

Ik begon ergens bij de 3e blz en het verhaaltje begon heel gewoon; dat ze veel van haar vriend hield en dat het anders was dan bij haar ex. Toen schreef ze dat ze bang was voor haar ex, omdat hij haar deed denken aan haar oude baas. Toen las ik verder en er stond dat haar oude baas haar had aangerand, dat ze eerst zaten te ouwehoeren en hij haar toen begon te betasten en niet meer los liet. Ook dat hij zei "Je verteld dit aan niemand, je wil toch niet dat er nare dingen gaan gebeuren he?". Ze schreef ook dat niemand het ooit mocht weten, omdat het dan misschien zou uitlekken.

Ik schrok hier heel erg van en heb het schriftje weer terug gelegd. Het is al een jaar geleden dat ze daar werkte, maar ze heeft het eind april geschreven. Bovendien is haar oude baas een goede vriend van mijn ouders, daardoor mocht zij daar ook werken. Het is me nooit opgevallen dat zoiets ook maar zou kunnen zijn gebeurd, ze heeft nooit iets laten merken.

Ik heb het gisteravond aan m'n broer laten zien, hij geloofde het niet echt en zei dat als het zo was ik het meteen tegen mama moest vertellen en zo. Vandaag heb ik het schriftje weer gepakt om te kijken of er dingen in stonden die m'n moeder niet mag lezen, over haar vriendje of wat dan ook. Toen las ik een brief aan een vriendin van haar, het was min of meer alsof ze zelfmoord zou gaan plegen. Er stond in dat ze wou worden begraven, dat ze foto's mee wou in haar graf, welke muziek ze wou, dat ze wou dat er niemand verdrietig om zou zijn en dat iedereen in fel gekleurde kleding moest komen. Ook dat ze heel veel van iedereen hield en een leuk leventje had gehad.

Het engste is dat ik zelf ook een soort map heb waar ik in schrijf, alsof m'n zusje hetzelfde is als mij. Ik begon te schrijven vanaf dat ik 12/13 was, ben vanaf toen ook depressief, maar heb dit altijd voor iedereen verborgen gehouden. M'n zusje is nu 15.

Ik wil dit van m'n zusje echt aan m'n ouders vertellen, maar zou niet weten hoe.

M'n moeder is zelf depressief, m'n broer en zusje weten dit niet. Alleen dat ze vaak buien heeft, maar niet waarom. Ikzelf ben er achter gekomen doordat ik 5 weken geleden pillen van haar heb gevonden. En ik heb een gesprek gehoord tussen haar en mijn vader, ze zei tegen hem dat ze dood wou en dat ze dat gevoel al veel langer had en zo. Ik heb het noooit iemand verteld en volgens mij weet alleen m'n vader dat ze depressief is, geen familie, vrienden of kennissen.

Iedereen hier in huis leeft ook langs elkaar heen, we praten alleen oppervlakkig, dat maakt het ook wel moeilijker om zoiets te vertellen. Het lijkt net alsof ik nu achter de problemen van iedereen kom, alsof ik in een waas leef.

Heeft iemand hier misschien zoiets meegemaakt? Zijn er misschien tips over of ik het wel moet vertellen en hoe ik erover moet beginnen tegenover m'n ouders? Dat ik het eerst alleen tegen m'n moeder moet vertellen of tegen m'n vader of dat ik iedereen bij elkaar moet roepen... en wat moet ik zeggen tegen m'n zusje?

[ofniet]

..

Waarom twee minuten na het openen van een topic een post met '...'?

Ik kan zeggen dat ik het stom en achterbaks vind dat je in andermans dagboek leest (en dat ik vind het ook), maar dat heb je nu niks aan... Ik snap dat je je heel rot voelt als je zo iets leest...als ik jou was zou ik er eerst met je zusje over proberen te praten of haar een brief schrijven ofzo, hopelijk pakt ze het goed op...

[Mu]

Dit moet op psychologie. Denk ik. Of niet?

Nou ja goed, ik denk dat je misschien open kaart kunt spelen. Vertel je vader eerst dat je weet van je moeder. Of vertel je moeder het. En vertel hun dan van je zusje. Als ze echt zulke plannen heeft kun je het niet verzwijgen.

Mu schreef op 20-05-2004 @ 12:34 :
Dit moet op psychologie. Denk ik. Of niet?

Het gaat ook over relatie...mogen de fb's van hier beslissen wat ze willen.

Nou ja goed, ik denk dat je misschien open kaart kunt spelen. Vertel je vader eerst dat je weet van je moeder. Of vertel je moeder het.

Dat lijkt me idd ook wel verstandig.

[Mu]

Je kunt je zusje sowieso subtiele hints gaan geven dat ze heel veel voor jullie betekent en dat jullie haar nooit kwijt willen

[Mu]

Leonoor schreef op 20-05-2004 @ 12:35 :
Dat lijkt me idd ook wel verstandig.

Ja, het lijkt mij ook niet goed dat ze zegt dat men in huis langs elkaar heen leeft. Het is tijd om die banden wat aan te trekken denk ik, en dat begint met eerlijkheid.

Je kunt bijvoorbeeld je zusje ook zeggen dat je eht gevoel hebt dat haar wat dwars zit. "Of ze het aan je wil vertellen..."

[boer]

om iemand z'n dagboek te lezen is heel fout, maar om het dan ook nog op internet te plaatsen is helemaal erg

edit, sorry ik had het verhaal nog niet gelezen. De enige oplossing is met je zusje er over praten.

[xsweet_bitchx]

je hebt ten eerste niet het recht iemands dagboek te lezen. soms houden mensen een dagboek bij met fantasie verhalen. dus misschien is het niet eens echt waar. en je zit te vertellen dat iedereen depresief is bij jullie thuis. misschien komt dat ook wel doordat iedereen langs elkaar heen leeft zoals je zelf zei. ik zou het niet tegen je moeder vertellen als het toch al zo slecht met haar gaat. misschien kun je er met je oma of een tante ofzo over praten.

[cyntha]

Ik vind het echt heel erg dat je het dagboek van je zusje hebt gelezen, dat doe je niet. Je was misschien nieuwschierig, maar het is van haar en dus moet je er afblijven. En dus al helemaal niet het eerst nog aan je broer laten lezen. Maar goed, ik zou het er eerst met je zusje over hebben voordat je het aan iemand anders gaat vertellen.

wow, heftig verhaal. Misschien is het handig om eens met je zusje te praten... over dat dit soort gevoelens in de familie voorkomen. Misschien wil zij jou dan wel in vertrouwen nemen...

[The Crash Bash]

Die vent die je zusje aangerand heeft gewoon met een groep in mekaar gaan slaan.
Dan zal ie voortaan wel nadenken over het aanranden van jonge meisjes!

[Pinksterhaas]

Met je zusje praten. En begin met je verontschuldegingen aan te bieden dat je het dagboek min of meer perongeluk hebt gelezen.

[P&C]

precies, jullie zochten toch nog een doel voor een meeting ?

serieus:
ik zou je zusje in vertrouwen nemen, voordat het telaat is
erover praten etc zeggen dat ze niet de enige is (vertel over je eigen dingen, zodat ze ziet dat het niet gek is en jij ook haar vertrouwd door haar dit te vertellen)
ga anders naar een gezin psychiater ofzo

[Fantôme]

ik ben je zusje.
niet echt natuurlijk... maar sta wel ongeveer in haar schoenen.
ik had ook een soort dagboek dingetjes, die gelezen werden, en waar ik mee geconfronteerd werd. nu schrijf ik niet meer, en krop ik alles op, zodat men het niet kan vinden, en kan gaan lezen. want dat doen ze, daar ben ik nu wel achter.

ik weet niet wat je moet doen... Misschien idd gewoon af en toe eens een knuffel geven, iets liefs tegen haar zeggen, gewoon laten merken dat je om haar geeft enzo. Ik denk dat als ze je vertrouwd ze er zelf mee zou komen.

liefs, wen

The Crash Bash schreef op 20-05-2004 @ 17:21 :
Die vent die je zusje aangerand heeft gewoon met een groep in mekaar gaan slaan.
Dan zal ie voortaan wel nadenken over het aanranden van jonge meisjes!

[Marilyn]

Wat erg dat je in zo'n rottige situatie zit. Ik weet niet hoe goed je relatie met je zusje is, hoe goed jullie met elkaar kunnen praten, maar ik zou zeker op een moment dat ze alleen is (op haar kamer bijv.) met haar gaan praten. Het beste is om rustig en eerlijk te beginnen:

vertel haar hoe vervelend je het vindt dat jullie zo langs elkaar heen leven en zo weinig met elkaar praten over dingen die er echt toe doen. Vertel haar dat je per ongeluk gesprekken hebt opgevangen tussen je vader en je moeder die je maar moeilijk kan verwerken, en waar je niet makkelijk over kan praten. Je hoeft niet meteen te vertellen wat er precies aan de hand is, en als ze vraagt wat er dan aan de hand is zeg dan dat dat eigenlijk niet hetgene is waar je het op dat moment over wilt hebben. Ik zou daarna open kaart spelen: dat er nog een zorg bijgekomen is. Vertel haar dat je een leeg schriftje zocht op haar kamer en dat je een schriftje vond waarvan je later begreep dat het haar dagboek was.

Ik denk dat ze in de eerste instantie heel kwaad op je zal worden, maar dat ze waarschijnlijk wel open staat voor een gesprek. Ik denk namelijk echt dat ze graag wil dat iemand het weet, want zo'n geheim wil je niet.

Natuurlijk zeg je dat het je spijt, maar dat je aan de andere kant blij bent dat je het gelezen hebt. Het zal zeker wel helpen om te zeggen dat je zelf depressief bent, dat je haar gevoelens herkent, dat je haar begrijpt en zelf ook schrijft. Ik denk dat je zusje het heel fijn zal vinden als ze weet dat ze niet de enige is die met gevoelens worstelt. Vertel haar hoe vreselijk je het vindt wat haar overkomen is en hoe afschuwlijk fout die man is die haar dat aangedaan heeft.

Het is heel belangrijk om te zeggen dat haar geheim veilig is bij jou, dat ze zelf mag kiezen om het te vertellen aan jullie ouders of niet (belast haar absoluut niet met de weet dat het niet goed gaat met je moeder, dan zal ze je moeder niet met nog meer problemen willen opzadelen. Ik vind, hoe hard het ook mag klinken, dat je zusje op de eerste plaats komt en niet je moeder. Je moeder is volwassen, heeft je vader en hoogstwaarschijnlijk ook een psychiater. Je zusje heeft haar ouders nodig, is afhankelijk van haar ouders, net als jij, en zou haar verhaal moeten kunnen doen als ze dat wil, zonder rekening te hoeven houden met de toestand van haar moeder.)! Vertel haar dat ze, als ze dat wil, er altijd over kan praten met jou. Ook zal je haar kunnen vertellen dat ze niet hoeft te luisteren naar de dreigementen van die man. Dat ze met een vertrouwenspersoon op school kan praten, omdat die zal weten wat voor stappen ze kan nemen en haar hierin goed zal kunnen begeleiden. Samen met die vertrouwenspersoon zou ze met jullie ouders kunnen gaan praten, alleen als ze dat zou willen natuurlijk.
Vertel haar hoe strafbaar het is wat die man heeft gedaan. Dat je ouders geen moment aan haar verhaal zullen twijfelen en geheel achter haar zullen staan. Net als jij. Vertel haar gewoon dat ze niet alleen is en dat ze helemaal niets hoeft te doen wat ze niet wil!

Nogmaals, ik weet niet hoe je zusje is en hoe goed jullie relatie is, maar ik zou dus zeker met haar gaan praten! Als ze kwaad op je wordt en je verder geen kans geeft, schrijf haar dan een brief! Ik zou niet eerst met je ouders erover gaan praten, omdat het niet aan jou is om die stap te zetten.

Heel veel sterkte en succes!

P.S. Je moeder is depressief en jij ook. Het is bewezen dat dit in veel gevallen erfelijk is. Misschien kan je zelf ook gaan praten met iemand, een vertrouwenspersoon bijv., over hoe jij je voelt (heb zelf ook een tijdje gelopen bij een psycholoog). Misschien voel je je met medicijnen stukken beter..

[Fantôme]

The Crash Bash schreef op 20-05-2004 @ 17:21 :
Die vent die je zusje aangerand heeft gewoon met een groep in mekaar gaan slaan.
Dan zal ie voortaan wel nadenken over het aanranden van jonge meisjes!

daar heb ik mijn post al helemaal niet meer op gereageerd maar het is idd heel erg dat dat soort dingen gebeuren... zo'n iemand weet gewoon niet wat je iemand ermee aan kan doen....!!!

[$$$]

The Crash Bash schreef op 20-05-2004 @ 17:21 :
Die vent die je zusje aangerand heeft gewoon met een groep in mekaar gaan slaan.
Dan zal ie voortaan wel nadenken over het aanranden van jonge meisjes!

Idd. Terroriseer die vent.

Stel dat die vent niks heeft gedaan. Zal jij je even lullig voelen als hij nu in het ziekenhuis ligt. Trouwens ik zou maar eens met een instantie gaan praten, want straks is er niks meer van je familie over. En van je moeder zou het echt stom zijn als ze zelfmoord pleegt, want dan laat ze jullie dus mooi wel in de steek.

[phensicske]

MCH schreef op 21-05-2004 @ 01:14 :
...En van je moeder zou het echt stom zijn als ze zelfmoord pleegt, want dan laat ze jullie dus mooi wel in de steek.

Nogal grof om te zeggen, maar ik ga er niet dieper op in. Let gewoon op met wat je zegt.

Volgens mij vertel je het beter niet dat je haar dagboek las, want dat is allesbehalve een begin van vertrouwen.
Probeer gewoon die band aan te sterken, niet alleen met je zusje, maar ook met de rest van je gezin. En dit kan je door je meer te interesseren in je gezinsleden. Praat wat meer en naargelang dat vlot kan je dan wat dieper op bepaalde dingen ingaan.

Ik denk dat ze anders toch maar toeklappen, verward zullen zijn...(niets zinnigs dus) als je zomaar eventjes met de deur in huis komt vallen.

Veel succes ermee.

phensicske schreef op 21-05-2004 @ 02:23 :
Nogal grof om te zeggen, maar ik ga er niet dieper op in. Let gewoon op met wat je zegt.

En wat is hier grof aan? Het is wel de realiteit. Ze mogen met z'n allen wel langselkaar heen leven, maar als er eentje weg is dan zullen ze daar wel verdriet van hebben.

MCH schreef op 21-05-2004 @ 07:21 :
En wat is hier grof aan? Het is wel de realiteit. Ze mogen met z'n allen wel langselkaar heen leven, maar als er eentje weg is dan zullen ze daar wel verdriet van hebben.

Ik denk dat ze dat niet bedoelde.

[phensicske]

MCH schreef op 21-05-2004 @ 07:21 :
En wat is hier grof aan? Het is wel de realiteit. Ze mogen met z'n allen wel langselkaar heen leven, maar als er eentje weg is dan zullen ze daar wel verdriet van hebben.

Je beschrijft zelfmoord als een stomme daad met de reden dat ze anderen in de steek laat. Zelfmoord gaat daar niet om.
Tuurlijk zullen ze daar verdriet van hebben, maar daar gaat het me niet om. Als je me niet begrijp pm me maar, want dit gaat te offtopic.

[Marilyn]

Heb zo het idee dat Ofniet zelf na haar post hier verder nog geen blik op geworpen heeft.

[The Crash Bash]

ofniet schreef op 20-05-2004 @ 12:28 :
*verhaal*

Ik had nog een vraagje wat ik niet snap.
Je had het toch aan je broer verteld niet?
Waarom is jou broer die gast dan niet gaan afslagen?
Ik bedoel maar gewoon, je beschermt je zusje toch wel en op zo een moment dat iemand je zusje zoiets aandoet kan je die toch wel gewoon afmaken bij manier van spreken.

Ik denk dat als iemand zoiets zou doen bij mijn nichtje dat ik automatisch die gast zou onder handen pakken.
Dat zou iedereen toch doen.

[ofniet]

Ik weet dat het slecht van me was om het te lezen, het was niet duidelijk een dagboek. Gewoon een schriftje (die je normaal voor school gebruikt) waar wat tekst in stond, en als eerste las ik dat verhaal.

Marilyn: Ik heb hier wel elke keer gekeken, alleen nog geen reactie gepost.

Stefan1986: Ja.. om het op het internet te zetten, ik wist en weet nu nog niet goed wat er mee aan moet, vandaar dat ik het hier 'anoniem' om hulp vraag.

The Crash Bash: Ik snap het zelf ook niet echt, heb hem er ook helemaal niet meer over gehoord, ook raar. Maar ik zie mijn broer echt niet op iemand afstappen, hij is echt een braaf, verstandig persoontje. Volgens mij heeft ie nog nooit ruzie gehad, gevochten of wat dan ook. Hij houdt zich altijd rustig en is meer met zichzelf en school bezig. Dat hij er niet over praat, komt denk ik doordat we nog nooit over zoiets hebben gepraat.

Ik ga morgen met m'n zusje praten. Wou het gister en vandaag nog niet doen, omdat ze plannen had met vrienden i.v.m. hemelvaart (misschien dat ze er dan geen zin meer in zou hebben). Ik ga haar gewoon eerlijk vertellen wat er is gebeurd, hoe ik dat schriftje vond en dat ik er met haar over wil praten. Ik zou echt niet weten hoe ze zal reageren, maar als ze kwaad word, schrijf ik een brief of probeer ik later met haar verder te praten. Ik ga haar in elk geval niet dwingen iets aan m'n ouders te vertellen, dat mag ze zelf kiezen. Ik hoop natuurlijk wel dat ze het aan m'n ouders wil vertellen, omdat die man bevriend is met mijn ouders (zijn vrouw en familieleden ook) en steeds bij ons thuis komt, maar ik ga het zeker niet forceren.

Ik wil haar niet vertellen over mezelf, aan de ene kant eigenlijk ook weer wel. Ik wil niet dat ze zich zorgen maakt om mij, maar wel dat ze weet dat ik haar min of meer begrijp. Dus dat weet ik niet helemaal zeker. Ook wil ik haar nu nog niet vertellen over m'n moeder, omdat ze dat er dan ook nog bij krijgt.

Ik hoop in elk geval dat ze het goed op zal vatten en niet lang boos blijft en natuurlijk dat ze met mij wil praten. Ik wil haar heel graag steunen.

Ik heb veel gehad aan de meeste reacties, heel erg bedankt hiervoor!

phensicske schreef op 21-05-2004 @ 14:43 :


Je beschrijft zelfmoord als een stomme daad met de reden dat ze anderen in de steek laat. Zelfmoord gaat daar niet om.
Tuurlijk zullen ze daar verdriet van hebben, maar daar gaat het me niet om. Als je me niet begrijp pm me maar, want dit gaat te offtopic.

Schrijf niet zo klein en leg me eens uit waar het dan wel over gaat.

[ofniet]

MCH schreef op 21-05-2004 @ 01:14 :
Stel dat die vent niks heeft gedaan. Zal jij je even lullig voelen als hij nu in het ziekenhuis ligt. Trouwens ik zou maar eens met een instantie gaan praten, want straks is er niks meer van je familie over. En van je moeder zou het echt stom zijn als ze zelfmoord pleegt, want dan laat ze jullie dus mooi wel in de steek.

Zoiets schrijf je niet zomaar op, het was ook helemaal in detail plus de gevolgen voor haar ervan.
Ja, ik heb zelf ook al bedacht dat er strax misschien nix meer van m'n gezin over is, daar denk ik ook heel vaak aan. Het is alleen niet makkelijk om er over te praten, omdat ik nog noooit over zoiets met ze heb gepraat. Bovendien is het zo gegroeit, je kan alles niet zomaar even oplossen.
Iemand pleegt niet voor nix zelfmoord, ik weet zeker dat ze alles niet zomaar zou opgeven en ons zomaar in de steek zou laten.

ofniet schreef op 22-05-2004 @ 00:39 :
Ik weet dat het slecht van me was om het te lezen, het was niet duidelijk een dagboek. Gewoon een schriftje (die je normaal voor school gebruikt) waar wat tekst in stond, en als eerste las ik dat verhaal.

Dan nog, je hoort niet in andermans spullen te snuffelen, laat staan lezen. En bij de eerste regel had je kunnen weten dat het niet om gewoon een schriftje ging. Ik vind het allemaal geen excuus.

Succes met het gesprek met je zusje, laat je weten hoe het af is gelopen? Als je over jezelf verteld hoef je toch ook niet tot in de allerkleinste details te treden? Heel oppervlakkig kan ook, misschien is dat voor jou prettiger? Succes iig!

[dext0r]

ik vind dat men hier niet zo moet zeiken dat hij/zij in dat schriftje heeft gelezen, maar zich meer moet richten op de echte issue. wat er in staat is geen zoete koek. beter al helpt men de TS daar mee

tuurlijk is het fout, maar om de TS daar nu in zijn onraad/ gevoel van emotie mee af te straffen vind ik dus echt een no no

dext0r schreef op 22-05-2004 @ 12:17 :
ik vind dat men hier niet zo moet zeiken dat hij/zij in dat schriftje heeft gelezen, maar zich meer moet richten op de echte issue. wat er in staat is geen zoete koek. beter al helpt men de TS daar mee

tuurlijk is het fout, maar om de TS daar nu in zijn onraad/ gevoel van emotie mee af te straffen vind ik dus echt een no no

Ik vind dat iedereen zijn of haar mening mag geven. De meeste mensen nemen behalve hun mening te geven over wat jij nu zegt ook nog de moeite om op de 'echte issue' te reageren.

Wat ik meer 'no no' vind, is dat jij commentaar op anderen levert, maar het zelf net zo min doet: waar is jouw reactie op de 'echte issue'? Jouw reactie gaat zelfs niet eens over een post van TS.

Mjah, ik vind dat je nogal zeurt.

[hippie jesse]

Jemig, dit klinkt wel heftig. Heb jij ook weer andere mensen waarmee je over je eigen leven kan praten? kan je geen mensen op je school in vertouwen nemen of zo?

[phensicske]

MCH schreef op 22-05-2004 @ 00:48 :
Schrijf niet zo klein en leg me eens uit waar het dan wel over gaat.

offtopic

phensicske schreef op 22-05-2004 @ 15:42 :
offtopic

Jij ja en nu ophouden.

Allebei ophouden.

Leonoor schreef op 22-05-2004 @ 19:16 :
Allebei ophouden.

Dat zeg ik toch.

[The Crash Bash]

Is het nu al opgelost met je zusje?

[ofniet]

Ik heb er met m'n zusje over gepraat.

Ze was alleen op haar kamer en ik ben naar haar toe gegaan. Ik vertelde haar over het schriftje, ze schrok best en werd eerst boos. Ze zei dat ik nooit meer op haar kamer mocht komen en dat soort dingen, ik ben toen weg gegaan.

s'avonds kwam ze naar me toe en vroeg waar ik mee bezig was (was huiswerk aan t maken). Ik bood m'n excuses aan i.v.m het schriftje, toen vertelde ze dat ze eigenlijk wel opgelucht was dat ik het had gelezen. Ook zei ze dat ze het me soms wel wou vertellen, maar ze twijfelde en ze bang was dat ik haar niet zou geloven. Ook was ze bang dat ik het aan onze ouders zou vertellen, omdat die man een kennis van ons is.

Ze maakte me duidelijk dat ze echt niet wou dat onze ouders het zouden weten, heb het ze dan ook niet verteld. Ik heb haar wel gezegd dat ik het m'n broer had verteld, ze zei dat hij het wel mocht weten. Het gesprek verliep best wel stroef, maar aan t eind praatten we wel makkelijker dan in het begin. (We gaven elkaar zelfs een knuffel. Jaja, zeldzaam )

Ze heeft daarna nog 'oppervlakkig' met m'n broer gepraat, hem verteld dat ze niet wou dat anderen het te weten zouden komen. We hebben haar beiden beloofd onze mond te houden en dat we haar zullen helpen wanneer ze het wel wil vertellen.

Het gesprek heeft zeker wel geholpen heb ik het gevoel, want ze komt nu af en toe ook naar me toe om gewoon even te praten. Dus dat is zeker beter.

Thnx again all.

En nu? Wat gaat er dan verder nu met je zusje gebeuren? Want het is niet niets, wat ze heeft meegemaakt. Misschien moet ze hulp hebben, op school of zo. Heb je haar eigenlijk ook verteld over dat je moeder depressief is?
Ik vind het trouwens goed dat ze wel nog gewoon een gesprek met jou op gang heeft gebracht daarover, want als iemand in mijn ''dagboek'' ik vind dat een stomme naam, ik heb ook gewoon een schrift zou lezen, zou die persoon het heel erg verpest hebben bij mij. en ja, nu zeur ik ook over dagboeken die niet gelezen mogen worden, dext0r, maar ik vind niet dat je dat kunt maken

[ofniet]

Mushu schreef op 01-06-2004 @ 18:04 :
En nu? Wat gaat er dan verder nu met je zusje gebeuren? Want het is niet niets, wat ze heeft meegemaakt. Misschien moet ze hulp hebben, op school of zo. Heb je haar eigenlijk ook verteld over dat je moeder depressief is?
Ik vind het trouwens goed dat ze wel nog gewoon een gesprek met jou op gang heeft gebracht daarover, want als iemand in mijn ''dagboek'' ik vind dat een stomme naam, ik heb ook gewoon een schrift zou lezen, zou die persoon het heel erg verpest hebben bij mij. en ja, nu zeur ik ook over dagboeken die niet gelezen mogen worden, dext0r, maar ik vind niet dat je dat kunt maken

Ze wil niet dat iemand het weet en ik heb haar beloofd het niemand te vertellen zonder dat zij het wil. Ik heb haar niet duidelijk over m'n moeder verteld, alleen dat ze soms buien heeft en zo doordat ze niet lekker in haar vel zit.
Ja, ik weet dat het fout is om iemand's dagboek te lezen, maar ben achteraf toch wel blij dat ik het wel heb gelezen. Tegenstrijdig, ja.

Je bent in ieder geval wel lief voor haar, door zo bezorgd te zijn.

[smilegirl]

hmz oke....iedereen kan nu wel gaan zeggen dat het fout is dat je haar dagboek hebt gelezen,dat je het niet aan je broer had moeten laten zien...en dat je het ook nog eens op internet zet...maar je liet het je broer lezen omdat je je zorgen maakt om je zusje...je zet het op het forum omdat je advies wil...
misschien is het wel goed dat je het gelezen hebt anders had je zusje er dus altijd alleen mee moeten blijven lopen en als je 15 bent kun je dat echt niet....
je moet haar laten merken dat je haar wil helpen...
je had het immers niet op het forum gezet als je dat niet zou willen..
je wilt dat je zusje zich beter voelt dan jij...teken dat je van haar houd toch??

oke dagboeken lezen is fout maar in dat geval is het misschien wel beter geweest ga voorzichtig met je zusje praten en laat merken dat ze er niet alleen voor staat

iets zinnigers heb ik niet te zeggen

sterkte smilegirl

[Mu]

Dit topic gaat niet over het lezen van dagboeken van anderen. Met op- of aanmerkingen daarop is niemand nu gebaat.

Dit topic gaat ook niet over de aanrander, en wat je eventueel met die gast moet doen. In elkaar slaan lijkt me sowieso niet de juiste oplossing; is het zusje daar soms bij gebaat? Wordt iemand daar beter van, van al dat geweld in de wereld?

Ik ga ervan uit dat zulke opmerkingen vanaf nu achterwege blijven.

[BustedEngine]

Uiteraard zeggen we altijd dat je nooit in iemands dagboek mag lezen, omdat je feitelijk in je zusje haar geest kijkt nu. Anders gezien zou je dit natuurlijk anders nooit te weten gekomen zijn. Met alle gevolgen mischien van dien. Ik denk persoonlijk dat je hier met haar over moet praten. Je zegt dat er in jullie huis oppervlakkig en langs elkaar heen gepraat word. Ik heb datzelfde probleem. Ik denk persoonlijk zelf dat als je iemand laat blijken dat je om diegene geeft, van diegene houd, zo iemand daadwerkelijk blij zal zijn om zijn hart bij je te luchten. Uiteraard is dit makkelijker om te zeggen, dan om te doen. Ik zelf heb hetzelfde probleem thuis. Ik durf mijn ouders niet te laten blijken dat ik wel van ze hou, en ook om ze geef. Wat altijd resulteert in ruzie, of oppervlakkig "hoi en doei" Om te gaan uitleggen waarom ik denk hoe dat komt heb jij natuurlijk niks aan, maar als je het aandurft zou ik het proberen bij je zusje