Geluk in eigen handen hebben

Hallo!
Ik wilde graag een stuk met jullie delen uit het boek: 'Handboek voor positief denken en leven'

'Als u uw leven in positieve zin wilt veranderen, heeft u aan theoretische kennis alleen niet genoeg. Dan zult u deze kennis in de praktijk moeten brengen. Zelf verantwoordelijkheid nemen voor uw doen en laten, is de weg om u te ontwikkelen tot een geslaagde man of vrouw. Succes, gezondheid, geluk en levensvervulling zijn niet afhankelijk van anderen. Dat bepaalt u! Vul uw gedachten met het woord 'succes' en u zult succesvol worden. U ben wat u denkt. Er bestaan praktisch geen grenzen aan wat u kunt bereiken, als u zich er eenmaal met hart en ziel voor inzet.


Ik persoonlijk kan me hier heel erg aan ergeren. Ik erger me aan het feit dat een 'positieve levensstijl' tegenwoordig als een plicht wordt gezien. In onze samenleving is er een idee van de 'maakbare mens' en het leven is een soort wedstrijd geworden, en degene die die wedstrijd niet bij kunnen houden en niet zijn opgewassen tegen de druk (wat overigens helemaal niet zo gek is) worden depressief verklaart. Neerslachtigheid heeft dan niks meer te maken met de wijze waarop je je leven inricht of met de omstandigheden waarbinnen je leeft. Aan deze (biologisch bepaalde) aandoening kun je iets doen, namelijk een pilletje innemen..... Daarbij hebben antidepressiva nauwelijks meer resultaat dan placebo's en werken ze verslavend.

Het standpunt dat een positieve levenshouding kan helpen gelukkig te worden, daar valt best iets over te zeggen. Maar sommigen gaan nog verder dan dat. Geluk wordt dan voorgesteld als een opgave, een taak waaraan je zelf moet werken. Als je goed je best doet, zul je slagen, je hebt je geluk immers helemaal in eigen hand. Je bent zelf helemaal verantwoordelijk voor je succes en geluk, net zoals word aangegeven in bovenstaand artikel.


Dit is mijn mening, maar ik ben erg benieuwd hoe jullie hierover denken....
Laat gerust een reactie achter!

[rawbananas]

Ik geloof wel dat in sommige situaties positief zijn je veel verder brengt dan een negatieve houding. Veel mensen waaronder ik zelf hebben al heel snel de neiging om uit te gaan van het negatieve.
Beetje van Nee heb je en ja krijg je toch niet houding.

Misschien is dit een bepaald iets in ons dat er ons voor onnodige teleurstellingen behoed, omdat als je bepaalde dingen toch gaat doen met een positieve houding. Je ook sneller beter resultaat verwacht. De teleurstelling als iets mislukt is natuurlijk groter dan wanneer je er toch al negatief tegenaan kijkt en niks verwachtte.

Ik denk dat je een soort middenweg moet vinden, en dat je afhankelijk van de situatie een positieve houding of negatieve houding ergens naartoe moet hebben. Rationeel denken is belangrijk en daaruit een afweging maken naar positief zijn of negatief, en niet sowieso een negatieve/positieve houding hebben. Het hangt sterk af van de situatie.
Ik denk dus dat je meer geluk zult vinden als je deze afweging goed kan maken, omdat als je een te positieve levenshouding hebt je toch altijd grote teleurstellingen tegen komt, omdat je tegenover bepaalde zaken positiever staat dan zou moeten.

[DAH]

Ik zie mijzelf als een 'realistische optimist'. Ik ben gelukkig, optimistisch, maar het leven is ook wel kut, zo af en toe. Voor sommige mensen meer,dan voor anderen. Ik vind mijn leven eigenlijk geweldig. Ik stres bijna nooit, heb vrienden, kan zelf dingen ondernemen. Ik heb genoeg redenen om te stressen, maar ik heb weinig ambitie en wil niet veel moeite doen voor iets. Een zes vind ik meestal eem prima cijfer.
Ik denk dat je je eigen geluk kunt creëren, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.

DAH schreef:

Ik denk dat je je eigen geluk kunt creëren, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.

Deels wel, en deels niet mee eens... Er gebeurt zoveel in je leven waar je geen invloed op hebt. Er is zoveel waar je niks aan kunt doen.

Je kunt wel denken dat je je hele leven zelf kunt inrichten, maar er zijn allerlei dingen in je leven waar je geen invloed op hebt. Eigenlijk begint dat al voor je geboorte want met wat voor erfelijk materiaal moet je het in je leven doen. Daar kunnen goede en slechte eigenschappen bijzitten. Je kunt ook niet kiezen hoe je opgevoed wordt, en waar je geboren wordt. Je hele leven draag je die invloeden mee, al komt na verloop van tijd ook je eigen vrije wil om de hoek kijken. Dan ben je geen kind meer en kun je zelf keuzes maken in je leven waarvoor je zelf verantwoordelijk bent. Maar kwetsbaar blijf je. Je kunt heel ziek worden. Je kunt buiten je wil om ergens bij betrokken raken, je kunt in een rolstoel terechtkomen en mensen van wie je veel houd kunnen overlijden, en vroeg of laat gebeurt dat ook... Daar heb je gewoon geen invloed op, en die dingen kunnen zoveel uitmaken in je geluk. Dan is enkel een 'positieve houding' niet genoeg om gelukkig te worden. Je kunt niet zo maar 1,2,3 gelukkig zijn. Dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan

[Elin3]

Wordt gelukkig zijn zo niet een beetje te veel als ultiem doel neergezet? Gelukkig zijn is geen staat van zijn waar je in kunt blijven verkeren. Het is geen diploma dat je ontvangt en blijft gelden, het is een bepaald gevoel. Het is prima om gelukkig te zijn, zeker, maar ik denk niet dat het je doel op zich zou moeten zijn. Wanneer je geniet van wat je hebt en kunt doen volgt daar vanzelf een bepaalde mate van geluk uit. Je kunt niet altijd gelukkig zijn, maar er zijn wel altijd kleine dingen waar je toch van kunt genieten.

Elin3 schreef:

Wordt gelukkig zijn zo niet een beetje te veel als ultiem doel neergezet? Gelukkig zijn is geen staat van zijn waar je in kunt blijven verkeren. Het is geen diploma dat je ontvangt en blijft gelden, het is een bepaald gevoel. Het is prima om gelukkig te zijn, zeker, maar ik denk niet dat het je doel op zich zou moeten zijn. Wanneer je geniet van wat je hebt en kunt doen volgt daar vanzelf een bepaalde mate van geluk uit. Je kunt niet altijd gelukkig zijn, maar er zijn wel altijd kleine dingen waar je toch van kunt genieten.

Agree!

[hookee]

Het is heel makkelijk een slachtofferrol te kiezen; je leunt achterover, je krijgt (daardoor) niet wat je wilt en je gaat klagen dat iedereen het beter heeft dan jij. Je voelt je ongelukkig maar hebt het grotendeels aan jezelf te danken.
Ik zie het niet als opdracht gelukkig te worden, maar ga dan ook niet klagen als je ongelukkig bent. Natuurlijk komt alles in gradaties.

[Senecatheyounge]

Wat je probeert over te brengen kan ik deels wel bij aansluiten. En je hebt het volgens mij niet door (of misschien ben je daar wel van bewust) maar veel van je overtuigingen zijn te vergelijken met de leer van de stoïcisme, vooral wat je in je tweede opmerking probeert duidelijk te maken. Persoonlijk ben ik het heel erg eens met de leer en daar kwam ik achter toen ik de dialogen las van Seneca op mijn zestiende, sindsdien ben ik ervan gaan houden. Ik denk dat het streven naar geluk in zich zelf wel goed is, de intentie is goed maar hoe meer we naar een gelukkige leven streven, hoe meer we vaak van afdwalen omdat we vaak het zoeken via de verkeerde factoren. Wat ik wel heel erg angstaanjagend vind is hoe wij tegenwoordig geluk definiëren en uiten, en wat eigenlijk de redenen en bedoelingen moet zijn voor een gelukkig leven. Het is alsof het een trend is geworden, een soort verplichting, iets wat heel erg zoet en makkelijk te bereiken is, maar tegelijk moet het ook heel complex en vooral andere kunnen overtuigen dat je gelukkig leeft, want volgens mij is dat wat vele mensen tegenwoordig willen, dat vrienden, familie etc... zien dat zij het wel goed hebben en zo vergeten zij eigenlijk de essentie en doelstelling van een gelukkig leven. Ik wens iedereen wel het beste in het leven toe, echt waar maar voor mij is het niet nodig om iedereen te zien zegen vieren iedere dag alsof het leven geen verdriet, pijn, onrecht, ziektes, armoede, sociale druk..etc kent, dit en nog veel meer hoort bij het leven en daar heb je vaak geen of weinig macht over, dus hoewel ik geloof dat je geluk na moet streven en dat je je emoties moet beheersen als het gaat om dingen waar jezelf geen macht over hebt, moet je daarbij ook bedenken dat er altijd je wat kan overkomen, wat een ander overkomt kan jou ook overkomen.

[Senecatheyounge]

Hier wat stukjes uit de de dialoog: Gelukkig leven door Seneca.

Senecatheyounge schreef:

En je hebt het volgens mij niet door (of misschien ben je daar wel van bewust) maar veel van je overtuigingen zijn te vergelijken met de leer van de stoïcisme, vooral wat je in je tweede opmerking probeert duidelijk te maken.

Nee, had ik niet door Wel leuk om te lezen!
Wel zijn sommigen van mijn overtuigingen van Pindarus of Nussbaum;
Zij hebben ook heel uitgesproken meningen over geluk, waarbij ze het leven vergelijken met een plantje. Om gelukkig te worden moet het plantje een goede stam hebben, het moet goed verzorgd worden, en dan nog kan het regenen en stormen en kan het plantje kapot gaan.

Je hebt ook nog Kierkegaard, maar daar kan ik me niet zo verschrikkelijk goed in vinden.
Kierkegaard is van mening dat er 3 wegen naar geluk zijn:
-esthetische levensweg (gericht op uiterlijk)
-ethische levensweg (gericht op innerlijk)
-religieuze levensweg (gericht op wat hoger dan de mens staat)

Immanuel Kant gaat verder in op de theorie van Kierkegaard, en met hem ben ik het wel eens. Hij zegt dat het leven niet eerlijk is. Als je je namelijk aan een van de bovenstaande levenswijzen houdt wil dat niet zeggen dat je gelukkig wordt. Kant was vooral voorstander van de ethische levensweg, maar hij vond het belangrijker dat je geluk waardig was dan dat je gelukkig was. Als je leefde op een goede manier (volgens de ethische levensweg dus) verdiende je een plek in de hemel, want je was geluk dan waardig.
Kant was wel religieus, maar hij vond dat zelfs God zich aan de morele wet diende te houden, en daarom was hij geen voorstander van de religieuze levensweg.

Dat is wel weer even genoeg informatie voor vandaag
Epicurius zal ook nog wel een keer aan de beurt komen

[Unknown123]

Heb niet alle reacties gelezen, maar zoals je zei over de antidepressiva, het heeft op iedereen een ander effect. Ik zit zelf aan de Sertraline (ook antidepressiva) en bij mij heeft dit erg goed geholpen. Ik kan nu veel positiever denken dan in de periode dat ik wat depressief was. Ik gebruik ook methylfenidaat die voor een betere concentratie zorgt op het leren van hw en omdat het erg druk is met school.

Voor mij heeft dus antidepressiva een goed effect en zorgt het ervoor dat ik me beter voel en ook geen druk voel. Ik heb het gevoel alsof er geen/minder verplichtingen zijn en niks MOET maar MAG (terwijl ik zelf wel weet dat bepaalde dingen wel noodzakelijk zijn en ik zie nog wel deels de prioriteiten van dingen).

Oftewel, ik ben het niet helemaal eens met je mening over antidepressiva of 'pilletje slikken'. Werkt het verslavend? Ja, maar als het goed is loop je bij een psychiater waar je om de tijd op spreekuur gaat voor je medicatie. Bij het stoppen met de medicatie zal je langzaam moeten afbouwen om ontwenningsverschijnselen tegen te gaan.

Maar zoals ik al zei: Bij de ene persoon werkt het middel niet (goed) of heeft deze last van bijwerkingen enzo en bij de andere persoon weer niet.

Kwam er btw pas achter dat dit een oud topic was maarja... heb deze tekst niet voor niks getypt want wou toch ff mn mening nog geven (:

anne_jmv schreef:

Immanuel Kant gaat verder in op de theorie van Kierkegaard, en met hem ben ik het wel eens. Hij zegt dat het leven niet eerlijk is. Als je je namelijk aan een van de bovenstaande levenswijzen houdt wil dat niet zeggen dat je gelukkig wordt. Kant was vooral voorstander van de ethische levensweg, maar hij vond het belangrijker dat je geluk waardig was dan dat je gelukkig was. Als je leefde op een goede manier (volgens de ethische levensweg dus) verdiende je een plek in de hemel, want je was geluk dan waardig.
Kant was wel religieus, maar hij vond dat zelfs God zich aan de morele wet diende te houden, en daarom was hij geen voorstander van de religieuze levensweg.

Wat je over Kant zegt klopt volgens mij wel, alleen ging hij niet verder in op de theorie van Kierkegaard. Immanuel Kant leefde eerder dan Kierkegaard, dat lijkt me nogal raar.

[fizzle-fluffy]

Ik geloof niet dat er meer mensen depressief worden verkláárd wanneer ze de druk niet aankunnen: ik kan me echter inderdaad voorstellen dat, omdat er zo veel druk ligt op een positieve levenshouding en er een taboe lijkt te rusten op alle negatieve emoties, mensen eerder depressief neigen te raken omdat ze deze negatieve emoties zoeken te onderdrukken - en dat gaat niet zonder ook alle andere emoties te onderdrukken.

[JustTalk]

anne_jmv schreef:

Epicurius zal ook nog wel een keer aan de beurt komen

Heb je zijn boekje over geluk gelezen ? Ik heb het op mijn boekenkast staan. Het is een mooi boekje over vriendschap en de (naar mijn gevoel) meer 'echte' en belangrijke waarden in het leven.

anne_jmv schreef:

Het standpunt dat een positieve levenshouding kan helpen gelukkig te worden, daar valt best iets over te zeggen.

Klopt, voor mij is geluk = A STATE OF MIND (een bepaalde geestestoestand).
Je kan die toestand in je geest zelf (voor een groot stuk) beïnvloeden.

anne_jmv schreef:

Maar sommigen gaan nog verder dan dat. Geluk wordt dan voorgesteld als een opgave, een taak waaraan je zelf moet werken. Als je goed je best doet, zul je slagen, je hebt je geluk immers helemaal in eigen hand. Je bent zelf helemaal verantwoordelijk voor je succes en geluk, net zoals word aangegeven in bovenstaand artikel.

Dat lijkt me geen geluk meer, maar een streven. Ik denk, als je streeft naar geluk, dat je het dan juist vaak misloopt. Omdat geluk niet iets is wat je bereiken kunt. Zeker als je dit geluk dan misloopt (je verwachtingen komen niet) zul je je nog veel slechter voelen (doordat je er zo sterk mee bezig was, die droom uit te laten komen), dan wanneer je alles wat meer losgelaten zou hebben.

Ik heb twee definities van geluk.
1. geluk = A STATE OF MIND (zie boven). Je voelt je goed. Gelukkig in dit hier en nu. Het is een kunst, om zoveel mogelijk met heel je bewustzijn (al je energie) in het hier en nu te proberen leven. Ben je bv eventjes verdrietig is dit ok. Ben je eventjes zenuwachtig. Het is ook ok. Je hoeft niet heel de tijd gelukkig te zijn. Wel kun je je zo bewust mogelijk proberen te zijn van wie je bent, hoe je voelt, hoe andere mensen zich voelen, etc. Als je (zoals sprirituele mensen, die mediteren) echt heel diep in je eigen bewustzijnstoestand gaat, kun je een fantastisch gelukzaligheidsgevoel gaan ervaren. Zo het gevoel van. Alles is ok zoals het nu is. Ik ben ok zoals het nu is. Boeddhisten kunnen uren lang naar een brandende kaars (die vlam) zitten staren. Je hersenen komen in een heel ontspannende gamma toestand terecht. Geen stress. Maar zijn (met je volle bewustzijn) in dit hier en nu. Dit klinkt allemaal wat zweverig (weet ik). En het is zeker niet altijd haalbaar. Maar die moment zijn er. Bv wanneer je na een lastige werkdag, je een ontspannend warm badje neemt of lekker lang uit gaat liggen in je zetel of bed. Of als het goed weer is, je eventjes op het gras languit kan smijten en naar de wolken staren. wat wegdromen. Dat is voor mij geluk als STATE OF MIND. In het hier en nu.

2. De tweede definitie is deze: GELUK = IN IETS LUKKEN. Bijvoorbeeld een opdracht (taak) volbrengen. Er volgen (eens die taak is volbracht) kortstondige gevoelens van geluk (bv trots, zelfwaarde, blij dat iets veranderd of gerealiseerd is, etc). Dit soort van geluk is wel korter van duur. Tenzij je voortdurend terug zou denken aan hoe het vroeger was en dat je erin geslaagd ben, dat "iets" te veranderen. In deze vorm van geluk kan FLOW (je aandacht ging op in die taak) en CREATIVITEIT schuil gaan. Je vormt jezelf. Je vormt de buitenwereld (de andere). Er is wel een addertje onder het gras. Pin je niet teveel vast op de (mogelijke) uitkomst. Want dan (als het mislukt) zul je je eerder ongelukkig voelen. Mensen voelen zich gelukkig als ze slagen in iets, maar ongelukkig als ze erin mislukt zijn. Ik maak dit zelf soms mee, bij het spelen van bv een spel. Iedereen wint graag. Verliezen is minder leuk. Maar niet erg. Als je onthoudt dat deelnemen belangrijker is dan winnen. Wat je dan in feite doet, is een doel stellen. En dit doel zo goed mogelijk proberen te bereiken. Maar niet het behalen van dat doel is het allerbelangrijkste (dat is één doel). Ook het plezier beleven aan de activiteit telt. En is ergens zelfs belangrijker. Vergelijk het met wandelen. Je wandelt van punt A naar punt B. Punt B is je doel (bestemming). Eens je dat bereikt bent, kan je best gelukkig en trots op je zelf zijn. Echter het plezier zit hem in het wandelen zelf. Geniet daar ook van (en ergens zelf meer). Leg je focus (bewustzijn) niet teveel op dat doel bereiken. Want (en dit wisten de Stoïcijnen al) eens je doel bereikt is, is het weg. En dan heb je terug een nieuw doel nodig, om jezelf mee bezig te houden. Wordt daarin geen neuroot.

Geniet zoveel mogelijk van het heden (het nu). Lijkt me wat de overeenkomst in beide geluksregels te zijn. Je kan genieten pur an sich (zonder doel). Of met een doel (dat je bereikt of niet). Zolang je maar van de weg ernaar geniet.

Een hele boterham. Hopelijk verteerbaar. En niet te zwaar op de maag gevallen ;-)

Groetjes,
JustTalk

[arPos]

Nee verwacht altijd zo min mogelijk dan valt het altijd mee

[Volk]

Ik ben altijd gelukkig. Ik weet niet zo goed waarom maar dat is nu eenmaal zo. Op een dag besloot ik gelukkig te zijn en toen was ik het ook, wat voor nare dingen er ook gebeurden.

[arPos]

Opgewekt is volgens mij iets anders dan gelukkig Volk, niet om een denkbeeld te forceren ofzo maar geluk is in mijn ogen niet alleen van jezelf als persoon afhankelijk, ook niet als je je door niets 'uit het veld laat slaan', 'altijd positief bent', uberhaupt vind ik dat heel raar ik heb het soms nodig kwaad te zijn of down dat zijn de momenten waarop óok het geluk te voorschijn komt.

Ik heb ook nogal weerstand tegen Justtalk zijn 2 definities, "gelukkig zijn in het hier en nu" lijkt me meer een resultaat van gebrek aan "algemeen geluk"
de reden dat "het is gelukt" gevoel "van korte duur lijkt" is omdat je gaat relativeren... want je bent een mens.

De eerste definitie "het is ok" is dus optimisme, opgewektheid en berusting, die mensen zijn vrolijk zeker maar dat hoeft niet te betekenen dat ze gelukkig zijn.

En dan heb je nog de subjectiviteitsfactor, en soms ben je misschien best gelukkig ookal heb je niet heel erg veel geluk...

Dus ik vraag me dan wel af of 'geluk' dan als een persoonlijk gevoel o.i.d. gezien moet worden, ik zou mezelf gelukkig kunnen noemen omdat ik waarde hecht aan wat ik ben maar ik had veel verder willen en mogen zijn in een 'gelukkigere' situatie.

[Volk]

Ik zie geluk ook niet als opgewektheid. Je kunt best janken en ook gelukkig zijn. Meh... kan het niet uitleggen. Ik ga even nadenken.

[arPos]

ja laat het me weten dan kan ik ook eens een poging doen

[JustTalk]

arPos schreef:

Als je je door niets 'uit het veld laat slaan', 'altijd positief bent', vind ik dat heel raar. Ik heb het soms nodig kwaad te zijn of down dat zijn de momenten waarop óok het geluk te voorschijn komt.

Als ik kwaad of verdrietig ben, ben ik niet GELUKKIG. Ik ben dan KWAAD of VERDRIETIG. Als ik gelukkig ben, zijn er niet echt andere emoties. In zekere zin (denk ik) is geluk een soort van emotieloze staat van zijn. Er zijn geen pieken noch dalen. Er is geen toekomst of verleden. Er is enkel het 'gelukzalige' (lang durende) NU ofwel een kort nagenieten (in dit nu) van iets wat je zojuist bereikt hebt. Althans dat is mijn ervaring (en twee definities) over 'geluk'.

arPos schreef:

Ik heb ook nogal weerstand tegen Justtalk zijn 2 definities, "gelukkig zijn in het hier en nu" lijkt me meer een resultaat van gebrek aan "algemeen geluk"

Die begrijp ik niet. Als je gelukkig bent in het hier en nu. Ben je gelukkig (omdat je leeft, omdat je bent, etc). Het is een soort van 'onvoorwaardelijke' staat van zijn. Geen voorwaarden meer. Geen denken. Puur zijn. Hoe kan er dan nog van één of ander 'gebrek' sprake zijn.

arPos schreef:

Dus ik vraag me dan wel af of 'geluk' dan als een persoonlijk gevoel o.i.d. gezien moet worden, ik zou mezelf gelukkig kunnen noemen omdat ik waarde hecht aan wat ik ben maar ik had veel verder willen en mogen zijn in een 'gelukkigere' situatie.

Zolang je 'niet tevreden' bent met wie je nu bent. Je 'denkt' (of gelooft) gelukkiger te kunnen en zullen zijn, als je maar sus of zo bent of dit of dat hebt, dan ben je niet in het NU. Dan zit je nog een stukje in de toekomst. Of vergelijk je vanuit een verleden.

Als je helemaal kan opgaan in het hier en nu. En "tevreden" kan zijn, "tevreden" bent in dit hier en nu. Dan ben je gelukkig. Je 'state of mind', je bewustzijn zit HELEMAAL in dit nu.

arPos schreef:

de reden dat "het is gelukt" gevoel "van korte duur lijkt" is omdat je gaat relativeren... want je bent een mens.

Als je gaat "nadenken" over je geluk, dan kun je ofwel gelukkig(er) worden of ongelukkig(er). Dat hangt van de kwaliteit van je denken af. Als je je aandacht richt op het positieve, zul je je wat gelukkiger voelen. Maar als je je denken richt op het negatieve, wat ongelukkiger.

Als ik ergens pijn heb en deze 'pijn' zit in mijn bewustzijn (ze gaat niet weg). Dan ben ik een stukje minder gelukkig. Heb ik geen pijn, ik voel die niet meer. Dan ben ik gelukkig(er).

In zekere zin is gelukkig zijn, een soort van 'niet denken' toestand. Maar het is moeilijk als mens om (tijdelijk) niet meer te denken. Voor je het weet, zit je terug in je gedachten. Nochtans die momenten dat je niet nadenkt, dat je tijdelijk helemaal opgaat in wat je doet (of wie je bent), zijn voor mij de meest "gelukkige" momenten. Denken kan ook leuk zijn (als spelletje). Zoals dit hier. Zolang je die gedachten maar laat komen en gaan. Je op die gedachten drijft (stroomt). Meegaat. Beetje zoals luisteren naar muziek. Ook daar kun je volledig in opgaan, weggaan.

Misschien voel je je dan wel gelukkig als je huilt (bij het horen van dat mooi stukje muziek). Waarmee ik mijn zojuist neergeschreven definitie van 'emotieloze staat van zijn' ondermijn.

arPos schreef:

De eerste definitie "het is ok" is dus optimisme, opgewektheid en berusting, die mensen zijn vrolijk zeker maar dat hoeft niet te betekenen dat ze gelukkig zijn.

Ik zie daarin geen verschil. In feite is dit allemaal heel subjectief. Als iemand zegt dat HIJ of ZIJ gelukkig is. Dan is dit zo. Het is zijn "state of mind". Niet de mijne. Misschien vind ik van niet. Zou ik me bv ongelukkig voelen (moest ik in zijn schoenen staan, zo leven, zo zijn). Maar dat maakt niet uit. Het is zijn geluk, zijn leven. En mijn geluk, mijn leven.

Wat wel zo is, is dat je GELUK en ONGELUK ook kunt delen met elkaar. De één zijn verdriet, kan mijn verdriet worden. De één zijn vreugde, mijn vreugde.

Gelukzaligheid (de eerste definitie van geluk) kent volgens mij geen emoties. Behalve de gelukzaligheid zelf. Maar dit is vrij zweverig. Beetje als iemand die aan de drugs is, maar wel nuchter blijft. Hij heeft geen drugs genomen (in zijn lijf). Maar zijn geest verkeert wel een beetje in die toestand, van gelukzaligheid. Vrede met dit hier en nu. Vrede met wat is. Geen moeten, geen willen, geen eisen, ... Puur zijn. Tevreden zijn. Onvoorwaardelijk.

Groetjes,
JustTalk

[arPos]

JustTalk schreef:

Ben je gelukkig (omdat je leeft, omdat je bent, etc).

Ja maar die dingen ben je gewoon of niet.

Het is een soort van 'onvoorwaardelijke' staat van zijn. Geen voorwaarden meer. Geen denken. Puur zijn. Hoe kan er dan nog van één of ander 'gebrek' sprake zijn.

Ken ik niet, mijn hele leven is altijd aan voorwaarden gebonden geweest, ik zie geluk dan ook iets waarvoor je toch aan bepaalde levensstijl voorwaarden moet kunnen voldoen om stressvrij en zorgeloos genoeg te zijn.
Maar dat ligt ongetwijfeld wel aan mij hoor, daar niet van.

Zolang je 'niet tevreden' bent met wie je nu bent. Je 'denkt' (of gelooft) gelukkiger te kunnen en zullen zijn, als je maar sus of zo bent of dit of dat hebt, dan ben je niet in het NU. Dan zit je nog een stukje in de toekomst. Of vergelijk je vanuit een verleden.

Maar dat vind ik onwaar, ik ben uitermate tevreden met mijzelf, mijn omgeving heeft alleen grote schade van mijn jeugd ongeacht hoe goed ik mezelf ontwikkeld heb, ik snap wel dat het wel ook een voorwaarde is tevreden met jezelf te zijn maar óok met je omgeving... afgelopen jaren heb ik een keer of 5 moeten verhuizen het had me toch echt heel veel geholpen als ik een rijbewijs had.

Als je je aandacht richt op het positieve, zul je je wat gelukkiger voelen. Maar als je je denken richt op het negatieve, wat ongelukkiger.

Ja maar er is zo weinig positief voor me, eerder een chronisch gevecht.

Als ik ergens pijn heb en deze 'pijn' zit in mijn bewustzijn (ze gaat niet weg). Dan ben ik een stukje minder gelukkig. Heb ik geen pijn, ik voel die niet meer. Dan ben ik gelukkig(er).

Dat begrijp ik maar wat als iemand anders ook van invloed is op die pijn?

Meegaat. Beetje zoals luisteren naar muziek. Ook daar kun je volledig in opgaan, weggaan.

Ik kan dat niet.

[JustTalk]

arPos schreef:

Ja maar er is zo weinig positief voor me, eerder een chronisch gevecht.

Met welke demonen worstel je ? Kun je daar iets aan veranderen ?

De omgeving kan ook van invloed op je 'geluk' zijn. Als je een omgeving vindt die bij je past, is geluk iets gemakkelijker in je bereik.

arPos schreef:

Dat begrijp ik maar wat als iemand anders ook van invloed is op die pijn?

Als iemand anders je pijn doet, kun je die pijn aanpakken. Bijvoorbeeld door een goed gesprek met die ander te hebben. Mits de ander daarvoor (zo onvoorwaardelijk als mogelijk) openstaat.

Als de ander (je omgeving) meer VOORWAARDELIJK is ingesteld, wordt dit moeilijker. Maar daarom niet onmogelijk. Bots je daar ergens op weerstanden ?

JustTalk schreef:

Beetje zoals luisteren naar muziek. Ook daar kun je volledig in opgaan, weggaan.

arPos schreef:

Ik kan dat niet.

Waarom kun je dat niet ? (lukt dit je niet) ?

Ik vind dit zelf wel de meest gemakkelijke en eenvoudige vorm van geluk. Als de meeste mensen in je omgeving maar naar en boos zijn. Kun je je altijd opsluiten in je eigen veilige (droom) wereldje. Beetje zoals Clara Cleymans dat deed. Ze moest indertijd niet zo van mensen hebben. Maar is daar later in open gebloeid. Je eigen micro kosmos (micro wereld) dat is de meest gemakkelijke wereld om zelf geluk in te vinden. Het andere geluk (daarbuiten vinden) met andere mensen (binnen je omgeving) kan moeilijker verlopen. Al kan het zeker ook. Je hoeft daarin niet opgesloten in jezelf te blijven zitten...

Groetjes,
JustTalk

[beterlock]

Ik vraag me serieus af hoe bekrompen je moet zijn om steeds maar weer zoveel aannames te doen. Omdat het bij jou zo werkt werkt het overal zo.

[JustTalk]

Nee. Ik deel mijn ervaring (waarheid). Net zoals jij dat kan doen.
Waarom een scheldwoord ('bekrompen') gebruiken. Dit had je netter kunnen verwoorden.

Dat doe je niet door anderen woorden in de mond te leggen en een mening voor ze te formuleren.

[JustTalk]

Ik heb de tekst eens herlezen (ze werd in één ruk en gevoel geschreven, zoals ik meestal te werk ga).

De tekst was inderdaad slecht geschreven. Ik heb ze aangepast.
Bedankt voor de feedback, deadlock.

Groetjes,
JustTalk

[arPos]

JustTalk schreef:

Met welke demonen worstel je ? Kun je daar iets aan veranderen ?

Sommige niet, sommige niet op korte termijn.

De omgeving kan ook van invloed op je 'geluk' zijn. Als je een omgeving vindt die bij je past, is geluk iets gemakkelijker in je bereik.

Qua omgeving heb ik me aangepast aan mijn keuze om niet mn handje op te houden en keihard te werken, met zon 5 verhuizingen en een beroep als zeeman had ik niet mn plekje nee, nu is dat beter want ik klim op in de wereld en heb een beetje geluk gehad met sociale huur vs de vrije markt waar ik eerst tot veroordeeld was met hun tijdelijke verhuur, maar het blijft Nederland...

Doe maar normaal doe je al gek genoeg

Als iemand anders je pijn doet, kun je die pijn aanpakken. Bijvoorbeeld door een goed gesprek met die ander te hebben. Mits de ander daarvoor (zo onvoorwaardelijk als mogelijk) openstaat.

Het is vrij lastig om onvoorwaardelijk én onbevooroordeeld zijn als het gaat om je moeder die ach vanaf de scheiding anno 1992 nooit enige moeite heeft getoond en waar je dan op je 18 na de dood van je andere ouder via rechtbankpapieren achter komt dat en ik citeer:

"Ik die kinderen ooit zie, ik ze de beide benen breek"

Ik overweeg dat gesprek al jaren natuurlijk maar ik vraag me af of dat de juiste optie is, omdat de voorwaarde die ik stel (zonder daar voor te kiezen) is dat ik nu pas ga ómdat ik enige mate van succes heb bereikt, dat is onjuist om te doen.

Het is ingewikkeld, maar goed dat is maar een klein aspect eigenlijk

Het grootste deel van het hele verhaal is dat ik alleen gefocussed heb op overleven en ontwikkelen, leermethoden volg ik eenvoudig en ik heb bewust gekozen voor een sector waarvan ik wist dat ik a. weg kon en b. ze mensen nodig hebben.
Zoals je begrijpt is dat op geen enkele manier voordelig voor enige vorm van gezellig sociaal gedoe als je nooit op een plek bent.

Waarom kun je dat niet ? (lukt dit je niet) ?

Ik vind dit zelf wel de meest gemakkelijke en eenvoudige vorm van geluk. Als de meeste mensen in je omgeving maar naar en boos zijn. Kun je je altijd opsluiten in je eigen veilige (droom) wereldje.

Ik begrijp zowel dat mensen dat gedrag kunnen en dat het ze helpt maar het is voor mijn hersenen sinds mijn geboorte onmogelijk om "de omgeving" af te sluiten...

In mijn essentie is het zo dat omgeving en ik (ego), en dan zelfs zowel droom als realiteit allemaal deel zijn van 1 begrip, mijn hersenen zetten om het eenvoudig te zeggen geen grenzen neer en ik wíl (ookal is dat onmogelijk) al het mogelijke over een voor mij interesante gebeurtenis/ervaring/idee beschouwen.

Dromen bijvoorbeeld als in letterlijk doe ik bijvoorbeeld ook niet als ik in een stad kom dan kijk ik niet van oeh en aah wat mooi het eerste wat ik doe is de ligging van rivieren, wegen en kenbare punten zo volledig mogelijk mentaal uiteenzetten
Een ander kenmerk is dat ik absoluut emotioneel ben in gezonde dosis van alle verschillende zaken maar geen emotie van anderen kan aanvoelen (empathie), ik kan het vaak begrijpen of voorstellen en daar dan uit respect naar handelen maar ik voel niet mee met een stemming of voor mij niet persoonlijke gebeurtenis.

Dit wordt nog een psych topic zo

[arPos]

deadlock schreef:

Dat doe je niet door anderen woorden in de mond te leggen en een mening voor ze te formuleren.

O rly?

[JustTalk]

arPos schreef:

Het is vrij lastig om onvoorwaardelijk én onbevooroordeeld zijn als het gaat om je moeder die ach vanaf de scheiding anno 1992 nooit enige moeite heeft getoond en waar je dan op je 18 na de dood van je andere ouder via rechtbankpapieren achter komt dat en ik citeer: "Ik die kinderen ooit zie, ik ze de beide benen breek"

Ik overweeg dat gesprek al jaren natuurlijk maar ik vraag me af of dat de juiste optie is, omdat de voorwaarde die ik stel (zonder daar voor te kiezen) is dat ik nu pas ga ómdat ik enige mate van succes heb bereikt, dat is onjuist om te doen. Het is ingewikkeld, maar goed dat is maar een klein aspect eigenlijk

Wil je dat ik je advies hierin geef ? Wat vertelt je gevoel ? En wat kun je zelf aan ? Als je het graag zelf wilt (je moeder eens terug te zien), dit met haar uit kunnen praten (hopelijk). Zet dan die stap. En evalueer achteraf. Misschien valt het allemaal reuze mee. Was het rot, dan laat je het zo. Geen tweede ontmoeting. Je hebt het terug eventjes gehad...

En verwijt jezelf niets. Je bent wie je nu bent. Je ouders hoeven je daarin niet goed te keuren. Het is natuurlijk fijn als je die waardering (zegen) terugkrijgt. Maar op zich hoeft dat niet (mijn mening). Begin met jezelf en tracht dan te verruimen naar de anderen toe (mijn aanname).

arPos schreef:

Ik begrijp zowel dat mensen dat gedrag kunnen en dat het ze helpt maar het is voor mijn hersenen sinds mijn geboorte onmogelijk om "de omgeving" af te sluiten...

Je bent wie je bent en vindt daarin je eigen vorm van geluk wel. Wat voor mij werkt. Kan voor jou niet werken. Ben je alvast meer 'man' dan mij. Iemand die niet zo zit te janken gelijk een 'klein kind' bij het aanhoren van emotionele muziek.

arPos schreef:

Een ander kenmerk is dat ik absoluut emotioneel ben in gezonde dosis van alle verschillende zaken maar geen emotie van anderen kan aanvoelen (empathie), ik kan het vaak begrijpen of voorstellen en daar dan uit respect naar handelen maar ik voel niet mee met een stemming of voor mij niet persoonlijke gebeurtenis

één van de laatste "wetenschappelijke" ontdekkingen is het bestaan van spiegelneuronen. Deze zorgen ervoor dat wij mensen empathisch kunnen zijn. Bij sommige mensen zullen er minder (en bij andere) meer spiegelneuronen in de hersenen aangemaakt zijn. Als deze piste je interesseert, leest gerust meer hierover (in de bib, op het internet). Ik heb me er niet verder zelf in verdiept.

Het belangrijkste lijkt me (mijn mening) om terug tot het geluk te komen. Jezelf te leren aanvaarden zoals je bent.

Gezien die situatie met je moeder (die je onbewust misschien nog parten speelt, inzake je zelf respect/waardering) is dit misschien iets moeilijker voor je. Ieder mens heeft zo zijn demonen.

Ik heb zelf ook (wie niet ?) allerlei zaken in het verleden meegemaakt. Sommige zaken kun je rechtzetten, andere niet. Een vriendschap die bv verbroken geraakt (door iets stoms). Daar kun je jaren later nog mee in je hoofd zitten. Als je dergelijke vriendschap terug kan herstellen, is dit aangenaam. Ik merk wel hierbij echter, dat hoewel het gevoel blijft. Ergens in die tijd is blijven stilstaan. De werkelijkheid ondertussen wel ferm veranderd is. En daar vaak niet meer helemaal 100% op aansluit.

Waarom ? Omdat mensen veranderen (zie andere topic). En de rol die je speelt vaak niet meer helemaal dezelfde kan zijn. Doordat de spelregels (voorwaarden) erin veranderd zijn. Fascinating! (logisch bezien ). Emotioneel gezien wel niet altijd zo gemakkelijk om mee om te gaan (vergt aanpassing).

Groetjes,
JustTalk

[arPos]

JustTalk schreef:

Wil je dat ik je advies hierin geef ?

Niet echt maar mijn wil is sowieso niet echt van belang in enige discussie

En evalueer achteraf.

Ik leg je dus net uit dat mijn hersenen niet zo werken, ik evalueer continu, zou inmiddels wel duidelijk moeten zijn dacht ik inmiddels.

[JustTalk]

arPos schreef:

Niet echt maar mijn wil is sowieso niet echt van belang in enige discussie

arPos schreef:

Ik leg je dus net uit dat mijn hersenen niet zo werken, ik evalueer continu, zou inmiddels wel duidelijk moeten zijn dacht ik inmiddels.

Is ook duidelijk. Maar die "evalueer achteraf" was op een mogelijks contact met je moeder bedoeld. Je zet die stap of niet (volgens jij dat wilt, jouw wil heeft daarin ook betekenis).

Die ontmoeting met je moeder (mits je voor die ervaring kiest) kan je dan achteraf evalueren. Je kan er ook voor kiezen dit niet te doen. Geen contact te zoeken. Wat evengoed is. Jij beslist daarin. Het is jouw keuze. De keuze van jouw wil (dat bedoelde ik ermee)

Groetjes,
JustTalk