Bij mij thuis begon het allemaal met een Friese Stabij.
Die kregen we toen ik 2 was denk ik. Onzéttend lief beest, heel erg trouw, maar ook erg waaks. 2 jaar terug hebben wij hem in laten slapen, omdat hij vocht in zijn longen had, wat als gevolg had dat hij op het laatst enorm mager was, en op het allerlaatste moment niet meer kon eten of drinken, of iig nauwelijks.
Toen die ongeveer 13 was, kregen we een kortharige laagbenige Jack Russel. Die was gehandicapt (waterhoofdje
) en die had epilepsie, (op het laatst 14 aanvallen op een middag), en die hebben we op 2-jarige leeftijd ook in moeten laten slapen.
Toen kregen we een langharige Jack Russel terriër. Die hebben we nu nog, die is nu 6 jaar. Heel lief beestje, heel trouw, schattig, grote bek, maar erg bang voor grote honden, katten, onweer, etc.
Toen die 2 jaar was, overleed dus die Friese Stabij.
Toen kregen we nog een labrador.
Die is echt verschrikkelijk. Ziet er ontzettend lief uit, maar denkt dat hij een hamster is en doet vaak de kat na (probeert te blazen, etc
). Hij is nu alweer behoorlijk groot, maar springt zo bij je op schoot. Het liefst met 4 poten tegelijk.
Heel erg lomp ook. Valt vaak van de bank af, schrikt van zijn eigen spiegelbeeld, etc. Hij maakte ook heel veel kapot toen hij klein was (van schoenen tot kleding, van plastic tasjes tot knoflook). Hij wist overal bij te komen.
Nu is hij nog steeds wel speels, maar maakt niet zoveel meer kapot