Niet meer

[flyaway]

Alsjeblieft, mag ik de jouwe zijn? Zodat ik mezelf niet meer hoef te bezitten.
Diep van binnen stormen woeste zeeen door mijn verborgen, heimelijke gedachten, vechtend een weg naar buiten, om los te gaan, maar ik sta het niet toe. Ik wil niet meer denken, niet meer drinken, niet meer eten, drinken om mijn gedachten te vergeten, zodat ik niet meer hoef te voelen. Kleuren teinten naar grijswaarden mijn ogen sluiten van binnenuit af, doch geopend naar de wereld. Licht zal doven, maar de maan die schijnt.
Mijn rups evolueerde naar een gekooide vlinder. Ik kan blij niet vervoegen tot een werkwoord, er is niets meer om voor te stralen. Niet meer. Ik kan de wereld niet voor eeuwig dragen, zonder enig nut... Ik zou zo graag duiken in het meer van tranen die uit mij ontsproten zijn, enkel om me weer even een deel van mezelf te voelen. Misschien als ik alle schilfers die van mij zijn afgeschilferd had opgevangen, zou ik daarvan een andere versie van mezelf kunnen maken. Een verbeterde versie.
Maar ik besta niet. Niet meer. Ik adem, maar leef niet. Ik ga vooruit, maar sta nog steeds stil op het randje van de afgrond. Ik kan geen stap verzetten. Zo bang te bewegen, want ik weet niet in welke windrichting de vallei gesitueerd is. Ademen wordt lastiger, elke ademtocht, besef ik me, voegt een nieuwe tik toe aan mijn klok. Wanneer, en vooral met wat zal mijn wekker gaan?
Ik voel me alleen, zo alleen. Ik verander in een zwart gat, om alles om me heen te kunnen absorberen dat mijn ogen nu negeren. O, dat zou ik zo graag willen. Ik wil niet meer het gevoel hebben dat ik apart, maar juist als een deel van deze wereld leef, dit leven, mijn leven. Hoop ontbrandt nog steeds een vuurtje, ergens. Dit gevoel zal weggaan. Dit kan niet eeuwig doorgaan, niet meer. Ik kan de wereld veranderen, in elk geval mijn wereld, ik kan er weer een deel van zijn!
Alsjeblieft, mag ik de jouwe zijn? Zodat we samen de wereld op z'n kop kunnen zetten!



Na veel te lange tijd weer eens wat geschreven, probeerseltje

[Vogelvrij]

Hm... Een paar dingen zijn best aardig (de eerste regel!) en ik snap op zich wel wat je wilt met deze tekst, maar het bevat ook een opeenstapeling van clichés, wat het een beetje dramatisch maakt. En ik denk dat deze tekst uitgesproken meer tot zijn recht komt dan geschreven.

Ik wil niet meer denken, niet meer drinken, niet meer eten, drinken om mijn gedachten te vergeten, zodat ik niet meer hoef te voelen. Kleuren teinten naar grijswaarden mijn ogen sluiten van binnenuit af, doch geopend naar de wereld.

Hier herhaal je 'drinken', ik weet niet of dat je bedoeling was, maar zo staat het wat raar. En wat bedoel je met die tweede zin, die begrijp ik niet?

Mijn rups evolueerde naar een gekooide vlinder. Ik kan blij niet vervoegen tot een werkwoord, er is niets meer om voor te stralen.

Die eerste zin vind ik echt heel smerig (dat van die schilferingen ook een beetje, maar dat vind ik tegelijkertijd juist wel weer een leuke mooie vondst). Die tweede zin vind ik leuk.

[flyaway]

De berg cliche's gaat slinken

Dat drinken was expres herhaald, misschien is een synoniem beter eigenlijk. Het geeft het indewarzijn aan. Ik zal er naar kijken! Die tweede zin bedoel ik mee, dat het lijkt of de ogen geopend zijn voor buitenstaanders, maar vanbinnenuit ze eigenlijk niet meer dingen doorgeven om te verwerken. Gewoon futloos. Zoiets als 'kijken, maar niet zien' snapje? Die zet ik er nog wel in denk ik, maakt het wat duidelijker.

Wat is er smerig aan de zin? Dat 'mijn rups evolueerde' waarschijnlijk? *gaat metafoor zoeken*

Heel erg bedankt voor je reactie! En zo snel, super!

[Giles]

Het is zwaar, plakkerig. Als er meer korte zinnen als afwisseling bij zaten zou het al heel anders overkomen. Ik vind de laatste zin, zeker met het uitroepteken, niet bijpassend. Het is ineens te licht na het zwelgen in jouw emoties.

Zie dit niet alleen als negatief commentaar hoor, ik zie graag nieuwe berichten op het Letterenforum en naar mijn idee heb je het best persoonlijk gemaakt. Dat is ook knap, dat je het zo neer durft te zetten.

flyaway schreef:

Alsjeblieft, mag ik de jouwe zijn? Zodat ik mezelf niet meer hoef te bezitten.

Leuk

flyaway schreef:

Ik kan blij niet vervoegen tot een werkwoord

Leuk

flyaway schreef:

Misschien als ik alle schilfers die van mij zijn afgeschilferd had opgevangen, zou ik daarvan een andere versie van mezelf kunnen maken.

Leuk

Maar het kan allemaal nog veel leuker.

Voorbeeld:
1 a. Alsjeblieft, mag ik de jouwe zijn? Zodat ik mezelf niet meer hoef te bezitten.
1 b. Mag ik van jou zijn? Dan hoef ik mezelf niet meer te houden.


De kracht van een metafoor zit tegelijk in de originaliteit, toepasselijkheid en herkenbaarheid. Probeer ze spaarzaam - als jokers - in te zetten.

Verder meandert de tekst wat doelloos rond. Ik mis een verhaal; het blijft nu niet meer dan een passage. IK zou willen weten waarom je dit schrijft. Wat is er aan de hand dat je je zo voelt. Hoe loopt dit af?

IK raad je aan om de bovenstaande drie citaten aan te scherpen en opnieuw tot een verhaal te verwerken. Dat moet lukken gezien je taalvaardigheid. Succes!

[flyaway]

Dankjewel! Ik ben al flink aan het bewerken, heel erg bedankt ik zal het verwerken!

[Giles]

Misschien moet je het niet zo zeer bewerken als met deze kritieken een compleet nieuwe schrijven? Dan kan je pas de grootste verschillen zien en bekijken welke jou het meest bevalt en meeste moeite kostte.