13-01-2003, 18:25
|
|
|
Mijn moeder is in september overleden en ik merk, vooral op school, dat mensen nu van mij verwachten dat ik er al weer helemaal overheen ben, dat ik weer een gewoon leventje kan lijden enzovoorts. Als ik het er ff moeilijk mee heb dan begrijpen ze het niet, ze hebben zoiets van het is alweer een tijdje geleden waaom doe je daar nu nog steeds moeilijk over?
En een aantal mensen die mij na haat dood hebben laten vallen, mensen waarvan ik dacht dat het vrienden van mij waren, willen nu wel opeens over mij praten omdat ze denken het onderwerp nu wel te kunnen vermijden.....maar als ik dan een keer ook maar iets over mijn moeder zeg hebben ze zoiets van rot op....  Is dit herkenbaar voor mensen? Want als ik er naar vragen krijg je antwoorden van "tuurlijk ben je er nog niet over heen" en "we houden wel rekening met je" maat vervolgens doen ze het niet. Zouden jullie het begrijpen als vrienden het er maanden later nog moeilijk mee hebben? Hebben jullie er dan af en toe niet genoeg van (zo vaak praat ik er niet over maar zoals haar overlijdensdag, kerstmis, haar verjaardag enzo) zijn toch moeilijke dagen waarop je extra steun wil..... Okeej, watr ik hier echt mee wil bereiken weet ik niet....misschien herkenning van mensen, of dat jullie door hebben dat de verwerking van een dood niet zomaar klaar is.......hmm kijk maar wat je wilt antwoorden......... 
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
13-01-2003, 18:34
|
|
Verwijderd
|
Ik denk dat het voor veel mensen moeilijk is om er mee om te gaan, ze weten niet hoe ze dat moeten doen, ze willen graag dat het goed of iig beter met je gaat enz. Dat is geen rechtvaardiging voor hoe ze doen, absoluut niet. Misschien kun je daar met ze over praten, waarom ze zo doen? Ik weet niet hoe goed je met ze bevriend bent ed, maar misschien kun je ze dingen uitleggen?
Ik vind het btw logisch dat je er nog niet over heen bent, zo iets kost tijd. Ik weet niet hoe ik zou reageren als de moeder van een vriend(in) van mij zou overlijden...wat ik wel weet is dat ik iemand niet zou laten vallen en dat hij/zij altijd bij me terecht zou kunnen. Misschien is dat bij een aantal van jouw vrienden ook wel het geval, maar kunnen ze dat niet tonen? Probeer er een keer met ze over te praten, wie weet wat daar uit komt. Sterkte en succes.
|
|
13-01-2003, 18:39
|
|
Verwijderd
|
Ik zou het zeker begrijpen..
2 vriendinnen van me (een tweeling) hebben hun moeder verloren toen ze een jaar of 11 was door een vrachtwagen ongeluk. Zij huilen nog steeds op de verjaardag van hun moeder, of de dag dat ze is overleden.. en vermijden de plek van het ongeluk, ze zijn inmiddels 18. Zoiets grijpt je gewoon ontzettend aan, en het duurt wel even voor je daarmee om kan gaan. Je zal altijd houden dat je er af en toe weer verdrietig om bent, en tuurlijk wil je dan een arm om je heen! Maar ik denk inderdaad dat het is wat Leonoor zegt.. Ze zijn er niet echt voor je en verwachten dat het weer goed met je gaat omdat ze niet weten hoe ze ermee om moeten gaan en graag willen dat het weer goed met je gaat.. dat je weer de 'oude' bent. Je zal hierdoor inderdaad merken wie je echte vrienden zijn en wie niet.. Wie het niet erg vinden als je niet vrolijk en verdrietig bent, en wie dan niks van je moeten hebben. Ga je verdriet in ieder geval niet wegstoppen, maar zoek de mensen op die er wél voor je zijn.. en trek je van die anderen maar niks aan. Zij hebben het niet meegemaakt en zij weten dus ook niet hoe het is! sterkte!
|
|
13-01-2003, 18:45
|
|
|
|
heej meisie
ik weet niet precies wat ik wil zeggen maar toch wil ik ff hier op reageren... laat ik het maar gewoon nu ff kort houden, ik wil hier liever nog ffies persoonlijk over praten! je moet nooit maar dan ook nooit vergeten dat ik voor je klaar sta en dat je altijd met me kan komen praten! doe het meisie love you liefs me
__________________
since you've been gone
|
|
13-01-2003, 19:56
|
|
|
|
Ik denk dat mensen zo reageren uit angst. Angst dat het hen
ook kan overkomen. Niemand wilt geconfronteerd worden met het feit dat 1 van je ouders kan overlijden. Maar dit is absoluut geen excuus, als het echte vrienden zijn dan behoren ze er gewoon voor jou te zijn. Eén van mijn beste vriendinnen is 24 & haar vader is overleden toen ze 17 is. Ze praat erg graag over hem & op zijn sterfdatum & verjaardagsdatum bel ik haar altijd even of ga ik bij haar langs als ze daar behoefte aan heeft. Het is heel logisch dat je je moeder erg mist & je zal het in de loop der jaren wat beter leren accepteren, maar op speciale dagen zal je altijd wensen dat ze erbij had kunnen zijn, dat zijn hele normale gevoelens. Zoals Dusjcrib al zei: zoek mensen die jou wel begrijpen! Heel veel sterkte toegewenst!
|
|
13-01-2003, 20:49
|
|
|
ik zou het heel goed begrijpen als mijn vriendinnen er het alng moeilijk mee hebben.
tis toch een ingrijpende gebeurtenis in je leven, en dat moet je een plek gaan leren geven en dat heeft zijn tijd nodig en niet iedereen heeft daar een zelfde tempo voor maar sterkte
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|
|
13-01-2003, 22:37
|
|
Verwijderd
|
De vader van mn beste vriendin is 2 jaar trug overleden, en nog steeds praten we erover, maar als ze bv wat gedronken heeft en ze praat wat meer over haar gevoelens dan voel ik haar pijn ook gewoon en dat is echt heel moeilijk.. Ik kan haar alleen maar steunen maar de pijn niet weghalen, en daarom is het best lastig om ermee om te gaan.
Als buitenstaander die niet hetzelfde heeft meegemaakt is het zowiezo moeilijk enk ik, ik begrijp hun reacties wel. Het is jammer dat er niet 1 iemand is waarmee je daarover kan praten.. is het daarom niet goed om een hulpverlener te zoeken? (wel iemand waarmee je goed overweg kan) want ik denk dat het echt noodzakelijk is om hierover te praten. Ik weet niet hoe het me je vader zit? De moeder van mn vriendin is ook supergesloten en praat er eigenlijk nooit over, ik merk dat het voor haar gewoon heel moeilijk is, daarom kropt ze ook altijd alles op. 'Gelukkig' was ik erabij toen het gebeurde, dus kan ze de gebeurtenis keer op keer met me samen herhalen. En dat heeft in het begin veel geholpen.. om het te beseffen zeg maar. maargoed.. sterkte, pijn in je hart gaat niet weg in en paar jaar (of zelfs maanden) dat blijft altijd.. en zal heel langzaam beetje bij beetje wegebben.. Ikh oop echt heel erg dat je iemand vind die je kan steunen.. iemand waarin je niet teleurgesteld raakt.. Maar bedenk wel dat als je niet hetzelfde hebt meegemaakt het voor sommigen mensen moeijk is om zich in te leven. ok. dit is een hele lange reply sorry
|
|
13-01-2003, 22:48
|
|
Verwijderd
|
ik snap niet dat sommige mensen je dan laten vallen, en dat noemen zich vrienden
, maja, ik kan er (gelukkig) niet over meepraten verder, maar ik vind het helemaal niet gek dat je er niet zomaar overheen komt , ik moet er niet aan denken als dat zou gebeuren  Sterkte!
|
|
14-01-2003, 08:44
|
|
|
Hey Lieve Faith666,
Ik kan me niet echt verplaatsen in jou, want ik heb het zelf niet meegemaakt... Ik vind het verschrikkelijk lullig voor je en vind ook zeker dat jou vrienden jou de ruimte moeten gunnen het allemaal te verwerken...Iedereen doet de dingen op zijn eigen tempo en niemand kan/ mag jou vertellen wanneer je over de dood van je moeder (behoort) heen te zijn...Niemand weet wat voor band jij met je moeder had en hoe het jou raakt...Helemaal niemand kan jou zeggen hoe jij op deze gebeurtenis moet reageren want niemand is hetzelfde als jou... En nog belangrijker...Als jou vrienden jou die ruimte niet gunnen is dat erg klote...Maar gun jezelf ook die ruimte..Laat je niet opzwepen en doen alsof je erover heen bent (maar dat doe je volgens mij ook niet) En dat van je vrienden is idd zwaar klote voor je... Ik kan me heel erg goed voorstellen dat je je zo voelt en natuurlijk in de steek gelaten... Het is al vaker gezegd: maar zoek idd de mensen waarbij je wel terecht kunt... Heel erg veel sterkte!!! Knuffel
__________________
~... Ik heb van je gedroomd vannacht. En we speelden dat we alles deelden...~
|
|
14-01-2003, 09:48
|
|
|
Hmm, dit herken ik wel. Toen een vriend van mij was overleden, kreeg ik na een paar weken al te horen dat ik er maar eens overheen moest zijn :-\ Ik ben daar nog knap pissig over geworden, ik bedoel maar, als iemand is overleden ben je daar niet binnen no time overheen.
Het is nu bijna 2 jaar geleden en nog heb ik er af en toe moeite mee. Als er bij vrienden van mij iemand is overleden en ze willen er na een paar maand/weken/jaren nog over praten, dan mogen ze dat van mij, het hoort gewoon bij het verwerken, het is logisch dat je je zorgen enzo kwijt wil. Opkroppen is al helemaal niet goed, want dan kotm het later weer veel harder terug. Veel sterkte, Blackdolfin
|
|
14-01-2003, 14:17
|
|
|
|
Bedankt voor al jullie reacties!
Ik denk alleen, tja....mensen weten pas echt hoe het is als ze het zelf hebben meegemaakt.....en gelukkig zijn dat er niet veel... Volgens mij denken veel mensen ook dat ej er overheen bent omdat je (teminste ik) het er in het begin niet moeilijk mee had... voor mijn gevoel was me moeder op een soort van vakantie en kwam ze vanzelf weer terug en pas na ongeveer twee maanden kwam echt het idee "ze is dood". Ik heb het er nu dus moeilijker mee dan de eerste maand, klinkt misschien vreemd..... ik heb ook wel vrienden op wie ik wel kan rekenen maar de meeste, het idee dat ik er nog zo mee zit komt gewoon niet in hun op... Morgen is ze vier maanden dood...........zal zien hoe het gaat...
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
14-01-2003, 14:32
|
|
Verwijderd
|
Ik denk dat het heel logisch is dat je het je na een paar maanden pas realiseert en dat je het er nu dus moeilijker mee hebt dan toen. Hopelijk zijn er morgen wel vrienden waar je op kunt rekenen en die er begrip voor hebben dat je het nog niet hebt verwerkt (er loopt toch ook een goede vriendin van je hier op het forum rond? gothicje dus
 (ff topic terug gelezen en nu wist ik haar naam ook weer zeker)). Heel veel sterkte en succes morgen (en de rest van de tijd natuurlijk ook).
|
|
14-01-2003, 14:34
|
||
|
|
Citaat:
Achteraf (mijn moeder is ongeveer anderhalf jaar geleden overleden) gezien ben ik blij dat ze dat ook gedaan hebben, ik heb me gewoon mee laten sleuren, zodat ik niet 'bleef hangen'. Maar als je je rot voelt is dat heel normaal, vooral omdat het nog zo kort geleden is. Vertrouw dan gewoon op je vrienden, ze zullen je altijd willen steunen, maar misschien lukt ze dit gewoon niet omdat ze zich er ongewennig bij voelen, maar ze hebben echt wel het beste met je voor. En de mensen die zeggen dat je er overheen moet zijn moet je gewoon negeren. Zelfs al hebben ze zelf ook zoiets meegemaakt, het verwerken van de dood van iemand blijft toch persoonlijk, en het maakt niet hoe lang je er over doet.
__________________
[spAm]
|
|
|
14-01-2003, 14:49
|
||
|
|
Citaat:
Maare, houden jullie er dan na een tijdje echt nog bewust rekening mee dat iemand het er nog moeilijk mee kan hebben? Ik bedoel, er zijn zoveel mensen die nog nooit iemand verloren zijn....ze weten niet hoe het is....
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
14-01-2003, 14:50
|
|
|
|
Ow, barkrukkie.....ik heb wel veel steun gekregen, vooral de eerste week, meer dan 300 kaarten en brieven, een overvolle kerk enzovoorts.....en ik wil niet blijven hangen en ik weet niet hoe jij het ziet maar dit is een onderdeel van mijn leven....klinkt wle heel dramatisch
Maar hoewel je ook verder gaat......dit blijft zitten....en op de dag van haar overlijden zie ik alles weer voor me, hoe ze lag te gillen van de pijn, dat ze riep dat ze dood wilde....dat ze uiteindelijk dood ging...en dat zijn nou niet echt prettige herinneringen...
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
Laatst gewijzigd op 14-01-2003 om 14:54.
|
|
14-01-2003, 15:08
|
||
|
|
Citaat:
Maar ik bedoelde meer dat iedereen dit op z'n eigen manier moet doen, en dat niet iedereen er even lang over doet. Je moet gewoon doen waar jij jezelf het beste bij voelt. Je moet eigenlijk even schijt hebben aan wat anderen denken/vinden, gewoon doen waar jij zin in hebt en waar jij je het beste bij voelt. sterkte verder nog.
__________________
[spAm]
|
|
|
14-01-2003, 16:08
|
|
|
Mijn vriend is in september overleden, en al was het te verwachten, dat neemt niet weg dat het pijn doet. En in tegenstelling tot wat veel mensen (onbewust?) schijnen te denken zit er geen tijd aan rouw vast.
Ik werkte bij een uitvaartcentrum, maar na de dood van mijn vriend wilde ik even niet al te veel met dood te maken hebben, ik had daar even genoeg van. Nou laatst belden ze me op dat ik de volgende dag weer aan het werk moest (na ongeveer drie/vier maanden) en anders ontslagen zou worden. Ik had die week al een dag gewerkt, gewoon even kijken hoe het zou gaan. Maar toch moest ik per se die dag ook komen. Ik was op weg naar mijn werk die dag en ineens vroeg ik me af waarom ik eigenlijk ging. Dus ik ben weer naar huis gegaan en inderdaad ontslagen. Maar op dat moment wist ik gewoon zo zeker dat ik moest doen waar ik me goed bij voelde en niet wat alle anderen wilden of verwachten... Dat is dus ook wat ik denk dat slim is; ga je niet gedragen zoals anderen verwachten of graag willen, doe gewoon waar je je prettig bij voelt!
__________________
Boink | Diddl kan niet aansprakelijk gesteld worden voor het bovenstaande
|
|
14-01-2003, 16:17
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Misschien komt het doordat ik wel weet hoe het is om iemand te verliezen, wel niet één van m'n ouders (m'n opa's oa, waarvan ik met één een meer dan goed contact had en), dus het is wel (heel) anders denk ik, maar ik weet wel hoe erg je iemand kunt missen en dat dat niet van het één op het andere moment over is. Ik denk dat jij nog liever wilt dan je vrienden dat je weer 'normaal' kon leven. Jij kunt er niks aan doen.
|
|
| Ads door Google |
|
14-01-2003, 17:08
|
|
|
|
mijn vader is oktober 2000 overleden en ik was degene die er liever niet over praatte, en dat is nu nog zo.
tuurlijk voel ik me wel klote en dan vooral de eerste maanden nadat het gebeurt was maar ik had gewoon zin om over leuke dingen te praten en niet over zijn dood want mijn gedachten zaten al 24 uur per dag bij mijn vader dus daarom had ik dat nodig anders zou ik daar alleen maar depri van zijn geworden. maar dat verschilt per persoon en er zijn altijd mensen die niet weten hoe ze met mensen om moeten gaan die iemand verloren hebben.
|
|
14-01-2003, 18:22
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
14-01-2003, 18:24
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
14-01-2003, 18:31
|
||
|
|
Citaat:
overkomt weet ik zeker dat ze een goede vriendin aan jou hebben!
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
14-01-2003, 18:32
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
14-01-2003, 18:39
|
||
|
|
Citaat:
Ik zou ook niete cht weten hoe ike r voor iemand anders zou zijn....ja ff rekening mee houden maar het is denk ik ook haast onmogelijk om overal maar rekening mee te houden...
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
14-01-2003, 18:43
|
||
|
|
Citaat:
verder heb ik nog een hele goede vriendin, zij snapt mij wel goed want bij haar is aan het begin van de zomer ook kanker geconstateerd....mijn moeder heeft haar toen veel steun gegeven en zij mist mijn moeder ook....ook al kende ze haar neit zo goed....maar zij heeft dus ook haar eigen problemen, ze moet nu nog steeds elke dag naar het ziekenhuis en over haar toekomst is niets zeker dus ik kan moeilijk van haar verkangen dat ze rekening houd met mij.....vergelijken met haar is mijn probleem niets...teminste zo voel ik het...
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
| Advertentie |
|
|
|
14-01-2003, 18:49
|
|
Verwijderd
|
Iedereen heeft zijn haar eigen problemen. Misschien kunnen jullie er over praten? Misschien wil zij jou heel graag helpen, maar weet jij dat niet, enz. Ik denk dat praten in zo'n situatie veel kan verduidelijken en kan helpen. Jij kunt haar helpen en zij jou, denk ik. Jullie kunnen er iig voor elkaar zijn (zoals jullie misschien al doen). Sterkte, ook met en voor je vriendin.
P.S. Als je eens iemand nodig hebt om tegen te 'praten', je mag me altijd toevoegen op msn of mailen als je dat wilt.
|
|
14-01-2003, 18:55
|
|
|
|
Ik wil haar graag helpen maar laat het andersom neit toe....voel em eigenlijk best egoistisch dat ik "aandacht" daarvoor wil hebben...
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
14-01-2003, 18:59
|
|
|
|
Enne bedankt voor je aanbod!
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
14-01-2003, 22:51
|
|
|
Ik herken me wel een beetje in jou.
Mijn moeder is sinds drie dagen geleden een jaar dood, iets waar ik het nog steeds moeilijk mee heb. En waar ik nog iedere dag aan denk. aan alle momenten met haar, van het begin tot ze haar laatse zucht uitblies. En bij mij is het ook zo dat er bepaalde mensen van mij denken er al overheen te zijn. Het komt denk ik omdat veel mensen er niet graag over praten, en zolang zij er niet over beginnen, zal ik zelf niet zomaar op tafel gooien over wat ik op dat moment denk en voel. Je kropt het als ware bij die mensen op, Waardoor jezelf vervreemd gaat voelen van die groep mensen. De groep mensen waar je eerst zo dichtbij stond. Ze begrijpen je gewoon simpelweg niet. En na een wat langere tijd gaan ze er van uit dat je er al overheen bent. Hoe bekrompen!? Om zo te kunnen denken, Gelukkig dat niet iedereen zo denkt!
__________________
I'll Whoop Your Ass
Laatst gewijzigd op 14-01-2003 om 22:59.
|
|
15-01-2003, 05:05
|
|
|
|
wat rot voor je, kan het heel goed begrijpen.
Heb deze kerst een soort van hetzelfde meegemaakt. hoe ik er over na denk is, iedereen heeft ze eigen ritme. Ritme om iets te beslissen, of verwerken. Een ritme van leven. Jij zelf en jij ook alleen zal er achter komen wanneer je er vrede mee hebt. Verdriet zal je altijd hebben. Iemand die belangrijk voor jouw is, is overleden. Wat ik mezelf heb gezegd komt misschien jouw wel van hulp, Nadenken over waarom zorgt ervoor dat die je die persoon niet vergeet, Nadenken over de mooie momenten zorgt ervoor dat die persoon blijft leven. In jezelf.
|
|
15-01-2003, 13:47
|
|
Verwijderd
|
Wat erg voor je dat je moeder is overleden! Een moeder die overlijdt is altijd erger dan een vader die onverlijdt denk ik. Mijn vader is overleden, dus ik weet wel een beetje waar ik over spreek zeg maar.
Ik denk dat mensen geen raadt weten met jouw situatie. Kijk het is natuurlijk voor een buitenstaander ook erg moeilijk om zich voor te stellen hoe het is als 1 van beide ouders, overleden is. Ik zou me er namelijk, mist mijn vader niet overleden was, denk ik ook niet veel bij kunnen voorstellen. Mensen zeggen dan wel dat ze je snappen en dat je verdrietig mag zijn, maar eigenlijk snappen ze er niks van. Het is natuurlijk wel goed bedoeld hoor. Wat andere mensen doen, is de andere kant, zich er niks van aantrekken omdat ze er gewoon niet mee om kunnen gaan, denk ik zo. Zelf heb ik dat niet zo meegemaakt, ook vrienden die je laten vallen, erg gemeen, maar je kunt je afvragen in hoe verre het dan leuke vrienden waren! Misschien moet je het er ook niet echt heel erg vaak over hebben als je bij je vrienden bent, want ik kan me ook wel een beetje voorstellen dat adt voor hun irritant kan zijn (al zou ik het niet erg vinden!!), en dat ze er ook geen raadt mee weten! En nee tuurlijk ben je er niet overheen, kom je er wel overheen? Ik weet het niet, maar het wendt wel. Maar goed, mijn vader is 5.5 jaar geleden overleden, en met mijn verjaardag, met kerst, ja dan heb ik wel altijd even zo'n ''slik''gevoel. Niet dat ik de hele dag aan het huilen ben, of verdriet heb, maar ik vind het toch altijd heel erg. Vooral jammer, maar niemand kan er wat aan doen. Niet te veel van je vrienden aantrekken, je hoeft er echt nog lang niet over heen te zijn!! Probeer je aandacht gewoon bij school te houden, en verder te leven, je hebt weinig keus! En doe je dat, dan word je leven echt wel weer leuk, al is het wel anders dan een leven van iemand met 2 ouders. Sterkte ermee!
|
|
15-01-2003, 13:55
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
15-01-2003, 15:04
|
|
|
|
[QUOTE]MevrouwM schreef:
[B]Wat erg voor je dat je moeder is overleden! Een moeder die overlijdt is altijd erger dan een vader die onverlijdt denk ik. Mijn vader is overleden, dus ik weet wel een beetje waar ik over spreek zeg maar. sorry daar ben ik het niet mee eens... een vader of moeder verliezen is bij allebei denk ik evenzwaar. ik heb zelf mijn vader verloren dus ik weet wel een beetje waar ik over praat... het ligt er gewoon ook aan of je een goede band met die gene had, of dat je meer op je vader lijkt of op je moeder, je leeftijd... of je een jongen of een meisje bent... ik heb zelf alleen maar zussen en mijn moeder, maar geen man in huis, ik vond het heel raar/ moeilijk zodra de vriendjes van mijn zussen over de vloer kwamen, ik vindt het moeilijker om met jongens om te gaan, klinkt misschien heel raar maar zo ben ik nou eenmaal...
__________________
since you've been gone
|
|
15-01-2003, 22:22
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
En zoals hierboven gezegd, daar ben het niet mee eens; ik had een vele betere band met mijn vader, was een echt papa's meisje!! Maar als ik nu kijk, als mijn moeder (huisvrouw) overleden was had dat een vele grote invloed gehad op mijn leven, en weet ik niet of ik was zoals ik nu was! Maar conclusie het is allemaal heel erg
|
|
|
16-01-2003, 00:43
|
||
|
|
Citaat:
en misschien zijn je vrienden wel bang om erover te beginnen omdat ze je niet vedrietig willen maken??
|
|
|
16-01-2003, 12:05
|
|
|
|
Ik zal nog maar ff vertellen hoe het gisteren allemaal ging (was toen 4 maanden geleden), ik was echt super chagerijnig toen ik op school kwam....een vriendin vroeg wat er was, ze vroeg of het door thuis kwam....ik zit veel alleen omdat me vader een erg drukke baan heeft en de rest het huis uit is, maar ik zei toen ja onder andere maar ook omdat het mijn moeder's sterfdag is...ze keek toen heel onbegrijpelijk en zei zo: ow in maanden....ik ging er maar verder niet op in, merkte dat ze er echt niets van begreep....en heb de rest van de dag maar gedaan alsof er niets aan de hand was.....ik denk dat ik zelfs ene beetje te vrolijk was..
Na school bleef een andere vriendin bij mij eten enzo tot dat me vader thuis was zodat ik niet alleen was, met haar heb ik het er toen ook nog even over gehad....ze zei idd dat een aantal van de mensen waarm,ee wij omgaan vinden dat ik te veel over mijn moeder praat dat snap ik dus echt niet, ja okeej ze komt soms ter sprake, het si mijn moeder maar ik praat bijna nooit over haar! Die vriendin die toen dus bij mij thuis was zei ook dat ze blij was dat ik er ene keer over begon....ze vind het moeilijk om het onderwerp aan te sneiden....ze zei ook dat er veel vrienden zijn die thuis aan hun ouders enzo gevraagd hebben om er niet over te beginnen als ik daar ben.....wat ik ervan moet vinden het zla wle goed bedoeld zijn....Ow, en dat meisje ( mevrouw M) dat dat zie van vader en moeder enzo...ik denk niet dat je dat zo kan zeggen, hoe goed het ook bedoeld is maar dat is per persoon verschillend, hangt er maar net vanaf hoe sterk de band met je ouder is....
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
| Ads door Google |
|
16-01-2003, 12:06
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
|
16-01-2003, 12:09
|
||
|
|
Citaat:
Ik snap niet waarom want dat is iets dat ik absoluut niet wil, maar ik kan het gewoon niet tegen houden.......
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Actieve donorregistratie Reynaert | 70 | 29-12-2008 19:30 | |
| Verhalen & Gedichten |
[Vervolg]Achter de gele deur #2 Eend | 166 | 20-06-2006 20:32 | |
| De Kantine |
rechtshandige mensen leven langer!! dr dribble | 54 | 14-08-2004 15:25 | |
| Verhalen & Gedichten |
Verhalenwedstrijd: Wraak! Ieke | 0 | 08-12-2003 20:07 | |
| ARTistiek |
T begin hebbik hier wel es neergezet Eend | 48 | 18-05-2002 18:12 | |
| ARTistiek |
De Rots Hannibal | 11 | 21-09-2001 20:52 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:55.
Adverteren