Mezelf verloren / "normaal" zijn in gezelschap vs. eenzaam "mezelf zijn"

[herby]

Ok, de titel klinkt een beetje raar, maar ik zit een paar jaar met een probleem en ik ben er pas recentelijk achter gekomen wat ik denk dat het is.

In mijn jaren basisschool en de eerste jaren v/d middelbare school werd ik altijd bijzonder veel geplaagd en buitengesloten van activiteiten. Destijds ben ik daar erg depressief van geweest en bijna suicidaal. (en ja, dat was voordat "emo" een "populaire" stroom onder jongeren was).
Ik moest in die tijd veel huilen en was vaak erg in de war in mijn hoofd.

In de jaren daarop heb ik (met behulp van een psycholoog) mezelf leren "normaal" te gedragen in gezelschap. Ik ben er toen achter gekomen dat ik veel van mijn "geluk" haal uit het contact met andere mensen en dat een deel van de depressie in de jaren hiervoor werd veroorzaakt omdat ik altijd erg eenzaam was.

Er is alleen een probleem, omdat ik mij kunstmatig "normaal" gedraag en hierdoor niet mezelf ben wordt ik ook ongelukkig, en als ik een moment heb (laten we zeggen, bijvoorbeeld: een weekend) waarin ik weinig contact heb met andere mensen raak ik daar emotioneel best overstuur van.
Ik heb ook niet echt iemand waar ik terecht kan met mijn probleem:

-Mijn ouders heb ik redelijk contact mee, maar zij begrijpen me
gewoon niet, ik heb meerdere keren geprobeerd met ze te praten maar ze dwalen gewoon telkens af. Bovendien wil ik bepaalde aspecten van mijn probleem gewoon buiten hun kennis houden.

-Mijn vrienden zijn stuk voor stuk verslaafd aan spellen als World of Warcraft en Canabis, begrijp me niet verkeerd, het zijn echt toplui die me weten te accepteren voor wie ik ben, maar ze hebben zelf veel te veel problemen die ze zelf vaak niet eens inzien waardoor ze me niet echt kunnen helpen.

-De enige mensen waar ik er wel mee over kan praten zijn een paar vrienden van mijn studie, maar die hebben alllemaal best een druk en hectisch leven en hebben niet de tijd die ik nodig heb

Ik zit er aan te denken om contact op te nemen met een psycholoog van de universiteit, maar telkens blokkeren gedachten als "die kan me toch niet helpen" en "Ik heb als eens een psycholoog gehad en dat heeft uiteindelijk niet veel geholpen" mij er van om dit te doen.
Bovendien zoek ik eigenlijk iemand waar ik warmte en liefde kan vinden en die mij begrijpt, zoals een vriendin (in geval van een goeie relatie) maar het vinden van een vriendin als je je eigen gedachten niet op orde hebt en (zoals ik) erg verlegen bent in het bijzijn van een lief en/of knap meisje en die eerste stap niet eens durft te zetten is zo goed als onmogelijk.

Heeft iemand enig idee wat ik hiermee aan moet?
Bij voorbaat dank


Hou aub alle reacties in de trend van "jij bent raar" en "dikke pech voor jou dan" achterwege, hier heb ik helemaal niets aan want dat weet ik zelf ook wel.

Ik zou toch contact op nemen met een psycholoog van de universiteit. Je bent nu zelf ouder, je hebt nu zelf een beter beeld van wat er aan de hand is en wat je wilt en dat kan veel verschil uitmaken.

Neem eens contact op met die psycholoog. Je bent al eens bij een psycholoog geweest, en die heeft je nie veel geholpen. Maar jij bent sowieso altijd in staat om af te haken. Als je na vijf gesprekken zoiets hebt van: 'ok, dit is het niet, dit gaat niet werken.' dan kun je het altijd afbreken. Ga het gewoon eens proberen. Wie weet wat er van komt.

[Missy1234567890]

Ik herken me wel een beetje in jouw verhaal. Ik moet ook veel contact met anderen hebben, anders voel ik me niet fijn, helemaal niet als ik lang geen contact heb. Ik ben ook verlegen, dus het is voor mij vrij lastig contact te leggen. Het is een beetje een visuele cirkel.

Als ik jou was zou ik wel een afspraak met die studentenpsycholoog maken. Inderdaad wat Leonoor zegt, je bent nu ouder en kijkt misschien nu ook anders tegen je probleem aan. Je zegt dat er verder niet veel mensen zijn die je kunnen helpen en zelf zit je er mee, dus dan is dit een goeie optie. Ik weet ook dat het niet gemakkelijk is om een afspraak te maken, zeker niet als je verlegen bent, maar tóch doen. Ik ben uiteindelijk ook bij de studentenpsycholoog terecht gekomen en alleen het je verhaal doen lucht al op. Succes

[-zen-Chris]

Je zegt dat je ongelukkig wordt als je niet jezelf kan zijn in het bijzijn van mensen, omdat je vind dat je je aan moet passen. Maar ik denk niet dat je je aan hoeft te passen om geaccepteerd te worden.

Het begrip "Jezelf zijn", betekend: die persoon te zijn zoals je je hele leven bent geconditioneerd.
Dat wil zeggen: alle gebeurtenissen in je leven hebben je gemaakt tot wat je nu bent, en je kan je daarom niet anders voordoen dan je je voelt. En dat moet ook niet.

Iedereen heeft een uniek karakter omdat iedereen een andere opvoeding en conditionering door heeft gemaakt. Dit unieke karakter is heel kostbaar, omdat het de grote groep tot een geheel maakt. Jij bezit ongetwijfeld goede eigenschappen die op den duur erkent zullen worden door mensen. (of al erkent worden zonder dat je het beseft) Dat geldt ook voor een vriendin. Zij zal zien dat je bijzonder bent omdat je vrede hebt gesloten met de persoon die je bent.

Zelf heb ik wel gemerkt dat als ik werkelijk de persoon ben zoals ik geconditioneerd ben, en dus zoals ik me voel, dat ik geaccepteerd wordt door mensen.
In mijn vriendengroep ben ik de enige HSP, de enige met een depressie en chronische vermoeidheid en daarmee alle problemen in het verleden op school van dien, en ik weet dat ik daar leerzame dingen en eigenschappen aan overgehouden heb die van belang zijn. En ik merk dat als ik mezelf niet anders voordoe dan ik me voel, ik daarom gerespecteerd word.

Verbeter me als ik het fout heb. Want mijn mening is ook maar een resultaat van mijn unieke conditionering.

Karakter is waardevol. Maar wees altijd bereid jezelf te verbeteren.

[gewoonmax]

zie dit topic :

http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1507302

[madelief21]

studentenpsycholoog en anders RET rationele emotieve therapie

[vampiro]

Wat ik erg vaag vind te lezen is dat jou psycholoog je alleen maar kunstmatig gedrag heeft aangeleerd in plaats van daadwerkelijk iets aan je probleem te doen.

Wat iedereen al zegt, niet geschoten is altijd mis, en slechter zal je er niet op worden.

[Missy1234567890]

madelief21 schreef op 06-12-2006 @ 00:03 :
studentenpsycholoog en anders RET rationele emotieve therapie

Dit kan ook bij de psycholoog.

toen k bij de psycholoog op m'n universiteit kwam kon die dude me niet echt helpen.. hij was er meer voor dingen die verband hielden met school dan met wat er echt loos was.. denk dat je van tevoren wel duidelijk moet krijgen waar die psycholoog precies voor is..
succes!