Het grote Lucht je Hart topic #74

[duivelaartje]

Ga alsjeblieft uit elkaar, toé. Ik kan 't niet meer. Soms heb ik dagen hoofdpijn van hun geschreeuw en gesprekken, ik kan niet slapen, stauw m'n bed vol met knuffels want die doen tenminste wel lief. En m'n tentamen scheikunde morgen ga ik gigantisch verkloten door hén. Eén moet gewoon weg.

Edit: Ik wil het niet meer horen, zit gewoon trillen en half te huilen. En dan hoor ik van die nummers als 'everything will be allright'. Ja, nou.. Was het maar zo. Rust is het enige wat ik nu wil. Die last moet weg, uit m'n hoofd, verdwijnen. Ik kan er niet bij dat het zo gaat. Oke, misschien houden ze niet meer van elkaar. Als dat het alleen was en dat de zwaarstwegende factor was geweest.. Maar verdomme, hier spelen dingen waarbij me gewoon niet voor kan stellen dat het kan. Jesus, hoe stom en dom en lui en naief en.. kan je zijn.

Bij niemand kan ik het kwijt. Ik durf 't niet aan m'n vriendinnetjes te vertellen, ze snappen het vast niet. Ja, mijn gevoelens misschien wel, maar niet wat hier gaande is. Ik snap het ook niet, maar ik wil niet dat ze verkeerd gaan denken. Ik wil niet zielig zijn, ik vind mezelf niet zielig, ik ben niet zielig en hoef geen troost. Kwijt moet ik het.

pfff, vanavond huisvergadering. Waarom wilde ik dit ook alweer? oja, het moet leefbaarder hier in huis, maar hmmmz, ik heb het idee dat 1 van de 3 niet komt. Daarnaast heeft een andere het niet zo op regeltjes en de laatste is niet zo makkelijk in de omgang en spreekt geen Nederlands... *zucht* *zenuw* en ik moet de huisvergadering gaan leiden... maar snel even opzoeken wat "huishoudpot", "vuilniszak", en "schoonmaakrooster" in het Engels zijn.

[naam ingebruik]

MiniTokje schreef op 01-11-2006 @ 17:39 :
Whaaaaah gewoon een 6 voor economie. En dat terwijl ik keiveel uitleg gemist heb, ik ben zo trots op mezelf.. wauw :

goedzo

[darkfairy]

GODVERDOMME! Ja, ik ben pissig ja! Niet bij mij langs willen komen, nog niet eens gedág zeggen, want dat zou je alleen maar doen om mij een plezier te doen en dan hoeft het van mij niet meer, niet als je zelf niet wilt. Maar dan moet je godverdomme niet nu wél met haar meegaan naar het theater!

Nee, jullie bevestigen totaal niet dat ik waardeloos ben, en kutgezelschap, en overbodig.

Ik ga gewoon niet meer naar huis vanavond. Stik er maar in. Vriend en vriendin. Pffrt.

En ja, ik stel me vast aan, as usual, maar het kan me ook echt niks meer schelen. Waarom is er nou niemand online, íemand waarmee ik kan praten.

[Yana]

*knuffel voor Sidhe*

Ik heb nooit geloofd in haat. Haat dat is zo'n woord dat je gebruikt wanneer je niet verder durft te kijken en je gevoelens niet durft te analyseren. Dat dacht ik. Maar ik wist altijd dat áls ik dan moest haten, dat jij het zou zijn. Jij hebt alles in je om gehaat te worden en er zijn tijden geweest dat ik dacht dat ik het werkelijk deed. Ik was zo blij toen jij geen hoofdrol meer speelde in mijn leven. En ik heb er zo'n verdriet van gehad toen je ineens weer terugkwam. Of eigenlijk kwam ik terug. Gedwongen, want ik was nergens anders welkom. Gedumpt als oud vuil.

Ik wist vanaf het begin dat het nooit goed kon gaan. Mijn relatie met jou is altijd het beste geweest als ik je vooral niet te vaak zag. Eventjes kon ik het wel opbrengen te luisteren naar jouw aandachtvragende, zeurderige verhalen. Maar nooit voor lang, want je slurpt al mijn energie van me weg. Ik hield me vast aan het idee dat het niet eeuwig zou zijn. Ik zou weggaan, spoedig. Als de omstandigheden mee zouden werken, zou ik gaan. En alles, álles dat ik gepikt heb was alleen maar omdat ik wist dat het tijdelijk zou zijn. Je hebt me razend gemaakt, meer dan eens. Me voor vanalles en nogwat uitgemaakt, en altijd heb ik het gepikt. Ik zweeg wel, liet je nog verder over mijn toch al verrotte grenzen gaan. Je maakt me kapot, en ik liet het je doen.

Ik ben te ver gegaan, zeg jij. Schreeuwde jij, in blinde razernij. De minachting, het respect dat ik voor jou zou moeten hebben. Maar heb je er ooit wel eens bij stilgestaan dat ik net zo goed respect verdien? Ik heb nooit zo tegen jou gedaan als jij gisterenavond tegen mij, nooit met die minachting tegen je gesproken. Nooit zo tegen je geschreeuwd. En AL HELEMAAL NIET OVER ZOIETS ONBENULLIGS!

IK ben te ver gegaan zeg je? JIJ bent HEEL duidelijk over alle grenzen gegaan die ik nog had. Het zijn er niet veel, maar dit is het einde. Verwacht geen respect van mij, want dat ben je al jaren geleden kwijtgeraakt. Ik kijk naar je met minachting, ik zie je zielige leven en ik haal mijn neus op. Zwelg maar in je zelfmedelijden, gebruik andermans ellende maar om zelf nog zieliger gevonden te worden. Ik ben klaar met je. En als je ooit weer loopt te janken over hoe onverschillig je dochter wel niet doet, vergeet dan alsjeblieft niet dat je het er zelf naar hebt gemaakt. En ja, ooit zal ik het je allemaal vertellen. En dan de deur dichtgooien, want als het kon zou ik je nooit meer hoeven zien.

[darkfairy]

in een waas
en verder naja

Zie je wel als meisjes vriendjes krijgen worden ze arrogant!! ik zei ALLEEN dat ze msn virus had...goh als dr vriendjec dr gewaarschuwd had

[darkfairy]

en de angst gaat niet weg

[Gothic]

tnx iedereen


Ik heb vandaag toch nog wel wat kunnen doen en gelukkig m'n tentamen van me af kunnen zetten. Morgen nog 1 dagje keihard werken en dan ben ik er weer ff vanaf. Komt goed toch?

Net nog ff naar korfbal geweest. Was nou niet bepaald boeiend zeg. Maar ja, aantal mensen hebben we me toch gefeliciteerd, anderen keken me niet eens aan. Boeiend, kon toch wel voorspellen wie dat zijn...

Vanavond lekker slapen en dan morgen weer vroeg op. Komt goed. Moet gewoon, ik wil op vakantie van de zomer...

[duivelaartje]

Ik kreeg net een aanbod om te spelen op 't afscheidsfeest van een directeur van een bedrijf, zeg ik af. Aagh, kans verkeken. Maar ik ben moe en moet morgen écht nog goed leren voor m'n tentamen van biologie. Ik wil geen lager cijfer halen, doordat ik een ander iets had. En dan moet ik weer fluitles afzeggen, terwijl ik nog dingen moet regelen. Uhuh, muziek is een passie, maar niet zo groot.

[Redhair]

Duivelaartje, knuffel!

Dinsdag ochtend ging ik even op bed liggen, de nacht doortrekken voelde niet goed. Ik zakte weg, werd na een half uur wakker. Wakker, omdat mijn vader schreeuwde. Het was afschuwelijk, het klonk wanhopig, vreselijk wanhopig alsof hij al zijn pijn schreeuwde. Wakker, weten dat het een droom was. Ik durfde niet meer verder te slapen. Besloot niet naar hem toe te gaan, ik wilde hem niet zien, de dood niet zien.

De hele dag wazig rond gehangen. Ik sprak J. op msn, hij maakte zich echt zorgen. Zei dat ik het besef niet moest uitstellen door continu onder invloed te zijn, hij zo bang was dat ik spijt ga krijgen omdat ik niet naar mijn vader was gegaan.
Ik stelde hem gerust, voor de crematie wil ik hem sowieso zien. Daarnaast zei ik iets wat ik echt meen. Ik heb nu nog een beetje pep, zodra dat op is wil ik minstens een week stoppen, om de werkelijkheid toe te laten. Om even niet te vluchten.

Rond negen uur ging ik weer naar J. toe, om daar te blijven slapen. Mijn moeder wilde liever dat ik thuis sliep, maar dat zag ik echt niet zitten, thuis slapen durfde ik niet.
J. was aan het gamen, ik lag op de bank en dacht en dacht en dacht. Het drong tot me door. Papa is er niet meer. Het drong echt even tot me door. Papa is er niet meer, hij komt nooit meer, binnenkort cremeren we zijn dode lichaam, halen we het laatste tastbare weg. Papa is dood, de laatste keer dat ik hem zag was zaterdag. Toen hij zei dat wij het beste in zijn leven zijn. Toen hij zei dat hij zielsveel van mij houdt Toen ik huilde en hij lachte en met liefde en rust in zijn ogen naar me keek. Toen ik huilde en hij huilde en ik zijn hand streelde. Nu is hij weg.
J. zei dat hij van me houdt, hij blijft het steeds maar weer zeggen de laatste dagen. Uit die woorden haal ik kracht, in zijn ogen zie ik dat hij het meent. Hij zei dat hij van me houdt en ik mag huilen, het mag toe laten. Maar huilen deed ik niet.

Om half een gingen we op bed liggen. Mijn hoofd maalde, het besef was hard. Maar J. was zo lief, zijn warme lichaam zo zacht, zijn ogen zo rustig. Uiteindelijk lag ik met mijn hoofd op zijn borst. Soms zei hij nog wat, ik viel in slaap.
Het was de fijnste nacht sinds vrijdag. Heb ook maar, deze meegeteld, twee nachten geslapen sinds vrijdag.
Ik sliep fantastisch. Werd soms wakker als hij tegen me aan kwam liggen, of me een kusje op mijn voorhoofd gaf, maar verder sliep ik door. Werd om twaalf uur wakker van een paar smsjes van klasgenoten, die het hadden gehoord van onze coaches. Om twee uur belde mijn moeder, omdat ik in de ochtend thuis zou komen. Om half vijf werd ik pas echt wakker. J. lag naar me te kijken, noemde me prinses, wat mijn vader vroeger altijd tegen me zei. Ik rookte een sigaret, kleedde me aan en nam afscheid van J.
Het is een raar idee, ik zie hem morgen op de crematie weer. Onwerkelijk.

Het besef van gister is in mijn slaap weer verdwenen. Morgen wordt papa gecremeerd. Oja? Mijn hoofd snapt het niet, ik snap het niet. Ik kan me niet voorstellen hoe het morgen is. Hoe ik me voel, hoe de crematie gaat, het is te onwerkelijk.
Ik las net een gedicht van Herman van Veen, die heel toepasselijk is. Ik twijfel of ik hem zal voorlezen. Ik ben bang dat ik het niet aankan, maar wil het wel. Kijk morgen wel wat ik doe.

En nu ga ik weer slapen, want ondanks de rust van vannacht ben ik nog moe.

[kroot]

@ gothic: gefeliciteed!

Net zangles gehad, mijn stem werkt niet mee, moet constant hoesten

[duivelaartje]

@Redhair: Misschien zou je vader het heel fijn hebben gevonden als je het gedicht voor zou lezen. Sowieso vind ik dat wel een mooi iets, een gedicht voorlezen die aansluit bij wat er is gebeurd. (En dan niet zo'n huis, tuin en keuken-ding, maar een écht gedicht. Herman van Veen heeft inderdaad mooie dingen gemaakt.) Maar als je het echt niet wilt, maakt het niet uit.

huisvergadering was hartstikke gezellig . Eindelijk heb ik mijn huisgenoten leren kennen (na 5 maanden ). 1 jongen is niet komen opdagen, maargoed, dat komt de volgende keer dan wel. oh wat ben ik opgelucht .

duivelaartje schreef op 01-11-2006 @ 18:58 :
stauw m'n bed vol met knuffels want die doen tenminste wel lief.

That's when my pets all come alive
They cheer me up and tell me
Everything's alright
Stuffed animals are always right

[duivelaartje]

Krummeltje schreef op 01-11-2006 @ 22:14 :
That's when my pets all come alive
They cheer me up and tell me
Everything's alright
Stuffed animals are always right

[Hawahaai]

@ Redhair: Een vriendin van mij wilde ook nog 'iets tegen haar vader zeggen' op zijn begrafenis afgelopen zaterdag, maar wilde het niet zelf voorlezen. Ze heeft toen zelf de tekst geschreven, maar aan een tante gevraagd of die het wilde voorlezen. En dat was echt heel mooi, kwam recht uit haar hart, en ik weet zeker dat haar vader het zo wilde. Als je wel een bepaald gedicht wilt laten horen voor je vader, maar er tegen op ziet om het zelf voor te dragen, kun je het misschien ook aan een ander vragen. Het gaat om het gebaar en jouw gevoel daarbij.

OT: Het ging zo goed...
En nu zit ik hier, en het is mijn eigen schuld.

duivelaartje schreef op 01-11-2006 @ 22:16 :

Butterflies instead - K's choice.
Zo mooi..

[Daantje_0705]

Gelukkig viel het mee. Heb niet veel contact gehad met mijn vader. Alleen die stomme rechter die vond dat we het contact maar weer op moesten pakken en maar moesten beginnen om elkaar gedag te zeggen waar bemoeit die man zich mee Ik heb niet veel vertrouwen erin dat we die zaak gewonnen hebben, had het gevoel dat die rechter al wist wie hij gelijk zou geven toen we binnenkwamen. Beetje rot gevoel als je daar zit en merkt dat je er niet door komt. Uiteindelijk toch nog een stukje kunnen 'winnen' denk ik. Woensdag is de uitspraak. Denk dat ik hem vrijdag wel binnen heb dan. Ben echt benieuwd. Hoop dat ik daarna weer wat rustiger verder kan leven.

[Daantje_0705]

Ekleor schreef op 01-11-2006 @ 22:28 :
Butterflies instead - K's choice.
Zo mooi..

Ja, dat liedje is echt zoooo mooi

[Nijn*]

@ Daantje_0705: fijn dat het meeviel!
@ Gothic: nog gefeliciteerd!! *zingt*
@ Redhair: goed dat je beseft dat je misschien even moet minderen/stoppen met de pep, gewoon voor het besef van de werkelijkheid.. Veel sterkte morgen, ik denk aan je en wens je alle kracht die je nodig hebt!

OT: Het leren gaat niet meer, mijn hoofd is te vol. Ik ben zo bang dat ik het morgen verkloot, en dat ik niets afkrijg. Eigen schuld, dikke bult. 'Wauw meid, wat een goed tussenrapport, echt super! Wat is dat goed geweest zeg, dat jij nog eens hebt besloten om naar vwo te gaan' Het galmt de hele tijd door mijn hoofd. Als ze eens wist hoe erg ik haar ga teleurstellen, als ze eens wist hoe hard ik het nu aan het verknallen ben.. En morgen, o wat zou ik graag willen dat morgen voorbij is.. Pff, ik moet echt ophouden met zeuren nu, ik begin me alleen maar meer aan mezelf te ergeren.

Bedenk me ineens hoe ironisch: de vader van de één wordt gecremeerd, de moeder van de ander wordt gered.. En ik ben degene die zit te zeiken?! Moet echt eens leren me niet zo aan te stellen.

[Daantje_0705]

Ooow, Gothic, vergeet ik het bijna Van harte gefeliciteerd meis Geniet er even van, tussen alle tentamens door. Jarig ben je maar een dag per jaar, dat moet kunnen.

Wat deed ik verkeerd?? Alleen maar ff waarschuwen voor iets snap het niet hoor......
De Dokter: Jij hebt een véélste hoge bloeddruk je moet je echt ff minder drukmaken.

Pffff voel nu al steken

[Roosje]

Het is maar goed dat er oude vertrouwde muziek in mijn NaNo-afspeellijst staat, want ik word hier bang van. Ik ben rillerig, terwijl het vijfentwintig fucking graden is op mijn kamer. En haha, dit moet ik dus nog een keer of twintig schrijven? Leuk verhaal zal dat worden.

Maar misschien dat het daarna beter gaat.

Ik zoek naar de woorden in mijn hoofd, maar mijn vingers weten veel beter wat ik bedoel. Het hoeft allemaal niet perfect. Het hoeft deze keer alleen maar angstaanjagend. Ik bèn niet meer dezelfde als een jaar geleden, dat is waarom alles is veranderd. Ik wil wel gelukkig zijn, maar het is moeilijker geworden. Veel moeilijker. Want wat ik denk - dat is niet waar je vrolijk van wordt. Ik moet schrijven als een gek.

[SoS-ClaiRe]

Aaarg. Mijn dansleraar is leuk, maar hij is homo

[moon]

Redhair heel veel sterkte morgen! *knuff*


ot: ik moet echt even mijn hart luchten want ik voel me heel beroerd.
Aan het begin van de avond bij haar geweest, we hadden het over mij stage. Na een uur was ik totaal kapot en zag ik alleen nog maa meer tegen die stage op. Ik huilde, en dat doe ik normaal echt nooit bij haar. Thuis gekomen was ik helemaal niet meer te stoppen, ik was ontroostbaar. Wat mijn moeder ook zei, ik bleef maar huilen. Alles was 1 groot zwart gat voor me en ik wilde vanaf nu alllen nog maar op bed liggen, niks anders meer dan dat. Ik wilde niks meer met de wereld om me heen te maken hebben. Alles, alles was te veel. Ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest, heb dat tijden niet meer mee gemaakt, dat iets zo hopeloos lijkt. (zelfs als je ergens wel weet dat het niet zo is)
Terwijl ik nog stond te huilen werd er gebeld...10 uur 's avonds. Het was mijn oma. Mijn oma was totaal in de war. We hadden haar verteld over haar indetiteitskaart die verlopen was en mijn vader had precies op een briefje geschreven wat er dus aan de hand was en wat er moest gebeuren. Mijn oma belde nu dus om 10 uur 's avonds min of meer in paniek op en ze begreep er niks meer van. Ze was totaal verward. (mijn oma maakt al langere tijd een verwarde indruk, sterk geheugenverlies...waarschijnlijk dementie)
"Ze begint totaal door te lopen"zei mijn vader tegen ons toen hij had opgehangen. Ik stoppte prompt met huilen, ik wist gewoon dat het over mijn oma ging. Ik heb ook niet meer gehuild daarna, kon me ineens alleen maar druk maken om mijn oma. Terwijl we over mijn oma aan het praten waren kregen mijn ouders er ruzie over. Het is nu serieus al de 3e achtereenvolgende dag dat ze weer ruzie maken. Normaal maken ze nooit ruzie en nu ineens 3 dagen achter elkaar.
Mijn moeder ligt ook al weer een paar dagen ziek op bed. De sfeer hier in huis is echt niet best nu.
Ik voel me echt even zo rot nu, echt alles lijkt tegen te zitten al zal dat misschien helemaal niet zo zijn. Ik denk dat dit echt een slapeloze nacht gaat worden op deze manier en ik moet morgenochtend gewoon weten wat ik doe met betrekking tot die stage, dan moet ik ineens alles op een rijtje hebben....laat me slapen. Ik wil alleen nog maar slapen.
Ik weet dat mijn problemen weinig voorstellen en dat ik me wel zal aanstellen, maar mijn gevoel is er niet minder om. Ik ben het vermogen om te relativeren nu even totaal verloren. Alles is zwart, er zijn geen uitwegen meer, ik zit totaal klem. Van mij hoeft het allemaal niet meer.

Hi di-diddly-idle-um, diddly-doodle-idle-um,diddly-doo-ri-diddlum-deh
Hi di-diddly-idle-um, diddly-doodle-idle-um,diddly-doo-ri-diddlum-deh

[SoS-ClaiRe]

@ moon: Je stelt je helemaal niet aan, want als jij een probleem hebt en je zit ermee, dan moet dat serieus genomen worden.
Het is ook vaak zo dat alle problemen tegelijk komen. Tenminste dat heb ik heel vaak iig. Dat zijn van die periodes waar je je doorheen moet slaan. Als ze voorbij zijn, ben je all1 maar sterker.
Ik weet dat het heel moeilijk is, maar geef de moed niet op...

[Nienna*]

@ Redhair: Een meisje dat ik ken heeft een jaar terug ook haar vader verloren (aan een zeer plotselinge hartstilstand, op slag dood). Zij wilde haar vader ook nog dingen zeggen, maar om verschillende redenen (ik weet niet precies welke, ze kon het niet aan, maar misschien was het ook te persoonlijk) wilde ze het niet voorlezen op de crematie.
Toen heeft ze bij de kist "met" haar vader gepraat en een brief geschreven. Die brief heeft ze in de broekzak van haar vader gedaan, zodat hij het meeneemt. Dat gaf haar een heel fijn en veilig gevoel: dat hij toch iets van haar in zijn kist meenam.

Misschien is dat wel een idee, als je het niet wil voorlezen, of het te persoonlijk is, of wat dan ook.

Ook hoor ik steeds vaker dat mensen vingerafdrukken of iets dergelijks afnemen en daar een ketting of iets dergelijks van laten maken; dat vind ik ook iets moois. Maar misschien is dat nu een beetje te laat.

Veel sterkte bij de crematie. Ik hoop voor je dat het mooi wordt.

En een goed besluit van die week geen pep, vind ik.

Veel liefs en sterkte!

[kroot]

laatste gast bijna binnen.
Toch best veel gedaan vandaag: eerst therapie, toen werken, toen zangles, toen boekhouden en toen....slapen

[rare kwast]

waarom gaan ze am'en in mijn nachtdienst?

[Droomvlucht]

How do you get that lonely, how do you hurt that bad
To make you make the call, that havin' no life at all
Is better than the life that you had
How do you feel so empty, you want to let it all go
How do you get that lonely... and nobody knows

It was just another story printed on the second page
Underneath the Tiger's football score...

ik voel me zo eenzaam

[rare kwast]

sterkte morgen redhair.. knuffel alvast

[Droomvlucht]

Repelsteeltjuh schreef op 02-11-2006 @ 00:46 :
ik voel me zo eenzaam

me too... *knuf*

@ Redhair: super veel sterkte morgen meis!!!

OT: Gelijk met het terugkomen van de wat mindere gedachten (die nu gelukkig al een stuk minder zijn), zijn de twijfels over hem gekomen (en die zijn gebleven). Dit kan nooit iets worden, wat we verschillen veel te veel. Hij komt uit een andere wereld dan ik. Dat kan nooit goed gaan. En het is nu tijd dat ik het wat harder ga spelen.. Dus we zullen wel zien waar ik morgen zin in heb of juist niet.

[Hawahaai]

Nijn* schreef op 01-11-2006 @ 22:34 :
Bedenk me ineens hoe ironisch: de vader van de één wordt gecremeerd, de moeder van de ander wordt gered.. En ik ben degene die zit te zeiken?! Moet echt eens leren me niet zo aan te stellen.

Je stelt je niet aan, tenminste, ik denk van niet, aan de hand van jouw posts. Ook al gebeuren er bij anderen dingen die misschien erger zijn, doordat jouw moeder ziek is, gebeurt er ook vanalles in jouw leven. En dan is het helemaal niet gek dat je van slag raakt.
Misschien kun je met de docent gaan praten die de toets maakt? Dat je uitlegt wat er aan de hand is en waarom het leren dus niet zo goed lukt? Misschien mag je dan wel een herkansing maken, als het resultaat tegenvalt. Succes ermee!

En zo kun je weer heel een nacht niet slapen... wat heb ik gvd gedaan dan??

[Meissiej]

Ik ben nu op school. (ja ze hebben daar welgeteld 3 computers met internet waarvan er nu 1 totaal geflipt is). Mja, het gaat redelijk. Groep dinsdag was wel zwaar, toch had ik juist daarna goed geslapen. Vaag, want maandag nacht en gisternacht heb ik dus veel minder goed geslapen. Reden ga ik nu even niet neer zetten. Komt misschien later wel.
Voor nu een knuffel voor iedereen! *doet knuffels strooien*

Over K's Choice gesproken: op mijn vader's crematie werd het nummer 'Dad' van hen gedraaid.

[rare kwast]

nou wilde ik em vannacht al vol spammen.. maar toen heb ik me ingehouden.. mag t dan nu wel??

[rare kwast]

had vannacht een patient die had gesneden.. great.. wist niet wat ik er mee aanmoest en dat noemt zich dan een profeccional.. goed hoor
mn collega kon t zich niet voorstellen.. nou ik wel
damn..
nu maar proberen te slapen.. nog 1 nachtje

[rare kwast]

*doet flink wat knuffels strooien*