Wow, dat lijkt me een nare opstapeling van zaken..
Weet je waarom je niet alleen meer wilt slapen? Het kan heerlijk rustig zijn om alleen wakker te worden een kop koffie te pakken en wat voor jezelf te gaan doen toch?
Ik herken het gevoel als je vriend eerder slaapt dan jijzelf, ik heb precies hetzelfde. Bij mij komt het vooral doordat ik uit mezelf al een slechte slaper ben en als mijn vriend dan eerder slaapt loop ik te stressen dat ik weer laat inslaap wat dan vervolgens ook gebeurt (laat = 4.00u en vaak nog later). Mijn vriend is enorm begripvol en weet inmiddels wel hoe hij ermee om moet gaan. Maatregelen (maar bij jou misschien wat lastiger) zijn voor mij:
- niet bij elkaar slapen als we allebei of een van beide vroeg op moeten
- ik sport veel zodat ik meestal moe ben 's avonds
- er veel over praten, het feit dat mijn vriend weet dat ik er bang voor ben geeft mij al veel steun.
En over stemmingsstoornissen, stiekem herken ik dat ook wel een beetje.
Jezelf naar dingen (= afspraken met vriendinnen, sport, studie, werk) slepen in periodes waarin je down bent helpen mij nog het beste. Zo heb je toch afleiding en gaat de tijd wat sneller dan wanneer je thuis zit. Ik doe ook heel erg mijn best mijn ritme regelmatig te houden, omdat er anders ook nog eens slaaptekort oid bijkomt.
Laat je even weten hoe het bij de psych was?