1 jaar geleden :-(!!!

[Legaly-Blondje]

Heej mensjes..
Ik zit even ergens heel erg mee.. namelijk:
Mijn vader is vorig jaar overleden plotseling aan een hartstilstand.
Het was niet bekent dat hij iets had, maar er was erfelijke cholestrol bij mij in de fam, daar heeft mijn vader 'ons' nooit wat over gezegt, hij klaagde de laatste tijd ook over hoofdpijn enz.
Nou 1 maart vorig jaar, ging hij weer voor het eerst werken sinds een hele lange tijd.
Ik had toen 2 weken vakantie toen d'r tijd.. en was bij mijn vriendje in Rosmalen, ik had mijn vader dus toen ookal zo'n 2 weken niet meer gezien !
Mijn vader ging 's ochtends 1 maart best wel vrolijk naar zijn werk, hij had nog een sigaartje opgestroken..
Hij had mijn moeder om 1 uur gebelt.. om te zeggen hoe het was en dat het goed ging.. het was alsof hij het aanvoelde ofsow!
Mijn vader zou die dag rond 4 uur klaar zijn met werken,
hij was om 5 uur nog niet thuis.. mijn moeder begon zich een beetje ongerust te worden maar goed, misschien was ie nog even langs iemand gegaan.
Op een gegeven moment komen er 2 politie agenten aan de deur,
mijn moeder doet open.. en de 2 politie agenten vragen info over mijn vader.. en ze vragen mijn moeder mee te komen.. naar de plek waar hij werkte.
Ze moest kijken of het mijn vader was.. en het was hem dus wel.
Mijn moeder komt helemaal overstuur naar huis, en vertelt het m'n broertje.. hij begreep het nog niet zo goed (hijs 11)..
Mijn moeder moest om de 1 of andere reden weg.. mijn broertje begon mijn tante te bellen, alleen hij kreeg m'n neefje aan de lijn, en mijn broertje zei: Papa is dood, mijn neefje verstond papa is doof..!
Mijn tante pakte de telefoon af.. en vroeg wat er was.. bla bla..
Ik was toen dus niet thuis, ik heb nog een zus, haar vriend belde me op maar ik zat in bad.. en had m'n mob niet gehoord, nadat iemand naar boven riep dat m'n mob ging.. pakte ik hem na een tijdje op.. En ik kreeg zo even door te tel te horen: Wil je naar huis komen, d'r is iets erg gebeurd.. ik vroeg natuurlijk wat.. hij zei je vader is overleden.. ik geloofde het niet en ik zei wat lul je nu man.. ik bel je zo wel terug.. ik hing op.. en zei tegen mn vriend m'n vader is dood, en begon te huilen.. Ik zei tegen m'n vriend of ie m'n zus wou terug bellen om te vragen of het echt was. Dat deed hij.. ik hoorde hem bellen en ook ophangen.. ik hoorde dat mijn vriend tegen zijn vader zij (karin's vader is overleden).. Op dat moment.. ik zakte echt door de grond.. ik wist niet meer wat ik moest denken.. ik geloofde het nog steeds niet!!
Ik ben toen gelijk mijn kleren gaan pakken, ik moest een uur in de auto zitten voordat ik thuis was.. ik kwam in een vol huis thuis.. (Dat was zo erug..)!!!!
Ik wist gewoon niet hoe ik moest reageren.. ik begon keihard te huilen..!
En nu 1 jaar later.. het voelt alsof het 2 maanden geleden is.. Het doet nog zoveeeeeeeel pijn, ik huil nog bijna elke avond.. kan amper slapen.. ben bang om te slapen ben bang om te dromen..
Ik weet het gewoon allemaal niet meer.
Ik moest dit verhaal even vertellen.. 't komt misschien een beetje rommelig over.. maar op dit moment kan ik niet zow helder denken.
IK ga nu denk ik maar ff douchen ofsow..
Bedankt voor het lezen..
(ik zou graag met meerdere mensen willen praten(msn) die ook een ouder hebben verloren op een jonge leeftijd.. ik ben b.t.w 15)

Dikke Kus..

[Legaly-Blondje]

Dankje wel..!

[//ItsJustMe\\]

bij ook niemand overleden (op m'n opa en oma na dan)
Sterkte. Lijkt me echt .. naja.
Ik vind het echt knap dat je het zo kan vertellen.
Het komt helemaal niet rommelig over hoor.

Nogmaals sterkte,

Een jaar is nog maar kort geleden...

Ik heb ook geen ouders die zijn overleden, wel een hoop familie, waaronder een opa die heel heel veel voor me betekende (en nog steeds betekend), maar dat blijft toch anders, denk ik. Op een gegeven moment had ik dan ook zo iets van 'het is al een jaar geleden', maar soms is een jaar zo kort, zeker in het geval van overlijden van iemand en zeker als die iemand bv. je vader is.

Misschien helpt het idd als je er met iemand over praat...en niet alleen met mensen op inet. Je broertje en zus en je moeder en/of je vriend zijn daar toch ook 'geschikt' voor? En als niks helpt kun je misschien eens met een vertrouwenspersoon ofzo gaan praten, maar goed, dat kun je dan wel weer bekijken. 'k vind het btw knap van je dat je dit verhaal hier neer hebt gezet, ik hoop dat je er iemand door vindt waarmee je kunt praten ed.

'k heb een erge hekel aan het woord 'gecondoleerd', daarom gewoon heel veel sterkte.

[load_harmony]

autsj meis, wat erg.... ik ben helemaal down of zo nu.
Echt heel erg...................

heeeeel erg veel sterkte in ieder geval,
en probeer er een dag van te maken waar je veel troost uit kunt halen (snap je??)

[Legaly-Blondje]

Bedankt voor het reageren,
Ik weet gewoon niet hoe ik me vandaag moet gedragen.
IK vind het allemaal zoooooo moeilijk!

Kusszz.

[Marcade]

Legaly-Blondje schreef:
Bedankt voor het reageren,
Ik weet gewoon niet hoe ik me vandaag moet gedragen.
IK vind het allemaal zoooooo moeilijk!

Kusszz.

Doe het rustig aan .. ga niet te veel ondernemen .. praat met je moeder en andere familie leden .. probeer te genieten van het zonnetje. Buiten zijn helpt misschien wel; in het zonnetje. Probeer een beetje te eten en drinken.

[Starley]

Dit herken ik wel een btje, paar jaar trug, toen ik 7 was(nu benik 16) overleed mn vader aan kanker. Natuurlijk wel heel anders, aangezien wij het wel aan zagen komen. Als ik je ergens mee kan helpen, zeg et maar . Sterkte meissie.

[Quiana]

Ik herken dit wel.. heel goed zelfs.
Wil alleen zeggen dat je niet de enige bent,
en hier vooral niet in je eentje mee moet blijven zitten..
Praat erover, ook irl.. (als je dat nog niet doet)

Legaly-Blondje schreef:
Bedankt voor het reageren,
Ik weet gewoon niet hoe ik me vandaag moet gedragen.
IK vind het allemaal zoooooo moeilijk!

Lijkt me ook heel logisch..
Probeer met je familieleden te praten,
zij zullen het ook heel moeilijk vinden denk ik..
Zo kunnen jullie elkaar steunen enzo.. Hoop ik.
Dunno what to say, wens je iig heel veel sterkte toe..!

meis,
doe lekker rustig aan vandaag, doe waar jij behoefte aan hebt.
ik heb zelf wel familie verloren maar niet zó ontzettend dichtbij...
niet te veel nadenken over hoe je je moet gedragen, gewoon doen... misschien helpt het om iets creatiefs te gaan doen, tekenen, knutselen. zoek een beetje afleiding....
heeel veel sterkte
mir

[Kamilla]

Heej meissie,

Ik wens je veel sterkte vandaag, ik weet hoe moeilijk zo'n dag kan zijn, mijn moeder is 2,5 jaar geleden overleden! Het lijkt me helemaal erg dat het zo plotseling was, wij konden ons nog enigzins voorbereiden. Het verschilt bij iedereen wat ze op zo'n dag gaan doen, ik ga meestal op de dag dat mijn moeder is overleden een stuk wandelen, foto's bekijken maar ook gwoon dingen doen die je altijd doet en die niet zozeer daar mee te maken hebben..Nogmaals sterkte vandaag!

Legaly-Blondje schreef:
Bedankt voor het reageren,
Ik weet gewoon niet hoe ik me vandaag moet gedragen.
IK vind het allemaal zoooooo moeilijk!

Doe wat jij denkt dat goed is, je moet nl niks. Misschien kun je iets met je moeder, broertje en/of zusje gaan doen? Of desnoods met een vriendin... Vraag niet teveel vandaag van jezelf, doe dingen die 'vanzelf' gaan (al zal vandaag misschien niks vanzelf gaan). Sterkte.

[mathfreak]

Hallo, Karin,

Ik heb zojuist je verhaal over de dood van je vader gelezen. Ik kan me goed voorstellen dat je het er, precies 1 jaar later, weer moeite mee hebt, zeker omdat je vaders dood voor jou en je andere familieleden totaal onverwacht kwam.
Ik heb zelf op 19 maart 1994 een soortgelijke situatie meegemaakt toen mijn moeder aan een inwendige bloeding overleed. Ze was nog maar 53 toen ze stierf.
Ik denk dat het op zich wel goed is dat je hier je verhaal vertelt. Ik heb er zelf indertijd met mijn penvrienden en -vriendinnen over geschreven. Wat dat betreft maakt het niet zo veel uit hoe je het verwerkt. Hoofdzaak is dat je het verwerkt en dat anderen jou ook de gelegenheid bieden om dat te kunnen doen.
Ik sluit me aan bij het advies van me blackrose om voor jezelf wat afleiding te zoeken.
Ik hoop dat je er in slaagt om anderen te vinden die net als jij een ouder op een jonge leeftijd hebben verloren zodat jullie elkaar een beetje kunnen steunen en wens je veel sterkte toe.

[Miss*Pain]

Heej,
Het is gisterewn wel goed gegaan.
D'r waren namelijk best veel mensen om ons heen 'fam'.
Uhm.. gisteren dus 1 maart, lag ik in bed met mijn vriend..
ennuh toen wou ik me drinken pakken, die naast de tv stond,
en op een gegeven moment begon de roos die ik van mijn vriend had gehad voor valentijn, rondjes te draaien, net alsof hij eraf zou vallen.. maar is niet gebeurd.
Ik schrok hiervan want VOLGENS mij heb ik het tafeltje niet aangestoten.. 'En dan ben ik weer zo'n doos die gaat denken dat m'n vader hem misschien wel aanstoten'
Maarjah dat zal wel niet.
Iniedergeval bedankt voor het reageren
Dikke Kusz..!!

[//ItsJustMe\\]

die roos..
de wind/tocht misschien of waarschijnlijk wel aangestoten.

Je vader zal altijd bij je zijn, daar hoeft hij geen roos voor aan te raken.

[faith666]

Miss*Pain schreef:
'En dan ben ik weer zo'n doos die gaat denken dat m'n vader hem misschien wel aanstoten'
Maarjah dat zal wel niet.

Ik vin het wel logisch..........het is nooit bewezen volgens mij dat het onmogelijk is dat overledenen geesten ofzo zijn......dus waarom niet? Het zou mij eigenlijk best een veilig gevoel geven als ik het idee heb dat me meoder hier zou zijn.......
In ieder geval veel sterkte.....een jaar gaat snel heej........
dikke knuffel

heel veel sterkte,

ongeveer een jaar geleden is m'n beste vriend omgekomen bij een auto-ongeluk dus ik kan me een beetje voorstellen hoe je je voelt

nogmaals heel veel sterkte

[Miss*Pain]

Jah.. ik denk dat ik hem dan waarschijnlijk wel heb aangestoten.
Maarjah ik dacht dat nou éénmaal op dat moment.
Heel erg bedankt voor jullie berichtjes.

Dikke Kusz!!

[~*Noa*~]

Heej...

Ik wilde nog even reageren op je verhaaltje... Je schreef namelijk dat je bang bent om te slapen, om te dromen. Maar weet je... volgens mij zijn je dromen de mooiste momenten van je dag, want er is geen ander moment waarop je je vader dichter bij kan voelen dan in je droom. Je kan hem dan weer even aanraken, met hem praten... of alleen maar naar hem kijken. Het maakt niet uit wat... het kan allemaal gebeuren in je droom.
Het moet natuurlijk ook niet zo zijn dat je er heel de dag naar uit kijkt om te gaan slapen, maar misschien helpt het je een beetje zodat je wat minder bang wordt...

Liefs Noa

[Dashja]

Heel veel sterkte meis! En probeer maar een beetje te genieten van die dromen...

Ik heb zelf geen ouders verloren, maar wel andere familie-leden,
waar ik bij sommige ontzettend veel verdriet had en heb.
Uiteindelijk heb ik er mee om leren gaan.
Maar een jaar is nog maar kort meis. Gun jezelf wat tijd...
Sterkte!
Dashja

*wenst heel veel sterkte* Ik heb geen ouder verloren.. wel een tante maar heb ik niet meegekregen want toen was ik 2 duz.. maar ik vind het knap van je dat je het hier zo neer kunt zetten

[Doopy]

Mijn vader heeft twee jaar geleden ook een hartstilstand gehad(ook cholesterol), ik was daar zelf bij, reanimate, ambulance, ziekenhuis, opereren etc. toen ik je verhaal las kwam het allemaal even terug. mijn vader heeft het toen net overleefd. als ik zie wat dit voor onvloed heeft gehad op mijn leven, dan zal het voor jou helemaal zwaar zijn.
Ik wens je heel veel sterkte, en probeer je verhaal aan mensen die je vertrouwt te vertellen, bijvoorbeeld een vriendin of tante of je zus, het lucht op.

[Reza]

goh wat erg he... mijn mede leven ook al weet ik niet hoe erg het is omdat ik het nog nooit heb mee gemaakt.

[Droyd]

Ik ben mijn opa en oma in 5 dagen tijd verloren...Mijn oma is gestorven wegens haar ruggewervel die kapot was...Is ze langzaam in 2 weken gestorven
Opa heeft 5 dagen nadien zichzelf opgehangen...Het vreemde is dat ik er nooit om getreurd heb...Ik begrijp eigenlijk mezelf niet...Ik was een van de weinige mensen die hun graag had, mijn moeder had geen zo een goede relatie met hun als schoonouders...ze vond ze onhygienisch en achterbaks...
Mijn vader is er een jaar depressief om geweest, begrijpelijk

Soms heb ik het gevoel dat in mij een tweede ik zit, die treurt, maar ik het niet kan voelen...

Af en toe heb ik vreemde dromen over ze: mijn gelukkige opa op een ziekenhuisbed, en een exacte kopie van hem die depressief naast hem zit

Mijn oma in een witte japon in het ziekenhuis die ontwaakt uit een diepe slaap en iedereen goeiedag zegt met een kus en een hand te geven...Heel vreemd, volgens mij heb ik het nog niet verwerkt na vijf jaar

De oma aan mijn moeders kant is overleden, minder lang geleden...Het deed veel pijn om haar te zien liggen op haar sterfbed, ik verkleurde helemaal en moest de kamer verlaten
Maar haar dood heb ik ondertussen voor het grootste deel kunnen verwerken...Waarschijnlijk omdat het minder plots was

Net als in jou geval, is jou vader, zoals mijn grootouders aan mijn vaders kant plots overleden...Ik begrijp het deels en wens je veel sterkte...Durf te denken aan je pa op een goeie manier, maar overhaast je niet...Forceer niets om het zo vlug mogelijk te verwerken

[Andora]

een jaar is natuurlijk ook niet zo lang geleden, het is logisch dat je het er moeilijk mee hebt.
ik heb zelf geen ouder verloren, wel een vriend en heb t er na bijna 2 jaar nogsteeds moeilijk mee *op sommige moment meer dan anders*

veel sterkte

Blackdolfin