Advertentie | |
|
15-03-2004, 22:24 | ||
Citaat:
heb ik bij deze mijn belofte weer een beetje waargemaakt?
__________________
Assepoester, houd je muil!
Laatst gewijzigd op 15-03-2004 om 22:27. |
17-03-2004, 10:58 | |
met een motor die klinkt als een leeuw!
(wanneer koop je dan de triologie?) Maar ehhh, geloof niet dat mij dit leuke ideetjes geeft. (al was het fragmentje wel geweldig! eigenlijk alleen omdat het zo verschrikkelijk is...) Charlotte [edit]oeps, je had al gezegd dat het gemixt was met het brullen van een leeuw. Dat was ik vergeten...[/edit]
__________________
ja, maar...
|
17-03-2004, 16:09 | |||
Allereerst wil ik zeggen dat ik het echt een heel mooi verhaaltje vind!! Vooral het eerste stukje is echt heel mooi geschreven!! En verder leest het (ondanks de spelfouten ) best goed weg.
Wat ik wel onduidelijk vond was waar 'ze' nou steeds slaapt. Dat is dus in een huis bij mensen die ze kent. Maar is dat nou in de stad waar haar 'vriend' woont of is dat in haar eigen stad? Ik neem aan dat het in de stad van haar vriend is, maar ik vind het wel nogal onduidelijk. En wie zitten er nog meer in dat huis? Het is duidelijk dat er iig nog 1 andere vrouw in dat huis zit, maar op een gegeven moment staat er dan: Citaat:
Verder moet je de tijden even in de gaten houden. In het 4e gedeelte van je verhaal ga je namelijk ineens in de verleden tijd schrijven terwijl je dat daarvoor altijd in de tegenwoordige tijd doet. Ik weet hoe moeilijk het is om daarop te letten, maar het maakt het lezen wel een stuk aangenamer. Citaat:
Over het laatste stukje ben ik het wel eens dat het nog een beetje raar in het verhaal zit. Daar zou je misschien nogeens naar moeten kijken. Maar het verhaaltje vind ik verder echt wel goed!! Als er nog meer vervolgen komen dan zal ik ze zeker gaan lezen!!
__________________
Maar dat is heel persoonlijk natuurlijk!
|
17-03-2004, 19:10 | |
Rareman2 schreef op 17-03-2004 @ 17:09:
Allereerst wil ik zeggen dat ik het echt een heel mooi verhaaltje vind!! Vooral het eerste stukje is echt heel mooi geschreven!! En verder leest het (ondanks de spelfouten ) best goed weg. Dank je Wat ik wel onduidelijk vond was waar 'ze' nou steeds slaapt. Dat is dus in een huis bij mensen die ze kent. Maar is dat nou in de stad waar haar 'vriend' woont of is dat in haar eigen stad? Ik neem aan dat het in de stad van haar vriend is, maar ik vind het wel nogal onduidelijk. Ze slaapt (voordat ze in de trein zit, zeg maar) bij haar vrienden, die in dezelfde stad wonen waar ook die jongen woont. Nadat ze in de trein heeft gezeten (en dus weer thuis is) slaapt ze thuis... hmm, misschien moet ik daar dus eens naar kijken... En wie zitten er nog meer in dat huis? Het is duidelijk dat er iig nog 1 andere vrouw in dat huis zit, maar op een gegeven moment staat er dan: Aangezien je nog niet wist dat er nog 2 andere mensen in dat huis zitten is dit best wel verwarrend. Later word het wel duidelijker, maar als je dit voor het eerst leest is het wel een beetje verwarrend. Ik heb, toen ik het schreef, daar ook een beetje mee gezeten, al helemaal, omdat ik het toch graag allemaal naamloos wou houden. *zoekt stukje* "Ik heb het geluk dat ik van die lieve mensen ken die in dezelfde stad wonen en waar ik wel een nachtje in de woonkamer op een matrasje mag viakkeren." dit zou eigenlijk al aan moeten geven dat er meerdere mensen in dat huis wonen, maar goed, ja, misschien dus toch te onduidelijk. (ik vind van niet, maar voor mij is alles natuurlijk duidelijk en logisch, dus dat zegt niets...) ook hier moet ik dus misschien nog eens naar kijken... Verder moet je de tijden even in de gaten houden. In het 4e gedeelte van je verhaal ga je namelijk ineens in de verleden tijd schrijven terwijl je dat daarvoor altijd in de tegenwoordige tijd doet. Ik weet hoe moeilijk het is om daarop te letten, maar het maakt het lezen wel een stuk aangenamer. is dat niet het 5e deel? ik denk van wel, maar goed, ik weet geloof ik wel over welk deel je het hebt en je hebt gelijk! Ik heb een keer een deel geschreven waarvan ik het zelf al ontdekte voor ik het op het forum zette, maar toen dus kennelijk niet. Ik zal het onthouden voor het moment dat ik alles ga verbeteren. (ik wil namelijk alles in een keer eens gaan verbeteren en dan ehhh, ja, dan, weet ik eigenlijk niet, maar goed, daar hoort dit wel onder, denk ik) Dit vond ik echt een hele mooie zin!! Waarschijnlijk zal dat wel weer iets met mij te maken hebben ofzo (? ), maar dit vond ik echt heel mooi! Gelukkig, ik heb nogal lopen worstelen met die zin namelijk, om dat een beetje leuk te maken... Over het laatste stukje ben ik het wel eens dat het nog een beetje raar in het verhaal zit. Daar zou je misschien nogeens naar moeten kijken. Tsja, ik weet het, maar weet niet zo goed (nog) hoe ik dat op moet gaan lossen.. Als je ideeen hebt, heel graag! Ik weet nog niet hoe ik me hier uit ga redden, want het is toch wel een stukje dat ik er graag in wil hebben ofzo, of denk je dat ik het gewoon helemaal moet vervangen? Maar het verhaaltje vind ik verder echt wel goed!! Als er nog meer vervolgen komen dan zal ik ze zeker gaan lezen!! Vervolg komt er wel, hoop ik. Nou ja, dat komt er gewoon, maar ik zit nu dus nog een beetje in de knoop met dat laatste deel, zeg maar.... Super bedankt voor je commentaar! Hier heb ik echt wat aan! Super! Charlotte
__________________
ja, maar...
|
17-03-2004, 22:15 | |
Ik ben nu een vervangend stuk aan het schrijven voor het laatste deel.
Dat stukje geschreven in de verleden tijd, dat laat ik hier dus nog zo staan. Misschien dat, wanneer mijn verhaal helemaal af is, ik dit topic laat sluiten en in een nieuwe mijn hele verhaal plaats of gewoon (in een ander topic) een link geef naar waar het geheel te vinden is... Charlotte
__________________
ja, maar...
|
18-03-2004, 08:46 | |||||||||
Sorry als ik dingen dubbel zeg, maar ik heb (nog) geen zin om alle reacties van andere mensen te gaan lezen, aangezien het er nogal veel zijn.
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Je gevoelens spreken er heel goed uit, het is een echt(e)liefdesverhaal/dagboek/brief.
__________________
'Je ne perdrai pas mon temps à essayer de prolonger ma vie', aldus Renaud.
Laatst gewijzigd op 18-03-2004 om 08:53. |
18-03-2004, 10:46 | |
Eigenlijk jammer dat je alleen dat eerste deel pas gelezen hebt, want eigenlijk ben ik misschien nog wel geinteresseerder in wat je van de rest van het verhaal vindt, wat wel echt een verhaal is.
Er staan (nog meer in de rest van het verhaal) heel veel tik en spelfouten in... Dat komt, omdat ik het meestal (zoals ik al eerder heb gezegd) mijn stukjes tikte, terwijl ik daar eigenlijk geen tijd voor had. Dus al helemaal geen tijd om alles te controleren... Charlotte
__________________
ja, maar...
|
29-03-2004, 15:56 | |
(vervanging laatste deel)
De tijd kruipt langzaam voorbij. Overdag ben ik weg, altijd onderweg. Ik heb het druk. Zo druk dat ik overdag de kans niet krijg te hopen op enig antwoord, maar ‘ s nachts zijn mijn dromen gevuld met hem of hoe zijn antwoord zou kunnen zijn. Op een dag stap ik weer een trein uit. Vermoeid. Jaloers kijk ik naar alle verliefde, zoenende stelletjes die elkaar verwelkomen of afscheid nemen. Ik blijf zo even staren naar de overkant van het perron, tot ik besluit toch echt maar eens richting eindbestemming te gaan. Ik draai me om en schrik. Boven de menigte steekt een zoekend hoofd. Zijn, hoofd. Even weet ik niet wat ik moet doen. Uiteindelijk probeer ik met een boog om hem heen te lopen, maar te vergeefs; “Heej.” “Hoi.” Zeg ik twijfelachtig. “Ik ving zoiets op dat je met deze trein aan zou komen, dus ik dacht: ‘ik haal haar op.’” “O,” zeg ik koeltjes. “Gelukkig heb ik je gevonden.” “ja” nog steeds weet ik niet wat ik hier van moet denken. Hij lijkt nu wat gespannen te worden, door mijn reacties. “Zal ik je tas aannemen? Dan lopen we naar mijn auto.” Ik reageer niet heel snel, dus zegt hij: “Of ga je liever alleen met de bus?” “nee, nee!” antwoord ik snel. “Ik ben alleen wat verbaasd. Verbaasd je hier te zien. Ik had me hier ook niet echt op voorbereid. Maar ja, eh, leuk. Ik rij graag met je mee.” Ik hoop dat mijn koele antwoordde van hiervoor niet te veel schade aan heeft gericht. Eigenlijk heeft songeur veel meer nuttige dingen gezegd dan ik in eerste instantie zag...! Dit stukje is eigenlijk nog niet af, maar ja, loop een soort van vast ofzo. Weet gewoon niet meer hoe ik het een beetje goed af kan maken, maar goed, alles komt ooit wel weer goed, toch? (al zijn suggesties natuurlijk altijd welkom..)
__________________
ja, maar...
|
03-04-2004, 16:28 | |
Daar zitten we dan, in zijn auto.
Allebei kijken we voor ons uit en zeggen niets. Hij heeft de sleutel in zijn hand, maar start de auto niet. Daarentegen draait hij zijn hoofd mijn kant op en dat merk ik, dus draai ik ook mijn hoofd zijn kant op. Even kijken we elkaar aan, maar dan kijk ik snel naar beneden, niet wetend wat ik moet denken, zeggen of laat staan wat ik moet doen. Toch kijk ik weer op. Ik kijk hem diep in zijn ogen. Ik zit vol twijfels, heb geen idee wat ik vind, maar als ik zo naar hem kijk weet ik dat mijn verliefdheid voor hem echt nog niet voorbij is en terwijl ik dat denk is opeens zijn hoofd heel dichtbij. Hij zoent me. Ik zoen terug. Heel even maar, dan duw ik hem voorzichtig van mij af, kijk hem weer diep in zijn ogen en vraag hem: “Wat was dit? Meende je dit? Sorry. Ik weet het niet meer, ik kan je niet zomaar zoenen zonder te weten waar ik aan toe ben.” Hij gaat weer recht zitten, kijkt even voor zich uit, alsof hij bedenkt hoe hij zijn zin moet beginnen, terwijl ik nog naar hem kijk. Dan draait hij weer bij, kijkt mij aan en zegt: “Ik miste je. Ik heb heel lang na zitten denken, want ik wist niet zo goed wat ik moest, wat ik mocht. Eerst nog dacht ik dat ik je moest vergeten, dat het maar een opvlieging was, het niets betekende. Later, later pas besefte ik dat ik eigenlijk heel erg veel om je gaf. En geef ook, maar ik dacht dat jij mij wel een enorme klootzak zou moeten vinden. Misschien dacht je zelfs dat ik je gebruikt had, dat ik je slechts leuk vond voor heel even. Dat was niet zo, echt niet, maar ik dacht dat jij dat misschien zou denken en durfde daarom niets te ondernemen, totdat ik jouw brief kreeg. Toen wist ik het zeker. Ik moest je weer zien, maar durfde je niet te bellen. Ik wist dat je vandaag zou komen, dus kwam ik ook en hoorde vaag ergens suggereren dat jij met deze trein zou komen dus besloot je op te komen halen. Nu zitten we dus hier.” Hij lacht een lief lachje. Wat is hij toch eigenlijk perfect he? Onzeker, maar geeft het toe! Hij doet nu niets. Zal hij bang zijn voor mijn reactie? Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen, bang dat het verkeerd overkomt. Dan opeens, eigenlijk zonder dat ik het zelf echt doorheb, zoen ik hem en hij slaat zijn armen om mij heen. Het voelt goed. Als we elkaar dan glimlachend weer aankijken zegt hij lief en zachtjes: “We kunnen natuurlijk ook nog eerst even gaan wandelen. Heel even maar, een half uurtje, dat zal niemand merken. Er is een bos en een park, hier heel dichtbij.” Ik lach, kijk hem aan, geef hem dan een zoen en zeg: “Hm, laten we dat dan maar even doen he!” Hij start de auto en we rijden weg. Ik kan niet op van geluk. Telkens kijken we elkaar even aan, maar we zeggen niets, zo blij zijn we!
__________________
ja, maar...
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
[Verhalenwedstrijd] De tweede grote liefde flyaway | 0 | 13-11-2008 11:11 | |
Verhalen & Gedichten |
Verhalenwedstrijd: Als de liefde voor de maan gaat. Ieke | 0 | 05-04-2005 16:44 | |
Liefde & Relatie |
Hoe sterk is liefde? bracelance | 19 | 21-11-2002 15:46 | |
Verhalen & Gedichten |
[verhaal] Liefde Vlooienband | 8 | 21-10-2002 11:26 | |
Verhalen & Gedichten |
liefde is...................... Mi$$L@dy | 1 | 20-11-2001 19:37 | |
Verhalen & Gedichten |
Pijn in mijn leven, liefde in mijn leven, waarom louis84 | 1 | 07-11-2001 16:16 |