Zelfmoord

[barkrukkie]

Vaak lees ik hier dat als mensen denken over zelfmoord dat veel mensen met reageren dat het erg is voor anderen, dat je het niet moet doen omdat je hen dan verdriet doet enzow. Dus is mijn vraag: 'Wat is het nut van leven als je alleen maar leeft zodatanderen geen verdriet/pijn hebben?'
ikzelf kom er namelijk niet uit, want je leeft toch op de eerste plaats voor jezelf..

barkrukkie schreef:
Vaak lees ik hier dat als mensen denken over zelfmoord dat veel mensen met reageren dat het erg is voor anderen, dat je het niet moet doen omdat je hen dan verdriet doet enzow. Dus is mijn vraag: 'Wat is het nut van leven als je alleen maar leeft zodatanderen geen verdriet/pijn hebben?'
ikzelf kom er namelijk niet uit, want je leeft toch op de eerste plaats voor jezelf..

poeh, lijken mijn woorden wel... had het er net over...
zo voel ik het dus ook...

[~Black Rose264~]

Tsja, als je het zo ziet heeft het leven inderdaad weinig nut lijkt me. Maar als je een leven hebt waar je blij mee bent, hoef je niet voor anderen te leven. Mja, je hebt wel gelijk dat als een een argument tegen zelfmoord bijna altijd is 'ik doe er mensen pijn mee'.
Hmz, lastig...ik zou et ook niet weten eigelijk

[McMotion]

ik kan er echt niet bij als mensen zoiets zeggen... dat je aan anderen moet denken terwijl je hele eigen leven naar de klote is en je het liefst dood wil

Het is een lame excuus om ze te hinderen.

[solidheart]

volgens de bijbel ( niet dat ik me daar aan hou..) is er het leven een soort van test om te kijken of je goed genoeg bent voor het paradijs... van HEM.... als je zelfmoord pleegt dan ga je niet naar hem maar ergens anders heen... jezelf beroven van het leven is bijna het ergste wat je kan doen.... je doet je zelf een hoop pijn en leed en andere ook aan... voor de nabestaande is het BIJNA net zo erg als voor je zelf... deze gedachte spelen vaak een rol in mijn leven en we hebben dan ook in onze vrienden kring het er vaak over ...

solidheart schreef:
.... je doet je zelf een hoop pijn en leed en andere ook aan...

ummm je doet jezelf juist van de pijn en leed verlossen...

[barkrukkie]

me blackrose schreef:

ummm je doet jezelf juist van de pijn en leed verlossen...

misschien bedoelt hij dat je jezelf pijn en leed aandoet als je zelfmoord pleegt en daardoor niet naar de hemel mag..

[*black rose*]

je denkt dan beide "egoistisch" de een wil het leven(daarmee vaak ook lijden) laten stoppen door zelfmoord te plegen, maar degene die die persoon in leven wil houden denkt vaak ook egoistisch van ik kan niet zonder je leven of dat brengt mij weer verdriet, er heeft altijd wel iemand pijn, maar dan lijkt mij soms toch zelfmoord een betere oplossing als in leven blijven voor anderen en zo altijd veel pijn en verdriet houden ( maar het ligt er ook aan hoeveel ellende je hebt)

[Just Johan]

http://www.trouw.nl/artikelverdiepin...433724935.html

[Hippielove]

Je bent zelf dat gevoel dan wel kwijt, maar vermenigvudligt dat gevoel zelf met 10 en laat anderen die last dragen. Leven we niet met z'n allen? En zouden we daarom niet in het belang van iedereen samen moeten denken?

[notbonefish]

life is like a horrible car crash:
all bloody and horrible, but I just can turn away.
I'm just morbid, I guess

*black rose* schreef:

je denkt dan beide "egoistisch" de een wil het leven(daarmee vaak ook lijden) laten stoppen door zelfmoord te plegen, maar degene die die persoon in leven wil houden denkt vaak ook egoistisch van ik kan niet zonder je leven of dat brengt mij weer verdriet, er heeft altijd wel iemand pijn, maar dan lijkt mij soms toch zelfmoord een betere oplossing als in leven blijven voor anderen en zo altijd veel pijn en verdriet houden ( maar het ligt er ook aan hoeveel ellende je hebt)

idd. het maakt eigenlijk in beide gevallen zo weinig uit. het is maar vanuit wiens perspectief je het bekijkt, en je zit altijd vast aan je eigen perspectief.

[Barbabarbara]

tja onderwerp waar ik het vaak genoeg over heb gehad.
Mijn mening laat ik hier in het midden.
Maar tegen mij is vaak gezegd;

'zelfmoord is een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem'

En

'Wat wil je?
Wil je dood?
Of wil je zo(dus ongelukkig, met problemen enz)niet meer verder leven?
Is het het laatste.. doe er dan wat aan.. zoek hulp en vecht.. vecht..'

[Hippielove]

Ik vind zelfmoord echt sowieso niet slim. Heb het 3 jaar geleden op school meegemaakt dat een jongen zelfmoord had gepleegd. Ik heb dus met eigen ogen gezien wat voor impact zelfmoord heeft op mensen. Ik kende die jongen zelf niet, maar mijn ex-vriendin heeft bij 'm in de klas gezeten en had het er nog weleens over. Zij heeft het er ook erg moeilijk mee gehad, net zoals de rest van zijn klas.

[Barbabarbara]

Hippielove schreef:
Ik vind zelfmoord echt sowieso niet slim. Heb het 3 jaar geleden op school meegemaakt dat een jongen zelfmoord had gepleegd. Ik heb dus met eigen ogen gezien wat voor impact zelfmoord heeft op mensen. Ik kende die jongen zelf niet, maar mijn ex-vriendin heeft bij 'm in de klas gezeten en had het er nog weleens over. Zij heeft het er ook erg moeilijk mee gehad, net zoals de rest van zijn klas.

*zucht*
als je zover bent dat je zelfmoord wilt plegen denk je daar echt niet meer aan..
dan is dat het laatste wat in je hoofd opkomt..
geloof me..

[happy phantom]

Ik heb het dit jaar ook nog meegemaakt met een vriend van me.
En ik vind helemaal niet dat het egoistisch is.
Je leeft dan alleen nog maar voor anderen.. en denkt gewoon niet meer aan jezelf.. door zelfmoord te plegen heb je dan eindelijk een keer aan jezelf gedacht.
Die persoon heeft er dan vrede mee.

'zelfmoord is een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem'

Als je hier al de helft van je leven mee zit.. in dit geval was het al vanaf zijn 6e jaar... dan lijkt het me toch niet echt tijdelijk..
Het is niet iets waar je met hulp vanaf komt.. dat zit gewoon in je.
Hulp enzo als in psychologen en psychiaters is alleen maar een uitstel.

[zonneschijn]

Ik vind niet dat jij maar ongelukkig en met heel veel pijn en verdriet verder moet leven omdat je anders andere mensen ongelukkig en verdrietig maakt. Als je zelf kapot gaat aan dingen die gebeuren of gebeurd zijn is het leven geen leven meer, maar bijna ondraaglijk. En trouwens, er zijn toch ook mensen die euthaneusie ondergaan, het komt eigenlijk op hetzelfde neer, die mensen kiezen ervoor om hun leven te beeindigen omdat ze het lichamelijk niet meer aankunnen, omdat het leven geen enkele waarde meer heeft.
Voor zwaar depressieve mensen voelt het precies hetzelfde, voor hen heeft het leven ook geen enkele waarde meer en is zelfmoord een oplossing voor alle problemen.
Je leeft toch niet voor anderen als jij er zelf alleen maar ongelukkig van wordt.

[zonneschijn]

happy phantom schreef:
.
Het is niet iets waar je met hulp vanaf komt.. dat zit gewoon in je.
Hulp enzo als in psychologen en psychiaters is alleen maar een uitstel.

Ik heb inderdaad ook altijd het idee dat het nooit echt over zal gaan. Het zal altijd een deel van mij blijven denk ik. Ik heb nu ook hulp, bij een psycholoog, maar ik heb nooit echt het idee dat dat alles kan oplossen, en dat ik daardoor weer helemaal gelukkig wordt. Mijn medicijnen helpen wel een beetje, maar ik kan toch moeilijk mijn hele leven die medicijnen blijven slikken.......

[Barbabarbara]

happy phantom schreef:
Als je hier al de helft van je leven mee zit.. in dit geval was het al vanaf zijn 6e jaar... dan lijkt het me toch niet echt tijdelijk..
Het is niet iets waar je met hulp vanaf komt.. dat zit gewoon in je.
Hulp enzo als in psychologen en psychiaters is alleen maar een uitstel.

als k dit zo lees heb ik ineens geen flauw idee waarom ik en een zooitje andere vrienden van me nog steeds vechten..
het is alleen maar uitstel..
Bedankt voor deze positieve insteek..

[happy phantom]

als k dit zo lees heb ik ineens geen flauw idee waarom ik en een zooitje andere vrienden van me nog steeds vechten.. het is alleen maar uitstel..
Bedankt voor deze positieve insteek..

ik bedoelde hier niet mee om te zeggen dat je er niet voor moet vechten.. als ze dat zelf willen moeten ze dat zeker doen!
maar als je door anderen (bijvoorbeeld ouders of vrienden en dergelijke) 'gedwongen' wordt om hulp te zoeken en je zelf het gevoel heeft dat het geen zin heeft, dan heeft het ook geen zin en is het alleen maar uitstel. Dan doe je het alleen voor anderen net zoals de rest van je leven in dat geval.

barkrukkie schreef:
Vaak lees ik hier dat als mensen denken over zelfmoord dat veel mensen met reageren dat het erg is voor anderen, dat je het niet moet doen omdat je hen dan verdriet doet enzow. Dus is mijn vraag: 'Wat is het nut van leven als je alleen maar leeft zodatanderen geen verdriet/pijn hebben?'
ikzelf kom er namelijk niet uit, want je leeft toch op de eerste plaats voor jezelf..

Ja, op die vraag heb ik geen antwoord.. Ik kan je mijn geloof wat leven en het nut ervan wel gaan uitleggen, maar dit is voor iedereen anders, en dit moet iedereen voor zichzelf uitvinden..

Ik weet echter dat ik vind dat wanneer jij zo ongelukkig bent dat je niet meer wilt leven, dit jou niet het recht geeft jouw ongeluk maar over te brengen op de mensen die je juist willen helpen en van je houden door zelfmoord te plegen. Jij weet hoe het is verdriet en pijn te hebben, hoe kun je dit anderen dan aandoen? Ik vind voor mezelf dat het altijd nog beter is dat ik in mn eentje heel veel verdriet en pijn heb dan dat ik er vanaf ben, maar een heleboel anderen nu verdriet en pijn hebben, veel meer dan eerst.

Ik vind dus dat je het recht niet hebt zoiets te doen. Ik zou het ook nooit doen, ookal wil ik het vaak zat. Ik heb bijv. een broertje van 9, hoe moet die in godesnaam begrijpen wat ik heb gedaan, en waarom? Ik kan hem een levenstrauma bezorgen, en hem op die manier net zo'n leven geven als ik had..

Dus ja, je leeft voor jezelf, maar precies.. je LEEFT voor jezelf, wanneer jij zelfmoord pleegt, leef je niet meer, en zal jij nergens meer last van hebben, maar zullen een heleboel anderen veel pijn en verdriet hebben.. Dus op dat moment heb jij er niets meer mee te maken.. dus leven doe je voor jezel ja, niet voor anderen.. maar wanneer je doodgaat, heb jij hier geen schade aan, anderen wel. Dus op dat moment gaat het niet meer op

[Just Johan]

Dusjcrib schreef:

Ik weet echter dat ik vind dat wanneer jij zo ongelukkig bent dat je niet meer wilt leven, dit jou niet het recht geeft jouw ongeluk maar over te brengen op de mensen die je juist willen helpen en van je houden door zelfmoord te plegen. Jij weet hoe het is verdriet en pijn te hebben, hoe kun je dit anderen dan aandoen? Ik vind voor mezelf dat het altijd nog beter is dat ik in mn eentje heel veel verdriet en pijn heb dan dat ik er vanaf ben, maar een heleboel anderen nu verdriet en pijn hebben, veel meer dan eerst.

dus dat je zelf nog een halve eeuw moet lijden om voor anderen het gemis van een zwaar depressief blok aan het been nog 50 jaar uit te stellen? (nu zijn het je ouders; dan zijn het je kinderen; nu zijn het je vrienden; dan zijn het de mensen die jou tegen die tijd al als een baksteen hebben laten vallen)

[barkrukkie]

Dusjcrib schreef:

Ik weet echter dat ik vind dat wanneer jij zo ongelukkig bent dat je niet meer wilt leven, dit jou niet het recht geeft jouw ongeluk maar over te brengen op de mensen die je juist willen helpen en van je houden door zelfmoord te plegen. Jij weet hoe het is verdriet en pijn te hebben, hoe kun je dit anderen dan aandoen?

Ja oke, je zegt hierboven dat je de mensen die van je houden pijn en verdriet doet. Maar meestal zijn dit er niet veel bij de mensen die zelfmoord plegen, soms zelfs niet eens de ouders. En dan ervaren meer mensen jou als lastig dan plezierig, en dus zou je jezelf en anderen van al die ellende verlossen. Dit klinkt misschien een beetje hard, maar soms is het vanuit beide kanten gezien beter. Als ik een vriend had die echt zoveel ellende meemaakte (door bijvoorbeeld ziekte of thuis) dat hij/zij er volledig kapot aan gaat, zou ik denk ik niet verdrietig zijn als hij/zij zelfmoord pleegt. Natuurlijk zul je hem/haar missen, maar het feit dat hij/zij niet meer zo hoeft te lijden vind ik dan zwaarder wegen.

Neej, je moet niet nog een halve eeuw lijden, je moet iets gaan doen aan je problemen.. Veel depressieve mensen (been there, done that) zitten in een vicieuze (schrijf je dat zo?) cirkel vast, en moeten daar uit breken. Hier is alleen ontzettend veel moed voor nodig.

Er zijn maar heel erg weinig depressieve, suicidale mensen voor wie er geen andere uitweg meer is dan zelfmoord. Ik ben het zelf geweest, mn moeder is het geweest, mn vader is het geweest, een vriendin van mij is het geweest, allen zijn er weer bovenop gekomen en blij dat ze het nooit hebben gedaan. Nou zijn dit maar een paar kleine voorbeelden uit mijn omgeving, dat weet ik.. Maar zelfmoord vind ik een te makkelijke uitweg, er zijn andere uitwegen, je moet hier alleen wel voor open staan, en uit dat zelfmedelijden stappen.

En dat bij mensen die zelfmoord plegen er niet zoveel mensen zijn die van hen houden is echt onzin. Wanner je depressief bent geloof je vaak dat er maar weinig mensen zijn die van je houden. het is zelden zo dat dit weinig of geen mensen zijn, dat zijn uitzonderingen. Je moet alleen die liefde kunnen ontvangen, dit heb ik zelf ook een tijd niet gekund, waardoor je gelooft dat er toch niemand is die van je houdt.

Maar kijk, dit is allemaal hoe ik er tegen aan kijk, gedeeltes gebaseerd op mijn eigen ervaringen en op die van anderen, mensen om me heen. Anderen kunnen hier een ander standpunt op hebben, iedereen zn eigen mening.

Dit is echter de mijne, en gaan roepen, ja, wat heeft het leven nu voor zin, daar schiet je ook niets mee op. Je moet die kracht zoeken om uit die cirkel te durven stappen, je gevoel te durven volgen, je kwetsbaar te durven opstellen met eventuele risico's van dien.

Zo weinig gevallen zijn niet meer te redden, voor zo weinig gevallen is er geen andere uitweg. Voor degenen waarvoor zelfmoord echt de enige uitweg is, omdat ze werkelijk elk soort therapie al hebben geprobeerd en alles, wens ik ze rust en vrede toe. Dan zou ik het ook accepteren, maar wanneer je tegenover mij niet met ijzersterke argumenten komt waarom jij niet meer zou kunnen leven, vind ik dat je het recht niet hebt.

Just Johan schreef:


dus dat je zelf nog een halve eeuw moet lijden om voor anderen het gemis van een zwaar depressief blok aan het been nog 50 jaar uit te stellen? (nu zijn het je ouders; dan zijn het je kinderen; nu zijn het je vrienden; dan zijn het de mensen die jou tegen die tijd al als een baksteen hebben laten vallen)

Wanneer je depressief bent VOEL je je een blok aan het been bij anderen, dit BEN je echt niet. Tenzij je zo'n geval bent die alleen maar kan zeuren hoe vreselijk het allemaal wel niet is maar ondertussen geen enkele actie onderneemt zijn of haar leven beter te maken, maar dan maak je het er zelf naar.

[happy phantom]

Dusjcrib schreef:

Zo weinig gevallen zijn niet meer te redden, voor zo weinig gevallen is er geen andere uitweg. Voor degenen waarvoor zelfmoord echt de enige uitweg is, omdat ze werkelijk elk soort therapie al hebben geprobeerd en alles, wens ik ze rust en vrede toe. Dan zou ik het ook accepteren, maar wanneer je tegenover mij niet met ijzersterke argumenten komt waarom jij niet meer zou kunnen leven, vind ik dat je het recht niet hebt.

Ik vind niet dat jij het recht heb om voor anderen te bepalen of ze wel of niet mogen leven. En dat er zo weinig zijn waar voor het niet meer te redden is.. ik denk dat je dat een beetje onderschat. Er zijn namelijk veel mensen die zelfmoord plegen.
Alleen staat dat niet elke dag in de krant. (blijkbaar niet belangrijk ofzo.. maar uit onderzoek is gebleken dat de aantallen toch erg hoog zijn)

Ik vind trouwens ook dat depressief zijn en dood willen twee hele verschillende dingen zijn en niet te vergelijken.
Iemand die depressief is KAN geholpen worden. Iemand die echt dood wil niet. En er zit wel een heel groot gat tussen die 2 dingen.

barkrukkie schreef:

Ja oke, je zegt hierboven dat je de mensen die van je houden pijn en verdriet doet. Maar meestal zijn dit er niet veel bij de mensen die zelfmoord plegen, soms zelfs niet eens de ouders.

Er zijn mensen bij wie dat zo is.. maar ook mensen bij wie dat absoluut niet is. Dus ik vind niet dat je kan zeggen dat dat MEESTAL zo is. Want elke situatie is anders.

happy phantom schreef:


Ik vind niet dat jij het recht heb om voor anderen te bepalen of ze wel of niet mogen leven. En dat er zo weinig zijn waar voor het niet meer te redden is.. ik denk dat je dat een beetje onderschat. Er zijn namelijk veel mensen die zelfmoord plegen.
Alleen staat dat niet elke dag in de krant. (blijkbaar niet belangrijk ofzo.. maar uit onderzoek is gebleken dat de aantallen toch erg hoog zijn)

Ik vind trouwens ook dat depressief zijn en dood willen twee hele verschillende dingen zijn en niet te vergelijken.
Iemand die depressief is KAN geholpen worden. Iemand die echt dood wil niet. En er zit wel een heel groot gat tussen die 2 dingen.

Ik bebaapl voor niemand of ze wel of niet mogen leven, iedereen mag leven, iedereen mag dood. En het is niet zo dat alle mensen die zelfmoord plegen niet meer te redden zijn, veel denken dat ze niet meer te redden zijn, maar zouden dit echter wel zijn. Er zijn er echt maar heel weinig die nooit gelukkig zullen kunnen worden. En ja, er zijn veel zelfmoorden, maar lang niet alle zelfmoorden komen voort uit het feit dat diegene geen andere uitweg meer heeft, diegene ZAG geen andere uitweg meer, dit is iets anders.

En waarop baseer jij het feit dat mensen die dood willen niet meer te helpen zijn? Hier kan ik kwaad van worden gewoon. Ik heb dood gewild, maar dus om mn broertje heb ik het niet gedaan, en nu deze mening gevormd rond zelfmoord. Ik ben ook blij toe dak ut niet heb gedaan. Mn moeder heeft dood gewild. Ze heeft me recht in mn ogen gekeken, en gezegd dat als ik en mn broertje er niet waren, ze er al lang niet meer geweest was, dat wij het enige waren voor wie ze door wou, maar dat ze niet wist of ze het kon. Je zou haar nu eens moeten zien, ze is helemaal opgebloeid.. na 46 jaar van depressiviteit (ze is mirbuikt door haar vader, toen is het dus begonnen).. zelfs toen was er nog een redding voor haar. Een vriend van mn vader heeft zelfs verscheidene zelfmoordpogingen achter de rug, mn vader heeft hem 1 keer moeten redden. Ook die vriend heeft nu eindelijk de hulp gevonden die hij nodig had, en weer een beetje levenslust (tevens misbruikt, diagnose: borderline), hij is ook al in de 50. Mijn tante, op haar vijftiende was ze verslaafd aan heroïne, is lang aan de drugs geweest, kwam voort uit depressiviteit, ze heeft later toen schizofrenie gekregen, en wou niet meer leven. Uiteindelijk is ze gedwongen aan de medicijnen gezet, nu heeft ze haar school alsnog afgemaakt en heeft ze een eigen huis, baan etc. Ze is een gelukkig mens. Ook zij is achterin de 40.

Al deze mensen wouden echt dood, bij de een was de poging mislukt, bij de ander was het nog niet zo ver gekomen en allen zijn tegenwoordig gelukkig of hard onderweg naar dit geluk.

Ik weet, dit zijn maar enkele voorbeelden, bij sommige mensen ligt het ook anders, maar het is zeker niet zo dat mensen die dood willen niet meer te redden zijn.

[Barbabarbara]

happy phantom schreef:


Er zijn namelijk veel mensen die zelfmoord plegen.
Alleen staat dat niet elke dag in de krant. (blijkbaar niet belangrijk ofzo.. maar uit onderzoek is gebleken dat de aantallen toch erg hoog zijn)

zelfmoord staat nooit in de krant,
mag niet om privacy redenen enz gloof ik.

Op de rest ga ik niet in.
Een welles nietes spelletje.
K kan het van beide kanten begrijpen.
Ik zou nooit, maar dan ook nooit zeggen dat zelfmoord laf, makkelijk enz is.. er is veel moed voor nodig om jezelf daadwerkelijk op te hangen, voor een trein te gooien, je polsen door te snijden of pillen te slikken.
Ik zeg ook niet dat het goed is..
Dus zeg ik maar nix..

[barkrukkie]

happy phantom schreef:


Er zijn mensen bij wie dat zo is.. maar ook mensen bij wie dat absoluut niet is. Dus ik vind niet dat je kan zeggen dat dat MEESTAL zo is. Want elke situatie is anders.

ja oke, misschien moet dat 'meestal' weg, maar ik vind ook vaak dat mensen te snel zeggen dat ze zelfmoord overwegen als het even tegen zit. Vaak gaan ze dan denken van 'stel dat ik dood ben dan heb ik die problemen niet meer'. Maar ze vergeten dan daarbij de leuke dingen die ze meegemaakt hebben en nog zullen meemaken. Deze mensen laat ik hierbij even buiten beschouwing, want ik vind niet dat deze mensen serieus hebben nagedacht over zelfmoord.
Dit kun je natuurlijk niet voor 100% zeker weten, maar als ik alleen al naar dit forum kijk zouden er dan toch wel veel suicidale mensen zijn (ja ik weet ook wel dat dit forum niet geheel representatief is, maar toch )

Barbabarbara schreef:


zelfmoord staat nooit in de krant,
mag niet om privacy redenen enz gloof ik.

Op de rest ga ik niet in.
Een welles nietes spelletje.
K kan het van beide kanten begrijpen.
Ik zou nooit, maar dan ook nooit zeggen dat zelfmoord laf, makkelijk enz is.. er is veel moed voor nodig om jezelf daadwerkelijk op te hangen, voor een trein te gooien, je polsen door te snijden of pillen te slikken.
Ik zeg ook niet dat het goed is..
Dus zeg ik maar nix..

Ja, voor de duidelijkheid.. Ik wil ook niet zeggen dat zelfmoord een makkelijke uitweg is, en dat daar geen moed voor nodig is. Het is alleen misschien op dat moment de makkelijkste uitweg. Ik geloof gewoon dat er bijna altijd een andere uitweg is, want het is toch veel mooier om wanneer je oud bent met een glimlach van oprecht geluk te kunnen sterven dan dat je uit ongelukkigheid sterft. Ik heb net gehoord dat een jongen die ik 2 jaar geleden in de zomer had ontmoet uit Duitsland zelfmoord heeft gepleegd. Hij is met wijd uitgesperde armen voor een trein gerend. Wat ik dan vooral denk, wat een trieste dood.

Maar overal zijn ook weer uitzonderingen op. Voor sommigen is er geen andere uitweg meer, sommigen zullen niet gemist worden. En het is natuurlijk ook zo dat op het moment zelf, wanneer je zelfmoord serieus overweegt of een poging doet, dat jou de beste oplossing lijkt. Ik geloof alleen dat dit niet zo is. Ik wil mensen die een poging hebben gedaan of zelfmoord hebben gepleegd dus niet egoïstisch noemen of iets dergelijks. Je handelt naar wat jij op dat moment gelooft, hopelijk kun je er later achter komen dat er wel andere manieren zijn.

barkrukkie schreef:


ja ik weet ook wel dat dit forum niet geheel representatief is, maar toch

maak er maar geheel niet van

[Barbabarbara]

Dusjcrib, t was geen aanval op jou hoor meis!!

Ik ben ook altijd degene die iedereen ervan af (wil) lullen..
die altijd maar blijft praten..
Glukkig is dat op het moment niet nodig(naar mijn weten), maar jij weet ook dat er andere tijden geweest zijn.. zware tijden..
Ikzelf heb aan beide kanten gestaan, het zm uit mensen hun hoofd praten, en mensen die dat bij mij deden/probeerden.
Maar ik heb ervaren dat het makkelijker is om tegen een ander te zeggen het niet te doen, met alle redenen daarbij.
Maar op dat moment, k zal t nu ff over mezelf hebben , deed dat me niets meer, kwam het niet aan, raakte het me niet, kon ik er niets mee, geloofde ik er niet in.
Sindsdien vind ik het ook veel moeilijk om op mensen in te praten.. en doe k t gloof ik ook amper..
want ik ben jammergenoeg tot de conclusie gekomen.
Iemand die het wil doen.. doet het.. probeert het.. is er niet van af te praten..

Ik vatte het ook niet zo op hoor.. Maar wou alleen even zorgen dat mensen het niet verkeerd gingen opvatten, dus verduidelijkte mn mening nog ff..

En ja, ik weet dat het allemaal niet uitmaakt op het moment dat je het echt wil. Ik heb ook vaak bij mensen zoiets die het bijv. posten of wat dan ook van.. als je het echt zou willen, zou je het nu al hebben gedaan en al helemaal niet openbaar hebben gemaakt.

Ik heb zelf ook aan beide kanten gestaan. Ik heb zelf ook echt diep in de put gezeten, dat mensen me door elkaar gingen schudden van, hallo, kim, wij houden van je!! Mn ouders hadden zelfs een soort actie opgezet, iedereen die hier kwam en om me gaf (familie enzow) moest op een kaartje schrijven waarom en dat ze zoveel van me hielden. Heel lief bedacht, maar deed me niks op dat moment. Een ding heeft me wel geraakt toen.. Ik zei het tegen een vriendin van me, toen we op straat stonden.. ze barstte spontaan in tranen uit en zei dat mij niet ook nog kon verliezen, want toen zij een jaar of 11 was is haar moeder verongelukt. Zij heeft me toen laten inzien dat ik niet mijzelf zou verlossen, maar mijn pijn aan anderen zou doorgeven. Jij kan in dat gevoel denk ik ook wel inkomen, van die vriendin bedoel ik, en ook wel begrijpen dat dit mij zou raken.. gezien wat ik van jou weet..

Maar goed..

[happy phantom]

En ja, er zijn veel zelfmoorden, maar lang niet alle zelfmoorden komen voort uit het feit dat diegene geen andere uitweg meer heeft, diegene ZAG geen andere uitweg meer, dit is iets anders.

je hele leven basseer je toch op wat jij ziet en voelt en vindt..

ja oke, misschien moet dat 'meestal' weg, maar ik vind ook vaak dat mensen te snel zeggen dat ze zelfmoord overwegen als het even tegen zit. Vaak gaan ze dan denken van 'stel dat ik dood ben dan heb ik die problemen niet meer'. Maar ze vergeten dan daarbij de leuke dingen die ze meegemaakt hebben en nog zullen meemaken. Deze mensen laat ik hierbij even buiten beschouwing, want ik vind niet dat deze mensen serieus hebben nagedacht over zelfmoord.

Hier ben ik het wel mee eens hoor. Er zijn veel mensen die te snel zelfmoord overwegen ja dat vind ik ook. Maar ik ging nu even uit van mensen die al jaren hier mee zitten en die hebben er toch wel over nagedacht lijkt me.

Ik weet, dit zijn maar enkele voorbeelden, bij sommige mensen ligt het ook anders, maar het is zeker niet zo dat mensen die dood willen niet meer te redden zijn.

Ik denk dat het verkeerd heb gezegd. Ik bedoel niet dat iedereen die dood wil niet meer te redden zijn. Ik denk dat ik meer ben uit gegaan van eigen ervaring. Ik merk dat bij jou ervaringen er ernstige gebeurtenissen hebben plaatsgevonden waar die depressiviteit door is ontstaan. Bij mijn ervaring was dat helemaal niet het geval. Het was ook al vanaf zijn 6e jaar en heeft hulp gehad (psychologen, psychiater en nog meer) maar het hielp niet. Vandaar dat ik een beetje uit ging van deze ervaring. Ik zie nu wel in dat het bij iedereen anders is natuurlijk.
Vandaar ook dat iedereen een andere mening heeft Iedereen heeft andere ervaringen ermee. Bij mijn ervaring is het niet goed afgelopen.. vandaar dat ik er zo misschien naar kijk.

Ik wil trouwens ook even duidelijk zeggen dat ik niet vind dat het goed is ofzo en dat iedereen het maar moet doen als ze zich niet goed voelen.. maar ook niet slecht.. ik heb meer zo iets van.. bewondering.. (klinkt misschien raar) dat hij dit kon.. dat hij eindelijk voor zichzelf heeft gekozen en gedaan wat hij wilde. (ook is het zo ontzettend erg!!) Dit was trouwens niet het eerste wat ik dacht hoor toen ik het hoorde. Maar nu achteraf zeg maar.


Trouwens even een andere kant op>>
Ik hoorde dat er ook onderzoek was gedaan naar of zelfmoord plegen komt door een ziekte in je hersenen.

weet iemand hier meer van? Lijkt me wel interessant om wat meer over te weten.

groetjes

[rozijntje]

ik heb ook een tijdje serieus nagedacht over zelfmoord. waarschijnlijk zullen de meesten van jullie mijn beweegredenen uitermate stom vinden, aangezien ik nooit misbruikt ben, mijn ouders niet gescheiden zijn en ik niet gepest wordt of zo. ik ga ze hier dan ook niet uitleggen, laat ons zeggen dat het vooral vanuit een wereldperspectief voortkwam, niet uit problemen (hoewel ik die op dat moment ook wel had).

maar soit, ik heb er dus echt serieus over nagedacht. en ik heb besloten dat zolang "ik het leven nog kan dragen", ik echt niks ga ondernemen. oke, ik zou sterven zeker niet erg vinden, maar het is ook niet zo dat ik echt verlang naar de dood, de meerderheid van de tijd toch niet. de hoofdreden waarom ik niet gewoon een overdosis slaappillen neem zijn mijn ouders. ik kan het hen gewoon niet aandoen. ze hebben tot nu toe altijd zo'n perfect leven gehad, ik zou hun leven, en vooral dat van mijn moeder, gewoon ruineren als ik zoiets stoms zou doen. voor vrienden of zo zou ik het nie laten, die kunnen mij weinig schelen, maar mijn ouders verdienen dat niet. en mijn broertje en zusje ook niet. ik wil trouwens niet dat iemand mij dood vindt, want dat moet verschrikkelijk zijn.
dus ja, het kan wel dat je weerhouden wordt door naastenliefde, door een ander geen pijn aan te willen doen. hoewel ik er wel weer moet bijzeggen dat mijn situatie nog lang niet zo alarmerend was als die van sommige anderen.

[dazzler]

Nou wil ik hier niet als de grote wijze 24 jarig over proberen te komen, en dit zal ook ongetwijfeld niet voor iedereen gelden hierzo (vooral de al wat ouderen die nog steeds last hebben van depressies e.d.) maar vergeten jullie de pubertijd niet?

Heb er gelukkig persoonlijk nooit zo'n last van gehad maar heb ook diverse mensen gekend die rond de 14 15 16 compleet depressief waren of andere problemen hadden. Naarmate ze ouder werden en ze over de pubertijd heen waren was het ook weer over.

Bombardeer me nu niet meteen met 'jamaar dat is niet zo' want ik geloof ook best dat het bij een hoop mensen niet de oorzaak is, maar ik geloof wel dat het er bij een hoop wel mee te maken heeft.

Groetjes

[Kazanka]

Zelfmoord blijft altijd egoistisch, want je denkt aan jezelf, maar dan hoeft het nog niet slecht te zijn. Je leeft voor jezelf en als je er van overtuigd bent dat je absoluut niet meer in leven wil blijven, geen hoop meer heb op betere leefomstandigheden, dan mag je er best een eind aan maken naar mijn mening.

Hier zijn bijvoorbeeld een aantal redenen voor zelfmoord...

*Altruistic/heroic suicide. Voluntary death for the good of a group (e.g. Japanese Kamikaze pilots or hunger strikes).

*Philosophical Suicide. Various philosophical schools, such as stoics or existentialists have advocated suicide under some circumstances.

*Religious Suicide. Usually in the form of martyrdom. Found in the early stages of Christianity and during the Reformation and the Inquisition. More recently seen in mass suicides among members of the Solar Temple in Switzerland.

*Escape from unbearable sitations. Persecution, terminal illness, chronic misery. There were huge numbers of suicide during the time of pestilence or oppression (e.g. Jews in Medieval Europe with the choice of conforming to Christianity or death, Jews during the Nazi-tyranny or blacks and Native Americans in the NEw World. More recently AIDS has caused similar reactions.

*Excess Alcohol and Drug use.

*Romantic suicide. See Romeo and Juliet but more frequent among people who have lived together for a long time when one of them dies or is terminally ill (which may lead to suicide pacts).

*Anniversary Suicide. See above.

*Contagion Suicide. When one suicide sparks one or a serious of other suicides. E.g. after the powerful scenes of Russian roulette as shown in the Michael Cimino film "The Deer Hunter", the number of gunshot suicides rose significantly.

*An attempt to manipulate others. "If you don't do this, I will kill myself."

*Seek help or send a distress signal (that fails and leads to unintentional death).

*Punishment. "You'll be sorry when I'm dead and all the guilt will be on your head".

*Cultural Approval. Ritual suicide (Japanese harakiri or seppuku) mostly associated to matters of honor.

*Lack of outside source to blame for one's misery.

Het is meestal heb geval dat er meerdere redenen gelden voor een zelfmoord actie.

[dazzler]

Kazanka schreef:
*Religious Suicide. Usually in the form of martyrdom. Found in the early stages of Christianity and during the Reformation and the Inquisition. More recently seen in mass suicides among members of the Solar Temple in Switzerland.

Naar mijn mening spoor je niet als je voor je godsdienst zelfmoord pleegt.

*Escape from unbearable sitations. Persecution, terminal illness, chronic misery. There were huge numbers of suicide during the time of pestilence or oppression (e.g. Jews in Medieval Europe with the choice of conforming to Christianity or death, Jews during the Nazi-tyranny or blacks and Native Americans in the NEw World. More recently AIDS has caused similar reactions.

Bij deze reden kan je er inderdaad serieus over na gaan denken.

*Excess Alcohol and Drug use.

Dom, zodra je het probleem erkent is er best wel wat aan te doen... En een zelfmoord verzinnen onder invloed is nou niet echt een goed doordacht idee.

*Romantic suicide. See Romeo and Juliet but more frequent among people who have lived together for a long time when one of them dies or is terminally ill (which may lead to suicide pacts).

Dat is k*t, maar daar kom je op den duur wel genoeg overheen om een gelukkig leven te leiden. (soort van ervaring mee)

*An attempt to manipulate others. "If you don't do this, I will kill myself."

Gewoon dom...

*Seek help or send a distress signal (that fails and leads to unintentional death).

Uhm...

*Punishment. "You'll be sorry when I'm dead and all the guilt will be on your head".

Dom dom dom, je hebt jezelf er het meest mee.

*Cultural Approval. Ritual suicide (Japanese harakiri or seppuku) mostly associated to matters of honor.

Eventueel voor mij voor te stellen als je zo bent opgegoeid..

*Lack of outside source to blame for one's misery.

Sja...

Het is meestal heb geval dat er meerdere redenen gelden voor een zelfmoord actie. [/B]

Naar mijn mening blijven er weinig goed onderbouwde redenen om zelfmoord te gaan plegen. Er breken tenslotte altijd wel weer betere tijden aan, hoelang het ook moge duren...


groetjes.

[barkrukkie]

dazzler schreef:

Naar mijn mening blijven er weinig goed onderbouwde redenen om zelfmoord te gaan plegen. Er breken tenslotte altijd wel weer betere tijden aan, hoelang het ook moge duren...
groetjes.

Echt veel goede redenen zijn er voor zelfmoord niet nee, maar probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die op het punt staat zelfmoord te plegen, sommige verzinnen dan redenen die (achteraf) vaak belachelijk zijn.

[barkrukkie]

happy phantom schreef:

Trouwens even een andere kant op>>
Ik hoorde dat er ook onderzoek was gedaan naar of zelfmoord plegen komt door een ziekte in je hersenen.

weet iemand hier meer van? Lijkt me wel interessant om wat meer over te weten.

groetjes

lijkt me ook wel interessant, iemand meer info hierover?
kheb wel gehoord dat uit een onderzoek bleek dat bij mensen die bij electriciteitsmasten wonen of ermee werken duidelijk meer zelfmoordgevallen zijn dan gemiddeld.

[LeRatLuciano]

Aan de mensen die er veel aan denken:
Wat is jullie reden om het te doen?

Ik bedoel we leven in een vrij rijk land..je hebt eigenlijk alles wat je nodig hebt en ok iedereen heeft zo zijn persoonlijk problemen en verdriet maar er zijn toch ook mooie momenten in het leven.

Ik weet ook wel dat je nooit je leven lang gelukkig kan zijn maar gelukkig zijn zijn voor mij(en voor velen denk ik) ook maar momenten, als ik met vrienden ben, als ik een goed optreden zie etc
en ja het is dan ook verstandig dat als je je dan klote voelt om proberen te denken aan die leuke tijden en te realiseren dat er altijd wel iemand(ik heb ook weinig vrienden maar genoeg naar mijn gevoel) is die je zal missen en dus om je geeft.

Ik las/zag dat er veel zelfmoord plaatsvind in de leeftijd van de mensen hier, dus ongeveer onder de 20 en dat is toch eigenlijk wel erg vind ik.
Vaak zijn mensen die het ooit in hun jeugd hebben geprobeerd echt heel erg blij dat ze het niet hebben gedaan want ze hebben van hun verdrietige momenten geleerd.

Rat

[Kazanka]

LeRatLuciano schreef:
Aan de mensen die er veel aan denken:
Wat is jullie reden om het te doen?

ziekte

[Severus]

LeRatLuciano schreef:
Aan de mensen die er veel aan denken:
Wat is jullie reden om het te doen?

Lichamelijke handicap, minderwaardigheidscomplex en door jeugd met ouders met losse handjes.

Ripper

[dystopia]

LeRatLuciano schreef:
Ik bedoel we leven in een vrij rijk land..je hebt eigenlijk alles wat je nodig hebt en ok iedereen heeft zo zijn persoonlijk problemen en verdriet maar er zijn toch ook mooie momenten in het leven.

Een vrij rijk land idd, waar rijkdom nog steeds niet eerlijk verdeeld is. En geld is niet alles. Niet iedereen is materialistisch ingesteld. Wat dacht je van liefde?

Ik weet ook wel dat je nooit je leven lang gelukkig kan zijn maar gelukkig zijn zijn voor mij(en voor velen denk ik) ook maar momenten, als ik met vrienden ben, als ik een goed optreden zie etc
en ja het is dan ook verstandig dat als je je dan klote voelt om proberen te denken aan die leuke tijden en te realiseren dat er altijd wel iemand(ik heb ook weinig vrienden maar genoeg naar mijn gevoel) is die je zal missen en dus om je geeft.

Als je je klote voelt kun je IMHO het beste nadenken over hoe dat precies komt en die oorzaak moet je dan iets mee doen. Je kunt er niet altijd iets tegen doen (vb: chronische ziekte) je kunt het in zo'n geval wel leren te accepteren. En dat kan zeker!

Ik las/zag dat er veel zelfmoord plaatsvind in de leeftijd van de mensen hier, dus ongeveer onder de 20 en dat is toch eigenlijk wel erg vind ik.

Pff, mja, daar zijn allerlei statistieken voor huh

Vaak zijn mensen die het ooit in hun jeugd hebben geprobeerd echt heel erg blij dat ze het niet hebben gedaan want ze hebben van hun verdrietige momenten geleerd.

[Quiana]

dystopia schreef:

Als je je klote voelt kun je IMHO het beste nadenken over hoe dat precies komt en die oorzaak moet je dan iets mee doen. Je kunt er niet altijd iets tegen doen (vb: chronische ziekte) je kunt het in zo'n geval wel leren te accepteren. En dat kan zeker!

Als je je klote voelt, kan je vaak niezo helder meer nadenken.. Iets leren accepteren, ja dat kan, maar is makkelijker gezegd dan gedaan..

[Kazanka]

Betamethason schreef:


Als je je klote voelt, kan je vaak niezo helder meer nadenken.. Iets leren accepteren, ja dat kan, maar is makkelijker gezegd dan gedaan..

helemaal mee eens