Laatste zang

De kibbelende zee
bij zonsondergang
neemt haar laatste woorden mee
haar laatste zang
woorden vol verdriet
weerklinken in het duister
luid is het niet
een zwoel gefluister
het water neemt haar tranen mee
haar geheimen, haar verdriet
haar psychologe is de zee
met anderen praat ze niet
in haar hart voelt ze de pijn
hij vergezeld haar al een tijd
wanneer zou het voorbij zijn
wanneer wordt zij bevrijd?
gevangen in haar eigen lichaam
schreeuwt zij zonder woord
meisje, voel je niet eenzaam
je hebt jezelf vermoord!
ze wordt zich bewust van het gevaar
dat haar opwacht in de duisternis
de ijzige kou van de dood verlamt haar
en ze weet dat ze stervende is

[Halogeen]

wow

*zucht*

heel knap geschreven. Het is écht beeldend en écht sterk. De af en toe geforceerde rijm zie ik maar door de vingers. Misschien is het een idee om het gedicht te verdelen in strofen. Dat maakt het overzichtelijker en dan kun je meteen het middendeel wat bijschaven:

het water neemt haar tranen mee
haar geheimen, haar verdriet
haar psychologe is de zee
met anderen praat ze niet
in haar hart voelt ze de pijn
hij vergezeld haar al een tijd
wanneer zou het voorbij zijn
wanneer wordt zij bevrijd?

want deze loopt metrisch niet helemaal lekker. Goed gedicht qua inhoud, maar qua vorm (en rijm) kan wel het een en ander verbeterd worden.

[giftig kevertje]

wauw.
het loopt.
het spreekt me aan.
wauw.

[Dreamerfly]

Ja, in strofes verdelen en schaven aan het ritme

Inhoudelijk toegankelijk en het is mooi, in de laatste zinnen vind ik het een beetje te direct (en te duidelijk);meisje.... etc.

[missy87]

echt een super mooi gedicht!! Dit is echt poezie, mooie woorden. Het zou zo in een bundel van een bekende dichter kunnen staan!

[Mysterons]

beetje te gedwongen gerijmd.

[Not for Sale]

Vooral het begin vind ik knap, het gaat op vindingrijkheid en beelden als een nachtkaars uit, maar misschien heeft dat ook een functie in het gedicht.