Oud 24-01-2005, 20:57
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Een nieuw verhaal! Dit is deel 1, er zullen hierna denk ik nog twee delen komen. Ik hoop dat jullie het een 'leuk' verhaal vinden. Hebben jullie kritiek of commentaar, kom maar op!

Met enige dank aan Kristoph.
- - - - -

“Het was in de zomer van 1992. We waren op vakantie in Italië en hadden een huisje gehuurd vlak aan zee. Vanuit jouw raam kon je het water zien. Elke nacht voordat je ging slapen keek je nog even naar buiten. Het geklots en de bewegingen van de golven fascineerden je. Je hield van het water en vroeg steeds één van ons drieën of we met je wilden zwemmen. Ik stemde altijd toe en samen pakten we onze zwemspullen. Papa en mama hielden dan toezicht vanaf het terras.
Zo ook op de laatste dag van de vakantie. Jij in je opblaasband, ik duwde je zachtjes vooruit. Soms spetterde ik te hard met m’n benen en riep je lachend dat het weer eens aan het regenen was. Toen we een flink stuk uit de kust waren werd ik moe en steunde ik met mijn armen op de rand van je bandje. Met dichtgeknepen ogen leunde je naar achteren totdat je hoofd nat werd. Je herhaalde het een keer en deed je ogen open. Ik zag een glans in je ogen en een kleine glimlach om je mond. Onvergetelijk waren de onverwachte woorden die je toen uitsprak.
“Hoe zou het voelen om te verdrinken?” Ik verbaasde me over jouw vraag en staarde je me open mond aan. Even stond ik perplex en kon ik geen woord uitbrengen. Daarna vertelde ik je dat ik er nooit over na had gedacht en het ook niet wilde weten. Het leek me verschrikkelijk. Ik vroeg je hoe je op die vraag was gekomen.
“Het lijkt me een mooie manier om dood te gaan. Naar beneden zakken en de visjes van heel dichtbij bekijken.” Ik stond versteld van je antwoord en had het zelf nog nooit van die kant bekeken.
“Sinds wanneer denk je hierover na?”
“Toen we hier aankwamen en ik de zee zag.” Ik aaide over je natte haren en duwde je weer voort. Ik was nog jong en zocht er niet veel achter. Spelen vond ik leuker.

Onze ouders heb ik het niet verteld, dat jij zo dacht over verdrinken. Uit jouw mond hoorde ik er ook weinig meer van.
De jaren die volgden gingen we niet op vakantie. Papa was zijn baan kwijt geraakt en mama verdiende niet genoeg. Je vond het niet erg en vermaakte je met je vriendjes. Ik voelde me in die tijd te oud om met jongere broertjes te gaan spelen en vond je maar een klein ettertje. Maar dat veranderde toen je naar de ‘grote school’ ging, zoals je altijd zei. Je had in het begin weinig puberaal gedrag en kwam al snel volwassen over. Je groeide me voorbij en werd een slungelige, maar knappe jongen. Mijn vriendinnen vroegen mij wel eens of je serieus mijn jonge broer was. Iets wat ik wel grappig vond, maar tegelijkertijd kreeg ik er een raar gevoel bij. Volgens mij was het een soort jaloezie.
Maar toen je zestien werd veranderde alles. Eerst was je een lieve jongen die meer aandacht besteedde aan school dan aan meisjes en keurig zijn huiswerk deed. Jouw karakter sloeg om. Pap en mam handen opeens de handen vol aan je, je deed alsof ze niet voor je bestonden, je cijfers kelderden en je was nauwelijks meer thuis. En misschien wel het ergste van allemaal, iets wat ik nog steeds niet ben vergeten; je schopte Mimmie dood in een dronken bui. Mijn poes, die me met haar grijs-wit gestreepte vachtje vertederd had vanaf het moment ik een eerste glimp van haar opving.
Ik had wel een vermoeden waar je uithing, als je niet thuis was. Maar dat vertelde ik aan niemand. Ik wilde mijn broertje beschermen, maar nu besef ik dat ik het precies het tegenovergesteld heb gedaan.

“Ik wil even met je praten,” vroeg je op een dag aan mij toen ik net de voordeur achter me had dicht getrapt. De hoofdpijn dreunde in mijn hoofd en ik had eigenlijk geen zin om met je te praten.
“Oké, maar hou het kort,” antwoordde ik. Je pakte mijn handen beet en trok me mee de trap op. Struikelend over de troep bereikten we jouw bed, waar we op neer ploften. Ik zag je benen lichtjes beven, je ademhaling versnelde.
“Esther...” Ik hoorde je fluisterende stem in mijn oor, je armen had je om mij heen geslagen. Ik wist dat er iets met je aan de hand was, maar ik kon niet voelen wat.
“Ik ben er voor je, ik zal niets vertellen aan anderen. Ik bescherm je.” Die woorden leken je een beetje gerust te stellen en je keek me op dat moment recht in de ogen.
“Ik moet hier weg. Naar een plek waar ik beter pas en waar ik niemand tot last ben. Waar ik kan doen wat ik zelf wil, waar niemand grenzen aan mij oplegd. Papa zei gisteravond dat ik maar op moest donderen. Van hem mag ik niet meer in dit huis wonen.”
Wat jij zei sloeg tegen mijn hoofd. Dikke knikkers kwamen met een vaart op mijn schedel terecht. Het deed pijn. Naast mij zat je met je gezicht naar beneden gericht, je handen gevouwen alsof je wilde bidden tot God.
“Wat is de reden dat je weg wilt?” was mijn vraag en ik streelde je gebogen rug. Je antwoordde met een schorre stem, die vol zat met emoties.
“Ik wil rust Esther, alleen zijn.”
“Je hoeft echt niet te gaan. Ik stuur je niet weg, mama ook niet. De laatste tijd ben je onhandelbaar, maar je weet toch dat we van je houden? Pap ook, maar gister was hem gewoon teveel.”
“Ik geloof er geen zak van. Jullie blijven maar op me schelden. Ik ben het zat, voorlopig zal je me niet meer zien. Misschien bel ik je nog, of stuur ik een berichtje. Maar zeg alsjeblieft niet dat je contact met me hebt.” Je stond op en viste een tas van de grond. Blijkbaar was je al voorbereid, je tas oogde vol. Zonder een afscheid vluchtte je het huis uit. Ik bleef achter op het bed, met mijn hoofdpijn als enige gezelschap. Het ging me allemaal te snel, zo snel dat ik er niet eens aan dacht om je tegen te houden. Ik vroeg me af of ik je ooit nog terug zou zien.

Je was echt weggelopen, niemand hoorde nog iets van je. Ja ik, maar ik zou niets vertellen. Na twee dagen ontving ik een bericht, waarin je vertelde dat je op een plek was aangekomen waar je voorlopig wilde blijven. Het was niet ver weg, maar ik mocht niet naar je opzoek gaan. Onze moeder huilde hele dagen, ze verweet zichzelf dat zij dit had veroorzaakt. Ze had spijt van alles wat ze tegen je gezegd had. Vader deed in het begin nog wat onverschillig. Hij zei dat dit vast één van je vreemde fratsen waren, maar op aandringen van mam belde hij de politie. Er werd een zoekactie op touw gezet, vertelde hij ons. Ze zouden je snel vinden, je kon niet van de aardbodem verdwenen zijn. Maar was ik dan de enige die begreep dat je onvindbaar was, dat je pas terug zou komen wanneer jij het wilde?
Weken gleden langzaam aan mij voorbij, rechercheurs kwamen over de vloer. Je was nog steeds niet gevonden, maar we moesten de hoop niet opgeven. We werden geïnterviewd, tot op het bot. Alles werd uit ons gerukt. Wat je allemaal deed en hoe je was, of we het hadden zien aankomen. Die journalist durfde zelfs naar onze gevoelens te vragen. Ze konden vragen wat ze wilden! Ik vertelde niets over wat jij mij had verteld, ik loog tegen mijn ouders, de politie, de krant, mijn vrienden, mijn hamster. Ondanks alles bleef je nog steeds mijn kleine broertje en als het aan mij had gelegen had ik je veilig onder mijn vleugels gehad, voor eeuwig.

Net na schooltijd, een maand na je verdwijning, kreeg ik een tweede boodschap. Je schreef dat je mij miste en me graag weer eens wilde praten. Ik was belangrijk voor je. Over een paar dagen zou je laten horen waar we elkaar konden ontmoeten. Het bezorgde me een brok in mijn keel en met tranen in de ogen fietste ik naar huis. Ik wist dat je nog leefde en dat je mij niet was vergeten. Maar je liet papa en mama in angst en verdriet, zonder je ook maar het minst om hen te bekommeren.

- - - - -

Laatst gewijzigd op 24-01-2005 om 21:17.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 24-01-2005, 21:16
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
Wauw Goed geschreven, fijne stijl.

Citaat:
Blijkbaar was je al voorbereid, je tas oogte vol
oogte -> oogde.

Het enige foutje dat ik kon ontdekken.

Ben benieuwd naar de rest!
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Met citaat reageren
Oud 24-01-2005, 21:27
CSN
Avatar van CSN
CSN is offline
Ik vind dat je sterk begint. Tot aan de eerste witregel loopt je verhaal echt fijn. Daarna vind ik dat de zinnen wat minder vloeiend lopen.

Ik ben ook wel benieuwd naar een vervolg .
__________________
I'M NOT YOUR MOTHER'S FAVORITE DOG
Met citaat reageren
Oud 24-01-2005, 21:32
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Bedankt! Foutje verbeterd.

Ik vind zelf het begin ook goed gelukt, alleen is mijn stijl daar iets anders dan de rest van het verhaal. (Ik heb het tweede deel ook grof al af.) Misschien komt dat daardoor dat de zinnen wat minder vloeiend lopen.
Met citaat reageren
Oud 24-01-2005, 22:09
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
Ik vind het mooi! Wil het vervolg graag lezen...
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 10:08
Earendil
Earendil is offline
Ik ben benieuwd naar het vervolg. Heel lekker te lezen, vind ik het. Het spreekt wel aan, het verhaal.

1 dingetje.
Citaat:
“Ik wil even met je praten,” vroeg je op een dag aan mij toen ik net de voordeur achter me had dicht getrapt. De hoofdpijn dreunde in mijn hoofd en ik had eigenlijk geen zin om met je te praten.
"Ik wil even met je praten," is eigenlijk geen vraag, he.
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 16:26
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
Earendil schreef op 25-01-2005 @ 10:08 :


"Ik wil even met je praten," is eigenlijk geen vraag, he.
Dat was inderdaad ook de enige fout die ik kon vinden...

Ik vind hem mooi, ben benieuwd naar het vervolg
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 18:57
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Ohw ja, is waar ook. Dank je!

Vervolg komt binnenkort.
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 19:49
=zwart wit=
Avatar van =zwart wit=
=zwart wit= is offline
Citaat:
“Oké, maar hou het kort,” antwoordde ik. Je pakte mijn handen beet en trok me mee de trap op. Struikelend over de troep bereikten we jouw bed, waar we op neer ploften. Ik zag je benen lichtjes beven, je ademhaling versnelde.
“Esther...” Ik hoorde je fluisterende stem in mijn oor, je armen had je om mij heen geslagen. Ik wist dat er iets met je aan de hand was, maar ik kon niet voelen wat.
sorry, eerst kreeg ik het idee dat het om een _erkrachting zou gaan .

Citaat:
Wat jij zei sloeg tegen mijn hoofd. Dikke knikkers kwamen met een vaart op mijn schedel terecht. Het deed pijn. Naast mij zat je met je gezicht naar beneden gericht, je handen gevouwen alsof je wilde bidden tot God.
dikke knikkers - hele sterke ergelijking! alsof je wilde bidden tot god - ook dit stukje ind ik goed in je erhaal passen. het is een bepaalde houding, die je zo heel goed erwoorden kan.

Citaat:
“Je hoeft echt niet te gaan. Ik stuur je niet weg, mama ook niet. De laatste tijd ben je onhandelbaar, maar je weet toch dat we van je houden? Pap ook, maar gister was hem gewoon teveel.”
het doet me oorkomen dat de ik-persoon dit rustig ertelt aan haar broertje. mij lijkt dat je bedoeling is dat dit fel o_erkomt -of nou ja, fel- meer in de zin an gehaast of emotiefol.
misschien kun je iets aan je zinsbouw _eranderen? al is het maar een uitroepteken plaatsen, de zinnen korter maken. daarnaast lijkt me dit ook een erg lange reactie op zo'n _oor_al.

Citaat:
Je stond op en viste een tas van de grond. Blijkbaar was je al voorbereid, je tas oogde vol. Zonder een afscheid vluchtte je het huis uit. Ik bleef achter op het bed, met mijn hoofdpijn als enige gezelschap. Het ging me allemaal te snel, zo snel dat ik er niet eens aan dacht om je tegen te houden. Ik vroeg me af of ik je ooit nog terug zou zien.
ook dit ind ik een erg sterk stukje. ook het je tas oogde vol is totaal op z'n plaats - treffend.

ik ind het een goed erhaal, benieuwd hoe je 't erder wilt breien! .

(en nee, mijn F doet het niet ).
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 19:53
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Ik dacht al, waarom missen er zoveel letters.

Dank je wel! Haha nee, het is geen verkrachting hoor. Ik denk dat het bij die ene zin al genoeg is om er een uitroepteken achter te zetten. Ik ben opzich wel tevreden over haar lange antwoorden. Maar ik zal er nog even naar kijken.
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 19:58
=zwart wit=
Avatar van =zwart wit=
=zwart wit= is offline
Citaat:
duivelaartje schreef op 25-01-2005 @ 19:53 :
Ik dacht al, waarom missen er zoveel letters.

Dank je wel! Haha nee, het is geen verkrachting hoor. Ik denk dat het bij die ene zin al genoeg is om er een uitroepteken achter te zetten. Ik ben opzich wel tevreden over haar lange antwoorden. Maar ik zal er nog even naar kijken.
ik bedoelde de houding als je het los leest, uit het erhaal. het klinkt niet zoals het lijkt dat het moet klinken. in mijn oren dan natuurlijk . het komt eerder o_er alsof de ikpersoon rustig en o_erredend spreekt. andaar.
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 19:59
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Hm ja, daar heb je wel een beetje gelijk in.
Met citaat reageren
Oud 25-01-2005, 20:09
Anki
Avatar van Anki
Anki is offline
Mooi hoor Duif! Toch mis ik iets..maar weet niet wat..
__________________
Tsja...nou zeg...
Met citaat reageren
Oud 29-01-2005, 15:00
Nebel
Avatar van Nebel
Nebel is offline
mooi, ontroerend geschreven!
Met citaat reageren
Oud 29-01-2005, 17:01
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
In het begin vond ik het nogal korte zinnen op elkaar en kon ik het plaatje niet zo voor me halen, later in het verhaal merkte ik dat er een soort warmte vanuit ging. De stem die het verhaal verteld is heel nadenkend en mooi als je er in zit. Het begin heb ik daarna overgelezen en floep daar was het beeld van een vakantie.

Echt mooi!
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 11:05
lotjesnotje
Avatar van lotjesnotje
lotjesnotje is offline
ja het leest lekker... wil wel meer lezen..
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 13:48
Flowtje
Avatar van Flowtje
Flowtje is offline
Ik vind het lekker lezen , ben benieuwd hoe het verder gaat.
__________________
Wark!
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 15:18
jewel4life
jewel4life is offline
Eenmaal begonnen met lezen las ik er lekker doorheen, en voordat ik het wist was de laatste regel alweer verleden tijd.

Heel mooi geschreven, ben benieuwd hoe het verder gaat.
__________________
its a shame there's no one 2 blame for all the pain that life brings!
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 30-01-2005, 16:58
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
In de verte zag ik je al staan, je houding onveranderd. De uitdrukking op je gezicht was echter hard, je haar was lang en smoezelig, je kleding vuil en je stonk verdacht veel naar rook en alcohol. Desondanks vloeg ik je om de nek en knuffelde ik je langdurig. Je stribbelde niet tegen en drukte je hoofd tegen het mijne. “Zus,” fluisterde je. Ik meende iets nats op mijn wang te voelen, tranen. Maar of die van jou of mij waren wist ik niet.
“Ik heb je gemist,” zei ik nadat ik een kus op je ongeschoren wang drukte. Je sloeg een arm om me heen en loodste me naar het vervallen huis aan de overkant van de straat. Voor de ramen zaten planken getimmerd, bekliederd met graffiti. Misselijkmakende woorden en zwarte hakenkruizen begroetten mij.
Binnen zag ik gelijk de armoedige toestand waar je al meer dan een maand van je leven gesleten had. In een hoekje lagen kleden en een paar kussens op oude matrassen. Aan het plafond hing een peertje, dat het vertrek amper verlichtte. Ik rook de geur van marihuana en andere bewustzijnverruimende middelen. Op de grond stonden en lagen flessen. Sommigen leeg, anderen nog ongeopend. Je keek erna alsof het de normaalste zaak van de wereld was en liet je vallen op één van de matrassen.
“Kom maar zitten hoor.” Je gebaarde me dat ik kon gaan zitten, maar ik aarzelde. Eigenlijk was ik liever blijven staan. Het zag er allemaal zo vies uit dat ik er onpasselijk van werd. Maar om je niet teleur te stellen nam ik toch naast je plaats. Ik zag een twinkeling in je ogen, ik kon aan je zien dat je het fijn vond dat ik je was komen opzoeken. Om geen stilte te laten vallen begon ik te vertellen over mijn school, sport en wat er gaande was in de wereld. Maar onderwerpen zoals thuis en de zoekactie naar jou liet ik achterwege. Je luisterde aandachtig en stelde af en toe een vraag. Het was bijna weer ouderwets gezellig, waardoor ik op dat moment pas merkte hoeveel ik je had gemist.
“Lieverd,” zei ik zacht toen er een einde was gekomen aan mijn verhaal en ik keek je doordringend aan. Je ogen werden blauwe plasjes, je onderlip begon te trillen. Ik had je een heleboel vragen te stellen.
“Waarom is alles veranderd? Heb je ons alleen maar verlaten om hier met je vrienden te blowen en te zuipen?”
Over mijn woorden moest je blijkbaar even nadenken, zoekend naar een juist antwoord. Je wendde je hoofd van mij af. Ik zag hoe je gespannen met je handen je knieën had vastgepakt.
“Thuis kan ik niet mezelf zijn. Ik moet altijd maar die strenge regels van papa en mama naleven. Ga ik een bepaalde grens over, dan worden mij allerlei dingen verboden. Ze letten zo verdomd veel op me. Daar kan ik niet tegen!”
Op de manier hoe je thuis uitsprak, met spot en ironie, gaf mij een klap in m’n gezicht.
“Pa en ma hebben het beste met je voor, die regels waren er voor je eigen bestwil. Ze waren er om ervoor te zorgen dat je niet ontspoorde en dat onze ouders je niet oog zouden verliezen. Maar jij, zo dwars, trekte je er niets van aan. En nou zie je wat ervan is gekomen! Wil jij je hele leven hier in dit krot doorbrengen? Je hebt geen opleiding, geen geld, niets. Alleen drank en drugs.”
“Ik wil hier niet mijn hele leven doorbrengen. Dat is zonde. Ik kan beter ergens anders heen, zonder problemen, zonder mensen die mijn grenzen beperken, zonder mensen die zich met mijn leven bemoeien. Een plek waar ik me thuis zal voelen, en dat is niet hier.”
“Kom naar huis! We kunnen hulp voor je zoeken, je problemen oplossen en je meer vrijheid geven.” Ik wist dat het tevergeefs was, je zou toch ‘nee’ zeggen. En we wisten allebei dat wat ik zei, niet waar was, maar ik wilde niet dat je op deze manier uit mijn leven ging verdwijnen.
“Nee Esther, dat kan ik niet meer. Ik wil geen hulp, alsjeblieft. Laat me nou maar.”

Tegen jouw laatste woorden had ik niets in te brengen. Je overhalen was onmogelijk, je beslissing zat al te diep geworteld. Het enige wat ik kon doen was het te accepteren. Hoeveel smart het me ook deed. Maar voordat ik het zou slikken, brandde in mij nog één vraag. Wat was jouw probleem?

Ik wilde het graag van je horen, maar je was opgestaan en ijsbeerde aan de andere kant van de kamer wat heen en weer. De puf en de durf had ik niet om te vragen of je weer wilde gaan zitten. Ik hield me wijselijk stil en staarde in het niets. In mijn ooghoek zag ik dat je een fles van de grond pakte, opendraaide, en aan je mond zette. Je dronk het als water. Waarom was je zo geworden? Ik steunde met mijn hoofd in mijn handen en dwong mezelf rustig in en uit te ademen, voordat ik in snikken uit zou barsten.
“Is er iets?” hoorde ik je zeggen. Je stem klonk koud en kil.
“Ik denk dat ik maar weer eens opstap. Er valt toch niet meer met je te praten. Waarom zeg je niet wat er met je aan de hand is?” zei ik, proberend mijn stem net zo te laten klinken als die van jou.
“Bemoei je nou niet zoveel met mijn zaken, wil je? Ik hoef er niet over te praten, met niemand.” Met een zucht stond ik op en opserveerde je voor de laatste keer. Je was mooi. Nog één keer wilde ik met je knuffelen, nog even over je krullenkop aaien en een kus op je wang geven. Voor de laatste keer.
Jij wilde dat kennelijk ook en je omsloot me met je armen. Je krullen kriebelen in mijn oor en je handen verwarmden mijn rug.
“Sorry dat ik zo eigenwijs deed, maar ik wil het er echt niet over hebben. Je zal het wel begrijpen. Niet nu, maar later.” Je fluisterende stem bezorgde me kippenvel over mijn gehele lichaam.
“Ik hoop het, want ik maak me zorgen. Mijn broertje mag niets ergs overkomen.”
“Wees niet bang, alles komt goed met mij. Ik vind m’n plekje wel.”
Samen liepen we naar buiten. Twee kleine musjes vlogen speelse achter elkaar aan. Misschien waren het wel broer en zus.
“Ga en kom nooit meer terug. Je zal me niet meer zien, hoeveel pijn het me ook zal doen.”
Tranen vulden mijn ogen en ik keek je aan. Je blik was ijzig, zonder gevoelens. Ik wist dat ik nu moest gaan, wegrennen van deze plek, dit alles achter me laten. Mijn benen begonnen te hollen, steeds sneller. Op de hoek van de straat draaide ik mij nog één keer om. Je stond er nog steeds, kijkend naar mij. Dag broertje, dacht ik, het ga je goed.

- - - - -
Ik weet niet of ik er zo een vervolg op ga schrijven. Ik ben van plan het helemaal te herschrijven en het even net iets anders te doen. Er is al een schema enzo, dus wie weet zien jullie over een tijdje de vernieuwde versie.

Bedankt dat de meeste van jullie het mooi vinden. Hopelijk wordt het straks nog mooier.
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 17:01
Redhair
Redhair is offline
Erg mooi, ik kreeg soms kippenvel. Er zit altijd veel emotie in zo'n stijl, vind ik. Leuk dat je weer met iets komt, ik hoop snel meer te lezen!
__________________
Digital ash in a digital urn.
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 17:05
Redhair
Redhair is offline
Mijn vorige stukje ging over jou eerste stuk.

Bij het tweede kreeg ik aan het eind tranen in mijn ogen.
Ik vind het echt heel mooi. Ben ook erg benieuwd wat zijn probleem is.

__________________
Digital ash in a digital urn.
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 17:08
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
Citaat:
Ik rook de geur van marihuana en andere bewustzijnverruimende middelen.
Het is toch 'geestverruimde middelen'?

Verder: mooi stukje weer! ben benieuwd of je het kan verbeteren...
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 17:25
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Het kan allebei.

@ Redhair: Dank je wel! Ik ga nog even flink nadenken over hoe ik het ga herschrijven. Maar aan deze versie ga ik niet prutsen, mocht het toch niet lukken, ga ik hier op verder.

@ I C U: Ook dankje!
Met citaat reageren
Oud 30-01-2005, 18:15
open-ogen
open-ogen is offline
Wow, echt geweldig lekker om te lezen, en ook erg boeiend.

Wees maar trots, ik heb eeuwen niets gepost op het forum, maar na dit te hebben gelezen moest ik je toch echt even complimenteren.

Thumbs up
__________________
sorry
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 12:44
2love&hate2live
2love&hate2live is offline
Ik sluit me bij de rest aan
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 31-01-2005, 14:15
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Mooi!!

Ik vind het leuk dat je in ik-perspectief schrijft, maar dat de broer "jij" is. Ik denk dat dat heel snel gaat storen (zeker als het nog langer wordt dan dit), maar in dit verhaal is het juist mooi
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 16:18
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
De broer is hier 'je', en dat kan ik ook niet veranderen. Daar kom je wel achter als je de laatste regels van mijn verhaal hebt gelezen.

Ik was een beetje bang dat 'je' te vaak voorkwam, maar dat valt nu nog mee?
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 16:32
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
duivelaartje schreef op 31-01-2005 @ 16:18 :
De broer is hier 'je', en dat kan ik ook niet veranderen. Daar kom je wel achter als je de laatste regels van mijn verhaal hebt gelezen.

Ik was een beetje bang dat 'je' te vaak voorkwam, maar dat valt nu nog mee?
Dat zeg ik toch juist
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 16:34
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Citaat:
Vogelvrij schreef op 31-01-2005 @ 16:32 :
Dat zeg ik toch juist
Oh ja...
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 16:36
Jenneke.*
Avatar van Jenneke.*
Jenneke.* is offline
Heej duivelaartje. Ik heb zojuist je hele verhaal doorgelezen. Bij het eerste deel had ik het gevoel dat er een klein beetje wat miste.. (echt een heel klein beetje) Maar het tweede deel maakte het weer helemaal goed Je hebt een heerlijke stijl, lekker makkelijk om te lezen. Soms zijn er een paar hakkelende stukjes, maar dat compenseer je met gemak met de vloeiende stukken. Het laatste gedeelte van het tweede deel was lief, mooi, ontroerend. Sipmakend verhaaltje.. maar wel goed geschreven.. Ik kijk uit naar het volgende deel!
__________________
Zo. En dat is weer een genot voor het oog.
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 16:52
Verleden Tijd
Verleden Tijd is offline
Hup, Karin, hup!

Verdere verhaalbespreking is hier niet nodig..
__________________
Romantici rouleren de wereld
Met citaat reageren
Oud 31-01-2005, 17:52
Zut Alors!
Avatar van Zut Alors!
Zut Alors! is offline
Citaat:
“Wat is de reden dat je weg wilt?”
In die situatie zouden de meesten zeggen: "Waarom wil je weg?"
Dat is het enige wat ik mis in je verhaal, af en toe lijk je je niet helemaal in te leven in de situatie, en daardoor is dat voor de lezer ook niet meer te doen.

En ja, dit is uit het eerste stuk, de tweede moet ik nog lezen. Maarja, als je toch weer helemaal overnieuw begint, neem het bovenstaande daarin even mee.
Hij is wel goed
__________________
Recht voor je raapje!
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Vrouwenopvang Fryslân
Verwijderd
17 05-03-2007 15:12
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Gootsteenontstopper
Verwijderd
10 13-12-2004 15:35
Verhalen & Gedichten tja...een verhaal..ofzo
Romie
11 08-07-2004 07:11
Verhalen & Gedichten [kort verhaal] F.'s verhaal
Just Johan
2 23-02-2004 14:41
Psychologie Stap in het verhaal van de ander-Topic.
Dreamerfly
31 11-11-2003 19:30
Verhalen & Gedichten verhaaltje
b-z
7 03-05-2003 22:17


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 02:47.