Even voor de critici van een brede bachelor als beta-gamma: de gekozen major is meestal rond de 100 ECTS en bevat enkel tweede- en derdejaars vakken, terwijl dat er bij een reguliere bachelor 120 zijn. Dit is een marginaal verschil van 20 studiepunten.
Er van uitgaande dat je daarna een master volgt in dezelfde richting sta je naar mijn idee een stuk sterker op de arbeidsmarkt dat een 'specialist'.
Ik hoor jullie al zeggen: "Vergeet je de eerstejaars vakken niet?". Dit zijn vrijwel altijd inleidende vakken en hebben écht geen meerwaarde op de arbeidsmarkt. Verder geeft het afronden van een dergelijke studie aan dat iemand leergierig en nieuwsgierig is.
Stel dat je na een master theoretische- of mathematische natuurkunde als analist bij een bank wilt gaan werken? Ik vind natuurkunde een ontzettend interessant vakgebied maar ik zie mezelf niet zo snel een onderzoeksfunctie bij bv. Cern of TNO vervullen.
Een bachelor beta-gamma toont aan dat je behalve uitstekende abstract/analytische- en onderzoekende vaardigheden die noodzakelijk zijn voor het kunnen studeren van natuurkunde ook over solide communicatieve en sociale vaardigheden beschikt (want; multidisciplinair onderzoek, presenteren, schrijven van essays, wetenschapsfilosofie, discussies etc.).
Bovendien zou je met een honoursprogramma je major aan kunnen vullen met financevakken (Een major scheikunde technologie met bedrijfskundevakken is bijvoorbeeld weer een goede combinatie voor een baan in de (petro-)chemische industrie).
Een dergelijke minor is veel beter te verwerken in je bachelorscriptie omdat die per definitie over een multidisciplinair onderzoek moet gaan.
Los van al deze 'arbeidsmarktcrap', is het ontzettend belangrijk dat je een studie kiest die je interessant vindt. Dat een brede studie voor mensen is die niet kunnen kiezen klopt mijns inziens dan ook niet. Dat zal ik proberen te verduidelijken met het onderstaande voorbeeld:
Ik was er een hele tijd van overtuigd dat ik econometrie wilde studeren. Hoe langer en meer ik naar de curricula van diverse universiteiten keek hoe hoe misselijker ik er van werd; "Vijf ontzettend droge, saaie en abstracte wiskundevakken! Hoe zou ik dat ooit vol kunnen houden?"
Ik ben namelijk erg breed geïntereseerd en heb de neiging om mijn interesse te verliezen wanneer zaken te eentonig worden. Bovendien vind ik het zonde om mijn kennis van bepaalde vakken niet uit te diepen (tov. havo/vwo niveau) en spreekt de manier van onderwijs me heel erg aan (het zogenaamde Liberal Arts principe). Ook het schrijven van een scriptie over een multidisciplinair vraagstuk met een student die een andere major heeft gekozen lijkt me interessant.
Aankomende jaar ga ik een HBO-propedeuse doen. Dit leek me om persoonlijke reden een betere keuze dan VWO 5/6 (hier ga ik verder niet op in). Daarnaast ga ik proberen dmv. van zelfstudie en staatsexamens de benodigde VWO-certificaten te behalen.
Ik ben ontzettend gemotiveerd, en als ik dat ook om zou kunnen zetten in daden gaat het helemaal goedkomen!