Oud 21-02-2002, 15:48
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Mja, kzet hier niet vaak wat neer, maar pleur dit verhaal hier ook maar es neer. Misschien hebben mensen er wat aan of zo

*KNUFFIEJ*

Caafiej

Ik weet nog, dat het heerlijk weer was en dat ik voor t eerst weer buiten in de tuin durfde te zitten, zonder dat ik het gevoel had, dat iedereen naar me keek. Ik zat daar wat te tekenen en besloot zomaar opeens uit mezelf weer eens om naar de paardenwei te gaan.
Ik heb toen mijn fiets gepakt en heb zeker anderhalf uur in het gras bij de paardenwei gezeten. Ik kwam helemaal tot rust bij het zien van die rustig grazende paarden. Af en toe keek er eentje op en die keek ik dan recht in z’n ogen en voelde zijn rust. Het leek wel of ik met hem praatte. Sommige mensen noemen dat een gave van me, ik zie het als iets wat heel normaal is. Ik kan het met heel veel dieren. Ik ben oen helemaal tot rust gekomen. Toen ik thuis kwam, was het stil thuis. M’n ouders waren zoals gewoonlijk weg en m’n broer zat boven achter de pc. Ik was het gewent om een beetje op mezelf te leven. Ik kon goed voor mezelf zorgen, qua eten enzo dan.
Maar er was 1 grote angst, de zomervakantie. We zouden naar de camping toe gaan waar we dat jaar daarvoor ook al geweest waren. Op zich was daar haast niks te doen, maar mijn ouders vermaakten zich prima en m’n broer had z’n boek. Ik haatte het. Het zou zoals gewoon thuis worden, alleen dan kon ik niet mijn eigen leventje lijden, omdat het een wildvreemde omgeving was. Ook zou ik m’n vriendin veel te erg missen. Ik was gewent op hun steun te leven. Als het niet ging, even praten en weer doorgaan. Maar dat kon daar niet. Ik kon ook niemand bellen of zo. Ik zou daar opgesloten zitten. Aangezien het leven me in die tijd niks meer deed, vogelde ik allemaal plannen uit, hoe ik me het beste kon verdrinken in dat meer waar de camping aan lag. Ik werd bang voor mezelf, maar ook bang voor de vakantie. Bang voor de mensen die het me aandeden om tegen m’n ouders te zeggen, dat ik het daar wel naar m’n zin zou hebben. Het leek alsof de wereld tegen me was. Ik kon beter stoppen met leven. Beter nu, dan na de vakantie, als ik me dan bedacht had, dat het leven toch wel een beetje zin had. Het zou snel moeten gebeuren.
Omdat ik een vriendin dat beloofd had, heb ik mijn psycholoog van al mijn plannen verteld. Opeens vroeg ze of ze mijn psychiater erbij mocht halen. Ik vond het eng. Ik had het liefst gehad, dat er iemand naast me had gezeten, waar ik me aan vast kon klampen. Angstige gedachtes gingen door mijn hoofd.
Uit het gesprek kwam, dat ik beter naar een kliniek kon en als ik dat niet wilde, zou ik dus gewoon gedwongen opgenomen worden. Ik stemde er in mijn eigen best wil in toe. Ik moest bij de jeugdzorg blijven en mijn ouders zouden gebeld worden. Ik vroeg of ik beneden in de wachthal mocht gaan zitten, maar zelfs daarvoor moest ik beloven om niet weg te rennen en mezelf niets aan te doen. Dat deed ik dus maar. Pas toen ik beneden kwam, snapte ik dat de verleiding opeens heel groot was om idd weg te rennen. Mijn ouders kwamen en kregen een gesprek. Ze werden op de hoogte gesteld van alles wat er aan de hand was.

Pas op de weg naar huis, besefte ik wat ik mezelf had aangedaan. Ik zou Dancer achterlaten, ik zou vrienden van me een lange tijd niet spreken. Ik zou nachten zonder mijn cavia’s moeten slapen. Geen geluidjes meer van ze als ik bang was. Geen lief knuffelbeestje wat me zou gaan beschermen. Thuis gekomen stortte ik in. Hoe lang zou ik hier niet meer komen? Hoe lang zou ik mezelf niet meer in de spiegel zien, als ik de deur open maakte. Al die kleine dingetjes die altijd toch zo vertrouwd waren geweest, deden nu op eens pijn. Ik dook nog heel snel nog even de pc op. Ik vertelde een aantal mensen dat ik werd opgenomen. Ik kreeg allemaal schokkende reacties. Mensen zeiden dat ze in tranen zaten en dat ze bang waren me kwijt te raken. Maar ik was de enigste die mezelf ooit kwijt was geraakt.
In de auto op weg naar de kliniek dacht ik na over heel m’n leven. Was het wel goed om mezelf daar op te laten sluiten? Waarom had ik eigenlijk niet wat meer bedenktijd gekregen?
Bij de kliniek moesten we nog een tijdje wachten. Toen al miste ik al m’n vrienden en hoopte dat ze me snel brieven zouden schrijven en op zouden bellen. Ik wilde het liefst nog even met ze spreken, om alles allemaal wat duidelijker uit te leggen, maar dat ging niet.

Twee uur later zat ik dan alleen op m’n kamer. Had mensen pijn gedaan. Zat zelf met enorm veel pijn en verwarring en wilde dat iemand even naast me kwam zitten en met me kwam praten, me even een knuffel zou komen geven. Al snel kwamen er al sms-jes binnen. Ik kreeg tranen in m’n ogen. Ik miste iedereen zo! Hoe lang moest ik daar blijven? Hoe lang zou t allemaal gaan duren? Ik ging vaak in de vensterbank zitten en kon dan urenlang naar buiten staren. Daar was vrijheid! Ik kreeg al tranen in m’n ogen als ik een kat zag lopen. Zo vrolijk, zo vrij, zo trots!
Om de zoveel tijd kwamen er mensen, genaamd socio’s, zich even voorstellen. Hele verwarring. Telkens weer nieuwe mensen. Wat deden die daar allemaal man! Ik kreeg ook al gelijk een aantal telefoontjes. Zulke lieve mensen!
Tijdens t eten at ik heel weinig. Eigenlijk niks, alleen een stukje vlees, dat vond ik wel genoeg voor mezelf.
Ik werd gek van de gesprekken met allerlei mensen. Ik vond het enorm irritant.
De eerste week kon ik gewoon echt niet wennen. Hij was zwaar. Ik wilde naar Dancer toe. Bij haar in haar stal kruipen even huilen, even weer tot rust komen. Ik besefte eigenlijk niet wat me eigenlijk allemaal overkwam.
Ik draaide de cd die ik van m’n beste vriendin had gekregen het meest. Vooral ons huilnummer. Dan kreeg ik weer tranen in m’n ogen. Herinneringen kwamen in me op. De tijd leek zo afschuwelijk, zo rot, dat was het ook, maar toch ook weer niet. Na de eerste week begon ik te wennen. Ik begon langzaam weer wat te eten en begon de andere jongeren van de afdeling te kennen. Ik vond het zelfs gezellig worden. Ik durfde soms ook naar een socio toe te stappen als er iets was. Ik deed mee aan de groepsgesprekken en begon me thuis te voelen. Ik vond het leuk als er bezoek kwam. Vooral toen m’n nichtje en m’n neefje kwamen met m’n oom en tante. Sinds die dag geniet ik van elke keer dat ik mijn neefje zie. Het is een leuk jochie om te zien. Ik weet niet wat ik met hem heb. Gewoon een goeie band. Met mijn nichtje heb ik ook een goede band, maar dat is toch wat anders.
Ik kreeg ook mijn eerste vrijheden. Ik mocht samen met met een socio boodschappen gaan doen voor de barbecue. Ik vond het wel eng om weer onder de vreemde mensen te zijn. De socio’s zag je als een soort ouders van je, maar die vreemde mensen in de winkel waren wel veel enger!

Dat weekend kreeg ik ook mijn eerste verlof en mocht bij mijn nichtje en neefje slapen, omdat mijn ouders op vakantie waren. Dat weekend miste ik best de telefoontjes die ik in de kliniek altijd kreeg. Het was ook behoorlijk zwaar voor me en ik was blij, toen ik weer naar de kliniek terug mocht, maar dat veranderde toen ik weer alleen op m’n kamer zat.
Ik kreeg allemaal gesprekken en mocht maandag naar de open afdeling verhuizen. Dat was ook wel weer zwaar. Ik miste de mensen van de gesloten afdeling onwijs. Ook de socio’s waren anders. Er zaten twee echte hele erge socio’s bij, waar ik gewoon bang voor was. Van mijn therapeute had ik ook al het gevoel dat ze me niet mocht. Ik had altijd het gevoel, dat ze altijd snel van me af wilde. Ze was heel opdringerig en bij alles wat ze zei kwam het er op neer van: Jij stelt niks voor, ik wil je niet helpen, binnenkort ga je met ontslag.
Op de openafdeling kreeg ik een kamer op de bovenverdieping. Hoe vaak ik daar wel niet uit het raam gehangen had is ontelbaar. Hoe vaak ik mezelf had geprobeerd op te hangen ook. De vrijheid die ik daar kreeg was eng. Ik kon er nog niet echt mee omgaan. Ik kreeg een hele leuke mentor toegewezen. Hij wilde dolgraag helpen en we bedachten allemaal plannen om mij beter te kunnen krijgen, maar mijn therapeute deed juist t tegenovergestelde waardoor ik enorm in de war ben geraakt.
Op de open afdeling vertrouwde ik op t laatst echt iedereen, er hing een geweldige sfeer, alsof we gewoon een stel studenten waren die samenwoonden. Was enorm gezellig. Muziek af en toe keihard aan. Het ging ook telkens beter met mij, totdat mijn ouders voor een gesprek moesten komen. Toen kreeg ik dus te horen, dat ik gelijk die dag al naar huis toe moest van mijn therapeute. Die klap was zo enorm hard! Ik was eindelijk helemaal gewent aan alles, stelde me overal voor open en dan werd me dit geflikt. Toen is er een andere therapeut bijgehaald en die vertelde dat ik nog drie dagen langer mocht blijven om er een beetje aan te wennen.
Ik heb toen weer wat pogingen gedaan. Ik wilde helemaal niet meer naar huis. Ik voelde me hier thuis en hier werd ik beter, thuis niet!

De periode thuis viel zwaar, enorm zwaar. Ik leefde op steun van vrienden en van Dancer. Mijn cavia’s deden me helemaal niks meer. M’n vrienden en Dancer eigenlijk ook niet echt meer. Ik was dood, ik was weer terug bij af. Toch genoot ik nog wel elke minuut dat ik bij Dancer was. Twee weken lang ging het steeds beter, die maandag zou ik gezellig met een vriendin op ponykamp gaan.
Die zondag daarvoor had ik geen zin om op te staan. Ik had m’n cd-speler aan en staarde wat naar m’n cavia’s. Toen kwam mijn vader de kamer binnen. Hij vertelde dat er iets ergs gebeurd was. Ik dacht eerst aan m’n opa, want die had last van kanker en niks was nog zeker en toen vertelde hij dat Dancer dood was gegaan. Ik had het niet meer! Waarom Dancer! Ik ben gelijk naar de manege gegaan. Ik heb haar dood zien liggen. Doffe ogen, verstijfd… Ik heb haar nog 1 keertje over haar neusje ge-aait, maar dat was Dancer niet meer. Zo koud…zo verlaten… De andere verzorgster van Dancer kwam ook. Ook zij was helemaal in tranen. We hebben met t personeel en de mensen met de eigen paarden op het terrasje nog wat gedronken en elkaar verteld van de streken van Dancer. Het was echt een paard dat niemand snel zou vergeten.

Maandag ging ik op ponykamp. Was best zwaar om gelijk al onder de paarden te zijn, maar wel goed dat ik het gedaan had. Ik miste Dancer enorm. ’s Nachts tijdens de bosspelen, kreeg ik last van angsten en zag ik Dancer opeens langs lopen. Heel verwarrend was het allemaal.

Na ponykamp kreeg ik een intake-gesprek voor de dagbehandeling in Den Haag. Al snel werd duidelijk dat ik gewoon opgenomen moest worden. Op dat moment was dat wel een opluchting, want ik had mezelf nog steeds niet echt in de hand.
Ik zou zo snel mogelijk bericht krijgen als ik in de kliniek terecht kon.
School begon weer en ik pakte mijn eigen leventje weer op. Ik wilde niet eens meer terug naar de kliniek, alles ging nou juist weer beter, ondanks de angsten die ik had.
Na twee weken school, kreeg ik dus te horen, dat ik naar de kliniek moest. Weer alles wat ik meegemaakt had opnieuw meemaken. Weer afscheid van iedereen, misschien wel weer een speciaal iemand verliezen, wie zei dat dat niet kon gebeuren! Toen ik bij de kliniek aankwam, dacht ik echt: Willen ze me hier in opsluiten?! Dit oude verrotte gebouw?!
Ik vond het maar een eng gebouw. Echt zo’n gebouw waar de geesten je gezelschap komen geven. Ten eerste had de psychiater mijn dossier nog niet eens doorgelezen toen we aankwamen. Daarna kreeg ik eerst de gezellige kamers van de andere jongeren te zien. Heel gezellig bij elkaar. Toen kwam mijn kamer… Trap op… Afgelegen donkere hoek in… Krakende vloer… Hoge, kale, witte muren, een groen oud gordijn wat er half af hing. Een kast, die niet meer bruikbaar was.
Damn, wat was Dordrecht enorm goed vergeleken dit! Spinnenwebben aan t plafond.
Voor t eerst vond ik t erg dat mijn ouders me hier achter konden laten. Gelukkig mocht ik de volgende dag alweer met verlof. 1 nachtje slapen en dan nooit meer terug komen was mijn plan… Ik had een uitvergrootte foto van Dancer tegen t raam aangezet en mijn radio met vrolijke liedjes, want anders zou ik gek worden! Ik vond het eng hier.
Die ene nacht vergeet ik ook nooit meer. Ik lag doodsbang in mijn bed. Verstijfd, niet durven bewegen. Ik werd gek, helemaal gek. De socio’s hadden beloofd, dat ze om het half uur naar me zouden komen kijken, hebben ze dus niet gedaan. Ik werd aan mijn eigen lot overgelaten. Ik had zo enorme heimwee naar huis! Vooral naar mijn cavia’s die me tegen dit soort dingen beschermden. Ik lag te huilen van angst, dat weet ik nog wel. Ik was helemaal wanhopig, ik durfde niet naar beneden te gaan, wie wist wat er achter die grote enge deur was… Zo kwam het dus, dat ik naar huis ging en niet meer terug wilde. Heleboel ruzies met mn ouders gehad. Uiteindelijk toch teruggestuurd… Omdat ik het er totaal niet mee eens was, ben ik weggelopen uit de kliniek. Een socio was me achterna gefietst en heeft me teruggehaald. Ik hoefde daar nog maar 1 nachtje te blijven en daarna mocht ik naar huis…eindelijk…

Sinds Dancer’s dood teken ik nog maar weinig paarden. Paarden interesseren me nog maar weinig. De manege is niet meer wat het was. Het is niet meer mijn toevlucht oord. Ik kom er alleen nog maar als ik Liberty moet verzorgen en wanneer ik zelf moet rijden. Nu zit ik elke week weer op een andere pony en nooit meer op Dancer. Af en toe vraag ik mezelf zelfs af of ik nog wel weet hoe Dancer er uit zag…

Mja…dat was dus mijn zomervakantie… Dood…Vermoeidheid… Vechten… Angsten…
En ik mis nog steeds die zomervakantie. Ik heb nooit die vakantie gehad, voor mij is het school jaar nooit onderbroken. Ik ben nu kapot. Alsmaar dat vechten, alsmaar dat wakker blijven, omdat ik niet meer terug wil storten… Alsmaar dingen blijven doen om het leven vrolijk te laten houden…
Er kwam ook nog es bij, dat mijn school ging fuseren met twee andere scholen en de hele sfeer nou verandert is. Er is geen vertrouwen meer in elkaar. Je kan niet meer met elke leraar goed opschieten. Er zijn geen schoolfeesten meer, het is doodsaai.

De eerste dagen op die school vielen al tegen. Al dat gescheld om me heen was vreselijk. Nu ben ik er eenmaal aan gewent. Voor mij is het doodnormaal om even als trut uitgescholden te worden. Ik zou het liefst naar een andere school gaan, maar ik mag dat niet van mijn ouders. Zolang ik nog depressief ben, moet ik op die school blijven. Daar heb ik dus totaal geen zin meer in. Sommige uren spijbel ik dan maar gewoon. Ik ga echt niet voor de lol meer naar school. Elke dag dat ik naar school ga, kost het me enorm veel moeite. Ik hoop dat ik er beter van wordt, omdat andere het zeggen, maar eigenlijk gebeurd er niks meer. Het interesseert me niet eens meer. Als iemand tegen me zegt: “Daar ga je problemen mee krijgen.” Dan haal ik mijn schouders op en loop verder. Het kan me niks meer schelen.
Slechte cijfers? Leraren doen alsof het ‘t einde van de wereld is en kunnen er ook duidelijk niet tegen als je ze op zo’n moment negeert.

Nog steeds heb ik het moeilijk met de dood van Dancer… Ik mis haar steun… Ik mis een gedeelte liefde in mijn hart dat me altijd door haar gegeven werd en wat nou niemand anders me meer geeft.
Thuis beginnen nou de ruzies weer opnieuw. Af en toe word ik echt weer helemaal gek. Vooral de laatste tijd. Mijn broer is gekapt met zijn studie… Hij mag dat wel, maar ik mag niet naar een andere school, waarom niet? Alleen maar om zo’n slappe kut reden? Als ik kijk hoe ik me onder de ‘normale’ mensen voel en op school, dan zit daar een te groot verschil in! Vrienden vragen me ook wel eens: Wat doe jij daar nog?
Ik heb dan altijd zoiets van: Gewoon, mijn straf uitzitten.
------------------
-<(Sorry! De Eend-controle staat aan. Je moet 40 seconden wachten om weer te kunnen kwaken. Probeer het dan weer.)>- -<(is lid van Eendencomite!)>-

[Dit bericht is aangepast door Eend (21-02-2002).]
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 21-02-2002, 16:21
diane
Avatar van diane
diane is offline
Hoi

Ik vindt het dapper dat je je verhaal hier zo neer zet.En ook dat je zelf hulp heb gezocht Ik vindt het super knap van je
__________________
Langs het strand galopperen op een mooi paard is een droom van mij
Met citaat reageren
Oud 21-02-2002, 18:51
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Thnx...

Twordt er nu niet makkelijker op. Keb nu constant ruzie op school met een leraar, die beweerde, dat ik de schuld van alles was. Ik had de sfeer in de klas verziekt enzow. Alles was mijn schuld. En het gekke is... Ik geef m nog gelijk ook. Het is ook allemaal mijn schuld. Als ik niet had geleefd, was alles gewoon 10x zo goed geweest.
Misschien nog wel meer.
Ik ben zo onzeker over alles geworden, stort ook telkens weer in. Ik ben gewoon doodmoe van alles geworden.
Keb t gevoel dat mn beste vriend ook niet meer zoveel kan schelen wat er met mij gebeurd. We zijn uit elkaar aan t groeien, maar t heeft geen zin om daar tegen te vechten, dus ik laat m maar zijn weg gaan. Af en toe doet het wel pijn, maar het moet nou eenmaal zo zijn.
Ik weet zelf ook niet meer echt wat ik moet.
Ik heb mn psych een brief geschreven dat ik weer trug naar die kliniek in Dordrecht wil, maar of dat zal gaan gebeuren is nog maar een raadsel...

Kvoel me nu wat veel te klote sowwy, kap wel ff....

*knuf*

Eendje
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 21-02-2002, 18:59
diane
Avatar van diane
diane is offline
Hoi eend

je mag me ltijd mailen hoor pesten@dolfijn.nl
trouwens de wereld was zonder jou niet 10 keer beter .Heb vertrouwen in jezelf
__________________
Langs het strand galopperen op een mooi paard is een droom van mij
Met citaat reageren
Oud 21-02-2002, 22:19
Rabbi Daniel
Rabbi Daniel is offline

Wat een verhaal...

Dit is voor de 1ste keer dat ik het hele verhaal lees...

Mja, wat kan ik zeggen...

Ik hoop dat jij ook snel weer uit het dal bent, want dat verdien je, echt, de wereld is niet beter af zonder jou!
Met citaat reageren
Oud 22-02-2002, 13:03
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
diane schreef:
Hoi eend

je mag me ltijd mailen hoor pesten@dolfijn.nl
trouwens de wereld was zonder jou niet 10 keer beter .Heb vertrouwen in jezelf
Das lief van juh
Xal kijken wak doe, keb zelf wel hele goeie vrienden waarmee ik er over kan praten, dus echt hard nodig heb ik t niej, maar wel lief van juh aanbod

*knuffiej*

Eendje
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 22-02-2002, 15:07
autodropje
Avatar van autodropje
autodropje is offline
pff, dat je dat kan steeds weer opnieuw wennen aan een nieuwe omgeving enzo, dat zou ik dus echt niet kunnen. En al helemaal niet als het er als een spookhuis uit zou zien.

(heel lullig trouwens van die socio's dat ze niet kwamen kijken, damn als ze dat beloofd hebben moeten ze dat gewoon doen, daar reken je op en als ze dan niet een keer komen, dat vind ik heel slecht van hun)

Is school nu nog het grootste probleem? Moet je nog lang? Het is ook heel gemeen van die leraar om jou de schuld te geven, hij zou wijs genoeg moeten zijn om te weten dat je niet in je eentje de sfeer kan verpesten, als de sfeer al echt verpest zou zijn is dat ook hun eigen schuld, je kunt niet in je eentje de sfeer maken of breken. Hij heeft het zelfs zo ver dat je hem geloofd

En wat zou er dan allemaal 10x zo goed zijn als jij niet geleefd had? Misschien zijn er wel een paar dingen die dan beter zouden zijn, dat is bij iedereen, maar ook een heleboel dingen die slechter worden, denk aan je familie aan je vrienden, of desnoods aan ik die dan niet dit verhaaltje had kunnen lezen op het forum, dat word er zeker niet beter op als jij niet geleefd zou hebben

Heel veel sterkte (je mag trouwens wel trots zijn dat je zo'n goede vrienden hebt )
__________________
Praat niet over jezelf, dat doen wij wel als je weg bent|Ban de zuurkool uit de supermarkt!|waaromniet? *kusje*| Boomknuffelaar
Met citaat reageren
Oud 22-02-2002, 19:58
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
autodropje schreef:
[b]pff, dat je dat kan steeds weer opnieuw wennen aan een nieuwe omgeving enzo, dat zou ik dus echt niet kunnen. En al helemaal niet als het er als een spookhuis uit zou zien.
Ik kon het ook niet, echt niet, maar werd er naartoe gedwongen, ik moest wel.

Citaat:
(heel lullig trouwens van die socio's dat ze niet kwamen kijken, damn als ze dat beloofd hebben moeten ze dat gewoon doen, daar reken je op en als ze dan niet een keer komen, dat vind ik heel slecht van hun)
Kwas ook zwaar pissig...en bang

Citaat:
Is school nu nog het grootste probleem? Moet je nog lang? Het is ook heel gemeen van die leraar om jou de schuld te geven, hij zou wijs genoeg moeten zijn om te weten dat je niet in je eentje de sfeer kan verpesten, als de sfeer al echt verpest zou zijn is dat ook hun eigen schuld, je kunt niet in je eentje de sfeer maken of breken. Hij heeft het zelfs zo ver dat je hem geloofd
Mja, school is nu echt te zwaar voor me geworden, van die leraar mag ik alleen nog maar de les in als ik het goed ga maken, maar dat doe ik dus expres niet, zodak m misloop.

Citaat:
En wat zou er dan allemaal 10x zo goed zijn als jij niet geleefd had? Misschien zijn er wel een paar dingen die dan beter zouden zijn, dat is bij iedereen, maar ook een heleboel dingen die slechter worden, denk aan je familie aan je vrienden, of desnoods aan ik die dan niet dit verhaaltje had kunnen lezen op het forum, dat word er zeker niet beter op als jij niet geleefd zou hebben
Das denk ik weer mn zware minderwaardigheids complex. Dat hebbik ook, als twee van mn beste vrienden met elkaar afspreken zonder mij ofzo, dan vind ik dat niet erg, gewoon omdat ik het mezelf ook niet gun om er bij te zijn enzo.

Citaat:

Heel veel sterkte (je mag trouwens wel trots zijn dat je zo'n goede vrienden hebt )

Dat bennik zeker weten!

*knuffiej*

Eendje
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 22-02-2002, 19:59
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
*luna* schreef:
hey lievvie....
khou wel van juh hoor...heel veel
(voor als juh ut niej weet...) kben Els van d en d
en duh wereld is ech nie beter af zonder jouw...en ik zou niej zonder juh kunnen hoor...
juh bent een hartstikke lieve meid...
kheb je verhaal gelezen...
enk weet ff niej wa'k erop moet zeggen...
*sorry*
kvindut moeilijk..maar wou wel ff laten weten da'k ut heb gelezen
en da'k echt om je geef...
don't give up...
*knuffiejs*
Thnx liefjuh! Wat lief dat je reageerd!
Voel je nergens schuldig om! Kvinnet leuk om weer es wat van juh te horen

*knuffiej*

Caafiej
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 22-02-2002, 23:01
aguila
Avatar van aguila
aguila is offline
Hey,

Over J*n, er is helemaal niets van waar wat hij zegt, want jij hebt daar helemaal niet voor gezorgd. Dat slaat nergens op. Bij mij begint ie nou ook zo. Er zit gewoon een steekje bij hem los, want die dinge die hij zegt slaan helemaal nergens op, echt nergens. Gewoon een vaag ventje die gewoon niet weet wat ie zegt.

En over dat als je nie geleeft had dat het dan 10 keer beter zou zijn.
Helemaal niet!!!Ik ken je nog niet zo lang maar ik vind je echt een onwijs toffe meid, En je bent onwijs aardig. Ik vind het altijd gezellig om met je te praten, en bijv ook als ik in een dipje zit vind ik het fijn om met je te praten of schrijven(de briefjes).
Als jij ergens mee zit kan je ook echt naar mij toekomen hé! Als je wilt natuurlijk.

Doei xxxiez arielle
__________________
LaLaLaLaLaLaLaLaLaLaLaaaaaaaaaa
Met citaat reageren
Oud 22-02-2002, 23:04
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
thnx
das lief van juh! voor jou geldt tzelfde heh!

*knuffiej*

eendje
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 00:22
Tom
Avatar van Tom
Tom is offline
Ik heb je hele verhaal gelezen en ehm.. damn, erg klote . Je hebt zo te horen zoveel meegemaakt dat ik er niet echt iets nuttigs op kan zeggen eigenlijk... probeer alles iig te relativeren, kijk ook eens naar wat je wel hebt, dat je gezond bent, vrienden hebt die om je geven en in een land woont waar niemand honger hoeft te lijden. En je moet niet vergeten dat elke school wel klote is, en dat er altijd leraren rondlopen die je niet mag. Je mag me altijd even een mailtje sturen ook al ken je me verder niet geniet in ieder geval zoveel mogelijk van de kleine dingen in het leven, alhoewel ik me kan voorstellen dat je na alles wat je hebt meegemaakt zoiets steeds moeilijker wordt.. en uiteindelijk komt het allemaal goed.
__________________
:)
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 11:31
Remqo
Avatar van Remqo
Remqo is offline
Eej Eend

Het is nogal wat, wat er staat.
Ik weet niet echt wat ik er op moet zeggen

Maar je kan altijd met me praten, dat weet je.
Kop op hè

*knuffiejz*
Remmy
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 15:20
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Tom' schreef:
Ik heb je hele verhaal gelezen en ehm.. damn, erg klote . Je hebt zo te horen zoveel meegemaakt dat ik er niet echt iets nuttigs op kan zeggen eigenlijk... probeer alles iig te relativeren, kijk ook eens naar wat je wel hebt, dat je gezond bent, vrienden hebt die om je geven en in een land woont waar niemand honger hoeft te lijden. En je moet niet vergeten dat elke school wel klote is, en dat er altijd leraren rondlopen die je niet mag. Je mag me altijd even een mailtje sturen ook al ken je me verder niet geniet in ieder geval zoveel mogelijk van de kleine dingen in het leven, alhoewel ik me kan voorstellen dat je na alles wat je hebt meegemaakt zoiets steeds moeilijker wordt.. en uiteindelijk komt het allemaal goed.

Ik heb mn psych een brief geschreven dat ik weer terug wil naar de kliniek (heb t een hele tijd niet gewild, terwijl het heel erg hard nodig is) en dan hoef ik ook niet naar school Niet dak naar de kliniek terug wil, omdat ik dan van school af ben, maar om beter te worden. Kwil namelijk een beter leuk vrolijk leven, dat ik kan genieten van dingen en zo en m'n eigen voornemen om niet ouder dan 30 te worden, kan verbreken

Iig thnx voor t vertrouwen in mn toekomst
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 15:23
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Draakiej schreef:
Eej Eend

Het is nogal wat, wat er staat.
Ik weet niet echt wat ik er op moet zeggen

Maar je kan altijd met me praten, dat weet je.
Kop op hè

*knuffiejz*
Remmy


I know I know I know
Maar dan zou ik dat ook nog moeten kunnen en doen, dat praten en dat gaat juist niet echt meer

Maar iig thnx

*knuffiej*

Caafiej
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 15:32
Andora
Avatar van Andora
Andora is offline
hou van juh meis
Im here for you
forever and always

=xxx=
Blackdolfin
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 18:19
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Blackdolfin schreef:
hou van juh meis
Im here for you
forever and always

=xxx=
Blackdolfin
thnx...
*knuffiej*
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 23-02-2002, 20:47
Piccola
Piccola is offline
Wat verschrikkelijk! Ik ben er helemaal stil van.. Het enige wat ik kan zeggen is heel erg veel sterkte en succes met alles!!! En doe aub geen gekke dingen, want de wereld is niet beter af zonder jou! Daar ben ik 100% zeker van!
*knuffel*
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 24-02-2002, 10:59
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Piccola schreef:
Wat verschrikkelijk! Ik ben er helemaal stil van.. Het enige wat ik kan zeggen is heel erg veel sterkte en succes met alles!!! En doe aub geen gekke dingen, want de wereld is niet beter af zonder jou! Daar ben ik 100% zeker van!
*knuffel*

Eeyz
Misschien klinkt het voor jou verschrikkelijk, maar zo voelt het voor mij niet. Tis gewoon mijn leven, dingen die ik meemaak. Wel veel pijn, maar zelf hebbik nooit zonder pijn geleefd, het heeft altijd al in me gezeten. Ik heb ook altijd andere gedachtes gehad dan andere mensen, zag alles heel duister in, maar had er dan ook een hele logische verklaring voor.

Gekke dingen doe ik niet. Ik voel wel dat het enorm aan me knaagt vanbinnen, maar ik doe het niet, omdat ik dat niet mag van mezelf. Das misschien een positief iets, maar ik mag ook andere dingen niet meer van mezelf. Ik mag mezelf bijv. niet aardig vinden en ik mag bepaalde dingen niet goed doen, daarom haat ik t enorm, als ik daar dan wel complimentjes voor krijg.

Mja, ik ben nou eenmaal vaag

*knuffiej*

Caafiej
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 24-02-2002, 17:37
autodropje
Avatar van autodropje
autodropje is offline
Citaat:
Eend schreef:
Ik kon het ook niet, echt niet, maar werd er naartoe gedwongen, ik moest wel.
Dat kon je wel

Je hebt het toch volgehouden en je schreef toch ook dat je elke keer net als je een beetje gewend was weer weg moest, nou dat beetje wennen vind ik al knap.

Citaat:
Kwas ook zwaar pissig...en bang
heb je het er daarna nog met ze over gehad?

Citaat:
Mja, school is nu echt te zwaar voor me geworden, van die leraar mag ik alleen nog maar de les in als ik het goed ga maken, maar dat doe ik dus expres niet, zodak m misloop.
dat zou ik ook niet doen. Wat een eikel zeg! Hoe vaak heb je hem in de week? Misschien is ontlopen hier ook voorlopig wel de beste oplossing, todat hij inziet dat ie fout bezig is.

Citaat:
Das denk ik weer mn zware minderwaardigheids complex. Dat hebbik ook, als twee van mn beste vrienden met elkaar afspreken zonder mij ofzo, dan vind ik dat niet erg, gewoon omdat ik het mezelf ook niet gun om er bij te zijn enzo.
Dat klinkt niet zo best, maar daar kan ik verder niet zo veel over zeggen, daar ken ik je te weinig voor denk ik.
__________________
Praat niet over jezelf, dat doen wij wel als je weg bent|Ban de zuurkool uit de supermarkt!|waaromniet? *kusje*| Boomknuffelaar
Met citaat reageren
Oud 24-02-2002, 17:49
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
keb die vent elke dag
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Oud 24-02-2002, 17:51
autodropje
Avatar van autodropje
autodropje is offline
Citaat:
Eend schreef:
keb die vent elke dag


welk vak heb je nou elke dag

dat is wel klote, kun je er niet met je coordinator ofzo over praten.
__________________
Praat niet over jezelf, dat doen wij wel als je weg bent|Ban de zuurkool uit de supermarkt!|waaromniet? *kusje*| Boomknuffelaar
Met citaat reageren
Oud 25-02-2002, 17:22
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Keb Duits en Geschiedenis van hem.

Mja, die leraren op mijn school luisteren niet echt. Iedereen heeft last van die pleuris vent en niemand doet er wat aan.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten mijn verhaal (lyrena) meningen graag!
lanastar
0 04-01-2014 14:15
Algemene schoolzaken Hoe nu verder??? Tips?
solem
0 18-01-2012 13:48
Lichaam & Gezondheid Verstandskiezen onder tandvlees
anjali
45 16-04-2009 21:15
De Kantine Hoe is de vakantie tot nu toe?
Hammett
24 28-10-2006 15:45
Werk, Geld & Recht vrijwilligerswerk in buitenland
Kikkiee
2 10-10-2005 21:42
ARTistiek Een stukje van mijn nieuwe 'boek' -> reacties graag!!!
Miss USA
6 07-05-2002 16:10


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 17:05.