Het is wel over, maar nog niet voorbij..

Ik stond vanmiddag in de AH en toen hoorde ik dat nummer. 'Ons' liedje. Alsof de afgelopen dagen nog niet compleet waren met de gebeurtenissen, gedachten en gevoelens rond mijn ex, dan was het nu wel...

Voor diegenen die vroeger mijn verhalen volgden, meeleefden en waarvan ik veel bemoedigende woorden heb ontvangen, en natuurlijk ook voor de lezer die graag de komende lap tekst wilt lezen, zal ik even vertellen hoe het de afgelopen tijd is gegaan.

Voor de mensen die niet de hele lap tekst willen lezen zal ik de kernpunten met een kleur markeren

In maart vorig jaar (dus bijna een jaar geleden) hebben mijn ex en ik een punt achter onze relatie gezet. In die tijd was dit nummer van Marco en Do een hit en ik heb heel wat tranen gelaten, vooral bij dit nummer. Toen ik hem dat bewuste weekend op de trein zette en naar huis fietste moest ik denken aan dat nummer. Ik mailde hem met dat feit en hij vertelde dat hij in de trein ook aan dat nummer moest denken. Hij zei iets van: hebben we dan toch ons eigen liedje?

De weken daarna heb ik nog veel gehuild en hadden we veel contact via de mail. Vijf dagen nadat het uitging is hij naar mij toegekomen, want mijn vader was die dag een jaar overleden. Toen mijn vader overleed hadden we al een relatie en hij is altijd een grote steun voor mij geweest. Die dag verliep heel raar en we waren moe, gingen in bed liggen en hebben uiteindelijk seks gehad.

Hij werd jarig en ik ging naar hem toe. Ik zou bij hem blijven slapen in verband met een mondeling van mij de volgende dag. Vlak voor zijn verjaardag hadden we lang gebeld en hij sloot af met 'ik hou van je'.. Ja, ik hield ook van hem.
Natuurlijk hebben we die nacht dat ik bij hem sliep weer seks gehad..

Ik had hem gevraagd of hij met mij mee wilde gaan als ik voor het eerst naar mijn vaders urn zou gaan (ik durfde niet zo goed en mijn ex was mijn beste vriend, mijn maatje, iemand op wie ik blind kon vertrouwen en bij wie ik veel steun en rust vond. Vandaar dat ik graag wilde dat hij met mij mee ging). Hij wilde dat wel en we prikte een datum.
Kort gezegd: hij was onze afspraak helemaal vergeten en is toen niet op komen dagen. Toen ik boos werd daarover verweet hij me dat ik hem de dag ervoor er ook aan had kunnen herinneren.
Hij was nu boos op mij en hij is ook niet op mijn verjaardag gekomen, wat ik erg jammer vond.

We spraken elkaar nu veel minder en toen werd ik uitgenodigd voor het feest van een vriend van ons (die jongen is een van de beste vrienden van mijn ex en hij is ook een goede vriend van mij geworden en tevens nog de enige die met mij praat, er voor me is en met me omgaat).
Dit feest was in juli. Je moet weten dat mijn ex en ik een langeafstandsrelatie hadden en inmiddels was ik in die maanden verhuisd waardoor ik nog verder van zijn woonplaats vandaan woonde. Ik moest dus wel ergens blijven slapen.
Ik kon gewoon bij die vriend slapen, maar ik had daar niet zo'n lekker gevoel bij. Er bleven daarnaast ook nog anderen daar slapen die ik niet goed kende en dan zou ik me al helemaal niet op mijn gemak voelen. Ik heb toen aan mijn ex gevraagd of ik dan niet bij hem kon blijven slapen.
Hij vond dit goed. Die avond heb ik echter iets teveel alcohol in een korte tijd op een lege maag gedronken en ik was heel erg dronken tot kotsen toe. Ik hield voet bij stuk dat ik bij hem wilde slapen en we gingen al heel vroeg naar huis. Ook die nacht hebben we seks gehad en de volgende ochtend ook.
Die ochtend ging hij op vakantie en ik bleef gewoon bij hem thuis 'uitzieken' waarna ik weer naar huis ging.

Vlak voordat hij terug kwam van vakantie ging ik op vakantie en we spraken elkaar een paar maanden niet.

4 Oktober spraken we elkaar op msn en we hebben toen een goed gesprek gehad. In de week na onze breuk had hij me duidelijk via de mail gezegd dat het niet meer goed zou komen. In dit gesprek vertelde hij echter dat hij dat wel zei, maar dat helemaal niet zo voelde. Dat hij me het liefst op had willen bellen om te zeggen dat hij zo stom was geweest en dat het dan allemaal weer goed zou komen. Hupsa, een klein beetje hoop werd weer aangewakkerd.

8 Oktober zagen we elkaar in zijn woonplaats. Er was een behoorlijke spanning tussen ons, maar hij had me verteld dat hij een meisje leuk vond, dus ik probeerde die situaties een beetje te mijden. Hij was nog steeds zo leuk en mijn verlangen naar hem (al was het maar om in zijn armen te liggen ofzo) was erg groot. Hij was voor mijn gevoel erg afstandelijk, waardoor ik niet het gevoel kreeg dat ik vragen kon stellen die ik nog had. Die dag is er niets gebeurd.

Daarna werd ons contact iets regelmatiger en we spraken een paar maanden later weer af. Dit keer zou hij echter naar mij komen. Het werd 10 december en hij was hier. Het was gewoon allemaal perfect. In het begin hield hij nog heel erg veel afstand, maar dat was snel weg. Het was een geweldige dag.. Ik had besloten niet het initiatief te nemen tot een kus of wat dan ook, want ik wilde niet dat het later afgedaan zou worden als 'jij kuste mij..'. (het was trouwens niets geworden met dat ene meisje voor zover ik weet)
Hij kuste me en we hebben uiteindelijk seks gehad.. Het voelde allemaal zo goed. En hij was zo ontzettend lief.
Ook vertelde hij meerdere keren dat ie van me hield. Ik heb dat nooit zo naar hem uitgesproken.
Daarna heb ik hem op de trein gezet. Hij gaf me een kus, kwam later terug voor nog een kus en toen hij een plekje zocht en ik wegliep bliezen we een kusje op 'onze' manier.
Het voelde heerlijk en ik hield mezelf voor dat ik niets mocht verwacthen.

Dat weekend ging ik weg naar een meet met drie goede vrienden van me en toen ik zondag thuis was kwam ik op msn en toen zei hij dat hij het heel fijn had gevonden met mij.
Ik weet niet precies meer hoe ik hier op reageerde, maar ik zei het iig niet terug. Daar voelde ik me later op de avond toch wat lullig onder, dus ik smste hem dat ik het ook fijn had gevonden.
Hij smste weer terug en we smsten wat heen en weer. Dat we het beiden nooit hadden verwacht dat dat zou gebeuren, hij vertelde dat het lang was geleden dat hij zich zo had gevoeld en dat het heerlijk vertrouwd was, en ook nog dat hij niet wist wat hij er van moest denken. Op zijn gevoel vertrouwde hij niet, want dat had hem vaker misleid.

Ons contact werd meer en meer en we spraken elkaar nu elke dag wel. Ik wilde niet teveel achter hem aanhobbelen, dus besloot dat ik tot en met die zondag niets tegen hem zou zeggen, ook niet als hij op msn wat zei (ik sta altijd op afwezig, dus ik had er net zo goed niet kunnen zijn). Die zaterdag was het eerste kerstdag en ik kreeg 's middags een sms van hem. Iets van: sorry.. helemaal vergeten, maar een fijne kerst! Kus
Ik wilde wel terugsmsen, maar probeerde mezelf aan mijn beslissing te houden. Omdat ik het toch wel lullig vond smste ik 's avonds terug. Hij smste weer terug en was wel blij met mijn sms. Hij vroeg of ons goede voornemen was om in het nieuwe jaar wat af te spreken. Ik vond dit best en we zouden dan wel zien.

Met oud en nieuw was ik bij een vriendin en ik smste hem natuurlijk om hem een gelukkig nieuwjaar toe te wensen. Ik kreeg een sms terug waarin hij zei dat ie van me hield en dat hij mij en mijn familie ook een gelukkig nieuwjaar toewenste. Allemaal leuk een aardig.

Een tijdje later sprak ik hem weer en tot een afspraak kwam het toen niet omdat hij nogal druk was. Een tijdje later sprak ik met hem een datum af en hij zou dan weer hier komen. We praatten daarvoor op msn en hij vertelde dat hij maar snel ging slapen omdat het dan sneller woensdag (de dag dat we afgesproken hadden) zou zijn.
Hij belde dinsdagavond op om te zeggen dat hij ziek was. Of we de week daarop wat af konden spreken.
Ach, ook goed.

Die vrijdag is hij echter niet op komen dagen, ondanks mijn smsjes de dag ervoor om te weten te komen hoe laat hij zou komen. Hij heeft niets van zich laten horen en ik heb uiteindelijk op 14 februari jl. hem een email gestuurd om te laten weten wat ik van deze actie nou vond. (iets langer dan een week na die bewuste dag dus)
Ook hier kreeg ik geen reactie op en zaterdagavond kwam hij online en ik sprak hem aan. Hij vertelde me dat hij me niets te zeggen had. Nee, ook niet over mijn mail of de afgelopen weken.

Ik ben het dus nu wel een beetje zat. Die twee data afgelopen maanden waren erg belangrijk voor mij, omdat ik hem wilde vragen hoe het nou eigenlijk allemaal zat. Ik wilde duidelijkheid.
Ik vrees dat ik nu mijn duidelijkheid heb.

Mijn punt is het volgende:
In al de afgelopen maanden moest ik vaak aan mijn ex denken en heb ik regelmatig een traan (en soms wel rivieren van tranen) om hem gelaten. Toch waren er ook lichtpuntjes in die maanden met betrekking tot jongens.

Een enkele jongen liet me voor even mijn ex vergeten. 1 Jongen in het bijzonder. Hij maakte me in de war. En hij was zo leuk. Ik zag hem en we hebben gekust en ondanks dat hij me niet gelooft is hij veel voor me gaan betekenen. Toch merkte ik dat ik nog teveel met mijn ex in mijn hoofd zat, waardoor ik deze jongen (en mijzelf) veel pijn heb gedaan. Ik heb menige avond huilend in bed gelegen om de dingen die gebeurd waren en gebeurden. Ik mis hem nog regelmatig. Bij hem vond ik steun en dat mis ik nu heel erg. Maar ik mis hem ook. Ik vond het geweldig om hem aan het lachen te krijgen en zo kan ik nog wel tig dingen noemen.
Toch was ik niet verliefd. Dat vind ik zelf ook erg jammer, maar ik kan er niets aan veranderen..

Dus ondanks dat er verschillende jongens zijn geweest die me hebben kunnen raken is er niet één geweest die me hoteldebotel maakte. En nu, bijna een jaar na onze breuk, ben ik nog steeds met mijn ex bezig.

Ik en anderen denken dat wanneer ik een punt achter mijn ex en alles wat daarmee te maken heeft heb gezet, ik ook open zal staan voor een eventuele nieuwe relatie.
Maar nu mijn probleem: hoe doe je dat?
Nog elke dag denk ik veel aan mijn ex, nog bijna elke dag sta ik met hem op en ga ik met hem naar bed (in figuurlijke zin he )..
Het is slopend en het verdriet ook. Maar de herinneringen blijven komen.

Op het moment heb ik besloten geen contact meer te hebben met mijn ex. Hoe dat zal gaan als hij zich uiteindelijk ooit weer eens naar mij toe wendt weet ik niet, maar dat zie ik voorlopig nog niet gebeuren.

Mijn vraag dus: heeft iemand misschien tips (en niet de meest voor de hand liggende, want die heb ik zelf ook al wel verzonnen ) of een ervaring die hij of zij wilt delen?

Zo, dat is er uit . Een hele lap tekst en sinds lange tijd weer een persoonlijk topic.

[Sade]

Over het verwerken van je relatie kan ik je niet veel vertellen, maar wat ik me wel afvraag na het lezen van je verhaal (jaja, helemaal ) is: waarom heeft hij je opeens 'niets meer te zeggen'?

[Ruudje]

Heb je hem nog in je msn staan? Zo ja, verwijder hem.
Probeer alle dingen die naar hem linken weg te doen om zo weinig mogelijk aan hem te denken.
Het is zeker niet makkelijk, maar als jij geen afstand van hem wilt nemen, sta je in principe ook niet open voor een eventuele nieuwe relatie.

[snuvvel]

he meis, heb je hele verhaal gelezen aangezien ik het niet gevolgd heb, wilde eerst even zeggen dat je mooi schrijft! Erg helder en duidelijk!

Wat je verhaal betreft, het lijkt me heel moeilijk. Ik heb het zelf ook eens heel erg moeilijk gehad met een ex, en we gingen ook na onze relatie weer met elkaar naar bed, wat het er niet makkelijker op maakte.

Het zou natuurlijk erg fijn zijn om duidelijk te hebben wat je ex nu eigenlijk wil. Je hebt er recht op om het te weten, dat moet je ook tegen hem zeggen. Je zegt dat je duidelijkheid hebt, maar je weet het niet zeker. Ik denk dat het verstandig is om alles uit te praten met hem, alles waar je mee zit met betrekking tot hem zou je eigenlijk uit moeten praten. Laat het desnoods (delen) uit je post zien. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan. Maar pas als je echt 100% duidelijkheid hebt kan je verder. Nu "vrees je dat je duidelijkheid hebt". Zorg ervoor dat je dat eerst op een rijtje krijgt.

Stel dat het inderdaad zo is dat er echt een punt achter wordt gezet, dan moet je het verwerken. En het klinkt misschien hard, maar verwerken kan niet als je nog hoop hebt om bij elkaar te komen. Misschien is het daarna verstandig om een tijdje echt geen contact met elkaar te hebben. Zo kom je zelf wat meer tot rust, en kan je de tijd nemen om na te denken en alles in je hoofd te ordenen.

Ik snap dat je waarschijnlijk vrienden wilt blijven, maar zorg eerst dat je er overheen komt, al duurt het nog 10 jaar. Met gevoel voor elkaar werkt het vrienden blijven niet.

Open staan voor een nieuwe relatie gaat niet vanzelf, en dat gaat ook niet snel. Pas als je met al je gevoel bij een ander dan bij je ex kan zijn, dan sta je er voor open. En ook dat kan lang duren, maar zolang je met je hoofd en hart bij je ex zit, kan je geen relatie met eeen ander aangaan.

Ik weet niet of je die jongen nog wel eens spreekt, die je je ex even liet vergeten? Zo ja, kan je er dan met hem over praten?

Nou sorry voor het lange verhaal, misschien ben je het wel helemaal niet met me eens, maar dit is mijn ervaring en misschien helpt het je iets.

In ieder geval heel veel sterkte ermee! Hoop dat je er een beetje uitkomt!

[AngelLena]

Idd, totale contactbreuk, want dit schiet niet op zo. Als je contact blijft houden dan blijft er hoop en van hoop komt verdriet. Doe jezelf dat niet langer aan, blokkeer hem in je MSN, niet reageren op evt smsjes, echt, totale contactstilte. Anders gaat het niet werken...

Ik snap hoe je je voelt meis. En je weet het he? Je bent welkom

Sade schreef op 22-02-2005 @ 21:09 :
Over het verwerken van je relatie kan ik je niet veel vertellen, maar wat ik me wel afvraag na het lezen van je verhaal (jaja, helemaal ) is: waarom heeft hij je opeens 'niets meer te zeggen'?

Dat weet ik niet. Ik heb hem in mijn mail met de feiten geconfronteerd, maar ook met mijn gevoel mbt die ene vrijdag dat hij niet kwam opdagen.. Ik kan alleen bedenken dat ie weet dat ie fout is en geen excuus heeft en daarom maar zegt dat ie me niets te zeggen heeft ofzo..

Ruudje schreef op 22-02-2005 @ 21:11 :
Heb je hem nog in je msn staan? Zo ja, verwijder hem.
Probeer alle dingen die naar hem linken weg te doen om zo weinig mogelijk aan hem te denken.
Het is zeker niet makkelijk, maar als jij geen afstand van hem wilt nemen, sta je in principe ook niet open voor een eventuele nieuwe relatie.

Ja, ik heb hem nog in mijn msn, nee ik verwijder hem niet.
Waarom niet? Omdat ik er toch zal moeten leren met hem en alles om te moeten gaan. Hij is er vaak niet, dus zal ik hem niet spreken. Ik spreek hem iig niet meer aan.

Daarnaast: alles weg doen wat aan hem linkt zal moeilijk gaan. Ik ga mijn foto's en filmpjes niet verwijderen en foto's etc staan niet op mijn kamer. Het zijn ook meer andere dingen die me aan hem doen denken. Zoals het melk koken voor in de koffie en dan kloppen met de garde (niet te volgen voor anderen waarom juist dat, maar dat maakt niet uit ) en zelfs een doodnormale pizza.

Zo zat ik vandaag op de fiets en ik zag een meisje rennen. Toen dacht ik lachend 'ik hoop dat ze niet op haar klompen loopt' (ik ben gaan rennen op klompen pas geleden, ging door mn enkel, viel en ben daar nog steeds zoet mee..) Toen dacht ik aan het feit dat ik naar de fysio ga vrijdag en toen was ik even aan het denken hoe dat dan zou gaan, want ik ga bij een nieuw iemand daar. En toen dacht ik aan het feit gewoon van: shirt uit etc.. En dat deed me denken aan de opleiding fysio (waar hij nu mee is gestopt) en dat hij vertelde dat ze dan dingen moesten oefenen op elkaar en dat ze dan in hun ondergoed moesten enzo.. Naja, zo kan ik nog wel doorgaan..

Snap je?

snuvvel schreef op 22-02-2005 @ 21:15 :
he meis, heb je hele verhaal gelezen aangezien ik het niet gevolgd heb, wilde eerst even zeggen dat je mooi schrijft! Erg helder en duidelijk!

Wat je verhaal betreft, het lijkt me heel moeilijk. Ik heb het zelf ook eens heel erg moeilijk gehad met een ex, en we gingen ook na onze relatie weer met elkaar naar bed, wat het er niet makkelijker op maakte.

Het zou natuurlijk erg fijn zijn om duidelijk te hebben wat je ex nu eigenlijk wil. Je hebt er recht op om het te weten, dat moet je ook tegen hem zeggen. Je zegt dat je duidelijkheid hebt, maar je weet het niet zeker. Ik denk dat het verstandig is om alles uit te praten met hem, alles waar je mee zit met betrekking tot hem zou je eigenlijk uit moeten praten. Laat het desnoods (delen) uit je post zien. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan. Maar pas als je echt 100% duidelijkheid hebt kan je verder. Nu "vrees je dat je duidelijkheid hebt". Zorg ervoor dat je dat eerst op een rijtje krijgt.

Stel dat het inderdaad zo is dat er echt een punt achter wordt gezet, dan moet je het verwerken. En het klinkt misschien hard, maar verwerken kan niet als je nog hoop hebt om bij elkaar te komen. Misschien is het daarna verstandig om een tijdje echt geen contact met elkaar te hebben. Zo kom je zelf wat meer tot rust, en kan je de tijd nemen om na te denken en alles in je hoofd te ordenen.

Ik snap dat je waarschijnlijk vrienden wilt blijven, maar zorg eerst dat je er overheen komt, al duurt het nog 10 jaar. Met gevoel voor elkaar werkt het vrienden blijven niet.

Open staan voor een nieuwe relatie gaat niet vanzelf, en dat gaat ook niet snel. Pas als je met al je gevoel bij een ander dan bij je ex kan zijn, dan sta je er voor open. En ook dat kan lang duren, maar zolang je met je hoofd en hart bij je ex zit, kan je geen relatie met eeen ander aangaan.

Ik weet niet of je die jongen nog wel eens spreekt, die je je ex even liet vergeten? Zo ja, kan je er dan met hem over praten?

Nou sorry voor het lange verhaal, misschien ben je het wel helemaal niet met me eens, maar dit is mijn ervaring en misschien helpt het je iets.

In ieder geval heel veel sterkte ermee! Hoop dat je er een beetje uitkomt!

Dank je wel voor het compliment . Ik heb het zo helder en duidelijk mogelijk proberen te omschrijven, zodat het nog leesbaar en begrijpelijk is voor iemand die de situatie niet kent..

Overigens vind ik het lief dat iedereen mijn hele post leest .

Ja, duidelijkheid verkrijgen, hem confronteren met de feiten.. Dat wilde ik dus die dagen persoonlijk doen. Juist omdat het iets is wat je niet zomaar tussen neus en lippen door bespreekt en omdat ik het heel persoonlijk wil houden, zijn reactie wil zien etc.. Het echt moet 'horen'...

Je hebt voor de rest gelijk hoor

Met die jongen heb ik eigenlijk geen contact meer, omdat hij dat niet wilt. Dat vind ik echt heel erg jammer. Elke keer dat hij online komt zou ik het liefst weer zo lekker met hem kletsen zoals we eerst deden. Elke keer als ik het moeilijk heb dan zou ik het liefst met hem praten en van hem een knuffel willen.. Dat soort dingen..

Jij dank je wel voor je lieve reactie

AngelLena schreef op 22-02-2005 @ 21:28 :
Idd, totale contactbreuk, want dit schiet niet op zo. Als je contact blijft houden dan blijft er hoop en van hoop komt verdriet. Doe jezelf dat niet langer aan, blokkeer hem in je MSN, niet reageren op evt smsjes, echt, totale contactstilte. Anders gaat het niet werken...

Ik snap hoe je je voelt meis. En je weet het he? Je bent welkom

En wanneer stop je daar dan mee?

Wat ik me nu nog even weer besef:

Het volgende typte ik zondag in mijn LiveJournal:

Ik: Ik bijt niet hoor
Hij: Ook hallo.
Ik: Hoi.
Hoe is het?
Hij: Goed.
Ik: Gaat dit een gesprek worden?
bedoel: Als t vanuit je tenen moet komen en je spreekt me liever niet zeg het dan. Net zoals in mn mail stond: wees gewoon duidelijk?
Hij: Ik heb je gewoon niets te melden.
That's all.
Ik: O?
En jij hebt ook niets te zeggen over mijn mail? Over afgelopen weken?
Hij: Nee.
Duidelijk toch.

Het gekke is. Als ik het nu lees doet t minder pijn. Komt het minder hard over. Dat is toch zo raar!


Ja, ik weet het. Je bent een schat. *knuffelt*

[AngelLena]

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 21:44 :
En wanneer stop je daar dan mee?

Wat ik me nu nog even weer besef:

Het volgende typte ik zondag in mijn LiveJournal:

Ik: Ik bijt niet hoor
Hij: Ook hallo.
Ik: Hoi.
Hoe is het?
Hij: Goed.
Ik: Gaat dit een gesprek worden?
bedoel: Als t vanuit je tenen moet komen en je spreekt me liever niet zeg het dan. Net zoals in mn mail stond: wees gewoon duidelijk?
Hij: Ik heb je gewoon niets te melden.
That's all.
Ik: O?
En jij hebt ook niets te zeggen over mijn mail? Over afgelopen weken?
Hij: Nee.
Duidelijk toch.

Het gekke is. Als ik het nu lees doet t minder pijn. Komt het minder hard over. Dat is toch zo raar!


Ja, ik weet het. Je bent een schat. *knuffelt*

Daar stop je mee tegen de tijd dat je 100% zeker weet dat hij je (liefdes)leven niet meer beheerst en dat je doorkan met je liefdesleven zonder aan hem te denken. Zeker niet eerder.

[Mucky]

Ik zou wel met wat zinnige tips enzo willen afkomen maar ik vrees dat die al gebruikt zijn, en met herhaling ben je niet veel hé. Ik wou gewoon je ffe veel geluk wensen met wat je ook doet enzo, 't lijkt me niet makkelijk zo'n situatie...

Mucky schreef op 22-02-2005 @ 21:57 :
Ik zou wel met wat zinnige tips enzo willen afkomen maar ik vrees dat die al gebruikt zijn, en met herhaling ben je niet veel hé. Ik wou gewoon je ffe veel geluk wensen met wat je ook doet enzo, 't lijkt me niet makkelijk zo'n situatie...

Wat lief Dank je wel. Tja, ik word het zo langzamerhand een beetje zat. Na bijna een jaar wil ik dit af kunnen sluiten of verder gaan waar we waren.. Maar aangezien dat laatste er blijkbaar niet in zit...
Ik word soms ook wel boos op mezelf, maar dat helpt allerminst. Op hém zou ik boos moeten zijn, maar dat kan ik ook moeilijk. Hij heeft van mij al veel kansen gehad, binnen onze relatie en daarna ook, maar elke keer geef ik hem weer een kans.. Hoe gek het ook is voor de meesten en hoeveel commentaar ik er ook op krijg..

[BrunetJuh]

Ruudje schreef op 22-02-2005 @ 21:11 :
Heb je hem nog in je msn staan? Zo ja, verwijder hem.
Probeer alle dingen die naar hem linken weg te doen om zo weinig mogelijk aan hem te denken.
Het is zeker niet makkelijk, maar als jij geen afstand van hem wilt nemen, sta je in principe ook niet open voor een eventuele nieuwe relatie.

[Qimm]

Het meest verstandige lijkt me ook om gewoon álle contact te verbreken, dus uit je mobiel dat nummer, uit je msn en kom ook niet op evt. fora of andere sites waar hij ronddwaalt en zie hoe het gaat. Meestal geeft dat veel rust, dat heeft mij ook veel geholpen, in de dagen, weken, maanden, nadat het uit was met mijn ex probeerde ik hem zo veel mogelijk te spreken en in contact te blijven, maar achteraf gezien was dat gewoon heel dom. Ik maakte het mezelf moeilijker dan het was. Toen heb ik hem ruim 2 maanden niet gesproken of gezien tot ik een mailtje van hem kreeg hoe lang ik dit nog vol bleef houden ( ) Nja daarna wakkerde het contact weer een beetje aan en was ik weer zo'n beetje terug bij af. Toen, gelukkig, kreeg hij een vriendinnetje en sprak ik hem eigenlijk niet meer. En de rust was wedergekeerd. En ik heb hem nu al zeker een jaar niet meer gesproken en heb ik ondertussen een heeeeel lief vriendje. En ik moet zeggen het bevalt goed, het is rustig in mijn hoofd en ik denk eigenlijk nooit meer aan hem.

Ook ik heb het helemaal gelezen en inderdaad, wat iedereen ook al zegt. Zorg dat je op geen enkele manier meer met hem te maken hoeft te krijgen. Geen contact. Ik vind het lullig van hem dat hij zich zo naar jou gedraagt. Zeg dan eerlijk wat er is, vind ik altijd. Succes

[Ruudje]

Het beheerst gewoon je hele leven. Het enige wat je dus kan doen is afstand ervan nemen.
Ik heb eens iets soortgelijks meegemaakt, al heb ik nooit een relatie met die persoon gehad. De eerste dagen keek ik echt om het uur of ze online was(met een 1 of andere blockchecker). Dat werd steeds minder. Een aantal weken later beheerste het mijn leven niet meer
Ik heb er toch wel zo'n 4 maanden mee rond gelopen voordat ik dit deed.

Dat checken of ie er is enzo doe ik niet hoor. En ik hoop bv ook niet dat een sms van hem is ofzo (eerder van anderen, want hij smst toch nooit ). Op zich doet t me niets als ie online is of wat dan ook. Ik heb ook niet de behoefte hem aan te spreken of iets. Ook nooit de behoefte om hem te bellen, smsen of wat dan ook..

[Ruudje]

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 22:39 :
Dat checken of ie er is enzo doe ik niet hoor. En ik hoop bv ook niet dat een sms van hem is ofzo (eerder van anderen, want hij smst toch nooit ). Op zich doet t me niets als ie online is of wat dan ook. Ik heb ook niet de behoefte hem aan te spreken of iets. Ook nooit de behoefte om hem te bellen, smsen of wat dan ook..

Maar je ziet hem wel steeds in je lijst staan, dus moet je alweer aan hem denken. Zelfde geldt voor andere dingen die naar hem linken. Ik zou zeggen, gooi al het 'spul van hem' in een verhuisdoos verstop die ergens op zolder

[V-8]

Nu ik je verhaal, bijna, helemaal gelezen heb moet ik eigenlijk ook maar antwoorden natuurlijk.

Ik herken veel van de dingen die je zegt. Ik heb 3x met hetzelfde meisje gehad in 4 jaar tijd. De eerste keer 7 maanden, de tweede keer 8 en de laatste keer 10. Nadat het de eerste en tweede keer uit was bleven we elkaar steeds zien en bleven we vrienden enzo. Wat natuurlijk elke keer weer uitmondt in sex en extra gevoelens. Waarna we dus ook telkens na een behoorlijke tussenpauze van een aantal maanden weer bij elkaar kwamen.
Nu het voor de derde keer uit is hebben we besloten dat we geen contact meer hebben en we zien elkaar ook nooit meer. Ik moet zeggen dat dat toch echt het beste bevalt. Omdat je elkaar nooit meer ziet wordt je ook niet steeds herinnert aan alle leuke dingen die je mist, maar ook aan de dingen waardoor het uit ging. Dat wil nog niet zeggen dat je gevoelens helemaal over zullen gaan. Wat mij betreft denk ik dat ik altijd een zwak voor mn ex blijf houden.
Wat verder erg goed helpt om even uit je postrelatie depressie te komen is een "transition girl/guy" oftewel iemand waarvan je even lekker veel aandacht krijgt al dan niet sex. Werkte voor mij echt heel goed. Zorg er alleen wel voor dat je het dan samen eens bent dat et alleen om de "aandacht" gaat, want harten breken is natuurlijk ook weer niet de bedoeling.

Ruudje schreef op 22-02-2005 @ 22:44 :
Maar je ziet hem wel steeds in je lijst staan, dus moet je alweer aan hem denken. Zelfde geldt voor andere dingen die naar hem linken. Ik zou zeggen, gooi al het 'spul van hem' in een verhuisdoos verstop die ergens op zolder

Nee, dan eigenlijk niet echt.. Gek is dat..

Zie mn vorige reactie op jou schat Ik kan moeilijk lijn 114 naar zutphen in een verhuisdoos stoppen, net zo goed als de fysiotherapeut of wat dan ook

V-8 schreef op 22-02-2005 @ 22:46 :
Nu ik je verhaal, bijna, helemaal gelezen heb moet ik eigenlijk ook maar antwoorden natuurlijk.

Ik herken veel van de dingen die je zegt. Ik heb 3x met hetzelfde meisje gehad in 4 jaar tijd. De eerste keer 7 maanden, de tweede keer 8 en de laatste keer 10. Nadat het de eerste en tweede keer uit was bleven we elkaar steeds zien en bleven we vrienden enzo. Wat natuurlijk elke keer weer uitmondt in sex en extra gevoelens. Waarna we dus ook telkens na een behoorlijke tussenpauze van een aantal maanden weer bij elkaar kwamen.
Nu het voor de derde keer uit is hebben we besloten dat we geen contact meer hebben en we zien elkaar ook nooit meer. Ik moet zeggen dat dat toch echt het beste bevalt. Omdat je elkaar nooit meer ziet wordt je ook niet steeds herinnert aan alle leuke dingen die je mist, maar ook aan de dingen waardoor het uit ging. Dat wil nog niet zeggen dat je gevoelens helemaal over zullen gaan. Wat mij betreft denk ik dat ik altijd een zwak voor mn ex blijf houden.
Wat verder erg goed helpt om even uit je postrelatie depressie te komen is een "transition girl/guy" oftewel iemand waarvan je even lekker veel aandacht krijgt al dan niet sex. Werkte voor mij echt heel goed. Zorg er alleen wel voor dat je het dan samen eens bent dat et alleen om de "aandacht" gaat, want harten breken is natuurlijk ook weer niet de bedoeling.

We zien elkaar zelden omdat hij ver weg woont, dus dat is iig het probleem niet.
Die 'transition guys' zoals jij ze noemt zijn er wel geweest, alleen ben ik vaak veel te bang voor dat laatste en gebeurd het ook wel eens..
Met één jongen kwam ik ook gewoon op een punt dat het niet meer goed voelde..

[WolterB]

Ik heb het ook helemaal gelezen.
Veel hiervan stond ook al in je LJ en heb ik in persoonlijke gesprekken al van je gehoord en heb je al wat tips proberen te geven.

Hoe hij nu tegen je reageert kan natuurlijk niet. Jij vraagt om duidelijkheid die hij niet kan geven, jij wil het uitpraten, hij heeft niets te melden.
Voor hem is dit hoofdstuk waarschijnlijk al gesloten en hij wil niet meehelpen dat bij jou nu ook te doen.
Probeer door erover te praten, naar mensen te luisteren en in te zien dat het helemaal over is ook de laatste pagina van dit verhaal om te slaan.
Er zijn genoeg mensen in je omgeving die je willen helpen hiermee en daar mag je ook gebruik van maken zonder je schuldig te voelen.

Wat een nieuwe relatie betreft: dat is idd wachten tot je klaar bent met hem een plek geven waar hij niet meer van invloed zal zijn op je gevoel. Dat kost waarschijnlijk veel tijd, maar mocht je in de tussentijd iemand tegenkomen waarbij je een geweldig gevoel krijgt, wees open, vertel het aan hem. Als hij hier begrip voor heeft en hij je wil helpen, dan heb je het goed getroffen

Wolter, het enige wat ik kan zeggen is: wow..

[Marcade]

Ik heb je het vorig jaar ook al geprobeerd te vertellen; en toen zei ik je ook al, op dit forum hetzelfde wat Ruudje schreef en ik ben het ook met hem eens.

Ruudje schreef op 22-02-2005 @ 21:11 :
Heb je hem nog in je msn staan? Zo ja, verwijder hem.
Probeer alle dingen die naar hem linken weg te doen om zo weinig mogelijk aan hem te denken.
Het is zeker niet makkelijk, maar als jij geen afstand van hem wilt nemen, sta je in principe ook niet open voor een eventuele nieuwe relatie.

Gooi/stop alles wat je hebt van hem, foto's en dergelijk weg, in een doos oid.

Dat er dingen zijn die je aan hem herinneren waar je niks aan kan doen .. het zei zo .. maar ga dat niet als een excuus gebruiken om dan de rest ook maar te laten staan.

Want dat is wat ik je gewoon het afgelopen jaar zie doen. Excusen zoeken om niet van 'm af te komen. Excusen zoeken om bij 'm te komen. Seksen met 'm. En om even heel grof te zijn; ik kan me nog herinneren dat je graag wilde dat hij meeging op bezoek naar de Urn van je vader. Dat soort dingen kan je simpelweg niet doen als je nog niet over hem heen bent.

Als jij nog niet over hem heen bent kan je moeilijk gewoon vrienden met hem zijn. Dat is wat je een jaar geleden zei. Dat je hem niet compleet los wilde laten omdat je nog gewoon vrienden wilde zijn.

Wil je over 'm heen komen of niet? Want het afgelopen jaar hang je alleen maar aan hem en heb je naar mijn idee niks gedaan om over 'm heen te komen. Elke keer als ik je weer over hem zie schrijven denk ik dit weer .. dat je hem niet kwijt wil.

Dit stuk ook weer. Schrijf je hier ook weer een ellenlang stuk over hem. Waarom doe je nog zoveel moeite als je over 'm heen wilt komen? Stop hem in een doos en stop de doos weg.

En weet je; volgens mij is hij allang over jou heen; al maandenlang. Hij zal alleen soms de aandacht, warmte en seks missen .. maar zodra je hem dat beetje geeft (seks) .. heeft die weer genoeg en trekt die zich terug.

Stop alles wat je hebt van hem in een doos en stop het weg; geen excusen. Zie het maar als een stap op de goede weg; niet als de oplossing. En als je deze ene stap niet eens wilt nemen .. sorry maar dan wil je, net als afgelopen jaar, gewoon nog niet van hem af en wil je gewoon nog langer achter 'm aan slepen, om een of andere vage reden.

[Honda-Fanatic]

Zo'n beetje alles wat hier staat wist ik van persoonlijke gesprekken.

Het is jammer dat jou ex je geen duidelijkheid meer wil verschaffen, dat blijf ik echt jammer vinden. Er is helaas weinig aan te doen vrees ik.

Verder denk ik dat nu je dit weet en dit gebeurt is je inderdaad die contact stilte moet volhouden, hoe moeilijk dit ook is. Dan kan je beginnen met hem echt los te laten. Verder is denk ik alles al zo'n beetje gezegd en weet je al wel hoe ik eroverdenk etc in onze persoonlijke gesprekken.

Veel sterkte in elk geval toegewenst !

[JJ13]

ik wil je even sterkte wensen ermee, hoop dat t snel beter gaat. x

[juno]

Ga bij jezelf te rade: waarom kun je hem nog niet laten gaan? Wat mis je nog? Wat heb je nog niet van hem gehad wat je blijkbaar wel nodig hebt om je hart te laten verkoelen. Zit je nog met vragen en onzekerheden?

Wees heel zakelijk, vraag ze, zeg hem dat je hem nadat hij heeft geantwoord je hem nooit meer zult lastigvallen, krijg je antwoorden en laat het dan maar gaan. Of je krijgt ze niet omdat het hem teveel moeite is. Ook goed, dan denk je tenminste: val dood. Dat breekpunt krijg je altijd. Meestal omdat hij de allerlaatste keer lullig is geweest tegen je en je weer niet gaf wat je nodig hebt, en dan is het eindelijk over.

Niet meer aan denken, het slijt dan verder vanzelf. Ook lijn 114 naar Zutphen wordt een vage herinnering. Op een moment vervaat alles, worden het losse feiten en geen herbeleefde emoties meer. Dan kun je geen films meer afdraaien, dan kun je zijn gezicht niet meer voor de geest halen en je hoort zijn stem niet meer.

Maar dat kan nog wel een tijdje duren. De een is er zo overheen, de ander heeft er langer voor nodig. Jij hangt wat langer aan mensen, zo ben je. De laatste soort mensen is aardiger hoor.

Marcade schreef op 22-02-2005 @ 23:08 :
Ik heb je het vorig jaar ook al geprobeerd te vertellen; en toen zei ik je ook al, op dit forum hetzelfde wat Ruudje schreef en ik ben het ook met hem eens.

Gooi/stop alles wat je hebt van hem, foto's en dergelijk weg, in een doos oid.

Dat er dingen zijn die je aan hem herinneren waar je niks aan kan doen .. het zei zo .. maar ga dat niet als een excuus gebruiken om dan de rest ook maar te laten staan.

Want dat is wat ik je gewoon het afgelopen jaar zie doen. Excusen zoeken om niet van 'm af te komen. Excusen zoeken om bij 'm te komen. Seksen met 'm. En om even heel grof te zijn; ik kan me nog herinneren dat je graag wilde dat hij meeging op bezoek naar de Urn van je vader. Dat soort dingen kan je simpelweg niet doen als je nog niet over hem heen bent.

Als jij nog niet over hem heen bent kan je moeilijk gewoon vrienden met hem zijn. Dat is wat je een jaar geleden zei. Dat je hem niet compleet los wilde laten omdat je nog gewoon vrienden wilde zijn.

Wil je over 'm heen komen of niet? Want het afgelopen jaar hang je alleen maar aan hem en heb je naar mijn idee niks gedaan om over 'm heen te komen. Elke keer als ik je weer over hem zie schrijven denk ik dit weer .. dat je hem niet kwijt wil.

Dit stuk ook weer. Schrijf je hier ook weer een ellenlang stuk over hem. Waarom doe je nog zoveel moeite als je over 'm heen wilt komen? Stop hem in een doos en stop de doos weg.

En weet je; volgens mij is hij allang over jou heen; al maandenlang. Hij zal alleen soms de aandacht, warmte en seks missen .. maar zodra je hem dat beetje geeft (seks) .. heeft die weer genoeg en trekt die zich terug.

Stop alles wat je hebt van hem in een doos en stop het weg; geen excusen. Zie het maar als een stap op de goede weg; niet als de oplossing. En als je deze ene stap niet eens wilt nemen .. sorry maar dan wil je, net als afgelopen jaar, gewoon nog niet van hem af en wil je gewoon nog langer achter 'm aan slepen, om een of andere vage reden.

Pssst lieve marcade, het staat er nu al een paar keer maar hier staat geen enkele foto of wat dan ook van hem..

Ergens heb je wel gelijk hoor. Het is namelijk erg veilig om in die onzekerheid te blijven. Het is namelijk iets wat nu erg vertrouwd is.
Het moeilijke in dit alles is mijn angst om hem kwijt te raken.. Niet zozeer als relatie, maar nog meer als vriend.

Dingen als: niet blokkeren op msn etc is meer een principekwestie en dat heb ik (naar mijn mening) ook niet echt nodig, omdat dat me niets doet zeg maar..

Ik vind het ook harstikke moeilijk om te beslissen dat ik echt geen poging wil doen bv. Ik vind het om eerlijk te zijn doodeng.

Ik weet dat hij al maanden over mij heen is blijkbaar en dat doet ook wel pijn op zich. En het maakt me boos op mezelf.

En nu is t gevoel bij mij ook zo:
Hij heeft nooit van me gehouden, dat lijkt me wel duidelijk.
Want de afgelopen maanden heeft hij nog tig keer gezegd van mij te houden, maar dat is dus blijkbaar niet zo. Dus hoeveel was zijn 'Ik hou van je' dan nog waard toen we nog samen waren?


Ik weet dat iedereen het moeilijk te begrijpen vindt dat ik zo gek op m ben, maarja, ik kan t ook niet helpen

[Honda-Fanatic]

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 23:26 :

Dingen als: niet blokkeren op msn etc is meer een principekwestie en dat heb ik (naar mijn mening) ook niet echt nodig, omdat dat me niets doet zeg maar..

Ik vind het ook harstikke moeilijk om te beslissen dat ik echt geen poging wil doen bv. Ik vind het om eerlijk te zijn doodeng.

Ik weet dat hij al maanden over mij heen is blijkbaar en dat doet ook wel pijn op zich. En het maakt me boos op mezelf.

En nu is t gevoel bij mij ook zo:
Hij heeft nooit van me gehouden, dat lijkt me wel duidelijk.
Want de afgelopen maanden heeft hij nog tig keer gezegd van mij te houden, maar dat is dus blijkbaar niet zo. Dus hoeveel was zijn 'Ik hou van je' dan nog waard toen we nog samen waren?

Ik denk dat ik ongeveer weet hoe je je momenteel voelt...

[Ruudje]

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 23:26 :
En nu is t gevoel bij mij ook zo:
Hij heeft nooit van me gehouden, dat lijkt me wel duidelijk.
Want de afgelopen maanden heeft hij nog tig keer gezegd van mij te houden, maar dat is dus blijkbaar niet zo. Dus hoeveel was zijn 'Ik hou van je' dan nog waard toen we nog samen waren?

Hij is toch gewoon een eikel? Iig naar jou toe. Stel je maar eens voor dat je een ex hebt waar je wel overheen bent, je hebt een nieuwe partner en dan zit je ex wat achter je aan. Ik zou er ook gek van worden... dus zo vreemd is het niet dat hij nu afspraken niet nakomt.

juno schreef op 22-02-2005 @ 23:22 :
Ga bij jezelf te rade: waarom kun je hem nog niet laten gaan? Wat mis je nog? Wat heb je nog niet van hem gehad wat je blijkbaar wel nodig hebt om je hart te laten verkoelen. Zit je nog met vragen en onzekerheden?

Wees heel zakelijk, vraag ze, zeg hem dat je hem nadat hij heeft geantwoord je hem nooit meer zult lastigvallen, krijg je antwoorden en laat het dan maar gaan. Of je krijgt ze niet omdat het hem teveel moeite is. Ook goed, dan denk je tenminste: val dood. Dat breekpunt krijg je altijd. Meestal omdat hij de allerlaatste keer lullig is geweest tegen je en je weer niet gaf wat je nodig hebt, en dan is het eindelijk over.

Niet meer aan denken, het slijt dan verder vanzelf. Ook lijn 114 naar Zutphen wordt een vage herinnering. Op een moment vervaat alles, worden het losse feiten en geen herbeleefde emoties meer. Dan kun je geen films meer afdraaien, dan kun je zijn gezicht niet meer voor de geest halen en je hoort zijn stem niet meer.

Maar dat kan nog wel een tijdje duren. De een is er zo overheen, de ander heeft er langer voor nodig. Jij hangt wat langer aan mensen, zo ben je. De laatste soort mensen is aardiger hoor.

Oom je laatste toevoeging moet ik glimlachen

Tja, ik wilde dus van hem weten: waarom is het nou precies uitgegaan?
En: Waar staan wij nu? Hoe staan wij tegenover elkaar?
In die richting. Maar zoals ik al zei: dit zijn vragen die ik liever niet over de mail ofzo doe, maar face to face. Daarom wilde ik zo graag met hem afspreken. Ik had mezelf eindelijk bij elkaar geraapt en alle moed verzameld om die stap te nemen. En toen kwam ie niet opdagen..

Het punt van 'val dood' heb ik wel vaker gehad, maar dat is vaak ook weer over. De echte moet dan denk ik nog komen

Tja, ik vrees dat dat nog wel lang duurt, gezien het feit dat ik dat soort dingen van bijna iedereen wel goed kan herinneren.. Zelfs bij oude liedjes herinner ik me nog dingen van mn basisschooltijd met gezicht en al..

Ruudje schreef op 22-02-2005 @ 23:30 :
Hij is toch gewoon een eikel? Iig naar jou toe. Stel je maar eens voor dat je een ex hebt waar je wel overheen bent, je hebt een nieuwe partner en dan zit je ex wat achter je aan. Ik zou er ook gek van worden... dus zo vreemd is het niet dat hij nu afspraken niet nakomt.

Dus jij zegt dat hij een nieuwe partner heeft en ik achter hem aan zit?

[Ruudje]

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 23:31 :
Dus jij zegt dat hij een nieuwe partner heeft en ik achter hem aan zit?

Nou... hij had toch een nieuwe vriendin? Ik weet niet hoe het ondertussen is, maar dat is wat je me toen vertelde. Dan zou je het wel zo kunnen stellen ja

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 23:30 :
Tja, ik wilde dus van hem weten: waarom is het nou precies uitgegaan?
En: Waar staan wij nu? Hoe staan wij tegenover elkaar?
In die richting. Maar zoals ik al zei: dit zijn vragen die ik liever niet over de mail ofzo doe, maar face to face. Daarom wilde ik zo graag met hem afspreken. Ik had mezelf eindelijk bij elkaar geraapt en alle moed verzameld om die stap te nemen. En toen kwam ie niet opdagen..

Dat zul je dan vrees ik maar moeten accepteren... het leven is hard, zegt men wel eens

Ruudje schreef op 22-02-2005 @ 23:33 :
Nou... hij had toch een nieuwe vriendin? Ik weet niet hoe het ondertussen is, maar dat is wat je me toen vertelde. Dan zou je het wel zo kunnen stellen ja

Nee hij vond toen een meisje leuk, maar dat is niets geworden en voor zover ik weet heeft hij geen vriendin, anders wist ik dat wel via die vriend enzo..
Daarnaast vind ik dat ik m redelijk vrij laat en niet achter m aan huppel in de zin van clamen.. Ik laat hem mij aanspreken etc..

[Marcade]

Loontjuh schreef op 22-02-2005 @ 23:26 :
Pssst lieve marcade, het staat er nu al een paar keer maar hier staat geen enkele foto of wat dan ook van hem..

Ergens heb je wel gelijk hoor. Het is namelijk erg veilig om in die onzekerheid te blijven. Het is namelijk iets wat nu erg vertrouwd is.
Het moeilijke in dit alles is mijn angst om hem kwijt te raken.. Niet zozeer als relatie, maar nog meer als vriend.

Dingen als: niet blokkeren op msn etc is meer een principekwestie en dat heb ik (naar mijn mening) ook niet echt nodig, omdat dat me niets doet zeg maar..

Ik vind het ook harstikke moeilijk om te beslissen dat ik echt geen poging wil doen bv. Ik vind het om eerlijk te zijn doodeng.

Ik weet dat hij al maanden over mij heen is blijkbaar en dat doet ook wel pijn op zich. En het maakt me boos op mezelf.

En nu is t gevoel bij mij ook zo:
Hij heeft nooit van me gehouden, dat lijkt me wel duidelijk.
Want de afgelopen maanden heeft hij nog tig keer gezegd van mij te houden, maar dat is dus blijkbaar niet zo. Dus hoeveel was zijn 'Ik hou van je' dan nog waard toen we nog samen waren?

"alles weg doen wat aan hem linkt zal moeilijk gaan. Ik ga mijn foto's en filmpjes niet verwijderen en foto's etc staan niet op mijn kamer."

Ok; ik dacht dat je met dit bedoelde dat je nog wel ergens anders dus foto's en filmpjes van hem hebt.

Je punt nu wel een belangrijke reden aan waarom het zo belangrijk is over hem heen te komen; je ervaringen met afgelopen jaar hebben blijkbaar invloed over op hoe je terugdenkt aan de periode dat je nog wel met hem had. Als iets goeds afloopt zoals een relatie, moet je er gewoon ook een goed (reeel) einde aan breien.

Ik vind echt dat je moet proberen een knop bij jezelf om te draaien en moet proberen niet meer aan hem te denken, over hem te schrijven of whatever. Verwijder hem uit je MSN lijst (.. dat is iets anders dan blokkeren) .. als 't je niets doet zou 't niet zo moeilijk moeten zijn.

Ik bedoel .. praten we nu over hem omdat je je er fijn bij voelt dat we nog steeds over je ex praten .. of omdat je hem wilt vergeten .. ik krijg altijd 't gevoel bij jou dat je meer over 'm praat omdat je 'm juist niet wil vergeten. Helemaal nu je zo'n gigantisch groot stuk geschreven hebt.

Zet die knop om .. uit respect voor jezelf, voor je vriend en voor de goede relatie die je hebt gehad. (tenminste de goede herinneringen die je er nog van hebt .. het is bijzonder jammer dat je twijfelt aan zijn 'ik hou van je' uitspraken die die gezegd heeft tijdens de relatie .. deze twijfel had niet gehoeven .. en mocht 't helpen; hij zal het toendertijd echt gemeend hebben hoor)

[Sithan]

Ik ben het niet zozeer eens met alle mensen die zeggen dat je m in alles moet bannen uit je leven, want zoals je zelf al zegt je herinnert hem ook aan hele andere dingen die je niet zomaar kan laten verdwijnen. Daarnaast wil je het verwerken, niet het ontlopen, wat uiteindelijk als je m een keer spreekt of tegenkomt slechts tot ongemakkelijke situaties kan leiden. Daarnaast zou het zonde zijn om goede herinneringen proberen uit je leven te halen.

Maar goed de vraag blijft hoe verwerk je zoiets?

Ik heb zelf altijd het idee dat het werkt als in een soort opvulfunctie van rollen die iemand vertolkt, in dit geval dient dus iemand anders zijn rol over te nemen. Hij heeft een bepaalde vertrouwensrol (ook al is dat nu enigszins te betwijfelen, je zal het waarschijnlijk op zich nog wel zo voelen), een 'seksuele' rol, en een 'gewoonterol.

Allereerst lijkt t mij handig als je voor jezelf probeert bijvoorbeeld die vertrouwensrol van hem aan iemand anders toe te bedelen, naar een bepaald persoon toe trekken en die vriendschap versterken.
Die 'seksuele' rol is in feite al een beetje overgenomen door de jongen waarmee je een keer gezoend heb, die je leuk vind, maar door de meerdere rollen die je ex vervult, heeft hij in feite nog geen kans.
Daarnaast heb je nog de 'gewoonte'rol, wat wijst op de hoeveelheid tijd die je met hem hebt doorgebracht, dat je hem als een bepaald onderdeel in je dagelijkse leven ziet/zag (nu).
natuurlijk is dat lastig op te heffen, maar ook hier zou ik zeggen van probeer juist veel tijd met een ander bepaald persoon door te brengen (dat hoeft dan niet zozeer iemand te zijn waar je je echt tot aangetrokken voelt). Welke ook direct de vertrouwensfunctie zou kunnen 'overnemen'.

Nou is dit allemaal op mijn gevoel gebaseerd, maar zo denk ik erover.

[x-spekkie-x]

*knuffelt Ilona*

Waarom is het nou eigenlijk uit gegaan? Heb je ooit wel een echte reden gekregen?

Mijn ervaring is dat het toendertijd uit ging met mijn vriend, dat het voor mij niet duidelijk was waarom het uit was, omdat hij echt elke keer met een andere reden kwam.
We hadden op dag 1 besloten er een punt achter te zetten, maar zijn toen wel dag 1 en 2 nog met elkaar opgetrokken. Juist omdat we wisten dat het uit was, waren we superrelaxed, knuffelig en heel communicatief naar elkaar toe. Daardoor was het voor mij ook moeilijk om te geloven dat het uit was.
Toen hebben we nog een week lang gecommuniceerd via onze LiveJournals. Hij schreef een entry over mij, waardoor ik weer een entry over hem schreef. Hierdoor had ik helemaal geen duidelijkheid meer en ik vroeg aan hem via LJ wat hij nou van me wilde. (Want hij schreef echt alleen maar positieve dingen, en toen dacht ik weer: waarom is het dan uit?). Hij zei dat het uit moest blijven. Daarna hadden we geen contact meer, dat hadden we aan elkaar beloofd.
Uiteindelijk is het na 10 dagen weer aangegaan omdat hij mij een smsje stuurde op mijn verjaardag (terwijl we geen contact meer hadden!) en ik daar heel erg boos om werd en hem belde voor uitleg. (Het smsje kon op 2 manieren opgevat worden, 1. ik mis je en wil dit even zeggen, 2. ik wil je eigenlijk terug). Het bleek 2 te zijn en sindsdien zijn we weer een half jaar bij elkaar.
Niet dat het op het moment zo goed gaat

Anyways, wat ik wil zeggen is: je hebt een reden nodig waarom het uit is gegaan, anders kan je dit niet afsluiten voor jezelf. In jouw geval heb je ook een reden nodig waarom hij *nu* niet met je verder wil, ondanks dat hij bepaalde dingen heeft gedaan en gezegd. Voordat jij geen duidelijkheid hebt, zal je dit nooit kunnen afsluiten.

Ik heb er baat bij gehad door al de zooi van mijn vriend een een zogenaamde "boyfriend box" te stoppen. Hierdoor werd ik niet direct met hem geconfronteerd, maar kon ik er eventueel wel naar terugkijken.

En ik herken jouw stukjes van bv lijn 114 en de fysio, dat had ik echt ook heel erg. Alles wat ik zag deed me aan hem denken. Een plek (hier hebben we gelopen), mijn kamer (ja, wat we hier nou hebben gedaan ), een tv programma (dat keken we samen altijd naar), muziek (hier luisterde hij altijd naar) etc etc. Doodvermoeiend maar helaas niets aan te doen. Verdriet moet slijten.

In ieder geval heel veel succes
Mijn MSN en PMbox staan altijd open voor je

[ExVaal]

Hoi, ik heb je hele verhaal gelezen en mijn vooroordeel wordt weer bevestigd...

Verbreek het contact met je ex en ga door met je leven, het heeft echt geen zin om je leven zo te laten leiden door je verdriet. "Je bent nog jong"

[miekmuis]

Waaaaaaaaarom doet je verhaal me zo vreselijk aan mezelf denken? Mijn relatie is nu ook bijna een jaar geleden verbroken, terwijl ik nog smoorverliefd op hem was maar hij niet meer op mij. Ik heb inmiddels weer een andere vriend gehad, maar kwam erachter dat ik helemaal niet echt verliefd op hem was, maar wel nogsteeds vreselijk met mijn ex bezig was.

Jij schrijft dat je nu het contact hebt verbroken in de hoop dat dat helpt. Ik heb vanaf het moment dat het uitging eigenlijk geen contact meer met hem gehad, op 2 afspraken om spullen terug te geven na. Ik kan je wel zeggen dat dat me niet heeft geholpen. Ik probeer nu juist de confrontatie aan te gaan door hem te mailen. Ik heb toen een e-mail van hem terug gekregen. Dat was wel moeilijk. Nu laat hij alleen niks meer van zich horen dus schiet het nog niks op.

Kortom.. ik weet het ook niet

Oh en dat liedje is ook wat in mijn playlist als meestgespeelde vermeld staat trouwens (150x ofzo ) Avondenlang heb ik het geluisterd en elke keer opnieuw springen de tranen me in mijn ogen bij dat nummer.

Overigens vind ik jouw ex een enorme zak. Sorry dat ik het zeg.

Vaal schreef op 23-02-2005 @ 07:45 :
Hoi, ik heb je hele verhaal gelezen en mijn vooroordeel wordt weer bevestigd...

Verbreek het contact met je ex en ga door met je leven, het heeft echt geen zin om je leven zo te laten leiden door je verdriet. "Je bent nog jong"

Welk vooroordeel?

[edit] Ik wil op al jullie posts reageren, maar heb op dit moment niet al teveel tijd, dus zal het vanmiddag doen. In ieder geval al bedankt voor alle reply's..

[ExVaal]

Loontjuh schreef op 23-02-2005 @ 09:11 :
Welk vooroordeel?

[edit] Ik wil op al jullie posts reageren, maar heb op dit moment niet al teveel tijd, dus zal het vanmiddag doen. In ieder geval al bedankt voor alle reply's..

Over exen en contact met ze houden! Ik ken een hele rits mensen waarbij dit meerdere malen fout is gegaan, gewoon niet zo'n slim plan dus. Hoe aardig hij ook lijkt.

*geeft hele dikke knuf*

Hij zou een half jaar naar Spanje moeten, dat zou het een stuk makkelijker voor je maken.

[dark*dizzie*]

heel veel sterkte!!!

*geef knuf*

[Blondt]

Ik heb alleen het rode gedeelte gelezen, en dat lijkt erg veel op mijn situatie. Het is nou ook bijna een jaar uit tussen mij en m'n ex waar ik 9 maanden mee heb gehad. Ik denk ook nog de hele dag aan hem, en daar baal ik vreselijk van. Nadat het uit was zei hij vaak dat hij nog van me hield en dat gingen we ook nog close met elkaar om. Maar hij had een ander meisje ontmoet die hij erg leuk vond. Maar dat werd niks omdat hij naar Irak ging (hij zit in het leger). Over anderhalve week komt hij terug uit Irak, nadat hij daar 4 maanden is geweest. Ik had altijd ook nog contact met hem via msn en mail. Maar ik werd er gek van, omdat hij nog zei dat hij van mij hield, maar hij was ook verliefd op dat andere meisje en hij wou ook nog vrijgezel zijn. Toen heb ik hem gezegt dat ik geen contact meer met hem wil, dat begreep hij.
Maarja, 3 weken later heb ik hem een mailtje gestuurd, met daarin dingen waarover ik nog boos op hem was. Waarop ik van hem nog een bozer mailtje terug kreeg. Gelukkig is het nou een beetje gesust tussen ons, maar volgens my is hij nog boos. Ik heb nou ongeveer 3 weken geen contact meer met hem. En ik ben heel zenuwachtig hoe hij zal reageren als hij terug is..

Oh kut.. nou zit ik mijn verhaal te lullen..

Maar ik wens je veel sterkte, ik weet hoe kut het kan zijn. Het beste lijkt mij ook, geen contact meer hebben. Ik hoop dat het voor jou wel werkt (aangezien hij bij mij nog steeds veel door m'n hoofd spookt, ookal heb ik geen contact meer met um).

Honda-Fanatic schreef op 22-02-2005 @ 23:19 :
Zo'n beetje alles wat hier staat wist ik van persoonlijke gesprekken.

Het is jammer dat jou ex je geen duidelijkheid meer wil verschaffen, dat blijf ik echt jammer vinden. Er is helaas weinig aan te doen vrees ik.

Verder denk ik dat nu je dit weet en dit gebeurt is je inderdaad die contact stilte moet volhouden, hoe moeilijk dit ook is. Dan kan je beginnen met hem echt los te laten. Verder is denk ik alles al zo'n beetje gezegd en weet je al wel hoe ik eroverdenk etc in onze persoonlijke gesprekken.

Veel sterkte in elk geval toegewenst !

Op het moment is het nog niet zo moeilijk. Ik sprak hem vaker wel een tijdje niet. Het wordt pas moeilijk op het moment dat hij ooit misschien weer eens contact opneemt ofzo..

Dank je wel.. Jij ook

Marcade schreef op 22-02-2005 @ 23:51 :
"alles weg doen wat aan hem linkt zal moeilijk gaan. Ik ga mijn foto's en filmpjes niet verwijderen en foto's etc staan niet op mijn kamer."

Ok; ik dacht dat je met dit bedoelde dat je nog wel ergens anders dus foto's en filmpjes van hem hebt.

Je punt nu wel een belangrijke reden aan waarom het zo belangrijk is over hem heen te komen; je ervaringen met afgelopen jaar hebben blijkbaar invloed over op hoe je terugdenkt aan de periode dat je nog wel met hem had. Als iets goeds afloopt zoals een relatie, moet je er gewoon ook een goed (reeel) einde aan breien.

Ik vind echt dat je moet proberen een knop bij jezelf om te draaien en moet proberen niet meer aan hem te denken, over hem te schrijven of whatever. Verwijder hem uit je MSN lijst (.. dat is iets anders dan blokkeren) .. als 't je niets doet zou 't niet zo moeilijk moeten zijn.

Ik bedoel .. praten we nu over hem omdat je je er fijn bij voelt dat we nog steeds over je ex praten .. of omdat je hem wilt vergeten .. ik krijg altijd 't gevoel bij jou dat je meer over 'm praat omdat je 'm juist niet wil vergeten. Helemaal nu je zo'n gigantisch groot stuk geschreven hebt.

Zet die knop om .. uit respect voor jezelf, voor je vriend en voor de goede relatie die je hebt gehad. (tenminste de goede herinneringen die je er nog van hebt .. het is bijzonder jammer dat je twijfelt aan zijn 'ik hou van je' uitspraken die die gezegd heeft tijdens de relatie .. deze twijfel had niet gehoeven .. en mocht 't helpen; hij zal het toendertijd echt gemeend hebben hoor)

Foto's en filmpjes heb ik op de pc.

Vaak is het wel zo dat ik kan kijken naar hoe fijn we het hebben gehad die 14 maanden (en minder fijn ), maar op het moment doet het gewoon pijn. Eerst was er duidelijkheid, toen werd er weer hoop 'gegeven' (of ie het nou niet of wel bewust deed, dat in het midden gelaten) en nu wordt dat weer de grond in gestampt. Ik heb de afgelopen keren dat hij elke keer zei dat ie van me hield het expres niet terug gezegd, omdat het houden van voor mijn gevoel van mijn kant veel intenser was en dus zeg maar niet in 'verhouding' stond met wat hij zei. Maar toch is het even een klap in je gezicht als je zulke reacties (of juist geen reactie) krijgt..

Het stuk had nog veel groter kunnen zijn hoor Ik heb het kort gehouden Als ik eenmaal begin met schrijven...
Ik weet niet waarom ik over hem praat. Ik praat veel over hem. Veel over herinneringen. Ik vind het ook moeilijk om dat niet te doen. Zo gingen we uit eten laatst bij de Chinees. Alleen maar zoiets simpels en dan komen de herinneringen al. En al helemaal toen mensen gingen zingen i.v.m. een verjaardag. Ik heb toen met moeite mijn mond gehouden omdat ik geen zin had in gezeik over hem.

Ik vind het helemaal afsluiten ergens eng. Het klinkt misschien stom, maar ik ben bang me nog meer alleen te voelen enzo..

[mrsjones]

Ik snap je zoo helemaal! Heb je hele verhaal gelezen. Heb zelf een tijdje terug ook een topic geplaatst (misschien niet helemaal het zelfde probleem) Maar ik was echt hotel de botel van een jongen en in begin was alles leuk en aardig en daarna heb ik open kaart gespeelt er vertelt dat ik hem leuk vond. Naja hij mij dus niet. Dat was vorig jaar oktober. Sinds vorige week heb ik hem eindelijk los kunnen laten. Met veel pijn en moeite.

Ik denk dat dit gewoon tijd kost. Op een gegeven moment doet het je niet zoveel meer. Dit kan nog een half jaar duren of een paar weken. Probeer open te staan voor andere jongens. Doe leuke dingen. Ik weet zelf dat dit heel moeilijk is. Maar het is mij nu ook gelukt. Misschien is het nu klaar tussen jou en je ex. Tijd voor iets nieuws?
Succes en sterkte!

Sithan schreef op 23-02-2005 @ 00:32 :
Ik ben het niet zozeer eens met alle mensen die zeggen dat je m in alles moet bannen uit je leven, want zoals je zelf al zegt je herinnert hem ook aan hele andere dingen die je niet zomaar kan laten verdwijnen. Daarnaast wil je het verwerken, niet het ontlopen, wat uiteindelijk als je m een keer spreekt of tegenkomt slechts tot ongemakkelijke situaties kan leiden. Daarnaast zou het zonde zijn om goede herinneringen proberen uit je leven te halen.

Maar goed de vraag blijft hoe verwerk je zoiets?

Ik heb zelf altijd het idee dat het werkt als in een soort opvulfunctie van rollen die iemand vertolkt, in dit geval dient dus iemand anders zijn rol over te nemen. Hij heeft een bepaalde vertrouwensrol (ook al is dat nu enigszins te betwijfelen, je zal het waarschijnlijk op zich nog wel zo voelen), een 'seksuele' rol, en een 'gewoonterol.

Allereerst lijkt t mij handig als je voor jezelf probeert bijvoorbeeld die vertrouwensrol van hem aan iemand anders toe te bedelen, naar een bepaald persoon toe trekken en die vriendschap versterken.
Die 'seksuele' rol is in feite al een beetje overgenomen door de jongen waarmee je een keer gezoend heb, die je leuk vind, maar door de meerdere rollen die je ex vervult, heeft hij in feite nog geen kans.
Daarnaast heb je nog de 'gewoonte'rol, wat wijst op de hoeveelheid tijd die je met hem hebt doorgebracht, dat je hem als een bepaald onderdeel in je dagelijkse leven ziet/zag (nu).
natuurlijk is dat lastig op te heffen, maar ook hier zou ik zeggen van probeer juist veel tijd met een ander bepaald persoon door te brengen (dat hoeft dan niet zozeer iemand te zijn waar je je echt tot aangetrokken voelt). Welke ook direct de vertrouwensfunctie zou kunnen 'overnemen'.

Nou is dit allemaal op mijn gevoel gebaseerd, maar zo denk ik erover.

Wat jij zegt vind ik opvallend. Het is inderdaad niet zo dat ik hem wil vergeten. Ik denk ook niet dat ik dat kan. Ik wil gewoon een hoofdstuk afsluiten (of zoals Wolter dat zo mooi zei: de laatste pagina van dit verhaal omslaan).
En wat als ik hem nu uit mijn gedachten ban? En dan spreek ik hem later en komt alles weer terug en ben ik nog geen stap verder? Dat wil ik dus voorkomen. Het klinkt misschien als een excuus, maar ik wil dat dus voorkomen zeg maar.

Wat je zegt over de opvulpersonen vind ik een verhaal wat voor mij persoonlijk erg moeilijk is.
Seks met een ander, al gebeurd, maar ben ik mee gestopt, want het voelde niet goed meer.
De vertrouwensrol is moeilijk over te nemen door een ander, aangezien ik het moeilijk vind om helemaal mezelf te zijn.
Zo had ik op een gegeven moment een gesprek met mn zusje:
Ik bedoel, ik heb je nooit meer zo gezien zoals je bij hem was.. Weet niet.. Als je jou echt kent.. Ik bedoel, andere valt t niet zo op. Maar het is gewoon zo duidelijk dat jullie... Als jij bij hem bent ben je pas echt jezelf.. En zo vrolijk, zo blij, lachen..

Ik weet wel dat er heus wel iemand is die me ook weer zo laat voelen, waarbij ik al mijn reserves kan laten varen etc, maar voor die tijd... Mensen kan ik redelijk 'dichtbij' laten, maar toch sluit ik gevoelens voor hen af. Dat heb ik ook met vriendinnen hoor.

Tja, en die gewoonterol.. Ik weet niet of iemand die rol kan overnemen?

mrsjones schreef op 23-02-2005 @ 13:46 :
Ik snap je zoo helemaal! Heb je hele verhaal gelezen. Heb zelf een tijdje terug ook een topic geplaatst (misschien niet helemaal het zelfde probleem) Maar ik was echt hotel de botel van een jongen en in begin was alles leuk en aardig en daarna heb ik open kaart gespeelt er vertelt dat ik hem leuk vond. Naja hij mij dus niet. Dat was vorig jaar oktober. Sinds vorige week heb ik hem eindelijk los kunnen laten. Met veel pijn en moeite.

Ik denk dat dit gewoon tijd kost. Op een gegeven moment doet het je niet zoveel meer. Dit kan nog een half jaar duren of een paar weken. Probeer open te staan voor andere jongens. Doe leuke dingen. Ik weet zelf dat dit heel moeilijk is. Maar het is mij nu ook gelukt. Misschien is het nu klaar tussen jou en je ex. Tijd voor iets nieuws?
Succes en sterkte!

Hmm.. jij ook sterkte!

Het kost inderdaad tijd. Maar wat ik dus ook wel lastig vind: ik kan hem een tijd niet spreken en dan doet t me echt niet veel en vind ik het allemaal wel best. Maar bv op het moment dat hij me dan weer aanspreekt op msn zit ik hier weer van de zenuwen te trillen op mn stoel, of als ik hem zie dan is dat 'ik vind het wel best zo' er niet meer en is t meer 'hij is zo leuk en ik hou van m'...

[Honda-Fanatic]

Loontjuh schreef op 23-02-2005 @ 13:36 :
Ik vind het helemaal afsluiten ergens eng. Het klinkt misschien stom, maar ik ben bang me nog meer alleen te voelen enzo..

*KNUF* Kan me denk ik een klein beetje inleven en invoelen in je situatie You know why