Advertentie | |
|
03-01-2010, 15:15 | ||
Citaat:
Het was een subtiel elleboogje naar Archont, die zei dat de spelleiders de lijstjes moesten posten en niet iedereen voor zichzelf.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
03-01-2010, 19:33 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Dacht ik wel. Ik zal je deze keer niet de 1e ronde eruit laten vliegen ok Nieuw weerwolfspel, nieuwe schone lei? |
03-01-2010, 20:41 | |
Verwijderd
|
Goed, dan stel ik voor dat bij dezen de inschrijving gesloten is.
Dan kunnen Martin en ik de functies gaan verdelen. De spelerslijst is als volgt: 1. Tink* 2. Archont 3. Batave 4. Siorin 5. Femic 6. Mean 7. Abzg 8. Toddish 9. Neko* 10. VeGs 11. ggcy8 12. kopmuntkip 13. Allure 14. Aapje* 15. Fizzle-fluffy |
04-01-2010, 16:22 | ||
Citaat:
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
04-01-2010, 16:49 | |||
Citaat:
Citaat:
__________________
Onthoud dat weerwolven alleen met een zilveren projectiel gedood kunnen worden...
|
04-01-2010, 16:56 | |
Godver de godver, ik had net een heel bericht getypt met alle foto's erin en dat was een heel gedoe en toen verstuurde hij hem niet en nu ben ik hem kwijt! Nou goed, ik probeer het nog een keer...
__________________
Onthoud dat weerwolven alleen met een zilveren projectiel gedood kunnen worden...
|
04-01-2010, 17:01 | |
Lieve mensen,
Het spel is begonnen! We spelen dit spel met: - 3 wolven - 5 dorpelingen - 1 wolfsbane - 1 verrader - 1 ziener - 1 tovenaar - 1 heks - 1 leerling - 1 jager De speler die als eerste doodgaat kiest de twee geliefden. De eerste hangronde is morgen. Stemmen voor 20.30 uur graag. Heel veel plezier en succes allemaal!
__________________
Onthoud dat weerwolven alleen met een zilveren projectiel gedood kunnen worden...
|
04-01-2010, 18:55 | |
Verwijderd
|
random.org wordt het voor mij: 14
De spelerslijst is als volgt: 1. Tink* 2. Archont 3. Batave 4. Siorin 5. Femic 6. Mean 7. Abzg 8. Toddish 9. Neko* 10. VeGs 11. ggcy8 12. kopmuntkip 13. Allure 14. Aapje* 15. Fizzle-fluffy 14. Aapje* dus. Ik geef de stem alvast door. Mits het tot een spannende ontknoping komt wijzig ik hem nog. |
04-01-2010, 18:57 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Edit: Je hebt de o en de i omgedraaid. Het is Siorin. Edit: Hangronde is morgen. Deadline is 20:30. Laatst gewijzigd op 04-01-2010 om 19:07. |
04-01-2010, 19:07 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik blijf wel bij mijn randomstem omdat ik dit altijd doe in de 1e ronde. (oh voor de spelers die nog nooit met mij hebben gespeeld, ik ben altijd té fanatiek én post veel theorieen, dat je het alvast weet ) |
04-01-2010, 19:15 | ||
Citaat:
__________________
Wat een briljante deductie!
|
04-01-2010, 19:20 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Edit: Ik had jouw edit nog niet gezien. |
04-01-2010, 22:41 | ||
Haha veel te leuk, die foto's.
Citaat:
__________________
Ik doe niet aan domme keuzes.
|
05-01-2010, 01:01 | |
Het was een zonnige zomermiddag in de Franse Pyreneeën. Over een stoffig zandweggetje reed een blauwe Citroën Diane. De bestuurder van het kleine automobieltje was Absinthe. Ze had een zonnebril op en droeg haar polkadotjurk, en genoot van het zonnetje. Naast haar zat Martiño, zijn lange blonde haren wapperden in de wind, en hij keek op de kaart. "Even kijken, waar is die kutboerderij nou?", prevelde hij in zichzelf terwijl hij weer voor zich uit keek. "Ah, daar linksaf Absinthe!" Absinthe draaide aan het stuur, en de kleine auto stoof een ander paadje op. Aan het einde van de weg lag het dan: Landgoed Espoir, een groot grasveld met een grote, ouderwetse franse boerderij. Het landgoed was idyllisch, het weer was heerlijk, een zomers zonnetje met een fris briesje, en de bloemen stonden in de bloei. Absinthe stapte uit, en keek ongeïnteresseerd naar de oude boerderij, in haar ogen was het meer een bouwval dan een verblijf voor gestoorde gezinnen. Ze haatte het om te werken voor de publieke omroep, maarja, je moest toch wat. Ze hoopte dat dit programma aan zou slaan en ze weer eens iets bij SBS of RTL kon doen, iets makkelijks waar ze snel mee kon verdienen, Idols ofzo... Martiño keek daartegenin met veel enthousiasme naar de boerderij. Hij zou hier de komende dagen veel plezier hebben en zijn passie kunnen uitvoeren. Hij zag Absinthes ongemotiveerde gezicht, sloeg een arm om haar schouder en zei (met een hevig amerikaans accent): "Kom op Absinthe, een beetje positiviteit! We willen onze gasten motiveren!" "Ach, hou toch op. Ik ben hier als producent, niet als therapeut. Dat is jouw werk schat." Ze maakte de kofferbak open en pakte daar haar tas uit. "Hoewel ik me afvraag of iemand die zelf nog last heeft van een verslaving hier en een storing daar wel zo'n goede therapeut kan zijn..." Martiño keek haar met een brede glimlach aan. "Ik ben een prima therapeut en dat weet je... En ik kan je verzekeren dat ik deze mensen met heel veel plezier en genot ga helpen..." Hij knipoogde, pakte zijn tas uit de auto en liep naar binnen. In de verte zag Absinthe zand opstuiven op het weggetje. Daar kwam het busje met de deelnemers en de cameraploeg. "Ja," dacht ze bii zichzelf, "dit wordt misschien toch wel een erg leuke tijd..." en ze pakte haar tas op en liep Martiño glimlachend achterna. --------------- Groepsleidster Neko* had het druk in de bus. Ze moest de lastige pubers in bedwang houden in haar eentje, en haar collega Tink* zat achter het stuur en moest dus op de weg letten. Wanhopig probeerde ze Batave van zich af te slaan, die had zojuist haar borsten vastgepakt en had besloten ze niet meer los te laten. Neko* dacht na, maar haar geheugen liet haar even in de steek. Ze wist niet meer hoe ze adequaat kon reageren op deze hitsige puber, die - zo zeiden zijn ouders - al het vrouwvolk dat in zijn buurt kwam te grazen nam. Dat was dan ook de reden geweest waarom ze hem meegestuurd hadden op dit kamp, maar Neko* kon nou niet echt zeggen dat ze daar blij mee was. Toen het haar eindelijk gelukt was haar borstpartij Batave-vrij te maken, diende het volgende probleem zich aan. Toddish. ‘Kun je m’n veters strikken?’ vroeg de 16jarige jongen met een brede glimlach. Hij maakte er een gek sprongetje bij. ‘En daarna moet je m’n haren kammen en een verhaaltje voorlezen en twee liedjes zingen en dan mag ik kiezen!’ Dit was een heel apart geval, wist Neko*. Zijn moeder had hem tot op heden alleen maar betutteld en zodoende was Toddish altijd een kleuter gebleven. Zijn oma had hem hierheen gestuurd in de hoop dat hij zich dan eens naar zijn leeftijd zou gaan gedragen. ‘Godverdekankertyfuskut!’ dacht Mean, toen ze door het busraampje het landschap steeds bergachtiger zag worden. Ze had nog zo naar haar nare rotmoeder geschreeuwd ‘dat ze niet naar dat kutkamp wilde! Dat ze er niets te zoeken had en dat haar moeder zichzelf kon gaan neuken!’ Het had niet geholpen. Haar moeder had met betraande ogen toegekeken hoe haar bloedeigen dochter met geweld het busje in werd geduwd en had gezegd ‘dat het beter was voor iedereen’. Dat teringwijf moest haar kutbek houden. Neko* keek naar het jongetje dat helemaal achterin de bus zat, alleen, z’n ogen naar de grond gericht. Het was ggcy8. Ze liep naar hem toe en probeerde contact met hem te maken. Maar dat lukte natuurlijk niet. De jongen dacht aan heel andere dingen. ‘Hoe zou het op forum zijn?’ was wat hij dacht. Al zijn virtuele vriendjes en vriendinnetjes wisten niet dat hij er een paar weken tussenuit zou gaan. Verder wisten ze alles van hem, natuurlijk, maar hij vond het te moeilijk om afscheid van ze te nemen en daarom had hij het Saaitopic aan zijn lot overgelaten en was hij vertrokken zonder iets te zeggen. Zijn ouders hadden hem gezegd dat hij moest leren om met échte mensen om te gaan, die hij écht kon aanraken en die échte voornamen hadden, geen nicknames. Hij was het niet met ze eens. Ze begrepen hem toch niet. Wat hij niet wist, was dat een paar stoelen verderop een meisje zat dat hij al wel eens gezien had, zij het ook op zijn computerscherm, en met iets minder kleren aan dan vandaag. Het was Fizzle-fluffy. Ze zat stilletjes met haar borsten te spelen. Ze was trots op haar tietjes. Haar ouders niet. Of nou ja, haar moeder in elk geval niet. Of ze was gewoon jaloers, dat kon ook. In elk geval maakten haar ouders zich ernstige zorgen om wat ze allemaal op het wereldwijde web liet zien van zichzelf. Fizzle zag het probleem niet zo, maar was toch maar netjes mee op kamp gegaan. Misschien dat ze nu ook eens een naakte man kon zien! Tink* genoot van de prachtige omgeving en van het zonnetje dat wel steeds feller leek te gaan schijnen. Ze keek even in haar achteruitkijkspiegel en grinnikte toen ze zag hoe Neko* inmiddels als klimrek voor Toddish fungeerde. Ze had het weer mooi voor mekaar, dacht ze. Ze had niet voor niets aangeboden om te gaan rijden. Maar toen kwam VeGs naast haar zitten. Met een akelige grijns keek ze Tink* aan. Tink* werd er wat ongemakkelijk van, maar probeerde zich niet te laten kennen en bleef netjes doorrijden. ‘Zeg, Tinkiebinkie, als je mij nou eens even laat rijden?’ fluisterde VeGs met een nog bredere grijns dan ze al had. Tink* begon zenuwachtig te lachen en riep om de hulp van Neko*, maar die lag bedolven onder de stoepkrijt van Toddish. ‘Kijk, als je het niet goed vindt, ook prima hoor, maar dan kun je er vanuit gaan dat ik deze steen door de voorruit gooi’, vervolgde VeGs, akelig kalm. Ze genoot van het gezicht van Tink*, dat steeds meer spanning begon te vertonen en na nog drie leuke dreigementen en twee stenen door de voorruit, zat VeGs uiteindelijk achter het stuur. Plots klonk er een luid gegil. Het was Allure, het tweelingzusje van Aapje*, die een fractie van een seconde later al net zo hard begon te krijsen. ‘Een vlieg!’ riepen ze uit. ‘Een dode vlieg op de stoel!’ ‘Hij is echt heel errrrrrrg (Gooische R) vies!‘ Jankend en krijsend en springend vulden ze nu de hele bus. Zelfs Siorin en Femic schrokken ervan wakker. Tot die tijd hadden ze alleen maar stilletjes in een hoekje van de bus voor zich uit zitten staren. Siorins ouders hadden haar meegestuurd in de hoop dat ze mensen zou gaan leren kennen en misschien zelfs wel vrienden zou gaan maken, maar Siorin hoopte dat ze deze weken onzichtbaar kon blijven en dat aan het einde van de rit niemand haar eigenlijk opgemerkt had. Femic hoopte voor haar hetzelfde. Ze had zich verscholen achter haar pikzwarte lokken en luisterde naar haar favoriete band, Tokio Hotel, maar de gillende tweeling kwam nu wel akelig dichtbij! Alsof de verwende tweeling nog niet genoeg lawaai veroorzaakte, besloot ook Abzg het nu op een gillen te zetten. Gek genoeg reageerde daar niemand op. Dat had ze nog nooit meegemaakt! Haar ouders kwamen altijd meteen als er iets aan de hand was. En met Abzg was er erg vaak iets aan de hand… ‘Jongens! Jongens! Ik ben heel depressief!’ Nog geen reactie. Abzg ging op haar stoel staan en kondigde aan haar polsen door te snijden, maar niemand leek dat ook maar íets te kunnen schelen. Of toch wel? Kopmuntkip kwam op haar afgestormd, met een woeste blik in zijn ogen. Alles en iedereen die hij op zijn weg tegenkwam kon een ram incasseren, en uiteindelijk had hij Abzg bereikt. ‘Hou op met attentionwhoren of je krijgt met deze te maken!’ brulde hij en hij liet zijn - nog gloeiende - vuist zien. Geschrokken ging Abzg weer zitten. ‘Als je maar wel weet dat ik nu heel erg zit te huilen’ mompelde ze nog. ‘Ik moet aan mooie meisjes denken! Ik moet aan mooie meisjes denken! God, laat mij aan mooie meisjes denken!’ prevelde Archont, die vooraan in de bus zat. ’Tieten! Tieten! Tieten!’ Het hielp niet. De gedachte aan tieten liet hem niet juichen, maar eerder over zijn nek gaan. Zijn gereformeerde ouders hadden hem naar dit kamp gestuurd, omdat hij volgens hen onzedelijke gedachten had. Archont schaamde zich voor zichzelf en had netjes ingestemd met deze keuze, was gehoorzaam en wel de bus ingestapt en wilde écht veranderen, maar als hij echt eerlijk was moest hij toch aan zichzelf toegeven dat hij vooral ‘ja’ had gezegd op het plan omdat Martiño zijn therapeut zou zijn. Martiño, met zijn mooie blonde lokken en zijn sexy Amerikaanse accent… Terwijl hij wegdroomde, reden ze het erf van het landgoed al op… Archont schrok wakker, en zag hoe zijn droomman op de bus af kwam lopen. Maar achter Martiño zag Archont iets dat zijn aandacht nog veel meer trok. Het was gestippeld… Het droeg rode hakjes… Het had… borsten.
__________________
Onthoud dat weerwolven alleen met een zilveren projectiel gedood kunnen worden...
Laatst gewijzigd op 05-01-2010 om 01:11. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Weerwolfspel 72 deel 2 Heksjuh | 273 | 15-09-2010 08:12 | |
De Kantine |
Weerwolfspel 67 Geel | 500 | 19-03-2010 23:30 | |
De Kantine |
Weerwolfspel #65 deel 2 Spelleider | 110 | 19-01-2010 08:41 | |
De Kantine |
Tribute to Quiana: Control C en ook Control V hasseltboy | 500 | 28-07-2005 22:58 |