Oud 18-10-2011, 17:51
Livestyle
Avatar van Livestyle
Livestyle is offline
Hoi,

Vorig jaar moesten we op school gedichten schrijven dit zijn de twee waar ik het meest trots op ben:

Niemand die ze hoort

Op straat
Allemaal mensen
Evenveel verhalen
Stille verhalen

Niemand die luistert
Niemand begrijpt ze
Opgekropte gevoelens
Ver weggedrukt

Al die verhalen
Grijpen me vast
Sleuren me mee
Laten me niet los

Niemand die ze hoort
Behalve ik


Opgesloten

Het gevoel dat niemand je begrijpt
Niemand op de hele wereld
Die denkt wat jij denkt
Voelt wat jij voelt

Geen kant op kunnen
Opgesloten in je eigen gedachten
En maar wachten op hulp
Met de hoop dat je gered wordt

Geen kant op kunnen
Weg is de hoop
Schreeuwen om hulp
Schreeuwen zonder woorden

En maar blijven wachten
Wachten in de leegte


Wat vinden jullie?
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 26-10-2011, 15:32
Livestyle
Avatar van Livestyle
Livestyle is offline
*uche* wacht nu al langer dan een week *uche*
__________________
lalalalalalalalala, let maar niet op mij ;)
Met citaat reageren
Oud 26-10-2011, 18:47
The Larch
Avatar van The Larch
The Larch is offline
O haiiii.

Eerst de eerste. Ik vind dat die een beetje de gedicht-factor mist. Ja, je hebt de regels afgebroken, maar dat doet voor het ritme (dat er eigenlijk helemaal niet is) verder niet zoveel. Je hebt ook niet echt zinnen, daar houd ik niet zo van.

De tweede vind ik qua vorm mooier. Je hebt zinnen en hij loopt. Maar qua idee vind ik hem nogal saai, want er zijn al duisent gedichten van deze soort.

Moraal van het verhaal: schrijf nog eens een gedicht, met een originele boodschap (of een onoriginele boodschap maar op een originele manier, dat kan Em (naamzoek) goed uitleggen) en met echte zinnen. En lees gedichten van anderen. Grote echte goede dichters. Kijk wat zij doen en wat een gedicht een gedicht maakt.
__________________
And now, no.1: The Larch.
Met citaat reageren
Oud 26-10-2011, 19:20
Em.
Avatar van Em.
Em. is offline
Ik vind nooo-hooit een naamzoek door te naamzoeken. /huil
Maar ik naamzoek dan ook bijna niet. Maar zelfs deed ik dat wél, dan nog!

Ik ga me er zo/ooit/ergens/over duisent weken/straks in verdiepen, denk ik. Ik heb ongeveer twee regels gelezen ongeveer twee uur geleden oid.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
Met citaat reageren
Oud 26-10-2011, 21:22
Livestyle
Avatar van Livestyle
Livestyle is offline
Okee, bedankt iig...Bij Nederlands doen we best wel veel aan poëzie, dus ik moet idd nog veel oefenen. Zelf vind ik dat afbreken van de zinnen wel mooi, maar ja...
__________________
lalalalalalalalala, let maar niet op mij ;)
Met citaat reageren
Oud 26-10-2011, 22:34
Em.
Avatar van Em.
Em. is offline
Ik zie trouwens even niet hoe ik goed ben in het uitleggen van 'hoe schrijf ik gedicht met een onoriginele boodschap op een originele manier'. Maar misschien komt het wel doordat ik héél veel gedichten met onoriginele boodschappen heb geschreven (verliefdheid enzo).


Citaat:
Hoi,

Niemand die ze hoort

Op straat
Allemaal mensen
Evenveel verhalen
Stille verhalen

Niemand die luistert
Niemand begrijpt ze
Opgekropte gevoelens
Ver weggedrukt

Al die verhalen
Grijpen me vast
Sleuren me mee
Laten me niet los

Niemand die ze hoort
Behalve ik
Ik vind het idee van dit gedicht heel lief. Alle onuitgesproken verhalen die als 't ware om de mensen op straat heen zwerven.

Alleen vind ik één ding in je boodschap iets minder, en dat is het 'niemand die ze hoort/behalve ik'-gedeelte. Ik kan niet precies uitleggen waarom, maar voor mij verstoort het je gedicht, je boodschap. Ik kan namelijk niet gelóven dat er allemaal stille mensen rondlopen met stille verhalen en dat dan juist de ik-persoon de Enige Bijzondere is, die de gave heeft deze verhalen te horen. En als dat toevallig wél zo was, moest het gedicht draaien om de bijzondere gave van de ik-persoon (die als enige onuitgesproken verhalen kan zien) en niet om de verhalen zelf. Het is een beetje alsof je een gedicht schrijft over een appel, en hoe rood en rond hij is, en dan in de laatste strofe zegt 'met mijn toverstafje tover ik hem paars'. Dan denk je als lezer WTF TOVERSTAFJE WIE DAN WAAR en dan wil je het verhaal van het tóverstafje weten, en niet van die stomme appel. Of je vindt het gewoon heel raar. De aandacht wordt in ieder geval wél van de mooie appel afgeleidt, naar het vreemde toverstafje. En zo gaat mijn aandacht naar de 'gave' van de ik-persoon en waarom die in hemelsnaam die verhalen kan horen. En dat is volgens mij niet de bedoeling van je gedicht, dat wil je volgens mij niet bereiken.

Ik denk in ieder geval dat, voor mij toch, het mooier was geweest als je had gezegd dat jij je bijvoorbeeld had afgevraagd wélke verhalen dat waren. Dat je naar die mensen keek, en dat je bedacht dat ze allemaal stille verhalen hadden, en dat je je afvroeg welke - eerder zoiets dan 'ik kan al die verhalen horen'. Dan was de ik-persoon voor mij gewoon een 'gewoon mens' in de massa geweest (en wellicht één met een eigen stil verhaal) en had het het gedicht niet verstoort.

En verder krijg je het bij mij op zich wél voor elkaar dat ik die mensen voor me ga zien. Maar dat komt eigenlijk alleen door je eerste twee regels:

Op straat
Allemaal mensen


Hierdoor krijg ik een beeld van een straat met allerlei mensen. Ik zíe ze. En als ik dan verder lees, over het verdriet, dan kan ik daar wat meer mee dan als ik geen 'beeld' had gehad. Voor mij is beeld héél belangrijk - als je mij geen beeld geeft (of een andere waarneming, een geur, een gevoel als 'mijn vingertoppen tasten de deurknop af' 'de geur van rozemarijn dringt door de gordijnen') dan kan ik er niets mee. Dan zijn het gewoon een hele hoop woorden, die mij niets overbrengen.

Het verschil tussen:

Op een commerciële instelling zonder verdere aandacht aan nabijgelegen ideeën waarover men op zich op een bepaalde manier ook weer geen gedacht had gewijd aan verdere uitwerkingen met betrekking tot het zelfgenoegzaamzijn van de gemiddelde medeburger.

en:

Slaapkamerroze overstroomde de vloeren en kroop lichttintelend tegen het zachte paars van de muren op - haakte zich in spinnenwebben die als breekbare diamanten koorden het zonlicht vingen en over de vloer verspreiden als een uiteengebroken regenboog.


Met het eerste kan ik niets. Dat zijn lege woorden. Geen gevoel, geen beschrijving, geen geur, geen beeld, NIETS. Bij zulke teksten moet ik me concentreren en in mijn hoofd goed herhalen wat ik gelezen heb, dan in mijn eigen woorden verwoorden, en dan verder lezen, en het ondertussen samenvatten in mijn hoofd.

Bij het tweede kán ik ook gaan opletten wat ik lees (in dit geval heeft het bij beide teksten niet zoveel nut ik schreef maar wat op!) maar als ik dat níet doe, als ik gewoon alleen de woorden lees en niets nadenk en samenvat, dan komen er tóch dingen binnen. Niet helemaal duidelijk en ik weet niet welk verband het heeft, maar het wordt wel roze, en zacht, en het glinstert. En in mijn ogen is dát wat een goed gedicht moet kunnen doen (nonsenspoëzie daargelaten, maar da's een vak apart ) - dat als je het voor het eerst leest zonder na te denken, dat het dan tóch mooi is. Dat je je in een bepaalde ruimte gaat wanen. Dat je de bomen ziet wuiven, het water voelt rimpelen, de eenzaamheid van de mensen ziet afstralen.

En dat is niet bij de eerste ongeconcentreerde lezing mooi, maar ook bij elke erna! De eerste tekst - die overigens nergens op slaat - kan wel een hele mooie gedachte hebben, maar je moet erna zoeken en nadenken, en de tekst zélf is niet mooi. De tweede is als tekst wel al interessant, roept wel dingen op.

- Ik zou eigenlijk wel durven beweren als je de eerste regel (dus enkel "Op straat"!) had weggelaten, dat het gedicht voor mij dan héél veel van zijn kracht had verloren. Dan had ik namelijk helemaal geen ruimte/voorstelling meer gehad. Dan was de boodschap misschien nog wel intact, maar de tekst zelf niet zo boeiend. Want verder heb je eigenlijk geen waarnemingen/beelden. Je laat geen verdriet van mensen afdruipen, geen schouders hangen, geen voeten sloffen, geen blikken afdwalen naar de goot. Wat je zegt in je gedicht is grotendeels abstract:

Niemand die luistert
Niemand begrijpt ze


In mijn hoofd gebeurt er bij die regels bijvoorbeeld niets. Het is te algemeen, te abstract. Ik bedoel, er kunnen in Pakistan 3000 mensen zijn overleden aan de gevolgen van een zooitje bomaanslagen, het doet mij véél meer als mijn leraar zou worden doodgereden. Ook al zijn het 3000 mensen tegenover één. Het ene blijft ver weg (Pakistan, iets abstracts als niemand) het ander komt dichtbij. En over 3000 mensen in Pakistan kun je prima een krantenartikel schrijven, maar als je een gedicht wil schrijven waarbij je een bepaald gevoel (verdriet, eenzaamheid, verliefdheid...) wil laten overkomen moet je veel meer "inzoomen". (Nu gooi ik er per ongeluk nog iets anders doorheen, namelijk dat je gedicht niet te breed moet zijn, een gedicht is geen verhaal met 'eerst gebeurde er dit en toen dat en toen zus en hij deed daarna dit en zij dat en het liep toch goed af', maar meer een momentopname 'ze zat huilend op het randje van de stoep omdat ze verlaten was') Ojee, wacht, ik ben even heel moe, maar behalve dat je dus klein moet blijven, moet je het ook... vatbaar maken. Het verdriet een gezicht geven (zoals mijn leraar voor mij een gezicht heeft, en mensen in Pakistan (nog) niet). En jij blijft klein genoeg - behalve misschien dat ik niet zo'n fan ben van de wending aan het einde - maar je mag van mij véél meer beelden gebruiken. Geen algemeenheden neerzetten, geen 'niemand die luistert' maar eerder een moeder die, weet ik het, alleen maar tegen kale muren schreeuwt.

Beetje warrig, maar het komt erop neer dat:

"Ik werd boos"

(want dat voorbeeld gebruik ik toch al altijd ) bij andere mensen dan degene waar je boos op was, niet zoveel doet (ah, ik schreef dood, wat zijn we weer helder). Het zal hen wat schelen dat jij boos bent, so what? Maar als je het wat meer beschrijft, zoals:

"de verstikkende woede
bedwelmde mijn keel
en sloop op kwade voeten
mijn hart in"

... dan kunnen andere mensen er véél meer mee. Ze kunnen niet alleen de tekst interessanter vinden, maar ook meer de emotie meevoelen.


En verder is originaliteit belangrijk! Anders verras je mensen niet meer. Dan hebben ze het al gelezen, laat het geen indruk achter, enzoveurt. Dus niet wéér een meisje in de spiegel zien en dan haar willen helpen en dan denken 'verrrek, dat ben ik zelf!11!' - wat wel ooit een tof idee was, maar ondertussen zijn er een miljard gedichten van, en als ik nu zo'n gedicht lees denk ik NEE NIET WEER. Dat is volgens mij ook niet de indruk die je met je gedicht wil achterlaten. En dan mag je wel zoals ik, huhu uitgekauwde thema's nemen (al zijn die moeilijker om origineel bij te blijven, origineel schrijven over een appel is duizend keer makkelijker dan over liefde - er bestaan simpelweg heel veel liefdescliché en bijna geen met appels) als je het maar op een nieuwe manier brengt!
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
Met citaat reageren
Oud 27-10-2011, 08:18
Livestyle
Avatar van Livestyle
Livestyle is offline
wow, lap tekst

In iedergeval erg bedankt dat je hier de moeite voor neemt, dit heb ik dan ook geschreven voordat ik echt iets van poëzie afwist (beeldspraak en stijlfiguren).
Als ik het goed heb, bedoel je dat ik meer de lezer in het gedicht moet sleuren, en hem/haar niet loslaten tot de laatste regel (en misschien wat langer ). Ik ga binnenkort nog een poging wagen...

Moet ik dan eigenlijk een nieuw topic maken, hem hier posten of in het korte-gedichten-topic?
__________________
lalalalalalalalala, let maar niet op mij ;)
Met citaat reageren
Oud 27-10-2011, 16:39
Em.
Avatar van Em.
Em. is offline
Ja, lappen tekst zijn mijn specialiteit!

Maar, ik vind voornamelijk twee dingen belangrijk
1. beelden
2. originaliteit

En dáárdoor boei je een lezer, sleur je hem mee, enzovoort. Een gedicht dat niet origineel is, is toch minder interessant, en een gedicht zonder beelden, zal iemand minder snel 'meenemen' of gevoelens overbrengen oid.


Oh, en het kan zowel hier, als in een nieuw topic als in het kortegedichtentopic. Maar ik zou een voorkeur geven aan een nieuw topic, want verzameltopics bestaan en mogen en kunnen prima, maar ik vind het wat eentoniger, en een kortegedichtentopic is eigenlijk alleen voor hele snelle schrijfsels en niet voor dingen waar je echt feedback op wil.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
Met citaat reageren
Oud 27-10-2011, 16:57
Livestyle
Avatar van Livestyle
Livestyle is offline
Okee, bedankt!
__________________
lalalalalalalalala, let maar niet op mij ;)
Met citaat reageren
Oud 27-10-2011, 17:27
rode-roos
rode-roos is offline
ik vindt ze erg mooi
Met citaat reageren
Oud 27-10-2011, 18:56
Livestyle
Avatar van Livestyle
Livestyle is offline
Thanks, en dat terwijl ik me steeds meer aan ze begin te ergeren (de afwezigheid van beeldspraak e.d.)
__________________
lalalalalalalalala, let maar niet op mij ;)
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Huiswerkvragen: Klassieke & Moderne talen Gedichten Nederlands
Jessica97
2 09-02-2015 05:47
Huiswerkvragen: Klassieke & Moderne talen Zoeken naar een metrum (gedichten van Annie MG Schmidt)
itavero
6 29-05-2008 19:27
Verhalen & Gedichten UITSLAG: Het beste DoP-gedicht van 2006
Reynaert
23 20-01-2007 17:24
Verhalen & Gedichten Twee gedichten.
JoV
18 02-02-2006 15:35
Verhalen & Gedichten twee gedichtjes
oeski
3 19-12-2002 21:11
Verhalen & Gedichten [Leuke Gedichten Topic]
Anne
5 13-11-2002 08:38


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 09:11.