Wat dat gedoe met Rainer betreft heb ik ook wel een beetje een raar gevoel. Net alsof dat stukje niet bij het verhaal hoort, ofzo. Ik had in het begin ook een beetje een 'hmmm, moet dat nou'-gevoel.
Over het algemeen genomen vond ik het wel een aardig boek
. De verhalen lopen op een duidelijke manier door elkaar heen, waardoor je makkelijk weer de draad op kunt pakken bij het volgende stukje. Echt aangrijpend vond ik het niet, maar dat heb ik niet zo vaak bij boeken, dus dat is geen uitzondering. Wel kan ik begrijpen dat mensen het aangrijpend kunnen vinden.
Bij het stukje van die man die bij de Max in het kamp had gezeten en heeft gezien hoe hij werd opgehangen, terwijl Trudie niet weet dat dat haar vader is, kreeg ik wel even kippenvel. Verder heeft het boek niet veel indruk gemaakt.
Het is wel een boek dat lekker weg leest, en een boek dat je makkelijk weglegt en later weer oppakt (tenminste dat vond ik).
Wat Neko* ook al wel zei: het is wel wat voorspelbaar, maar het open einde is wel weer een pluspunt.
Kortom: een prima leesbaar boek met een interessant en dramatisch familieverhaal. Als ik het een cijfer moest geven, werd het een 7.