Op kamers of toch samen...

[Dani]

Om meteen maar met de deur in huis te vallen: ik zit met een dilemma...
Kort gezegt zit het zo: mijn vriend moet op zichzelf gaan wonen, omdat de omstandigheden daar naar zijn. Daar is geen andere oplossing voor, hij is 18 jaar. Ik wil graag op mezelf gaan wonen. Ik ga studeren en ik voel me gewoon niet zo prettig meer thuis, ik ben er aan toe om op mezelf te gaan, ik ben ook 18 jaar.

We zijn een een half jaar samen. we zien elkaar elke dag. Slapen maar een paar dagen in de maand níét bij elkaar. We kunnen elkaar dus goed verdragen, ook voor langere tijden.

De huur van een kamer voor mij zal zo'n 500 euro gaan kosten, huur voor zijn kamer minder omdat dat via een speciale regeling gaat...Maar dan nog, samen opgeteld betalen we veel huur terwijl we ongetwijfeld onzettend veel bij elkaar gaan zitten. Mijn ouders (jaja) stelden voor dat we een klein huisje huren (zo'n 300 euro per maand). Maar dat betekend dus wel: samenwonen!

Ik zie het zelf wel zitten. Omdat we nu al zo vreselijk veel samen doen. Het is ook zo onzinnig als we straks alletwee een kamer hebben en dubbel huur betalen en niet te vergeten ook allerlei spullen (ijskast/wasmachine e.d) dubbel kopen....maar toch twijfel ik omdat we alletwee zo jong zijn...

Hebben mensen hier ervaringen mee...Op jonge leeftijd al samenwonen, of al meteen na een half jaar?

Nee, heb er geen ervaring mee.
Maar, mijn vriend en ik zijn ook ruim een half jaar samen, en het kan zijn dat we allebei in Groningen gaan studeren (als ik ingeloot wordt, en hij eindelijk eens kiest tussen de RUG en de UT). We hebben alvast besloten dat we dan in elk geval het eerste jaar niet gaan samenwonen, omdat we willen voorkomen dat we zo'n stelletje worden dat alles samen doet en alleen met elkaar, en daardoor niemand leert kennen.

Maar een kamer huren 500 euro terwijl een huisje huren 300 euro is? Waar wil je dan in vredesnaam gaan wonen?

Praat er iig met je vriend over, wat vindt hij ed. Mijn vriend en ik waren euhm...net 20 en 22 oid toen we samen gingen wonen. En nog sneller dan jullie... Tot nog toe gaat het prima. Praat er met elkaar over, das denk ik heel belangrijk. Zorg er voor dat je huis ruim genoeg is, dat je niet continu op elkaars lip hoeft te zitten ed. Das wel belangrijk, denk ik.

sarahbressers schreef op 29-06-2003 @ 22:41:
Maar een kamer huren 500 euro terwijl een huisje huren 300 euro is? Waar wil je dan in vredesnaam gaan wonen?

Dat is in Rotterdam vaak al het geval...

Bedenk je btw wel, dat een kamer vaak inclusief is en dat er bij een huisje nog gas, water, licht en allerlei andere kosten bij komen.

Gelukkig geen ervaring mee, maar ik deel het standpunt van sarahbressers. Je moet vermijden dat je zo'n klef bankstelletje wordt, helemaal als je nog aan het begin van je studententijd staat.

Dat soort is nl. echt verschrikkelijk.

[Dani]

Leonoor schreef op 29-06-2003 @ 22:42:
Praat er iig met je vriend over, wat vindt hij ed.

Ik heb het er continu over met hem...Hij had eerst zoiets van 'wow dat gaat wel snel', maar nu vind het het ook een onwijs goed idee.

Ik zie het eigenlijk ook meer als 'uit praktische overwegingen samenwonen'...dat klinkt alsof ik vind dat het moet, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo...maar als hij niet het huis uit hoefde, dan had ik het minder snel voorgesteld. Het is meer van: als we toch alletwee het huis uit willen, is dit gewoon veel handiger...en leuker

nare man schreef op 29-06-2003 @ 22:45:
Dat soort is nl. echt verschrikkelijk.

Jij vindt dat soort verschrikkelijk, dat maakt het nog geen feit.

@Dani: Als jullie het beiden een goed plan vinden, dan zou ik het gewoon doen. Denk wel ook over de praktische dingen na (kosten delen, 'regels', enz.), dat je daar geen ruzie over krijgt ed. En als het niet gaat of wat dan ook...twijfel dan ook niet om weer apart te gaan wonen ofzo...

[DEChengst]

Ik zou er niet aan beginnen. Leer eerst maar eens op eigen benen staan. Anders is je relatie over 10 jaar over en dan sta je daar alleen.

Leonoor schreef op 29-06-2003 @ 22:54:
Jij vindt dat soort verschrikkelijk, dat maakt het nog geen feit.

Oh alsjeblieft lieve schat, je snapt toch wel dat als ik schrijf 'dat is', dat ik dan bedoel dat ik dat vind. Ik word alleen zo moe van overal expliciet bij te zetten dat het mijn eigen mening is. Een post weerspiegelt altijd iemands mening, daarom gebruik ik niet overal specifiek 'ik vind'.

nare man schreef op 29-06-2003 @ 23:31:
Oh alsjeblieft lieve schat, je snapt toch wel dat als ik schrijf 'dat is', dat ik dan bedoel dat ik dat vind. Ik word alleen zo moe van overal expliciet bij te zetten dat het mijn eigen mening is. Een post weerspiegelt altijd iemands mening, daarom gebruik ik niet overal specifiek 'ik vind'.

Zeg zo iets maar eens tegen mijn lerares levensbeschouwing van de middelbare school...die kun je zo helemaal op de kop krijgen...

En een post weerspiegelt niet altijd iemands mening. En ik ben niet lief.

Leonoor schreef op 30-06-2003 @ 00:46:
Zeg zo iets maar eens tegen mijn lerares levensbeschouwing van de middelbare school...die kun je zo helemaal op de kop krijgen...

Bring it on

En een post weerspiegelt niet altijd iemands mening. En ik ben niet lief.

Als een post feiten bevat die als bewijs dienen zet ik dat er wel expliciet bij. En ik geloof er helemaal niets van dat jij niet lief bent.

[Phileine]

Een moeilijke beslissing. Ik zou het zelf niet doen, omdat ik ook echt op mezelf wil wonen. Zelf meemaken hoe dat is. Voor mij is het een onmisbare ervaring die me zeker veel zal leren.

Maar ik kan me van de andere kant voorstellen dat iemand anders die sprong net zo goed wil wagen. Zorg er dan in ieder geval voor dat je goed regelt wie wat betaald, en in mijn ogen zou het ook fijn zijn dat je een ruimte hebt waar je je toch kunt terugtrekken.

En blijven praten.

Een vriend en vriendin van mijn zus studeren hetzelfde en zijn vanaf het begin van hun studie samen gaan wonen, in principe gaat dat goed... Maar ze doen echt alles samen, ze studeren dus hetzelfde en sluiten zich zo af van de andere studenten om álles samen te doen en ze gaan nooit alleen ergens naar toe omdat ze alleen maar dezelfde vrienden hebben en dezelfde dingen. Dat lijkt me echt afschuwelijk. Ik ben juist dolblij dat de vrienden van mijn vriend mijn vrienden niet zien en dat ik mijn eigen leventje heb (hoewel het vrij saai is op dit moment). Daarnaast doe ik véél dingen alleen en hij ook. Dat vind ik echt een vereiste.

Wanneer je denkt dat je gelukkig zal zijn met z'n tweetjes (nee, denk daar dus aan; niet met z'n tweetjes; jij alleen en hij alleen, dan samen maar met anderen! zonder je niet af!) dan moet je het proberen. In een huisje lijkt me dat goed te doen.
In het begin zal het erg wennen zijn, omdat je ontdekt dat jouw ideeën van een huishouden en zijn ideeën van een huishouden niet overeenkomen (of andere punten), maar ja, dat heeft iedereen wel.

Maar goed; zorg er voor dat je je eigen leven houdt, je eigen leven met hem erbij, maar leef niet via hem!

(@sarahbressers; zijn Rogier en ik een klef stelletje dat altijd alles samen doet? Ik weet het, ik moet jou (en de rest) vaker zien... maar ja, 'k ben zo druk We moeten binnenkort gewoon een datum prikken waarop ik naar Enschede kom of jij naar hier.... ok? )

Ik zou het zelf niet willen simpelweg omdat ik eerst wil ervaren hoe het is om helemaal zelfstandig te zijn en al mijn zaakjes zelf te moeten regelen. Hoe graag ik het ook zou willen, ik zou het gewoon niet doen. Het liefst woon ik eerst zelfs nog helemaal alleen in een huis (dus niet een huis delen met kamergenoten, dat soort dingen zeg maar) om daarvan ook te weten hoe het is en dat ik dat kan.

Neem bijvoorbeeld mijn oom, die is vanuit zijn ouderlijk huis met zijn vrouw gaan samenwonen. Nu is hij in de 40 en gaan hij en zijn vrouw scheiden. Voor het eerst in zijn hele leven zal hij alleen wonen, doodeng vindt ie het, en dat maakt alles nog eens een stuk moeilijker.

Ik kan me echter ook wel voorstellen dat je het wel doet, al lijken praktische overwegingen me niet de meest goede motivatie? Maar ja, bespreek inderdaad alles van te voren als jullie het wel doen..

Dusjcrib schreef op 30-06-2003 @ 13:26:
Ik zou het zelf niet willen simpelweg omdat ik eerst wil ervaren hoe het is om helemaal zelfstandig te zijn en al mijn zaakjes zelf te moeten regelen. Hoe graag ik het ook zou willen, ik zou het gewoon niet doen. Het liefst woon ik eerst zelfs nog helemaal alleen in een huis (dus niet een huis delen met kamergenoten, dat soort dingen zeg maar) om daarvan ook te weten hoe het is en dat ik dat kan.

Neem bijvoorbeeld mijn oom, die is vanuit zijn ouderlijk huis met zijn vrouw gaan samenwonen. Nu is hij in de 40 en gaan hij en zijn vrouw scheiden. Voor het eerst in zijn hele leven zal hij alleen wonen, doodeng vindt ie het, en dat maakt alles nog eens een stuk moeilijker.

Ik kan me echter ook wel voorstellen dat je het wel doet, al lijken praktische overwegingen me niet de meest goede motivatie? Maar ja, bespreek inderdaad alles van te voren als jullie het wel doen..

Ik zit er nu zelf ook aan te denken om alsnog een tijdje op mezelf te gaan wonen. Ik woon nu een jaar samen en ik weet dat ik dat kan. Maar alleen wonen moet ik nog oefenen, vind ik... Maar ja... 't is wel weer stom he, want ik doe hier in principe alsnog alles zélf. Ik kook zelf, ik betaal huur, ik betaal rekeningen, ik doe boodschappen... alleen niet áltijd. Dus misschien blijf ik toch maar hier...
En ik bén ook al ongeveer 2 jaar alleen geweest, doordat mijn ouders altijd werkten of in de stad waren. 'k Was dus vrijwel altijd alleen, als ze thuis waren leken ze op bezoek te zijn... voor mij dan... En ik vind het heerlijk om alleen thuis te zijn... en ik kan het ook...

[Studentje]

't Lijkt me het verstandigst om toch eerst op jezelf te wonen, helemaal op een plek waar je niemand kent. Ook als je samenwoont, moet je zorgen dat je verschillende dingen doet. Dus niet samen tennissen, maar ieder met eigen vrienden. En ook niet altijd samen uit gaan.

Tenminste, zo zou ik het doen.

[jnieuwelaar]

Als ik de situatie eens omdraai. Ik woon nu 2 jaar op kamers en er zou ineens een stelletje bij ons komen wonen. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Want 9 van de 10 keer worden dat van die plakkers, omdat ze niemand kennen en ook geen moeite doen om andere mensen te leren kennen "want we hebben elkaar toch?" Nee lijkt me verscrikkelijk en ik snap ook niet dat je ouders dat voorstellen.

[Dani]

Dank voor alle reacties, heb ik veel aan met mijn beslissing

jnieuwelaar schreef op 30-06-2003 @ 21:09:
Als ik de situatie eens omdraai. Ik woon nu 2 jaar op kamers en er zou ineens een stelletje bij ons komen wonen. Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Want 9 van de 10 keer worden dat van die plakkers, omdat ze niemand kennen en ook geen moeite doen om andere mensen te leren kennen "want we hebben elkaar toch?" Nee lijkt me verscrikkelijk en ik snap ook niet dat je ouders dat voorstellen.

Ik denk echt dat het aan je persoonlijkheid ligt of je een 'plakker' bent/gaat worden ja of nee...Ik ben nooit zo klef met mijn vriendje geweest. Ik ga niet staan zoenen als we samen met andere mensen weg zijn (vind ik een beetje asociaal staan)...Ik loop niet continu aan hem te plukken en met hem te knuffelen...

Ben het wel eens met sommige andere reacties. Ik denk inderdaad dat het belangrijk is om er nog een goed sociaal leven naast te hebben. Leuke dingen doen met vriendinnen, klasgenoten. Niet overal 'de vriend' bij betrekken...maar ook gewoon lekker je eigen dingetjes hebben.

Dani schreef op 01-07-2003 @ 16:40:
Ben het wel eens met sommige andere reacties. Ik denk inderdaad dat het belangrijk is om er nog een goed sociaal leven naast te hebben. Leuke dingen doen met vriendinnen, klasgenoten. Niet overal 'de vriend' bij betrekken...maar ook gewoon lekker je eigen dingetjes hebben.

Ook dat ligt aan je persoonlijkheid. Je hebt ook zelf de keuze. Ik bedoel, ik heb ook zeker mijn eigen dingen. En 'een goed sociaal' leven is een heel subjectief begrip. Waarschijnlijk zouden anderen mijn sociale leven als slecht betitelen, ik zie het niet zo, het is precies zo als waar ik behoefte aan heb.

En los van dat alles, het is gewoon heerlijk om thuis te komen bij iemand van wie je houdt en die van jou houdt...

Andijvie schreef op 30-06-2003 @ 13:30:
Ik zit er nu zelf ook aan te denken om alsnog een tijdje op mezelf te gaan wonen. Ik woon nu een jaar samen en ik weet dat ik dat kan. Maar alleen wonen moet ik nog oefenen, vind ik... Maar ja... 't is wel weer stom he, want ik doe hier in principe alsnog alles zélf. Ik kook zelf, ik betaal huur, ik betaal rekeningen, ik doe boodschappen... alleen niet áltijd. Dus misschien blijf ik toch maar hier...
En ik bén ook al ongeveer 2 jaar alleen geweest, doordat mijn ouders altijd werkten of in de stad waren. 'k Was dus vrijwel altijd alleen, als ze thuis waren leken ze op bezoek te zijn... voor mij dan... En ik vind het heerlijk om alleen thuis te zijn... en ik kan het ook...

Ja, dan lijkt me ook dat er niet zoveel mis is met je zelfstandigheid, je kunt goed voor jezelf zorgen en dergelijke. Het idee om alleen te wonen beangstigd jou ook niet ofzo (zo komt het iig niet over) en dat heb ik zelf wel een beetje, daarom wil ik dat persé eerst doen om te weten dat ik echt wel kan.

[Ninnoc]

[heb de reacties niet gelezen]

Ga alleen wonen, ik vind dat je dat moet hebben gedaan als je jong bent. Het is ook wat mijn moeder mij altijd zei, zij was op haar 19 van ouderlijk huis naar een samenwoonsituatie met mijn vader gegaan. Ze heeft altijd spijt gehad dat ze niet eerst een jaar op zichzelf heeft gewoond, gewoon voor de ervaring.
Ik zelf vind het heerlijk en zou er ook niet aan moeten denken dat als ik een vriend had we samen zouden wonen. Bij mij ligt het ook zo dat ik nu weet (wist ik natuurlijk allang maar toch) dat ik het in mijn eentje kan redden, dat ik niet afhankelijk ben van iemand. Dat vind ik wel iets wat je moet hebben gedaan.

Dusjcrib schreef op 01-07-2003 @ 18:29:
Ja, dan lijkt me ook dat er niet zoveel mis is met je zelfstandigheid, je kunt goed voor jezelf zorgen en dergelijke. Het idee om alleen te wonen beangstigd jou ook niet ofzo (zo komt het iig niet over) en dat heb ik zelf wel een beetje, daarom wil ik dat persé eerst doen om te weten dat ik echt wel kan.

Ah ja zo
Gewoon lekker doen, 't zal in het begin een beetje moeilijk zijn, maar vervolgens wil je niet anders

Het zusje van mijn vriend woont sinds een jaartje op zichzelf, in het begin zorgde ze dat er elke avond iemand bij haar was zodat ze niet alleen zou zijn. En ze ging elk weekend naar huis. Ze vond het allemaal een beetje eng om alleen te zijn enzo... Maar nu helemaal niet meer, ze gaat ook lang niet meer elk weekend naar haar ouders Mja, ze was absoluut niet gewend aan het alleen zijn, maar binnen een jaar is ze dus gewend geraakt en dus is ze zó trots op haar huisje, echt leuk
(Ze is erg snel bang, in het begin belde ze vaak 's avonds op om te vragen of ik langs wilde komen omdat ze bang was om alleen te zijn dus... )

[Angeles]

Ik ben ook al vrij snel gaan samenwonen en het ligt helemaal aan jezelf of je een klef bankstelletje wordt of niet. Ik ben geen uitgaanstype, maar dat ben ik ook nooit geweest en mijn vriend en ik doen regelmatig dingen met onze vrienden.

Overigens waren wij wel een stuk ouder en hadden we allebei al op onszelf gewoond. Dat zou wellicht wel uit kunnen maken, hoewel het ook weer niet gedoemd is te mislukken als je van huis uit gaat samenwonen.

Overigens, wel belachelijk dure kamers, 500 euro.

Andijvie schreef op 30-06-2003 @ 10:52:
(@sarahbressers; zijn Rogier en ik een klef stelletje dat altijd alles samen doet? Ik weet het, ik moet jou (en de rest) vaker zien... maar ja, 'k ben zo druk We moeten binnenkort gewoon een datum prikken waarop ik naar Enschede kom of jij naar hier.... ok? )

Nee, dat zijn jullie niet, voor zo ver ik weet... al kan ik dat moeilijk beoordelen vanaf hier, je bent te ver weg. Maar ik weet dat ik gevoelig ben om zoiets te worden, en Papier ook, zéker als we allebei in een nieuwe stad terecht komen. Overigens heb ik nu zo'n 60 of 70 % kans om in Maastricht terecht te komen, dan kan ik je meteen wat vaker zien (50 % kans om ingeloot te worden, als ik uit wordt geloot dan ga ik naar Maastricht, als ik ingeloot wordt kom ik waarschijnlijk in Groningen en misschien in Maastricht terecht).