De laatste keer..

[-Melody-]

Hm.. Ik vind dat jullie ons wel een kans moeten geven. Iedereen maakt fouten in z'n leven, zo ook mensen die fancy bezoeken..

En hoe kan iemand verbetering maken in zijn verhalen/gedichten als je hier alleen maar word aagekeken op waar je eerst zat (fancy dus).. ?

[PooW]

Jah vind ik ook..

En er kunnen zeker meisjes mishandeld worden door hun vriend, maar het was daar gewoon te overdreven, zoals eh.. oja, haar voeten werden vastgebonden aan de verwarming en die werd dan zo hoog gezet dat haar voeten verbrandden En nog meer van die vage dingen.. Hij sloeg haar waar haar vriendinnen bij waren en die vriendinnen deden helemaal niks! Nou lekkere vriendinnen dan

[Millroy]

Bloemenpoes lieverd, we kijken je helemaal niet aan op waar je vandaan komt. Jouw verhaal is toch degelijk besproken? Ik zei enkel dat ik van jullie zelden commentaar krijg. That 'll be all

PooW da's inderdaad wierd. Ach, who cares anyway.

Bloemenpoes schreef op 05-07-2004 @ 15:14 :
Hm.. Ik vind dat jullie ons wel een kans moeten geven. Iedereen maakt fouten in z'n leven, zo ook mensen die fancy bezoeken..

En hoe kan iemand verbetering maken in zijn verhalen/gedichten als je hier alleen maar word aagekeken op waar je eerst zat (fancy dus).. ?

Dat doen we niet, alleen kijken waar de mens eerst zat. Ik geef toch ook gewoon commentaar op mensen die van Fancy af komen. Het probleem is vaak dat de mensen die van Fancy af komen slecht tegen kritiek kunnen en mja, voor die persoon heb ik dan vaak geen zin om het nog een vierde keer te proberen

En als je denkt dat ik fouten maak, dan heb je gelijk. Ga maar naar mijn stukje, staat nu gepost. Zoek de fouten en win een prijs

Grim

@ PooW, je huid kan wel degelijk verbranden door een verwarming, vraag anders maar eens aan WhiteEvil
Maar als je zo veel in een verhaal stopt komt het inderdaad ongeloofwaardig over. I see your point, do you see mine?

[PooW]

Maar het duurt volgens mij ook niet erg kort voordat je de verwarming zo warm kan maken en wie doet dat nou :/ Niemand toch? Als je iemand wilt laten verbranden pak je wel een strijkijzer ofzo, veel makkelijker.. lijkt mij

Er staat ook nog andere vage onzin bij hoor, maarja, als je dat wilt weten moet je maar even die Fancy lezen Het is volgens mij de laatste nieuwe

Ik ga maar eens even proberen om verder te schrijven.. zal toch eindelijk wel eens tijd worden

[-Melody-]

Ik zal het je niet aandoen, Grim, commentaar te leveren op jullie verhaal. Ik heb nauwelijks verstand van verhalen en laat dat dan maar over aan de fab 4 Niet waar, Millroy?

En daarom, Millroy geef ik bijvoorbeeld geen commentaar op je verhaal. Het is namelijk niet bepaald zinnig wat ik zeg. Het is jammer voor de mensen die niet tegen commentaar kunnen..

Waarom niet? Commentaar is van alle zijden welkom. En als je het wilt leren moet je goed oefenen. Commentaar geven is belangrijk voor iemand die zelf schrijft, omdat het ook goed is voor je zelfkritiek. Ik wacht, schone dames

Grim

[Millroy]

bloemenpoes, neem niet alles wat ik zeg serieus. ik ben namelijk vreemd en niet altijd ernstig. Fab four was grap. Denk je dat ik echt toelatings examens wil voor fancy'ers? Ik zal voortaan overal sarcasme bijschrijven als ik iets niet meen.

PooW schreef op 05-07-2004 @ 15:35 :
Maar het duurt volgens mij ook niet erg kort voordat je de verwarming zo warm kan maken en wie doet dat nou :/

De school, hij stond op max. in de winter. Het duurde maar tien minuten

Grim

[miss x]

Heey, moet eerlijk bekennen dat ik t niet erg sterk vind. tis wel romantisch bedacht maar zitten veel dingen in die in werkelijkheid niet gebeuren. en soms vind ik de manier van hoe ze tegen elkaar doen nogal kinderachtig en soms spreken en doen ze tegen elkaar alsof ze volwassen zijn ofzo. aan sommige stukjes ergerde ik me gewoon. sorry ben er niet zo van gecharmeerd.

[-Melody-]

Millroy schreef op 05-07-2004 @ 16:39 :
bloemenpoes, neem niet alles wat ik zeg serieus. ik ben namelijk vreemd en niet altijd ernstig. Fab four was grap. Denk je dat ik echt toelatings examens wil voor fancy'ers? Ik zal voortaan overal sarcasme bijschrijven als ik iets niet meen.

Ach, ik ben ook raar meisje Geev niet,
Hej! ik ben able om sarcasme te bespeuren, maar toen ff niet

Ik wacht stiekem toch op iig een berichtje dat je mijn stukje gelezen hebt howr ik lees jullie shit toch ook?

Grim- of durven jullie niet...

[Millroy]

Dude, ik wacht er ook op...
Jij moet mijn stukje nog lezen trouwens
Ze mogen ons niet Ah whatever. (sarcasme flowerkitty )

[PooW]

Beetje kort, maar heb nu het hele weekend geen tijd en het is toch eindelijk wel eens tijd voor een nieuw stukje En het is nog vrij saai en snel geschreven, denk ik.. toch?

Lieve Jesse,
Het was echt gezellig gisteren, we hebben zoveel aan elkaar verteld. Het leek net alsof we elkaar al jaren kennen, nou ja, oké, ik ken je ook al jaren, maar we hebben nooit eerder met elkaar gepraat. En jij kent mij volgens mij ook pas sinds gisteren. Je zal het misschien wel vreemd vinden, maar ik kan niet stoppen. Stoppen met denken, aan jou. Ik vind je echt zo'n leuke meid. Spontaan, aardig, mooi, lief en ga zo maar door. Je bent echt mijn droommeisje, jij bent degene waar ik voor altijd van zal houden, waar ik voor altijd aan zal denken. Ik zal jou en gisteren nooit meer vergeten, ik meen het en ik hoop dat we zulke gesprekken vaker zullen hebben, dat we vaker een hele dag samen zijn. Ik hoop dat jij dat ook wilt. Sms me alsjeblieft wat je van me vindt, mijn nummer is: 0615501689.

Dikke kus, Jente.

Jesse voelt zich van binnen helemaal warm worden. Ze hoort de voetstappen die in de richting van de kamer komen te laat. Ze probeert de brief nog weg te proppen tussen de sokken, maar Jente staat er al. Hij wordt meteen rood. "Je.. Je hebt hem toch nog niet gelezen, hè?!" stamelt hij. Jesse knikt langzaam. "Jawel, echt lief! Waarom heb je hem nooit aan me gegeven?" "Ik durfde niet, ik schaam me ervoor," antwoordt Jente. Ze staat op en loopt naar hem toe. "Je hoeft je helemaal niet te schamen! Ik vind het echt zó schattig," fluistert ze, terwijl ze haar armen om hem heen slaat. "Ach jezus, zijn jullie weer bezig? De verhuiswagen komt al om drie uur, dus jullie moeten echt opschieten!" zegt Emmely vanaf de gang. Ze laten elkaar los en beginnen snel aan de rest van de kamer. Het meeste is gelukkig al ingepakt, maar ze moeten wel zoveel mogelijk spullen naar beneden brengen en dan kijken Johan en Anja wat het belangrijkst is en wat allemaal mee kan, de rest worden op de volgende reizen meegenomen of door familie.

Wat is trouwens beter na het eind van de brief? "Jesse voelt zich van binnen helemaal warm worden en zwijmelt helemaal weg. Daardoor hoort ze" of wat er al staat?

[PooW]

En...?!

Vanmiddag ga ik het lezen, beloofd

heb nou weinig tijd

Grim

Goed stukje brief

Grim- geen antwoord op je vraag

[Millroy]

Wat er staat is beter.
Ik kan mezelf er nog steeds niet toe brengen dit te kunnen appreciëren. Hoe goed dit genre ook geschreven wordt, ik hou er niet van en hou mijn mening voor mezelf.

[PooW]

Ok thnx Grim Is t echt beter Millroy?

[Millroy]

Jesse voelt zich van binnen helemaal warm worden. Ze hoort de voetstappen die in de richting van de kamer komen te laat. Ze probeert de brief nog weg te proppen tussen de sokken, maar Jente staat er al.
Is beter dan
Jesse voelt zich van binnen helemaal warm worden en zwijmelt helemaal weg. Daardoor hoort ze.

[PooW]

Okee! Thnx

[PooW]

Om 2 uur liggen alle spullen van Jente beneden. Jesse en Jente zitten in de woonkamer, bij te komen met een kop thee. "Nog maar één uurtje in dit mooie huis.." zucht Jente. Jesse knikt. "Maar het is toch fijn dat je oom en tante alles overnemen. Nu kan je alsnog je oude huis bekijken. Ik vind het echt aardig dat ze jouw kamer zo willen laten!" "Ja, maar als ze twee kinderen krijgen, komt er één op mijn kamer en dan is het alsnog niet meer mijn kamer!" antwoordt Jente. Hij staat meteen op als hij de bel hoort, verder is er niemand thuis. Emmely is afscheid aan het nemen van haar beste vriendin en zijn ouders zijn nog even wat spulletjes aan het halen voor de reis. "Hey Thijs!" begroet hij zijn oom, als de deur open is. Zijn oom en tante zijn er al om afscheid te nemen en de sleutels van het huis en de auto over te nemen. Zijn oom groet hem terug, door op zijn schouder te slaan. "Hey, neefje," zegt zijn tante. Jente kan het erg goed vinden met zijn oom, iets minder met zijn tante, maar dat maakt niet zoveel uit. Ze zijn nog erg jong, zijn oom is een laatkomertje. Als ze de woonkamer inlopen, begroet Jesse ze beleefd. "Nu gaat het niet lang meer duren, hè?" zucht Thijs. "Nog maar drie kwartier en dan zie ik mijn favoriete neefje bijna niet meer." Jente glimlacht. Een paar minuten laten stappen zijn ouders met een tas vol boodschappen de kamer in. "Heb je de spullen voor het vliegtuig al in een tas gedaan?" vragen ze aan Jente. Hij schudt met zijn hoofd en springt op. "Nee, nog niet!" Hij sprint meteen naar boven.

Hand in hand staan ze naar de verhuizers te kijken. Bijna alle spullen zijn al ingeladen. Nog maar een paar dingetjes en alles is weg. "Jesse! Jente! Komen jullie? De bus komt over een paar minuten," roept Anja. Ze draaien hun blikken weg van de verhuiswagen en lopen door de achterdeur naar de rest van de familie. Ze nemen snel afscheid van zijn oom en tante en lopen naar de bushalte.

PooW schreef op 22-07-2004 @ 16:19 :
Om 2 uur liggen alle spullen van Jente beneden. Jesse en Jente zitten in de woonkamer, bij te komen met een kop thee.

Vreemd, alleen in de eerste twee zinnen zitten foutjes

2 uur

twee uur, liever getallen voluit schrijven

De tweede zin staat de komma verkeerd, nu staat er:
Tezamen met een kop thee zitten Jente en Jesse bij te komen in de woonkamer

Grim

[PooW]

Normaal doe ik een cijfer altijd voluit..

Ok thnx..

En waarom is het vreemd dat er maar 2 foutjes instaan? Achja.. ik begrijp ook wel dat k slecht ben.. en t maakt ook niks meer uit.. dit verhaal en alles heeft toch geen nut meer..

PooW schreef op 23-07-2004 @ 01:21 :
Normaal doe ik een cijfer altijd voluit..

Ok thnx..

En waarom is het vreemd dat er maar 2 foutjes instaan? Achja.. ik begrijp ook wel dat k slecht ben.. en t maakt ook niks meer uit.. dit verhaal en alles heeft toch geen nut meer..

Nee, juist de eerste twee zinnen.
En hoezo geen nut meer? Het is een heerlijke bron van vermaak, en dat ik fijn howr

Grim- en hoezo jij slecht? Lees mijn zooi maar eens over

[PooW]

Sorry :$ Dat laatste was een beetje overdreven Maarja.. ik voelde me gewoon ff heel erg klote..

Maar wat bedoel je dan met dat het vreemd is? Omdat het de eerste twee zinnen zijn of omdat je meer fouten verwacht had?

[PooW]

Zodra ze bij de bushalte staan, komt de bus er al aan. Er is veel plaats, dus ze kunnen dicht bij elkaar zitten.Tijdens de rit houdt iedereen zich stil. Ze hebben geen zin om te praten. Geen zin omdat ze weten dat ze hier lange tijd niet meer terug zullen komen. En Jesse is stil, omdat ze het zo rot vindt dat Jente nu echt weggaat. Nog maar een paar uur en dan is hij weg.. Ze voelt de tranen weer in haar ogen komen. Precies op dat moment kijkt Jente haar aan. Hij pakt haar hand meteen stevig vast. "Wat is er, lieverd?" vraagt hij. "Ik vind het zo erg dat je weggaat! Dat laatste maandje is veel te snel gegaan en ik zou echt niet weten wat ik zonder jou moet," snikt ze. Hij slaat zijn armen om haar heen. "Rustig maar," fluistert hij. Als ze net gekalmeerd is, stopt de bus voor het station. Ze staan allemaal op en stappen uit de bus. Het is druk voor het station, wat waarschijnlijk komt omdat de vakantie net begonnen is. Ze lopen snel naar de rij bij de kaartautomaten. Gelukkig hebben ze nog een kwartier voordat de trein komt. Terwijl de minuten verstrijken, wordt de rij steeds korter. Iedereen haast zich naar zijn of haar trein. Johan haalt er één keer vier kaartjes en één keer één kaartje uit. Met de kaartjes in zijn hand, loopt het groepje naar hun perron. Daar is het ook behoorlijk druk, maar dat is best logisch, omdat de trein naar Schiphol gaat. Anja loopt nog even naar de kiosk om wat drinken te halen.

Een paar minuten later zien ze de trein uit de verte aankomen. Ze pakken allemaal hun eigen tas en gaan klaar staan voor de trein. Met een zacht piepend geluid komt hij tot stilstand. De deuren gaan open en er komt een kleine stroom mensen uit. Johan en Anja haasten zich naar binnen, om nog een goede plek te kunnen vinden. Emmely, Jesse en Jente volgen ze maar. Gelukkig vinden ze een plaats voor vier personen naast een plaats voor drie personen, dus ze kunnen weer dicht bij elkaar zitten. Er komen nog een paar mensen de trein in gelopen en dan klinkt het fluitje; de deuren gaan dicht en de trein komt langzaam in beweging. "Kom op jongens, niet zo treurig kijken," zegt Johan, als hij de gezichten van de kinderen ziet. Hij begint meteen een verhaal over hoe mooi Ecuador en Brazilië wel niet zijn en over wat ze daar allemaal kunnen doen. Jesse voelt een steek van jaloezie door zich heen gaan. Kon zij maar in zo'n land wonen.. Al was het maar voor een jaar. Maar nee, dat zouden haar ouders nooit doen. Ze zijn dol op hun eigen huis, in hun eigen stadje. Ondertussen raken ze steeds verder van Nijmegen en steeds dichter bij Schiphol. Steeds dichter bij het afscheid.

Mooi stukje weer, je hebt talent

Ik hoop niet dat je even goed bent in AoE2...

Grim

[PooW]

Thnx Nooit gedacht dat je dat nog eens over mij zou zeggen!

Haha, nee denk het niet

[PooW]

Ok.. niet zo'n boeiend stuk, maargoed.. denk dat het wel goed gaat komen

Ze stappen over in Duivendrecht en vinden weer een paar goede plaatsen. Johan is nog steeds aan het vertellen over Brazilië. Station Amsterdam RAI.. station Amsterdam Zuid WTC, nog ééntje en dan zijn ze op Schiphol. Jesse wordt steeds nerveuzer en knijpt steeds harder in Jente's hand. Ze voelt dat zijn hand nat is van het zweet. De trein rijdt een tunnel in en begint vaart te minderen. Even later stopt hij. Ze zijn er, ze zijn op Schiphol. Ze haasten zich uit de trein en gaan naar boven. Jesse kijkt de grote hal rond. Het is lang geleden dat ze hier geweest is. Johan en Anja lopen vooruit. Ze zoeken de balie waar ze hun tickets af kunnen halen. Ergens achterin vinden ze hem. De vrouw achter de balie overhandigt hen vier tickets. Jesse staart er met een verdrietige blik naar. Hoewel ze weet dat ze niet meegaat, heeft ze het gevoel alsof ze haar ticket vergeten zijn. De tickets worden in een tasje gedaan en ze lopen allemaal verder om in te kunnen checken. Jesse slentert achter de rest aan. Anja kijkt bezorgd om en fluistert daarna iets tegen Johan. Hij knikt. Jesse voelt zich in de steek gelaten, ook al hebben ze niks gedaan. Jente stopt met lopen en wacht tot hij naast Jesse loopt. "Rustig maar, lieverd. Het komt allemaal goed! Over een half jaar zien we elkaar weer en daarna gaan we zo vaak mogelijk naar elkaar toe en als ik afgestudeerd ben kom ik terug naar jou of jij komt bij mij wonen," zegt hij. Jesse kijkt hem met een waterige blik aan. "Ja, maar dat is dan. Ik moet je nu een hele tijd missen en dat kan ik echt niet aan!" antwoordt ze. "Geloof me, het komt allemaal goed. We regelen wel iets, oké?" zegt hij. Jesse knikt langzaam. Jente slaat zijn arm om haar heen en houdt haar de rest van de wandeltocht naar de incheckbalies stevig vast.

Zoo.. heb het even veranderd.. denk dat dit iets beter is dan dat ze allemaal te opgewonden zijn en niks merken Want Jente heeft er door haar ook geen zin in

PooW schreef op 27-08-2004 @ 15:34 :
Ok.. niet zo'n boeiend stuk, maargoed.. denk dat het wel goed gaat komen

Ze stappen over in Duivendrecht en vinden weer een paar goede plaatsen. Johan is nog steeds aan het vertellen over Brazilië. Station Amsterdam RAI.. station Amsterdam Zuid WTC, nog ééntje en dan zijn ze op Schiphol. Jesse wordt steeds nerveuzer en knijpt steeds harder in Jente's hand. Ze voelt dat zijn hand nat is van het zweet. De trein rijdt een tunnel in en begint vaart te minderen. Even later stopt hij. Ze zijn er, ze zijn op Schiphol. Ze haasten zich uit de trein en gaan naar boven. Jesse kijkt de grote hal rond. Het is lang geleden dat ze hier geweest is. Johan en Anja lopen vooruit. Ze zoeken de balie waar ze hun tickets af kunnen halen. Ergens achterin vinden ze hem. De vrouw achter de balie overhandigt hen vier tickets. Jesse staart er met een verdrietige blik naar. Hoewel ze weet dat ze niet meegaat, heeft ze het gevoel alsof ze haar ticket vergeten zijn. De tickets worden in een tasje gedaan en ze lopen allemaal verder om in te kunnen checken. Jesse slentert achter de rest aan. Niemand merkt het, ze zijn allemaal te opgewonden over de reis.

Mooi stukje weer maar, ik moet wel zeggen, wat een kutstations

Grim

[Hamkaastostie]

beters verhaal ik ben beniewd hoe het contact is als hji eenmaal in ( waardan ook zit- k akn geen topografie enzow) maar ik vind wel dat die namen jesse en jente een beetje verwarrend zijn in het begin. en dat kleine broerje zen naam moet je neit altijd een verklein woordje van maken dat is vervelend.

[Dromer_de_kers]

Ik vind het verhaal persoonlijk niet zo. O.a omdat het best cliche is

[PooW]

Ok. Hier een heel nieuw stuk, omdat ik dringend behoefte heb aan kritiek en goede verbeteringen. Naja, kritiek.. andere kritiek dan dat het cliché en voorspelbaar is en dat wéét ik al, maar dat kan me dus even niks schelen

Angstig kijkt ze naar de klok. De tijd dat ze echt afscheid moet nemen, komt snel dichterbij. Ze hebben net een hele tijd in de rij moeten staan bij het inchecken en nu eindelijk zitten ze even wat te eten. Ze voelt dat haar hand iedere minuut steviger vast gehouden wordt. Ze kijkt Jente aan en ziet dat hij ook angstig naar de klok zit te kijken. Nog een half uurtje en dan zal het toch echt moeten gebeuren, denkt ze. "Ik ga je echt missen," fluistert Jente. Hij kijkt haar aan, met een zielige blik. Ze aait even over zijn arm. Ineens denkt ze weer aan haar hamburger, die koud ligt te worden. Ze pakt hem op en begint er langzaam op te kauwen. Van iedere hap probeert ze te genieten. Het is immers voor lange tijd de laatste hamburger die ze samen met Jente en zijn ouders kan eten.
"Jesse? Kom je? We hebben nog tien minuten en de gate is best wel ver. Ze knikt traag. Haar hamburger is bijna op, maar ze heeft geen zin meer. "Gooi hem maar weg," zegt Johan vriendelijk. Snel gooit ze de rest van haar hamburger weg en loopt achter de rest aan. Een paar minuten en gangen later, staan ze eindelijk bij de gate. Er staan nog een paar mensen bij de controle en Johan en Anja gaan er achter staan. Jente kijkt even om zich heen. "Nou, dit is het dan. Dit is de plaats waar we afscheid moeten nemen," fluistert hij. "Jente, kom jij maar als laatste door de gate," zegt Johan, "dan kan je nog even afscheid nemen." Jente pakt Jesse's hand meteen vast en trekt haar een eindje bij de mensen weg. Hij omhelst haar stevig. "Ik ga je zo erg missen!" zegt hij nog eens. "Je neemt toch wel internet hè, zodat we toch nog wel wat makkelijker contact kunnen houden?" vraagt ze. Jente knikt. Ze knuffelen elkaar nog even en zoenen nog een tijdje, tot er omgeroepen wordt dat ze zo aan boord kunnen. "Ik hou van je," zegt hij, terwijl hij al wegloopt. "Ik hou ook van jou," antwoordt Jesse. Ze kijkt hoe zijn tas gecontroleerd wordt en hoe hij door het poortje gaat. Ze zwaaien nog even naar elkaar en dan is het echt voorbij, Jente loopt de tunnel naar het vliegtuig in. Jesse kijkt de tunnel na, op de plaatsen waar ze denkt dat Jente loopt. Ze heeft een grote brok in haar keel. Daarna staart ze naar het vliegtuig. Ergens hoopt ze dat Jente er nog uit komt rennen en zegt dat hij toch niet mee hoeft, maar dat zal nooit gebeuren. De tunnel wordt losgekoppeld van het vliegtuig. Kort daarna komt het vliegtuig in beweging. Langzaam rijdt het naar de landingsbanen. De tranen stromen over haar wangen. Ze blijft het vliegtuig nakijken, tot het nog maar een puntje is. "Je moet hier weg meisje, je hoort hier eigenlijk niet eens te komen," zegt een medewerker. Gewillig laat ze zich meevoeren naar de plaats waar ze wel mag komen. "Zo, je zult je eerst in moeten checken en anders moet je weggaan," zegt hij. Ze kijkt naar zijn gezicht. Het is een oude, chagrijnig kijkende man. Jesse knikt en laat zich op de grond zakken. "Dat was het dan, mijn relatie," fluistert ze.

Ze staart levenloos voor zich uit, de regen in. Naar de regendruppels die over het raam glijden, net als de tranen over haar gezicht. Ze sluit haar ogen. Meteen verschijnt er een beeld van Jente, die in het vliegtuig zit en steeds verder van haar verwijderd raakt. Ze laat een paar harde snikken horen en doet haar ogen weer open. "Gaat het wel meisje?" vraagt een vrouw, die aan de andere kant van het gangpad zit. Jesse schudt haar hoofd. "Wat is er mis?" vraagt de vrouw bezorgd. Ze staat op. "Mag ik tegenover je komen zitten?" Jesse knikt. Terwijl de vrouw haar spullen pakt en komt zitten, begint Jesse te vertellen over Jente.
"Ach meisje, het zal nu wel even moeilijk zijn, maar wat heb je nou aan zo'n jongen die zo ver van je vandaan woont? Je zal hem niet vaak zien! Geloof me, je vergooit je jeugd als je je aan hem vast blijft klampen. Je kan toch veel beter jong zijn, lekker uitgaan, naar jongens kijken! Doen wat al die andere meisjes doen. Anders zal jij altijd alleen blijven staan als al je vriendinnen een vriendje hebben. Jij zal degene zijn die je eenzaam gaat voelen. Meid, er zwemmen nog veel meer vissen in de zee dan alleen Jente. Het zou veel beter zijn als je je eerst nog jong gedraagt en als jullie oud genoeg zijn elkaar weer opzoeken en bij elkaar in de buurt gaan wonen," zegt de vrouw, "Is dit trouwens jouw station niet?" vervolgt ze. Jesse kijkt naar buiten en knikt. "Nou kijk maar wat je ermee doet, ik hoop dat je iets aan mijn advies hebt," zegt de vrouw. Ze pakt Jesse's hand en schudt hem even. "Dag meisje!" roept ze Jesse na. Verward denkt Jesse aan de woorden die de vrouw net zei. Ze had wel een beetje gelijk, maar ze kon haar belofte toch niet zomaar breken? Ze zou Jente trouw blijven! En Jente kon er ook niks aan doen dat hij naar Ecuador moest verhuizen! Ze schudt haar hoofd. Nee, ze wordt liever zo'n meisje zoals die vrouw net zei, dan dat ze Jente zou kwetsen.

Ze trekt de deur achter zich dicht en loopt meteen naar boven. Langzaam laat ze zich op haar bed zakken. De tranen stromen weer over haar wangen. Ze sluit haar ogen en denkt aan Jente, aan hoe hij wegliep. Aan de mooie momenten die ze samen hadden, de ontmoeting en alle andere dingen die ze samen deden. Ineens wordt ze opgeschrikt door het deuntje van haar telefoon. Ze pakt hem van haar nachtkastje en kijkt wie het is: Tessa. "Hey Tes," probeert ze zo vrolijk mogelijk op te nemen. "Hey Jes! Jente is nu echt weg hè? Ik vind het ook echt jammer voor je," antwoordt Tessa. "Dank je," zegt Jessie. "Heb je misschien zin om vanavond naar dat feest van Michelle te gaan? Het zal je vast wel goed doen!" stelt Tessa voor. "Hmm.. nou, oké. Maar niet te lang hè?" antwoordt Jesse. "Nee, niet te lang. Kom je dan ook bij mij slapen?" vraagt Tessa. "Oké, is goed. Ik kom om zeven uur. Tot vanavond," zegt Jesse. "Oké! Tot vanavond," zegt Tessa. Jesse kijkt naar haar telefoon. Wat had ze nou weer gedaan! Jente is net weg en meteen gaat ze feesten. Zuchtend staat ze op en loopt ze weer naar beneden. Haar moeder staat in de keuken het eten klaar te maken. "Hey Jes, hoe was het gisteren en vandaag?" vraagt ze. "Ging wel," antwoordt Jesse, "ik ga vanavond naar Tessa, we gaan samen naar de stad. Oké?" "Natuurlijk is dat oké! Zou je de tafel even willen dekken?"

Twijfelend kijkt ze naar de bel. Zal ze hem indrukken, of zal ze wegrennen? Ze drukt er snel op. Nu moet ze wel blijven, Tessa zal toch al weten dat zij het is. Tessa doet de deur al open. "Jesse! Kijk eens naar mijn nieuwe rokje! Heb ik vandaag gekocht," zegt Tessa enthousiast, terwijl ze rondjes voor Jesse draait. "Mooi hoor," zegt Jesse. Trots trekt Tessa de deur verder open, zodat Jesse naar binnen kan komen. "Er gaan echt zoveel mensen komen vanavond! Ik hoop dat er nog een paar leuke jongens komen, dan kunnen we samen op jacht," zegt Tessa, met een vrolijke glimlach naar Jesse, die meteen boos terugkijkt. "Sorry! Ik bedoelde dat jij mij ging helpen! Ik ben ook wel weer eens toe aan een vriendje," verbetert Tessa zich snel. Jesse knikt een keer.
Op Tessa’s kamer aangekomen, laat Jesse zich meteen vallen op één van de twee matrassen die al klaar liggen. "Wat wil je gaan doen, eerst nog even praten of meteen naar het feest?" vraagt Tessa. Jesse haalt haar schouders op. "Doe maar eerst naar het feest, daarna kunnen we altijd nog praten," antwoordt ze. Tessa trekt haar jas aan. "Oké, kom je dan?" Jesse staat op en loopt achter Tessa aan de trap af. Tessa schreeuwt nog even een 'dag mam' naar haar moeder, die in de kamer tv zit te kijken.

Ze zetten hun fiets bij de andere fietsen en bellen aan. Al snel vliegt de deur open en een enthousiaste Michelle staat in de opening. "Kom binnen! Bijna iedereen is er al," zegt ze, terwijl ze naar de fietsen gebaart. De meisjes lopen naar binnen en hangen hun jas aan de kapstok. Jesse kijkt de kamer in, recht in het gezicht van Jeroen. Hij glimlacht en komt op haar af. "Hey lieverd, ik heb gehoord dat je vriend nu echt weg is?" vraagt hij. Ze knikt even. "Dan zal je nu zeker niet zoveel zin hebben in een feest?" vraagt hij. Ze kijkt hem even aan. "Eigenlijk niet nee, maar Tess heeft me overgehaald," antwoordt ze. "Ik vind het wel leuk dat je er bent. Ik zal je wel opvrolijken," biedt hij aan. Ze haalt haar schouders op en loopt de kamer in, naar waar Tessa staat. Meteen komt hij haar achterna. "Zal ik even wat drinken voor je halen?" vraagt hij vriendelijk. "Ja, is goed, doe mij maar een baco. Tess, wat wil jij?" antwoordt ze. Hij kijkt haar even verbluft aan, maar loopt na het antwoord van Tessa toch naar de tafel met drinken. "Ooh, hij ziet je echt wel zitten," zegt Tessa vrolijk. "Helemaal niet," antwoordt Jesse. "Echt wel, ik durf er al mijn geld op te verwedden dat jullie binnenkort een nieuw stelletje zijn," lacht Tessa. "Je hebt niet eens geld, dus dat zegt niks," zegt Jesse. Op dat moment komt Jeroen terug, met drie drankjes in zijn handen. Hij deelt ze uit en gaat dicht bij Jesse staan.

Ze kijkt even naar hem, bedankt hem en draait zich dan weer om naar Tessa. "Hoe is jullie laatste dag eigenlijk gegaan?" vraagt die aan haar. Jesse, blij dat ernaar gevraagd wordt, begint meteen alles te vertellen. Ze hoopt dat ze Jeroen ermee wegjaagt, zeker als ze het romantischer maakt dan het was, maar dat lukt niet. Hij loopt alleen een keertje weg om weer drinken te halen en blijft de rest van de tijd bij ze staan. Als ze klaar is met vertellen legt hij een arm om haar schouders. "Het moet vast een moeilijke nacht geweest," fluistert hij in haar oor, terwijl hij een lok haar erachter veegt. Ze voelt zich rood worden en knikt snel. "Het is erg jammer dat hij weg is, maar gelukkig heb je wel fijn afscheid genomen, hè!" zegt Tessa snel om haar vriendin te redden. "Ja, daar ben ik echt blij om, het was echt zo fijn! Nu weet ik zeker dat we elkaar nog lang niet zullen vergeten," antwoordt Jesse. Als Jeroen zijn arm wegtrekt, kijkt ze haar vriendin dankbaar aan. Hij kijkt teleurgesteld naar de tafel met drinken. "Ik ga nog wel even wat halen," zegt hij tegen de meisjes. Hij draait zich om en loopt in de richting van de tafel. "Oh, daar is Niels! Ik ga even bij hem kijken hoor," zegt Tessa, als ze een jongen in het oog krijgt. Zonder te wachten op een antwoord, loopt ze weg. Verdwaasd blijft Jesse achter. Jeroen keert terug met drie drankjes in zijn handen. "Waar is Tessa?" vraagt hij. "Die zag een jongen en is daar bij gaan staan," antwoordt ze. Jeroen zucht opgelucht. Hij geeft haar één van de glazen. "Wat doen we met de derde?" vraagt hij. "Is het goed als ik die neem?" "Ja, natuurlijk," hij geeft het andere glas ook aan haar. In twee slokken slaat ze beide glazen achterover. Hij kijkt haar verwonderd aan. "Wel een beetje rustig aan doen hè, ik wil niet dat je dronken wordt!" zegt hij. Ze haalt haar schouders op. "Wat maakt dat nou weer uit?" en ze loopt zelf ook naar de tafel.

Wankelend loopt ze over straat. Ze voelt dat Jeroen zijn arm weer om haar heen geslagen heeft, deze keer om haar te ondersteunen. "Oh meisje toch, ik zei nog dat je niet te veel moest drinken en moet je nu kijken! Ik weet niet waar je woont, maar ik woon hier in de buurt dus ik neem je eerst mee naar mijn huis," zegt hij. Ze heeft een smerige smaak in haar mond en merkt dat haar kleren vies zijn. "Heb ik.. overgegeven?" vraagt ze. Hij knikt met een ernstige blik en geeft haar een kauwgompje. "Hier, om de smaak een beetje weg te laten gaan." Dankbaar doet ze het in haar mond en begint erop te kauwen. Even later stopt hij voor een huis. "Hier is het," maakt hij haar duidelijk. Hij stopt de sleutel in het gat en draait de deur van het slot. "Jeroen! Ben je nu al thuis?" klinkt er een stem vanuit de woonkamer. Hij stuurt haar door naar waar de stem vandaan kwam. "Oh, hallo meisje. Wat zie jij eruit zeg! Ben je ziek geworden?" vraagt een mooie vrouw, die waarschijnlijk zijn moeder is. "Ze is verdrietig en heeft daarom een beetje teveel gedronken op het feest. Ik heb haar maar hier naartoe genomen, dit is dichterbij en ik weet niet waar ze woont. Misschien kunnen we haar schoonmaken, of kleren van Karlijn geven," antwoordt Jeroen voor haar. "Ja, ik denk dat we haar beter andere kleren aan kunnen geven. Ga het maar even aan Karlijn vragen, als ze wat kleren heeft kan dit meisje meteen onder de douche," stelt zijn moeder voor. "Zal ik doen. Ze heet trouwens Jesse," zegt hij. Hij duwt zachtjes in haar onderrug, zodat ze in de richting van de trap loopt. Op de bovenverdieping aangekomen, klopt hij op een deur.
Zijn zus, Karlijn, opent de deur. "Heb jij misschien wat kleren voor haar?" vraagt hij, terwijl hij naar Jesse wijst. "Oh, natuurlijk! Ik zal even iets pakken," zegt ze. Ze verdwijnt haar kamer in en komt terug met een stapeltje kleren. Ze drukt het in Jeroen zijn armen. "Alsjeblieft! Is dat je nieuwe vriendin? Blijft ze slapen vanavond?" vraagt ze nieuwsgierig. Jesse begint te grinniken. "Nee, ze is dronken en ik nam haar mee naar huis om haar bij te laten komen, maar misschien kan ze wel beter blijven slapen," antwoordt Jeroen. Hij kijkt bezorgd naar haar. "Ik ga haar snel laten zien waar de douche is," zegt hij tegen zijn zus. Ze lacht even naar Jesse en doet haar deur weer dicht.
Opgefrist stapt Jesse de kamer van Jeroen in. "Gaat het alweer beter?" vraagt hij. Ze knikt. "Ik heb net wel weer overgegeven, maar nu gaat het wel goed," antwoordt ze. "Je kan volgens mij echt beter hier slapen, dan breng ik je morgen wel naar huis. Vind je dat goed?" "Ja, ik bel mijn moeder wel even." "Oké, dan regel ik nog een pyama bij Karlijn!"
Na het gesprek met haar moeder, komt Jeroen terug met een pyama in zijn armen. "Trek dit maar even aan, dan verschoon ik het bed even voor je," zegt Jeroen. Ze loopt weer naar de badkamer en kleedt zich daar om. Als ze terugkomt ligt er een schoon dekbed op het bed en liggen het oude kussen en dekbed op de grond. "Waar ga jij dan vannacht slapen?" vraagt ze. "Ik slaap wel op de bank. Je vindt het nu wel, hè? Als je denkt dat het nodig is, moet je maar even een emmer uit de badkamer halen. Ga nu maar lekker slapen, welterusten," zegt hij, voordat hij de kamer uitloopt. Jesse laat zich op het bed in de vreemde kamer zakken. Ze voelt zich weer een beetje draaierig worden. Snel stopt ze zich onder de dekens en doet haar ogen dicht. Vanwege de drank is ze al snel in een diepe slaap.
Ze schrikt wakker van het geluid van haar telefoon. Er komt een smsje binnen. Ze kijkt naar de tijd en merkt dat het bijna elf uur is. Ze opent de sms. 'Hey lieverd, ik sta nu voor mijn nieuwe huis. Ik mis je nu al ontzettend erg, kon je maar mee schat! Ik hou heel veel van je, dikke kus, Jente.' Ze krijgt tranen in haar ogen. Ineens komen de gedachten aan Jente terug. 'Waar ben ik eigenlijk?' vraagt ze zich af. Ze kijkt rond door de kamer, maar herkent hem niet. Dan valt haar oog op een foto van Jeroen en zijn zus. Ze schrikt, een gevoel van schuldigheid overvalt haar. Jente is nog niet eens een hele dag weg en ze heeft al bij een andere jongen geslapen! Even is ze bang dat Jente erachter kan komen, maar die gedachte schudt ze snel van zich af. Ze stuurt een lief berichtje terug en gaat dan uit bed. Na een bezoekje aan het toilet, loopt ze naar beneden. Jeroen en zijn moeder zitten al in de keuken. "Goedemorgen, wil je ook wat eten, of ben je nog een beetje ziek?" vraagt zijn moeder vriendelijk. "Ik heb niet zo'n honger, dank u wel," antwoordt ze. "Wil je nog even blijven, of zal ik je meteen naar huis brengen?" vraagt Jeroen. "Ik wil liever meteen naar huis, sorry," antwoordt ze. "Oké, ik pak mijn jas even, kleedt jij je dan snel om? Je kan mijn zus haar kleren wel weer aan, die liggen nog op mijn kamer," zegt hij.
Even later staan ze samen voor haar huisdeur. "Zo, hier woon je dus," zegt hij.