Haaaj...hier weer ff een klein stukje!
De dag vóór de begravenis is alles geregeld. Ze hebben Fenna in een witte kist gelegd. Voor de boeketten zijn veel rode en witte rozen gebruikt. Omdat Fenna dol was op paarden, heeft Britt geregeld dat Fenna wordt vervoerd in een eenvoudige witte koets met twee witte paarden ervoor. Een klasgenoot van je Britt, Jessie, had haar de koets en de paarden aangeboden. Jessie's vader werkt namelijk bij een bedrijf dat lijkwagens en andere vervoersmiddelen voor begravenissen en crematies verzorgt.
De deurbel gaat, en Britt loopt naar de deur om hem te openen. Het is Alec.
'Hee Britt, mag ik binnenkomen?' vraagt hij. Britt knikt, en doet een stap opzij, zodat hij naar binnen kan gaan.
'Hoe gaat het met je?' vraagt hij, terwijl hij z'n jas aan de kapstok ophangt. Britt haalt haar schouders op.
'Met mijn moeder gaat het slecht. Ze is aan de medicijnen en ze ziet me niet meer staan. Ze is heel erg in de war.' zegt Britt. Alec kijkt haar aan.
'Dat vroeg ik niet, ik vroeg hoe het met jou ging.'
Britt begint te huilen.
'Ik weet het ook allemaal niet meer hoor! Mama ziet me niet meer staan en denkt dat ik het helemaal niet erg vindt dat Fenna dood is!' schreeuwt Britt.
'Kom, we gaan even zitten.' zegt Alec. Samen lopen ze naar de kamer. Alec schenkt een glas water voor Britt in, en geeft het aan haar.
'Drink dit eerst maar even op.' zegt hij. Met kleine slokjes drinkt Britt het glas leeg. Als ze het op heeft, zet ze het met een klap op tafel.
'Ik weet het niet meer hoor. Hoe moet het nou verder? Hoe moet het morgen met de begrafenis? Ik weet zeker dan mama dat niet aankan.' Britt zucht.
'Je moeder is heel erg in de war, ze kan het nog niet allemaal bevatten denk ik. Dat gaat over Britt. Het duurt een tijd, maar dan wordt het minder. Echt, geloof me. Britt kijkt Alec aan.
'Alec, ik wil je wat vragen. Zou je met mij mee willen morgen naar de begrafenis? Ik wil niet dat het lijkt alsof ik je gebruik ofzo, maar ik wil graag iemand die mij steunt. Papa moet er voor mama zijn.' Britt slaat haar ogen neer.
'Natuurlijk ga ik met je mee, daar was ik al vanuit gegaan!' Alec glimlacht naar Britt, en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Britt leunt tegen Alec aan.
'Het lijkt zolang geleden dat ze hierboven ziek op bed lag. En het lijkt nog langer geleden dat ik voor het laatst ruzie met haar maakte. Ik begrijp het nog steeds niet. Ze moet toch pijn gehad hebben? Waarom liet ze dat niet merken?'
'Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.' zegt Alec. Hij kijkt op zijn horloge.
'Ik moet gaan, ik moet werken. Ik ben hier morgen om half één.' Alec staat op.
'Blijf jij maar zitten.' zegt hij als Britt op wil staan. Alec loopt de kamer uit en een paar seconden later slaat hij de deur achter zich dicht. Britt hoort niks anders dan de stilte van het lege huis.
Het is midden in de nacht als Britt wakker wordt van geschreeuw. Ze gaat op haar rug liggen en probeert te luisteren wat er gezegt wordt. Haar ouders zijn op de kamer van Fenna. Britt hoort dat haar moeder overstuur is, en dat haar vader haar probeert te kalmeren.
'Als ze morgen wordt begraven dan zie ik haar nooit meer! Ik wil haar hier houden, ze mag niet weg, dat mag niet, hoor je me?!' Britt kan het geschreeuw van haar moeder niet langer aanhoren en loopt naar de kamer van Fenna. Voor de deur blijft ze staan.
'Lieve schat, luister nou even naar me. Fenna is er niet meer, ze is dood en ze komt niet meer terug. Het is verschrikkelijk, heel verschrikkelijk, maar hiermee krijgen we Fenna niet terug. We geven Fenna de rust die ze nodig heeft. Alsjeblieft Marlies, luister nou.' Britt hoort hoe wanhopig haar vader is. Zonder er bij na te denken doet Britt de deur van Fenna's kamer open en stapt naar binnen.
'Britt, lieverd, ben je wakker geworden? Er is niks aan de hand, ga maar weer slapen.' zegt Britt's vader.
'Er is niks aan de hand?' schreeuwt Britt moeder. 'Niks aan de hand? Er is vanalles aan de hand! Fenna wordt morgen van ons weggenomen en ik laat het niet gebeuren! Echt niet!'
Mama, is echt overstuur, zo heb ik haar nog nooit gezien, denkt Britt.
'Ja wat sta je daar nou te kijken? Je vindt het helemaal niet erg he, dat Fenna morgen begraven wordt! Wat denk je, lekker alle aandacht voor mij alleen? Nou, ik dacht het niet!' Britt's moeder is lijkbleek. Britt rent de kamer uit en gaat huilend in bed liggen. Ze hoort dat haar vader moeite heeft om haar moeder in bed te krijgen. Ze zal wel medicijnen krijgen, denkt Britt. Na tien minuten is het rustig en komt Britt's vader haar kamer binnenlopen.
'Het spijt me lieverd. Ik weet ook niet wat er met mama aan de hand is. Het spijt me zo ontzettend dat ze zo tegen je doet.' De tranen staat in zijn ogen.
'Pap, daar kan jij niks aan doen. We moeten toch proberen er zo goed mogelijk voor mama te zijn. Morgen vooral. We redden het wel pap.' Britt geeft haar vader een knuffel.
'Ik hou van je pap.'
'Ik ook van jou.'
__________________
marit. 18 jaren. 1730 mm. blauwe ogen. "rood". nadenkend. betrouwbaar. dromerig. heus lief. soms ook niet. vaak vrolijk. vaak niet. gewoon, 'n mens.
Laatst gewijzigd op 17-10-2003 om 14:02.
|