Moeizame relatie met scriptiebegeleider

[Huppeldepups]

Hallo allen,

Sinds een flinke tijd ben ik bezig met mijn masterscriptie. Ik studeer Nederlands en mijn bachelorscriptie ging me heel makkelijk af - met mijn masterscriptie ligt het helaas anders. Mijn scriptiebegeleider en ik kunnen heel moeilijk met elkaar door een deur. Dat ligt, denk ik, aan ons beiden.

Ik had in eerste instantie een onderwerp gekozen, maar daarvoor kon ik niet genoeg wetenschappelijke literatuur vinden, dus ben ik na een halfjaar van onderwerp veranderd. Daarbij dacht ik makkelijk over het schrijven, ik had mijn bachelorscriptie immers ook binnen twee weken geschreven, dus ik begon laat en maakte de tekst weer binnen twee weken af. Ik leverde het bij haar in en sprak met haar af. Ze was erg kwaad op me, zei dat de tekst ver beneden de maat was en dat ik in een keer een pak papier op haar bureau had gedumpt. Zelf had ik niet het idee dat het zo slecht had gedaan, maar ze had wel gelijk dat mijn aanpak niet erg netjes was geweest. Ik heb mijn gemeende excuses aangeboden en toegegeven dat ik niet goed zat.

Ik moest toen een jaar langer doorstuderen. Daar baalde ik van, maar tegelijkertijd gaf het me de mogelijkheid om me nu volledig op mijn scriptie te storten. Mijn begeleider zei dat we met een schone lei konden beginnen en daar was ik blij om. 'Schrijf eerst je inleiding maar,' zei ze in september, 'dan zien we van daaruit wel verder.' Dus dat heb ik gedaan. Toen ik daarna bij haar kwam, was ze er weer erg negatief over. Het stond vol taalfouten, de zinnen liepen niet goed, en ze gaf me allerlei suggesties om de tekst te verbeteren. Die heb ik aangenomen en ik heb het herschreven. Maar dat proces heeft zich daarna nog zes keer herhaald. Alles wat ik schreef was bagger, niets deugde. Soms streepte ze zelfs dingen door die ze bij het vorige gesprek zelf had voorgesteld en ik raakte steeds meer gedemotiveerd. Haar opmerkingen waren vaak meer van cosmetische aard, dan inhoudelijk en ze zei niet een keer dat de tekst, op wat voor manier dan ook, was verbeterd. Ik heb die rotinleiding dus zeven keer opnieuw geschreven.

Verder ben ik, binnen de universiteit en de rest van de stad, een beetje bekend als creatief schrijver. Ik verdien er een beetje geld mee. Wat ik het allerliefst zou willen doen, is boeken schrijven. Dat weet mijn scriptiebegeleider. Op onze voorlaatste bijeenkomst zei ze tegen me: 'Weet je, jij denkt dat je kan schrijven. Maar je kan het helemaal niet.' Hoewel ik goed tegen kritiek kan, voelde dat als een persoonlijke aanval.

Ik heb haar daarna nog eenmaal gesproken en ik stond te trillen op mijn benen. Daar was een tweede begeleider bij - dat heeft mijn scriptiebegeleider zelf voorgesteld. Mijn inleiding is nu nog steeds niet goedgekeurd, maar ze zeiden dat ik maar moest doorgaan en mijn theoretisch kader moest gaan schrijven. Dat ben ik nu aan het doen en ik heb het bijna af, maar ik schrijf twijfelend en ontzettend kritisch. Ik ben steeds bang om taalfouten te maken. Bovendien zie ik niet eens welke taalfouten ik maak. Toen ik haar daar naar vroeg, kon ze maar een fout aanwijzen. Telkens wanneer mijn scriptie ter sprake komt bij mijn familie, kan ik wel in janken uitbarsten. Het voelt alsof ik niet tegen de taak ben opgewassen.

Verder zat ze laatst in de jury van een schrijfwedstrijd waaraan ik meedeed. Die heb ik niet gewonnen, want mijn tekst getuigde van 'nipt voldoende taalvaardigheid'. Daar was het dus weer - ik ben blijkbaar geen goede schrijver. Terwijl ik toch al contact heb met uitgevers en een paar wedstrijden heb gewonnen.

Het is nu niet langer zakelijk meer, maar persoonlijk. Normaal gesproken word ik strijdlustig als iemand zegt dat ik iets niet kan ('ik zal je eens laten zien'), maar van mijn scriptiebegeleider word ik een slappe theedoek. Steeds vaker komt de gedachte omhoog om het bijltje erbij neer te gooien en gewoon op te geven. Of om een andere master te kiezen. Ik ben in 2013 begonnen met mijn eenjarige master en inmiddels is het bijna 2016 (met een tussenjaar om te werken en te schrijven). Misschien is het afronden van een master gewoon te hoog gegrepen voor mij.

Ik heb dus niet zozeer een vraag, maar ben misschien op zoek naar mensen met een soortgelijke ervaring of wat advies. In ieder geval wil ik mijn ei even kwijt. Bedankt voor het lezen.

Vriendelijke groet,
Huppeldepups

[Axel11]

Heb je hierover al eens gesproken met de studieadviseur van je opleiding? En/of met een lid van de examencommissie? Beide kunnen niet alleen je adviseren, maar ook bemiddelen tussen jou en je scriptiebegeleider.

Misschien heeft het zin eens met alleen je tweede begeleider te praten?

En heb je toevallig wellicht iemand anders op het oog als eerste scriptiebegeleider?

[Huppeldepups]

Dat heb ik nog niet gedaan, maar ik denk wel dat ik een gesprek met mijn studieadviseur ga aanvragen. Ik ben alleen een beetje bang dat de situatie dan verslechtert.

Met mijn tweede begeleider, die ik dus sinds kort heb, kan ik beter opschieten. Ik zat ook al te denken dat ik misschien mijn theoretisch kader eerst alleen naar haar kan opsturen.

[Axel11]

Huppeldepups schreef:

Dat heb ik nog niet gedaan, maar ik denk wel dat ik een gesprek met mijn studieadviseur ga aanvragen. Ik ben alleen een beetje bang dat de situatie dan verslechtert.

Kan niet heel veel slechter toch

Met mijn tweede begeleider, die ik dus sinds kort heb, kan ik beter opschieten. Ik zat ook al te denken dat ik misschien mijn theoretisch kader eerst alleen naar haar kan opsturen.

Lijkt me een prima mogelijkheid. Zou haar wel eerst even polsen voordat je meteen een stuk/document opstuurt. Wellicht dat de studieadviseur je hierbij ook kan helpen.

[Huppeldepups]

Je hebt helemaal gelijk. Ik zat erover te twijfelen, maar ik ga zsm een afspraak met mijn studiebegeleider maken.

Hè bedankt, ik voel me een stuk beter!