Oud 07-12-2008, 23:26
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Het concept is dat er bij een titel een verhaal geschreven wordt door iemand, waarna de schrijver een nieuwe titel verzint voor de volgende schrijver.
Een regel die de vorige keer erg handig bleek: als je het verhaal gaat schrijven, roep dan: "Los!" zodat er niet meerdere mensen tegelijkertijd met het verhaal bezig zijn.

Ik zal de eerste titel noemen:
De jeugdherberg

En voor een voorbeeld nog het eerste speltopic: klik!
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 07-12-2008, 23:26
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Los!
Met citaat reageren
Oud 07-12-2008, 23:41
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
De Jeugdherberg

Ergens in het Maastrichtse gebergte staat een jeugdherberg. In die jeugdherberg is een trap, en boven die trap hangt een enorme landkaart, waarop met rode stift de plaats is aangegeven waar ik geboren ben. Ik ben Anna en dit is mijn verhaal.
Toen ik zestien jaar geleden op de plaats geboren werd, die nu gemarkeerd wordt door een rode stift, in een kraamkamer in het ziekenhuis van Geleen Oost, had ik nog geen idee wie ik was of wat ik hier deed. Ik had nog niet eens een naam. Ook was ik mij er niet van bewust, dat ik in die kamer waar ik ter wereld kwam, nooit terug zou keren.
Twee jaar later wist ik meer, maar nog steeds te weinig. Ik reed van de heuvel af, over een grindpad, recht de brandnetels in. Zo leerde ik dat brandnetels prikken. Ook leerde ik dat bijen prikken, toen ik een bijtje naar een mooier bloemetje wilde transporteren. Ik heb leren lopen, praten, lezen, schrijven, tekenen, zingen, vergelijkingen met twee onbekenden oplossen, van bladmuziek spelen, handlezen, ruzie maken, roken, drinken, vrijen, schilderijen analyseren, landmeten.
Dat laatste staat het meer in verbinding met mijn geboorte dan al deze andere zaken. Het was misschien allemaal erg nuttig om te leren, leuk om te leren, leerzaam om te leren, maar landmeten heeft me teruggebracht naar mijn geboorte.
Twee jaar geleden hebben we in twee weken alle theorie van het landmeten en de cartografie onderwezen gekregen, waarna we met de klas in een bus stapten om in de bergachtige rimboe van Maastricht weer uit te stappen. We zetten onze spullen neer op de parkeerplaats en gingen lopen, over smalle bergpaadjes en door bossen waar soms het pad geheel ophield te bestaan. De omgeving was wijds en droog, nergens aan bleek dat we nog in Nederland waren. Ik weet zeker dat er op zijn minst elfen en bosnimfen zaten, en misschien ook wel bergtrollen en weerwolven. Hoewel ik dat niet écht zeker weet, maar ik voelde het wel.
Om de dertig meter stond een kruis. Van een van wilgetenen gevlochten kruisje in het bos tot een crucifix met bloemenkransen eromheen. Bij elk kruis heb ik gebeden. De hele weg heb ik gezongen.
De herberg had een groot landgoed; het was de bedoeling dat wij dat die week in kaart zouden brengen. Maar speerwerpen was met sjaloms veel leuker dan landmeten. Het volleybalveld was om te volleyballen en niet om te tekenen. En de jeugdherberg was zo uitnodigend wanneer de gure wind ons door de leden joeg.
De leren banken om het haardvuur, de witte piano, de zwarte lijsten om de mysterieuze schilderijen, het gaf me het gevoel dat we niet alleen in een andere streek waren, maar in een andere tijd, in een andere wereld. Het is eigenlijk de enige tijd geweest dat ik iedereen uit mijn klas mocht. We ontbeten buiten en de rest van de dag zaten we binnen. De muggen hielden ons daar. De houten balken kraakten en de stapelbedden waren te smal en te hard. Soms viel het licht uit, maar dat gaf niet, want dan was het haardvuur al ontstoken en vergaarden we ons eromheen. We steilden het haar van een jongen die altijd krullen had gehad, en hoewel hij er eerst om moest huilen, besloot hij later om dit voortaan steeds te doen voor optredens. De douches waren heerlijk ruim en daarom altijd bezet, de toiletten waren koud en er was geen licht, daarom zat daar haast nooit iemand.
En in deze euforie heb ik, in het voorbijgaan, terwijl ik op de trap vreselijk in de weg stond, de landkaart van de omgeving bestudeerd. En ik vond Geleen. En ik vond het oosten. En ik vond het Wilhelminaziekenhuis. Ik had een rode pen, en ik heb mijn geboorteplaats vereeuwigd. Deze jeugdherberg draagt het bewijs van mijn bestaan. Na mijn dood, zal mijn geboorte voortleven.




De nieuwe titel wordt: Zelfs als het ooit weer licht wordt

Laatst gewijzigd op 07-12-2008 om 23:50.
Met citaat reageren
Oud 08-12-2008, 13:35
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Ik geloof dat ik het punt van het verhaal niet helemaal snap, wat is er nu zo boeiend aan dat er in een of andere jeugdherberg een kaart hangt waarop Geleen-oost staat, er zijn toch wel meer kaarten? Of was het idee dat dit gewoon een stukje was waarin je je vooral concentreerde op wat leuke zinnen en gedachtes? Dat met dat prikken vind ik bijvoorbeeld wel leuk. En ik moest lachen om 'Ik ben Anna en dit is mijn verhaal'. Of is ze geadopteerd en moet dat blijken uit dat ze eerst nog geen naam had? Je moet een beetje oppassen met heel lange bijzinnen, zoals hier:
Citaat:
Toen ik zestien jaar geleden op de plaats geboren werd, die nu gemarkeerd wordt door een rode stift, in een kraamkamer in het ziekenhuis van Geleen Oost, had ik nog geen idee wie ik was of wat ik hier deed.
En wat bedoel je met sjalom, is dat niet een hebreeuwse groet

(nee, geen los, te druk!)
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 08-12-2008, 20:59
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Een sjalom is een rood-wit gestreepte paal die je gebruikt bij landmeten en ook bij hoogtemeten.


Het is autobiografisch. En ik vind het wel een leuk gegeven dat ik op die enorme landkaart mijn geboorteplaats heb aangestreept.
Met citaat reageren
Oud 09-12-2008, 09:40
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Zou het dan niet moeten zijn: Met sjaloms was speerwerpen leuker dan landmeten? Of iets dergelijks?
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 09-12-2008, 15:45
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Ja misschien wel ^^ Ik zal het even herzien!
Met citaat reageren
Oud 12-12-2008, 15:22
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Zelfs als het ooit weer licht wordt

Ja, wat dan? Dan is er natuurlijk nog steeds niets veranderd. Ik hoor je tegensputteren, maar houd jij je mond maar dicht. Jij hebt al genoeg schade aangericht. Zelfs als het ooit weer licht wordt, komt dit nooit meer goed. Dan zal zij nog altijd daar beneden liggen. Dood, ja. God is het licht in de duisternis en Jezus stond na een paar dagen gewoon weer op uit zijn graf, maar dat zal bij haar heus niet gebeuren. Voor haar is het leven definitief voorbij en dat is jouw schuld.
Hoezo, dat is ook een beetje mijn schuld? Dat is helemaal niet mijn schuld. Ik heb dat meisje nooit in levende lijve ontmoet, terwijl jij haar toch zeker een paar seconden hebt gezien. Maar misschien heb je gelijk en heb je haar helemaal niet gezien. Dat lijkt me nu ook precies het probleem. Jij had haar moeten zien. Ik had mijn ogen dicht, ik was aan het slapen. Tot die klap kwam en zij zo over de vangrail gelanceerd werd. Jouw woorden, want ik keek eerst de verkeerde kant op. De bergwand ziet er bijzonder aantrekkelijk uit vandaag. Een stuk veiliger dan de afgrond aan de andere kant.
Waarom zou het mijn taak zijn om jou alert te houden? De taakverdeling is veel simpeler dan dat. Degene achter het stuur, heeft het stuur in handen en daarmee een zekere verantwoordelijkheid, degene op de passagiersstoel, zit op de passagiersstoel en laat zich vervoeren. Nee, die verantwoordelijkheid erken jij inderdaad niet, nu je de schuld op mij probeert af te schuiven. Nog even en je gaat nog zeggen dat het haar eigen schuld was. Had ze maar niet aan de kant van de weg moeten lopen, vlakbij zo’n enge afgrond. Had ze maar niet in het donker op weg moeten gaan naar haar koeien die hier waarschijnlijk ergens verdwaasd rondlopen en ernaar smachten om gemolken te worden. Dat gaat voorlopig in elk geval niet gebeuren. De koeien zullen moeten wachten, maar dat is het ergste niet.
Wat zit je toch steeds over dat licht te zaniken, je hebt toch koplampen. Nee, aan lantaarnpalen doen ze hier niet, het is hier geen België. Wat bedoelde je nu eigenlijk, wat wilde je eigenlijk zeggen? “Zelfs als het ooit weer licht wordt, vinden ze haar nooit terug.” Oké, ik had dus reden genoeg om je in de rede te vallen. Natuurlijk zullen ze haar vinden, wat denk jij dan? Dat meisje heeft een hele oude grootmoeder en die zal het melden bij de politie en dan zullen ze hier het hele gebied uitkammen. Met honden en helikopters, net zolang tot ze haar gevonden hebben. Als het erg lang duurt, richten ze een stichting op zodat er altijd genoeg geld zal zijn om door te zoeken. Dat meisje wordt de nieuwe Natalee, of de nieuwe Madeleine. Daar kun jij niets meer aan veranderen. Het zou nobel van je zijn als je nu meteen doorreed naar het politiebureau, dan kan dat geld ook bespaard worden en gebruikt worden voor nuttige doeleindes, zoals het maken van een deeltjesversneller. Daar zijn ze hier heel goed in.
Ga je nu huilen? Heel goed dat je moet huilen. De politie zal het fijn vinden als je meteen berouw toont. Zodra we daar zijn, kan ik ook wel even huilen, als je dat wilt. Zie je, ik wil je best helpen, als je maar normaal doet.
Wat zit je nu raar naar me te kijken? Misschien moet je even gaan zitten, je ziet ineens zo bleek. Dat is helemaal niet vreemd hoor, je hebt tenslotte net iemand vermoord. Ik weet ook wel dat je niet zo kwaad bent als je doet, zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten. Wat zeg je? Het meisje is zojuist weer naar boven geklommen?

Wat ben jij toch ook een ongelooflijke malloot hè. Eerst zit je in paniek te verkondigen dat je iemand hebt gedood, dat je een meisje zo het ravijn in hebt laten duikelen en vervolgens blijkt dat dat meisje gewoon over de vangrail is gesprongen om onze auto te ontwijken. Dat je daarbij alsnog haar hondje hebt vermorzeld, is inderdaad wel erg sneu, maar om daar nu zo’n ophef over te maken. Ja, het is best donker hier, ik begrijp dat je niet meteen kon zien of dat meisje overleden was en dat je niet op dat dode hondje hebt gelet. Maar om nu daar nu zo’n ophef over te maken, dat was nu ook weer niet nodig. Wat ben je ook een dramaqueen. Zullen we maar verder gaan dan? Ja, ik zal nu wel weer een uurtje rijden.





Nieuwe titel: Het schaap
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)

Laatst gewijzigd op 12-12-2008 om 16:15. Reden: Verhaal geschreven
Met citaat reageren
Oud 13-12-2008, 22:13
Reynaert
Avatar van Reynaert
Reynaert is offline
Het schaap

Ik loop voorbij de dijk. Ergens achter de stenen en het gras klinkt zacht de zee, het is een rustige lentedag. Hier loop ik al bijna mijn hele leven. Het begon toen we een hond kregen die uitgelaten moest worden (zoals de meeste honden). Het was een Duitse herder, mijn vader wilde een krachtige hond. Dat heeft hij geweten, het werd een echte kräftige oerduitse viervoeter die aan alles en iedereen maling had, nog wel het meest aan mijn vader. Toen de nieuwigheid er af was kreeg pa in de gaten wat voor hekel hij had aan lopen en voortaan moest ik met de hond gaan. Wanneer ik niet wilde gaan schopte hij me de deur uit en de hond erachteraan. Mijn vader was geen aardige man.
Aangezien het nemen van een hond een nederlaag werd voor het hele gezin haalde niemand het in zijn hoofd om het beest een naam te geven. En omdat ‘ie me beroofde van tijd die ik beter had kunnen besteden (met het bouwen van telkens dezelfde legotoren bijvoorbeeld) hield ik het ook maar gewoon bij ‘Hond’. Dat zou het gezin een boel verwarring besparen, dacht ik, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat het buiten het gezin wel eens verwarring kon veroorzaken. Op een avond was Hond weer eens verdwenen en liep ik langs de dijk om hem te zoeken. Nu en dan riep ik “Hond!”, ook al wist ik dat dit niets op zou leveren. Ik liep langs het huis van de buren waar Jackie Stelteboer net zijn fiets uit de schuur haalde. Weer riep ik “Hond!” en hij hoorde het. Wat had ik hem genoemd? En wat voor smoesjes stond ik hem nu te vertellen? Ik wachtte het pak slaag niet af maar duwde hem omver en zette het op een lopen. Hij kwam op zijn fiets achter me aan met zijn roestvrijstalen fietspomp opgeheven in zijn hand, klaar om toe te slaan. Ik bereikte op tijd de poort van ons erf maar kon door mijn paniekerige geknoei om die open te krijgen de pomp die door de lucht zoefde niet meer ontwijken. Getroffen stortte ik ter aarde, zoals dat zo mooi heet.
Vader kwam naar buiten. Had het geluid van de fietspomp op mijn hoofd net zoveel lawaai buiten mijn hoofd gemaakt als daarbinnen? Toen ik hem vertelde dat ik Hond was kwijtgeraakt schopte hij me de auto in en gingen we zoeken.
We hebben hem nooit meer teruggevonden, maar de uitlaatroute bleef ik trouw lopen. In eerste instantie deed ik dat vooral om te zoeken. Eerder had ik gewenst dat Hond zou verdwijnen, maar nu hij weg was miste ik de chaos die hij in mijn leven had gebracht. Ook toen ik alle hoop had opgegeven dat ik hem terug zou vinden bleef ik de route lopen, net zoals vandaag. Volgens mij is het vooral weemoed dat me drijft. Ik loop voorbij de dijk en kijk achterom. Op het talud staat een schaap. Waarom hadden we geen schaap genomen? Het dier kijkt me aan met haar waterige ogen. Peilloze leegte in een warme wollen jas.


Nieuwe titel: We hebben de foto's nog

Laatst gewijzigd op 13-12-2008 om 23:20.
Met citaat reageren
Oud 13-12-2008, 22:20
Reynaert
Avatar van Reynaert
Reynaert is offline
Oh en leuk stukje Vogelvrij, ook al had het wel iets compacter gekund. Grappige anticlimax.
Met citaat reageren
Oud 21-12-2008, 10:08
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Reynaert, ik vond je verhaaltje erg fijn! Ik heb het gisteravond nog aan een vriendin verteld, omdat zij haar rat Rat noemt. Zij vond het ook heel fijn. Lekker vervreemdend!
Met citaat reageren
Oud 21-12-2008, 12:09
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Leuk stuk, Vogelvrij! Die beschuldiging van 'dramaqueen' is echt heel grappig Het loopt op deze manier mooi rond. Prettig
Reynaert, erg origineel. Ergens heel schattig, van het blijven lopen van de route. Ik hoop dat die hond ergens blij bij iemand anders is.
Met citaat reageren
Oud 21-12-2008, 12:10
Miekje*
Avatar van Miekje*
Miekje* is offline
Los!
__________________
Wouldn't it be great if there was a war and nobody came?
Met citaat reageren
Oud 21-12-2008, 12:24
Miekje*
Avatar van Miekje*
Miekje* is offline
We hebben de foto's nog

Ik staar in het plakboek, foto's van ruim 5 jaar geleden. Ik kan me die tijd nog herinneren, de ziekte, de leegte. We waren acht of negen jaar, en zij was negen, en ik ook. We deden veel samen, we speelden en lachten, onbezorgd in ons kleine kinderleven. Tot ik opeens ergens anders moest gaan wonen. En zes weken later woonden we weer thuis, wat opa was dood. We groeiden uit elkaar, zij en ik, ook al zagen we elkaar nog elke dag op school. Tot ze ziek werd. Lange dagen kropen voorbij, en opeens was daar dat vreselijke bericht, het bericht dat ons leven voorgoed zou veranderen. Ze kwam steeds minder vaak naar school, en op een dag helemaal niet meer. We zouden gaan zwemmen, op die dag, en de juf zei dat ze ons iets moest vertellen, ze was dood.
Een dag daarna, zag ik je witte gezicht op het kussen, half geopende ogen die mij dood aankeken, je was niet meer.
Je begrafenis was droevig, gesloten en net zo doods als jij in je witte kistje lag. Mensen liepen over het graf van opa, en ik kon er alleen maar om huilen, om jou en om opa, om de wereld en over de dood.
En dat doe ik nog steeds.
En daar zijn dan nog de foto's, die me altijd zullen herinneren aan jou.

Nieuwe titel; De verdwaalde elf
__________________
Wouldn't it be great if there was a war and nobody came?
Met citaat reageren
Oud 21-12-2008, 14:37
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
omg een compliment van Reynaert. En jij ook bedankt flyaway

En "De verdwaalde elf"? Hoe verzin je het? Ik los hem nog even niet, maar ik vind het wel fijn dat er wat leven in dit topic zit.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 24-12-2008, 19:22
Miekje*
Avatar van Miekje*
Miekje* is offline
Geen idee, het is de titel van een verhaaltje van mezelf, dus ik ben benieuwd
__________________
Wouldn't it be great if there was a war and nobody came?
Met citaat reageren
Oud 24-12-2008, 22:21
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
De verdwaalde elf

Maanlicht schijnt door het glas-in-lood, ieder verschuift een schijfje in het kleurenpalet. De boekjes geopend op schoot, mannen naast vrouwen en de kinderen op de grond, kruipend tussen de banken. Zacht geroezemoes met daarboven een samenspel van klanken, waarin drie octaven verschil elkaar versterken in het wij-gevoel. De kerkdeuren klokten eerder gulzig stromen mensen naar binnen en zaligheid vloeide uit de gaatjes in de muren, waar in eerdere eeuwen een slordige architect de oorzaak van was geweest en zo van het jaarlijks opgehaalde bedrag tweehonderstedeel een postuum salaris bleef ontvangen, in de vorm van een energierekening die zonder die gaten een stuk geisoleerder zou zijn. De klokken kerken de wijde omgeving in, op straat dansen de blaadjes richting het bos.

Loop het pad af langs de beestjes met de mieren op je laars en de modderige mos zo fijn tussen de groefjes van de onderkant van je schoen de zool en de takjes knerspknersp krak gebroken in de sneeuw. Geur kringelend je neus in als een lokkende bakker waar je langsloopt in het dorp die met zijn verlokkingen wappert straat in lekker blijven plakken in je haar, zoals de vliegjes van de stronken van de bomen van het bos vanavond.

Richting de open plek lopen stappen, daar is iemand geweest. Maanlicht tekent silhouetten, schilderijen en portretten, je eigen tentoonstelling in de natuur. Naaktheid is meer gepast dan goedzittende kleren, in dit perspectief.

Op een bankje zit een dwergje, met een hoedje en een baardje en een mooi gekrulde tak. Om hem heen de blaadjes die bewegen, de torren als zwarte vegen schichtig door het woud. Kleine dwerg zit erg tevreden, rookt een pijpje, lang geleden. Dochter met de gouden rok vlindert glinsterend om hem heen, verdwijnt een minuutje, komt terug met een fuutje, gaat weg ‘en haal een nachtegaal!’. Dwerg en dochter elf tevreden in het bos.

Schimmenspel, hypnotiserend schoon en helder. Vormencompositie, samenspel tussen voorwerp, licht en wind.

Uit het dorp dwarrelt geroezemoes op een blaadje mee naar het bos, onrust gedijt op vleugels van een zwaluw. Koning aanschouwt en overziet. Een kleine stoet in polonaisevorm, gestuurd door sterrenlicht, snelt geruisloos naar de kerk.

Personen lopen door elkaar, breien met ongesponnen draden ingewikkelde patronen van aanwezigheid om ieder ander heen.

De nacht verlicht de klok, de tijd wijs aangegeven door de betwetersvingers. Kerstgangvingers wijzen naar de simpele machinerie dat het ingewikkelde concept omarmt van ruimtekromming. Dwergje schudt wat vliegjes uit zijn lange baard, een frons tussen de gordijnen voor zijn grote paarsgeïriste ogen veroudert zijn gezicht. Er mist iets.

Dochter elf vliegt, vult het gat op van de ene één en elk juicht met klank. Dwerg is trots en vertrekt weer naar het woud. De kerst is weer compleet gemaakt. De klok kan zijn cirkel vervullen. In de elf weer twee enen. Of in dwergenelventaal: “Er was eens.”




In de kerstsfeer, ofzo. Wilde weer eens wat nieuws proberen



Nieuwe titel: Over de streep

Laatst gewijzigd op 24-12-2008 om 23:13.
Met citaat reageren
Oud 25-12-2008, 20:56
Fayelinde.
Avatar van Fayelinde.
Fayelinde. is offline
Tanja was nooit succesvol geweest wat atletiek betrof. Het was haar vader geweest die zijn dochter probeerde te verstikken met zijn passie. Mochten zijn enkels niet zo zwak geweest zijn, hij was er van overtuigd goud te halen. Hij was een winnaar.
Zijn lichaam zag het anders.
Zo trainde hij de jongerenselectieploeg waarin iedereen slechter liep dan hij zou hebben gekund. Daarom schreeuwde hij vaak. Dat, en zijn dochter verbitterde hem. Altijd had ze willen voetballen maar hij had stellig geweigerd.
Voetbal zou haar vierkant en mannelijk maken. Atletiek was sierlijk, vrouwelijk en zou haar zijn verdiende goud bezorgen. Met tegenzin liepen ze via het bestofte paadje langs de spoorweg, elke dag, tien kilometer lang, hij zwetend op zijn fiets aanwijzingen spuwend en klagend over de slechte wegomstandigheden die plaatsvonden onder haar voeten. "Voel je dat dan niet?" brieste hij vaak. "Dat gevoel om naar het einde van de wereld te rennen, waar je altijd de beste zult zijn. Die grond onder de voeten, de aarde die nog nooit zo stevig is geweest. Jíj bent degene die ze heeft aangestampt. Jíj maakt alles mogelijk. Jíj haalt goud."
Tanja had vooral kramp in haar kuiten, ze voelde zich onaantrekkelijk door het zweet dat ze uitscheidde en ergerde zich aan de clichématige peptalks van haar vader. Toch won ze, want ze hield van kroketjes, en die kreeg ze enkel op haar bord bij een eerste plaats. Het waren de enige momenten dat haar vader werkelijk glimlachte om wat ze zei.
Maar de tijd kwam dat ze eten minder belangrijk ging vinden en ze begon in te zien dat haar vader haar eerder als een levende medaille zag. Van de ene op de andere dag gaf ze alles op en ging ze voetballen. Hoewel ze voor het eerst in haar leven zich inderdaad gelukkig voelde, blonk ze niet bepaald uit in deze sporttak. De vele jaren rennen voor haar vader had zich geresulteerd in een handicap wat teamsport betrof. Vaak zat ze op de bank omdat ze geen pass kon geven. Dan schopte ze de zorgvuldig aangestapte modder naar degene die haar plaats had ingenomen.
Maar wat kon ze scoren. Het ene doelpunt na het andere. Daar was ze goed in. Daar voelde ze die triomf waar haar vader zo lang over had gejakkerd. De dag dat ze faalde zou ze zichzelf verdrinken in het gras.
Natuurlijk kwam ook die dag. Een berekeningsfout trapte de bal over de lijn en dat was dat. Ze huilde. Ze miste de tijd dat het het belangrijkste was wanneer ze de lijn moest bereiken, en overschrijden.

En, wat zou de volgende vinden van een titel als:
Ik was er nog nooit geweest

Laatst gewijzigd op 25-12-2008 om 21:15.
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 29-12-2008, 09:08
Reynaert
Avatar van Reynaert
Reynaert is offline
Dank, f-f en f. En Vogelvrij, wanneer je goede stukjes schrijft is het helemaal niet moeilijk om een compliment van mij te krijgen hoor.
Met citaat reageren
Oud 29-12-2008, 17:08
Geel
Avatar van Geel
Geel is offline
Ik was er nog nooit geweest is van mij!

----------------------------------------------------------

De oude man ging met een zucht zitten in zijn dure bank. Hij keek om zich heen en zag zijn leven. Niet in zijn hoofd maar gewoon op de muren om zich heen. Zijn hele leven. Vanaf toen hij werd geboren in de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten tot zijn laatste bezoek aan Fiji. Hij had veel van zijn ouders geërfd. Hij had de huidskleur van zijn moeder, zo blank als het maar kon zijn. Hij had de neus van zijn vader, zo klein en rond zodat het leek alsof zijn ogen de verkeerde verhouding hadden, terwijl het juist zijn neus was die te klein was. Netzo als hij uiterlijke eigenschappen had geërfd had hij ook innerlijke eigenschappen geërfd van zijn ouders. Hij had de behoefte gehad, totdat zijn botten het niet meer toelieten, om elke ochtend een paar kilometer te joggen voordat hij aan zijn ontbijt begon. Dat had hij van zijn moeder. Van zijn vader had hij de eeuwige rust in zijn hoofd. Nog nooit in zijn leven had de oude man zich ergens druk om gemaakt. Nog nooit, tot op het moment dat hij besefte dat er wel degelijk een plek bestaat waar hij nog nooit is geweest. Ja, de oude man hield heel erg veel van reizen. Dat was iets wat hij had geërfd van beide zijn ouders. Zijn moeder ontmoette zijn vader in de Verenigde Arabische Emiraten toen ze voor de zoveelste keer een ver land ging bezoeken, maar zijn vader was geen Arabier. Nee, zijn vader was een Indiër, die netzo veel van reizen hield als zijn moeder.
Zijn hele leven lang had de oude man gereisd. Nog nooit is hij langer dan 2 jaar en 24 dagen in één land gebleven. Elke land had hij bezocht, natuurlijk niet elke plek, daarvoor leefde hij simpelweg niet lang genoeg. Hij had zeker elke plek, het liefst elke vierkante centimeter van de aarde willen zien, voelen en ruiken. Omdat dat niet kon had de oude man heel lang geleden besloten om dingen uit de landen waar hij was geweest mee te nemen. Dat besloot hij al heel erg lang geleden, nog voordat hij ter wereld kwam. Dat hij dat zou besluiten stond in zowel in elke spermacel van zijn vader als de eicel van zijn moeder geschreven.

De oude man zat nog steeds in zijn bank in de enorme kamer om zich heen te kijken. Op een punt keek hij naar boven, naar het dak dat van glas was gemaakt. En daar, op dat moment, voelde hij voor de eerste keer paniek in zijn lichaam. Voor het eerst was er geen rust in zijn hoofd. Voor het eerst wist hij niet wat hij moest doen. Hij had geen tijd meer, wel genoeg geld maar echt geen tijd meer. Hij keek door het glazen raam en zag voor het eerst een plek, eigenlijk heel veel plekken, waar hij nog nooit is geweest. De paniek die hij toen voelde was zo intens, zo enorm en zo onverwachts dat het hart ermee ophield. Zijn hele lichaam was nog nooit geconfronteerd met zo’n emotie. In zijn leven was hij vele malen verliefd geweest, woedend geweest en vaak ook verdrietig. Maar tijdens al die emoties had hij rust in zijn hoofd gehad. Telkens had hij geweten wat hij had moeten doen. Maar op het moment dat hij besefte dat er nog zo veel plekken zijn waar hij nog nooit is geweest botste hij op zo’n grote emotie, een emotie van paniek, van chaos, dat hij het bijna zag aankomen dat zijn lichaam het zou opgeven. Dat gevoel werd vele malen erger toen hij besefte dat hij helemaal geen tijd had om al die plekken te bezoeken.

Vlak voordat zijn hart ermee ophield dacht de oude man dat zijn lichaam gewoonweg niet wist wat het moest doen met zo’n emotie. Maar daar vergiste de oude, aanzienlijk wijze, man zich in. Zijn lichaam wist degelijk wat het moest doen met zo’n emotie. Zijn lichaam was ervan bewust dat het niet lang genoeg te leven had om de geest tevreden te stellen. Daarom had het lichaam besloten om de geest vrij te laten. De geest had immers langer te leven dan het lichaam. Het lichaam heeft een houdbaarheidsdatum, maar de geest kan altijd voortleven.

Dat, de wetenschap dat zijn lichaam een oplossing had gevonden om op de juiste manier met paniek om te gaan, besefte de oude man toen hij zichzelf (hij had nog niet door dat hij nu met zijn geest reisde) zag zitten op de bank. Hij zag zichzelf levenloos zitten op de bank, hij zag dat zijn lichaam niet meer bewoog. Toen hij zag (hij kon immers niet voelen zonder een lichaam) dat hij door het dak heen ging besefte de oude man dat zijn lichaam zijn geest had vrijgelaten. Op dat moment kwam er een glimlach op zijn gezicht en besefte de oude man dat hij zich nergens zorgen om hoefde te maken. Hij besefte dat hij een wijs lichaam had en dat het lichaam hem een groot geschenk had gegeven.

Want nu kon de oude man alle plekken bezoeken waar hij nog nooit geweest was. Waar zijn lichaam niet lang genoeg voor te leven had.

En de oude man wist precies waar hij zou beginnen met zijn nieuwe reis. Hij zou beginnen daar waar beide z’n ouders naartoe waren gereisd toen hun lichaam hun geest had vrijgelaten. Hij zou de geesten van zijn ouders achterna gaan, de oneindige ruimte in ...

OMG! Dit is het eerste verhaal dat ik publiceer..


-----------------------------------------------------------------

Volgende titel: Kleine bergen van geluk
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.

Laatst gewijzigd op 29-12-2008 om 17:18.
Met citaat reageren
Oud 07-01-2009, 19:48
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Kleine bergen van geluk

Het belooft een fantastische dag te worden. Ik ben ruim op tijd aangekomen op school en het is voor het eerst sinds dagen boven het vriespunt gekomen buiten. Mijn werkstuk heb ik slechts twee maanden te laat ingeleverd, en ik ben daarmee precies níet geschorst voor de rest van de handvaardigheidslessen dit jaar. Mijn fietsbanden zijn niet leeggelopen onderweg, ik ben niet onderuit gegaan op de dijk, mijn oordopjes hebben het niet begeven en mijn broek is niet uitgescheurd. Vol zelfvertrouwen stap ik de les binnen.
Plotseling overvalt mij het gevoel, dat er zich nu een probleem zal voordoen. Alles gaat zó ongebruikelijk voorspoedig, dat het niet anders kan dan dat alles nu in de soep loopt. Ik stel me in op de meest gênante vertoning van de eeuw.
Zorgvuldig stap ik over de drempel, zorg ik dat ik niet over mijn tas struikel, dat mijn boeken mijn banaan niet pletten en zichzelf insmeren met de daarbij vrijkomende smurrie. Al mijn handelingen gebeuren met uiterste zorg: ik ga precies op het midden van mijn stoelzitting zitten, leg mijn boeken zó op tafel dat ik niet mijn lunch door de klas lanceer. Ik graai naar mijn etui.
Geen etui. Met een zwiep draai ik me om naar een vriendin, om haar van een donkergroene fineliner te ontdoen. Er zit een rode vlek op mijn gele trui. Snel draai ik terug.
Ik heb in mijn draai de jongen naast mijn van een bloedneus voorzien, toen mijn elleboog snel en scherp contact maakte met zijn gezicht. Daar heb je het al! Snel trek ik een pakje zakdoekjes uit mijn tas, waarbij de gehele inhoud van mijn voorvakje zich over de vloer van het klaslokaal verspreidt. Mijn tampons, sleutels, mp3speler, lippenstift, klosje garen en haarspeldjes rollen alle kanten op. Waarom heb ik een klosje garen mee?
Mij verontschuldigend druk ik de zakdoekjes in de handen van de arme jongen, terwijl ik naar de kraan ren om mijn kuikentjesgele trui van doodbloeden te verhoeden. Onderweg probeer ik alles wat ik tot mijn eigendom reken en wat op de grond verspreid ligt, op te rapen en in mijn broekzak te steken.
Zie je wel! Het kan nooit langer dan een uur goed gaan, zonder dat ik alles kapotmaak en omstoot en iedereen invalide maak. Ik ben een wandelend rampscenario. De kuikentjesgele trui wordt kletsnat en ik trek hem uit, om hem op de verwarming te drogen.
Tot mijn grote verbazing lacht niemand me uit. Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat er maar vier mensen in het lokaal aanwezig zijn, want zoals gezegd, was ik (erg) ruim op tijd op school. Juist van mijn vrienden had ik toch verwacht, dat ze me vierkant zouden uitlachen omdat ik altijd zo’n kluns ben. Onderweg naar mijn stoel trap ik op mijn tas. Een soppend geluid verraadt een banaan die zijn laatste levensadem uitblies. Ik plof neer en sorteer de spulletjes die ik in mijn broekzak had gestoken en die hun oorsprong vinden in het voorvak van mijn schooltas. Het is een wonder wat daar allemaal groeit.
De mensen, van wie verwacht wordt dat ze me uitlachen en rotopmerkingen maken, werpen enkel vriendelijke blikken en zijn hard bezig met hun eigen zaken. Mijn vriendin slijpt haar potloden, die al vlijmscherp waren, en legt de bergjes slijpsel in kleurverloop op tafel. Ik leg mijn bergjes vreemde voorwerpen ernaast, en een bebloede zakdoek landt op het bergje rood slijpsel, van de hand van de jongen naast mij.
Hier liggen zestien kleine bergjes. Bergjes willekeurige voorwerpen, die ons als vrienden zo goed schetsen. Mijn klunzige onbevangenheid, haar ordedrang en zijn stille rust. Kleine bergen die onze vriendschap dragen. Kleine bergen van geluk.




___________________

Nieuwe titel:
De Verteller

Laatst gewijzigd op 07-01-2009 om 20:14.
Met citaat reageren
Oud 07-01-2009, 20:27
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Verrassend Leuk!
Met citaat reageren
Oud 08-01-2009, 19:49
neardo
neardo is offline
Los, zou ik zeggen!
__________________
sensationeel kopje verse koffie
Met citaat reageren
Oud 08-01-2009, 20:56
neardo
neardo is offline
De verteller

Ik klap het notitieboekje dicht en strijk mijn haar uit mijn gezicht. Het is 21 uur en mijn werkdag zit erop. Straks begint het slaapritueel en dat handelt hij altijd zelf af. Ik sta op, klop de restjes wolk van mijn knieën af en loop richting zijn kantoor.
Zijn secretaresse is druk in gesprek aan de telefoon. Ze heeft lang blond haar en draagt een wit mantelpakje.
‘Goedenavond Sofia!’ zeg ik als ze ophangt. ‘Is hij beschikbaar?’
Ze knikt. ‘Hij vroeg zich al af waar je bleef.’
Als ik de zware eikenhouten deur open duw, zie ik hem zitten. Hij blijft een rare verschijning met zijn lange grijze haar, zijn tengere postuur en zijn starende blik. Ik heb hem al meerdere malen geprobeerd duidelijk te maken dat hij een bril nodig heeft. Dat hij dan zelf weer de wereld in de gaten zou kunnen houden.
Ik kuch zachtjes. Hij draait zich om en de deur waait dicht.
‘Ha Simon.’ galmt het door de kamer. ‘Hoe staan de zaken ervoor vandaag?’
Hij wijst naar de stoel voor zijn bureau en ik ga zitten.
‘Laten we beginnen met de leuke dingen.’




----------------------------------
Nieuwe titel: de kauwgom-plakker
__________________
sensationeel kopje verse koffie
Met citaat reageren
Oud 09-01-2009, 12:17
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Wat zijn 'restjes wolk'?
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 10-01-2009, 14:09
neardo
neardo is offline
Citaat:
Wat zijn 'restjes wolk'?
slierterige "compacte" mist. En soort suikerspin maar dan wit/grijs en minder plakkerig.
__________________
sensationeel kopje verse koffie
Met citaat reageren
Oud 10-01-2009, 15:15
Reynaert
Avatar van Reynaert
Reynaert is offline
Heb je daar een uur over gedaan neardo?
Met citaat reageren
Oud 10-01-2009, 15:52
neardo
neardo is offline
Citaat:
Heb je daar een uur over gedaan neardo?
Ik ben niet meteen gaan schrijven maar heb eerst nagedacht over opties bij de titel en daarbij wat dingen uitgeprobeerd en daarna pas dit geschreven.
__________________
sensationeel kopje verse koffie
Met citaat reageren
Oud 10-01-2009, 21:58
Reynaert
Avatar van Reynaert
Reynaert is offline
Citaat:
Ik ben niet meteen gaan schrijven maar heb eerst nagedacht over opties bij de titel en daarbij wat dingen uitgeprobeerd en daarna pas dit geschreven.
Oké. Ik snap helemaal niks van je stukje eigenlijk.
Met citaat reageren
Oud 10-01-2009, 22:00
neardo
neardo is offline
Citaat:
Oké. Ik snap helemaal niks van je stukje eigenlijk.
De ik-persoon houd voor god de wereld in de gaten en verteld hem elke dag wat er is gebeurd.
__________________
sensationeel kopje verse koffie
Met citaat reageren
Oud 11-01-2009, 16:37
Geel
Avatar van Geel
Geel is offline
Citaat:
De ik-persoon houd voor god de wereld in de gaten en verteld hem elke dag wat er is gebeurd.
Dat is een origneel idee. Maar niet helemaal duidelijk in je verhaal. Als je je verhaal een beetje uitgebreider had verteld was het misschien duidelijker geweest.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Met citaat reageren
Oud 11-01-2009, 16:45
neardo
neardo is offline
Citaat:
Dat is een origneel idee. Maar niet helemaal duidelijk in je verhaal. Als je je verhaal een beetje uitgebreider had verteld was het misschien duidelijker geweest.
Ik had eerst alle verwijzingen met een hoofdletter.
"Straks begint het slaapritueel en dat handelt Hij altijd zelf af"
Maar ik vond het er zo dik bovenop liggen. Waarschijnlijk is de tekst te kort om het echt aanduidbaar te maken, ipv alleen interpretatie.

Maar het was dan ook alleen een vingeroefening.
__________________
sensationeel kopje verse koffie
Met citaat reageren
Oud 12-01-2009, 13:27
Geel
Avatar van Geel
Geel is offline
Als je weet waar het over gaat, en je leest het verhaal opnieuw, dan is het best leuk eigenlijk .
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Met citaat reageren
Oud 19-02-2009, 11:10
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
'De Kauwgomplakker' is geloof ik geen bron van inspiratie he? Ik durf het ook niet aan
Met citaat reageren
Oud 19-02-2009, 13:44
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Citaat:
'De Kauwgomplakker' is geloof ik geen bron van inspiratie he? Ik durf het ook niet aan
Als ik tijd heb wil ik het wel proberen. Al schrijf ik nooit in het Nederlands
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Oud 19-02-2009, 14:22
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
't is een beetje uit de losse hand...

-----------------------------------------------------------------------
De kauwgomplakkers

Elke klas heeft zijn typetjes. Ga maar voor een klas staan en je ziet het zo. De pubers kijken je aan met schaapachtige oogjes van verveling (en je bent nog niet eens begonnen!). Ze letten op, omdat jij oplet. Het begint pas als jij niet oplet. Bijvoorbeeld als je nog even naar het kabinet moet voor een model, of je papieren met je lesvoorbereiding leest. Het slechtste wat je kan doen, is beginnen met de les. Dan worden al die schaapachtige ogen plotseling weer levendig. De typetjes die zich netjes hadden verborgen achter lieve kraaloogjes of onder vrolijke, blauwe hoofddoekjes springen tot leven.

Rij een is niet zo interessant. Daar zitten de nerds. Ik mag ze natuurlijk niet zo noemen, maar zo noem ik ze toch. In mijn hoofd. Ze letten op, ook al let jij niet op. Als je begint met vertellen klikt rij een als een goed getrainde legereenheid de pennen in de aanslag. Bij je eerste woord hangen ze op je lippen en beginnen mee te schrijven alsof het een wedstrijd is. De intensiteit van de uitwisseling is wederzijds. Je let niet op rij een, maar toch krijgen ze veel aandacht.

Achter de nerds, zit rij twee. De breezer sletjes. Nee, ik mag ze niet zo noemen, maar ik doe het toch. Als jij oplet zijn dit de lieverds. Er is geen spanning met rij twee, geen competitie. Ze letten op als jij oplet. De make-up recht, de decolletés in een wedstrijd om het meeste vlees. Van hen mag je les geven. Het maakt ze niet uit. Eén van hen let op en schrijft mee. Nog beter dan de nerds. De anderen zitten onder tafel druk naar elkaar te SMS’en. Laat maar eens een stilte vallen en je kan hun vingers horen typen. Na de les zullen ze samen naar huis gaan en de les overschrijven. Uiteindelijk zijn al hun antwoorden op het huiswerk gelijk.

Hoewel de vleselijke pracht van 14-jarige pubermeisjes niet aan mij is besteed, geldt dat niet voor rij drie. Rij drie zijn de ‘heren’. Ergens is die naam teveel eer voor deze jongens. De kapsels zijn strak, de kleren duur en de stem moet nog breken. Als jij oplet, kijken zij met de heldere ogen van een koene ridder. Begin met vertellen en ze zakken onderuit. De benen worden onbetamelijk gespreid, geile blikken gericht op de rij voor hen. Als je een keer niet oplet zul je de dames horen schreeuwen. Een spelletje met propjes. De ruzie betekent dat er een raak heeft gegooid.

Ze zijn voor mij allemaal hetzelfde. Geen van hen is beter of slechter. Je kan ze allen lesgeven, ze zullen altijd hetzelfde blijven. Zij zijn geen probleem. Drie rijen van leerlingen, toekomstig advocaten, doktoren, misschien zelfs docenten. De nerds zullen socialer worden, de sletjes zullen ontsletten en de heren zullen heren worden. Rij vier is de ultieme uitdaging. Hier zitten ze gemengd, onderuit, ongeïnteresseerd. Ze kijken je aan met luie blikken en hun tassen liggen op tafel. Rij vier is stout.

Dit zijn de kauwgomplakkers. Zelfs al jij oplet, zie je de monden gaan. Het is een ware kunstvorm. Ze kunnen het synchroon, in tandem of mijn favoriet: de wave. Ze kauwen met hun monden dicht. Iets van beschaving hebben ze wel. Je moet streng blijven, dus je zegt: “Jongens, doe die kauwgom weg.”. Het spektakel dat volgt is moeilijk te beschrijven.

De monden stoppen. Tegelijkertijd. De helft, om en om, vallen een stukje open. Voor twee seconden hangt er stilte en spanning. De strijd speelt zich uit in de ogen. Ik tegen rij vier. Zij willen doorkauwen, ik wil orde. Er is er een die het teken geeft, als een drummer die met zijn stokjes af heeft geteld. Met een geluid dat je doet gruwelen begint het slikken. Dikke plakken plakkerig kauwgom worden doorgeslikt terwijl de haren op je armen overeind staan.

Twee staan op. Zij hebben een missie: mij afleiden. Met lange passen naar de prullenbak, een demonstratieve laatste kauw en dan een slamdunk van plakkerige kauwgom en speeksel die zich met een vies makend geluid zich aan de bodem hecht. Terwijl je kijkt, want je moet kijken, voeren ze hun actie van verzet uit.

Achter in de klas is er nog een leerling met kauwgom. Hij is niet opgestaan en heeft het niet doorgeslikt. Als zijn plan begint te werken, haalt hij met een langzaam gebaar de kauwgom uit zijn mond. Zijn hand gaat onder tafel en duwt de klomp goed, stevig vast aan de rest. Hij is de kauwgom plakker en dit is hun verzet. Ze hebben gewonnen.

Maar de kauwgom is weg, dus ik begin met de les. Die strijd zal ik altijd winnen.

--------------------------------------
Volgende titel: Onzijdig naakt
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 19-02-2009, 21:35
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Wauw, echt heel leuk! Niet gedacht dat er nog zoiets leuks van die titel gemaakt kon worden. Ik kwam er echt niet uit. Heel leuk geschreven, lekker luchtig, met al die kleine oorlogen, echt goed.
Met citaat reageren
Oud 19-02-2009, 23:30
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Leuk beschreven! Het klinkt alsof je zelf echt docent bent, niet vanwege de beschreven groepjes, maar het gezag.
Met citaat reageren
Oud 20-02-2009, 11:45
fizzle-fluffy
Avatar van fizzle-fluffy
fizzle-fluffy is offline
Dat idee had ik ook! ben je docent?
Met citaat reageren
Oud 20-02-2009, 11:51
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Nee, maar ik heb al wel een aantal keer in de rol van docent voor een klas gestaan (voorbereiding op docentenopleiding). Ik ga alleen waarschijnlijk het niet doen, want ik wil liever onderzoeker zijn voorlopig. ik heb in ieder geval het papiertje binnen dat ik naar het Ivlos mag, mocht ik dat willen.

Laat ik even toevoegen dat mijn stukje nogal een versimpelde uitleg van de klassen is. Toen ik zelf les gaf was het grote chaos en kom je uiteindelijk toch echt bij kleinere, diversere groepjes uit.
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Oud 21-02-2009, 11:24
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Natuurlijk is het versimpeld, maar dan is het nog wel grappig. Beetje columnachtig.

Maar pfff, hoe kom je erbij om dan wéér zo'n moeilijke titel te kiezen.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 21-02-2009, 11:42
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Citaat:
Natuurlijk is het versimpeld, maar dan is het nog wel grappig. Beetje columnachtig.

Maar pfff, hoe kom je erbij om dan wéér zo'n moeilijke titel te kiezen.
Ik dacht eerst aan de titel vrouwelijk naakt, maar dat zou teveel richting erotiek sturen imho. Dus heb ik er onzijdig naakt van gemaakt, om het een wat filosofische richting te geven.
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Oud 21-02-2009, 16:27
Geel
Avatar van Geel
Geel is offline
Maar onzijdig naakt kan gemakkelijk gekoppeld worden aan transexuelen en hermafroditen...
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Met citaat reageren
Oud 21-02-2009, 16:58
flyaway
Avatar van flyaway
flyaway is offline
Ik vind het wel een mooie titel
Met citaat reageren
Oud 21-02-2009, 17:08
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
Maar onzijdig naakt kan gemakkelijk gekoppeld worden aan transexuelen en hermafroditen...
Niks mis mee, toch?

Alleen weet ik er voorlopig even niets bij te verzinnen.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 21-02-2009, 17:24
Geel
Avatar van Geel
Geel is offline
Citaat:
Niks mis mee, toch?

Alleen weet ik er voorlopig even niets bij te verzinnen.
Nee, er is niets mis mee, dat bedoelde ik ook niet. Ik bedoelde dat het vreemd is om over een transexuele te schrijven zonder de erotische kant op te gaan, maar het is wel mogelijk natuurlijk.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Met citaat reageren
Oud 22-02-2009, 19:53
_Sweety_
Avatar van _Sweety_
_Sweety_ is offline
Los! Ik wil er wel een andere kant mee opgaan dan het transsexuele... Ik hoop dat dat goed is... ?
Met citaat reageren
Oud 22-02-2009, 20:02
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Citaat:
Los! Ik wil er wel een andere kant mee opgaan dan het transsexuele... Ik hoop dat dat goed is... ?
Ik geef slechts een titel. Je vult hem in zoals je wil. Ik heb alleen mijn geachtegang achter de titel gegeven. Daarnaast dacht ik eerder aan een soort afwezig-zijn van een sexe dan transsexualiteit, omdat dit toch echt meer te maken heeft met van geslacht veranderen dan geen geslacht hebben
__________________
Altijd nuchter

Laatst gewijzigd op 23-02-2009 om 15:13.
Met citaat reageren
Oud 23-02-2009, 11:42
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
Los! Ik wil er wel een andere kant mee opgaan dan het transsexuele... Ik hoop dat dat goed is... ?
Hoe origineler hoe beter Veel succes.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 23-02-2009, 18:35
_Sweety_
Avatar van _Sweety_
_Sweety_ is offline
Oké, mijn verhaaltje is af. Het is niet zo'n gemakkelijke titel, maar ik heb m'n best gedaan...
En aub niet op spellingsfouten letten, daar maak ik altijd fouten mee
Onzijdig naakt
Maandag 23 februari 2009
Lief dagboek,
Vandaag was Anja op school me weer aan ’t pesten. Ze bleef maar doorzeuren over dat het onmogelijk was om niet op welk geslacht dan ook te vallen. Toen ik voor het eerst in deze klas kwam, heb ik het iedereen uitgelegd. Moest van Huub (mijn psych). Ik ben het zó zat dat niemand me begrijpt. Zelfs mijn ouders zeggen; ‘’Ooit zul je verliefd worden op een leuke man of vrouw. Je moet gewoon uitproberen op wie je valt. ’’ Ik mag dan pas 17 zijn, ik weet heel goed op wie ik val en op wie niet. En wat dat laatste betreft; ik weet zeker dat ik nooit op iemand verliefd zal worden. Ik ben een echte einzelgänger, en ik heb nooit echt behoefte gehad aan jongens of meisjes. Als iedereen om me heen dat nou eens zou begrijpen… Ik denk dat ze het nog makkelijker hadden gevonden als ik had gezegd dat ik lesbisch was, of bisksueel. Dat kennen ze tenminste.
Gelukkig ga ik dit jaar van school af. Ik ga ergens, ver weg van alle problemen, op kamers wonen. Dan hoef ik het niemand meer uit te leggen. Als mensen eens wisten hoe kwetsend het was om door niemand begrepen te worden. Zelfs Huub begrijpt me niet. Hij zegt dat hij me begrijpt, maar je ziet het in zijn ogen; de achterdocht, het onbegrip. Als ik volwassen ben, ga ik ergens ver weg van iedereen boeken schrijven. Dan zal iedereen me begrijpen. Het enige wat ik nu nog kan doen, is wachten, en niet reageren op andere mensen. Me nooit meer zo bloot geven als dat ik in deze klas heb gedaan. Dan wordt je alleen maar gekwetst.
Ik ga nu slapen.
Weltrusten lief dagboek. Bedankt dat jij me nooit veroordeelt.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Games civilization IV
Verwijderd
2 25-01-2009 16:43
Films, TV & Radio Saw IV
Crimson
13 12-01-2008 22:20
Games Myst IV en URU
Meadow
0 28-10-2004 19:18
Games Star Empires IV
Daevrem
0 31-05-2004 03:36
Films, TV & Radio Rambo IV???
Tiger_Wolf
6 24-11-2001 19:55


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:14.