Oud 18-07-2004, 14:39
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Stomme titel, maar ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen.

Ik kan mijn 'problemen' (tussen haakjes, want; zijn het wel problemen?) niet loslaten. Ik blijf terugvallen in slechte gewoontes, ik voel me schuldig als er tekens zijn dat het beter gaat, enz.

Een tijd terug was ik er al bang voor, en nu is/was het dus echt zover; ik ben weer ongesteld geworden, sinds ongeveer anderhalf jaar. Ik zit nu iets boven het minimale gewicht wat me een tijd geleden is voorgeschreven, ik heb minder last van lichamelijke klachten dan toen.

Kan ik daar blij mee zijn, kan ik daar mee leven? Nee. Ik haat het, 'gezonde' tekens, ik haat het om een gezond gewicht te hebben, enz. Ik voel me schuldig, ga twijfelen aan mezelf (heb ik überhaupt wel een (eet)probleem gehad? enz), ik mag het niet van mezelf. Deels omdat ik het gewoonweg niet waard ben, deels omdat ik me (sinds het relatief gezien 'goed' gaat met eten) ontzettend zwak en instabiel voel. Ik slaap (erg) slecht, heb erg de neiging veel te eten, heb meer last van besluiteloosheid, twijfels, enz, enz.

Ik barst van de angsten. Ik kan niet in 'helen' eten (alleen een halve appel, halve mandarijn, halve spaanse maaltijdcracker enz dus), ik durf vullende dingen (brood, aardappel/rijst, groente, enz) niet te eten, calorierijke dranken (vruchtensap, non-light-dranken, alcohol) zijn taboe, evenals dingen die voor mijn gevoel teveel vet, suiker of koolhydraten hebben. (die dingen hoeven niet eens overeen te komen met de werkelijkheid; dat gaat vooral op gevoel.) Ik moet minstens één keer per dag gecompenseerd hebben, minstens één maaltijd verprutsen. Ik ben extreem bang om nog verder aan te komen, om (te) ongezond te doen, enz, enz. En dit zijn dan enkel de dingen die betrekking hebben tot eten.

Die instabiliteit zal ongetwijfeld niet enkel en alleen komen doordat ik bezig was ('ben') problemen aan te pakken; ook de situatie thuis vergt gewoon heel veel energie van me. Gister is me echter heel erg duidelijk geworden dat ik hier voorlopig nog wel 'vast' zit, om praktische zaken (geldzaken, opleiding), en om familiezaken. Ik zal dus iets aan die instabiliteit moeten doen, en dan is het volledig (en bewust) terugvallen in een ronduit bagger eetpatroon met alle gevolgen vandien heel erg makkelijk. Maar wil ik dat? Absoluut niet. Moet ik dan iets doen aan de situatie thuis? Vast. Maar dat is een optie die eigenlijk niet openstaat.

Moet ik dan tegen die angsten, kromme gedachten &zovoort ingaan? Ja, veel andere opties heb ik niet, en zoals het nu gaat, red ik het in elk geval niet. Maar hoe dan?

~

Ik heb dit met verschillende dingen gehad, dat ik dingen niet durf los te laten, en ik word een beetje wanhopig van mezelf. Ik heb jarenlang geworsteld met verschillende problemen, en overwonnen, maar er is elke keer wel weer wat anders voor in de plaats gekomen.

Waarom? Ik denk dat het deels te maken heeft met angsten om zonder problemen te leven. Ik kan me geen periode herinneren dat ik zonder worstelingen was, en ik heb er heel erg de behoefte aan om iets te hebben waar ik op terug kan vallen als het om wat voor reden dan ook misgaat. Alles liever dan de chaos die opkomt wanneer ik dat niet heb. (uiteindelijk gaat het ook veel erger mis, in die chaos, dan wanneer ik iets heb om op terug te vallen)

En eerlijk gezegd vraag ik me heel erg af of ik het wel verdien, 'normaal' te kunnen leven, zonder al te complexe problemen ed.

Dat het rammelt aan alle kanten weet ik dondersgoed; ik breek mezelf af op deze manier, niemand verdiend het om enkel en alleen in probleemsituaties te moeten leven, zelfs ik niet. Toch?

Met m'n verstand kan ik dingen steeds beter relativeren, en als ik puur op verstand functioneer, kan ik er ook naar handelen. Maar ik kan niet voor altijd en eeuwig op de automatische piloot (ook dát breekt me) staan, terwijl mijn gevoel vaak regelrecht tegen mijn verstand ingaat.

~

Hulp.

Ik heb een tijd geleden toch weer aan de bel getrokken (of nouja; ik heb me laten doorverwijzen omdat anderen aan de bel getrokken hebben), voor hulp, dit keer echt gericht op mijn .. 'eetstoornis'. Tussen haakjes, want, heb ik überhaupt wel een eetstoornis (gehad)?

Waar ik eerst naar huis werd gestuurd met de boodschap 'eerst aankomen, dan zien we verder' (iets in die trant), duurt het nu gewoon bijzonder lang. En dát roept weer andere gedachten/angsten op; ben ik wel goed genoeg voor hulp, zijn mijn problemen soms niet 'erg' genoeg, zijn er niet andere mensen die het veel meer en eerder verdienen, is het niet asociaal om de plaats van een ander (die het wél nodig heeft) in te pikken? Kan ik dat wel maken tov een ander? (Maar aan de andere kant: kan ik het wel maken tov mezelf om nog heel erg lang door te modderen? Ik weet het niet.)

Ik twijfel eraan of ik hier tegen kán vechten, ik twijfel eraan of ik hier tegen wíl vechten.

In het verleden heb ik verschillende soorten hulp voor andere dingen gehad, en dat heeft er in z'n geheel toe bijgedragen dat ik (samen met mijn toenmalige psych) ook dingen werkelijk af kon sluiten/af kon handelen. Toch had ik altijd een stok achter de deur waarop ik kon terugvallen als het me teveel werd, en waar ik nooit of te nimmer aan hoefde te werken. Andere problemen waren (veel) meer op de voorgrond, ik heb het zoveel mogelijk verzwegen/verborgen; er is nooit echt wat aan gedaan, en dit is het resultaat.

Ook eerdere ervaringen schrikken me een beetje af; vorig jaar heb ik (heel erg kort) een beetje hulp gehad hiervoor, en dat heb ik heel erg goed weer stop kunnen zetten. Zolang ik heel hard blijf verkondigen dat alles uitzonderlijk goed gaat, ik dingen verberg, en mijn energie stop in het dwarsbomen van hulp ipv ertegen aan te gaan, mja, dat schiet niet op... Ik kan mezelf niet garanderen dat ik dat deze keer niet weer doe, puur uit 'zelfbescherming'.

~

... Erg warrig en lang verhaal waarschijnlijk, maar toch; als er iemand in het bezit van commentaar, opbouwende kritiek, een objectieve blik, of wat dan ook is, kom maar op. Want ik begin de weg zolangzamerhand weer kwijt te raken en/of ben daar iig heel erg bang voor.
__________________
Drie.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 18-07-2004, 14:40
Verwijderd
Of je nou wel of geen eetstoornis hebt, je gaat niet gezond met eten om en een verstoord eetpatroon lijkt het me zeer zeker. Het lijkt me niet verkeerd dat daar wat aan gedaan wordt.

Geef aan dat je die hulp nodig hebt, misschien juist wel omdat je het jezelf niet waard vindt. Het is nodig dat je in gaat zien dat je die hulp ed wél waard bent. En wat nou, dat anderen die plaats wel nodig hebben en jij niet?! Wie loopt er al zo lang rond en houdt het toch nog steeds vol? Daarnaast is het geen kwestie van meer of minder recht hebben, iedereen heeft recht op hulp, jij dus net zo goed.

Er tegen vechten kan je, dat heb je al bewezen, of je het ook wilt zul je voor jezelf moeten beslissen.

(En ik vind je het zeker meer dan waard, maar goed, dat wist je, denk ik, ook al wel. )
Met citaat reageren
Oud 18-07-2004, 14:56
Qamra
Avatar van Qamra
Qamra is offline
Citaat:
Quiana schreef op 18-07-2004 @ 14:39 :
is het niet asociaal om de plaats van een ander (die het wél nodig heeft) in te pikken?
Nee.... Jij denkt dat als je geen problemen hebt, dat ze je dan fijn ergens neer zetten waar veel beter iemand kan zitten die wél problemen heeft? Dan wordt het tijd dat je psych naar de psych gaat of een behoorlijke schop onder zijn hol krijgt

eigenlijk wil ik hier niet zijn Nou ja, ga ik dus ook niet doen, je weet me wel te vinden, he?
__________________
|| Eigenlijk heel aardig || Don't be too open-minded, your brains might fall out! || ADT, 01-12-'05! || Generatiecrisis!
Met citaat reageren
Oud 18-07-2004, 15:03
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Als ik zo je berichtje lees, is het eerste wat in mijn hoofd op komt: jij hebt dringend hulp nodig!!
Natuurlijk kan ik geen diagnose over een eetprobleem voor je maken, maar ik kan wel zeggen dat je eetpatroon zorgwekkend is. En het lijkt me absoluut geen overboden luxe om alleen al hiervoor hulp te zoeken.

Ik heb zelf ook vaak enorm koppig gereageerd op hulp. En altijd gezegt dat het goed ging, en dat ik het zelf allemaal wel aan kon. Dat kon ik niet. Dat kan jij ook niet als ik je bericht zo lees.
Alleen al het idee dat steeds terug komt in je post: 'Ben ik het eigenlijk wel waard?' is al een probleem opzich. Natuurlijk ben jij het waard meissie!! Waarom zou jij het niet waard zijn, en waarom zou jij een plek van iemand anders afpakken? Uit je post begrijp ik dat je er al een hele tijd mee rondloopt. Dat is ook niet goed! Iedereen heeft recht op hulp, jij dus ook!

Natuurlijk is het handig om iets te hebben om op terug te vallen, zelf wil ik ook altijd iets achter de hand hebben. Maar altijd in probleemsituaties leven kan niemand aan. Ook jij niet.

Zoek hulp meid! Ook al is het nog zo moeilijk en wil je het eigenlijk niet..zo ga je eraan onderdoor. Gelukkig heb je dat zelf ook wel een beetje door. Dat je op een minimum gewicht zit is fantastisch! Hoe stom het ook in jou oren klinkt. Maar dit betekend niet dat je erbent, en dat je nu weer kunt stoppen met eten. Want jou eetpatroon is nog lang niet in orde. En daarnaast, heb je denk ik ook een vertekend zelfbeeld. Daar moet ook wat aan gedaan worden. Dat kun je niet alleen! Niemand kan zulke problemen alleen oplossen, ook jij niet. Probeer er met iemand over te praten meid!

Heel veel sterkte! *aait over bolletje*
Nijn*

PS: Mijn respect voor jou is alweer gestegen
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Met citaat reageren
Oud 18-07-2004, 23:25
Verwijderd
sorrie, ik heb niet alles gelezen, want het is laat en ik ben moe en t was zo'n lang bericht, maar ik wens je ten eerste heel veel sterkte!
ik dacht dat eetproblemen ook niet zomaar over gingen, veel mensen hebben jaren later nog moiete met normale eetpatronen te volgen en gezonde eetgewoontes te ontwikkelen, maar das niet zon interessante opmerking

waar het om gaat is dat je muurtjes om je heen heb gebouwd uit bescherming, maar je begint nu te beseffen dat die muurtjes niet alleen maar goed zijn, ze houden ook leuke, goede, gezonde dingen buiten (volg je mn metafoor?)
je wilt graag beter worden, maar ook weer niet, want dat is iets nieuws, iets engs, en je weet niet hoe je dat op moet lossen behalve hoe je het vroeger deed: door je eetgewoontes te controleren en dat is juist niet de bedoeling
je zit in een vicieuze cirkel waar je uit moet komen!
succes...
Met citaat reageren
Oud 19-07-2004, 11:39
Lorelei
Avatar van Lorelei
Lorelei is offline
3 woorden: zoek hulp, sterkte!

Nee, goed. Maar ik meen het wel. Ik denk dat alles wat gezegd moet worden al gezegd is in de posts boven mij. En ik denk dat je het zelf eigenlijk ook best weet. Iedereen moet goed voor zichzelf zorgen. Voor de een houdt dat in dat-ie meer naar buiten moet, voor een ander houdt dat in dat-ie het rustiger aan moet doen, etc. Voor jou houdt dat blijkbaar in dat je hulp zoekt om o.a. je eetpatroon aan te pakken. Ik zeg o.a. omdat ik het gevoel heb dat er nog meer speelt.. En ja, daar heb je recht op! Daar heb ik recht op, daar hebben Leonoor en Nijn* en *prixie* recht op en jij ook. En dat niet alleen.. je hebt het nodig. Zorg voor jezelf, daar heb je alleen maar plezier van.

Sterkte
__________________
PROUD MEMBER OF CHAOGOTHIC ELITIST SUICIDE BUNNIES UNITED
Met citaat reageren
Oud 19-07-2004, 12:36
Masquerade
Avatar van Masquerade
Masquerade is offline
Lieve meid, je bent de moeite waard en als er iemand hulp verdiend, ben jij het wel. Probeer de stap te nemen. Het is echt de moeite waard en je pikt helemaal niemands plaatsje in. Jij hebt er recht op!

Verder weet ik weinig te zeggen, maar ik wilde toch even íets zeggen.

Kus. En heel veel sterkte.
Met citaat reageren
Oud 19-07-2004, 20:47
No Quiero
No Quiero is offline
Je toont zelf heel duidelijk aan dat je problemen hebt. Dat kan niemand je namelijk zeggen, dat is aan jou om te bepalen. Jij bent de eigenaar van je geest, en jij hebt zelf de macht over wat je voelt, en hoe je beoordeelt wat je voelt.

Pas op het moment dat je een probleem loslaat, is er ook geen probleem meer. Dus, als er iets is wat je niet kunt loslaten, wat je bezighoudt en in zijn greep houdt, dan is er ook een probleem.


Een stoornis is natuurlijk een heel fijne medische term die op een bepaalde manier gedefinieerd. Patient doet dit, patient blabla. Dat is echter iets voor een psychiater/psycholoog. Wat voor jou belangrijk is, is je gevoel bij je situatie. Hoe de psycholoog het noemt is niet belangrijk, jouw gevoel is belangrijk.

Als je zegt dat je soms vindt dat je het niet waard bent, geloof ik je niet. Ik geloof je wel dat je dat denkt, maar vraag jezelf af waarom je een eetstoornis hebt gehad. Je vond je lichaam blijkbaar waardevol genoeg om je te onderwerpen aan een stoornis. Daarna vond je je geest waardevol genoeg om beter te worden. Daarom plaats je nu ook dit topic.

Ik denk altijd dat het belangrijk is je gevoel te volgen. Als je zin hebt in een halve appel, eet je een halve appel. Als je zin hebt in een hele, eet je een hele. Als je zin hebt in niets, eet je niets. Wil je een bak patat, dan neem je een bak patat.


Het is heel moeilijk om eerst een angst te moeten constateren, er dan mee te moeten leven, er volgens iets aan te willen doen, maar 'm niet te kunnen onderdrukken. Ik vraag me af waarom je jezelf zou zo kwellen. Zorg dat je je prettig voelt, geef desnoods toe aan je angsten. Volg je hart, vecht niet teveel met jezelf. Het is misschien wel belangrijker je nu eerst goed en prettig te voelen alvorens je je kunt gaan afvragen waar je angsten vandaan komen.

Je doet het goed zoals je het doet. Twijfel daar niet aan, je kunt niet beter dan je doet, anders zou je het wel doen. Een mens is namelijk altijd op zoek naar het beste voor zichzelf op een bepaald moment. Daarom geloof ik ook dat je diep van binnen ook het beste voor jezelf wil en dat jezelf het waard vindt om te doen wat je anders misschien niet zou doen, omdat je het jezelf niet gunt.

Met citaat reageren
Oud 19-07-2004, 21:33
Fade of Light
Avatar van Fade of Light
Fade of Light is offline
"Ik haat het, 'gezonde' tekens"

Waarom?

Oh en een tip als je niet in "helen" kan eten. Stel dat je normaal 200 gram opschept, en dan 100 gram eet. Schep eens 300 gram op
Met citaat reageren
Oud 20-07-2004, 12:00
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Citaat:
Leonoor schreef op 18-07-2004 @ 14:40 :
Geef aan dat je die hulp nodig hebt, misschien juist wel omdat je het jezelf niet waard vindt. Het is nodig dat je in gaat zien dat je die hulp ed wél waard bent. En wat nou, dat anderen die plaats wel nodig hebben en jij niet?! Wie loopt er al zo lang rond en houdt het toch nog steeds vol? Daarnaast is het geen kwestie van meer of minder recht hebben, iedereen heeft recht op hulp, jij dus net zo goed.
Mja, op zich kan ik niet echt onder de hulp uitkomen oid; de intake's + adviesgesprek heb ik achter de rug.

Maar dat gesprek is toch al drie, vier weken geleden, terwijl ze de week erop zou bellen om te bevestigen of ik met haar aan de slag kon gaan (moest nog door een vergadering heen ed), en nu heb ik nog steeds niets gehoord...

Dat is op zich geen ramp oid, maar daardoor ga ik ook weer twijfelen...; er zullen dan vast wel betere dingen te doen zijn, misschien verbeeld ik het me wel allerlei dingen, weet ik het. Irreële gedachtes, dat weet ik, maar het maakt de drempel wel hoger om bijv te bellen oid, (iets wat ik sowieso al liever niet doe. )

Citaat:
Er tegen vechten kan je, dat heb je al bewezen, of je het ook wilt zul je voor jezelf moeten beslissen.
Verschil is echter; toen had ik iets achter de hand om op terug
te vallen, terwijl dat juist is wat ik onderuit 'moet' halen.

Citaat:
Nijn* schreef op 18-07-2004 @ 15:03 :

Natuurlijk is het handig om iets te hebben om op terug te vallen, zelf wil ik ook altijd iets achter de hand hebben. Maar altijd in probleemsituaties leven kan niemand aan. Ook jij niet.
Ik zou het eerder noodzakelijk noemen, dan handig.

Zie het als een bergrichel; voor mij staat een berg (hetgene waar ik me als het ware aan vastklamp), achter mij is een gapende afgrond (hetgene wat achter me ligt, het verleden, onverwerkte dingen?). Ik balanceer op die richel en moet me soms (vaak) wel vastklampen; (terug)vallen in die afgrond kan
en wil ik absoluut niet.

Het is kiezen tussen twee 'kwaden'; óf leven zoals nu,
(variërend van slecht tot matig, maar betrekkelijk veilig),
óf vallen in een chaos die ik niet aankan.

Hulp zou een touw boven mijn hoofd kunnen zijn, maar dat
touw moet ik dan wel met beide handen te durven grijpen
(en dus die berg loslaten, en dus de kans lopen in de afgrond
te storten), en dát is iets wat ik niet durf, en naarmate de tijd verstrijkt, alleen maar banger voor word.

Is misschien wel meer een kwestie van (niet) durven dan
(niet) willen. Of hou ik mezelf de dingen nu te makkelijk voor?
(ik weet het niet.)

Altijd in probleemsituaties kan geen mens aan, ook ik niet (dat blijkt), maar in een chaos van overheersende negativiteit leven, dat kan ik zéker niet (meer) aan, en de kans dat ik daarin val, schat ik overwegend groot, eigenlijk. Zonder 'berg' (om het zo maar te noemen), is er niets meer wat me ervan weerhoudt om te vallen. En dan is de keuze om me maar te blijven vastklampen heel aantrekkelijk.

(ik hoop dat het niet te vaag omschreven is. )

Citaat:
Nijn* schreef op 18-07-2004 @ 15:03 :
PS: Mijn respect voor jou is alweer gestegen
...

Citaat:
Fade of Light schreef op 19-07-2004 @ 21:33 :
"Ik haat het, 'gezonde' tekens"

Waarom?
Eigenlijk om wat ik in de eerste post ook schreef; Ik voel me schuldig, ga twijfelen aan mezelf (heb ik überhaupt wel een (eet)probleem gehad? enz), ik mag het niet van mezelf.

Ik denk dat het ook wel te maken heeft met de angst voor angst oid. (De angst om bang te moeten zijn om 'gezond' te zijn en dus *ooit* steil achterover te (kunnen) vallen?)

Citaat:
*pixie* schreef op 18-07-2004 @ 23:25 :
waar het om gaat is dat je muurtjes om je heen heb gebouwd uit bescherming, maar je begint nu te beseffen dat die muurtjes niet alleen maar goed zijn, ze houden ook leuke, goede, gezonde dingen buiten (volg je mn metafoor?)
je wilt graag beter worden, maar ook weer niet, want dat is iets nieuws, iets engs, en je weet niet hoe je dat op moet lossen behalve hoe je het vroeger deed: door je eetgewoontes te controleren en dat is juist niet de bedoeling
je zit in een vicieuze cirkel waar je uit moet komen!
succes...
Dat klopt. Ik zou alleen niet weten hóe ik die vicieuze cirkel
kan doorbreken.

Mja, het is zo dubbel allemaal, als ik het nalees... Heel erg bedankt voor de reacties iig. (= @iedereen)
__________________
Drie.

Laatst gewijzigd op 20-07-2004 om 12:30.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2004, 13:28
Verwijderd
Citaat:
Quiana schreef op 20-07-2004 @ 12:00 :
Verschil is echter; toen had ik iets achter de hand om op terug
te vallen, terwijl dat juist is wat ik onderuit 'moet' halen.
Wie weet komt er wel iets nieuws om op terug te vallen voor in de plaats. Maar je hebt al bewezen dat je tegen dingen kunt vechten, ook al was er iets om op terug te vallen, je moest toch vechten of niet?
Met citaat reageren
Oud 20-07-2004, 22:05
Fade of Light
Avatar van Fade of Light
Fade of Light is offline
Citaat:
Eigenlijk om wat ik in de eerste post ook schreef; Ik voel me schuldig, ga twijfelen aan mezelf (heb ik überhaupt wel een (eet)probleem gehad? enz), ik mag het niet van mezelf.

Ik denk dat het ook wel te maken heeft met de angst voor angst oid. (De angst om bang te moeten zijn om 'gezond' te zijn en dus *ooit* steil achterover te (kunnen) vallen?)
Ik snap dat "en dus ooit steil achterover te (kunnen vallen)" niet

Waarom zou je je schuldig voelen? Iedereen heeft het recht voor zichzelf om zich goed te voelen, dus ook jij. Iedereen is het waard, zeker als je het gewoon goed wil doen voor jezelf en anderen. Je zwak en instbaiel voelen, kan komen omdat je een verandering ondergaat. Als je wat later meer stabiel in de situatie zit, zul je je waarschijnlijk beter voelen, beter dan tevoren.

Stel jezelf alleen relevante vragen Kim

sterkte, en je kan altijd PMen he *knuffel*
Met citaat reageren
Oud 20-07-2004, 23:08
Milos
Avatar van Milos
Milos is offline
Je hebt idd wel een verstoord eetpatroon. Ik vind het heel belachelijk wat diegene heeft gezegt waarbij je hulp ging vragen. Een ding is zeker. Je moet goed begeleidt worden, anders kom je zelf niet uit de problemen en wordt het van kweaad tot erger.

Heel veel sterkte,

Milou
__________________
I am a princess in nothing more than a fantasy world
Met citaat reageren
Oud 22-07-2004, 17:22
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Ze heeft gebeld; ik 'moet' over een maand (!) komen.
Ze gaat op vakantie... (en iets van stafoverleg oid in de vierde week)

Kweenie of ik nou opgelucht of bang moet zijn... Een maand is
lang, en het feit dat het vakantie is, helpt nou ook niet echt mee... Aan de andere kant ook wel fijn, misschien ook wel
beter om eerst zelf dingen enigzins op een rijtje te zetten ed.

Citaat:
Leonoor schreef op 20-07-2004 @ 13:28 :
Wie weet komt er wel iets nieuws om op terug te vallen voor in de plaats. Maar je hebt al bewezen dat je tegen dingen kunt vechten, ook al was er iets om op terug te vallen, je moest toch vechten of niet?
Iets positiefs, mag ik hopen.

(ja.)

Citaat:
Fade of Light schreef op 20-07-2004 @ 22:05 :
Ik snap dat "en dus ooit steil achterover te (kunnen vallen)" niet

Waarom zou je je schuldig voelen? Iedereen heeft het recht voor zichzelf om zich goed te voelen, dus ook jij. Iedereen is het waard, zeker als je het gewoon goed wil doen voor jezelf en anderen.

Je zwak en instbaiel voelen, kan komen omdat je een verandering ondergaat. Als je wat later meer stabiel in de situatie zit, zul je je waarschijnlijk beter voelen, beter dan tevoren.

Stel jezelf alleen relevante vragen Kim

sterkte, en je kan altijd PMen he *knuffel*
En weer terug te vallen in oude problemen/chaos, zonder me
vast te kunnen aan 'rommelen'.

Omdat iemand anders zich niet goed kon voelen? Waarom mijn moeder niet, en ik wel? (dat is geen relevante vraag. *schop*)

('Maar voor dat laatste is wel je eigen inzet nodig.' Ik hoor het mezelf al tegen een ander zeggen. ) Ik hoop het.

(*twee)

En Milou; tnx.
__________________
Drie.
Met citaat reageren
Oud 22-07-2004, 22:37
Fantôme
Avatar van Fantôme
Fantôme is offline
quiana, ik heb het al een paar keer gelezen (jou verhaal) maar er komt echt geen zinnig woord uit me maar ik wou je toch even laten weten dat ik het heb gelezen en wou je even suc-6 en sterkte met alles wensen! srry als dit echt TE nutteloos is liefs, mij
__________________
Dit is een coole sig.
Met citaat reageren
Oud 23-07-2004, 17:41
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Citaat:
~~Fantôme~~ schreef op 22-07-2004 @ 22:37 :
quiana, ik heb het al een paar keer gelezen (jou verhaal) maar er komt echt geen zinnig woord uit me maar ik wou je toch even laten weten dat ik het heb gelezen en wou je even suc-6 en sterkte met alles wensen! srry als dit echt TE nutteloos is liefs, mij
(Ahh, ik zag het net pas. )

Niet nutteloos of wat dan ook, maar lief. Tnx.
__________________
Drie.
Met citaat reageren
Oud 25-07-2004, 20:01
juno
Avatar van juno
juno is offline
Ja, jij hebt een eetprobleem, en nee, je neemt niet de plek in van een ander die het harder nodig heeft en al was dat wel zo, hey, jammer dan. Nu ben jij aan de beurt. Waarom zou jij minder recht hebben op hulp dan iemand anders?

Ben je nou bang om beter te worden? Angst voor het onbekende? Want je problemen zijn wel heel veel vervelend, maar alles went, nietwaar? En wat je kent, dat is minder eng dan het nieuwe onbekende. Bovendien geven die problemen jou identiteit. Jij BENT je verzameling problemen geworden, en als die opgelost worden, wat is er dan nog van jou over?

Hm, nou, meer dan genoeg. Wat ik zo van jou gelezen heb, ben je niet achterlijk en zit er veel meer in jou dan alleen maar ellende.

Wat je overboord gaat gooien straks is ballast, alleen maar nare dingen. Die ben je echt beter kwijt dan rijk. En geloof me, de invulling van de nieuwe jij gaat ten eerste vanzelf en geleidelijk, het is namelijk een reactie op de indrukken van buitenaf, en ten tweede BEN je er al. Het is meer een kwestie van dingen die al die tijd onderdrukt zijn geweest door alle ellende en angsten naar boven laten komen. En die meid die dan tevoorschijn komt mag er best zijn hoor.

Als jij hard aan de slag gaat, en goed meewerkt, zal alles wel anders worden voor jou, en dat is best beangstigend, maar zeg nou zelf: slechter dan dit kan toch niet? The only way is up. Neem het stapje voor stapje en een dag tegelijk, en dan zul je zien dat het verdomd nog gaat lukken ook.
Met citaat reageren
Oud 28-07-2004, 00:25
Verwijderd
je hebt bijna altijd met problemen geleefd en nu ben je er zowat vanaf....maar voel je je nu beter?nee niet echt...
omdat je jaren met problemen hebt geleefd ben je dit gewend, hoe vreselijk je t ook vond het was wel een deel van jou leven...
nu is het weg, dat is vreemd, het voelt niet meer vertrouwd aan...
ik ken het gevoel wel....ik stond met knikkende knieen als een probleemloos iemand (dat zich nu eigenlijk gelukkig zou moete voele) in de wereld...
vind nog steeds moeilijk, je gaat problemen opzoeken, want het was zolang een deel van je leven, het was gewoon vertrouwd of het nou leuk was of niet...
probeer gewoon alles te blijven doen wat je doet, zorg dat je ritme in je leven krijgt en probeer je ergens anders mee bezig te houden dan met eten...
en praat erover!alleen kan je dit niet oplossen!
STERKTE!
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 28-07-2004, 15:55
Verwijderd
Citaat:
juno schreef op 25-07-2004 @ 20:01 :
The only way is up.
The only way out is through. Er dwars doorheen dus. Dat is moeilijk, maar ik denk dat jij dat wel kan, Quiana
Met citaat reageren
Oud 28-07-2004, 18:28
mrjn
mrjn is offline
ik herken me zo in jou!!!
ik moet na de vakantie van mn ouders hulp gaan zoeken omdat ik een eetprobleem heb.. waarschijnlijk anorexia.. Ik vidn het heel moelijk om dat te doen.. omdat ik het eigenlijk helemaal niet wil!! maar iets diep in me zegt dat het anders te ver gaat als ik geen hulp zoek..
ik ben ook bang om meer beter te worden.. precies wat je zegt.. het eten heb ik ook precies hetzelfde enz..
ik zit ook met andere problemen.. psychisch enzo waarvoor ik eigenlijk ook hulp moet zoeken omdat ik het anders weer opkrop.. zoals ik al 10 jaar doe..

ik wil je heeel veel sterkte wensen!!

ook weet ik niet of ik wel hulp moet zoeken.. ik weet niet of iemand dat weet?? kan je hulp zoeken als je het niet wil? heeft het dan wel zin? zal ik het kunnen accepteren als ik anders moet gaan eten ?? weet t ook niet allemaal
__________________
if i'm not made for you then why does my heart tell me that I am...
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Liefde & Relatie Opnieuw beginnen/loslaten
Rommeltje
7 22-10-2014 16:14
Liefde & Relatie Loslaten... hoe ?
Ingenieurtje
10 26-02-2014 07:40
Lichaam & Gezondheid 2 problemen met mijn penis
Verwijderd
7 11-01-2013 18:34
Psychologie Borderline (BL)
MisterDJ
10 11-05-2005 07:11
Psychologie Niet morgen, maar nu
SoMeBoDy
7 26-07-2003 23:37
Liefde & Relatie fout vriendje maar ik kan hem niet loslaten
R@st@gurl
10 22-08-2002 18:36


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 19:30.