zwanger worden

Ja, want mannen zijn zo rationeel

@ ********: als je van je salaris (>1400) niet rond kan komen dan doe je echt iets verkeerd, hoor...?

[Mark]

Krummeltje schreef:

Ja, want mannen zijn zo rationeel

Dat is tenminste wat de mensen zeggen die ervoor gestudeerd hebben.

Maar om er nog even op terug te komen. Ongeacht of het nu bij vrouwen of mannen voorkomt. Veel mensen hebben deze problemen. Burn-outs kunnen ontstaan omdat mensen hun gevoelens onvoldoende kunnen rationaliseren. Er is zelfs in 1955 door Albert Ellis al een therapie (wat brengt dat woord toch een negatieve smaak met zich mee) voor ontwikkeld die nu nog actueel is.

Kijk maar eens op http://nl.wikipedia.org/wiki/Ratione...tieve_Therapie. Dit is echt een aanrader voor mensen die in de knoop zitten omdat hun gevoelens met hun verstand botsen.

Tip van de dag: Baat het niet, schaden zal het ook niet.

Mark schreef:

Eigenlijk is het echte probleem dat vrouwen de gevolgen van een rationele beslissing vaak niet kunnen accepteren, omdat die vaak botst met hun gevoelens. Een probleem dat psychologen ook vaak onderkennen en waar mannen minder last van schijnen te hebben.

Nu stop ik met de eyeopeners.

Doe niet zo belachelijk. God, je komt net op het forum kijken en ik erger me nu al wild aan dit soort pseudo-intellectueel geblaat.

Krummeltje schreef:

Ja, want mannen zijn zo rationeel

@ ********: als je van je salaris (>1400) niet rond kan komen dan doe je echt iets verkeerd, hoor...?

Nou ja, ik kan er wel van rond komen, maar ik hou niet zoveel over in mijn eentje (flatje gekocht etc). Ik wou ermee gewoon aangeven dat het geen vetpot is als je ook nog eens aan kinderen wil beginnen.

Dat is misschien subjectief en hangt af van je eisen, maar ik zou mijn kinderen bijvoorbeeld niet in de buurt willen zien waar ik nu woon. Kinderen moeten ruimte hebben om te spelen. Oftewel: ik zou dan toch echt een normaal huis willen kopen met eigen tuin in een redelijk nette buurt, waar ik niet bang hoef te zijn als mijn vriendin 's avonds over straat loopt.

Dat betekent in de randstad al snel dat je een woning van > 200.000 euro moet kopen. Op 2 salarissen is dat op zich makkelijk te doen, maar ja. Een kind kost ook een hoop geld aan kleertjes, luiers, later ook qua opleiding en alles waar je meteen voor kan gaan sparen.

Dat is ook het 'probleem', ik ga echt niet midden in de stad een kind opvoeden op een flatje tussen de Ali's en Mohammed's. Om dat te voorkomen zal ik geld moeten neertellen en dan worden die 1400 euro echt te weinig.

PS:
Een ander aspect wat mensen niet moeten vergeten, is dat de vorige generatie hun woningen tegen bijna de helft van de huidige prijs hebben gekocht en daardoor bijv. makkelijk een 2e hypotheek konden nemen of veel lagere maandlasten hebben. Wij zullen dat met iets anders moeten compenseren om dezelfde levensstijl te onderhouden.

******** schreef:

Dat is ook het 'probleem', ik ga echt niet midden in de stad een kind opvoeden op een flatje tussen de Ali's en Mohammed's.

oh noes

Katje schreef:

oh noes

Ja ja, ik ben de "white trash" nog vergeten.

Zo beter?

Ik moet er ook niet aan denken dat mijn kindje de flodder uit gaat hangen

Pfff, ik woon alweer te lang in Rotterdam

[snoopy]

Mark schreef:

Verhaal

Mark.

zoals Morgan en Sarah al zeiden: ik heb geen eye-opener nodig. Ik weet heel goed wat de consequenties zijn van een kind 'nemen'. Daarom doe ik het nu dus ook nog niet, hoewel ik het graag zou willen.
Jij zegt dat ik mijn gevoel net zo zwaar zou moeten wegen als dat van mij vriend. Ik wil nog een stapje verder gaan: ik wil er pas aan beginnen als we het allebei willen. Met andere woorden: als 1 van ons ook maar een beetje twijfelt doen we het niet. Als we het allebei willen ga ik kijken of het praktisch haalbaar is.
Ik vind het gewoon moeilijk om met dit gevoel om te gaan, juist omdat het nog niet kan.

[Mark]

Morgan schreef:

Doe niet zo belachelijk. God, je komt net op het forum kijken en ik erger me nu al wild aan dit soort pseudo-intellectueel geblaat.

Ik kom net op het forum kijken?? sinds 2002 ben ik op het forum.

Dat jij je wild ergert hoeft niet persee aan mijn "geblaat", zoals je dat noemt te liggen, het zou ook jouw interpretatie kunnen zijn.

We houden erover op, want het is nogal offtopic.

[Mark]

snoopy schreef:

zoals Morgan en Sarah al zeiden: ik heb geen eye-opener nodig. Ik weet heel goed wat de consequenties zijn van een kind 'nemen'. Daarom doe ik het nu dus ook nog niet, hoewel ik het graag zou willen.
Jij zegt dat ik mijn gevoel net zo zwaar zou moeten wegen als dat van mij vriend. Ik wil nog een stapje verder gaan: ik wil er pas aan beginnen als we het allebei willen. Met andere woorden: als 1 van ons ook maar een beetje twijfelt doen we het niet. Als we het allebei willen ga ik kijken of het praktisch haalbaar is.
Ik vind het gewoon moeilijk om met dit gevoel om te gaan, juist omdat het nog niet kan.

Kijk dat is een antwoord waar ik wat mee kan. Dat is gewoon volwassen als je samen besluit wanneer kinderen te willen krijgen en er dan ook samen volledig voor gaan. Je kunt trots zijn op jezelf dat je deze beslissing hebt genomen en dat is ook de manier hoe je ermee om kan gaan denk ik. Door deze beslissing zul je je kindje over een tijdje een nog betere toekomst kunnen geven dan nu, met twee trotse ouders die er volkomen voor hem/haar zijn. Die mooie gedachte kan misschien een troost zijn voor het gemis wat je nu zult hebben.

Sterkte.

Mark.

******** schreef:

Oftewel: ik zou dan toch echt een normaal huis willen kopen met eigen tuin in een redelijk nette buurt, waar ik niet bang hoef te zijn als mijn vriendin 's avonds over straat loopt.

Nouja, dat krijg je bijna nergens meer voor elkaar, of je moet al in zo'n gehucht gaan wonen waar iedereen elkaar kent.
Ik snap je punt wel, maar een kind is ook heus wel op te voeden in een flat, zeker als het nog klein is... natuurlijk is een huis met een tuin leuker, maar daar krijgt ie huis geen trauma's van. Je moet het niet zo zwaar zien.

Mark schreef:

Je kunt trots zijn op jezelf dat je deze beslissing hebt genomen en dat is ook de manier hoe je ermee om kan gaan denk ik.

Jij bent niet degene die gaat over hoe goed of slecht andermans beslissingen zijn. Je komt een beetje denigrerend over...

[Lilything]

Mark schreef:

Dat is tenminste wat de mensen zeggen die ervoor gestudeerd hebben.

Maar om er nog even op terug te komen. Ongeacht of het nu bij vrouwen of mannen voorkomt. Veel mensen hebben deze problemen. Burn-outs kunnen ontstaan omdat mensen hun gevoelens onvoldoende kunnen rationaliseren. Er is zelfs in 1955 door Albert Ellis al een therapie (wat brengt dat woord toch een negatieve smaak met zich mee) voor ontwikkeld die nu nog actueel is.

Kijk maar eens op http://nl.wikipedia.org/wiki/Ratione...tieve_Therapie. Dit is echt een aanrader voor mensen die in de knoop zitten omdat hun gevoelens met hun verstand botsen.

Tip van de dag: Baat het niet, schaden zal het ook niet.

Wist je dat er ook therapieën zijn voor mensen die teveel gevoelens weg rationaliseren?

Wist je dat de meeste burn-outs ontstaan, omdat mensen hun eigen gevoelens wegdrukken en het allemaal weg rationaliseren? Het is juist m.i. erg goed om te zeggen "ik voel me zo en dat mag ik voelen, maar helaas is er gewoon rationeel gezien nu geen mogelijkheid om aan dat gevoel gehoor te geven"

[Lilything]

Mark schreef:

Kijk dat is een antwoord waar ik wat mee kan.

Je kunt trots zijn op jezelf dat je deze beslissing hebt genomen en dat is ook de manier hoe je ermee om kan gaan denk ik.

Mark.

(ben ik de enige waarvan de feministische haren aan alle kanten overeind gaan staan? Waarom moet zij een antwoord geven 'waar jij wat mee kan'? Ze mag trots zijn op zichzelf omdat ze een antwoord heeft gegeven wat aan jouw mannelijke eisen voldoet??)

Lilything schreef:

(ben ik de enige waarvan de feministische haren aan alle kanten overeind gaan staan? Waarom moet zij een antwoord geven 'waar jij wat mee kan'? Ze mag trots zijn op zichzelf omdat ze een antwoord heeft gegeven wat aan jouw mannelijke eisen voldoet??)

Waarom denk je dat ik me wild aan hem erger? Maar hij mag op de negeerknop

Krummeltje schreef:

Nouja, dat krijg je bijna nergens meer voor elkaar, of je moet al in zo'n gehucht gaan wonen waar iedereen elkaar kent.
Ik snap je punt wel, maar een kind is ook heus wel op te voeden in een flat, zeker als het nog klein is... natuurlijk is een huis met een tuin leuker, maar daar krijgt ie huis geen trauma's van. Je moet het niet zo zwaar zien.

Niet zo zwaar zien?

Ik woon inmiddels 2 jaar in de uitlaatgassen en rioollucht van Rotterdam. No fucking way dat ik hier een kind op ga voeden hoor Een kind kan hier niet buiten spelen.. met al die aso's die 80 rijden in de bebouwde kom, glasscherven die overal liggen van bierflesjes en ingeslagen autoruiten, bezopen figuren die 's avonds midden op weg staan en mensen lastig vallen, etc.

Gehuchten op het platteland zijn Ik ben de stad helemaal zat.. het enige voordeel is de hoge werkgelegenheid en dat alles om de hoek zit. De rest kan me gestolen zijn.

Ik woon in Nederland en ik heb al dagen geen koe meer gezien

Ik ben het met ******** eens, al is het in een wat gematigtdere (nee, dat is geen woord ) versie. Een kind heeft recht op een geschikte woning en woonomgeving. Ik ben alleen niet zo gecharmeerd van het al te platte platteland. Geef mij maar een buitenwijk van bv. Rotterdam. Voor 1000 (of 1400) euro is het toch behoorlijk lastig om een gezin te onderhouden en ook nog in een redelijk huis in een redelijke omgeving te wonen.

@********:
Dan hang je maar een foto van een koe aan de muur.

Leonoor schreef:

@********: [afbeelding]
Dan hang je maar een foto van een koe aan de muur.

Sterker nog, zoiets was ik al van plan

Al is het alleen maar omdat het zo droog staat. Bij kennissen thuis hangt bijna altijd wel een skyline van een grote stad aan de muur, kom je bij mij - de ICT'er - kijk je gewoon tegen een koe aan.

Katje schreef:

oh noes

Ja, oh noes. Uit eigen ervaring (in Rotterdam-West, Spangen gewoond waar 70% niet-westerse allochtoon is en de rest 'burger van een overzees gebiedsdeel') kan ik je melden dat het nogal irritant is als de eerste woordjes van je kindje "walla, ik sweer jou weet je, ik ga die meisje laten klappen weet je" blijken te zijn.

Maar goed, vanuit Zwolle is het makkelijk oordelen natuurlijk. Ik ben het helemaal met ******** eens. Rotterdam is, uitgezonderd Kralingen en Hilligersberg, geen plaats waar je je kinderen wilt opvoeden. Het centrum (de woontorens) is prima wonen (mits je 3000+ te makken hebt) maar daar kun je ook weer geen kind opvoeden, ze gassen nogal hard aan de Weena.

nare man schreef:

Maar goed, vanuit Zwolle is het makkelijk oordelen natuurlijk. Ik ben het helemaal met ******** eens. Rotterdam is, uitgezonderd Kralingen en Hilligersberg, geen plaats waar je je kinderen wilt opvoeden. Het centrum (de woontorens) is prima wonen (mits je 3000+ te makken hebt) maar daar kun je ook weer geen kind opvoeden, ze gassen nogal hard aan de Weena.

Ok, Rotterdam. Maar Utrecht is bijvoorbeeld al een stuk beter.

Lilything schreef:

(ben ik de enige waarvan de feministische haren aan alle kanten overeind gaan staan? Waarom moet zij een antwoord geven 'waar jij wat mee kan'? Ze mag trots zijn op zichzelf omdat ze een antwoord heeft gegeven wat aan jouw mannelijke eisen voldoet??)

Offtopic: Nee, ik had ook al gereageerd...

Krummeltje schreef:

Ok, Rotterdam. Maar Utrecht is bijvoorbeeld al een stuk beter.

Volgens mij bestaat het probleem in Utrecht ook?

En sowieso, als je in Rotterdam werkt, is in Utrecht wonen niet handig. En ga je op zoek naar een baan in Utrecht, dan ben je je vaste contract kwijt en dat is ook niet handig.

Het stukje van Rotterdam waar ik woon en ook het stuk waar mijn ouders wonen, vind ik trouwens ook best oké en zij en ik wonen niet in Kralingen (wat ook een klote stuk heeft, trouwens) of Hillegersberg. Maar die discussie is al zo vaak gevoerd.

Leonoor schreef:

Volgens mij bestaat het probleem in Utrecht ook?

Ik woon in zo'n beruchte probleemwijk... en ik zou hier best mijn kind op kunnen voeden denk ik.

[Chimera]

Krummeltje schreef:

Ok, Rotterdam. Maar Utrecht is bijvoorbeeld al een stuk beter.

Rotterdam zou ik zelf niet dood gevonden willen worden, Utrecht daarentegen is prima. Ik ken een flink aantal mensen met kids (zit in die leeftijdscategorie dat mensen om je heen opeens gaan werpen, *zucht*) die in de stad wonen, en dat kan prima. Utrecht is als stad nog wel behoorlijk dorps overigens.

Krummeltje schreef:

Ik woon in zo'n beruchte probleemwijk... en ik zou hier best mijn kind op kunnen voeden denk ik.

Ik won zelf in Lunetten, en het zou hier prima kunnen, ware het niet dat ik tegen die tijd wat beters hoop te hebben

Krummeltje schreef:

Ik woon in zo'n beruchte probleemwijk... en ik zou hier best mijn kind op kunnen voeden denk ik.

Het ligt ook wel enorm aan welk deel van een wijk je woont. Officieel woon ik ook in een 'probleemwijk', maar wijken bestaan over het algemeen uit goede en slechte delen, en ik woon dus in een goed deel. Waar ik nu woon zou ik best mijn kind op willen voeden (maar hier woon je niet als je inkomen max. 1000 euro is ), in (het deel van de) de wijk (ook een probleemwijk) waar ik hiervoor woonde niet (en daar kun je met een inkomen van max. 1000 euro dus wel terecht ).

Chimera schreef:

Rotterdam zou ik zelf niet dood gevonden willen worden, Utrecht daarentegen is prima. Ik ken een flink aantal mensen met kids (zit in die leeftijdscategorie dat mensen om je heen opeens gaan werpen, *zucht*) die in de stad wonen, en dat kan prima. Utrecht is als stad nog wel behoorlijk dorps overigens.

Ik won zelf in Lunetten, en het zou hier prima kunnen, ware het niet dat ik tegen die tijd wat beters hoop te hebben

Ja, Utrecht bevalt mij ook erg goed.
En tsjah, Lunetten is wel de dertigerswijk geloof ik

[***ailá***]

nare man schreef:

Ja, oh noes. Uit eigen ervaring (in Rotterdam-West, Spangen gewoond waar 70% niet-westerse allochtoon is en de rest 'burger van een overzees gebiedsdeel') kan ik je melden dat het nogal irritant is als de eerste woordjes van je kindje "walla, ik sweer jou weet je, ik ga die meisje laten klappen weet je" blijken te zijn.

Maar goed, vanuit Zwolle is het makkelijk oordelen natuurlijk. Ik ben het helemaal met ******** eens. Rotterdam is, uitgezonderd Kralingen en Hilligersberg, geen plaats waar je je kinderen wilt opvoeden. Het centrum (de woontorens) is prima wonen (mits je 3000+ te makken hebt) maar daar kun je ook weer geen kind opvoeden, ze gassen nogal hard aan de Weena.

Ik ben zo'n niet-westerse allochtoon uit Rotterdam West gezellig he . Maar ik ben het helemaal eens met jou en ********. Ik vind Rotterdam geen plaats om een kind op te laten groeien. Ik verhuis later lekker naar mn kleine stadje terug voor mn kids. Ik kwam laatst tot het schokkende besef dat ik ook al bijna tot de *oude* generatie behoor, als in: ik had pas op mn 18e mn eigen computer (tot mn 14e mocht ik niet eens op het internet) en ik heb mn hele jeugd buiten gespeeld met de buurtkinderen. Blikkie trappen enzo. Ik vind Rotterdam best gevaarlijk. Laatst moest ik 's avonds noodgedwongen met de tram bij Marconiplein (doe ik normaal nooit) en ik was serieus bang --> 3 gasten met panty's op hun kop liepen de hele tijd achter me aan

***ailá*** schreef:

Ik vind Rotterdam best gevaarlijk. Laatst moest ik 's avonds noodgedwongen met de tram bij Marconiplein (doe ik normaal nooit) en ik was serieus bang --> 3 gasten met panty's op hun kop liepen de hele tijd achter me aan

Ik vind Marconiplein wat dat betreft nou niet bepaald representief voor heel Rotterdam.

Op sommige plaatsen kun je op bepaalde tijden gewoon beter niet komen, dat is overal zo. In de meest afgelegen dorpjes gebeuren ook de meest vreselijke dingen.

Zelf zou ik m'n kind liever in een betere wijk in Rotterdam op laten groeien dan ergens in een gat waar hij/zij elke dag 20 kilometer door de weilanden naar school moet fietsen...het idee dat als hij/zij een keer na moet blijven en alleen naar huis moet in het donker trekt me toch niet echt... En ja, dan kan je je kind ophalen ed, wat ik natuurlijk ook zou doen...maar toch. In een grote stad heb je vrijwel alles dichtbij, dat heb ik altijd prettig gevonden.

Beetje andere discussie dan waar het topic over ging alleen.

[deoxyribose]

Ik ben een niet-Westerse allochtoon en ik zou m'n kids ook niet in Rotterdam opvoeden hoor

Ik zou m'n kinderen ook niet in een probleemwijk willen opvoeden. Ik heb vroeger tegen een hele slechte wijk aangewoond en daar was echt áltijd gezeik. Dan had de ex van de buurvrouw weer ruzie met haar nieuwe vriend en rende hij door de straat met een gigantisch kapmes, en toen lag de broer van zijn neef weer door de voorruit van hun moeder. (Het was allemaal familie van elkaar ). Echt vreselijk. Dat heeft voor mij niets met autochtoon of allochtoon te maken, maar met niveau (van de mensen (en dan bedoel ik niet dat al m'n buren professoren moeten zijn, maar in ieder geval van het niveau dat ze beseffen dat je niet met een kapmes op iemand afstormt) en 't onderhoud in de buurt zelf; ik wil niet in een vervallen buurt wonen) en veiligheid.

Leonoor schreef:

Ik vind Marconiplein wat dat betreft nou niet bepaald representief voor heel Rotterdam.

Op sommige plaatsen kun je op bepaalde tijden gewoon beter niet komen, dat is overal zo. In de meest afgelegen dorpjes gebeuren ook de meest vreselijke dingen.

Zelf zou ik m'n kind liever in een betere wijk in Rotterdam op laten groeien dan ergens in een gat waar hij/zij elke dag 20 kilometer door de weilanden naar school moet fietsen...het idee dat als hij/zij een keer na moet blijven en alleen naar huis moet in het donker trekt me toch niet echt... En ja, dan kan je je kind ophalen ed, wat ik natuurlijk ook zou doen...maar toch. In een grote stad heb je vrijwel alles dichtbij, dat heb ik altijd prettig gevonden.

Beetje andere discussie dan waar het topic over ging alleen.

Misschien wel, maar bij mijn ouders in het afgelegen dorp durf ik op elk tijdstip van de nacht over straat. Daar is dan natuurlijk ook geen kip, maar goed.

Maar in Nijmegen durf ik ook de hele nacht wel door de stad te sjouwen.

En in elk dorp heb je een basisschool. Als je ouder bent, kun je echt wel 30 km per dag naar je middelbare school fietsen. Ken hele generaties die dat doen en gedaan hebben en niemand houdt er wat aan over. Behalve een goede conditie en sterke benen. Je hebt toch geen school tot na vijf uur, dus je bent voor het donker echt wel thuis. Daar houden leraren ook wel rekening mee. Je gaat toch niet elke keer je puber naar de middelbare school brengen

Maar goed, voor een stad is ook veel te zeggen. Ik denk dat ik later graag búiten een (tamelijk) grote stad wil wonen. Alles in de buurt, maar niet in de drukte en met een lekker grote tuin.

Ik durf hier ook op elk tijdstip van de nacht over straat.

Natuurlijk kan je waar-naar-toe-dan-ook fietsen. En 99 van de 100 keer zal het goed gaan. Er hoeft alleen maar één keer een gek te zijn die je ergens op wacht... Natuurlijk is die kans klein, maar het is niet zo dat hij afwezig is oid. ('s winters kan het erg vroeg donker worden trouwens...als je pas rond 17.00u weg gaat van school, wat kan, dan kan het prima voorkomen dat je in het donker moet fietsen. En dan zou ik hem/haar dus wel ophalen (wat dus niet altijd is ).)

Ook op het platteland kunnen dingen gebeuren, dat is het enige wat ik wilde zeggen.

[Haligh]

op het moment dat je gaat spreken over kinderen nemen en daarbij kijkt naar praktische haalbaarheid wordt ik al misselijk.

Leonoor schreef:

Ik vind Marconiplein wat dat betreft nou niet bepaald representief voor heel Rotterdam.

Nou ja, ik loop nog liever op Marconiplein dan op Zuidplein, laat staan Feijenoord waar in bepaalde straten uitgebrande autowrakken langs de weg staan en alles dicht is getimmerd. Wat je tijdens huizenjacht allemaal tegenkomt, pffff.

Hoewel Spangen wel tha place to be is, wil je een aantal ghetto negers zien (met goude kettingen en al) die om een gepimpte zwarte beamer hangen overdag ("heeey, alles goed man?" .. "ja hoor", ik loop snel door, denkend dat ik in de twilight zone beland ben). En 's nachts staan ze op straathoeken te wachten op iets of iemand, zelfs in de regen. Leuk hoor zo'n totaal gerenoveerde wijk, waar je goedkoop een woning kunt kopen Ik ben dan ook wat verder op gaan wonen, richting Schiedam.

En op het platte land is de kans wel veel kleiner dat er iets gebeurd. Als jij 's nachts om een uur of 3 van Marconiplein uit door Delfshaven gaat fietsen, denk ik niet dat het 99 van de 100 keer goed zal gaan.

Wedden?

Nou, gezien die hele discussie toch gaande is..

Ik ben zelf opgegroeid in de stad (Amsterdam) en mijn vriend is opgegroeid op het platteland (Zeeland) en als ik al zijn verhalen hoor over zijn jeugd had het mij ZO goed gedaan als ik dat ook gehad had. Ik had een prutweerstand (heftige astma) en zat door het ziek zijn vaak binnen "gevangen", ik denk dat ik op het platteland wat dat betreft een veel betere weerstand zou hebben opgebouwd.

Nu woon ik bij mijn vriend en de "risico's" hier zijn echt wel VEEL kleiner dan in de stad. We wonen in een dorp en hier is echt nog nooit iets gebeurd. Mensen doen hun deuren niet op slot en je kunt je fiets gewoon laten staan zonder slot erop (zelfs in Middelburg kijken mensen me vol verbazing aan als ik twee sloten op mijn fiets zet). Iedereen zegt elkaar gedag en de sociale controle is stukken groter. De meeste jongeren gaan met de bus naar de middelbare school, dat gebeurt zo massaal dat er nooit iemand alleen reist. Ook op de fiets zit nooit iemand alleen, heel het dorp van middelbare school-leeftijd moet erheen namelijk. En zodra ze 16 zijn hebben de meesten een brommertje/scooter om overal te komen.

Als ik alle hel-verhalen van alle vrienden/vriendinnen die ik ken vertel, valt mijn vriend van zijn stoel. In zijn wereld bestaan al die dingen helemaal niet, alleen in films. Ik vind echt niet dat je kunt zeggen dat het platteland net zo onveilig is als de stad. Tuurlijk, het platteland is niet ZONDER risico, maar het risico is wel kleiner.

Overigens willen wij onze kinderen het liefst in een buitenwijk of dorp in de buurt van een stad opvoeden. Maar dat omdat al zijn familie in Zeeland woont, maar de mijne in Amsterdam. Ik wil graag dat de kinderen ook naar mijn ouders kunnen en ook de stad waarin ik ben opgegroeid leren kennen (en dus ook andere culturen leren kennen bijvoorbeeld, want dat mist het platteland wel vind ik..) En forensen kan best. Vriend woont dus hier, maar werkt in Rotterdam. Het is niet ideaal, maar goed te doen.

@ Dusjcrib: het kan ook anders. Ik ben opgegroeid in een klein provinciestadje, ver weg van 'de bewoonde wereld', en ik vond het daar vreselijk. Je hoeft de verkeerde mensen maar één keer verkeerd aan te kijken en je hebt ruzie. Tolerantie hadden ze nog nooit van gehoord en als je afwijkt (qua kleding of wat dan ook), dan kun je het zo'n beetje wel schudden. Met dat gevoel ben ik opgegroeid. Utrecht vind ik echt een heel fijne stad, waar niemand raar opkijkt als ik iets anders aan heb, en waar je niet, als je naar een concert wilt, om half elf weer weg moet omdat je anders de laatste trein mist.

Dus ik zou mijn kinderen liever in Utrecht laten opgroeien (niet in Rotterdam of Amsterdam overigens, dat is me dan weer veel te grootstedelijk.)

krummeltje ik zou bijna gaan geloven dat jij in heerlen bent grootgebracht

Louis Armstrong schreef:

krummeltje ik zou bijna gaan geloven dat jij in heerlen bent grootgebracht

Nee, precies aan de andere kant van het land.

Krummeltje schreef:

@ Dusjcrib: het kan ook anders. Ik ben opgegroeid in een klein provinciestadje, ver weg van 'de bewoonde wereld', en ik vond het daar vreselijk. Je hoeft de verkeerde mensen maar één keer verkeerd aan te kijken en je hebt ruzie. Tolerantie hadden ze nog nooit van gehoord en als je afwijkt (qua kleding of wat dan ook), dan kun je het zo'n beetje wel schudden. Met dat gevoel ben ik opgegroeid. Utrecht vind ik echt een heel fijne stad, waar niemand raar opkijkt als ik iets anders aan heb, en waar je niet, als je naar een concert wilt, om half elf weer weg moet omdat je anders de laatste trein mist.

Dus ik zou mijn kinderen liever in Utrecht laten opgroeien (niet in Rotterdam of Amsterdam overigens, dat is me dan weer veel te grootstedelijk.)

Oh, dat geloof ik best hoor Krummeltje, maar dat is in de stad natuurlijk niet veel anders. Hier in het dorp is in ieder geval echt geen vijandigheid en mijn vriend was met zijn beste vriend altijd de enige skateboarder hier met rare wijde broeken die niemand droeg, maar dat kon allemaal gewoon. Verder biedt de stad als je jong bent ook niet de garantie overal wel heen te kunnen. Ik moest 11km fietsen naar school en altijd vroeg weg van concerten OF bij iemand blijven slapen, omdat ik dat end niet alleen mocht reizen van mijn ouders. En terecht, want het is ook weleens mis gegaan.

Utrecht is ook ons ideaal Lekker centraal, dichtbij Amsterdam voor mij, hij heeft er ook familie wonen en niet zo grootschalig. Maar dan als de kinderen naar de middelbare school gaan

Dusjcrib schreef:

Oh, dat geloof ik best hoor Krummeltje, maar dat is in de stad natuurlijk niet veel anders. Hier in het dorp is in ieder geval echt geen vijandigheid en mijn vriend was met zijn beste vriend altijd de enige skateboarder hier met rare wijde broeken die niemand droeg, maar dat kon allemaal gewoon. Verder biedt de stad als je jong bent ook niet de garantie overal wel heen te kunnen. Ik moest 11km fietsen naar school en altijd vroeg weg van concerten OF bij iemand blijven slapen, omdat ik dat end niet alleen mocht reizen van mijn ouders. En terecht, want het is ook weleens mis gegaan.

Ja, maar het is voor mij dus een verbetering ten opzichte van waar ik vandaan kom

******** schreef:

En op het platte land is de kans wel veel kleiner dat er iets gebeurd. Als jij 's nachts om een uur of 3 van Marconiplein uit door Delfshaven gaat fietsen, denk ik niet dat het 99 van de 100 keer goed zal gaan.

Wedden?

Zoals ik al zei vind ik Marconiplein niet representatief voor de rest van Rotterdam. Daar zou ik dus nooit gaan wonen, niet met, maar ook niet zonder kind. (Al gaat het ook daar trouwens heel vaak goed, vrienden van mij en ook een hele zooi vrienden daar weer van hebben daar een aantal jaar een woning gehad, hadden nergens last van.)

Het risico zal in de stad best wat groter zijn, maar er wonen dan ook meer mensen... Hoe het risico verhoudingsgewijs zit zou ik niet weten.

Rotterdam is groot (wat voor sommige mensen al een nadeel is ), en bestaat eigenlijk uit een heleboel 'kleine stukjes', wat eigenlijk allemaal 'stadjes opzich' zijn. Het is nogal een verschil of je bv. op Marconiplein, in Spangen, in Crooswijk, rond Maashaven of in Hilligersberg, het kakdeel van Kralingen (er is ook een 'niet kakdeel') of wat dan ook rondloopt. En Nesselande is ook weer een ander verhaal. En ga zo maar door. Naar mijn idee is het onzin om heel Rotterdam onder één noemer te plaatsen.

Maar die discussie is al zo vaak gevoerd.

Een vriend van me (en zijn vriendin natuurlijk) verwacht een kindje, en ik ben stiekem heel jaloers.. Ik kan nauwelijks blij voor ze zijn, zo jaloers ben ik

[Lilything]

Andijvie schreef:

Een vriend van me (en zijn vriendin natuurlijk) verwacht een kindje, en ik ben stiekem heel jaloers.. Ik kan nauwelijks blij voor ze zijn, zo jaloers ben ik

Ja, ik denk dat dat steeds erger wordt naar mate je ouder wordt (kan me haast niet voorstellen hoe het voelt als je ze als persoon niet kan krijgen....dat moet dat gevoel maal 100 zijn ofzo)

Hebben jij en jouw vriend eigenlijk concrete plannen?

[ekki]

Ik heb ook een hele tijd gehad dat ik heel graag kinderen wilde. Nu is dat gevoel veel minder: ik heb een hobby die niet goed met kinderen te combineren is en ik wil lekker vaak naar het buitenland als het kan (voor zover dat kan met die 5 weken vakantie per jaar ). Ik denk dat dat gevoel van kinderen willen krijgen wel weer komt. Denk dus niet dat het erger wordt naarmate je ouder wordt, maar vooral ups en downs heeft. Tijdens m'n studie wilde ik heel graag kinderen, dat zwakte wat af aan het eind van de studie, is nu nog afgezwakt en borrelt af en toe een beetje op. Ach, ik kijk met m'n vriend al wel naar een huis waarin we ook kinderen kunnen krijgen... wel zo handig, anders moeten we al zo snel weer verhuizen .

Andijvie schreef:

Een vriend van me (en zijn vriendin natuurlijk) verwacht een kindje, en ik ben stiekem heel jaloers.. Ik kan nauwelijks blij voor ze zijn, zo jaloers ben ik

Oh, dat herken ik ook heel erg. Ik wil het ook. Nu. Acuut. Hierrrrr met die kindjes....
Maar ja, helaas als ik ze dan krijg, wordt het extra leuk, hoop ik.

Ohw en ik ben dus altijd heel bang dat ik onvruchtbaar ben of we somehow geen kinderen kunnen krijgen, maar vertel mezelf dan altijd dat die kans echt heel klein is en het zoveel helemaal niet voorkomt.. maar 2 van mijn 10 klasgenoten moesten aan de IVF-behandeling en ook mijn studieloopbaancoach en zijn vrouw konden geen kinderen krijgen. Brrrr.. ik word altijd zenuwachtig van die dingen.

Dusjcrib schreef:

Ohw en ik ben dus altijd heel bang dat ik onvruchtbaar ben of we somehow geen kinderen kunnen krijgen, maar vertel mezelf dan altijd dat die kans echt heel klein is en het zoveel helemaal niet voorkomt.. maar 2 van mijn 10 klasgenoten moesten aan de IVF-behandeling en ook mijn studieloopbaancoach en zijn vrouw konden geen kinderen krijgen. Brrrr.. ik word altijd zenuwachtig van die dingen.

Same here. Lijkt me echt vreselijk

Lilything schreef:

Ja, ik denk dat dat steeds erger wordt naar mate je ouder wordt (kan me haast niet voorstellen hoe het voelt als je ze als persoon niet kan krijgen....dat moet dat gevoel maal 100 zijn ofzo)

Hebben jij en jouw vriend eigenlijk concrete plannen?

Inmiddels ben ik gelukkig wel oprecht blij voor ze en is de jaloezie weggezakt

En mja, we hebben geen enorm concrete plannen, maar eigenlijk is er één eis; ik moet afgestudeerd zijn. Dus als ik even hard door studeer, kunnen we over 3 jaar gaan proberen (of ietsje eerder, als het afstuderen eraan zit te komen).
Had ik nu maar geen studievertraging gehad Maar goed, over 3 jaar ben ik 25, en dat vind ik wel een mooie leeftijd

Drie jaar is te overzien ja. Ik ben 22 als ik mijn bachelor heb (als alles goed gaat), maar dan wil ik eerst een jaar geld verdienen, vervolgens een jaar op reis en dán nog eens mijn master gaan doen, dus tegen de tijd dat ik zover ben ben ik ook al, uh, ''oud''. En ik vergeet ook steeds dat ik voor die tijd wel een vaste vriend geregeld moet hebben, anders wordt het ook maar lastig he.

[Stt!]

Ik vind het echt leuk om te lezen dat er meer mensen zijn die hier al mee bezig zijn!
Heb vaak het idee dat je echt een paria bent als je als scholier/student al denkt aan kinderen krijgen... En vind ook het idee van 'jong' en oud' zo verstoord. tegenwoordig vinden zoveel mensen onder de dertig 'te jong' om al kinderen te krijgen... Tsja ik vind in de twintig echt niet jong hoor. Op de middelbare school al een kind, dat is jong

'Het plan' van mijn vriend en mij is nu momenteel dat ik wel eerst mn studie af maak. Dat is alleen om de reden dat ik een studie doe waarvoor ik vaak periodes in t buitenland zit Als het een studie was geweest met weinig contacturen en veel zelfstudie had ik ook wel serieus overwogen om nog iets eerder te beginnen. En denk dat ik na m'n afstuderen bij het zoeken van werk wel meteen ga letten op hoe eea met kinderen te combineren is Als je op je 25e je eerste kind krijgt heb je na je 40e nog tijd zat om nog weer iets anders te gaan doen.

Haha krijg er helemaal zin in door dit topic

[stout!]

Wat is het nou precies wat de mensen met kriebels zo aantrekkelijk lijkt aan het hebben van kinderen/maakt dat je er zin in hebt?

De kriebels zelf herken ik (soms) wel, zeg maar de lichamelijke reactie. Maar als ik aan het werkelijk hebben van kinderen krijg, kan ik me daar nog weinig bij voorstellen en vooral niet waarom dat nou zo leuk zou zijn.

Dus verlicht me .

Wat ik nooit begrijp is dat mensen zichzelf rond hun 20ste al volwassen genoeg vinden om de verantwoordelijkheid te nemen om kinderen op te voeden.