Voor de mensen die een dieet volgen (vanwege ziekte of overtuiging (veganisme))

[Miracle]

Voor alle mensen die een dieet volgen heb ik wat vragen. Het gaat dan om veganisme, vegetariërs, mensen die willen afvallen, om mensen die het doen voor hun gezondheid enzovoort.
Ik ben erg benieuwd hoe jullie omgeving reageerde en dan met name je huisgenoten. Waren je ouders/huisgenoten bereid je te helpen, door gewoon speciale boodschappen voor jou te doen en voor jou te koken? Of mocht je het allemaal zelf gaan opknappen? In hoeverre was er sprake van andere ondersteuning (financiël en geestelijk)? Hoe reageerden ze toen je van je plannen vertelde?

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhaal en natuurlijk de reden waarom jullie het dieet volgen.

NB. het is niet de bedoeling dat de vragen alleen beantwoord worden, ze dienen als leidraad voor je verhaal.

[Bloem]

Sinds bijna 2 jaar eet ik geen vlees meer omdat ik daar buikpijn van kreeg, had verschillende dingen geprobeert weg te laten om te kijken of dat zou helpen, maar dat had allemaal geen effect. Toen ik geen vlees meer at merkte ik bijna direct verschil. Mijn moeder zag het eerst niet zitten ('ik ga echt niet apart voor je koken, ik heb wel meer te doen' ) maar dat deed ze toch wel, en ze heeft er eigenlijk vanaf het begin rekening mee gehouden door voor mij vegaburgers te halen en bijvoorbeeld bij kip tandoori de kip te vervangen voor quorn. In het begin maakten we alles apart voor mij klaar, nu eten ze thuis ook wat vaker vegetarisch.

Toen ik ruim een jaar geleden wat kilootjes kwijt wilde werd ik in de eerste instantie voor gek verklaard, 'dat heb je toch niet nodig'. Nou was het ook niet écht nodig qua gezondheid ofzo, maar voor het mooie was het wel leuk. In het begin kreeg ik gewoon steeds koeken en friet onder mijn neus geschoven, maar toen ze merkten dat ik er serieus mee bezig was vroegen ze eerst of ik iets wilde. Ook ging mijn moeder op een gegeven moment optimelvla enzo voor me halen Uiteindelijk ben ik veel gezonder gaan eten, en hoewel mijn moeder het nog steeds niet echt nodig vindt, vindt ze het geloof ik wel leuk dat ik gezond met eten bezig ben.

Tot slot () eet ik sinds half november geen toegevoegde suiker meer, dat wil zeggen, in dingen waar ik het makkelijk uit kan laten. Omdat ik het voor mezelf én voor mijn moeder niet te ingewikkeld wil maken eet ik nog wel van die pakjes instant saus, honig spaghettisaus enzo bijvoorbeeld. Maar alle dingen die ik verder makkelijk kan laten staan waar suiker inzit, eet ik niet meer. Daar verwachtte ik een boel commentaar op, maar dat viel hartstikke mee. Zo kreeg ik voor sinterklaas suikervrije chocolade in plaats van een gewone chocoladeletter, en wilde mijn moeder met kerst zelfs nog wel suikervrije cake maken. Hem maar gezegd dat dat niet hoefde Ook betaalde ze pas mijn suikervrije appelstroop, terwijl ik dat eigenlijk gewoon zelf af wilde rekenen.

Conclusie: Ik krijg vaak als ik met zoiets begin wel het nodige commentaar, maar als ik het doorzet wil men graag meewerken, gelukkig

Sinds ruim twee jaar eet ik alleen nog biologisch vlees, en niet meer dan een kilo per maand, wat er op neer komt dat ik, als ik uit eten ben of bij andere mensen eet, vegetarisch eet. Mijn ouders zijn toen meteen ook overgestapt op biologisch vlees, want ze vonden het wel een goed idee, en veel vlees aten ze toch al nooit. Verder doen mensen er nooit echt moeilijk over, al begrijpt niet iedereen wat ik nou wil en vergeten mensen wel eens om apart voor mij te koken als ik met een groep mee eet (nouja, ze vergeten het eigenlijk altijd bijna, ik herinner ze er aan als ze beginnen met koken en krijg dan vrijwel altijd een 'ohja, goed dat je het even zegt' ).
Mijn oma weigert medewerking, maargoed, zij is oud dus dat mag en zo vaak eet ik daar toch niet.

Uit principiële en gezondheidsoverwegingen ben ik de laatste 2 jaar steeds minder (ongezonde) dingen gaan eten. Geen vlees meer, zo min mogelijk zuivel etc. Eigenlijk ben ik pas gaan nadenken over mijn eetpatroon toen ik uit huis ging, en toen deed ik dus zelf al mijn boodschappen en koken. Ik zou me denk ik wel een beetje schuldig voelen als ik van een ander zou eisen al die vegetarische en biologische producten aan te schaffen, het is vaak niet goedkoop en ook wat moeilijker te vinden.
Er heeft zich dus niet echt iemand moeten aanpassen aan mij qua koopgedrag, maar mijn vriend eet dus wel semi-verplicht vegetarisch en krijgt elke dag sojamelk voorgeschoteld enzo maar dat vindt-ie niet erg gelukkig.
Bij mijn ouders of schoonouders eet ik eigenlijk zelden, maar als ik dat doe eet ik gewoon mee en laat ik het vlees weg, ik zou niet willen dat ze speciaal voor mij het hele menu aan zouden passen.

5 jaar geleden waren we met ons gezinnetje op vakantie en mijn broer zei opeens dat hij vegetariër wilde worden. Hij had een artikel in de krant gelezen en vond dat het gewoon niet langer kon. Ik had zelf al heel vaak nagedacht over vegetariër worden, maar ik dacht dat mijn ouders dat niet goed zouden vinden en dat ik dat niet vol zou kunnen houden omdat ik vlees wel lekker vond. Maar toen mijn broer dat zei, zei ik meteen dat ik mee deed. Uiteindelijk heeft mijn broer het maar 3 maanden volgehouden; ik ben nog steeds vegetariër.

Mijn ouders vonden het allemaal wel best, zolang zij maar gewoon vlees mochten eten (vooral voor mijn vader is dat belangrijk, mijn moeder eet maar weinig vlees). Mijn moeder vindt het af en toe wel lastig met koken, maar over het algemeen vindt ze het niet erg. Sommige mensen gaan echt in discussie met me over het vlees eten, heb ik eigenlijk niet zo veel problemen mee.

Dan ben ik sinds november ofzo op mijn lijn gaan letten (is niet de eerste keer, maar dit keer doe ik het echt goed). Op zich vinden mijn ouders dat prima, maar mijn moeder wil niet allerlei dure light-producten voor me kopen. Dat is opzich ook niet nodig. Magere kwark is niet duur en voor de rest eet ik vrij normaal, alleen minder/geen snoep, dus daar hoeven ze niks speciaals voor aan te schaffen. Vrienden vinden het allemaal best, alleen bij club is eigenlijk de afspraak dat we op vrijdagavond niet lijnen, dan dringen ze wel eens aan dat ik ook een koekje moet nemen ofzo, maar dat doe ik dan toch niet. Ik weet dat de kans dan bestaat dat ik een vreetbui krijg, en als ik dat zeg is het goed.

Het was wisselend hoe ze reageerden en nog steeds is het wisselend hoe mensen er op reageren. Mijn ouders waren bereid me te helpen, door speciale boodschappen voor mij te doen en voor mij te koken. Ze waren allang blij dat ik me eindelijk iets beter kon voelen. Mijn man houdt er ook rekening mee, mijn schoonfamilie ook en mensen bij wie ik wel eens ga eten ook. Mensen vinden het wel vaak lastig, omdat ik eigenlijk heel veel niet mag...

Ik eet al jaren geen vlees, vis en kip (een jaar of 12 oid), heb een paar jaar geen gluten, suiker en melkproducten gebruikt en volg nu al een aantal jaar een dieet ivm een intolerantie voor biogene aminen en eet ook suikervrij en gebruik vrijwel geen melkproducten.

In het begin was ik heel strikt, nu wat minder (op bepaalde gebieden nog steeds, ik eet bv. echt geen vlees, vis of kip en ik drink geen drinken met suiker, maar ik eet wel eens dingen met kruiden of iets met melk of een stukje normale taart ofzo). Dit ook omdat het het voor anderen gewoon veel makkelijker maakt voor me te koken ed.

[dark princess]

Sinds een lange tijd eet ik al geen vlees meer, ik denk dat dat nu ongeveer 2 jaar is, daarvoor at ik al 4 of 5 jaar heel weinig vlees (alleen als het door de saus zat bijvoorbeeld). Ik merkte dat ik minder buikpijn kreeg als ik geen vlees had gegeten. Ik heb toen op een gegeven moment gezegd dat ik echt vegetariër was en sinds die dag heb ik helemaal geen vlees meer gegeten en ook geen vis meer (was ook nog een tijdje dat ik geen vlees, maar wel voor het 'gezonde' af en toe wat vis, at toen nog geen vervangende dingen).

Sinds een half jaar neem ik ook geen zuivel meer en eet ik geen eieren en kaas (hoort ook bij zuivel), dat is omdat mijn lichaam daar niet heel goed tegen kan. Ik neem nu wel eens koekjes e.d. waar wel wat ei in zit of waar melkpoeder inzit, want die vind ik eigenlijk lekkerder. Ben nu dus wat minder streng dat een tijdje geleden, maar ik let er nog wel heel erg op. Soms in het weekend ofzo mag ik wel even iets lekker vind ik zelf.

Verder doe ik ook niet aan cafeïne, drugs, alcohol, tabak en kunstmatige zoetstoffen. Ik vind dat soort dingen slecht voor mezelf en daarom neem ik dat niet, ik vind het ook niet nodig en kan het makkelijk missen, want heb het nooit gebruikt. Die kunstmatige zoetstoffen wel eens in light drank, maar daar krijg ik heel erge buikpijn van.

Mensen vinden het vaak stom en raar dat ik leef als straight edge (zelf wil ik niet in dat hokje geplaatst worden). Die mensen vinden het onzin en saai en hebben er altijd commentaar op. Maar gelukkig zijn er ook mensen die het wel waarderen . Het is wel heel lastig met uit eten gaan en bij andere mensen eten dat ik geen vlees en vis eet en ook geen zuivel en ei, in veel dingen zit wel iets van dat, vooral veel kaas meestal. Ik leg dan wel uit dat het is omdat ik anders erge buikpijn krijg en dan begrijpen mensen het vaak wel, maar het blijft lastig. Thuis houden ze er wel rekening mee, kopen soja melk (ook niet het lekkerste) en vervangend gedoe enzo.

[TechXP]

Vanaf mijn 10e vegetarier. Gestopt met vlees. Vis at ik al nooit dus nooit begonnen of gestopt ermee
Voor mijn 10e at ik eigenllijk nooit vlees. Alleen af en toe gehaktballetjes in soep, wat gekookte worst of leverworst.
Maar eigenlijk nooit een biefstuk ofzo gegeten.
Ook amper zuivel.. alleen de lekkere zuivel. En gewoon ei ook niet.. alleen door koekjes en soms bij spinazie.
Naarmate ik meer leerde at ik meer anders. Op mijn 18e ofzo werd ik veganist.. Dus bijna 3 jaar veganist. Toen kwam ik op internet mensen tegen die veganist waren en daardoor leerde ik de industrie kennen. Ik had gewoon een eyeopener nodig

Maar goed.. mijn ouders deden nooit moeilijk. Tuurlijk dingen als onzin etc.. werd er gezegd.. maar verder is het geen probleem geweest. Mijn moeder maakte mijn maaltje gewoon en liet dingen erin weg. En zo is het verder geweest. En mijn ouders aten ook mee met mijn vegetarische en veganistisch eten. Vonden het ook lekker. Mijn vader wil soms nu ook graag dat ik weer wat roerbak klaar maak enzo.
Bij boodschappen let men ook voor mij op de ingredientenlijstjes
En men neemt spontaan bepaalde dingen mee enzo. Ook steeds meer biologisch.

Het liefst eet ik 100% biologisch, maar dat lukt gewoon nu niet helemaal. Ik hoop binnenkort uit huis te zijn en dan ga ik over op 100% biologisch. Ik vind dat het meest gezond voor mij en de natuur.

Ik wil ook meer raw food gaan eten. En daar ben ik nu een beetje mee aan het experimenteren.

Nu ben ik ook aan het lijnen. Ik moet weer even stereotype veganist worden.. en veganisten zijn toch altijd harstikke dun?
Dus van 100kg naar de 80kg (of later 77kg).

Ik hoef het meeste ook niet te betalen van de boodschappen, omdat ik in huis woon en mijn moeder vind dat ik anders mag eten en ik dat niet zelf hoef te betalen. Dus nu betaal ik het de ene keer zelf en andere keer niet.

Waarom veganist? Dierenleed, mensenleed, vanwege verspilling van alle natuur, etc.

Ik probeer mijn impact op de planeet zo klein mogelijk te hebben.

[flyaway]

Thuis eten we kosher vanwege geloofsovertuiging, maar we gaan wel eens uit eten in een 'gewoon' restaurant en ik koop ook wel eens iets bij de 'gewone' bakker enzo, ik geloof niet.
Vanaf mn negende vegetarier vanwege de dieren, mn hele gezin at al geen dieren dus dat was best makkelijk.
Vanwege allergie gebruik ik geen lactose net als mn zus en door ziekte slikken we antibiotica waardoor we ook geen suiker gebruiken.
Mn moeder kookt nu zonder lactose enzo, we houden ons allemaal daaraan. Met verjaardagen staat er wel snoep op tafel, maar zelf eten we daar allemaal niet van, das voor het bezoek. Mn vader gaat wel uit eten voor zaken en eet dan natuurlijk gewoon wat hij wil, dus alles behalve dieren.

Ik ben wel tevreden met hoe het thuis loopt zo, nauwelijks moeilijke momenten van 'boehoe ik wil dit en dat wat jullie hebben en ik niet mag'.

[Frostbite]

Ik was 5 toen ik heel bewust de koeien in de wei aan de biefstuk op m'n bord ging linken. Dat vond ik toch niet zo'n coole gedachte want ik vond dieren wel vet. Dus elke keer dat er vlees op m'n bord lag begon ik te kokhalzen. Toen vertelde m'n moeder me dat ik ook vegetarier kon worden, die dacht trouwens wel dat ik binnen een paar weken er weer vanaf zou stappen. Ze heeft allemaal informatie opgezocht en met de vegetariersbond gebeld enzo om te zorgen dat ik geen tekorten op zou lopen en toen ben ik vegetarier geworden. M'n ouders vinden het dus oke en m'n moeder is altijd bereid geweest om vegetarisch eten voor me klaar te maken. Inmiddels weet ik dat vegetarisch eten ook gezonder is en eet ik ook geen zuivel en ei meer.

[Miracle]

Super al die verhalen, hier kan ik wat mee.

[Mara]

Ik volg een dieet om af te vallen.

In eerste instantie reageerde mijn familie van "het is niet nodig, stel je niet aan" etc. Later kwam er echter meer begrip.

Ze willen best mager vleeswaar voor mij meenemen (ze moeten tóch iets meenemen voor op brood wat ik eet, dus kan 't net zo goed dat zijn) en als we érg vet vlees eten krijg ik vaak mager vlees. Mijn moeder koopt dan gewoon als 't in de reclame is een paar pakken zodat de kosten dan niet hoog worden. Ik maak dat vlees zélf klaar in olie.

Mijn vrienden reageerden van "als je dat wil, veel succes! ". Ze snappen me best als ik bijvoorbeeld wat chips weiger. Toen ik was afgevallen zeiden ze ook dat ze het fijn voor me vonden enzo.

Financiële ondersteuning is er niet écht geweest. Mijn ouders willen best wat anders voor me halen, maar dat halen ze dan gewoon in de aanbieding. Ik moet ook niet met 't idee aankomen dat ik 1x in de week verse vis wil want dat vinden ze gewoon te duur, vind ik ook wel logisch.

Al met al is er wel genoeg begrip, alhoewel m'n ouders nog wel eens buien hebben dat ze opeens heel erg 'anti' zijn. Dat overleef ik gelukkig nog wel..

[CoolJessy]

Ik eet niks en drink niks waar melk in zit -> allergie.

Naja het is al sinds mijn geboorte zo en iedereen die mij kent weet het maar als je voor het eerst ergens gaat eten voel ik me toch soms een beetje schuldig als ze helemaal met mij rekening moeten houden, tja het is niet dat ik het express doe maar toch. De meeste mensen vinden het gelukkig niet erg maar zijn dan weer iets te geinterresseerd (heb je dat al sinds je geboorte? Wat krijg je als je toch melk binnenkrijgt? enz)

Vorig jaar ben ik een tijdje naar een alternatieve dokter geweest, die zei dat als ik een half jaar geen suiker en gist at dat ik dan misschien weer melk zou kunnen verdragen ofzo. Mijn moeder heeft dat meteen gedaan en ook op mijn werk vonden ze het geen probleem maar als ik bij mijn vriend thuis at dan vond ik niet dat ze er helemaal moeilijk om moesten doen, het was toch een vrijwillig dieet...?

Inmiddels eet ik gewoon weer brood en suiker alleen wel minder suiker want de suiker in de thee ben ik bijvoorbeeld helemaal afgeleerd en in plaats van cola drink ik dubbelfris dus daar zit ook veel minder suiker in.

Leuk om alle reacties te lezen zeg...
Samen met mijn broer begon ik 4 of 5 jaar geleden met vergetarisch te eten. Hij was nml bang om ziek te worden van de varkenspest en gekke koeienziekte. Ik vond het zielig hoe de dieren behandelt werden. Mijn broer heeft het maar kort volgehouden, ik ben nog steeds vegetariër. Op mijn broer werd neit zo goed gereageerd. Het was toch onzin... Mijn moeder kookt al die tijd voor mij vegetarisch. Ze eet sinds een tijdje zelf ook geen vlees meer. (Ik eet ook geen vis) Mijn vader reageerd minder goed. Vind het onzin, eet toch gewoon vlees etc. Hij is ook erg gehecht aan zijn 'lapje'. Andere familieleden kunnen ook vervelend op mij reageren, maar dat doe nze met meer dingen. Eigenlijk word er altijd wel rekening gehouden met mij. Soms vergeten mensen het wel. Dat is voor beide partijen wel vervelend.

Daarnaast volg ik een dieet (al is dat niet het goede woord) ivm een eetprobleem. Nou ja daar word op zich wel rekening mee gehouden thuis. Maar omdat ik raar denk wat betreft eten is het moeilijk om daar rekening mee te houden. Zeker buiten het gezin want daar weet niemand het.

[saartjeh]

ik ben vegetarier geworden in december 1999, mijn vader kookte altijd al apart voor mij, ik luste namelijk van jongs af aan geen hollands eten, dus werd het altijd pasta. als we dan een keer groenten, aardappelen, vlees aten dan was het voor mij: groenten, rijst, vegaburger. ongeveer 1 jaar later werd mijn 2 jaar jongere broertje ook vegeatrier en kort daarna ging de hele fam maar mee, wel zo makkelijk.
mijn beste vriendin is een half jaar vegetariër geweest maar ze vind de burgers nog steeds lekker, dus als ik daar mee ga eten is er altijd wel vega burger oid, hoeven ze niet op te rekenen want ik weet meestal ook pas 5min vantevoren dat ik daar ga eten. andere mensen doen er vaak niet zo moeilijk over, ze weten dan wel dat ik kom en dan zeg ik; ik ben wel vegetarier, ik wil dan best wat mee nemen, maar dat hoeft nooit. mijn familie denkt er verschillend over, sommigen zeggen dat ik spek moet eten omdat ik anders zo klein en dun blijf en anderen zeggen dat ik in een rolstoel kom. soms zeg ik: ach ik heb er al één, dus dat scheelt weer. maar vaak (en vooral met mijn broertje) ga je er toch fel tegenin. veganist is wel taboe bij bijna iedereen die ik ken. dat wil ik mensen ook niet aan doen, als ik veganist zou worden dan alleen thuis, part-time dus
bij mijn schoonouders eten ze soms vegetarisch mee en soms is dr alleen tofu voor mij. mijn ex was een echte carnivoor, die vrat de hele dag vlees, gelukkig heb ik mijn huidige vriend kunnen bekeren en hij eet alleen nog es wat vlees bij de patat zo'n 1x in de 14 dagen een paar frikandellen. maar zou er ook zo zonder kunnen. maar dat maakt mij verder niet uit, apart koken is alleen zo irritant.

eigenlijk kun je dus zeggen dat mijn omgeving niet zo moeilijk doet over apart koken, ik heb ze dr wel bij gehad hoor, maar dan eet je daar gewoon minder vaak, probleem ook opgelost. het grootste probleem is dat ze het ongezond vinden, stomme boeren denk ik dan maar mijn fam woont in het westen en zijn niet dom of arm ofzow, toch reageren ze zo bekrompen, ja hoor ik kom in een rolstoel zolang je maar zorgt voor goede vervanging

Ik ben zes jaar vegetariër (geweest?). Hoewel het in het begin wat stroef ging, is dat na enige tijd wel geaccepteerd. Ik at dan meestal gewoon zo'n vegaburger. De laatste tijd krijg ik er vooral weer heel veel kritiek op, vooral omdat ik ook gezondheidsklachten heb en mijn omgeving schijnt te denken dat het te maken heeft met mijn voeding. Ik eet te eenzijdig, een vegaburger is geen goede vervanging etc. etc. Omdat ik echt graag van mijn gezondheidsklachten af wil, heb ik besloten om weer (BIOLOGISCH!) vlees te gaan eten. (Helaas is dat ook echt t*ring duur..) Ik heb het thuis verteld en zij vonden dat ok, maar omdat we het niet heel erg breed hebben moeten we even kijken hoe we uitkomen met dat biologische spul. Ik heb er ook echt bij verteld dat ik absoluut geen bioindustrie-vlees wil, en dat ik wat dat betreft dus nog altijd "dieetgebonden" zal zijn. Ik weet nog niet hoe het me gaat bevallen, ik weet ook nog niet hoe mijn omgeving erop gaat reageren. Het is puur een experiment om te kijken of mijn gezondheid er inderdaad van gaat verbeteren en dan kijk ik t.z.t. wel of het me genoeg bevalt om ermee door te gaan. Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik wel al sinds een jaar niet meer zo zeker was van mijn vegetariër zijn en dat die twijfel deze keuze nu wel wat heeft vergemakkelijkt. Ik hoop serieus dat biologisch vlees me helpen gaat..

[WishfulDreaming]

Ik eet vegetarisch en ben op dieet, af en toe koop ik es wat bij de natuurwinkel of bij een andere supermarkt en ik pass de bonnetjes naar mn moeder doet ze niet moeilijk over.

[wizkid]

Ik heb een 'dieet' door mijn allergie voor pinda's. Ik heb altijd een allergie hiervoor gehad, alleen in (ik dacht) 2000 was het helemaal misgegaan omdat ik een anafylactische shock kreeg. Ik moest overgeven en mijn bloeddruk daalde heel snel. We wisten niet echt wat er aan de hand was maar ik viel steeds meer weg (wegzakken). Mijn ouders probeerde me wakker te houden en toen hebben ze de huisartsenpost gebelt. Die wilden eerst niet komen, maar toen heeft mijn eigen huisarts ze zover gekregen om wel te gaan (wij hebben geen auto dus we konden alleen met een taxi naar het ziekenhuis, maar omdat we niet wisten wat er aan de hand was belden we de huisartsenpost). De huisarts die kwam gaf me een spuit en toen viel ik in slaap, een paar uur later werd ik weer wakker.
Sindsdien moet ik nog meer op mijn eten letten, want mijn arts vertelde me dat bij de volgende shock erger kan worden. Gelukkig heb ik sinds die dag geen pinda meer binnen gekregen. Het was in het begin wel wennen en nu is het soms irritant maar ik kan er verder mee leven. Mijn ouders houden helemaal rekening met me en er is niets meer met pinda (sporen) in huis gekomen. Vrienden proberen er zo goed mogelijk rekening mee te houden maar soms vergeten ze het gewoon of zo.

[qcqqccqc]

veganist

mensen vinden het wat te radicaal, hoewel ik me er weinig van aan trek. ik kook voor mezelf, eventueel anderen. ik eet gevarieerd genoeg om er een gezondheid op na te houden en slik voor de zekerheid multi-vitaminen/b-complex bij. financieel is het allemaal heel goed te overzien.