Ik wil niet meer gevoelloos zijn,
Ik wil weer emoties kunnen tonen,
Ik wil mn oude zelf weer terug.
Ik wil weer kunnen huilen om de kleine dingen,
Om de dingen die me zouden moeten raken.
Ik wil weer kunnen lachen om de kleine dingen,
Om de dingen die me zouden moeten raken.
Maar ze raken me niet,
Missen me met meters.
Niet dat het moeilijk is zonder die uitingen,
Maar het is wel lastiger dan als je ze wel hebt.
Niet meer zo chagrijnig uitzien zou fijn zijn,
Ach, daar kan ik mee leven.
Maar ik zou toch zo graag weer kunnen lachen om vanalles,
Echt lachen, niet zo'n verwrongen glimlach.
Ik zou zo graag weer kunnen huilen als het gevoel weer in me opkomt,
Zodat het uit me is,
Dat ik niet nog uren of zelfs dagen met een naar gevoel rondloop.
Ik wil me niet meer verbergen achter een gevoelloos masker,
Een masker dat zit vastgeplakt met secondenlijm.
Ik wil weer vrolijk kunnen zijn.
Ik wil weer gek kunnen doen.
Ik wil mn oude zelf weer terug!
Hmz... ik ben weer lekker bezig de afgelopen dagen... Zooi gedichtjes geschreven over n paar maanden terug. T wordt steeds makkelijker om erover te schrijven, om de dingen die ik voelde te verwoorden, maar echt lekker voel ik me niet bij t schrijven ervan... T takelt weer n hoop herinnering op die ik liever zou vergeten
Maar van de andere kant schrijf ik t toch maar weer op, anders blijft t in mn hoofd rondspoken.
Maar anyway... mn oude ik is voor n deel terug, voor n deel niet en voor n deel vervangen door n betere nieuwe ik