Ruzie over relatie, en nu?

[msmells]

Heej allemaal,

de situatie waarin ik zit is erg gecompliceerd en lang, dus ik probeer het kort te houden.
Sinds mijn 14e woonde ik bij mijn halfzus, omdat mijn moeder psychisch niet in orde is, en het voor mijn vader te zwaar werd om voor haar en 3 kinderen te zorgen. Mijn ouders en zus waren de enigen waar ik heel erg goed contact had, en ik kon altijd alles aan ze kwijt, van problemen op school, tot vrienden, tot een relatie en ga zo maar door. Ik had geen enkele contact meer met mijn hele familie, in verband met een ruzie tussen mijn zus en hun, en daarnaast ook geen contact meer met mijn halfbroer, schoonzus en mijn neefje, vanaf mijn 17e/18e.

Toen ik 2 jaar geleden op mezelf ging wonen, had ik alles wat ik nodig had, mijn ouders, mijn zussen, mijn broertje, en mijn neefjes en nichtje. Ik kon alles bij ze kwijt, ging altijd op bezoek (ook als ik het druk had), en deed leuke dingen met ze. Tot een jaar geleden had ik het niet zo heel druk met school en werk, maar dat veranderde heel erg snel omdat ik in de overgang zat naar het eindexamenjaar, en ik meer ging werken. Ik kwam minder langs, ipv 2x per week, 1x per week à 1x per 2 weken.. en ontmoette mijn vriend.
Dit heb ik een tijdje voor ze verborgen gehouden omdat ik wist dat ze het niet zouden accepteren. Hij is ouder dan mij (7 jaar), en daarnaast ook van Irakese afkomst. Toen ik 4 maanden met hem had, heb ik mijn ouders verteld dat ik iemand leuk vond, en dat bezorgde me geen blije en fijne reacties.
"Het is jouw leven, en jij moet gelukkig worden, maar ik sta hier niet achter" - aldus mijn zus. "Het is dom dat je het toch gaat doen, ik had je verboden om via internet te daten" - aldus mijn vader.
Door deze reactie heb ik het uitgesteld, het vertellen dat ik een relatie heb met hem. Afgelopen september heb ik verteld dat ik een relatie met hem ben gestart en wil kijken hoe het loopt. (Toen had ik al ongeveer 8 maanden een relatie met hem). Sinds ik het heb verteld zijn er heel wat dingen voorgevallen. Door examenstress ging ik veel minder op bezoek, en kreeg ik het heel erg druk. Toen zowel ik als mijn vriend een keer een avond vrij hadden, besloten we de stad in te gaan en gezellig te winkelen en uit eten te gaan, omdat we elkaar zo weinig zagen. Ik kwam toen mijn zusje tegen en die vond dat ik me afstandelijk gedroeg en niet met haar wilde praten die avond, ze vertelde tegen mijn zus dat ik zogenaamd wel "met haar vriend de stad in kan, maar niet kan langsgaan bij familie". De keer daarop dat ze hem zag vond ze hem onbeschoft dat hij haar niet groette (hoewel hij dat wel deed), en dat ik voor mezelf moest opkomen als we ruzie hadden, en dat ze hem haatte. We hadden geen ruzie op het moment dat ze langskwam, maar discussieerden we wat we moesten doen, en zij maakte het erger door er steeds tussendoor dingen te zeggen die niet van toepassing waren op dat moment. Ze kan nogal een heethoofd zijn.

Mijn ouders eisten vanaf dat moment dat ik hem meenam, zodat zij hem konden ontmoeten, maar hadden hier geen tijd voor. Ondanks dat ik het aan de ene kant niet wilde, liet ik de keuze aan hem over, en hij wilde ze ontmoeten. Het probleem was dat hij elke avond moest werken en overdag op school zat. Hij zei dat ik moest vertellen aan mijn ouders dat hij wilde komen, maar nog geen tijd had om te komen. Ze vonden dit een smoes, en eisten dat ik hem mee zou nemen op eerste kerstdag.
Omdat hij in de horeca werkt, en verder alle aanvragen al verwerkt waren, kon hij geen vrij meer krijgen met kerst of met oud en nieuw.

Tweede kerstdag had hij de avond/nacht vrij en ging hij naar familie, en vroeg of ik mee wilde gaan. Ik zei dat ik dat wilde, en hierdoor ontstond een enorm familiedrama. Mijn zusje vroeg wat ik die avond ging doen via whatsapp, en nadat ik antwoordde, barstte ze uit van woede dat ik dom bezig was en dat ik wel met hem weg kon gaan naar familie, maar dat hij zijn gezicht niet durfde te tonen etc.

Sinds die avond heb ik geen contact meer met mijn familie, apart van mijn ouders, omdat ze me enorm hebben gekwetst en mijn kant niet willen aanhoren. Met oud en nieuw ben ik met mijn vriend naar zijn werk gegaan om zijn verjaardag in te luiden op 1 januari, en daarvoor had ik ruzie met mijn zus, als ik bij mijn ouders bleef zou er niks aan de hand zijn, maar zodra ik naar hem toe zou gaan, zou zij haar spullen bij mij thuis vandaan halen, en geen enkele contact meer willen hebben.
Ik ben gegaan, na 3 uur lang zitten tossen, over wat ik moest doen.

Nu wilt ze, 3 maanden later, met me praten, en ik weet niet wat ik moet doen, ik ben enorm gekwetst over hoe het gelopen is, en ik weet dat als ik in gesprek ga met haar, dat ik de wind van voren krijg, en niet de kans krijg om mijn verhaal te doen.
Help?

[Elin3]

Als je bang bent dat ze je niet laat uitpraten, kan je dan niet gewoon jouw gevoelens opschrijven? Naar aanleiding van die brief kunnen jullie alsnog in gesprek, maar dan kent ze wel jouw kant van het verhaal.

[bierkoning]

Of je er toch overheen zetten en gewoon een keer gaan. En er serieus over praten. Niet leuk voor jou dit. En ook niet leuk voor de familie. Vertel ze jou kant en dan is het hun keuze wat ze willen. Heb jij je best gedaan. Succes!

[msmells]

Dankje wel allebei voor de reacties.
Ze eiste dat ik afgelopen weekend moest komen, maar had de griep dus dit kon niet. (Heb het gevoel dat ik het juist erger heb gemaakt daarmee)
En ik ga inderdaad met ze praten, als ze zich eroverheen kunnen zetten dat mijn gezondheid wat belangrijker is dan de ruzie..

bedankt voor het advies

[bierkoning]

Zeg er evt bij dat je alleen komt praten als het serieus gaat. En dat ze jou ook laten uitspreken...