Advertentie | |
|
29-09-2003, 15:23 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
bij alles wat erin in ging, moest er ook uit. ik heb van m;n keel niet zo heel erg last, ja wel een beetje maarja in vergelijking met m;n buik/maag etc, valt dat reuzemee maarja en stoppen, kon ik het maar, heb het wel eens geprobeerd, maar als ik eet krijg ik enorme buikpijn, en dan moet het er gewoon uit. en het is allebei slecht, bij beide krijg je te weinig stoffen naar binnen en tast je je maag enzo aan toch? |
29-09-2003, 15:46 | |
Hoi,
Ik heb al 3 jaar lang Boulimia. Het is begonnen toen ik een jongen waarop ik verliefd was tegen een andere jongen hoorde zeggen, dat hij me dik vond. Ik was helemaal niet dik, maar door hem ben ik dat wel gaan denken. Iedere keer als ik iets at, dan voelde ik me k*t en wilde het zo snel mogelijk uit mijn lijf hebben. Ik ben in 3 weken tijd 10 kilo afgevallen!!! Echt zeker niet normaal dus. In totaal ben ik 15 kilo afgevallen (in een jaar dus) Dat zou normaal niet zo erg zijn, maar wel als je het op deze manier doet!! Nadat ik een jaar Boulimia had, heb ik een super lieve vriend gekregen, hij was de eerste aan wie ik het durfde te vertellen. Toen wist ik al dat ik ervan af wilde. Hij heeft me super geholpen, en de afgelopen twee jaar ben ik steeds meer vooruit gegaan. Ik ben weer 5 kilo aangekomen (ben 1.80, weeg nu 65) maar ben nog niet tevreden. Iedereen zegt wel dat ik er goed uit zie, en iedereen zegt ook "jeetje wat ben jij afgevallen!!" Maar dat dringt allemaal niet tot me door. Ik vind mezelf nog steeds dik. Ik heb nog maar heel af en toe dat ik overgeef na het eten. Dat is vooral, als ik me niet lekker voel. Maar dan moet ik het wel gelijk aan mijn vriend vertellen, anders voel ik me daar weer schuldig over. Mijn ouders weten er niet van, en die merken naar mijn idee ook niks ervan. Wat ik hiermee wil zeggen weet ik eigenlijk ook niet, ik wil alleen jongens en meisjes die hier last van hebben, waarschuwen voor de problemen die je kan krijgen erdoor. Iedere keer als ik me k*t voel heb ik ruzie met iedereen die bij me in de buurt komt. En ik begin ook steeds meer hier de nadelen van in te zien, niemand praatte op een gegeven moment meer met me, omdat ik toch iedereen alleen maar afzeikte. Dat wil ik niet meer, ik wil weer het leuke spontane, lieve meisje worden die ik ooit was. Maar ik weet nu hoe lang dat nog kan gaan duren. En ik wens dit echt niemand toe!!! Dus alsjeblieft denk goed na, als je eraan begint, want je weet dat je fout bezig bent, maar je kan het niet laten.
__________________
Kus Elyanne
|
29-09-2003, 15:51 | ||
Citaat:
Met deze gedachte kom je er idd niet vanaf, maar echt hoor, je kan ervan afkomen, het duurt bij mij nu al zo'n 2 jaar om eraf te komen, maar ik doe het van 20 keer per dag, nog maar 2 keer per dag, dus dat is aanzienlijk beter dan dat het was. Dus believe me, als je de juiste persoon vind die je kan helpen, dan kan je zekers vanaf komen. Sterkte en succes!!
__________________
Kus Elyanne
|
29-09-2003, 16:15 | ||
Citaat:
Het gaat om de manier waarop je met eten ed omgaat denk ik. De één heeft nou eenmaal meer nodig dan de ander, het kan dus ook gewoon zijn dat van twee personen degene die meer eet een es heeft, en de ander niet..
__________________
Drie.
|
29-09-2003, 16:19 | ||
Citaat:
Mijn zusje is zeer dun... weegt 42 kilo.. even groot als mij.. Ze eet 7 boterhammen op n dag.. Ik maar 2.. Zij snoept heel veel.. ik 1 koekje op n dag.. En zij blijft dun... en ik moet er alles aan doen om op gewicht te blijven.. nooit 2 koekjes.. geen training over slaan ed.. soms is het wel oneerlijk verdeeld...
__________________
Always look at the bright side op Life!
|
29-09-2003, 16:23 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
en je kunt er ook gewoon 'gezond' of vol uitzien met een eetstoornis, je hoeft er niet persé broodmager uit te zien het gaat erom hoe je met eten omgaat bed is ook een eetstoornis en de meeste die dat hebben zien er echt niet broodmager uit, dusja.. |
29-09-2003, 16:26 | ||
Citaat:
__________________
Kus Elyanne
|
29-09-2003, 16:43 | ||
Citaat:
Komt er eindelijk wat vlees op de foto? Tegenwoordig zijn de meeste fotomodellen broodmager. Veel fotografen en modeontwerpers vinden dat hun kleding alleen goed uitkomt om het lijf van een sprietige vrouw. Deze meningen bepalen welke vrouwen er in de mode zijn. In deze tijd worden de super slanke vrouwen gezien als voorbeeld. Dit veroorzaakt zeer ernstige problemen, vooral bij de meisjes in het begin van de puberteit. Zij zien de modellen als hun voorbeeld en willen ook zo'n figuur krijgen, doen er alles aan om af te vallen. Het kan zelfs zo erg zijn dat ze hierdoor anorexia krijgen. Sophie Dahl heeft zich flink verzet tegen deze modetrend en ze laat zien dat ook dikkere vrouwen een sexy look kunnen hebben. Maar haar grote borsten en maat 42 is ze toch een veel gevraagd model, met een sexy uitstraling. Nu is het nog de vraag of zij een doorbraak kan forceren in de wereld van modelfotografie. Dit is hem dus... Als je het leest... kom je erachter dat het echt waar is. Wanneer zie je nou een reclame (muv afslankmiddelen enz.) met een mollige dame of een lelijke man? Ik denk dat meer als de helft van de vrouwen die de afslankmiddelenreclame doet, het zelf niet gebruikt heeft. De wereld kijkt teveel naar het perfecte beeld. Ik zelf vind een iets voller figuur mooier. De meeste truitjes staat mooier met een beetje borsten en de meeste broeken vallen mooier met een beetje been er in....
__________________
Always look at the bright side op Life!
|
29-09-2003, 16:47 | ||
Citaat:
__________________
Kus Elyanne
|
29-09-2003, 21:54 | |
Er was gister een programma op tv over boulimia en anorexia. Daarin lieten ze mensen zien die de ziekte hadden, en mensen die hun ermee hielpen. Het was echt heel erg slikken, vooral het stukje over anorexia. Wist je dat er heel veel websites zijn waarop anorexia word gezien als een levensstijl in plaats van een ziekte. En allemaal foto's. Heel erg om te zien.
En daarna was er ook een vrouw aan het woord, ze was 38 en had al haar leven lang anorexia. (of in elk geval van jongst af aan). Ze is naar eigen zeggen de langst levende anorexiapatient van Engeland. Ze kan niet lang lopen, zit meestal in een rolstoel, ze heeft de botten van een oude vrouw. Bij elke stap kunnen ze breken. Haar spijsverteringssysteem is zo erg verpest dat ze nooit meer normaal zal kunnen eten. Ze eet elke anderhalf uur een soort ziekenhuispuddinkje met grote moeite. Haar haren waren lelijk, ze had geen borsten, geen grammetje vet te zien. Ze kan nooit meer beter worden, ze zit voor de rest voor haar leven vast in een oud lichaam. Ze vind zichzelf lelijk maar haar haat voor voedsel is te groot. Ikzelf zou het niet kunnen hebben denk ik. Ik ben opgevoed met het idee dat voedsel goed voor je is, en daarnaast heb ik er de disipline niet voor. Mocht ik het toch hebben dan zou ik het redden Ik zou er hard voor vechten. Ik heb geen anorexia/boulimia gehad. Als iemand in mijn omgeving het zou hebben zou ik er alles aan doen wat ik in mijn positie zou kunnen doen om die persoon te helpen. Hoe ik er mee omzougaan hangt natuurlijk sterk van de persoon af. |
29-09-2003, 21:57 | ||
Citaat:
|
29-09-2003, 22:05 | ||
Citaat:
Ik dacht altijd dat je wel van anorexia kon herstellen uiteindelijk. Maarja, als je die vrouw zo hoort besef je opeens hoe erg het wel niet is, en hoe het je leven kan verpesten. |
29-09-2003, 22:06 | ||
Citaat:
ik vind dat van die site's echt das toch niet normaal!!! |
29-09-2003, 22:10 | ||
Citaat:
En bij anderen vroeg ik me echt af waar ze het hart en de longen enzo gelaten hadden. Dat was die ene met die ribben heel duidelijk, die ook een paar keer herhaalt werd geloof ik. Er stond gelukkig wel bij dat die sites verboden werden maar toch.. Sommige anorexia patienten zouden nu nog leven of gezond zijn als die sites gewoon er niet zouden zijn. Dat is gewoon erg. |
29-09-2003, 22:51 | |
Verwijderd
|
Ik heb het zelf ooit gehad. Was in een periode dat ik mij klote voelde en helemaal doordraaide. Het is niet alleen bij anorexia gebleven...
Maar omdat ik niet lekker in mn vel zat, ging ik afvallen en heb het uiteindelijk doorgedreven dat ik bijna niets meer at. Wat mijn vrienden deden, smeken, jankend op hun knieën vragen of ik toch maar wou stoppen, afslankpillen wegnemen en door de plee spoelen,... Maar dat heeft allemaal niet geholpen. Ik heb zelf moeten inzien dat ik fout bezig was en zelf moeten leren dat ik ook de moeite waard ben en dat het leven misschien nog veel te bieden heeft. Want ook 1 van de redenen dat ik bijna niets meer at was omdat ik stilletjes wou doodgaan, gewoon wegkwijnen, zonder drastisch te werk te gaan, zonder dat iemand het opmerkte. Ik heb er nog een gedicht over gemaakt. Indien interesse wil ik het wel posten. |
30-09-2003, 08:52 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
30-09-2003, 09:31 | |
Heh ja, dat was best eng en confronterend om te zien, dat programma. Ik heb zelf ook een paar maanden in een rolstoel moeten zitten in mijn anorectische periode en pas op zo'n moment word je je wel enigszins bewust van je gesteldheid (alhoewel dat besef er reeds eerder wel een beetje is). Het is inderdaad vooral de angst en haat voor voedsel die het leven nagenoeg onmogelijk maakt.
Nu ik aan boulimia lijd is die angst en haat voor voedsel niet echt meer aanwezig bij mij. Het vervelende is nu vooral dat ik constant eetbuien heb, als er ook maar iets niet volgens plan gaat heb ik weer een eetbui en durf ik enkele dagen niet naar buiten. Dat stuit helaas op veel onbegrip van anderen en het beperkt me enorm in m'n dagelijkse doen en laten. |
30-09-2003, 13:37 | ||
Citaat:
Ja, klopt mensen die het niet hebben die snappenn niet wat iemand zo meemaakt, en denken zo van hup dat eteb in je mond en doorslikken en het gaat wel weer goed, maar zo is het en dat snappen heel veel mensen niet echt.... veel mensen trekken toch maar hun comclusie he! zonder dat ze ergens echt van afweten iris
__________________
hm hm
|
01-10-2003, 18:03 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
werken . Het was bedoeld om te laten zien hoe makkelijk dat te vinden is. |
02-10-2003, 06:43 | |
Verwijderd
|
Anorexia
Verdwijnen Als een wegkwijnende schaduw Oplossen in het niets Terwijl je zo ijl bent geworden Dat je één bent met de lucht. Fragiel trillend In de schemering En de weigering voltrekken Tot slechts je geest Zal overblijven En rondwaren Als laatste herinnering Aan wat je ooit bent geweest. Standvastig Blijven volharden En van honger Stilletjes doodgaan In je eigen armen Als laatste omhelzing Met het leven. Heel onopvallend, Stilletjes doodgaan. Is van 26 maart 1999. Mijn dichtkunst was nog niet zo op peil, maar ik heb toen eigenlijk de voornaamste reden opgeschreven waarom ik zo'n problemen had met mezelf. Ik wou hier gewoon weg en er is daarvoor iets gebeurd waardoor ik had beloofd nooit meer zm te proberen, dus dit was een erg handige en onopvallende uitweg. |
02-10-2003, 13:34 | ||
Citaat:
toen ik begon, woog ik nog 75, ik heb 61 gewogen, nu weeg k 66. (k ben 1meter66)doordat k aangekomen ben ben k weer heel strak gaan 'lijnen'. t is ook niet echt dat anderen zeggen dat ik dik ben, ik word er ook niet meej gepest, maar ik ben niet blind en ik ben veel te dik. ik wou ook ff zeggen dat niet alle meisjes met anorexia mager zijn.(zoals ik dus) kussies, angel |
02-10-2003, 21:23 | |
ja idd, ik heb ook al een tijd last van n eetstoornis, ben ook niet extreem mager /extreem dik , ik denk dat dat ook de reden is dat niemand tot nu toe ooit iets heeft gemerkt ... mensen verwachten dat je er dan standaard als n lat uitziet
bij mij is t trouwens vrijwel precies t zelfde als bij xxangelxx, t is wel dat ik met vrienden afspreek, maar eetafspraken heb ik tot nu toe altijd gemeden |
03-10-2003, 14:21 | ||
Citaat:
Want bij iemand die te smal is, en waaraan je het meteen ziet, daar weet iedereen van "daar klopt iets niet". Maar bij een groot aantal mensen valt het een hele tijd niet op doordat ze nog een redelijk normaal gewicht hebben/er redelijk normaal uitzien.
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
03-10-2003, 14:32 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
03-10-2003, 15:34 | |
heey lieverds....
natuurlijk had ik deze topic al eerder gezien, maar ik reageer nu pas. als reden... Ik kan niemand van jullie echt herkenning geven. ik heb zelf nooit een eetstoornis, op wat voor manier dan ook gehad... Toch is het niet zo, wat iemand (of meerdere volgens mij) beweren, dat mensen die géén anorexia hebben denken van 'hup, eten! wat is het probleem?!'. Ik ben niet helemaal achterlijk en begrijp best wel dat de mensen met bijv. anorexia dat helemaal niet zo makkelijk vinden, immers, anders hadden ze ook niet die stoornis ontwikkeld. Ik zou nooit, maar dan ook nooit beweren dat het makkelijk is!!!!! Ik weet zelf best goed hoe het is om niet begrepen te worden of zelfs als aansteller gezien te worden. Met het punt om te zeggen dat ik niet weet hoe het voelt... daar moet ik je gelijk in geven. maar dat wil niet zeggen dat mensen die nooit anorexia hebben gehad denken dat het aanstellerij is of wat dan ook. @ dyfusica (en de rest) ik heb dat programma niet gezien niet dat ik me zo vermaak met dat soort programma's hoor. maar het interesseerd me wél... ik had het graag willen zien. Ik denk, om het allemaal beter te kunnen begrijpen. het is, voor mij 'best ver van mn bed'. daarmee bedoel ik dat ik niemand écht persoonlijk ken met een eetstoornis. niet dat ik weet tenminste... Heel veel sterkte voor alle mensen die nu aan het vechten zijn om ervan af te komen, die niet aan het vechten zijn en er middenin zitten, en natuurlijk ook de mensen die het hebben gehad en het verleden nog moet verwerken. en oja... natuurlijk iedereen die zoiets bij een familielid / vriend(in) meemaakt / heeft meegemaakt. liefs, wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
03-10-2003, 19:04 | |
Verwijderd
|
Op zich, als je er over nadenkt, is het toch best wel vreemd hoe ver mensen kunnen gaan. Je begint met lijnen en je valt lekker af, het bevalt zo goed dat je op het laatst weining/niks meer eet. Hoe komt die kronkel er, dat je " zo ver heen bent " om gewoon dat jezelf aan te doen. Goed, ik weet van mezelf waarom, maar ik weet dat dat niet gewoon is.
Sorry, is een beetje vaag berichtje geworden. Rare gedachtenkronkel die ik had ofzo. |
03-10-2003, 21:34 | ||
Citaat:
__________________
Hm... Larstig... ;)
|
03-10-2003, 21:47 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
03-10-2003, 21:58 | ||
Citaat:
Bij mij niet. Er is nu een vriendin die heeft gezegd dat ze niets meer met me te maken wil hebben als ik niet eet. Omdat ze het al een keer eerder met een andere vriendin heeft meegemaakt. En als ik daar aan denk, word ik alleen maar heel erg boos en ga ik het op mezelf betrekken en eet ik dus weer niet. En anderen dringen gewoon niet tot me door, heb ook niet door dat het slecht is.
__________________
Hm... Larstig... ;)
|
03-10-2003, 22:00 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Wat jij als voorbeeld geeft van andere mensen bedoel ik niet. Ik bedoel de gedachte aan mensen die ik ken die anorexia hebben. |
03-10-2003, 22:04 | |||
Citaat:
Citaat:
__________________
Hm... Larstig... ;)
|
03-10-2003, 22:08 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
04-10-2003, 15:29 | |
wat ik me eigenlijk altijd afvraag: kun je er vanaf komen zonder hulp?
ik heb namelijk op dit moment t idee dat t n stuk beter met me gaat, ik ben sinds n paar weken weer mn gewone voedselpatroon n beetje aan t opbouwen (erg langzaam hoor), en tot nu toe lukt t aardig maar naar mijn gevoel ga ik me dr juist ook steeds lekkerder door voelen in plaats van andersom, wat je eerder zou verwachten kep dit keer n beetje t gevoel dat t misschien gaat lukken |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Eetstoornis Anorexia Nervosa - Boulimia Nervosa e-hazeleger | 12 | 18-05-2011 17:09 |