Oud 19-02-2004, 17:32
Sander21
Sander21 is offline
Hier mijn verhaal ,

Ik hoop dat mijn verhaal herkenbaar voor sommige zijn en wellicht tips of oplossingen hebben voor mijn problemen in de sociale omgang met andere mensen.

Ik heb het probleem dat ik me bij onbekenden mij niet op mijn gemak voel, dit heeft voor mij gevolgen voor mijn (bij nieuwe) werk/-en school situaties. Ik voel me al dan gelijk al niet op mijn gemak bij de anderen, en heb geen vaak al geen zin om met de andere een praatje te maken. Sinds enige tijd ben ik hiervoor in therapie.



Ik vind het dan moeilijk om me aan te sluiten bij de groep, omdat ik bang ben dat ik niet met hun kan meepraten met de rest van de groep. Ook ben ik vrij gesloten en moet praatjes maken vaak begonnen worden door de ander.

Gevolg is vaak dat ik me in de groep steeds stiller wordt en me helemaal ga afsluiten v.d. rest, waardoor ik het nog minder daar naar mijn zin ga krijgen en de spanning steeds verder oploopt, waarna ik na een tijdje besluit te stoppen ( met bijv. werk).

Anderen ervaren mij vaak als een zelfingenomen, gesloten en stil persoon en dat ik in mijn eigen wereldje leef die geen contact maakt met anderen.


Ik zou wel willen dat ik gemakelijk contact met anderen zou kunnen maken op een fijne manier, zonder dat ik me niet op mijn gemak voel. Maar waarom gaat het altijd zo moeilijk?


Hoe maak ik wel makkelijk contact met andere mensen?
Ik ben al jaren ongelukkig, heeft dat ermee te maken?
Ik geloof dat als ik een vriendin zou krijgen dat er dan veel zou veranderen al klinkt dat vreemd

Is er iemand die dit herkend? Hoe ben je eruit gekomen?
Wat zou ik kunnen doen om mijn problemen te verhelpen?
Alvast erg bedankt dan.

Laatst gewijzigd op 19-02-2004 om 17:35.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 19-02-2004, 17:42
Verwijderd
ik herken het gedeeltelijk,ben zelf ook een geruime tijd ongeveer zo geweest.
ik legde moeilijk contact,was veel met mezelf bezig,weinig vrienden,stil etc.
maar geleidelijk aan is dat minder geworden,ik begon van stijl te veranderen ,ging uit (leerde veel mensen kennen) en begon een wat grotere mond te krijgen (niet negatief,ik werd gewoon opener)
een oplossing zou dus kunnen zijn om gewoon een gesprek te beginnen,ook al is het maar met dingen vragen,dan merkt men dat je interesse in hun toont en dat vinden ze fijn.
ik ben nu een paar jaar verder en het gaat nu allemaal redelijk,alleen de liefde zit nog een beetje tegen,wat dat betreft zit ik denk ik in hetzelfde schuitje als jou,ik heb wel iemand op het oog,die mij volgens mij ook wel leuk vind maar ik heb het lef gewoo niet om dat te vragen.
verder vertrouw ik mensen nog steeds moeilijk,dit komt omdat ik vroeger daar een paar keer verkeerd over mensen heb gedacht,maar ook daar is verandering in aan het komenook moet je niet zo negatief tegen jezelf aankijken want dat maakt alles alleen maar erger...

Laatst gewijzigd op 19-02-2004 om 18:03.
Met citaat reageren
Oud 19-02-2004, 17:57
Fade of Light
Avatar van Fade of Light
Fade of Light is offline
je moet eens ophouden met en doomscenario's denken, en gewoon doen. Niet zo aanstellen hup hup 'sluit je bij een groep aan'...wordt het niks, dan pech, op naar de volgende. Wordt het wel iets
Met citaat reageren
Oud 19-02-2004, 18:08
Freestyler*
Freestyler* is offline
herkenning.. ja, in een iets minder erge vorm welliswaar

Dat van die vriendin zegmaar
dat ik heb ik me nou ook vaak afgevraagd!
Maar ik denk toch dat het slechts een tijdelijke opleving zal veroorzaken.. het ligt er ook wel aan of het met zelfvertrouwen e maken heeft. Een vriendin zal je waarschijnlijk een soort van egoboost bezorgen, kennelijk ben jij dan een persoon waar mensen van (kunnen) houden. Tenminste, dat zou het denk ik voor mij betekenen. Maar om een relatie te krijgen, moet je nou juist contact leggen en dat gaat dus juist niet zo makkelijk..
Het zit helemaal tussen je oren, dus misschien moet je even op jezelf inpraten voordat je een gesprek gaat beginnen ofzo.

ik weet het dus ook duisdelijk niet
__________________
I love dr Phil :D
Met citaat reageren
Oud 19-02-2004, 19:00
Marloes-Nanouk
Marloes-Nanouk is offline
Hee

ik ken dit helemaal, ik was ook altijd bang, had paniekaanvallen....
Maar nu ben ik toch wat opener. Misschien een aantal tips

- als je naast iemand in de klas oid zit moet je gwoon iets vragen of een complimentje maken. Dat breekt het ijs en mensen vindne het vaak fijn om over zich te praten

- Ik heb ook wel een paar vrienden in vertrouwen genomen, en die gaven mij toen ook duwtjes in de rug.

- Denk positief over jezelf. Je bent niets minder dan de anderen hoor!

- ik ben bij scouting gegaan en het was een goed gevoel dat ik daar toch geaccepteerd werd!


Ehhhm dit was het wel een beetje, ik weet hoe moeilijk het is om die eerste stap te zetten, maar je moet doorzetten anders kom je een beetje geisoleerd te zitten.
Als je iets heel ergs negetiefs over je hebt hangen gana die anderen ook minder vaak praten.

Ik hoop dat je de kracht vind om weer contact te maken.
in ieder geval erg veel succes ermee,

kussjes marloes
Met citaat reageren
Oud 19-02-2004, 20:53
v-max
v-max is offline
Ik had er een paar jaar geleden ook last van(niet echt superveel), maar dat is langzaam weggegaan. Een gedeelte hierdoor is gekomen door een jongen die toen ibj me in de klas zat. We hadden eerst vrijwel geen contact, en toen begon hij contact met me te zoeken. Toen ik merkte dat hij me vertouwde ging ik hem ook vertrouwen en is hij een van mn beste vrienden geworden, wat je vertrouwen geeft.

zoals marloes al zei dat ze bij de scouting het gevoel had dat ze ergens bij hoort. Dan kun je ook denken aan allerlei sportgroepen e.d. zoiets geeft zelfvertrouwen.

Nu gaat het eigenlijk vanzelf om contact te zoeken, zonder dat ik er bewust iets aan heb gedaan. Ik vind het nu "gewoon" om bekenden en onbekenden aan te spreken.
Met citaat reageren
Oud 19-02-2004, 21:16
littlegurl
littlegurl is offline
Ik herken het voor een deel. Ik ben juist altijd heel erg sociaal geweest en heb altijd veel vrienden gehad. Maar toen ik boulimia kreeg sloot ik mezelf als ware buiten, ik heb veel vrienden verloren en geen nieuwe gemaakt dus ik ben nu ook best wel eenzaam. Je hebt therapie....wat voor therapie? gewoon gesprekken met een psycholoog??? Kan je niet beter in een praatgroep voor mensen die hetzelfde meemaken, ik weet niet of die er ook voor jouw probleem zijn maar dat zou je kunnen uitzoeken. Dan sta je gelijk in contact met andere mensen en leer je praten in een groep, je leert praten over gevoelens en schaamtes en je houd er misschien nog wel een vriendin aan over.

Ik denk dat een goede vriendin je situatie wel kan verbeteren maar niet laat verdwijnen, daar heb je ook therapie voor nodig.
De eerste stap is het moeilijkst....vraag iemand die je aardig vind om een keer mee naar de stad te gaan, film, uitgaan of weet ik het wat. Doe die dag gezellig en laat zien dat je niet de saaie,stille persoon bent die ze voor zich hebben. Spreek daarna nog een keer af en je merkt vanzelf wel of het klikt. Zo ja, daar is je vriendin.... zo nee, zoek iemand anders!

Zoals ik het zo opschrijf klinkt het allemaal wel heel erg makkelijk, dat weet ik. Maar als je niemand hebt om sociaal tegen te zijn kan je het ook niet leren! Begin desnoods bij een familielid, je moeder,zus, broer,neef, nichtje, gewoon om het even te "oefenen".

Succes!!!
__________________
remember you're unique....just like everyone else
Met citaat reageren
Oud 23-02-2004, 01:51
MrOizo
Avatar van MrOizo
MrOizo is offline
Ja ik herken het. Ik heb er alleen last van eigenlijk als ik tussen normale mensen zit, tussen mensen die een beetje abnormaal zijn, net als ik, gaat het echt wel goed. (heel weinig gebeurt dat dus)
__________________
"Joh, dan gade ge toch met den jonge heer spelen"
Met citaat reageren
Oud 23-02-2004, 02:02
Verwijderd
Kan het zijn dat je niet met de juiste personen om probeert te gaan? Als ik tussen mensen ben die niet echt op dezelfde golflengte zitten, sla ik ook wel eens dicht, maar bij de juiste mensen gaat het heel gemakkelijk.
Eigenlijk ben ik doodverlegen, maar ik dwing mezelf gewoon om iets te zeggen, al is het belachelijk of slaat het nergens op, meestal lukt het dan wel om een gesprek te beginnen. Dan kan ik eerst een kwartier bezig zijn van Komop, je gaat gewoon erbij staan, lacht eens en komt dan zelf met iets wat daar ook over gaat. Ik weet niet hoe het komt, maar ik doe het gewoon (ook niet altijd natuurlijk).
Heb je trouwens geen persoon waar je wel redelijk contact mee hebt en die je erbij kan betrekken, is ook altijd handig.
Met citaat reageren
Oud 24-02-2004, 14:43
ilse
Avatar van ilse
ilse is offline
Hoi!
Ik herken het een beetje, maar dan anders . Als ik bijvoorbeeld op vakantie ben, en ik ken verder niemand, kan ik heel makkelijk contact zoeken. Ik maak gewoon met iedereen een praatje en dan is er vast wel iemand bij die mij ligt.

Maar als ik met een paar mensen ben, met z'n 2-en of 3-en, dan doe ik opeens geen mond meer open. dan laat ik de ander(en) lekker praten. Ik weet niet waarom ik dat doe, misschien omdat ik dan niet zo een grote keus uit mensen heb zeg maar. Dan ben ik bang dat ik deze mensen wel aardig MOET vinden en dat ik me aan moet passen.

Ik heb echt altijd het gevoel dat ik aardig gevonden wil worden. dus als dat bij een persoon niet zo is, ben ik meteen weer vet onzeker. Okee, dit is wel wat anders dan jou verhaal maar toch.

Ik probeer me gewoon te ontspannen en dan maar een beetje tre wachten tot mensn het over een onderwerp hebben waar ik over mee kan praten..

Maar ik denk dat jij wel een beetje op moet passen met dat afsluiten. Je kan ook bij een groepje gan zitten en dan hoef je niet meteen heel veel te zeggen maar af en toe wat. dan gaat het denk ik steeds makkelijker.

Nou, veel suc6 ermee!!

Xxx ilse
Met citaat reageren
Oud 27-02-2004, 13:09
Verwijderd
dit stuk...

Ik vind het dan moeilijk om me aan te sluiten bij de groep, omdat ik bang ben dat ik niet met hun kan meepraten met de rest van de groep. Ook ben ik vrij gesloten en moet praatjes maken vaak begonnen worden door de ander.

Anderen ervaren mij vaak als een zelfingenomen, gesloten en stil persoon en dat ik in mijn eigen wereldje leef die geen contact maakt met anderen.


ik herken me hier in ja ..cker...

omdat ik in dezelfde situatie zit als bovenstaande kan ik je noiet veel tips geven.. t lijkt me idd het beste als je gewoon eens uitgaat... kun je mensen ontmoeten, en van het een komt het ander..

misschien is dit offtopic, maar wat jij beschrijft lijkt me een typisch geval van pdd-nos.. dat is een "psyche" waaronder alles valt wat jij schrijft... vraag iemand die veel van psyches weet, maar eens wat pdd-nos is.. ik kan dat niet goed verwoorden
Met citaat reageren
Oud 27-02-2004, 14:06
mathfreak
Avatar van mathfreak
mathfreak is offline
Citaat:
relaxxamann schreef op 27-02-2004 @ 13:09:
dit stuk...

Ik vind het dan moeilijk om me aan te sluiten bij de groep, omdat ik bang ben dat ik niet met hun kan meepraten met de rest van de groep. Ook ben ik vrij gesloten en moet praatjes maken vaak begonnen worden door de ander.

Anderen ervaren mij vaak als een zelfingenomen, gesloten en stil persoon en dat ik in mijn eigen wereldje leef die geen contact maakt met anderen.


ik herken me hier in ja ..cker...

omdat ik in dezelfde situatie zit als bovenstaande kan ik je noiet veel tips geven.. t lijkt me idd het beste als je gewoon eens uitgaat... kun je mensen ontmoeten, en van het een komt het ander..

misschien is dit offtopic, maar wat jij beschrijft lijkt me een typisch geval van pdd-nos.. dat is een "psyche" waaronder alles valt wat jij schrijft... vraag iemand die veel van psyches weet, maar eens wat pdd-nos is.. ik kan dat niet goed verwoorden
Het zou ook om een ander soort stoornis in het autistische spectrum kunnen gaan, zoals bijvoorbeeld het syndroom van Asperger, wat ik zelf heb, maar dat zou dan door een gespecialiseerde hulpverlener moeten worden vastgesteld.
__________________
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
Met citaat reageren
Oud 27-02-2004, 19:23
Rensketje
Rensketje is offline
Ik wil eerst even zeggen dat ik het heel naar voor je vind en dat ik hoop dat je er snel weer bovenop komt.

Ik heb het zelf ook heel erg gehad. Ik was altijd heel erg in mezelf gekeerd. En durfde nooit wat te zeggen, en had eigenlijk geen vrienden, en ik werd ook nog eens gepest.

Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat hoe ik mijn0 leven leefde (beetje zwaar uitgedrukt sorry) niet was hoe ik was. Kortom dat ik zelf heel anders was dan hoe ik me voordeed.

Toen heb ik tegen mezelf gezegd: zo kan het niet langer. het is misschien een cliche, maar ik heb gewoon tegen mezelf gezegd dat ik ook iets waard was, en dat ik ook best vrienden mocht hebben. langzaam aan werd ik toen wat opener. Ik denk dat je jezelf ook moet motiveren, en daarnaast idd alles doen wat de anderen al gezegd hebben. Ik had er nog een mooi gedichtje over maar ik kan het niet meer vinden... jammer ik zoek nog wel ff door

gr's renske
Met citaat reageren
Oud 27-02-2004, 20:25
metallica
Avatar van metallica
metallica is offline
Ik ken het ook en zou je geen tips kunnen geven omdat ik het zelf ook niet weet
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
Met citaat reageren
Oud 27-02-2004, 20:27
MieX
Avatar van MieX
MieX is offline
Ik herken je verhaal heel goed, ik ben op de basisschool en de middelbare school nogal gepest en dan heb je snel de neiging om maar niks te zeggen en weg te kruipen in de hoop dat je niet opvalt en zodat je niks verkeerds zegt. Ik zit op de universiteit sinds dit jaar, ik had voor mezelf besloten een nieuwe start te maken waarbij ik vanaf het begin gewoon de vrolijke gezellige ik wou zijn, dat is ook voor een groot deel gelukt en ik zit tot nu toe alleen nog maar met vrienden daar, ik heb een aantal mensen met wie ik veel op trek en die zijn voor mij heel erg belangrijk, tijdens de basisschool en de middelbare school heb ik dat soort mensen heel erg gemist, van die mensen tegen wie je alles kunt zeggen en die alles van je kunnen hebben


Er zijn bij mij 2 dingen die ervoor gezorgd hebben dat ik veel meer durf, de eerste is mijn vriend, die sleept me overal mee naartoe en spoort me aan in de trant van "doe t nou eens gewoon, niet zo miepen" en dat werkt. Het tweede is mijn werk in de horeca, ik werk in de bediening en dan moet je wel mensen aanspreken en een praatje maken. Ik heb het er pas nog met mijn baas over gehad, volgens hem (en ook volgens verschillende vaste klanten) heb ik daar enorm veel geleerd op sociaal gebied, ik durfde in het begin geen woord te zeggen maar nu praat ik net zo hard mee als anderen, ik heb daar echt een hoop geleerd.

Als je er nog eens wat meer over wil praten ben ik vaak beschikbaar op MSN en natuurlijk via email/pm
__________________
LAAT ME NOU EENS RUSTIG UITBELEDIGEN!
Met citaat reageren
Oud 27-02-2004, 23:07
JCG
Avatar van JCG
JCG is offline
Ik had precies het zelfde als jij had, maar nu ben ik zo erg dat ik tegen wild vreemden hele lul verhalen ga op hangen .
Hoe dat gebeurt is? Ik heb een aardig draai aan me leven gegeven, lees maar ik het topic: Heb je er weleens aan gedacht om zelfmoord te plegen?
Met citaat reageren
Oud 28-02-2004, 13:41
KIET
Avatar van KIET
KIET is offline
Nou wil ik je niet gelijk de schrik van je leven aanjagen, maar wat relaxxamann zei klopt op zich wel: het lijkt zeer veel op het beeld van een PDD-NOSser. Let er wel even op: NOS alleen al staat voor Not Otherwise Specified, dus met andere woorden: mensen met PDD-NOS hebben een (wordt meestal beschreven als) aan autisme verwante stoornis, waarin ieder PDD-NOSser volledig verschild van de ander. En omdat het iemand zegt dat het op PDD-NOS lijkt, wil het nog niet zeggen dat het ook PDD-NOS is. Tenzij die persoon daarvoor geleerd heeft natuurlijk, maar zoiets stel je sowieso niet aan de hand van een paar regels vast. Voor hetzelfde geldt is het bij jou gewoon een onderdeel van je karakter.

Waarom weet ik dit? Vrij simpel - en dit zal waarschijnlijk niet als een schok komen - ik heb PDD-NOS. Anders gezegd, ik ben sociaal-emotioneel zwakbegaafd. En ik herken mijzelf praktisch in wat jij hebt beschreven. Ik zal nooit op een stel mensen afstappen en er zomaar bij gaan zitten of een praatje maken, tenzij ik die heel goed ken. Mensen zijn mij overigens ook zo weer vergeten, maar dat terzijde. Ik kom praktisch nergens, ik heb een hekel aan plaatsen waar veel (vreemde) mensen zijn, en mijn vriendenkring is niet groter dan twee of drie personen. En het is mij nooit goed gelukt om contact te krijgen met andere mensen, omdat ik mijn constant te onzeker voel tegenover hen. Wat dat aan gaat ben ik een doemdenker pur sang. Daarnaast ben ik ook nog eens een Star Trek fan (of Trekkie, zoals men wil), en niemand zit te wachten op een sociaal-emotioneel zwakbegaafde Trekkie. Ik was altijd al goed in de meest vreemde combinaties te maken

Nu kom ik niet met tientalle tips aanzetten zodat je vanavond al je vriendenkring sterk kan gaan uitbreiden: dit heeft mij nu al mijn hele leven dwarsgezeten en dit gaat sowieso niet zomaar over. Ik zet dit alleen nu maar even neer zodat je weet dat er meer mensen zijn die exact (waarschijnlijk zelfs erger) hetzelfde probleem als jij hebben.

Nog even over PDD-NOS:
Sociaal-emotioneel zwakbegaafdheid - of met andere woorden: het niet goed kunnen omgaan met de medemens - is slechts een onderdeel van de stoornis, en ik zeg dus niet per definitie dat jij dat ook hebt (dat dat wel even duidelijk is ). Bij mij doet de stoornis zich voor als:
- Zeer star en lineair denkpatroon: als ik iets in mijn hoofd ben, dan krijg je dat er ook heel moeilijk weer uit. Dit hoeft overigens niet persé door mij in mijn hoofd gezet te worden: dit kan ook gewoon doordat mij iets verteld is of als ik iets gelezen heb wat ik voor waarheid aanneem.
- Het gedeeltelijk leven in een eigen wereld: komt een beetje voort uit het eerste punt. Dit doet zich voor als het anders opstellen van prioriteiten zoals ik ze het best vind uitkomen, weinig contact met anderen omdat deze mijn beeld wat kunnen verstoren (angst) en dus uiteindelijk in een gedeeltelijke isolatie - waardoor het juist weer makkelijker is om in een eigen wereld te kruipen. Dit wil overigens niet zeggen dat ik niet doorkrijg wat er om mij heen gebeurd, wat dat aan gaat ben ik net zo realistisch als ieder ander.
- Noodzakelijk structuur nodig: als je mij in een volledig nieuwe situatie zet met dingen die ik niet ken, dan gaat die ongeheid mis. Mensen zijn wat dat aan gaat het ergste, om maar even een voorbeeld te geven: bij een nieuwe deur weet je wat hij maximaal kan doen (open en dicht, van binnen naar buiten of andersom). Mensen zijn volledig onvoorspelbare wezens waarvan je nooit weet wat ze gaan doen waardoor het moeilijk is mijzelf in anderen te kunnen plaatsen (sociaal-emotioneel zwakbegaafd dus). Omdat mensen geen structuur bieden - tenzij je ze al veel langer kent - probeer ik die in het echt zoveel mogelijk te vermijden.

Wanneer een van deze dingen onstabiel wordt, kan ik daar nogal heftig op reageren. En vooral in het begin vonden anderen dat leuk om me daarin uit te lokken. Dus om die scenario's te voorkomen - en omdat ik altijd de indruk heb dat toch niemand op mijn afwezigheid zit te wachten (te oninteressant of te vreemd) - geeft het mij aan de ene kant een veiliger gevoel om mijn contact met anderen te minimaliseren, maar aan de andere kant slaat het ook gelijk een brug die steeds moeilijker wordt om over te steken. En terwijl ook ik zo nu en dan wat menselijk contact nodig heb.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Doorgaan, of andere contacten zoeken?
marcel1990
39 27-04-2013 21:42
Psychologie Borderline (BL)
MisterDJ
10 11-05-2005 07:11
Seksualiteit Sekshoroscopen!
Elister
81 14-07-2004 17:27
Liefde & Relatie Lastige situatie Contact ex terwijl vriend! Jullie mening?!
ShiningStar
7 26-09-2003 19:54
Liefde & Relatie Geen contact meer met iemand willen hebben, hoe zeg je dat subtiel?
Quiana
8 14-10-2002 19:27
Liefde & Relatie contact leggen met een leuke meid
Dotcom
13 05-03-2002 17:14


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 00:56.