|
Jaja, snap het, lang verhaal, maar het is hopelijk de moeite waard! Geschreven op zaterdag 25 maart 2006, 3.47 uur
Verpest mijn avond !
Het is vrijdag de 24e. De dag dat ik me zoals gewoonlijk verslaap, de dag dat ik naar school moet maar totaal geen zin heb zoals alle andere dagen, de dag dat Joost bij me zou gaan logeren maar nu niet meer kan, de dag dat ik naar Jack Johnson ga.
Ik sta op rond een uur of acht, als ik allang in de schoolbanken heb moeten zitten. Ik verbaas me over het feit dat mijn moeder me nog niet uit bed heeft getrokken. Het is zo stil in huis, dat ik bijna denk dat ze zonder me is weggegaan. Ik neem een lange douche, kleed me op mijn gemak aan en slenter naar beneden. Ik tref mijn moeder aan in de keuken, waar ze een sigaretje onder de afzuigkap staat te roken. Dat verklaart waarom ze me niet uit bed heeft getrokken en me nu breed grijnzend aan staat te staren. Ik glimlach als begroeting terug en drink zwijgend mijn kop thee. Als ik zelf een sigaretje op wil steken zegt mijn moeder dat we echt al veel te laat zijn en dat er geen tijd meer voor is. Ik mekker wat, maar stribbel niet tegen. Ik volg haar naar de auto.
Onderweg zet ik zoveel mogelijk liedjes van Jack op, omdat ik bang ben dat ik vanavond alle teksten ben vergeten. Het moment dat mijn moeder wil zeggen dat ze totaal gek wordt van het nummer ‘F-Stop Blues’ staan we voor mijn school. Ik gris alle CD’s bij elkaar en stap zonder nog wat te zeggen de auto uit. Like always.
Ik besluit mijn derde lesuur te spijbelen. Omdat ik nog niet helemaal wakker ben, ga ik achter een computer zitten in de mediatheek en check mijn mail. Niks bijzonders, gelukkig nog een berichtje van Joost. Ik zie dat hij ook online is en klik het msnschermpje aan om met hem te chatten. De schat mist me. Ik zeg hem dat ik hem veel erger mis en dat ik zijn warme lichaam dicht tegen me aan wil voelen. Hij zegt dat hij dat ook echt heel graag wil en de opmerking dat hij gisternacht nog uren aan me heeft liggen denken maakt me zo gelukkig !
Op een forum open ik minstens drie topics over dat ik zo ontzettend verliefd ben, het is geen eens gelogen. Als ik op de enterknop druk met de pink van mijn rechterhand neem ik een momentje voor mezelf. Ik realiseer me dat het al een tijd geleden is dat ik me verliefd gevoeld heb. Verliefd als in: verliefdheid-dat-langer-duurt-dan-vijf-minuten-en-zo’n-geweldig-gevoel-is. Medescholieren vertel ik meteen dat ik een nieuw vriendje heb, om mijn verliefde gevoel te bevestigen.
Voor ik er erg in heb is het lesuur voorbij en moet ik naar mijn volgende lesuur. De rest van de dag ga ik braaf naar mijn lessen, buiten maatschappijleer om. Mijn excuus daarvoor is dat ik naar de andere locatie moet lopen en dat ik daar geen zin in heb. Eerlijk en oprecht. Het achtste lesuur heb ik gymles; we gaan handballen. Omdat ik daar zo geweldig goed in ben, zoals alle andere sporten me wel goed afgaan, willen veel klasgenoten bij mij in het team. Ik geniet van de aandacht, span me in en ben helemaal kapot aan het einde van het uur. In de kleedkamer wacht ik tot iedereen weg is om nog even een douche te nemen, mijn moeder is er toch pas over een half uur.
‘Hoe laat pak je eigenlijk de trein naar Amsterdam?’ vraagt mijn moeder me als eerste als ik in de auto ga zitten. Ik imiteer een dialoog in mijn eentje, waarbij ik mezelf vraag of ik een leuke dag heb gehad en antwoord dat het wel een leuke dag was maar dat ik blij ben dat de dag voorbij is. Mijn moeder kijkt me geërgerd aan en herhaalt haar vraag.
‘Zodra ik klaar ben met me klaarmaken voor het concert. Ik wil krullen in mijn haar’ zeg ik.
‘Daar heb je best wel geen tijd meer voor’ zegt ze. Ze probeert het voorzichtig te brengen, maar het werkt niet. Meteen val ik tegen haar uit dat als ze godverdomme eens die gaspedaal indrukt, dat we het dan godverdekleredomme wel redden. Het maakt me niet eens meer uit dat ze tegen me begint te schreeuwen dat ik niet zo’n grote bek moet opzetten. Ze doet wat ik vraag en de rest van de weg probeer ik me stil te houden.
Als ik thuis ben ren ik meteen naar boven om de krulspelden in mijn haar te rollen. Meteen begrijp ik dat mijn haar nooit snel krult als ik mijn haar niet nat maak (tijdens de weg naar huis was mijn haar alweer opgedroogd) en dus spring ik snel nog een keer onder de douche.
Tegen een uur of zes ben ik eindelijk klaar. Mijn date staat al zeker twee uur in de hal op me te wachten, dat hij nog niet geïrriteerd is weggegaan verbaast me erg.
Zodra ik de trap afloop hoor ik hem fluiten. ‘Je ziet er prachtig uit sas’ zegt hij. Ik wuif zijn opmerking weg en vraag of we al te laat zijn. Hij bevestigt mijn gedachte, ik kus mijn moeder gedag en zeg dat ik pas zondagavond terug ben. Ze wenst me een te gek weekend toe.
Voor de Heineken Musical Hall. Wardt vraagt me of ik nog beltegoed heb, zodat hij zijn zus nog een smsje kan sturen om te zeggen dat hij vanavond bij zijn vriendin blijft slapen. De hele treinreis is het me al opgevallen dat er een soort van spanning tussen ons was. Ik ben er nog niet helemaal uit of hij gewoon zenuwachtig is voor de date, of dat hij chagrijnig is en eigenlijk geen zin meer heeft in vanavond.
Het waait redelijk hard en ik ga met mijn gezicht in de wind staan zodat mijn krullen niet enorm in de war gaan. Ik sta met mijn rug naar Wardt toe en voel zijn ogen op mijn schouders branden. Wardt maakt de opmerking dat ik wel een erg kort jurkje aan heb voor dit weer. ‘Heb je het niet koud?’ vraagt hij. Ik zeg van niet, maar dan lieg ik ook. Eerlijk gezegd heb ik het ijskoud. Ik heb het zo koud dat ik het gevoel heb dat mijn huid aan het bevriezen is, maar ik wilde met alle geweld dit prachtige jurkje aan. Het is een zwart jurkje. Het is gemaakt van satijn, kleine kanten ruches aan de onderkant. Volgens mijn moeder heeft het jurkje wat weg van een balletjurkje en hoewel ik vaak graag alles ontken wat zij zegt, kan ik dat dit keer niet. Ik kan niet goed de woorden vinden om mijn jurk te omschrijven. De ruches zorgen ervoor dat mijn jurkje aan de onderkant wat wijder naar buiten staat, naar boven toe is mijn jurkje vast gemaakt met lintjes. De lintjes maak je vast door ze om je heen te wikkelen, met een strik precies tussen mijn schouderbladen. Mijn schouders en armen zijn bloot. Ik heb geen ketting omgedaan, zodat de zachtheid van mijn huid enorme geilheid uitstralen. Ik heb kleine sterretjesoorbellen in, precies groot genoeg om op te vallen, zonder dat het ordinair wordt. Ik heb lakpuntschoenen aan, van die instappers van D&G. Mijn panty glanst en je zult me niet kunnen voorbij lopen zonder een lange blik op mijn mooie benen te werpen. Om het geheeltje af te maken heb ik krullen in mijn haar, die kinderlijk bewegen bij elke stap die ik zet. Mijn make-up past perfect bij mijn outfit. Wat mascara, een ooglijntje en wat onschuldige lipgloss. Ik probeer het altijd subtiel te houden, ben niet het type plamuurkop. Ik zie er zonder twijfel het mooist uit van alle meisjes die vanavond naar het concert aan, niemand hoeft me dat te zeggen.
Dan vraagt Wardt wie Daniël is. Ik draai me om en zeg: ‘Toevallig iemand die ook naar het concert gaat’.
‘Waarom vraagt hij dan waar je blijft slapen?’ gaat hij verder. Ik bijt op mijn onderlip. Daar heb je het al, denk ik. Volgens mij is hij jaloers. Ik doe alsof ik niet zo goed weet waar hij het over heeft en zeg: ‘Omdat ik toch niet wist waar ik bleef slapen? Soms interesseert mensen dat gewoon. Ik had al gezegd dat ik niet meer naar het concert zou gaan, maar nu het me toch nog gelukt is alles te regelen is hij vast blij voor me’. De overtuiging in mijn stem is duidelijk te horen en hij laat het erbij zitten. Hij slaat een arm om me heen die ik van me afschud. Ik versnel mijn pas en loop zonder hem naar binnen.
Sms ontvangen 24-03-06 21.01 uur
Daniël:
Sta jij ook alleen?
Sms ontvangen 24-03-06 21.03 uur
Daniël:
Ik sta alleen op het balkon, pal tegenover Jack. Spijkerbroek, wit, blauw t-shirt en een leren heuptas. Bovenste verdieping tegen over Jack, kan niet missen!
Ik draai me om en kijk naar boven. Ik geloof dat ik hem zie staan, maar weet het niet zeker. Als ik nu zijn naam schreeuw hoort hij me toch niet. Al die verdomde mensen maken zo’n herrie. Ik concentreer mijn blik op de jongen die iets links boven staat. Wardt vraagt me waar ik naar kijk en ik antwoord (o zo eerlijk) dat ik net een sms van Daan kreeg en even naar hem wil zwaaien. Wardt zegt dat als ik liever met Daan hierheen was gegaan hem niet had moeten meenemen en ik zeg hem dat dat niet meer mogelijk was omdat Daan zelf al een date aan het regelen was. Het is eruit voor ik er erg in heb. Hij trekt een wenkbrauw op, en hoewel er veel lawaai is lijkt het alsof alles is stilgevallen. Ik sla mijn hand voor mijn mond, staar hem aan. Hij staart terug, imiteert me door ook zijn hand voor zijn mond te slaan, rolt met zijn ogen. Zijn sarcastische lichaamstaal irriteert me mateloos. Stug kijk ik weer naar Jack. Hij lacht, hij swingt maar welk liedje hij zingt gaat langs me heen. Alles is de hele avond al langs me heen gegaan. Ik sms Daan dat ik het niet naar mijn zin heb en hij smst terug dat ik Wardt maar moet dumpen en dat hij boven op me wacht. Ik kijk weer naar boven. Ik sluit mijn ogen en wens dat God me meteen boven zou plaatsen, dicht tegen Daan aan, ver weg van Wardt. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een hand op mijn schouder voel. Kijk in de ogen van Wardt en schijn iets van bezorgdheid te zien, maar deze verdwijnt meteen als ik zeg dat ik niet wil dat hij me aanraakt. Heb nog nooit de gezichtsuitdrukking van een jongen zo snel zien veranderen in pure haat. Mijn hart begint steeds sneller te bonzen omdat ik bang ben dat hij me iets aan gaat doen. Als ik hem was geweest had ik dat allang gedaan, mijn arrogante gedrag van vanavond is nog erger dan ik me ooit heb kunnen voorstellen me te kunnen gedragen. We ruziën wat, Daan smst om de zoveel minuten waar ik blijf en ik begin alles een beetje zat te worden. Zonder nog wat te zeggen loop ik door de menigte weg van Wardt en probeer de uitgang te vinden. Ik ben te snel en te klein voor Wardt om me bij te houden. Wanneer ik buiten sta kom ik erachter dat ik mijn jas kwijt ben. Snel sms ik Daan dat ik ervan door ga en wenk een taxi. Hij smst net iets te laat terug dat ik in het café naast de Heineken Musical Hall op hem moet wachten en dat hij er over een kwartier is. Ik twijfel nog, maar stap de taxi toch in. De man kijkt me medelevend aan en ik hou hem het kaartje voor met het adres van Lotte’s kamer. Tijdens de taxirit houdt de chauffeur wijselijk zijn mond en zodra ik ben waar ik blijkbaar hoor te zijn (ik ben nog nooit bij Lotte thuis geweest sinds ze in Amsterdam woont) geef ik hem een fooi van wel twintig euro. Op de een of andere manier heb ik zo’n schuldgevoel tegenover de taxichauffeur dat ik het daarmee probeer goed te maken. Hij heeft vast nog nooit zo’n nutteloze knappe meid in zijn taxi gehad. Hij zegt dat ik niet hoef te betalen en wenst me nog een fijne avond. Ik glimlach, pak mijn briefjes geld weer aan en strompel naar de voordeur. Voor ik de sleutel heb gevonden zwaait de deur open en zie ik een jongen staan. ‘Kom binnen’ zegt hij meteen.
‘Goh wat kut voor je zeg’ zegt hij als ik hem het hele verhaal heb uitgelegd. Ik knik en kijk wat sipjes, vooral omdat ik er spijt van heb dat ik niet op Daan gewacht heb. Ik schud alweer een schuldgevoel van me af en zeg dat ik ga douchen.
Gelukkig staat er een stoel onder de douche, voel me meteen thuis hier. Draai de kraan open en blijf minstens een uur op de stoel zitten.
Weer terug in Lotte’s kamer zie ik de jongen zitten met wie ik net nog een tijdje heb zitten praten in de keuken, maar van wie ik nog steeds de naam niet weet. Hij heeft een dienblad op het bed gezet. Er staan twee kopjes op met warme chocolademelk en slagroom en wat koekjes. ‘Hoi’ zeg ik. Mijn stem klinkt schor, ik ben naakt met alleen een handdoek gewikkeld op mijn hoofd. ‘Hoi terug’. Hij lacht, legt een hand voor zijn ogen maar kijkt door zijn vingers heen. Het ziet er zo grappig uit, ik moet er meteen om lachen en smijt mijn handdoek tegen hem aan. ‘Ik blijf wel zo liggen tot je wat aan hebt’ zegt hij door zijn gelach door. Ik trek snel de badjas aan die over een stoel hangt. ‘Alsof je nog nooit een meisje naakt hebt gezien’ plaag ik hem een beetje en ga naast hem liggen. Trek de handdoek van zijn hoofd en vraag hoe hij heet. ‘Daniël’ zegt hij. Ik lach, schudt mijn hoofd en neem de mok met chocomel aan die hij me aanreikt. ‘Ja…’ begint hij. ‘Ik dacht, ik vind je zo sneu, je hele avond verpest, je concert verpest. Ik moest gewoon even dit voor je doen. Ik weet ook wel dat je avond niet meer te redden valt, maar misschien dat je dit als troost toch nog van me wil aannemen’. Ik zeg hem dat ik verbaasd ben dat alle Daniël’s die ik ken zo verdomd knap zijn. We drinken onze mok leeg en hij maakt aanstalten om de kamer te verlaten. ‘Of wil je dat ik blijf?’ zegt hij als hij bij de deur is. ‘Lijkt me geen goed plan’ zeg ik. ‘Wanneer ga je weer weg?’ kaatst hij terug. ‘Zondag pas’. De ironie in mijn stem is duidelijk te horen en een laconiek lachje weet ik niet te onderdrukken.
‘Ga je nog langs die Daan van je dit weekend?’
‘Alleen als hij iets van zich laat horen’ antwoord ik.
‘Niet dus’
‘Weet ik veel. Dat merk ik nog wel, kan niet zeggen dat ik me daar zo druk om maak’
‘Waar dan wel om?’
‘Wanneer jij deze kamer nou eens verlaat’
‘Ik ben al weg’ zegt hij zonder aanstalten te maken weg te gaan. Hij staat daar maar met zijn hand op de deurklink. Het valt me nu pas op dat hij bijna dezelfde soort kleren aan heeft die Daan me zo straks smste, alleen de leren heuptas ontbreekt. Paranoia als ik ben kreeg ik meteen het gevoel dat hij Daan was, maar behalve zijn kleren lijkt hij totaal niet op hem. Ik zucht van opluchting en vraag of Lotte ook een laptop heeft. Hij vraagt wat ik ermee wil.
‘Gewoon, beetje schrijven over vandaag. Ik denk niet dat ik al kan slapen’. Hij kijkt me bedenkelijk aan. ‘Wat geloof je me niet?’ ga ik verder. ‘Ik schrijf veel hoor, je hebt vast wel eens iets van me gelezen. Lotte bewaart al mijn verhalen in een paarse map’.
‘Die paarse dikke met op de voorkant ‘Doe gezond, neuk een appel’?’ zegt hij. Ik ontbloot mijn tanden en zeg dat dat klopt. Ook hij ontbloot zijn tanden nu en zegt dat hij die map op zijn kamer heeft liggen. ‘Ik lees er al dagen uit, dacht dat Lotte dat allemaal geschreven had’.
‘Lotte kan helemaal niet zo goed schrijven’ zeg ik. Ik lach er maar bij, voordat hij ook al de indruk krijgt dat ik een arrogante trut ben. ‘Nee echt, ik vind dat je goed schrijft. Moet je zeker wat mee gaan doen’ zegt hij. ‘Ja ja, ik weet het. Ga ik ook wel doen, maar je dwaalt af schat. Waar blijft die laptop?’
‘Je mag de mijne wel lenen’ zegt hij en loopt weg. Binnen een minuut is hij weer terug en zet het ding op mijn schoot. ‘Er zit geen wachtwoord op. Succes met schrijven, hopelijk ben je morgen opgeknapt’ zegt hij sussend. ‘Zie ik er zo belabberd uit dan?’ vraag ik. Ik pruil met mijn lipjes.
‘Ik kan aan je zien dat je baalt. Dat zegt toch genoeg?’
Ik knik, zet zijn laptop aan. Het duurt eeuwen voordat dat rotding is opgestart en tegen de tijd dat ik het lege word document heb geopend is Daniël de kamer al uit. Ik wilde hem nog een fijne nachtrust wensen, maar dat zit er niet meer in.
Mijn avond is verpest, ik moet alle verhalen nog op papier zetten die ik de afgelopen weken al heb willen schrijven. De hele week schrijf en herschrijf ik minstens zes verschillende verhalen in mijn hoofd en lees en herlees ik alles tot ik er tevreden mee ben. Ik zucht, schrijf de dag zoals ze verlopen is. Als ik de dag nou beschrijf zoals ik haar had willen meemaken, zou God het me dan toestaan de dag vierentwintig uur terug te draaien zodat deze avond zou verlopen zoals het had gemoeten ?
__________________
Zo niet, dan toch!!!! | Truth is beautiful, without doubt. So are lies.
|