Oud 21-04-2006, 21:17
phantom43
Avatar van phantom43
phantom43 is offline
Zoals de titel het al zegt, denk ik dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb.
Ik geef even snel achtergrondinformate:

Ik ben 16, zit in 4VWO, haal best hoge cijfers, ga soms fitnessen, heb sinds de 2e klas een eetstoornis. Maar daar gaat het niet om.

Als sinds de basisschool verzon ik naast mijn dagelijkse leven een andere rol voor mezelf, ik was dan bijv. een prinses, of een vampier en verzon hele dialogen in mijn hoofd.

Nu is dat nog steeds aan de gang. Ik probeer de situatie zo duidelijk mogelijk uit te leggen, al valt het niet mee omdat ik hiermee dus toegeef dat ik misschien een geestelijke afwijking heb.

Ik heb dus naast mijzelf, altijd vrienden om me heen. Onzichtbare maar ze zitten in mijn hoofd en de gesprekken zijn niet hardop. De personages, hoe ik ze noem, berusten op mensen die in boeken zijn beschreven of uit het echte leven komen. De belangrijkste is een jongen, die zogenaamd mijn vriendje is. In het echt heb ik geen vriendje. Hij heeft een vaste karakter en is mijn beste vriend (die dus niet bestaat maar waarmee ik in mijn hoofd praat).

Valt het nog te volgen?

Het goede is (dat dus bewijst dat ik normaal functioneer) is dat ik weet dat ze niet bestaan, maar soms kan het zijn dat ik zomaar begin te glimlachen omdat mijn zogenaamde vriend een grapje maakt. De gesprekken gaan trouwens altijd door en gaan over de meest uitlopende zaken, gewoon alsof ik een echt vriendje heb, maar die zit in mijn hoofd. Soms verzin ik nieuwe dingen erbij, zo heb ik laatst verzonnen dat hij boulimisch is, net als ik, en dat als hij overgeeft ik dat ook doe. Mijn vriend ziet eruit als mijn ideale jongen en gedraagt zich ook perfect.

Het echte leven gaat natuurlijk door, ik heb net een proefwerkweek achter de rug. Mijn cijfers lijden er trouwens niet onder, ze zijn meer afhankelijk van mijn eetstoornis.

Het vervelendste is, dat ik de stem niet kan wegdenken omdat het dan stil wordt, en in mijn fantasiewereld ben ik alles wat ik niet ben in het echt(=spontaan, populair, belangrijk). Ook neig ik mijn echte vriendschappen te verwaarlozen omdat ik ze minder waard vind dan mijn onzichtbare vrienden. Dit maakt mijn fantasiewereld dus sterker.

In de toekomst wil ik een zelfstandige psychologe worden, hoe ironisch is dat.

Hebben meer mensen er last van?

En heb ik een persoonlijkheidsstoornis?

Wat denken jullie?

(dus is trouwens mijn eerste bericht op deze forum )
Advertentie
Oud 21-04-2006, 21:30
Verwijderd
Of je een stoornis hebt is via internet niet vast te stellen, zeker niet door 'leken'. Heb je hulp voor je eetstoornis? Dan zou je dit misschien ook kunnen bespreken? En anders misschien toch eens iemand zoeken die er meer van af weet (lijkt me sowieso wel handig).
Oud 21-04-2006, 21:31
Kid Morbid
Avatar van Kid Morbid
Kid Morbid is offline
Ben je erg alleen? Heb je veel of juist weinig vrienden? - Oh shit, niet goed gelezen, ik zie het al.
Voel je je vaak alleen?

Ik heb ook al mijn hele leven 'iemand' waar ik mee praat in mijn hoofd. Hij is het tegenovergestelde van mij, waarom ik hem ooit heb gecreëerd weet ik niet. Interessante vraag.
__________________
the plastics
Oud 21-04-2006, 21:35
phantom43
Avatar van phantom43
phantom43 is offline
Ja, ik weet het, maar het gaat ook niet zo makkelijk om zo maar een afspraak te maken met een kinderpsycholoog/normale psycholoog. Ik wil geloven dat het meevalt, maar door mijn eigen ogen is het natuurlijk anders dan door de ogen van een buitenstaander.

Voor mijn eetstoornis wil ik momenteel nog geen hulp, ik herken het als stoornis, maar ben van plan om meer af te vallen. Door het aan mijn ouders te vertellen, gaan zij juist op mij letten en word ik genoodzaakt om mijn eetgewoontes te veranderen.
Oud 21-04-2006, 21:38
phantom43
Avatar van phantom43
phantom43 is offline
Oeps, te laat met mijn bericht, nou ja,

Ik voel me alleen maar dat is eigenlijk niet zo, omdat als ik het zou willen, zou ik wel een vriendenkring bij elkaar kunnen zoeken (zo'n verschrikkelijk mens ben ik ook weer niet), maar ik 'duw' mensen juist weg, zij vinden mij aardig maar ik vind dat ik nog niemand heb ontmoet met wie ik gemeenschappelijke interesses heb.
Oud 21-04-2006, 21:57
Verwijderd
Citaat:
phantom43 schreef op 21-04-2006 @ 21:35 :
Ja, ik weet het, maar het gaat ook niet zo makkelijk om zo maar een afspraak te maken met een kinderpsycholoog/normale psycholoog.

Voor mijn eetstoornis wil ik momenteel nog geen hulp, ik herken het als stoornis, maar ben van plan om meer af te vallen. Door het aan mijn ouders te vertellen, gaan zij juist op mij letten en word ik genoodzaakt om mijn eetgewoontes te veranderen.
Je hoeft ook niet 'zomaar' en afspraak te maken. Zo iets kost tijd ed, dat is logisch.

Zijn niet heel veel mensen met een es van plan om meer af te vallen? Dat lijkt me nu juist een deel van het probleem. En ja, je zult idd misschien gedwongen je eetgewoontes te veranderen, maar je zult zeer waarschijnlijk ook hulp krijgen (en misschien is dat wel het begin) waardoor je het leven misschien weer wat leuker gaat vinden en ook anders tegen dingen (bv. als eten en afvallen ed) aan gaat kijken. Als je meer afgevallen bent zul je waarschijnlijk ook geen hulp willen, omdat je dan eigenlijk nog meer af zou willen vallen. Enzovoorts. Tot het te laat is. Bij een eetstoornis kun je er, zoals bij de meeste dingen, het beste zo vroeg mogelijk bij zijn, de kans dat het 'herstelt' is dan over het algemeen een stuk groter dan wanneer het al jaren aan de gang is.
Oud 21-04-2006, 23:51
Verwijderd
Citaat:
phantom43 schreef op 21-04-2006 @ 21:17 :



Soms verzin ik nieuwe dingen erbij, zo heb ik laatst verzonnen dat hij boulimisch is, net als ik, en dat als hij overgeeft ik dat ook doe. Mijn vriend ziet eruit als mijn ideale jongen en gedraagt zich ook perfect.

-dat is toch niet perfect?!!! iemand die perfect is, is zeker niet boulimisch. bovendien, perfectie bestaat imo niet...

Het echte leven gaat natuurlijk door, ik heb net een proefwerkweek achter de rug. Mijn cijfers lijden er trouwens niet onder, ze zijn meer afhankelijk van mijn eetstoornis.
-als je cijfers afhankelijk zijn van je eetstoornis lijd/t het er toch juist wel onder?

Het vervelendste is, dat ik de stem niet kan wegdenken omdat het dan stil wordt, en in mijn fantasiewereld ben ik alles wat ik niet ben in het echt(=spontaan, populair, belangrijk). Ook neig ik mijn echte vriendschappen te verwaarlozen omdat ik ze minder waard vind dan mijn onzichtbare vrienden. Dit maakt mijn fantasiewereld dus sterker.

-denk dat dit uit angst om jezelf te zijn voortkomt.
en onzekerheid. aan de fantasie stemmen hoef je immer niks uit te leggen want die snappen het wel, en de rest waarschijnlijk niet. Leven in een fantasiewereld houd ook in dat je de waarheid niet onder ogen wilt zien denk ik.

In de toekomst wil ik een zelfstandige psychologe worden, hoe ironisch is dat.
-vriend van me heeft een opleiding dieetiek gedaan, hij vertelde dat er veel meiskes met eetstoornissen zaten...ik snap het wel, het is gewoon het fijne ervan willen weten.

Hebben meer mensen er last van?
-ja

En heb ik een persoonlijkheidsstoornis?
-ik vind dat riagg/parnassia en dergelijke instanties wel erg snel hun oordeel klaar hebben met diagnoses..


pm me maar als je verder wilt babbelen.
xxxx

Oud 23-04-2006, 02:47
Vice
Avatar van Vice
Vice is offline
Ik snap wel wat je bedoelt. Zelf leef ik ook voor een deel in een fantasie wereld. Misschien niet de zelfde reden als die van jou, maar ik voel me er gewoon veilig bij. Dat komt doordat ik een tijd lang niet door klasgenoten en onderwijzers geaccepteerd ben vanwege mijn persoonlijkheid en manier van denken.

Ik kan niet zeggen of je een persoonlijkheidsstoornis hebt, aangezien dit voor mij vrij normaal is.
__________________
Du bist ein N00b!
Oud 23-04-2006, 12:56
Verwijderd
Ik ken een vrouw die dit haast precies hetzelfde heeft, en zij is autistisch. Ik heb het zelf in mindere mate - bij mij is er alleen sprake van een grote fantasie. Maar ik kan me voorstellen dat je, als je autistisch bent, je er zo op kan concentreren dat het 'echter' voor je wordt dan het voor mij is.

Zo lang je er niet onder lijdt, lijkt het me helemaal geen punt. Je moet alleen wel oppassen dat je wel zelf écht leeft, denk ik. Het zou zonde zijn als je nooit RL vrienden zou krijgen omdat je te druk bent met de mensen in je hoofd.

Die vrouw heeft dat trouwens wel goed geregeld, geloof ik - ze krijgt het tenminste prima voor elkaar om een gezin met kinderen te hebben en zich daarnaast creatief te uiten, en ondertussen haar 'personages' te onderhouden.
Oud 23-04-2006, 14:03
Volk
Avatar van Volk
Volk is offline
Ik heb ook zoiets maar bij mij gaat het iets verder. Ik denk dat je vooral moet oppassen dat je niet alleen in je fantastie wereld gaat leven. En als je er verder geen last van hebt dan is het denk ik niet zo'n ramp. Ik denk niet dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt maar gewoon fantasie.
Oud 23-04-2006, 17:41
coopergirl
Avatar van coopergirl
coopergirl is offline
Tot je 18e onderga je zowel lichamelijk als geestelijk veel veranderingen. Daarom wordt in principe onder de 18e sowieso niet gesproken van een persoonlijkheidsstoornis. (Voordat de uitzonderingen op de regel nu beginnen aan te vallen: in sommige gevallen wordt er wel (voorzichtig) gesproken van een persoonlijkheidsstoornis in ontwikkeling.
__________________
Just because you're paranoid doesn't mean they're not out to get you.
Oud 23-04-2006, 20:17
Paars_Draakje
Avatar van Paars_Draakje
Paars_Draakje is offline
Ja, dit is voor mij ook herkenbaar. Nu heb ik het alleen met familie en vrienden die verweg wonen, als ik bijvoorbeeld naar school fiets doe ik alsof ze mee fietsen en vertel ik (in m'n hoofd) dat we nu daarheen gaan en dat daar dat en dat is, enz. Dit doe ik dan in vaak in het Frans aangezien ik veel franse familie heb, die ik weinig zie en dan hoop ik dat ze bij mij zijn.
Vroeger heb ik dit ook wel met zelfbedachte personen gehad, nu dus niet meer, wie weet gaat dit ook wel 'over'. Ik ben vrij veel op mezelf, maar dat vind ik best prettig, ik heb lang niet altijd behoefte om met andere mensen te zijn.
Ik heb echt geen idee of dit een stoornis is, maar gezien bovenstaande reacties zijn er heel wat meer mensen die het hebben. En zolang je 'echte leven' er niet onder lijdt, lijkt het me geen probleem. Als ik jou was zou ik vooral proberen van die boulimia af te komen, maar daar heb ik verder geen ervaring mee.

En ik ken best veel mensen die vergelijkbare problemen hebben en ook psycholoog/psychiater willen worden, ik denk dat dit vrij natuurlijk is, je hebt dat interesse in wat er in je gebeurd en bent je van bebaalde dingen bewust en daardoor trekt het aan. Uhm, je ziet het, ik kan het niet echt omschrijven, maar ik hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel....

In ieder geval succes
Oud 23-04-2006, 21:42
Fingon
Avatar van Fingon
Fingon is offline
Dit heb ik ook wel eens, maar misschien heb je gewoon een hele grote fantasie, ?

Als je het allemaal goed voor de geest staat, moet je het eens gaan opschrijven, misschien kan je er wel een boek van maken, maar misschien zou dat kunnen helpen.
__________________
Semper vigilans
Atheist tot in de kist
Oud 24-04-2006, 08:47
Pruts0r
Avatar van Pruts0r
Pruts0r is offline
Citaat:
phantom43 schreef op 21-04-2006 @ 21:17 :
*knip*
Dat met die fantasiewereld, zeg maar het leven in je eigen wereldje ken ik wel. Ik heb dat al eigenlijk zo'n beetje vanaf de kleuterschool en nu dus nog, hoewel het wel in mindere mate is.

Soms zijn het gewoon verzonnen personen, maar meestal zijn het dus mensen die ik ken en die me aardig/leuk lijken (want ik word op veel plaatsen niet geaccepteerd, omdat ik anders ben), maar waar ik geen contact mee heb/kan krijgen (zoals ik wil), maar als ik dan afdwaal naar mijn eigen wereld, heb ik met die mensen precies het contact dat ik zou willen.

Ik weet niet of het een persoonlijke stoornis is, misschien moet je dat eens aan de psycholoog/psychiater vragen..
__________________
Stop living in the past, live for the future!
Oud 24-04-2006, 13:10
Gimme more beer
Avatar van Gimme more beer
Gimme more beer is offline
Ik ken het een klein beetje. Ik zit in m'n hoofd dialogen af te spelen omdat ik even niets te doen heb. Bijvoorbeeld als ik in bed lig en ik kan niet slapen of ik sta onder de douche of op de fiets etc etc.

Ik moet ook eerlijk zeggen, ik maak me daar absoluut niet druk om. Voor mij is het een handige manier om dingen te verwerken waar ik mee zit, zeker als er op dat moment niet echt iemand is om mee te praten. Vroeger was het extremer. Ik had echt een soort fantasiewereld gecreëerd en daar kon ik echt lange tijd mee bezig zijn. Toen was dat erg vervelend, want in de tijd dat ik nog écht jong was had ik soms moeite mijn sub-wereld van de echte wereld te scheiden.

Nu haal ik er gewoon mijn voordeel uit. Ik schrijf veel en kan op deze manier altijd bezig zijn met het uitwerken van een onderwerp, maar ook bijvoorbeeld een presentatie of een belangrijk gesprek kan ik zo in mijn hoofd al een beetje afspelen. Dat helpt me echt en in dat opzicht is het denk ik erg voordelig om een goede fantasie te hebben.

Jij omschrijft dat je het "leuker" vindt om in je eigen wereld te zijn dan in de echte wereld te zijn. Dat is eigenlijk heel normaal. Je eigen wereld is altijd leuker, want jij bepaalt wat er gebeurt. Je zit waarschijnlijk stevig in de puberteit en de wereld om je heen is in die periode écht niet leuk, dus is het heel gemakkelijk terug te vallen op je eigen wereld. Daar lijkt me niet mis mee, maar blijf wel goed in de gaten houden dat contact met leeftijdsgenoten erg belangrijk is.

Let er dus goed op dat je ook probeert deze "eigen wereld" niet teveel je leven te laten leiden, want hij is niet echt. Het moet toch allemaal gebeuren in de echte wereld en daar moet ook, waar het nodig is, je volledige aandacht naar uitgaan. Af en toe terugvallen op je eigen wereld is helemaal niet erg, maar mocht het over een paar jaar nog zo erg zijn als je nu beschrijft, dan zou ik toch eens met een psycholoog gaan praten. Het kan geen kwaad het advies van een deskundige aan te horen
__________________
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog. Arnela is de liefste! <3
Oud 24-04-2006, 13:14
Pruts0r
Avatar van Pruts0r
Pruts0r is offline
Citaat:
Gimme more beer schreef op 24-04-2006 @ 13:10 :
Ik ken het een klein beetje. Ik zit in m'n hoofd dialogen af te spelen omdat ik even niets te doen heb. Bijvoorbeeld als ik in bed lig en ik kan niet slapen of ik sta onder de douche of op de fiets etc etc.

Ik moet ook eerlijk zeggen, ik maak me daar absoluut niet druk om. Voor mij is het een handige manier om dingen te verwerken waar ik mee zit, zeker als er op dat moment niet echt iemand is om mee te praten. Vroeger was het extremer. Ik had echt een soort fantasiewereld gecreëerd en daar kon ik echt lange tijd mee bezig zijn. Toen was dat erg vervelend, want in de tijd dat ik nog écht jong was had ik soms moeite mijn sub-wereld van de echte wereld te scheiden.

Nu haal ik er gewoon mijn voordeel uit. Ik schrijf veel en kan op deze manier altijd bezig zijn met het uitwerken van een onderwerp, maar ook bijvoorbeeld een presentatie of een belangrijk gesprek kan ik zo in mijn hoofd al een beetje afspelen. Dat helpt me echt en in dat opzicht is het denk ik erg voordelig om een goede fantasie te hebben.

Jij omschrijft dat je het "leuker" vindt om in je eigen wereld te zijn dan in de echte wereld te zijn. Dat is eigenlijk heel normaal. Je eigen wereld is altijd leuker, want jij bepaalt wat er gebeurt. Je zit waarschijnlijk stevig in de puberteit en de wereld om je heen is in die periode écht niet leuk, dus is het heel gemakkelijk terug te vallen op je eigen wereld. Daar lijkt me niet mis mee, maar blijf wel goed in de gaten houden dat contact met leeftijdsgenoten erg belangrijk is.

Let er dus goed op dat je ook probeert deze "eigen wereld" niet teveel je leven te laten leiden, want hij is niet echt. Het moet toch allemaal gebeuren in de echte wereld en daar moet ook, waar het nodig is, je volledige aandacht naar uitgaan. Af en toe terugvallen op je eigen wereld is helemaal niet erg, maar mocht het over een paar jaar nog zo erg zijn als je nu beschrijft, dan zou ik toch eens met een psycholoog gaan praten. Het kan geen kwaad het advies van een deskundige aan te horen
Ja dat was precies wat ik bedoelde, maar ik kon de woorden ook niet vinden
__________________
Stop living in the past, live for the future!
Oud 24-04-2006, 20:23
Verwijderd
Ik denk dat dit meer een grote fantasie is. Ik ken het wel. Gesprekken voeren in je hoofd enzo, is meer een manier van dingen verwerken en voorbereiden volgens mij. Ook heb ik een keer met een vriendin een fantasiewereld gehad. Als we ons dan niet goed voelden, stapten we over naar de fantasiewereld.
Ik heb echter ook een lichte psychose of iets dergelijks gehad. Dat was heel anders, je voelt je heel anders en het is moeilijk je op de realiteit te concentreren. Bovendien heb je (in het begin) niet door dat er iets aan de hand is: je denk dat alles wat je ziet en hoort realiteit is en hebt niet door dat er iets mis is.
Voor de rest ken ik geen persoonlijkheidsstoornis die dit als symptoom heeft, maar dat kan ook mijn gebrekkige kennis zijn. Als je er verder geen last van hebt zou ik me er geen zorgen over maken.
Oud 24-04-2006, 21:44
Verwijderd
Bijna iedereen herkent zich wel enigszins in jouw verhaal, maar ik vind het bij jou toch wel erg ver gaan. Je zegt dat je het constant hebt, je de stemmen niet kan wegdenken en je er zelfs je vriendschappen door gaat verwaarlozen. Ook gezien je andere problemen (waarschijnlijk is deze fantatsiewereld daaruit voortgekomen?) denk ik dat het meer is dan veel fantasie.
Wil je zekerheid stap dan naar een psych, want hier gokt iedereen maar wat.
Ads door Google
Oud 24-04-2006, 23:01
Verwijderd
Nou kunnen we wel met z'n allen gaan brainstormen over of je een persoonlijkheidsstoornis hebt en zo ja, welke dan, maar dat schiet niet op zo. Voor zoiets moet je eerst eens een paar flinke gesprekken hebben gevoerd, testen hebben gedaan, observaties hebben uitgevoerd enz. En aangezien we dat niet kunnen doen door zo'n computerscherm schiet dat niet op.

Het beste wat je kunt doen is contact opnemen met je huisarts, de situatie voorleggen en vragen om doorverwezen te worden naar een specialist. Want je kunt jezelf wel helemaal gek maken met verhalen van "dat herken ik, je zou wel eens.... kunnen hebben" maar dan nog staat er niets vast en daar ben je totaal niet mee geholpen. Het zou überhaupt geen kwaad kunnen om dat eens te doen ivm je boulimia

Vat het niet verkeerd op, maar er is hier niemand die je echt zekerheid kan geven behalve een specialist.
Succes ermee!
Oud 25-04-2006, 00:01
Gimme more beer
Avatar van Gimme more beer
Gimme more beer is offline
Ik probeer het beestje hier trouwens geen naam te geven hè. Ik geef alleen maar aan dat het opzich niet iets is waar ze zich per definitie druk over moet maken, maar als het echt gaat dwarszitten in haar dagelijks leven, ze toch eens naar een zou specialist moeten stappen.
__________________
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog. Arnela is de liefste! <3
Oud 25-04-2006, 16:50
Mitch Plat
Mitch Plat is offline
Een stoornis zou het zijn indien je het zelf als stoornis ervaart.

Zorg er dus voor dat het geen stoornis word and have fun!

Mitch
__________________
Contributie
Oud 25-04-2006, 16:54
Pruts0r
Avatar van Pruts0r
Pruts0r is offline
Citaat:
Mitch Plat schreef op 25-04-2006 @ 16:50 :
Een stoornis zou het zijn indien je het zelf als stoornis ervaart.

Zorg er dus voor dat het geen stoornis word and have fun!

Mitch
Een stoornis is het indien de psych het vaststelt. Maar ze moet er iig voor zorgen dat die fantasiewereld zich verder uitbreidt, dat ze zeg maar het hele leven erdoor laat leiden. Dat is namelijk fout
__________________
Stop living in the past, live for the future!
Oud 25-04-2006, 20:45
Verwijderd
^niet verder uitbreid bedoel je waarschijnlijk, maar ik vind dat je daar al te ver mee bent als je je vriendschappen erdoor gaat verwaarlozen. Haar fantasiewereld is voor haar dus belangrijker dan de realiteit en dat is fout mijns inziens.

Citaat:
Mitch Plat schreef op 25-04-2006 @ 16:50 :
Een stoornis zou het zijn indien je het zelf als stoornis ervaart.

Zorg er dus voor dat het geen stoornis word and have fun!

Mitch
Dat slaat nergens op. Een stoornis wordt vastgesteld door een psychiater. Veel mensen erkennen hun stoornis niet, dat betekent echter niet dat ze er geen hebben.
Oud 25-04-2006, 21:51
Mitch Plat
Mitch Plat is offline
Citaat:
Oma schreef op 25-04-2006 @ 20:45 :
Dat slaat nergens op. Een stoornis wordt vastgesteld door een psychiater. Veel mensen erkennen hun stoornis niet, dat betekent echter niet dat ze er geen hebben.
Een psychiater zou haar een stoornis aanpraten, maar wellicht heeft phantom haar eigen fantasie wereld volledig onder controle. Wie weet wat voor goeds zij ermee kan bereiken.

Een psychiater zou overgaan tot afbreken. Voorschrijven van geestdodende medicatie en evt. behandeling tot het verkrijgen van inzicht in de "stoornis".

Ik zou zeggen Have Fun Phantom!
__________________
Contributie
Oud 25-04-2006, 22:29
rare kwast
Avatar van rare kwast
rare kwast is offline
Citaat:
Mitch Plat schreef op 25-04-2006 @ 21:51 :
Een psychiater zou haar een stoornis aanpraten, maar wellicht heeft phantom haar eigen fantasie wereld volledig onder controle. Wie weet wat voor goeds zij ermee kan bereiken.

Een psychiater zou overgaan tot afbreken. Voorschrijven van geestdodende medicatie en evt. behandeling tot het verkrijgen van inzicht in de "stoornis".

Ik zou zeggen Have Fun Phantom!
tuurlijk.. de psychiater zegt meteen dat het een zware schizofrene stoornis is.. gooit er meteen een paar liter anti psychotica in..
zoiets wordt goed onderzocht hoor.. ze praten je niet iets aan wat je niet hebt!
ze onderkennen zelfs wel eens dingen
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
Advertentie
Oud 26-04-2006, 11:56
Gimme more beer
Avatar van Gimme more beer
Gimme more beer is offline
Ik vind dat Oma gelijk heeft als ze zegt dat het kwalijk is dat ze haar fantasiewereld "boven" de echte wereld stelt. Mitch heeft echter wel een punt. Ik ben van mening dat zolang je je eventuele stoornis onder controle hebt, er niets mis is met die stoornis. Dan hoort het gewoon bij je karakter. Ik heb een vorm van ADHD en had bij een psych al lang medicijnen voorgeschreven gekregen, maar ik ben van mening dat het zo (redelijk) goed gaat en zou absoluut geen persoonsverandering willen ondergaan zodat ik me beter kan concentreren of iets dergelijks.
__________________
Onderuitgezakt in de koffiehoek van het zorgcentrum zit Sieb met volle teugen na te genieten van de Tweede Wereldoorlog. Arnela is de liefste! <3
Oud 27-04-2006, 13:51
oudewijzeman
oudewijzeman is offline
Of het nu een stoornis is, of niet lijkt niet zo boeiend. Je moet kijken of het je dagelijks leven benadeeld en dat lijkt bij je stemmen niet zo. Het klinkt alsof je je gedachten door allerlei types laat zeggen, en dat klinkt wel gezellig!! Je eetprobleem klinkt niet geweldig. je bent reacties van anderen aan het ontwijken. Neem de tip van Leonoor serieus, ze heeft er overduidelijk verstand van.
__________________
Eigenlijk ben ik net niet dom genoeg om te denken dat ik slim ben
Oud 27-04-2006, 14:07
Lothlan
Lothlan is offline
Het is denk ik niet erg om een fantasie wereld te hebben, dat hebben veel mensen. Op het moment dat je géén fantasie wereld meer kan onderscheiden van de werkelijkheid, dan ben je een stap te ver.

Ik denk dat Mitch z'n methode wel kan werken hier, zoek iets positiefs zodat je niet alleen in je fantasie-wereld hoeft te dwalen.

Over de psych: Het feit dat wanneer je bij een psycholoog/psychiater loopt, betekent niet dat je medicatie neemt of moet gaan nemen. Er zijn zat mensen die met af en toe een gesprek een veel duidelijkere weg zien. En medicatie kan je niet onder dwang gegeven worden zonder opname en een gedwongen opname niet zonder crisis en een crisis niet zonder grenzen over te gaan.

Laat je af en toe maar lekker opgaan in je fantasie-wereld!

Volgens mij red je het wel.
(over eet problemen weet ik niks, dus daar laat ik mij niet over uit)

Heel veel succes!
Oud 27-04-2006, 17:14
Verwijderd
Ik denk dat mensen hier het feit over het hoofd zien dat ze andere ernstige problemen heeft (een eetstoornis komt vaak ook weer ergens vandaan). En dat ze waarschijnlijk in haar fantasiewereld vlucht vanwege die problemen. Ook wel te merken aan het feit dat ze een denkbeeldige vriend boulimia laat hebben, omdat ze schijnbaar behoefte heeft aan een lotgenoot. Ook staat er dat ze elke keer moet kotsen als die denkbeeldige vriend dat ook moet. Hierbij zie je duidelijk dat haar fantasiewereld ernstige gevolgen heeft voor haar problemen. Dit gaat verder dan een grote fantasie. Ik snap niet dat iedereen er hier zo makkelijk over praat! Vraag me af of iedereen dit wel goed doorgelezen heeft.
Oud 27-04-2006, 18:20
phantom43
Avatar van phantom43
phantom43 is offline
bedankt voor de reacties

ten eerste, voor boulimia ga ik geen hulp zoeken, want ik krijg mn gewicht eindelijk onder controle op de manier waarop ik het wil.

en over de fantasie-personages, ik denk dat mijn manier om zo lang mogelijk uit de fantasiewereld te blijven, is dat ik mezelf meer bij het leven ga betrekken.

dus shoppen, leuke dingen doen met vriendinnen, forummen zelfs (ja, want het helpt je geest bezig te zijn met iets), lezen helpt ook want dan zit ik in de wereld van het boek.

ook heb ik gesolliciteerd naar een bijbaantje voor meer contact met allerlei mensen.

want tsja, uiteindelijk 'hoor' ik bij de echte wereld, ik wil niet dat ik een aanhangsel word van onzichtbare mensen, zij blijven nog altijd aanhangsels van mij.

ik denk dat ze verdwijnen wanneer ik echte mensen ontmoet met dezelfde kwaliteiten als mijn onzichtbare vrienden.

zolang ik het niet uberserieus neem, wordt het ook niet ernstig. ik kan wel zeggen: 'oh, ik ben zo anders met mijn stemmen' maar vrolijker word ik er niet van.
Oud 27-04-2006, 18:30
phantom43
Avatar van phantom43
phantom43 is offline
Citaat:
Oma schreef op 27-04-2006 @ 17:14 :
Ik denk dat mensen hier het feit over het hoofd zien dat ze andere ernstige problemen heeft (een eetstoornis komt vaak ook weer ergens vandaan). En dat ze waarschijnlijk in haar fantasiewereld vlucht vanwege die problemen.
mijn probleem is dat ik nooit ben geaccepteerd, alleen in groep 3,4 en 5, vanaf groep 6 kwam ik op een andere school terecht waar iedereen al 'groepjes' had gevormd. dus zo van: 'nee, jij mag niet met ons spelen want ik heb al een hartsvriendin'.
op de middelbare school begon het goed, maar ik had toch pech. iedereen was nogal luidruchtig maar ik gedroeg me heel stil en verlegen. in het echt ben ik niet verlegen, ik kraam gewoon geen onzin uit om geluid te maken. als ik me op mn gemak voel, bijvoorbeeld met mijn vrienden, ben ik wel druk en melig.

mijn eetprobleem is ontstaan rond 12 of 13 jaar, toen iedereen 'volwassenere vormen' begon te krijgen. ik dacht: 'ja daag, ik beslis ZELF hoe ik eruit wil zien'. ik begon met dieeten, later vegetarier worden, dan veganist. toch at ik dingen als koekjes, die kotste ik later eruit, niet elke dag, maar zeker een keer per week.

vorige zomer begon ik met een nieuw dieet: groente, fruit en vleesvervangers, geen broodproducten, soms noten (wat ik als vreetbuien ervaarde)

ik woog toen 52 kg met een lengte van 1.66 (vast minder, omdat het vorig jaar was, maar zolang ben ik nu. ik was veel knapper en dunner. mensen maakten complimentjes.

vanaf daar was het een lang verhaal, een paar weken geleden woog ik 62 kg. nu weeg ik 57 kg en ga ik naar mijn streefgewicht.

sorry, voor de lange reply
Oud 27-04-2006, 21:11
Verwijderd
Pf, 57 kg is heel mooi voor jouw lengte, slank, maar niet zo slank dat je geen borsten meer overhoudt... 52 kg is trouwens ook nog niet echt te dun, maar veel dunner dan dat moet het ook niet worden. Onder de 50 kg wordt het bij jouw lengte ongezond...
Oud 27-04-2006, 21:18
Nona
Avatar van Nona
Nona is offline
Citaat:
Morgan schreef op 27-04-2006 @ 21:11 :
Pf, 57 kg is heel mooi voor jouw lengte, slank, maar niet zo slank dat je geen borsten meer overhoudt... 52 kg is trouwens ook nog niet echt te dun, maar veel dunner dan dat moet het ook niet worden. Onder de 50 kg wordt het bij jouw lengte ongezond...
Bij 52 kg is je BMI 18,8. Dat is te weinig.
__________________
I like my new bunny suit
Oud 27-04-2006, 22:39
phantom43
Avatar van phantom43
phantom43 is offline
52 kg is nog lang niet mn streefgewicht maar het komt meer in de buurt dan 57 kg.
volgens het voedingscentrum is een bmi van 18.87 gezond, na 44 wordt mn gewicht pas ondergewicht, hoewel ik streef naar 40 kg
Oud 27-04-2006, 22:49
Nona
Avatar van Nona
Nona is offline
Citaat:
phantom43 schreef op 27-04-2006 @ 22:39 :
52 kg is nog lang niet mn streefgewicht maar het komt meer in de buurt dan 57 kg.
volgens het voedingscentrum is een bmi van 18.87 gezond, na 44 wordt mn gewicht pas ondergewicht, hoewel ik streef naar 40 kg
Vanaf 19 is voor vrouwen ongeveer gezond (voor mannen iets hoger). Is je BMI lager, kun je snel ziek worden etc.
18,8 is geen stevig ondergewicht en de grens voor anorexia is nog niet bereikt, maar je moet zeker niet meer gaan afvallen.
__________________
I like my new bunny suit
Oud 27-04-2006, 23:14
Verwijderd
Citaat:
phantom43 schreef op 27-04-2006 @ 22:39 :
52 kg is nog lang niet mn streefgewicht maar het komt meer in de buurt dan 57 kg.
volgens het voedingscentrum is een bmi van 18.87 gezond, na 44 wordt mn gewicht pas ondergewicht, hoewel ik streef naar 40 kg
40 kg Weet je hoe lelijk dat is, dan ben je gewoon ondervoed. Graatmager, ook. Gaat je gezicht zo lekker invallen en je haar dof worden en je nagels afbreken, jemig, aantrekkelijk

Nja, je weet dit zelf waarschijnlijk ook prima, en het heeft waarschijnlijk ook helemaal geen zin om tegen je te zeggen, maar je gewicht is nu echt prima. Je ziet er hoogstwaarschijnlijk fantastisch uit.
Ads door Google
Oud 28-04-2006, 14:56
Magican
Avatar van Magican
Magican is offline
Ik deed dit zelf ook, ik was dan een of andere superheld en mijn naaste omgeving gaf ik ook superkrachten, en dan keek ik in mijn hoofd naar hoe iedereen op elkaar zou reageren enzo. Net als een serie. En zo zag ik het dan ook, alsof ik tv keek in mijn hoofd.

Maar hier ben ik mee gekapt toen ik het
a) niet leuk meer vond
b) een beetje zielig vond
__________________
I did it for teh lulz
Oud 17-05-2006, 14:58
Wolvin_25
Wolvin_25 is offline
Hey Phantom,

Je bericht is gewoon eng herkenbaar voor mij. Ikzelf heb geen eetstoornis (daar gaat dit bericht ook verder niet over) maar heb wel precies dezelfde ervaringen op het gebied van fantasie gehad en heb deze nog steeds. Ik voer ook hele gesprekken (zelfs hardop als ik zeker weet dat ik "alleen" ben) met de personen en daar geniet ik van! Het helpt me de dingen van alledag te overdenken, ik kan mn frustratie over sommige dingen eens lekker kwijt of ik kan eens heerlijk lachen.

Ik denk niet dat je een persoonlijkheidstoornis. Van mezelf kan ik zeggen dat ik prima functioneer. Ik heb een leuke baan, een toffe relatie en fijne vrienden naast mijn fantasiemensen. Mijn fantasiemensen zijn er trouwens al zo lang ik me kan herinneren. En ik heb altijd geweten dat het fantasie was. Niks mis mee, in mijn ogen, hoewel het wel van belang is om te zorgen dat je jezelf niet helemaal afsluit van de buitenwereld. Je fantasiewereld en vrienden zijn altijd veilig omdat je ze volledig kunt sturen. Daarbij kun je hen dat karakter geven wat helemaal perfect opdat van jou aansluit op ieder moment. Dus dat is altijd leuker en veiliger dan de werkelijkheid omdat je het helemaal zelf in de hand hebt.

Bij "echte" mensen is dat natuurlijk niet het geval, leer dat te accepteren en het wordt al makkelijker om vrienden te houden. Ikzelf heb geen massa's vrienden maar de vrienden die ik heb, zijn geweldige vrienden waar ik alles aan kwijt kan. Zij weten, net als mn lover trouwens, van mijn "andere" vrienden. De realiteit is natuurlijk niet zo mooi als een fantasiewereld maar heeft wel degelijk zn leuke momenten!

Ik heb een poosje gedacht dat ik stapelgek was (toevallig zo rond mn 16e) en verwoed geprobeert "normaal" te doen. Dat ging dus helemaal mis. Dus ben ik gaan nadenken over hoe ik de fantasie en de werkelijkheid op een goede manier kon combineren. Inmiddels (ben nu 25) heb ik die combi gevonden en het gaat prima! Je kunt er echt veel aan hebben mits je zorgt dat het niet door elkaar gaat lopen. Er is een tijd voor de werkelijkheid en er is een tijd dat je lekker kunt toegeven aan je fantasie. Wat niet wil zeggen dat mijn fantasievrienden niet bij me zijn in de "echte" wereld hoor, alleen blijven ze dan wel op de achtergrond.

Het wordt anders als je "opdrachten" begint te krijgen van stemmen in je hoofd, je de controle verliest over je fantasievrienden en wanneer het verschil tussen fantasie en werkelijkheid begint te vervagen. Dan is het toch wel noodzakelijk om hulp te zoeken. Maar zoals je al aangeeft weet je dat het fantasie is en heb je het in eigen hand.
Ik denk dus dat je inderdaad gewoon veel fantasie hebt en dat je je nergens zorgen over hoeft te maken.
Oud 18-05-2006, 00:05
flanke
flanke is offline
Iedereen heeft fantasie. Iedereen kan dus mensen fantaseren in zijn hoofd. Het is niet zo abnormaal om vaste karakters te creëren. Ik heb dat ook hoor. Mensen die films maken of boeken schrijven gebruiken ook ontwikkelde personages uit hun hoofd.
Oud 25-05-2006, 13:41
Verwijderd
even niet over de fantasie, maar over je eetstoornis. Ik zou als ik jou was hulp gaan zoeken hiervoor. Je zegt dat je hier geen hulp voor wilt, maar ik zou je iets vertellen. Ik ben 19 en ik moest eigenlijk al veel eerder hulp hebben gekregen. Ik wist op mijn 16e dat er geestelijk bij mij iets niet goed was. Ik heb nooit hulp gezocht, omdat ik niet wilde/durfde, ik schaamde me ervoor. Nu ben ik 19 en nu kan ik niks meer. Geestelijk ben ik erg achteruit gegaan en nu zit ik in de put. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je hulp moet gaan zoeken nu je er nog controle over hebt. Dalijk loopt het misschien ook bij jou uit de hand, net als bij mij... en ik kan op dit moment niks, geen school/werk.

Zo'n eetstoornis moet ooit stoppen. Het is ongezond en daarbij gevaarlijk.

Heel veel sterkte ermee!

Groetjes
S.
Oud 28-05-2006, 08:11
Apomes
Avatar van Apomes
Apomes is offline
Ik herken het.
Als ik in de auto zit of aan het wandelen ben denk ik meestal aan een situatie in de toekomst en begin ik hardop daar een conversatie over tegen iemand anders die er helemaal niet is.

En volgens de psycholoog moet ik oppassen, want ik sta net tudssen twee keuzes:
A: leven in de fantasiewereld
B: leven in het de echte wereld.

En ik moet dus de juiste keuze nemen van haar. Volgens haar heb ik die fantasiewereld (die iedereen heeft, alleen is de mate/sterkte nogal afwijkend) om me te beschermen van anderen. Ik ben een heel grof persoon, maar toch enorm sociaal! Maar ik ben gewoon zo grof zodat ik mensen kan kwetsen en niet de mensen mij, een soort muur rond me dus. Niemand wilt dat ze gekwetst worden, maar ik ben daar heel gevoelig aan door mijn verleden van onder andere EETSTOORNIS-patiënt (Anorexia). Dus ik ben gewoon zo grof en laat zoveel zelfvertrouwen uitstralen (terwijl ik dat totaal niet heb ==> Body Dismorphic Disorder) dat mensen niets durven tegen mij.

Voila, ik heb in mijn verhaal een MOGELIJKE verklaring gegeven van jouw fantasiewereld. Je wilt niet gekwetst worden ==> leven in de fantasiewereld.
En het is nu eenmaal dat sinds ik minder te kampen heb met anorexia dat die fantasiewereld ook vervaagt en plaats inneemt voor de grofheid
__________________
Today I'm handing out lollipops and ass-whoopins and right now, I'm all out of lollipops!
Oud 03-06-2006, 00:01
andeldushi
andeldushi is offline
Ik herken dit heel erg. Ik heb zelf ook een eetstoornis en heb een sociale fobie. Ik heb ook vaak in m'n hoofd *dialogen*(dacht dat ik de enigste was, pfoew!)Ik vertel dan dingen die ik aan niemand durf te vertellen en doe alsof iemand daar op reageerd. Vaak versterken *meerdere* stoornissen elkaar. M'n sociale fobie versterkt mn eetstoornis en andersom. Wat ik wel tegen je wil zeggen is: Zoek hulp voor je eetstoornis, dat je wilt afvallen heeft een reden, dan heb je ergens controle over. Het bezig zijn met eten en het afvallen onderdrukt je gevoelens, dingen waar je voor uit de weg gaat. Dit moet je juist niet doen want dan kan je je gevoel en dus ook je leefwijze niet veranderen. Ik zelf ben opgenomen in een klniek waar ik 5 dagen in de week ben. Het is beter om je problemen aan te pakken dan er voor *weg* te lopen en je te storten op eten/niet eten. Het is niet makkelijk, het is echt vechten, maar hulp zoeken is beter dan in een ziekenhuis terecht komen en aan de zondevoeding liggen...
(owja btw....het gewicht dat je minimaal moet wegen om gezond te zijn is bij BMI 19.5)
(ik heb niet echt de reacties gelezen van alle mensen en t topic dus niet echt gevolgt dus sorry als ik dingen herhaal of niet meer op t topic aansluit verder...)
Oud 03-06-2006, 19:23
Blood Fire Rage
Avatar van Blood Fire Rage
Blood Fire Rage is offline
Ik zeg: Zoek een stel nerds op die een rollenspel spelen, zoals D&D of Vampire ofzo, en vraag of je mee kunt doen.
__________________
Stelling onderbouwen aub.
Oud 03-06-2006, 23:31
fractuur
fractuur is offline
Ik herken me volledig in GMB, echt bijna letterlijk. Door dialogen af te spelen als ik alleen ben verwerk ik dingen, bekijk ik sociale situaties en stel ik me voor hoe wedstrijden of presentaties zouden gaan. Lang niet alles is realistisch, maar wel leuk om over te fantaseren. Op dat punt houd ik het maar gewoon op een hele grote fantasie. Vooral omdat in sociaal opzicht alles hartstikke goed zit en er lijdt niets onder. (ja, mijn studeren misschien, want het blijft gewoon doorspelen)

Tegen de TS kan ik alleen maar zeggen dat je de echte wereld en de fantasiewereld gescheiden moet houden. Klinkt makkelijk natuurlijk, maar je moet zorgen dat je geen mensen af gaat stoten omdat je je fantasiewereld leuker vindt. En als je er behoefte aan hebt: ga met iemand praten, baat het niet, schaadt het niet. Daarbij schaadt het sowieso niet mbt je eetstoornis. Succes!
__________________
.. zegt de liberaal.
Oud 28-11-2006, 16:07
wolvin_26
Avatar van wolvin_26
wolvin_26 is offline
Citaat:
Blood Fire Rage schreef op 03-06-2006 @ 19:23 :
Ik zeg: Zoek een stel nerds op die een rollenspel spelen, zoals D&D of Vampire ofzo, en vraag of je mee kunt doen.
Heb ik al gedaan, maar ze hebben me gekickt, omdat ik de hele tijd tegen mijn fantasiefiguren stond te ouwehoeren.
Oud 28-11-2006, 18:21
Mariekje*
Mariekje* is offline
Behoorlijke up en ik verwacht niet dat de topicstarter nog zal reageren aangezien ze in juni voor het laatst online is geweest.

Mocht iemand het niet eens zijn met een slotje dan hoor ik dat graag per PM.
__________________
<3 Everyday I love you more....
Advertentie
Topic gesloten

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Levensbeschouwing & Filosofie de claim van Spirit van wetenschappelijke bewijzen omtrent parapsychologie
legatus
18 20-03-2002 18:28


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 22:21.