-Verhaal-

[Slettelina *]

Duurt wel lang zeg

[duivelaartje]

Kan je het niet op een floppie zetten en het dan via de comp van je broer versturen?? Gaat sneller dan overschrijven...

die floppie-drive is juist kapot

ik verhaal leest lekker. ik vind alleen dat het allemaal een beetje snel gaat. van het ene op het andere moment zit ze alleen nog maar in de problemen en er is ook nergens een moment waarop het leven een beetje normaal gaat... er zit niet echt een opbouw in. verder zou het leuk zijn als de personen wat meer karakter kregen. (kortom, iets meer stijl).
maar het leest lekker hoor! ik ben benieuwd naar het volgende stuk.

[duivelaartje]

me blackrose schreef op 26-01-2004 @ 19:55:
die floppie-drive is juist kapot

Ohh zal voortaan beter lezen

[Cherry-Scented]

Erg mooi !!!
en ook wel zielig
Maar ckrz het wachten waard tot het vervolg ....

[Redhair]

me blackrose schreef op 26-01-2004 @ 19:55:
verder zou het leuk zijn als de personen wat meer karakter kregen. (kortom, iets meer stijl).

Wat bedoel je daar precies mee. Ze hebben toch wel een beetje een karakter?

Redhair schreef op 26-01-2004 @ 21:23:
Wat bedoel je daar precies mee. Ze hebben toch wel een beetje een karakter?

ja, misschien zeg ik het verkeerd. dat je de karakters iets meer benadrukt. (aah, sorry, ik ben niet zo goed in uitleggen ). dat je iets meer verteld over hun karakter. ik verzin even een voorbeeldje... bella heeft anorexia en daar moet je toch een enorm doorzettingsvermogen voor hebben, dat kun je laten terugkomen in bijvoorbeeld zoiets als dat ze heel fanatiek skate en graag de beste wil zijn, of dat ze thuis net zo lang met artikelen aan kwam zetten over dierenleed dat ze vegetarier is geworden en sinds die dag ook geen hap vlees meer heeft gehad, ik noem maar wat. snap je?

[Redhair]

Daan rolde ’s ochtends van me weg. “Shit Bella, dit was niet goed.” Ik kwam overeind en bevestigde het. “We kennen elkaar nog maar twee fucking dagen en jij hebt een vriend. Godverdomme.” Het voelde raar, Daan en ik kenden elkaar inderdaad nog maar twee dagen. Sinds vrijdag was er veel gebeurt. Mama wilde me niet meer kennen, Ik had drugs gebruikt, alles wat me dwars zat was er uit gekomen en ik had Daan ontmoet. Daan stapte uit bed en kleedde zich aan. “Ga je het aan Stefan vertellen?” Ik had geen idee of ik dat moest doen. “Jij houd van die jongen, je moet het hem vertellen.” “Ik hou ook van jou.” Fluisterde ik. Daan lachte schamper. “Kom op zeg, we kennen elkaar net, hoe kan je nou van me houden?” Ik trok ook mijn kleren aan en gaf antwoord. “Je betekent gewoon wat voor me, al vanaf dat ik tegen je op liep. Toen je me mee naar huis vroeg was ik betoverd. Ik was een beetje mijn verstand kwijt en mijn gevoel zei dat ik met je mee moest gaan, wat ik dus deed.” Ik haalde even adem. “En wat een goede keuze was.” Daan keek me verbaasd aan. Ik haalde mijn schouders op. “Trek je maar niks aan van mijn gezwam, het is idioot.” Hij schudde zijn hoofd. “Nee dat is het niet! Ik voel ook wat voor jou, je bent heel speciaal, maar..” Daan keek onzeker naar de grond. “Jij hebt Stefan, aan hem kan ik echt niet tippen.” Ik wist het niet. Bij Daan had ik nog geen minpunten ontdekt, maar bij Stefan ook niet. Ik wist het gewoon niet.

In de middag was de sfeer tussen Daan en mij gespannen. Gelukkig moest Suzie nog naar de winkel en vroeg Daan mee. Verveeld hing ik op de bank en zapte wat. Toen de deurbel ging sprong ik op. Hopend op Stefan trok de deur open. Mijn vader stond er als een geslagen hond. Ik liet hem binnen en zette koffie. Hij bleef me maar aankijken, ik werd er verlegen van. “Wat kijk je toch?” vroeg ik. Papa lachte. “Ik kijk gewoon naar mijn mooie dochter met zoveel problemen.” Ik keek papa strak aan. “Die zoveel problemen veroorzaakt bedoel je.” Pa schudde heftig zijn hoofd. “Nee, je hebt niks met opzet gedaan. Je hebt het zo moeilijk. Ik had eerder moeten langskomen, maar had het zelf ook even zwaar. Je moeder is niet meer de oude, dat wist je al. Chato en Luna hadden het ook moeilijk afgelopen weekend. Je moeder weet niet hoe ze met haar eigen jeugd moet omgaan, gecombineerd met Raoul.” Ik zuchtte overdreven, waar ik meteen spijt van had, en ging naast papa zitten. “Wat heeft Raoul er mee te maken?” Papa dacht even na. “Dat kom je nog wel te weten, later.” Ik gromde. “Pap, kom op! Nou maak je me alleen maar onzeker!” Mijn vader schudde zijn hoofd. “Dat hoeft niet meisje.”

De bel ging weer en ik sprong op. Bij de deur haalde ik een keer diep adem en opende hem. Stefan keek me aan. Zijn ogen glinsterden en hij had lieve lachkuiltjes in zijn wangen. Hij opende zijn armen en ik knuffelde hem uitgebreid. We liepen hand in hand de huiskamer in. Daar zagen mijn vader en Stefan elkaar voor het eerst. Papa was een doorsnee vader. Vaak naar het werk, kende mijn vrienden bijna niet en zolang mijn vriendje een goede reputatie had hoefde hij hem ook niet te kennen. Stefan had geen goede reputatie vroeger, en Pap had al via mama vernomen dat Stefan niet de ideale schoonzoon was, dus hij was al meteen afgekeurd. Gelukkig deed papa niet vijandig tegen Stefan. Hij schudde hem de hand en maakte een complimentje over Stefans huis. Stefan pakte de koffie en schonk voor zichzelf en voor pap een kopje in. “Hoe is het met uw vrouw?” Mij vaders gezicht betrok. “Slecht. Ze ligt nu in het ziekenhuis.” Pap keek even om zich heen en zei toen zuchtend “Om haar te beschermen tegen haarzelf.” Ik zag dat het papa pijn deed. Het deed mij ook pijn. Ik had sinds Raoul vaak ruzie met haar, heel vaak. Maar de ruzies waren terecht en ze kon ook zo lief zijn. De deur sloeg, Daan en Suzie kwamen lachend binnen. Ze merkten de bedrukte stemming en werden wat rustiger. Ze stelden zich voor aan mijn vader en zijn ogen vielen op de krassen in Daans armen. Geschrokken keek hij Daan aan en daarna naar mij. “Hoelang ken jij deze jongen al, meisje?” Daan antwoordde voor mij. “Zorg dat hij geen slechte invloed op je heeft.” Van binnen ontplofte ik maar ik knikte. Suzie ging naast mijn vader zitten en vroeg hem wat. Waarschijnlijk vroeg ze iets wat hem interesseerde want hij begon enthousiast te vertellen. Daan en Stefan waren ook aan het praten, terwijl Daan me af en toe een onzekere blik toe wierp. Ik zat diep in gedachten bij mama, en vroeg me af waar zij nu aan zou denken. Ik had niet gemerkt dat Stefan ondertussen met mijn vader en Suzie aan het praten was, en dat Daan naast mij was gaan zitten. Hij streek wat haar uit mijn gezicht en ik schrok op. “Ik wil dat je het Stefan verteld. Als jij het niet doet doe ik het.” Geschrokken keek ik hem aan. “Waarom moet ik het zonodig vertellen dan?” “Als hij er later achterkomt word hij bozer dan als je het hem nu verteld.” Ik wist dat Daan gelijk had, maar durfde niet aan Stefan te vertellen dat ik met hem naar bed was geweest. Ik keek naar Stefan en vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Suzie naar Daan keek. “Waar heb jij vannacht eigenlijk geslapen Daan?” Ze vroeg het en ik kon wel door de grond zakken. Ze wist het gewoon! De zak had het haar verdomme verteld! Stefan keek nu ook naar ons. Daan keek me aan. Iedereen keek me aan. Ik keek naar Stefan. Zijn ogen vernauwden zich.
“Jezus dat meen je niet hè?” Ik durfde hem niet meer aan te kijken. “Is dat een ja? Zijn jullie met elkaar naar bed geweest?” Ik bleef stil, Daan bleef stil. Maar ik merkte dat Daan geknikt had. “Gelukkig maar. Dat kunnen we dan weer snel vergeten.” Verbaasd keek ik naar Stefan. Zijn ogen stonden opgelucht. “Ik vind het echt een kutstreek Bel, maar jij zit in een klote tijd. Vannacht sliep ik bij Flip. Sabien was er ook.” Stefan was even stil. Nu stonden zijn ogen schuldbewust. “Als je begrijpt wat ik bedoel.” Ik wist niet of ik nou moest gaan lachen of huilen.

Het werd die avond zowaar gezellig. Vlak voor het eten kwamen Luna en Chato ook nog en ik had geweldige gesprekken met mijn vader. Ik kwam erachter dat hij echt veel van ons hield maar niet wist hoe hij dat moest laten merken zonder ons te verwennen. Hij vertelde ook mooie verhalen uit de tijd dat ik nog klein was. Dat hij met ons naar zee was gegaan. We hadden er met het hele gezin gepicknickt en papa had met ons in de zee gespeeld. Of hoe gelukkig en blij hij zich voelde toen Luna, Chato en ik werden geboren. Samen met Chato en Luna haalden we nog meer leuke herinneringen op. Stefan zat naast me en had zijn arm om me heen geslagen. Hij liet me niet alleen en ik vond het fijn. Suzie en Daan zaten er ook bij en lachten mee. Tegen etenstijd stelde papa voor om met z’n allen uit eten te gaan, op zijn kosten. “Om de leuke kanten van het leven te zien in moeilijke perioden als deze.” Verklaarde hij. Iedereen vond het een top idee en een uur later zaten we met z’n zevenen aan tafel in een Italiaans restaurant. Ik zat tussen Stefan en Chato in. Aan het hoofd zat papa en aan de overkant zaten Suzie, Daan en Luna. Er werd veel gepraat en gelachen. Ik zette mijn gevoel en verstand op nul en at ook wat. Het voorgerecht en dessert sloeg ik over, maar ik kon merken dat Stefan het goed vond dat ik wat at. Toen iedereen zijn eten ophad werd er nog wat gedronken. Papa vind het goed dat ik iets alcoholisch nam en even later dronk ik een glaasje amaretto. Tegen twaalven verlieten we het restaurant. We kwamen langs een bioscoop waar een kleine rij voor de kassa stond. Papa keek wat er draaide. “Lord of the Rings III, Return of the king. Wie heeft hem al gezien?” iedereen schudde zijn hoofd en papa sloot aan in de rij. “Dan word dat hoog tijd.” Ik voelde me echt gelukkig, en probeerde zo min mogelijk aan mama te denken. Stefan zat naast me in de bioscoop en ik kreeg maar weinig van de film mee

Rond vier uur lagen Stefan en ik in bed. Ik was een beetje dronken van het bier in de bioscoop maar vond dat het een geslaagde dag was. “Het was wel heel vet van je vader om ons allemaal mee te nemen naar de nachtfilm, het is een leuke vent.” Zei Stefan goedkeurend. Ik glimlachte en gaf hem als antwoord een kusje.

De dagen die volgden hadden ups en downs. Donderdag en vrijdag was ik niet naar school geweest. Samen met papa was ik zondag naar mama geweest. In het ziekenhuisbed zag ze er klein uit. Ze zat onder de verdovingsmiddelen maar ze herkende me wel. En ze wilde me kennen. We praatten wat en ik vertelde over de leuke dingen die ik die dagen had meegemaakt. Na het bezoek was ik weer even verward. Mama was mama niet meer. Ik zette het opzij en concentreerde me weer helemaal op mezelf. Zaterdag hadden Stefan en ik een jaar verkering. We hebben het gevierd op de skatebaan Toen ik op mijn board stond voelde ik me goed. We hadden al een tijd niet meer geskate en ik had het best gemist. Nu was het maandag. Stefan en Suzie waren kerstinkopen aan het doen. Daan was ook niet thuis en ik zat op msn. De afgelopen dagen had ik Lotte helemaal niet meer gebeld en mijn mobiel stond uit. Ze was duidelijk blij dat ze me weer sprak. Na twee uur chatten had ik er helemaal genoeg van en sloot de computer af. Stefan en Suzie waren nog steeds niet thuis. Ik pakte een boek van Suzie en ging op de bank lezen. De telefoon rinkelde. Loom legde ik het boek weg en nam op. “Met Bella”
...
“Uhm... Die is er op het moment niet, ik weet ook niet waneer hij thuiskomt.”
Ondertussen dacht ik na. Ik had een advocaat aan de lijn. Laatst zei Stefan nog wat over een advocaat maar ik kon me niet meer herinneren waarvoor.
...
“Nee ik ben zijn vriendin.”
...
“Dat klopt ja! Raoul is mijn zoontje!”
...
“Oh oke, ik denk dat hij met een uurtje wel weer thuis is.”
...
“Bedankt, doei.”

Met een raar gevoel legde ik de hoorn op de haak. De advocaat had informatie over Raoul. Ik mocht het niet weten omdat ik minderjarig was. Belachelijk. Ik belde naar Stefans mobiel maar kreeg de voicemail. Suzie had hem uitstaan. Ik belde Stefans voicemail opnieuw en sprak gehaast in dat hij snel naar huis moest komen omdat de advocaat had gebeld. Daarna floot ik Hond en deed hem de riem om. Samen gingen we wat joggen, even het rare gevoel weg rennen.

[duivelaartje]

Ohhh mooi! Het lang verwachte deel!!!! K vind het echt een vet verhaal, want al weer op de volgende

[ijscoman]

Mijn dank is groot
Erg goed stukje weer en als het af is moet je inderdaad naar een uitgever stappen

[lotjesnotje]

het lang verwachte deel... maar wel goed ik wacht weer op meer *hoopt dat het dit keer korter duurd*

[duivelaartje]

lotjesnotje schreef op 27-01-2004 @ 19:51:
het lang verwachte deel... maar wel goed ik wacht weer op meer *hoopt dat het dit keer korter duurt *

tis duurt met een t toch???

[Redhair]

Er is al een heel stuk af, zou ik dat er nu ook meteen bij zetten?

[duivelaartje]

Ja graag!

[rare kwast]

ja ja ja ja ja

[Redhair]

Na een halfuur joggen en de bosjes in getrokken worden door een veel te sterke hond kwam ik hijgend thuis. Suzie zat op de trap een sigaret te roken. Ik gaf haar een kus op haar wang en wilde doorlopen, maar ze hield mijn arm vast. “Wacht maar even, Stef is aan het bellen.” Lachend keek ik haar aan. “Naar die advocaat?” Suzie knikte en omhelsde me. “Dat maakte je vrolijk hé? Lang geleden dat ik je ogen zo zag stralen.” Ik wist even niks te zeggen. We kwamen in de buurt van Raoul.
Na vijf minuten ging de buitendeur weer open. Daan kwam binnen. Aan zijn ogen kon ik zien dat hij net gespoten had. Dat gaf me een naar gevoel. Hij deed dan anders, nog wel zorgzaam en lief, maar heel overdreven. Hij liep langs me heen de trap op en sjouwde een plastic tas achter zich aan. Daan en Suzie hadden in het weekend de zolder opgeruimd en Daan was nou bezig met spullen voor zijn kamer te verzamelen. Suzie keek hem na met een verliefde blik. Ik boog naar haar toe. “Ben jij heel misschien verliefd op iemand die ergens op een zolder woont?” Suzie trok een quasi schuldig gezicht en knikte. “Wat goed man! Jullie passen echt bij elkaar! Ga hem anders nu achterna en zoen hem. Moet je heel zachtjes de trap oplopen en hem overvallen.” Suzie dacht even na en stond daarna op. met een serieuze kop probeerde ze zachtjes de trap op te lopen. Het lukte niet echt vanwege haar kisten. Op de overloop was ze even stil. Van binnen moest ik lachen. Het leek me leuk als Suzie en Daan wat kregen. Suzie luisterde even en liep toen naar de zoldertrap. Maar met haar verliefde kop had ze de wasmand niet gezien. Ze ging op haar bek en van zacht doen was geen sprake meer. Eerst sloeg ze een kort gilletje en daarna lag ze dubbel van het lachen. Ik moest ook lachen en liep naar boven. Ik knielde naast haar neer, ze kwam niet meer bij. Ze pakte mijn armen vast en trok mij omver. Zo kwam ik bovenop haar te liggen. Onze monden vlak bij elkaar. Daan verscheen boven aan de zoldertrap en keek naar ons. ‘Stelletje potten! Beetje op de overloop vozen he?” lachend keek hij naar ons. Suzie en ik schoten weer in de lach. Versierpoging mislukt.

Stefan kwam de trap op. Verbaasd keek hij naar ons. We hadden nu al een paar minuten de slappe lach om mekaars lach. Mijn buik deed pijn en rollend over de overloop vermaakten we Daan, die op de zoldertrap was gaan zitten en ervoor zorgden dat we niet konden stoppen met lachen. Stefan schraapte mijn keel in ik probeerde overeind te komen. “Lief, ik vind het heel fijn om te zien dat jij de slappe lach hebt, maar ik neem aan dat je wel wat over Raoul wilt horen.” Daan keek nu ook geïnteresseerd op. Stefan hielp mij en Suzie overeind.

Beneden zaten we met z’n vieren rond de tafel. “Raoul gaat nu door het leven met de naam Richard. Raoul is zijn tweede naam. Hij woont bij rijke mensen. Gaat op woensdag naar een crèche. Heefteen ouder zusje, zij is vier en heet Claire.” De namen Richard en Claire sprak hij spottend uit. “Meneer Pieters zegt dat er geen kans is dat je Raoul terug kan krijgen.” Ik keek verbaasd. “Raoul heeft het goed, jij bent minderjarig.” Ik keek verontwaardigd. “Het is wel mijn kind en ik heb het niet vrijwillig gedaan.” “Meneer Pieters zei dat er geen kans is. Ze kunnen ons huis nog checken. Kijken of het kindvriendelijk is. Maar denk nou eens na Bella, Raoul zit nu bij goede ouders. Jij zit nog op school, bent een puber, je bent verward vanwege je moeder. Het kan gewoon niet.” Snuifend haalde ik adem. Raoul was van mij! Ik wilde hem weer zien! “Ik ben nu toch samen met jou! Wij kunnen voor hem zorgen!” Stefan schudde zijn hoofd. “Sorry lief.” Ik wist ook wel dat het niet kon. Ik wist dat ik er de afgelopen dagen teveel van had verwacht, maar toch maakte het me woest. Ik wilde gillen en gaan slaan, maar wist dat ik de sfeer dan helemaal zou verpesten. Langzaam stond ik op. Mijn stem trilde. “Ik ga even een ommetje maken. Even een luchtje scheppen.” Met moeite perste ik een glimlach op mijn gezicht. Stefan schudde zijn hoofd. “Blijf maar hier. Straks krijg je een ongeluk ofzo, dat moeten we er niet bij hebben.” Ik haalde mijn schouders op. “Maakt me niks uit. Dan krijg ik maar een ongeluk, dan ga ik maar dood! Boeiend! Alles is toch al kapot!” Ik liep weg. De deur knalde achter me dicht. Boos liep ik over straat. Vanaf nu zou ik niet meer gaan janken. Ik gunde het mezelf niet. Ik was niet zielig, had alles er zelf zo naar gemaakt.

Na een uur zwerven over straat had ik nog niks zinnigs kunnen bedenken. Ik moest huilen. Toen de eerste traan over me wang liep werd ik weer boos. Wie jankt nou om dingen die ze zelf veroorzaakt heeft? Ik veegde de traan weg. Het viel me op hoe koud mijn handen waren. Net goed. Ik was stom geweest en verdiende straf. Mijn lompe, dikke lijf verdiende straf. Mijn handen die aan Daans lichaam hadden gezeten, mijn handen die de fucking heroïnespuit hadden vastgehouden verdienden straf. Ik verdiende straf. Ik had ervoor gezorgd dat mama in een inrichting kwam. Ik verdiende straf. Ik begon mijn hand te krabben. Mijn lange nagels haalde ik over mijn huid heen. Ondertussen liep ik naar het parkje. Daar liet ik me tegen een boom vallen en krabde verder. Iets in me vond het niet goed, maar dat negeerde ik. Het deed pijn, maar het was een goede straf. Toen ik zag dat er bloed op mijn handen verscheen stopte ik.

[rare kwast]

wow
*eerst een compliment voor het goede verhaal *
moet wel zeggen dat ze van het ene probleem op weg naar de volgende gaat zeg!!!
maar super geschreven, als dit boek in de bieb zou liggen o.i.d zou ik het zeker meerdere malen lezen

[duivelaartje]

Geweldig! Leest echt heerlijk! Wat een spanning soms

[lotjesnotje]

dit was snel

ik vind het verhaal steeds beter worden...

[Jenneke.*]

Hoi hoi

Ik kwam hier vandaag per ongeluk terecht. Ik was op zoek naar wat info voor m'n werkstuk, en door wat klikken hier en daar kwam ik hier terecht. Ik heb het hele verhaal in een keer doorgelezen en ik vind het echt geweldig!! Ik vind dat je echt talent hebt en daar ook wat mee moet doen. Het verhaal is heerlijk!! Ook ik behoor nu tot je fans!! Ik zie uit naar het volgende deel!

groetjes J'nke

[Cherry-Scented]

Wow als dit een boek was zou ik het echt in een keer uitlezen!
Jammer dat dat niet zo is (*hint*hint )
Wacht op het volgende stuk

[marloesie]

ey meiske, weer goehoed!! ook leuk dat je ja..."eigen" dingen in het verhaal verwerkt, zoals mr. pieters en amaretto enzo haha. je kan ontzettend goed schrijven echt waar, k zou bijna een fanclub voor je starten!! YOU GOHOWWWW!! kusjes loes

[Redhair]

Zelf vind ik de laatste 2 stukken wel erg goed omdat er ook wat leuke dingen gebeuren, zoals met haar vader. Anders werd het wel heel erg down. Maar dat is mijn eigen mening. Heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties, als ik ze lees voel ik me ontzettend gevleid! WHOEI!

Jhee , echt ge-wel-dig. Het duurde ff maar het was ut wachten wel waard .

[Mira Dos Santos]

Heel heel goed, en die 'vrolijke' dingen af en toe er tussen door, maakten het erg mooi ja!

[Asperientje]

ik ga niet nóg eens zeggen hoe geweldig het is ..

[Dolores]

Oohh dit is echt heel goed!!

[merijn]

Goed gedaan!! Ik heb het in één keer uitgelezen.

Eigenlijk in twee keer want ik had tussendoor rijles.... )

Mooi verhaal in ieder geval. Ik ben benieuwd hoe het afloopt.

KNUF!

[ijscoman]

en nu nog het vervolg

[rare kwast]

tis onderhand wel tijd voor MEER ja

[Ingel]

Ik vind het verhaal eigenlijk helemaal niet zo bijzonder. Het is wel goed geschreven hoor, maar om nou te zeggen dat het gelijk uitgegeven moet worden, hmmz. Ik vind het geheel eigenlijk een beetje te depressief worden. Ze rolt van het ene in het andere probleem. Misschien wordt het tijd om er een beetje wat positiefs in te verwerken. Het uitje met haar vader leek er al wat op, maar het kan beter!

Succes

ik vind eigenlijk wel dat het tijd voor een nieuw stukje is

[Mira Dos Santos]

Siyabonga schreef op 02-02-2004 @ 14:08:
ik vind eigenlijk wel dat het tijd voor een nieuw stukje is

second that

ik vind het irritant dat Stefan haar de hele tijd 'lief' noemt, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij. voor de rest: leuk verhaal en snel het volgende stukje!!!

[Redhair]

Sorry, moet weer wachten tot internet, soms doet hij het opeens.

Redhair schreef op 02-02-2004 @ 19:59:
Sorry, moet weer wachten tot internet, soms doet hij het opeens.

maar als je dit kan posten, kun je toch ook een stukje verhaal posten?

[Ingel]

Siyabonga schreef op 02-02-2004 @ 21:48:
maar als je dit kan posten, kun je toch ook een stukje verhaal posten?

Dat vind ik ook lichtelijk vreemd

Ingel schreef op 03-02-2004 @ 09:50:
Dat vind ik ook lichtelijk vreemd

als ik het goed begrepen heb, staat haar verhaal op een andere computer. op die computer doet internet het niet goed, en ook de floppydrive is kapot... zo zeg ik het toch goed he redhair??

[Flowtje]

En het sturen van haar verhaal naar haar mail is geen optie? Want dan kan ze vanaf elke pc (met of zonder floppy-drive) het verhaal posten.

[ijscoman]

een andere mogenlijkheid is niet het hele topic vol spammen en gewoon wachten totdat ze weer wat neer zet....

[Asperientje]

ijscoman schreef op 03-02-2004 @ 16:58:
een andere mogenlijkheid is niet het hele topic vol spammen en gewoon wachten totdat ze weer wat neer zet....

zeiken is ook een optie idd..

flowergurl schreef op 03-02-2004 @ 14:56:
En het sturen van haar verhaal naar haar mail is geen optie? Want dan kan ze vanaf elke pc (met of zonder floppy-drive) het verhaal posten.

lees nou eens goed: internet doet het niet (goed) op die computer, dus nee ze kan het niet naar haar email sturen.

en idd, laten we stoppen met zeuren, het komt toch niet sneller.

[Blues]

Ben net klaar met lezen en ga zo naar bed, top verhaal!
boeien dat 't niet volgens de formeele gramatica regels is en boek stijl, 't leest relaxt en dit verhaal is 'n lust voor oog een geest .Wel heb ik 'n wat vragen/opmerkingen:
- slaat dit op jou leven of deels iets wat je hebt meegemaakt, er
moet toch iets persoonlijks inzitten? (hoef je niet te vertellen als
je niet wil)
-Beetje veel drama, niet dat ik dat niet mooi vond maar deze
mensen zijn echte van die types die niks meehebben, (wat wel
leuk te lezen is, ik bedoel een boek dat gaat over mensen
waarbij niks fout gaat lijkt me geen ruk aan)
-ik vin' 't een beetje raar dat je Bel' vreemd laat gaan met Daan,
ze zijn zo dramatishe verliefd op elkaar en dan laat je ze allebei
vreemd gaan (persoonlijk vond ik dat zonde
-Dat stukje dat pa kwam met 't uit-eten en de bios was 'n beetje
te snel
Verder 'n top verhaal! maak 'r 'n boek van en stuur 't ons allemaal op, als 't uitkomt koop 'k 't, ga zo door!

[Ingel]

Dit wordt niets meer geloof ik.

[duivelaartje]

tjeh, het is al 1,5 week geleden dat 't laatste deel is gepost...
Het vervolg zou ik graag willen lezen. Waar blijft het ?

[Redhair]

Sorry, ik heb nog geen vervolg. Ben er even niet mee bezig, gaat niet zo lekker met me. maar hou het in de gaten...er komt zeker snel wat

[Giovanna]

Wat vervelend voor je, ik hoop dat het beter met je gaat snel.

Ik heb het al een tijdje geleden (via mn zus). Ben net lid geworden en heb het laatste deel gelezen. Ik vind het echt super! Ga zo door (ik wil je niet dwingen hoor, als je je niet zo goed voelt moet je gewoon nog even wachten)

[Redhair]

Vandaag op school bladzijde geschreven, het schiet op...

[duivelaartje]

Redhair schreef op 11-02-2004 @ 16:28:


Vandaag op school bladzijde geschreven, het schiet op...

Redhair schreef op 11-02-2004 @ 16:28:


Vandaag op school bladzijde geschreven, het schiet op...