snijden

hey ik vroeg me af heeft iemand ervaring met een vriend of vriendin die snijdt of sneed?
Zo ja, hebben jullie het kunnen oplossen of wilde hij/zij het niet?

Hmm.... zal even uitleggen waar ik mee zit, dan is het duidelijker van wat ik zoek.
Oke mijn ex snijdt zichzelf weleens en ze zegt dat ze niet wilt stoppen met snijden. Ikzelf vind het erg en probeer er wel te zijn voor haar, maar ja het is dus uit gegaan en ze wilt niet meer alles tegen meer zeggen.
En ik vroeg me dus af of mensen dit probleem kennen en of ze kunnen helpen.
Trouwens ik heb wel zo'n idee, dat je daarvoor een juiste instelling moet hebben, oftewel willen veranderen.
Corrigeer me waar nodig is en geef tips

[Miracle]

http://forum.scholieren.com/announce...?s=&forumid=51
FF lezen, dan zie je dat dit soort topics niet mogen.

Miracle schreef op 17-12-2004 @ 22:13 :
http://forum.scholieren.com/announce...?s=&forumid=51
FF lezen, dan zie je dat dit soort topics niet mogen.

hmm...vraag toch om hulp en ervaringen..?
zet toch niet aan tot zelfbeschadiging, ow zie het al........
Topics met als hoofdonderwerp automutilatie.

sorry

[M@rco]

Belachelijk, maar goed. Zelfbeschadiging is iets wat veel voorkomt, maar om de één of andere reden mag je er hier niet over praten. Lekker psychologieforum is dit...

[Eend]

M@rco schreef op 17-12-2004 @ 22:32 :
Belachelijk, maar goed. Zelfbeschadiging is iets wat veel voorkomt, maar om de één of andere reden mag je er hier niet over praten. Lekker psychologieforum is dit...

hier ben ik het mee eens. Het wordt in de psychiatrie al zo enorm vaak als een taboe gezien. Er zijn nog steeds instellingen die je er voor straffen. Oké, dat mag. Wanneer het voor een bepaalde aandacht is, maar weet je wat mijn psychiater tegen mij gezegd heeft?
"Je mag snijden, want dat is jouw manier om momenteel je gevoelens mee te uiten en dat ga ik niet stoppen." Ik heb nu natuurlijk andere manieren geleerd, maar op dat moment was het zo mooi om eindelijk eens begrip te krijgen op het gebied van snijden, want overal zowat is het een taboe en weet je hoe veel mensen het wel niet doen?! Nee, dat weet niemand en weet je waarom niet? omdat er nergens over gepraat mocht worden.

Hie rmocht het wel, voordat stichting korrelatie zich ermee begon te bemoeien.

[Quiana]

Het is niet de bedoeling hier een taboe omtrend automutilatie
te creëren; we willen alleen wél voorkomen dat mensen
getriggerd worden door dergelijke topics (nav het verleden
wat dit onderwerp betreft; zie zoekfunctie!).

Praten over de oorzaken mag wel (is ook iets wat altijd is
aangegeven volgens mij) - en praten over het beleid mbt
dit mag ook, maar doe dat dan op BZ of per pm, en niet in
deze topic.

Verder; deze topic kan wat mij betreft open blijven, als men
dan vanaf nu op de vráág (of iemand ervaring heeft met een
vriend(in) die ermee worstelt en/of je het hebt kunnen oplossen
of niet), en niet op de automutilatie zelf of het beleid daarover;
daar gaat het ook niet om in deze topic, volgens mij.

Maar goed; ik zal het iig overleggen met de andere fb's.

En ontopic; jij bent niet verantwoordelijk voor de problemen
van een ander; jij kan ze ook niet oplossen (en 'moet' daar
ook niet naar streven!)... Je kan de ander tot steun zijn, door
ruimte te geven om erover te praten enz, maar het oplossen..

Dat zal diegene toch echt zélf moeten doen.

[Quiana]

Quiana schreef op 17-12-2004 @ 23:17 :
Verder; deze topic kan wat mij betreft open blijven, als men
dan vanaf nu op de vráág (of iemand ervaring heeft met een
vriend(in) die ermee worstelt en/of je het hebt kunnen oplossen
of niet), en niet op de automutilatie zelf of het beleid daarover;
daar gaat het ook niet om in deze topic, volgens mij.

En na overleg; op deze voorwaarde kan hij dus open blijven.

[Nijn*]

@ Quiana en de andere fb's, bedankt dat hij open mag blijven!

OT: Ik heb zelf ook een vriendin die hiermee kampt, en ik denk dat je vrij weinig kunt doen voor haar. Je kunt er voor haar zijn, d'r steunen en zorgen dat ze feedback heeft. Maar uiteindelijk is het háár probleem, en niet het jouwe. Ik denk inderdaad ook dat je wel een zekere instelling/motivatie moet hebben als je wilt stoppen. Hoe langer je het doet, hoe moeilijker het is om te stoppen en andere manieren van uitingen te vinden.

Ik denk dat je gewoon moet laten weten dat je d'r voor d'r bent. Niet jezelf opdringen als ze niet wil praten, je bent tenslotte haar ex, zou ik ook moeilijk vinden. Maar laat d'r weten dat ze bij je terecht kan, en vertel haar dat er verschillende hulpinstanties zijn die haar hier mee kunnen helpen.

Sterkte ermee!
Nijn*

Haar heel concreet wijzen op de gevolgen.

Nijn* schreef op 18-12-2004 @ 22:23 :
@ Quiana en de andere fb's, bedankt dat hij open mag blijven!

Ik denk dat je gewoon moet laten weten dat je d'r voor d'r bent. Niet jezelf opdringen als ze niet wil praten, je bent tenslotte haar ex, zou ik ook moeilijk vinden. Maar laat d'r weten dat ze bij je terecht kan, en vertel haar dat er verschillende hulpinstanties zijn die haar hier mee kunnen helpen.

Sterkte ermee!
Nijn*

oke dank je ze weet dat ik er ben , maar ze zegt ook regelmatig dat het niet voelt als vroeger(ergens wel logisch).
En verder tsja ze wilt er niet zo veel vanaf weten, heb ik het idee(erg eigenwijs), maar ja iig bdankt voor je commentaar

[Gothic]

devilious schreef op 19-12-2004 @ 09:55 :
oke dank je ze weet dat ik er ben , maar ze zegt ook regelmatig dat het niet voelt als vroeger(ergens wel logisch).
En verder tsja ze wilt er niet zo veel vanaf weten, heb ik het idee(erg eigenwijs), maar ja iig bdankt voor je commentaar

Zorg dat ze hulp krijgt voor haar problemen, AM is namelijk een uiting van het probleem, niet het probleem zelf... Als haar probleem wordt opgelost, zal dit ook verdwijnen, omdat er geen behoefte meer aan is.
Ook mogelijkheden om haar op andere manieren te laten uiten, huilen, rennen, dat ze je op die momenten moet bellen of zoiets verzinnen en proberen met haar af te spreken...

[rare kwast]

ik heb een vriendin die het ook doet en ben het eens met de opmerking hier boven dat het een manier van uiten is van een ander probleem en dat moet opgelost worden.

ik heb haar gesteund, geen vooroordeel er over en de mogelijkheid gegeven er over te praten of om uit te huilen en aangeboden om samen hulp te zoeken

iig sterkte...tis moeilijk om er mee om te gaan

[tuinhoppertje]

Je moet haar veel steunen. Niet direct zeggen dat het slecht is wat ze doet, maar haar helpen het stap voor stap te minderen. Ze doet het duidelijk om iets wat er met haar of in haar omgeving is gebeurd wat ze kwijt wilt, maar niet kwijt kan. Ze heeft blijkbaar erg veel pijn dat ze zo oplost. Een vriendin doet et van mij om de geestelijke pijn te overheersen, dat ze daar even niet aan denken. Het stomme is dat het maar heel even duurt en dus doen ze het meer en vaker.

Gewoon heel veel steunen en liefde geven, en vragen of ze erover wil prate. Zo niet, laat haar dan en vraag het of later opnieu of wacht dat ze naar jou komt (wat eigenlijk heel onwaarschijnlijk is maartoch). Niet erop wijzen dat ze fout bezig is, maar steun haar!

Succes!

[Gothic]

Of zeg haar dat als ze er behoefte aan is, dat ze jou moet bellen en dat ze dan in jouw pols mag snijden, of waar ze het ook doet... wil ook wel eens helpen.

Dat meen je toch niet zeker? Of het ligt aan jouw manier van formuleren, dan wel aan mijn manier van interpreteren...maar dit kun je niet menen, haha.

[light fighter]

wat gotic zegt KAN helpen. En wss kan je het dan niet bij een ander...

en over jouw opmerking wijzen over de gevolgen... sorry maar iedereen wijst mij er op maar dat zal mij werkelijk een zorg zijn en ik ga echt niet denken op zo'n moment oh help..... weer een litteken.

on-topic zorgen dat je er voor haar bent als ze je nodig heeft!!!

[Gothic]

light fighter schreef op 19-12-2004 @ 15:44 :
wat gotic zegt KAN helpen. En wss kan je het dan niet bij een ander...

Idd, precies dit. Ik denk niet dat er iemand op deze aarde is die zou kunnen snijden in iemand van wie ze houden...

[love_me]

ik heb (en doe maar dan wel weinig) het nog wel eens... ik verborg het eerst, en ja toen vrienden van me er achter kwamen....één kon er niet tegen, waardoor onze vriendschap kapot ging. Ik wilde daarom ook stoppen,om de vriendschap nog te redden. Maar voelde ik me zo rot over die vriendschap dat ik het meer deed. Dus wel diegene blijven steunen. Nog steeds (al is het kei moeilijk...) gewoon "aandacht geven", niet negeren zeg maar net zoals mijn vriendin deed...

als je zegt dat het slecht gaat, verbergt diegene het waarschijnlijk alleen maar voor jou, en heeft diegene misschien het gevoel dat ze niet alles bij jou kwijt kan (omdat jij het erg vind)

mijn andere vrienden, keken gewoon steeds expres, en waarschude leraren als het heel erg werd. in het begin vond ik dat vreselijk, maar uiteindelijk heb ik zo wel hulp van buitenaf gekregen. en ben er ook stukken op vooruitgegaan. Dus ik zou anderen waarschuwen. iemand die dicht bij haar staat.

[moenbase]

Gothic schreef op 19-12-2004 @ 14:39 :
Of zeg haar dat als ze er behoefte aan is, dat ze jou moet bellen en dat ze dan in jouw pols mag snijden, of waar ze het ook doet... wil ook wel eens helpen.

Als ze al belt, wat ik zeer betwijfel.
En zeggen dat ze dan maar in jouw arm moet snijden is niet echt hetzelfde. Want de uiting is naar jezelf gericht.

Moeilijk. Ik zou in ieder geval steunen. Niet laten vallen, zeker niet veroordelen, want ik doe het zelf ook. Ik snap heel goed dat je je op zo'n manier wilt uiten. Maar probeer met je haar te praten, probeer te helpen.
Wat een vriendin van mij gedaan heeft voor/bij mij; mij met iemand op school laten praten, lerares dus in mijn geval. Hoe moeilijk ook, het helpt wel. Een lera(a)r(es), die je vertrouwt, is ouder en kan beter helpen denk ik. Het heeft er bij mij in ieder geval voor gezorgt dat ik nu wel hulp heb.

moenbase schreef op 19-12-2004 @ 17:58 :
Als ze al belt, wat ik zeer betwijfel.
En zeggen dat ze dan maar in jouw arm moet snijden is niet echt hetzelfde. Want de uiting is naar jezelf gericht.

hmm........dat werkt niet echt bij haar want dan zegt ze dat zij het zelf moet weten .... dus naja ik heb het een keer gedaan omdat zij zo deed, dus deed ik ook 'dom' (doe ik eigenlijk nooit meer, deed auw) maar goed daarop volgde meteen de reactie van als ik dom doe moet jij het nog niet doen en jij snapt het niet want er is geen sprake van frustratie....maar ja.....ze doet het gelukkig niet zo vaak meer als ze eerst deed.. en ik probeer haar de aandacht en steun te geven, maar er speelt ook nog een ' het-is-uit' ding mee en dat speelt op een manier wel mee....

[Somebody Special]

Ik heb jarenlang geautomutileerd maar ben er sinds 2 jaar helemaal vanaf (op 1 ongelukje na).
Ik moet er eerlijk bij vertellen dat ik het idd niet zelf uitgevonden heb maar het destijds, toen er nog openlijk over gepraat mocht worden, hier gelezen heb.

Ik ben het gaan doen om de geestelijke pijn even kwijt te zijn.
Helaas duurt dit gevoel maar heel even waardoor je het meer en meer gaat doen.

Op een gegeven moment toen ik het echt niet meer hield heb ik het een aantal goede vrienden verteld, 2 ervan controleerde elke dag op school mijn armen en knepen er als ze het nodig vonden eens goed in, wat behoorlijk pijn doet als je armen zo beschadigd zijn!
In het begin vond ik dit en de controle natuurlijk erg vervelend maar op een gegeven moment weerhield het me soms wel om het te doen omdat ze anders wéér boos wilde worden.

Bij mij kwam het dus voort uit psychische problemen maar er zijn ook héél veel (misschien wel het merendeel!) mensen die het alleen voor de aandacht doen.

De eerste zomer was vreselijk, ik kon alleen truitjes met lange mouwen aan omdat ik geen vragen wilde, bovendien mochten mijn ouders het niet weten.
Zodra het even kon zat ik met mijn armen in de zon om het minder op te laten vallen.
Het jaar daarna had ik er schijt aan, ik wilde weer bruine armen en het zou me een zorg zijn wat mensen er van dachten, als ze het wilde weten dan moesten ze het maar vragen!
Schoolkamp was wel even spannend, dat was voor het eerst dat ze het zouden zien.
Toen er een clubje mensen zich om me heen had verzameld en eindelijk iemand durfde te vragen wat er met mijn armen was gebeurd (helemaal rood, onder de littekens en vol met diepe krassen) vertelde ik met een stalen gezicht dat ik in een actiefilm had gespeeld en door een raam was gesprongen.
Je had die gezichten moeten zien!

Toen ik mijn vriend leerde kennen ben ik het voorzichtig gaan minderen, het is een verslaving (!!) dus dat viel niet mee.
Na een poosje een relatie met hem te hebben zei hij me dat hij geen relatie wilde met iemand die zichzelf pijn deed en zei me dat als ik het nog eens zou doen hij me terug naar huis zou brengen (we woonde toen net samen).
Sindsdien heb ik het dus nog maar 1x gedaan..

Ik heb vanalles geprobeerd om eraf te komen, op een kussen slaan, veel praten (psych), mensen bellen als ik behoefte had, etc.

UIteindelijk heeft het allemaal niet geholpen en ben ik van de ene op de andere dag gestopt!

Ik weet dus niet of je erg veel kan doen, je kan haar alleen vragen (als je dat niet weet) of ze psychische problemen heeft en zoja haar daarbij helpen/erop wijzen dat ze hulp moet zoeken.

Sterkte, en als je wil kan je me PMmen.

[metallica]

Ik heb zelf ook gesneden, mensen in mijn omgeving kwamen daarachter. Het enige wat ik je kan zeggen zijn de dingen die anderen deden en bij mij niet geholpen hebben.
Ikzelf vond het vreselijk als mensen me gingen controleren en als mensen (voornamelijk mijn ouders) me vroegen hoe het kwam als ik ergens een wond had terwijl ze wisten dat ik het zelf deed.

Enja, verder weet ik het niet echt. Ik heb gemerkt dat het op een gegeven moment minder wordt als de behoefte er niet meer is. Of dat je jezelf iig zo onder controle hebt dat het je lukt het niet te doen. Ik snap dat jij ermee zit, maar het is waarschijnlijk toch iets waar jij haar niet mee kan helpen, ze moet het zelf willen en kunnen en dan pas kan je haar helpen en steunen om het vol te houden. Als je dat zelf wilt natuurlijk. Sterkte.

[Xonzo]

ja, hier blijkbaar ook nog veel am-ers.

Ik kan er eigenlijk alleen aan toevoegen dat het in het begin lijkt op iets wat je kan controleren, waar jij controle over hebt, waar jij beslist, nu doe ik het en nu doe ik het niet.
Maar dat kan nogal vlug eens veranderen. De kans is groot dat het meer en meer controle zal hebben over jezelf dan jij er controle over hebt.
Ik wens je veel sterkte met je vriendin. Ik denk dat ze je hard nodig heeft nu. Het laatste wat je moet doen is haar laten vallen, haar straffen voor wat ze doet, kwaad zijn..
Wel moet je haar duidelijk maken dat het géén oplossing is, dat het echt niet goed is.
Mijn psych was professioneel wel akkoord dat ik het deed: omdat ik dan een uitweg had.
Maar ze zei er wel bij dat ze persoonlijk het niet kon aanvaarden.
En zo is het ook. Het is goed dat ze een uitweg heeft, maar het is niet de goede.
Blijf haar steunen en zoek samen hulp.

[Eend]

moenbase schreef op 19-12-2004 @ 17:58 :
Als ze al belt, wat ik zeer betwijfel.
En zeggen dat ze dan maar in jouw arm moet snijden is niet echt hetzelfde. Want de uiting is naar jezelf gericht.

Kijkt, hier hebben we dus zo psychologisch standpuntje.

Als ze al belt, wat ik zeer betwijfel.

Als ze belt dan zoekt ze om aandacht. Dat betekent dat ze je hulp zal aanvaarden op één of andere manier. Ze zoekt toenadering en wil geholpen worden.

Belt ze niet, dan ligt het probleem dieper. Ze zoekt geen toenadering waardoor er dingen verborgen worden. Wie weet wel niet wat.

Het ligt dus aan de punten: Wat is haar karakter, wat is haar gedrag en hoe goed ken je haar

Eend schreef op 19-12-2004 @ 21:37 :

Belt ze niet, dan ligt het probleem dieper. Ze zoekt geen toenadering waardoor er dingen verborgen worden. Wie weet wel niet wat.

Als ze niet belt kunnen er ook nog andere dingen aan de hand zijn. Niet iedereen loopt te koop met diens problemen, sommigen kunnen hun gevoel niet eens tegenover beste vrienden uiten. Het niet-bellen wil derhalve niet zeggen dat ze dat niet wil, of daar geen behoefte aan heb. Zulke mensen willen wel toenadering, maar kunnen geen toenadering zoeken. Dan hangt het dus van de ándere persoon af hoe het 'afloopt'. Je moet diegene in dat geval goed genoeg kennen en aanvoelen of hij/zij behoefte heeft aan contact.

[Eend]

Ja, inderdaad

[ILUsion]

Dring jezelf nooit op aan die vriend. Volgens mij is het begrip voor het snijden al heel veel. zeg niet dat ze dat moet afleren, zo doe je precies alsof het snijden op zich slecht is, terwijl dat maar gedeeltelijk zo is. Iedereen die snijdt heeft psychologisch problemen, iedereen, zonder uitzondering. Die mensen kunnen hun mentale pijn niet verwerken omdat die hen overmant. Dit is net zoals drugsgebruik, maar er rust inderdaad een veel groter taboe op. Probeert hen echt niet te zeggen dat het slecht voor hen is, want voor hen is dat niet zo: dit is een makkelijke manier om pijn te omvatten en de baas te kunnen, ook al duurt het maar even, dat is vaak al heel veel voor hen. Dat is het eerste wat je moet inzien als je iemand wilt laten stoppen. Begrip is al heel veel
Laat haar inzien dat haar problemen niet opgelost worden door te snijden. Zeg haar dat ze evenveel verlichting van die pijn kan halen uit andere dingen; bv. sport, een hobby bij voorkeur eentje waarbij ze heel kleine dingetjes moet doen met haar vingers (dat helpt echt, hoor, het lijkt gek, maar het is wel zo), ... Als ze dit niet gelooft, en dat is goed mogelijk want als je snijdt geloof je niet dat er dingen zijn die het kunnen vervangen, vraag haar dan om het toch maar te proberen en spreek samen af dat ze minder gaat snijden en bouw het zo af, door het langzaam te vervangen door die andere mogelijkheden. Natuurlijk is het ook steeds handig om te weten waardoor alles zo loopt, misschien weet ze het, misschien ook niet. Dring haar in ieder geval niets op; zo maak je alles erger, in de eerste plaats moet ze zelf willen stoppen, dat is al 75% van het werk. Die andere 25% is de wilskracht die ze nodig heeft om niet te hervallen, want het is zeker verslavend: als je, ook al is het maar een kwartier of half uur, de pijn kan vergeten is dat heel veel!
Probeer dus eerst voor jezelf goed na te denken wat het juist is, ik denk dat het voor veel mensen gewoon gezien wordt als raar doen of aandacht zoeken, maar er ligt zoveel meer achter; als je tegen iemand die snijdt, zegt dat je geen respect daarvoor hebt, maakt dat niets uit voor die persoon maar maak je gewoon een muur tussen jou en dier persoon, handel liever met die achtergrond dan gewoon uit bezorgdheid, want (over)bezorgdheid heeft ze echt niet nodig, wel iemand die verstaat wat er in haar omgaat.
Ik hoop dat je hier toch al iets aanhebt, als je nog vragen hebt, PM ze maar (of gewoon posten natuurlijk)

[Gothic]

Robgoroth schreef op 19-12-2004 @ 22:10 :
Als ze niet belt kunnen er ook nog andere dingen aan de hand zijn. Niet iedereen loopt te koop met diens problemen, sommigen kunnen hun gevoel niet eens tegenover beste vrienden uiten. Het niet-bellen wil derhalve niet zeggen dat ze dat niet wil, of daar geen behoefte aan heb. Zulke mensen willen wel toenadering, maar kunnen geen toenadering zoeken. Dan hangt het dus van de ándere persoon af hoe het 'afloopt'. Je moet diegene in dat geval goed genoeg kennen en aanvoelen of hij/zij behoefte heeft aan contact.

Door het feit dat ze het uberhaupt aan die jongen heeft verteld, maakt al duidelijk dat ze behoefte heeft aan toenadering ...

[Shortiej]

Ik wil geen hulp, zoek geen toenadering... Ik kan het prima zelf...

Robgoroth schreef op 18-12-2004 @ 22:59 :
Haar heel concreet wijzen op de gevolgen.

Dat helpt niet zoveel, dat weten ze zelf ook meestal wel een oude vriendin van me deed het ook, en ik heb gewoon geprobeerd er voor haar te zijn zodat ze in ieder geval een soort uitlaatklep had. Of dat geholpen heeft weet ik niet.

[kever]

zeg gewoon: MAPANGPANG IK DJOEK JE VERROT ALS JE NOG 1 KEER MET NIFFA JEZELF DJOEKT

NTL

[ILUsion]

Shortiej schreef op 21-12-2004 @ 00:19 :
Ik wil geen hulp, zoek geen toenadering... Ik kan het prima zelf...

Ik geloof je, en ook weer niet. Ik weet van mezelf ook dat ik alles alleen aankan, maar een beetje hulp zal toch steeds wel welkom zijn? Als mensen die je vertrouwen (en die jij vertrouwt) je helpen tijdens moeilijke momenten, is dat toch steeds welkom, lijkt mij? Ik weet dat het bij mezelf zo toch is, dat als iemand me zou willen helpen, ik misschien wel de hulp zou aanvaarden, behalve als ik de persoon niet vertrouw (mijn moeder vertrouw ik dus niet, mijn vader kent mij niet op gebied van problemen maar sommige van mijn vrienden vertrouw ik wel goed). Ik snap best dat je het alleen wilt doen, maar dat wilt toch niet zeggen dat als iemand je doorheeft en jullie band is goed, dat je niet zou toelaten om erover te praten, om een oplossing te zoeken, ...? Als je het afschermt, en zegt dat het hun zaken niet zijn kan dat maar op 2 dingen wijzen: je vertrouwt hen niet of je hebt het niet meer in de hand. Mja, het is en blijft natuurlijk een soort keuze die je maakt

[Shortiej]

Ik weet ook niet of ik hem vertrouw, en of hij mij vertrouwd. Ik wil helemaal geen hulp zoeken bij allemaal mensen die ik niet ken. Hoe kan ik iemand vertrouwen die ik helemaal niet ken? Ik ben zo al zo lekker makkelijk in vertrouwen..NOT... Wil er best met hem over praten maar niet op de manier zoals dat de laatste keer ging.

[J3s]

Ik vind dit topic toch behoorlijk triggerend voor tere zieltjes, maar da's mijn mening. Anyway, aan de ene kant: toon begrip, maar aan de andere kant: harde woorden kunnen ook wel eens werken.

[ILUsion]

Shortiej schreef op 21-12-2004 @ 11:27 :
Ik weet ook niet of ik hem vertrouw, en of hij mij vertrouwd. Ik wil helemaal geen hulp zoeken bij allemaal mensen die ik niet ken. Hoe kan ik iemand vertrouwen die ik helemaal niet ken? Ik ben zo al zo lekker makkelijk in vertrouwen..NOT... Wil er best met hem over praten maar niet op de manier zoals dat de laatste keer ging.

Ik zeg toch ook niet dat je een wildvreemde moet vertrouwen. Maar als je (algemeen gesproken) een psych hebt, kan je met hem toch over veel dingen praten als jullie elkaar vertrouwen.

@J3s: mja, misschien is dit allemaal wel triggerend, maar ik vind het zelf ook niet goed om er een taboe van te maken. Als je niet kan praten over een probleem is het vaak ook veel moeilijker om het op te lossen, lijkt me.

[deringmeester]

Shortiej schreef op 21-12-2004 @ 00:19 :
Ik wil geen hulp, zoek geen toenadering... Ik kan het prima zelf...

erg knap dat je dat kan zeggen. Ik heb dezelfde gedachtengang ongeveer 15 jaar volgehouden. Een tijd terug dacht ik dat er echt aan onderdoor zou gaan. Maar heb nu gelukkig het gevoel dat ik de wereld aan kan.
Helaas is mijn arm ook een streepjes-code en dat ik dat niet terug draaien. Ik heb het al een tijd niet meer gedaan. Maar ik ben wel andere manieren gaan zoeken om me te kunnen uiten. Dat is toch wel mijn tip denk ik, zoek een manier om het van je af te kunnen zetten zonder (blijvende) schade over te houden. Ik weet ook niet of die gepost mag worden maar ik word rustig van pijn, maar als je 2 gewichten van een kilo pakt en die 2 minuten met gestrekte armen vasthoud word je ook rustig.

maar je moet er idd gewoon voor die persoon zijn, als die persoon geholpen WIL worden dan komme jullie er wel uit.
sterkte.
pm-en kan ook altijd.

[Eend]

***

[deringmeester]

Eend schreef op 21-12-2004 @ 12:03 :
***

***

[Shortiej]

***Ik wil geen psychiater want ik wil niet iemand zomaar in vertrouwen nemen van wie ik ook helemaal niks weet.

[Shortiej]

kever schreef op 21-12-2004 @ 01:52 :
zeg gewoon: MAPANGPANG IK DJOEK JE VERROT ALS JE NOG 1 KEER MET NIFFA JEZELF DJOEKT

NTL

Als jij denkt dat je zo iemand helpt ben je echt niet helemaal lekker...

[deringmeester]

mee eens, ik ga ook niet naar een psych. Maar wat ik wel lomp vind is dat mijn problemen andere mensen lastig vallen. Mijn moeder voelt zich een slechte moeder enzo. En dat doet me meer pijn dan al dat gezeik dat ik heb. Het is mijn leven en zijn mijn problemen.

[Shortiej]

Mijn ouders weten van niks en dat wil ik gráág zo houden... Doe ze alleen maar meer pijn...

[deringmeester]

inderdaad.

[puto]

Heel soms is het een rare vorm van aandacht terwijl er niets is. Een heel ander probleem.

Ik denk dat het belangrijk is om naar de oorzaak te kijken, even hardop nadenken.
Je snijdt jezelf meestal als spanningen hoog worden, als je het niet aan kan. Vorm om je woede in te uiten of iets wat je dan ten minste wel onder controle hebt.

Daarom zal het dus niet helpen om een persson die zichzelf snijdt te zeggen dat je het niet moet doen omdat het slecht is. Want daarom doe je het in de eerste plaats niet.
Ik denk dus dat je beter kan kijken of je ex ergens mee zit en daar gewoon een beetje proberen over te praten. Denk dat zij daar het meeste aan heeft, Snap?

[Shortiej]

Er wordt vaak gezegd dat het is om zelfmoord ofzo. Maar dat is helemaal het geval niet. Op het moment denk je dat iets verschrikkelijk fout hebt gedaan en daar moet je voor boeten. En dat doe ik op deze manier...

[Xonzo]

kever schreef op 21-12-2004 @ 01:52 :
zeg gewoon: MAPANGPANG IK DJOEK JE VERROT ALS JE NOG 1 KEER MET NIFFA JEZELF DJOEKT

NTL

pff

[deringmeester]

Shortiej schreef op 21-12-2004 @ 12:55 :
Er wordt vaak gezegd dat het is om zelfmoord ofzo. Maar dat is helemaal het geval niet. Op het moment denk je dat iets verschrikkelijk fout hebt gedaan en daar moet je voor boeten. En dat doe ik op deze manier...

ik voelde me veranwoordelijk voor de dood van goede vriend van me. En moest daar voor mezelf idd zo voor boeten.

[ILUsion]

Shortiej schreef op 21-12-2004 @ 12:55 :
Er wordt vaak gezegd dat het is om zelfmoord ofzo. Maar dat is helemaal het geval niet. Op het moment denk je dat iets verschrikkelijk fout hebt gedaan en daar moet je voor boeten. En dat doe ik op deze manier...

Mja, misschien is het dat wel; maar bij mezelf heb ik eerder een soort dwang om pijn te voelen, dat heb ik al jaren, maar tis pas 6 maand geleden dat ik voor het eerst gesneden heb. Ik heb niet echt het gevoel dat ik moet boeten, het is echt anders. Soms wil ik zo graag gewoon alles kunnen vergeten, ergens in een hoekje gaan zitten en niet meer moeten denken, niet meer moeten zijn. Mja, de laatste tijd heb ik dat niet zo vaak meer, dus zal wel goed zijn zeker?

Offtopic: @ kever: jij bent zielig gewoonweg, voor dat soort reacties best onzin, ook al zullen ze daar niet echt blij zijn met zo'n debiel gedoe ]

[deringmeester]

niet meer nadenken. dat is het. dingen vergeten. wat is dat lekker.....

off: idd, kever=ziek