Nja, gaat het over Europa, of over de chirurgie, want als het puur Europa is, dan kun je alles tot aan de renaissance net zo goed overslaan. Het denken in die tijd was nog hopeloos gebaseerd op religie. De oude Grieken waren de eersten die empirie toepasten op ziekte, en daarmee de basis legden voor de geneeskunst, maar hun conclusies waren dermate slecht dat je het geen medische wetenschap kunt noemen.
De Romeinen wisten vrij veel over chirurgie in de zin van snijden in mensen omdat ze veel oorlogen voerden en ook mensen ontleden geen probleem was, maar ze wisten verder niet zo bar veel. Je zou Soranus en Galenus moeten noemen bijvoorbeeld.
Toen Europa in puin lag na Romeinse tijden en daar alle vooruitgang verloren was gegaan hebben hier en daar wat Arabieren of Turken zoals degene die jij noemde hun moment gehad. De kerk verbood bijvoorbeeld het bestuderen van anatomie en het doen van sectie op een lichaam, dus feitelijk kon er geen onderzoek verricht worden. De Islam op zijn beurt legde de medische wetenschap buiten Europa lam omdat je geen afbeeldingen van mensen mag maken.
Maar voor echte medische wetenschap moet je toch echt later zijn, meestal ver in de Renaissance. Toen bestond er ook nog een verschil tussen geneeskunde en heelkunde, dat wij nu heel raar zouden vinden. Maar cruciaal was het wel, want geneeskunde was een academische studie, en heelkunde werd overgebracht via het middeleeuwse gilde-systeem, waarbij je dus feitelijk als leek ging leren van een 'arts' en via hem arts werd.
Later pas kwamen er echte opleidingen, die een einde maakte aan de kaper annex chirurg (oftewel chirurgijn) van de heelkunde en het gildesysteem. Pas toen de universiteiten van de Renaissance medische opleidingen schiepen kwam er een echte medische wetenschap.
__________________
"Republicans understand the importance of bondage between a mother and child." - Dan Quayle
|