[Angst] voor mensen die zichzelf wat aandoen

[YYY]

Beste mensen,

Ik heb al een hele tijd een probleem. Soms dan komt het naar boven, maar er zijn ook hele periodes dat ik er niet aan denk.
Ik heb een sporadische fobie voor snijwonden op armen, waarvan ik niet weet waar ze vandaan komen. De gedachtegang hierachter is mijn angst dat die persoon automutileert.
Nu worden we allemaal bang als een vriendin/vriend zich zou snijden, maar mijn angsten zijn soms nergens op gebaseerd.
Ik heb dit alleen bij meisjes die een onzekere houding hebben. Bij jongens of nuchtere meisjes heb ik vaak de gedachte: ach, dat zal het wel niet zijn.
Ook als meisjes lange mouwen dragen, waarbij ik niet weet wat eronder schuilt, kan het zweet me uitbreken.
Ik voel me niet fijn als ik bij zo’n persoon in kwestie in de buurt ben, ga erg op de arm letten.
Laatst op een festival zag ik bij een meisje twee strepen/snijplekken op de onderarm, terwijl ik een paar weken ervoor meende er maar één te hebben gezien. Mijn gemoedstoestand werd gelijk kut en het gaat zelfs zo ver dat ik als ik haar vriendje op school zie, al geen fijn gevoel krijg! Terwijl ik niet eens weet of die plekken wel door automutilatie komen!

Ook bij een vriend die vroeger anorexia had heb ik angsten. Als hij naar de WC gaat, zet ik een koptelefoon met muziek op, zodat ik niet kan horen of hij aan het overgeven is.
Dit slaat nergens op, omdat hij al 2 jaar niet meer is opgenomen en gewoon eet omdat hij ook normaal wil doorgroeien.

Ik word echt gek van dit soort angstgevoelens, doordat ze mijn dagelijks leven beïnvloeden en mijn sociale omgang. Weet ook niet precies waar dit vandaan komt.
Had wel anderhalf jaar terug contact met een meisje die zichzelf sneed. Zij vertelde mij in geuren en kleuren alles erover en het kwam tot een punt dat ik iedere middag met haar op MSN aan het praten was. Tegenwoordig heb ik het inzicht dat mensen die dat doen naar een psycholoog moeten, en niet naar mij. Als iemand er vandaag de dag tegen mij erover zou beginnen, zou ik het ook gelijk afkappen.

Het aller-allergekste is dat het meisje die mij wekenlang angst heeft bezorgd door haar automutilatieverhalen en suicidale gedachtes met mij te delen, op eenzelfde kamp als ik ging.
Ik wist dat ze was opgenomen vanwege anorexia en dat het nu goed met haar ging en ze zich bijna nooit meer snijdt. Voordat ze er was, zat ik me helemaal op te winden en voelde ik me kut.
Maar toen ik haar zag, was alles opeens compleet normaal. Geen seconde heb ik gepiekerd over de littekens die nog op haar armen zichtbaar waren. Zó gek! Dat het me toen opeens niets deed!

Mensen, geef mij raad. Ik snap niet dat dit probleem zich enerzijds plotseling voordoet, terwijl het nauwelijks ergens op gebaseerd is en ik me bij mensen weghoudt wat nergens op slaat; anderzijds dat als ik het gewoon weet en zie, het me niks doet!

Relativeren en nuchter proberen na te denken helpt niet, ik heb het geprobeerd.

Thanks for reading this.

En ik hoop dat iemand zich hierin herkend en/of tips voor mij heeft 

Groetjes, Y. (16)

P.s. Als iets niet duidelijk is, schroom niet om te vragen naar nadere toelichting

Accepteer dat als mensen problemen hebben, het hun problemen zijn, niet die van jou.

[Silvano08]

Hmm, dit herken ik eigenlijk niet.

LaReine schreef:

Accepteer dat als mensen problemen hebben, het hun problemen zijn, niet die van jou.

Dit inderdaad. Jij kan nou eenmaal niet alle problemen van iedereen op je nemen dus maak je er niet zo veel zorgen over. En bij het merendeel is er écht niks aan de hand en doen ze zichzelf geen pijn hoor. Dus probeer er wat minder op te letten en neem alleen de problemen van je vrienden/familie op je, anders trek je het zelf over een tijd niet meer.

Kikaa schreef:

... neem alleen de problemen van je vrienden/familie op je, anders trek je het zelf over een tijd niet meer.

Maar eigenlijk doet hij dat ook? Hij moet zich meer richten op zijn eigen problemen, niet op die van een ander, ook niet die van familie of vrienden.
Natuurlijk kan een ander problemen hebben en kan heus wel zijn hart bij hem luchten, maar mensen moeten hun eigen problemen kunnen oplossen, helemaal de problemen die beschreven zijn in de beginpost.

[banaan_is_lekke]

YYY schreef:

Laatst op een festival zag ik bij een meisje twee strepen/snijplekken op de onderarm, terwijl ik een paar weken ervoor meende er maar één te hebben gezien.

Het kan zijn dat die meisje huisdieren heeft ( kat, konijn, een dier met nagels ) en dat die gewoon af en toe krabt.. Het hoeft niet perse gelijk zelf gesneden te zijn

[Eend]

Laatst op een festival zag ik bij een meisje twee strepen/snijplekken op de onderarm, terwijl ik een paar weken ervoor meende er maar één te hebben gezien.

Binnen een paar weken zijn littekens nog niet wit hoor, dat duurt een paar maanden.