Advertentie | |
|
09-08-2012, 10:15 | |
Henk, maandagavond
De avond was gevallen toen Henk weer uit het bos kwam. Hij had honger, maar afgezien daarvan was hij in een opperbeste stemming. Zijn stemming zou nog beter zijn geweest als hij honing had gevonden, maar dat kwam nog wel. Alles op z'n tijd. Zijn gitaar stond nog altijd hoger op zijn prioriteitenlijstje dan het vinden van voedsel. Hij overwoog om naar Samuels huis te gaan om te kijken of die wat te eten voor hem had, maar net toen hij het huis gevonden had, zag hij iemand in een soort priestergewaad het huis binnengaan. Henk onderdrukte een rilling. Hij wilde dat hij zijn T-shirt weer aan kon trekken, maar dat lag nog in Samuels huis. Waarschijnlijk zou het nu wel droog zijn, maar daar had hij nu dus niets aan. Hij keek om zich heen. In een van de huizen vlakbij kon hij door het raam de vrouw onderscheiden die hij al eerder in het dorp had gezien. Het was de vrouw die hij ontweken had door het bos in te gaan. Hij hoopte maar dat hij de vrouw niet het gevoel had gegeven dat hij haar bewust niet wilde spreken, omdat hij haar te dik vond of iets dergelijks. Vrouwen konden zo enorm overgevoelig zijn over zulke dingen. Maar misschien kon hij het nu goedmaken door haar om hulp te vragen. Hij had wel eens gehoord dat vrouwen ervan hielden om voor mannen te zorgen. Zelf had hij daar nog nooit wat van gemerkt, maar misschien was deze vrouw anders. Normaler dan de vrouwen die hij tot nu toe was tegengekomen. Hij liep naar het huis toe en tikte op het raam. De vrouw keek geschrokken op van het boek dat ze aan het lezen was.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
11-08-2012, 15:08 | ||
Samuel
Dinsdag ochtend Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
13-08-2012, 09:41 | |
Henk, dinsdagochtend
Henk had in tijden niet zo lekker geslapen. Blijkbaar maakte het toch verschil of je binnen of buiten sliep. Julia was vriendelijker geweest dan hij ooit had kunnen vermoeden. Ze had hem voorzien van melk en koekjes. Omdat het al donker was geweest, had ze hem daarna uitgenodigd om te blijven slapen. Daarbij wees ze nadrukkelijk op de bank waar ze op zaten. Henk was echter niet van plan geweest om op de bank te gaan slapen. De grond beviel hem beter. Julia was nergens te bekennen. Op de tafel stond nog wat brood. Henk twijfelde, maar nam toen toch een boterham. Daarna verliet hij het huis, om zich te gaan wassen bij de waterbaan. Door het koude water kreeg hij toch weer behoefte aan een T-shirt, dus besloot hij om opnieuw te kijken of de kust veilig was bij Samuels huis. Hij had het liever koud dan dat hij dat priesterfiguur tegen het lijf zou lopen. Zeker omdat het op dit moment een ontbloot bovenlijf was. Toen hij Samuels huis gevonden had, was het echter niet de priester die hij zag, maar een enorme kerel. Naast hem stond Danny, die er nogal bangig uitzag. Tot zijn ongenoegen zag Henk dat de man nog groter was dan hijzelf. Zijn eerste ingeving was om de man een klap op zijn bek te geven, maar hij wist zich te beheersen. 'Hallo!' riep de man met een Duits accent. Hij klonk zo amicaal dat de aandrang om hem in elkaar te slaan wat verminderd werd. 'En wer ben jij dan?' 'Henk,' mompelde Henk. 'Franz Thomasson,' stelde de man zich voor. 'Wil jij mij ook helpen? We gaan hout kappen.' Henk knikte. Hij zou die man wel eens laten zien wie er hier de sterkste was.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
14-08-2012, 19:08 | |
Julia, dinsdagochten
Ze kijk neer op Henk. Niet figuurlijk uiteraard, maar letterlijk. Hij had om de een of andere rare reden besloten om op de grond te slapen, terwijl zij toch vrij duidelijk had gezegd dat er plek was op de bank. Het zou wel aan zijn cowboystyle liggen. Het had wel wat, besloot ze. Zelf zou natuurlijk nooit op de grond slapen, maar het zag er wel charmant en ruig uit. Julia had niet opgemerkt dat Henk al wakker was. Ze merkte het pas toen Henk opeens het brood pakte. Ze schrok wel wat, omdat ze had gedacht dat hij nog sliep. Julia trok zich terug naar haar slaapkamer en hoorde Henk vertrekken. Zou hij haar hebben gezien? Ze kon zich voorstellen dat het nogal beangstigend zou kunnen zijn om vroeg in de ochtend te worden aangestaard met fascinatie. Want ze was toch best gefascineerd door de nieuweling, omdat hij het idee bij haar wekte dat hij stoer probeerde te zijn, terwijl hij dat eigenlijk niet echt was. Het deed haar denken aan een van die romantische troepboeken die ze ooit had gelezen, zo eentje van het type 'wanna-be bestseller romans bedoeld voor de dagdromende huisvrouw'. Het type sprak haar niet zo aan, had ze achteraf besloten. Jammer, want het was voor haar beschikbaar geweest in overvloed. Elke supermarkt had wel een dozijn verschillende. Dat was natuurlijk voor haar komst naar de vallei. Ze had al in geen eeuwen meer zo'n boekje gezien, waarschijnlijk waren de andere bewoners ook geen fans. Julia besefte zich toen dat zij niet bezig was met een boek. Dat kon niet zomaar, vond ze. Ze haalde een boek uit de stapel, een Duitse die ze met Franz had geruild voor haar Franse roman. Hij was zeer enthousiast geweest, vooral toen zij hem vertelde over de romance met een Duitser waarin het hoofdpersonage terechtkwam. Met het Duitse boek in haar handen staarde ze uit het raam naar Henk. Ze keek alweer op hem neer. Hij was aan het praten met Franz, die naast die andere nieuwe stond, dat ene meisje van wie ze nooit de naam had gevraagd. Ze was te jong om vrienden met Julia te worden, volgens Julia tenminste. Volgens Julia was het meisje het perfecte voorbeeld van een rebelse tiener die denkt dat ze haar ouders niet nodig heeft en wegloopt uit protest. Ze had geluk gehad, dacht Julia, ze was terechtgekomen in de vallei, waar ze haar ouders inderdaad niet nodig had, maar anders, dacht Julia, als ze in een onbewoond gebied was beland, of als een dakloze in een of andere stad, dan had ze zeker spijt gehad. Julia betrapte haarzelf op het vormen van allerlei vooroordelen, terwijl ze had geleerd dat vooroordelen alleen maar nare gevolgen konden hebben, dat was het geval in zo'n beetje alle boeken tenminste. Ze moest maar eens een gesprekje met Samuels nieuwe huisgenoot beginnen. Waarschijnlijk zou dat de vooroordelen wel wegvagen. |
21-08-2012, 18:12 | ||
Citaat:
__________________
Altijd nuchter
|
Advertentie |
|
|
|