"Schade inhalen"

hhendrikxx schreef op 13-12-2005 @ 22:06 :
Inderdaad, ik weet niet wat er nog meer is gezegd...



Sorry, hoor, maar dat vind ik echt heel egoistisch geredeneerd. Ik bedoel, je ex is ook een mens. En ik vind medemenselijkheid een groot goed. Nogmaal, soms gaan relaties uit. En soms (vaak) komt daar verdriet bij kijken...
Maar ik hoop toch echt dat als ik een relatie beeindig en ik doe daarmee een meisje pijn, dat mijn ouders me daar ook (!) op wijzen.

Maar goed, ik weet niet hoe die jongen er onder is, ik weet niet wat die vader nog meer allemaal zei. Maar het kwam op mij allemaal niet zo verheffend over...

Ja, je erop wijzen is weer een ander verhaal. Alleen hoeft niet iedereen te leren dat je anderen kwetst. Ik zou er toch niet zomaar vanuit gaan dat dat meisje simpelweg dacht 'ah, fuck mijn vriend.. doedoei! En inhalen maar!'

Ik heb ook een tijd geleden in zo'n relatie gezeten waarover mijn ouders weinig rouwig waren dat dat uitging. Niet omdat ze die jongen niet mochten, maar omdat ze zagen dat de relatie mij benauwde en belemmerde. Ze hebben echter volledig hun mond gehouden daarover tot ik zelf tot die conclusie kwam.. En vervolgens hebben ze me ook niets bij hoeven brengen over anderen kunnen kwetsen, ik was heus wel wijs genoeg om dat te begrijpen. Ik heb dan ook nog vele gesprekken gehad met die ex en het is helemaal niet naar uitgegaan, als ik hem nu tegenkom hebben we hele blije gesprekken en is het supergezellig.

Ik bedoel alleen maar dat het me heel logisch lijkt dat een ouder voornamelijk heel blij is om zijn of haar eigen kind te zien opbloeien, in wat voor situatie dan ook. Mijn ouders vonden dat ook 'mooi he!' en daar ligt hun aandacht bij.. Aan de rest hoefden ze ook geen aandacht te besteden, dat deed ik namelijk zelf al..

Enz.

[nietzijweer]

Ik ben een hardcore inhaler.
Dat is niet om in te halen ofzo.
Maar net als iemand met dorst die eindelijk mag drinken.
Dan neem je niet één slokje.
Zo zie ik mijn vrijheid ook, in het begin geniet ik er meer en intenser van. Daarna ga ik er zorgvuldiger mee om en is het nieuwtje eraf..

[groovy]

hhendrikxx schreef op 13-12-2005 @ 00:37 :
Maar in hoeverre weet je dan dat een persoon de goede is? Je kan ze niet allemaal proberen....

Dat is zo, maar mijn ouders zijn voornamelijk 'bang' dat ik me teveel bind aan 1 persoon op deze leeftijd en daardoor niet meer om me heen kijk. Ze willen denk ik liever dat ik nu vrijgezel ben, me stort op mijn studie en daarna eens goed om me heen kijk wat er allemaal rond loopt, want volgens hen kan ik 'alles krijgen'

Ik denk dat ook het 'probleem' is in ons leven, je hebt nooit de zekerheid dat de persoon waar mee je bent de goede is, er kunnen altijd nog andere mensen rondlopen die misschien nog wel beter bij je passen...

Maarja mijn ouders willen voornamelijk dat ik me niet blind staar op 1 iemand, maar ook om me heen kijk, en zo denken zij dat ik dan wel vanzelf zie welke persoon de goede is..

[LOLA3000]

groovy schreef op 16-12-2005 @ 11:39 :
Dat is zo, maar mijn ouders zijn voornamelijk 'bang' dat ik me teveel bind aan 1 persoon op deze leeftijd en daardoor niet meer om me heen kijk. Ze willen denk ik liever dat ik nu vrijgezel ben, me stort op mijn studie en daarna eens goed om me heen kijk wat er allemaal rond loopt, want volgens hen kan ik 'alles krijgen'

Ik denk dat ook het 'probleem' is in ons leven, je hebt nooit de zekerheid dat de persoon waar mee je bent de goede is, er kunnen altijd nog andere mensen rondlopen die misschien nog wel beter bij je passen...

Maarja mijn ouders willen voornamelijk dat ik me niet blind staar op 1 iemand, maar ook om me heen kijk, en zo denken zij dat ik dan wel vanzelf zie welke persoon de goede is..

Hier ben ik het niet echt mee eens. Wat maakt het nou uit dat er toevallig iemand zou zijn die beter bij jou zou passen? Als je verliefd bent&gelukkig bent met iemand, wil je toch alleen die persoon? Als het gewoon goed voelt is het toch prima? Dan geloof je er denk ik ook in dat die persoon dé goede is. Stel jij hebt een hele leuke vriend en er komt iemand naar je toe en die zegt: dat is eigelijk niet de goede voor jou, maar een andere jongen wel...dan luister je daar toch niet naar? Ik vind dat niet het probleem in ons leven...Als het niet de goede is merk je dat vanzelf en dan gaat het uit.

[groovy]

LOLA3000 schreef op 16-12-2005 @ 17:11 :
Hier ben ik het niet echt mee eens. Wat maakt het nou uit dat er toevallig iemand zou zijn die beter bij jou zou passen? Als je verliefd bent&gelukkig bent met iemand, wil je toch alleen die persoon? Als het gewoon goed voelt is het toch prima? Dan geloof je er denk ik ook in dat die persoon dé goede is. Stel jij hebt een hele leuke vriend en er komt iemand naar je toe en die zegt: dat is eigelijk niet de goede voor jou, maar een andere jongen wel...dan luister je daar toch niet naar? Ik vind dat niet het probleem in ons leven...Als het niet de goede is merk je dat vanzelf en dan gaat het uit.

zoals je misschien al zag, had ik probleem daarom ook tussen aanhalingstekens staan, omdat ik er geen beter woord voor kan bedenken. Voor mij is het ook geen probleem. En ik heb het niet over hoe het voelt om met iemand te zijn, maar juist over dat hoe goed je je ook kan voelen, de kans is groot dat er op deze aardkloot nog genoeg mensen zijn die nog wel beter bij je passen en tuurlijk wil je dat niet horen op het moment dat je lekker gelukkig bent met je partner, maar toen ik dit opschreef was ik in een nuchterheids-bui en bedacht ik me dat ik momenten heb dat ik heel gelukkig kan zijn met mijn vriend, maar ook momenten waarop ik besef, dat, hoe gelukkig hij me ook kan maken, ik weet dat we op bepaalde gebieden best wel verschillen en ik bedenk me dan wel eens dat er andere jongens zijn die minder van mij zouden verschillen op dat gebied..the big question is dan, of ik mij dan ook daadwerkelijk gelukkiger zou voelen..

[Soullar]

juno schreef op 13-12-2005 @ 22:53 :
Jong zijn geeft je nog geen vrijbrief om mensen te kwetsen.

Natuurlijk moet je het hebben van een relatie ook met vallen en opstaan leren, zoals je alles moet leren door ervaring, maar ik zou dat geen spelen willen noemen.

Spelen klinkt alsof je mensen en hun gevoelens mag gebruiken.

Wanneer je jong bent zijn de consequenties minder groot wanneer je een relatie verbreekt. Je woont nog niet samen, je hebt nog geen kinderen en geen huis op jullie naam.

Er zijn normen en waarden die een vorm schetsen van je relatie, gecombineerd met ervairng kan je ervan maken wat je wil. En hoe meer ervaring, hoe sneller je doorhebt of wat je hebt ook waard is om voor samen te blijven. En om dat te kunnen moet je de nodige ervaring op doen. Want de kans is nou eenmaal zeer klein dat je samen blijft met je eerste liefde. En dat is misschien hard voor de meeste mensen die nog niet eerder liefde hebben gekend in de vorm van een relatie. Maar het blijft wel een feit.

[LOLA3000]

groovy schreef op 17-12-2005 @ 13:46 :
zoals je misschien al zag, had ik probleem daarom ook tussen aanhalingstekens staan, omdat ik er geen beter woord voor kan bedenken. Voor mij is het ook geen probleem. En ik heb het niet over hoe het voelt om met iemand te zijn, maar juist over dat hoe goed je je ook kan voelen, de kans is groot dat er op deze aardkloot nog genoeg mensen zijn die nog wel beter bij je passen en tuurlijk wil je dat niet horen op het moment dat je lekker gelukkig bent met je partner, maar toen ik dit opschreef was ik in een nuchterheids-bui en bedacht ik me dat ik momenten heb dat ik heel gelukkig kan zijn met mijn vriend, maar ook momenten waarop ik besef, dat, hoe gelukkig hij me ook kan maken, ik weet dat we op bepaalde gebieden best wel verschillen en ik bedenk me dan wel eens dat er andere jongens zijn die minder van mij zouden verschillen op dat gebied..the big question is dan, of ik mij dan ook daadwerkelijk gelukkiger zou voelen..

Okee, dan ben ik het wel met je eens Ik denk trouwens dat ik dat vooral een 'probleem' zou vinden als ik ouder was en bijvoorbeeld al getrouwd was. Stel dat het dan niet fantastisch meer was met je relatie. Maar je bent al getrouwd en denkt: ik blijf toch maar bij diegene. Terwijl er wel een kans is dat als je uit elkaar gaat dat je misschien iemand tegen komt met wie je wel echt gelukkig wordt. Maar het kan ook zo zijn dat dat niet gebeurt en dan denk je:was ik maar bij mijn man gebleven. Maar daar hoef ik me gelukkig nog niet druk over te maken.

Ik begin nu een beetje af te wijken van het onderwerp geloof ik...

[Spiteful]

Soullar schreef op 17-12-2005 @ 16:40 :
Wanneer je jong bent zijn de consequenties minder groot wanneer je een relatie verbreekt. Je woont nog niet samen, je hebt nog geen kinderen en geen huis op jullie naam.

Er zijn normen en waarden die een vorm schetsen van je relatie, gecombineerd met ervairng kan je ervan maken wat je wil. En hoe meer ervaring, hoe sneller je doorhebt of wat je hebt ook waard is om voor samen te blijven. En om dat te kunnen moet je de nodige ervaring op doen. Want de kans is nou eenmaal zeer klein dat je samen blijft met je eerste liefde. En dat is misschien hard voor de meeste mensen die nog niet eerder liefde hebben gekend in de vorm van een relatie. Maar het blijft wel een feit.

Dat wou ik dus ook zeggen. Alleen zou je daar niet te veel mogen aan denken tijdens je eerste liefdes

[Optima]

ik ben het met de topicstarter eens.

Op mijn 16e kreeg ik een relatie die duurde tot mijn 19e. Ikheb toen een leuke tijd gehad, en heb veel bijgeleerd, ook over volwassen worden.

Mijn ouders vinden dat ik NOOIT zo jong aan een vriend had moeten beginnen omdat ik me nog moest ontwikkelen. maar een vriendje helpt je juist bij je ontwikkeling . ik heb me zo los kunnen maken van mijn ouders, durfde meer te ondernemen, werd zelfstandiger, verantwoordelijker etc etc.

Als ik zoals mijn ouders wilde, GEEN relatie had gehad, dan had ik het dus NU op mijn 21ste moeten leren, terwijl ik studeer, en er VEEL MEER op het spel staat dan vroeger. En daarbij, iemand van 21 die kant nog wal weet van relaties, is emotioneel onderontwikkeld. Dan is de kans dat je ooit nog een gezonde relatie aan kunt gaan kleiner, omdat je het dus niet 'jong geleerd hebt'.

[Spiteful]

Optima schreef op 18-12-2005 @ 15:25 :
iemand van 21 die kant nog wal weet van relaties, is emotioneel onderontwikkeld. Dan is de kans dat je ooit nog een gezonde relatie aan kunt gaan kleiner, omdat je het dus niet 'jong geleerd hebt'.

Ja zeg, dank je. Ik snap wel wat je bedoelt en je hebt gelijk, maar op je 21ste heb je nog wel wat tijd, denk ik.
+ op je 21ste weet je al wel IETS van relaties, als je je ogen opengehouden hebt.

[Spiteful]

Hier wil ik dus wel eens een reactie op

[mara18]

De laatste twee jaar en half zijn de meest zalige jaren uit mijn leven geweest. Ik heb zeker niet het gevoel dat ik schade moet inhalen, integendeel, gedurende de jaren dat ik een relatie had, heb ik mijn schade ingehaald tov mijn leven daarvoor.
Mijn vriend heeft mij aan enorm veel mensen voorgesteld, hij heeft mij leren uitgaan, hij heeft mij leren bier drinken , en noem maar op. Het is dus eigenlijk dankzij mijn vriend dat mijn leven zich op deze manier ontwikkeld heeft.