[Column] Televisie

[McDuck]

Ik hoorde van de column-wedstrijd. Ik had deze nog liggen, maar die was ietsjes *ahum* te lang voor de richtlijnen. Dus vandaar dat ik hem zo maar post. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Neem deze column verder niet heel serieus, dit is voor mij meer een soort oefening geweest om wat te schrijven.

------------------------------------------------------


Het televisie-niveau van tegenwoordig is toch zo ontzettend laag. Een goed, leuk programma wordt steeds zeldzamer. Er is zo veel onzin te zien op televisie. We moeten kennelijk vermaakt worden ofzo. Daar lijkt het op. En we doen er zelf ook hard aan mee. Het maakt niet uit welk programma je kijkt, als je maar iets kijkt. Dan heb je weer wat om over te praten na het weekend.

Ik noem een paar voorbeelden. Expeditie Robinson. Twee groepen mensen zitten op een eiland en moeten allerlei rare opdrachten uitvoeren om aan eten te komen.
Big Brother, hetzelfde recept, maar dan zit een groep mensen niet op een eiland, maar in een huis.
Dan zit je weer te kijken naar een stelletje bobo’s in de bush, die ook opdrachten moeten uitvoeren om aan eten te komen.
Het zijn gewoon eigenlijk drie precies dezelfde programma’s, alleen op een andere locatie.

Dan komen we bij een paar programma’s waarin mensen iets willen worden. Ik noem Idols. Driekwart van het programma worden er alleen maar mensen afgezeken. Hetzelfde met Popstars – The Rivals. Zolang er maar lekker veel mensen belachelijk worden gemaakt, kijkt iedereen het wel.
Ik noem Trumps Troonopvolger. Een paar mensen, die dom en arrogant zijn, proberen zakenman te worden.
Model Behavior. Een stelletje arrogante meisjes van 18 jaar die niks eten en nog dunner dan een papiertje zijn, proberen model te worden.
Dan kijk je weer naar mensen die mooi willen worden, door middel van het programma Extreme Makeover.
Dan kijk je weer naar mensen die ‘Veronica’s Lekkerste’ willen worden en keihard worden afgezeken door een stelletje vieze mannetjes die achter een bordje met ‘jury’ zitten.
Het recept is gewoon overal hetzelfde: Gooi een hoopje zielige mensen bij elkaar, geef ze een idiote opdracht, pleur er wat camera’s bij, plak er een titel boven, en je hebt je programma. De kijkcijfers zullen binnenstromen. Zolang er maar flink wat mensen belachelijk worden gemaakt, kán het gewoon niet mis gaan.

Maar dat is nog niet alles. Tegenwoordig moet iedereen die maar een beetje bekend is, een eigen programma hebben. Ik noem Frans Bauer, René Froger, Gerard Joling, en Patty Brard (of schrijf je dat met een –t? Ah, ik wíl het ook niet eens weten). Want ja, je zal maar toch even een tijdje geen aandacht krijgen. Maak gewoon meteen je eigen programma maar. Doe wat camera’s in je huis, en klaar ben je. Het geld stroomt binnen. Hoe ranzig, vies, dom en belachelijk je jezelf maakt, maakt allemaal niet uit. Alles voor de kijkcijfers.
En daar kijken wij dus met z’n allen naar.

Dan ben ik nu bij de categorie ‘triest’. Om te beginnen: Het aller ergste, belspelletjes. Hoe kan je het in je hoofd halen dat te kijken? De presentatoren/presentatrices zijn vaak nog dommer dan het achtereind van een varken. En het kost je alleen maar geld als je ‘de goede oplossing’ denkt te weten. Maar je wint toch nooit wat.
Elke dag zet ik de televisie aan, en altijd zie ik datzelfde chagrijnige smoel op Yorin. Echt altijd hetzelfde mens. ‘5000, - Euro! Bel nu 0900-00123! Gegarandeerd 5000, - Euro als jij weet wat hier staat. Wat hoor ik nu? (heel spontaan) De jury doet er 500, - Euro bovenop! 5500,- Euro! Kom op mensen, bellen! 0900-00123! 5500, - Euro, dat is ruim 50.000 Gulden!’(ik zei dat ze dom waren)
Je wordt er echt gek van.

Dan de soaps. De een nog ingewikkelder dan de andere.
Truus is de moeder van Piet, maar ook de zus van Piet en Piet heeft een kind van Truus die met Henk gezoend heeft en Piet mag dat niet weten dus chanteert Willem Truus.
Ondertussen is Truus zwanger van Jan, maar Jan had al een relatie met de dochter van Piet. En dan opeens blijkt de dochter van Piet eigenlijk de dochter van Kees te zijn, maar Kees wil geen dochter, dus gaat Willem Bert bedreigen om erachter te komen waarom Truus niet in de gaten heeft dat ze in de gaten wordt gehouden door Henk, die jaloers is.
Hoe interessant.
Nog een triest voorbeeld, The Bachelor. Een eeuwige vrijgezel, die probeert een leuke vriendin te vinden uit 25 mooie/leuke vrouwen. Hij zoent met iedereen, gaat met iedereen naar bed, en nog kan hij niet op z’n minst voor één maand een goede relatie opbouwen met één van de 25. Dat vind ik redelijk triest. 25 Vrouwen… daar zit toch altijd wel íemand tussen waarmee je wat wil? Of niet?

Nog meer? Bijvoorbeeld mensen die nooit iets uitvoeren en waarvan het huis een ongelofelijke ranzige troep is. Waar er twee vrouwen dat hele huis schoon komen maken. Ik snap niet wat er leuk aan is om zo’n programma te kijken.
Nog een voorbeeld. Alle programma’s over het verkeer en/of politie. Eerst had je gewoon alleen Blik op de Weg. Dat was gewoon een goed programma. Toen dacht iedereen: ‘Dat kan ik ook!’
Dus toen had je opeens een overschot aan verkeers-programma’s. De Politie op je Hielen, Blij dat ik Rij!?, Een Gevaar op de Weg, Wegmisbruikers, Bij de Politie. En dan kan ik nog wel even door gaan.


‘Is er dan helemaal niks op tv?!’
Ten einde raad begin je dan maar te zappen. ZAP. Iemand die een huis wil kopen. ZAP. Een belspelletje. ZAP! Mensen die zo snel mogelijk van A naar B moeten liften. ZAP. Dr. Phil. ‘Weg!’, denk je. ZAP. GTST. ZAP. Oprah Winfrey Show. ZAP ZAP ZAP! Belspelletje.
Je staat net op het punt in tranen uit te barsten, totdat je opeens een leuk liedje hoort. MTV. ‘Hehe, eindelijk iets leuks.’
Echter, na één minuut blijkt het liedje afgelopen te zijn en staat je een reclame-blok van minstens 20 minuten te wachten.
‘Nu is het genoeg!’
Je slaat je glas frisdrank tegen de grond en geeft je hond, die al de hele avond trouw aan je voeten ligt, een schop. Kreunend en piepend verdwijnt het beestje onder de tafel. Daarna storm je de trap op. Je besluit je de rest van de avond bezig te houden met het schrijven van een column over hoe dom televisie toch eigenlijk is. Maar nog voor je begint, bedenk je dat het helemaal niks uitmaakt wat je opschrijft. Het zal niks veranderen. Mensen zullen het lezen en zullen denken: ‘Daar heb je d’r weer één die denkt dat hij alles beter weet en het leuk vind om mensen en dingen af te zeiken.’
Je ziet in dat het zinloos is, net als zoveel dingen in deze gekke wereld. Je legt je pen neer, gooit je papier in de prullenbak en je gaat in bed liggen.
Vol schaamte over je dwaze ideeën doe je je ogen dicht en val je in een diepe slaap.

[Flosdraad]

Het is een cliche onderwerp en enigzins een cliche uitwerking maar ik vond het bijzonder leuk om te lezen. Aardig geslaagd als je het mij zou vragen.

[Daaaan]

Opzich best aardig geschreven. Je wisselt lange en korte zinnen goed af. Over het algemeen is het echt te lang. Het afkraken van elk soort tv wordt saai. Je gebruikt een 'je' perspectief. Wanneer je de ik-vorm gebruikt wordt het een stuk aantrekkelijker.
Verder zo ik in je column woorden en uitspraken als: 'ofzo' 'zo dom als een achtereind van een varken' weglaten. Met name de laatste uitstpraak is cliche.

Verder kan ik als tip geven om iets spannender te schrijven. Probeer wat verrassende dingen in je tekst te stoppen zodat je de lezen blijft prikkelen.