de tussentijd gedichtenbundel; mondeling literatuur

[lenneke89]

Halloo iedereen,

Ik heb morgen een mondeling voor Nederlands en hierbij moeten wij een gedicht voor lezen en daarna analyseren. Ik moet het gedicht Binnen van Anna Enquist uit hier gedichtenbundel 'de tussentijd' voorlezen en dus ook analyseren:

Binnen

Straathoek waar zij niet staat,
fietser die haar rug leent, ademloze
stilte van haar telefoon. Zij verschijnt
mij in het missen. Zoeklichten
richt ik op de buitenkant.

Geef op. Laat gaan.

Binnen hangt zij met heel haar gewicht
in mijn voeten, klauwen haar vingers
om mijn slokdarm. Strak
achter mijn wangen spant zij
een breiwerkje van ijzerdraad.

Anna Enquist
uit: De tussentijd,
De Arbeiderspers, 2004


Zelf vind ik het een moeilijk gedicht, zou iemand mij kunnen helpen? Ik moet weten wat er precies bedoelt wordt met alle beeldspraak in dit gedicht. Of er een metrum in zit? Of er alliteraties en assonanties in zitten. Iedereen die mij ook maar een klein beetje zou kunnen helpen, zal ik erg dankbaar zijn!!

Vooral de betekenis van het gedicht vind ik erg lastig.

Alvast bedankt!!

Groetjes Lenneke

Oojaa, voor diegene die de gedichtenbundel niet kennen, deze is geschreven naar aanleiding van de dood van de dochter van Anna Enquist, het gedicht gaat dus over die dochter.

[Vogelvrij]

Ha, ik heb vorig jaar een heel essay over een gedicht van Anna Enquist geschreven, was wel een ander gedicht, maar misschien kan ik je een beetje op weg helpen

Interessante assonantie/ acconsonantie/ alliteratiedingen:
straat/ staat (de aa's als assonantie, st als alliteratie, maar eigenlijk zijn de woorden natuurlijk bijna hetzelfde, één letter verschil)
zij/verschijnt/mij (ij's)
missen/ zoeklichten/ richt/ ik) i's)
laat/ gaan (weer die aa's)
Veel t's ook.

binnen/ gewicht (i's)
slokdarm/ strak (de a's, die op zich niet eens zo opvallend zijn, maar wel doordat bijna alle andere letters van strak in slokdarm terugkomen)
(slokdarm/) strak/ achter/ wangen/ spant
zij/ breiwerkje/ ijzerdraad (ij's)

Misschien vind je sommige dingen wat vergezocht, maar mijn docent was gek op dit soort dingen, dat heb ik een beetje overgenomen en de gedicht van Anna Enquist lenen zich er ook heel goed voor. In mijn gedicht zat toentertijd niet echt een metrum, denk dus in deze ook niet.

De eerste strofe is een en al beeldspraak over dat ze haar (haar dochter, maar aangezien dit niet letterlijk vermeld wordt, zou ik dit niet meenemen in de analyse) overal ziet, voelt, merkt, ook al is ze er niet. Dat de buitenwereld voor haar en al "haar" nog is. De laatste strofe is eigenlijk het omgekeerde qua beeldspraak, dan blijkt dat ze juist ook nog heel erg in haar aanwezig is. De herinnering, vastgezet in haar lichaam, zoiets.

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen Ik vind het echt een mooi gedicht trouwens.