Het-grote-lucht-je-hart-topic #159

Beetje blah-gevoel. De Efexor houdt mijn stemming redelijk, maar die kut-vermoeidheid en gebrek aan interesse blijft. Ik geloof dat ze me nog wel een tijdje willen houden op de depressie-dagbehandeling, dus dat is weer een opluchting, want ik wil niet naar de borderline-dagbehandeling en ik heb geen idee wat ik anders moet.

Ik mag muziek-therapie gaan doen op de dagbehandeling. Om mijn gevoelens te leren herkennen en erkennen en wat minder in mijn hoofd te zitten, en om mijzelf ook wat meer te laten zien aan anderen en zelf wat meer op de voorgrond te staan i.p.v. mij altijd achter anderen te verschuilen. Het lijkt me aan de ene kant best leuk, want we hebben een paar keer als groep muziek gedaan en daar heb ik me prima mee vermaakt, maar aan de andere kant vind ik het ook doodeng. Ik kan het of in een groep gaan doen (vol met mensen die ik niet ken, eng!) of individueel (eng! alle aandacht op mij!). Eigenlijk wil ik het in de groep gaan doen, maar ik weet ook dat ik dat wil omdat ik denk dat ik me dan gemakkelijker kan verstoppen, en dat is niet de bedoeling van therapie. Dus het moet maar individueel worden. Gelukkig ken ik de muziek-therapeut al wel, dat scheelt.

Vandaag ben ik met mijn vader naar mijn broer geweest. Mijn vader en broer zijn aan de auto gaan knutselen en ik heb de hele middag met mijn neefje gespeeld. Ik had hem al een paar weken niet gezien. Wat groeit zo'n kind snel! Hij heeft echt van die bolle wangetjes gekregen en kan al veel gerichter kijken.

Ja, vandaag was een leuke dag. Ik moet dit gevoel zien vast te houden.
Overigens kreeg ik net een mail van een huisgenootje. Ze zijn me nog niet vergeten en dat voelt goed. Helaas kan ik waarschijnlijk niet bij het sint/kerst feestje zijn, omdat ik potverdorie nog steeds nauwelijks vrijheden heb, maar ze denken aan me en willen zelfs langs komen. Deze contacten moet ik in ere houden en ik ga echt een feestje bouwen als ik over een tijdje weer naar huis mag.

[Takkie89]

Ja, ik moest veel harder werken dan gewoonlijk. Maar ja, het was het waard! En ja, oplopen is vet!

[Eend]

Ze vinden me ^(*%^$&*@&%*(# psychotisch

[darkfairy]

*knuffel voor eendje*

[Eend]

thnx

[darkfairy]

ik wou dat ik me even eens een keer goed kon voelen.

@Lentekriebel,
wat fijn dat het steeds beter gaat!!
En t is altijd fijn als je goed contact hebt met je huisgenoten.

[Bright Blue]

Ik wou dat ik hier kon neerzetten hoe goed het met me gaat, maar dat kan ik niet. Ik wou dat ik met iemand kon praten, en ik weet dat dat wel kan, maar ook dat kan ik niet. Ik wil met mijn beste vriendin praten, maar die zit in een theater productie en ze heeft vast tijd voor me, maar dan voel ik me schuldig. (En ik weet dat ze het niet erg vindt, maar er zit iets in me wat tegen me zegt dat ik het zelf op moet lossen. Hoe onmenselijk het ook is.)

vanmorgen was dr weer ongelofelijke ruzie thuis, tussen mn broertje en mn ouders.
ben ik ff blij dat Joyce gister is geweest.
ze had n afsprakenlijst en beloningssysteem ding bedacht dat we vortaan 'smorgens voor school gebruiken zodat mn broertje zn mond en handen voorlopig thuis houd

[Kwabje]

Ik ben moe. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben moe van al ruim 10 jaar tegen een depressie vechten zonder vooruitgang, ik ben moe van het feit dat ik, zodra er iets positiefs gebeurt in m'n leven, ik het óf zelf saboteer, of blijk niet aan te kunnen (lichamelijk danwel geestelijk). Ik ben moe van geldzorgen, van het niet vast kunnen houden van een baan. Van het feit dat ik aardig vastzit in een doodlopende situatie. Ik ben moe van jarenlang chronisch vermoeid zijn en daardoor goede dingen missen. Ik ben het zat dat iedereen die ik dichtbij laat komen me pijn doet, of ik hen. Ik ben het zat om te geven om mensen, dingen, omdat het altijd teleur lijkt te stellen. Ik ben het zat dat ik blijkbaar niet genoeg afstand kan nemen.
Het is zo vermoeiend dat alles een gevecht moet zijn, al helemaal omdat het lijkt alsof het bij voorbaat een hopeloze situatie is die ik sowieso verlies, dat het enkel een kwestie is van wanneer en niet óf.

(Post vanaf een undercover omdat ik privézooi apart wil houden van normale posts)

telkens als ik erover nadenk, begin ik steeds meer in te zien wat er nu eigenlijk is gebeurd,
en dat de dingen toch wel ernstiger zijn dan ik dacht,
vriendinnen zeggen ook wel ns dat ze het gek vinden dat ik alles nog aankan, maar als je daar weer over na gaat denken kom je tot de conclusie dat ik dus al sinds mn 7 de die problemen heb, en ik ben nu 14, ik heb dus eigenlijk de helft van mn leven al die problemen, al worden het er de laatste tijd wel meer, maar dan nog, dat wil dus zeggen dat k de helft van mn leven daar al midden in zit, en ik telkens maar niet toe wil geven dat t teveel wordt, maar mss komt het ook wel doordat je er aan gewend raakt, als je al zo lang gepest word, en je leven lang al thuis problemen hebt, dan weet je op den duur niet meer beter, en kan je het van je afzetten, hoe erg ik het ook vind.
eigenlijk is het gewoon diep triest, dat je overal maar aan ''gewend raakt'' en ''niet beter weet''.
maar ik wil gewoon niet inzien dat het niet langer zo kan.
en dat ik echt ongelukkig ben.
dan krijg ik weer aandacht van mensen die ik niet moet en daar zit ik dus ff niet op te wachten.

ook betwijfel ik of ik wel echt 2x de derde klas moet doen.....
ik weet dat mn droom dan wel meer kans heeft om uit te komen.
maar ik ben dat vmbo zo zat.

ik zou willen dat ik dat ene jongetje was, van nickelodeon met dat krijtje, dat alles kan tekenen wat ie wil, dan zou ik nu meteen n brug naar de andere kant tekenen........

en ik ben ongesteld, morgen en dinsdag zijn dag 3&4 meestal de zwaarste dagen, terwijl ik dan juist zo lang van huis ben
loop al 2 dagen met buikpijn rond......

[Heksjuh]

Missy1234567890 schreef:

@ Heksjuh: kun je hier op het forum je verhaal niet kwijt? Of ben je bang dat er bekenden meelezen? Fijn trouwens dat je weer warm water hebt, helemaal nu met die kou.

Ik ben niet echt bang dat er bekenden meelezen. Als bekenden van mij het eerlijk vinden om zo dingen over me te weten te komen, moeten ze dat lekker doen. Het is best een ingewikkeld verhaal en hoewel het meestal wel helpt om hier te posten (want dan ben je het ook even kwijt), is het toch anders dan als je het in het echt aan iemand vertelt. Ik mis nu iemand die me even vasthoudt en zegt dat het wel goed komt. Al is het mijn eigen schuld dat niemand dat doet, ik ben in het echt te gesloten want er zijn wel mensen die me willen helpen en willen luisteren, maar dan zeg ik dat alles goed gaat.
Maar ik ben nu een beetje ingestort dus ik denk dat ik binnenkort wel aan iemand ga aangeven dat het niet zo goed gaat. Het is gewoon even te veel maar ik kan niks laten vallen.

[Takkie89]

Ik heb het koud.

En pfff, heb het gewoon even niet meer. Zo druk, zoveeld dingen en mensen die iets moeten van mij. En ikzelf dan?

[Eend]

Ik leef nog steeds

Eend schreef:

Ik leef nog steeds

dit is niet je hart luchten

@Eend ben je jarig geweest??
Nog gefeliciteerd!!

OT: voel me moe, buikpijn en alles wat slecht is.
vandaag de zwaarste dag van jeweetwel en ik heb 7 lesuren.
ik vertrouw die wc's daar toch al voor geen meter

Repelsteel schreef:

dit is niet je hart luchten

Je mag hier toch alles posten? Tss.

OT: Gaar! En moe. En redelijk oke, eigenlijk.

[Nebel]

Mmm, weekje terug geweest in NL, was leuk om familie en vrienden weer te zien maar ook wel een beetje te vermoeiend voor me geweest. Ik moest ook naar het ziekenhuis en de griepprik halen, en daar word ik altijd een beetje ziek van. De onvriendelijke opmerkingen van mijn ' schoonfamilie' over mijn vermoeidheid zijn ook helemaal niet leuk. Het is niet alsof ik ervoor gekozen heb om chronisch ziek te zijn.... (En het is wél zo dat mijn vriend voor mij gekozen heeft ondanks mijn ziekte, en daar hebben zij toch helemaal niets mee te maken)

[Eend]

Net een PB gesprek gehad... Krijg weer rusttijden en moet de psychiater om raad gaan vragen voor iets wat in mijn ogen normaal is Ik ben uitgeput van het vechten en het verstoppen voor de dingen die ik zie. Constant maar achterom blijven kijken...gewoon zó eng

[Hawahaai]

Ik kan zo slecht tegen die stress en het niet-weten-waar-ik-aan-toe-ben. Ik ben dus niet bepaald in mijn element. En toen ging het vanmiddag ook nog sneeuwen en moest ik dus door de sneeuw naar ons tijdelijke huisje rijden. Dat bevalt me allerminst. En dan zeggen ze op het weerbericht dat het later deze week -10 gaat worden. Als het kacheltje in ons huisje dat maar aankan...
Ik zie echt overal beren op de weg. En misschien zijn ze er ook wel...

Ik weet dat alles heftig is,
en dat een ander het al lang opgegeven had,
maar toch lijk ik me steeds minder van dingen aan te trekken.
al denk ik wel weer steeds aan joyce, terwijl ik me voornam om dat naast me neer te leggen en me vast te klampen aan iets onschuldigs.
vandaag was dr n hoop gespot met autisten op school.
door leden van de bende, anders had ik ze alang mn wiskunde boek van dichterbij laten bekijken.
vanmorgen liep t thuis trouwens weer helemaal mis, mn broertje heeft me minstens 25 keer(en dan overdrijf ik echt neit) geslagen geschopt en spullen naar me gegooid, terwijl hij daar niet eens n rede voor had.
echt belachelijk.
morgen ga ik weer lekker met de bus, en daarna gaat tekenen eindelijk weer door, al zal ik Dennis enorm missen.
ik droomde dat t n grap van hem was, en dat ie gewoon niet kon ofzo, maar ik weet diep vanbinnen echt wel dat dat neit zo is.
ik wil dr gewoon nog niet aan toegeven.
Maar Wat zal ik hem toch missen.
Die vrolijke gezellige gast.
Ik ben nu al doodmoe.
ben benieuwd hoe het morgenavond dan wel niet moet zijn.
ik wil nog zo graag gaan tekenen, maar ik ga nu douchen, dan ff tv kijken en dan slapen, anders ben ik de komende dagen echt total loss.
morgen is ws de zwaarste dag van jeweetwel, tenminste dat is t meestal, vorige maand viel t ook wel mee, net nu valt dat op de dinsdag, das echt balen.
maarja, mn moeder zei dat k mss over n halfjaar ofzo maar aan de pil moest.
Weltrusten allemaal en knuffels voor wie het nodig heeft!!

[darkfairy]

vanochtend naar de dermatoloog geweest.
ik heb nou om beide onderbenen een zwachtel.
verder is het in me hoofd nog steeds heel druk.
en dat merk ik bij dagbehandeling ook als het daar te druk is.
wat dus ook zo was vandaag.
vanavond ben ik wezen sporten.
en toen ik al die slanke meiden zag.
toen kwamen al me gedachtes aan afvallen terug.
en dan ook vooral de slechte manieren.
terwijl ik die gedachtes een hele tijd niet heb gehad.
het was heel moeilijk om hun te zien.
en toen ik net thuis kwam belde me oma in paniek op.
ik wist niet wat ik erop moest zeggen.
ook me hoofd zit zo verschrikkelijk vol op dit moment.
en nou begint het pas echt door te dringen.
dat ik nog maar 4 weken werk heb.
en dat gevoel is echt klote.
want vorige week vrijdag zei nog iemand van de leiding en een collega.
dat ze me zullen missen en als ik dat hoor heb ik het er nog moeilijker mee.

[Takkie89]

Is het heel gek dat ik gewoon niet weet wat voor leerdoelen/dingen waar ik aan wil werken kan opschrijven. Veel lijkt zinloos, en hetgeen dat niet zinloos is, wil ik niet opschrijven. Waarom zou ik me blootgeven? Ik ken die mensen amper. En als ik wat verzin, wat heb ik daar nu aan

mn broertje had duidelijk iets nieuws verzonnen, hij had vannnacht van 4-6 ook ruzie

Het gaat niet meer goed, echt niet meer goed. Ik trek het niet meer. Ik slaap slecht en ik ga met de dag meer achteruit. Ik zit nu zo erg te huilen, met mijn broertje zit naar me te kijken van ''shit, wat kan ik nu weer doen''. Ik voel me zo lullig tegenover hem. En volgens mij moet hij ook een beetje huilen..
Ik weet niet meer wat ik met school moet doen. Ik kan dit jaar niet niks meer doen, ik zie nog niet dat het volgend jaar beter gaat. Dan zit ik weer met hetzelfde probleem. Ik denk dat ik dit jaar maar 2 of 3 vakken moet afronden, ik weet het ook niet meer. Misschien ga ik het dan redden. Ik moet nog veel toetsen inhalen, het liefste zou ik deze thuis maken want ze tellen toch niet mee voor mijn examen. Maar de school vindt dat niet goed, de achterstand van toetsen wordt dus steeds groter. Over 6 of 7 weken heb ik tentamens. Hoe ga ik dat in godsnaam doen? Het gaat gewoon niét meer.

Vanmiddag naar de huisarts en hopelijk krijgen we een verwijzing naar het ziekenhuis. Ik ben helemaal misselijk van de stress/pijn, zo kan het gewoon niet meer verder..

[Roosje]

Lieve Kikaa, ik heb geloof ik nog nooit iets tegen je gezegd maar ik lees wel steeds je posts en ik wil je even heel veel sterkte wensen. (}) Doe rustig aan en wees een beetje voorzichtig met jezelf! Als het niet gaat, dan gaat het niet, hoe kut het ook is om dat te accepteren. Ga je überhaupt nog naar school of doe je veel thuis? Ik heb Pfeiffer gehad (niet vergelijkbaar, natuurlijk) en toen heb ik de belangrijkste vakken thuis bijgewerkt, dat gaf me in elk geval het gevoel dat ik iets deed. Welk niveau doe je en in je hoeveelste jaar zit je? Ik hoop dat je je een beetje red en *hier* is een digitaal koekje

[Nebel]

Kikaa,

Ik snap je wanhoop maar al te goed. Ik denk dat iedereen het hier er overeens is dat jij een ontzettende doorzetter bent en iedereen heeft bewondering voor je. Zo is dat vast ook met je vrienden en je familie. Ik weet dat je daar op zich niets aan hebt maar misschien helpt het je, om je niet slecht te voelen als het even niet meer gaat. Misschien is het beter om even alles af te wachten in het ziekenhuis en even niet meer naar school gaan. Alleen gaan als het kan.

Toen ik in de 4de zat ben ik bijna niet naar school geweest. Ik heb geen reuma (als ik het goed onthouden heb had jij dat, anders sorry) en ik weet absoluut niet hoe dat is, maar ik weet wel hoe het is om chronisch ziek te zijn en niet meer je vakken te kunnen volgen omdat je te ziek bent. Ik weet ook dat het uiteindelijk allemaal goed gekomen is en dat ik op het moment dat ik er midden in zat ik niet het idee had dat ik ooit al mijn vakken ging halen. Ik had wel geluk dat ze op school erg meedenkend waren en er een speciaal rooster voor me gemaakt werd. Ik kreeg ook thuis veel les, en ik maakte soms ook wel proefwerken en examens mee, maar dan werd me van te voren verteld dat ze niet mee hoeften te tellen, omdat ik soms gewoon te ziek werd tijdens een examen. Ook nu op de universiteit heb ik een brief die ik op de dag van een tentamen nog kan afgeven als ik te ziek ben, en dan wordt er binnen 14 dagen een herkansing geregeld.
Ik hoop dat het beter met je gaat als je in het ziekenhuis geweest bent, en dat je dan wat meer vertrouwen kan krijgen dat het heus allemaal goed komt. Waarschijnlijk niet zo snel als je wilt - maar je komt er vast.

Heel veel sterkte ermee!


------

Ik heb vandaag de psych gemaild die bekend is voor haar werk bij jongvolwassenen die PTSS hebben gekregen na verblijf op de intensive care. Ik ben benieuwd...
Ik heb vandaag ook een slechte dag. Ik ben erg moe - eigenlijk veel te moe om op stage te zijn. Mijn buik had gisternacht weer besloten om moeilijk te gaan doen. Nu voel ik me een beetje high van de diclofenac en het is eigenlijk niet zo verantwoordelijk nu op het lab te staan. Tegelijkertijd word ik ook weer verdrietig omdat elke keer als dit gebeurd ik me afvraag of ik nu weer een beetje minder vruchtbaar word. Ik moet niet zo denken .

[Roosje]

@ Sassiefje: begrijp ik goed uit je posts dat je stage loopt in het buitenland? Supergaaf lijkt me dat, ik hoop dat je het er ondanks alles erg naar je zin hebt!

Ot: ja bluh. Nee, het gaat wel goed, met mij althans, maar niet zo met mijn beste vriendinnetje en ik kan er niks aan doen want Groningen is takkever weg.

[Nebel]

@Roosje: ja ik zit in Parijs tot juli! En daarna ben ik afgestudeerd (dat hopen we dan maar ). En het is geen straf om in Parijs te wonen.. zeker niet....

[Takkie89]

Ik weet wel dat het een kwetsbare groep is die mee gaat op de vakanties die ik begeleid. En ik heb heus wel is vaker in de nieuwsbrief een in memorian gezien, maar dat ik nu ook daadwerkelijk iemand ken, is zoo bizar. En vooral dat het naast 2 vakantiegangers ook een vrijwilliger is.

Sommige fouten blijven je achtervolgen. En dan vragen mensen zich af waarom ik niet uitga van het beste in mensen.

*knuffels voor iedereen die ze nodig heeft*

En Kikaa, ik vind het zo jammer voor je dat het nu zo slecht gaat. En pas goed op jezelf, he! Natuurlijk is het ontzettend vervelend voor je dat school op het moment niet gaat, ik snap heel goed dat je ermee worstelt (opgenomen op een gesloten afdeling, en waar maak ik me druk om: hoe ga ik dit met mijn studie regelen? ), maar soms moet je gewoon een pas op de plaats maken. En dan gaat het over een tijdje vast weer beter. Sterkte! (})

OT:
Weer een intensief dagje gehad. Ik kan me eigenlijk zo ontzettend boos maken over de incompetentie van (sommige) hulpverleners. Heb mijn eigen aanvaringen gehad, maar het is misschien nog pijnlijker om het bij mijn lieve groepsgenootje te zien gebeuren. Hoe komt iemand erbij om zulke idiote vragen te stellen, ontbreekt het haar aan elk empathisch vermogen? Hoe kan iemand in de psychiatrie werken maar zo slecht met mensen om gaan? Het geeft me zo'n dubbel gevoel over de dagbehandeling. Er werken zulke aardige, goede mensen, die echt helpen, maar tegelijkertijd lopen er zulke mensen elke vooruitgang dwars te bomen. Grrrr.

Het gaat met mij wel, denk ik. Efexor slaat nu op zich best goed aan, maar ik merk nu met 300 mg ook echt wel bijwerkingen en die vind ik helemaal niet fijn. Net mijn pols maar eens opgemeten, en in rust heb ik nu een hartslag van bijna honderd slagen per minuut. Voel mij ook continu nerveus, en ik kan er niet van slapen, dus moe-moe-moe. Ik ben het ook zat om continu in bed te liggen woelen. Als ik er over nadenk heb ik afgelopen nacht 10 uur in bed gelegen en daarvan maar 5 uur geslapen, in telkens kleine blokjes van 1 of 2 uur. Bah. Volgende week maar met de psych bespreken, misschien zou Seroquel erbij helpen. Of toch weer een lagere dosis, maar daar ben ik niet zo'n voorstander van, want deze nare gevoelens heb ik nog altijd liever dan zelf-destructie...

[darkfairy]

@sassiefje ik lees net dat jij ook diclofenac gebruikt.
merk jij er veel van?.
ik merk er meer van als ik het met 2 paracetamols pak.

ot.
me dag begon goed.
maar al snel sloeg me stemming weer om.
in angsten en gedachtes.
en ik heb heel veel pijn aan me benen en me enkels.
vanavond maar goed uitrusten.

[Eend]

Ze vinden me psychotisch Ik ben dat helemaal niet! Ik ben niet z gestoord als die lui van mijn vorige afdeling!

[darkfairy]

@eend *knuffel*.

[Missy1234567890]

Eend knuffel! Balen dat zij het anders zien dan jij! }

OT: vandaag weer een stagedagje gehad, ik heb uren doodsimpel werk moeten doen, mijn begeleidster ook, maar leuk was het niet. Ik vind er eigenlijk niks leuk meer aan, ga met tegenzin heen, hoop dat ik me niet teveel ga ergeren daar en dat de communicatie een beetje goed blijft, en kijk de tijd vooruit bij wijze van spreken. Maargoed, we houden vol, ik heb toch geen keus.

[Takkie89]

Echt mooie liedjes luisteren die je raken, nog een artikel af moeten schrijven en nog willen slapen vannacht... lekker bezig

Kikaa,
je bent echt n hele sterke meid, ieder ander zou alles al opgegeven hebben maar jij gaat gewoon door!!
Ik hoop echt voor je dat er snel een oplossing komt voor je probleem!!
En wat school betreft, kun je anders niet vragen of je idd in 2 jaar examen mag doen?
Dan kun je het nu wat rustiger aan doen en jezelf op andere dingen focussen

Echt heel erg bedankt voor alle lieve reacties. Dat doet me goed!

@ Intergelot: Wat fijn dat je een keer wakker bent geworden, zonder dat je verder wilde slapen. Ik begrijp dat dat erg fijn is!

@ Duckdog: Ze gaan nu alles op een rijtje zetten wat er voor me mogelijk is. Ik zit nog in 4 HAVO, dus ik kan dit jaar nog geen examens doen. Ik kan wel dit jaar mijn proefwerken maken en volgend jaar tentamens, of dit jaar een paar vakken afronden en volgend jaar de rest. Dat soort dingen zijn er mogelijk. Maar ik weet het niet, het liefste rond ik dit jaar gewoon af. Misschien is het mogelijk om over een aantal weken mijn tentamens te maken, en dan welke ik nog niet kan maken een paar weken later te maken. Ik maak het wel te zwaar voor me, ik weet het. Maar ik wil het liefste niet 2 jaar in 4 HAVO blijven zitten, dan doe ik liever mijn examens in 2 jaar zodat dat wat rustiger voor me is. En dan aan de andere kant weer, ik vind het ook niet fijn om mijn tentamens op een 6je te maken (als ik dat al ga halen). Ik weet dat ik veel beter kan, dus dan zou ik het weer zonde vinden. Ik moet er maar eens goed over nadenken. Nu komt ineens alles in 1x op me af, dus kan ik niet zomaar zeggen wat ik wil. Maar het liefste ga ik volgend jaar gewoon naar 5 HAVO.

Gisteren nog bijna de hele dag gehuild, echt vervelend. Bij de huisarts ging het wel goed. Ik ga eerst met mijn reumatoloog overleggen wat zij denkt van dat Sarcoïdose. Eerlijk gezegd denk ik dat ze het liefste heeft dat ik weg ga, want zij weet het allemaal niet meer. Na het ziekenhuis ga ik dan nog naar mijn huisarts om te overleggen wat er gaat gebeuren. Ik denk dat hij me doorverwijst naar een ander ziekenhuis (voor sarcoïdose) als er niks/weinig gaat gebeuren.
Vannacht eindelijk weer een beetje redelijk geslapen, wel met slaappillen maar dat maakt niet echt uit. Heb wel weer onwijs veel pijn en net met bed uit gaan kwam ik amper vooruit. Ik ben ook weer zo stijf 's ochtends dat bewegen sowieso niet gaat. Maargoed, het moet allemaal maar. Ik kom er wel doorheen. En zeker met mijn vrienden en ouders.

Ik heb nog een vraagje. Ik zou onwijs graag willen skeeleren. Ik weet uberhaupt niet of dit gaat(denk het eigenlijk niet, maar tóch wil ik het graag proberen. Al is het 5 minuutjes ofzo) en met sneeuw kan ik zeker niet skeeleren. Maar weten jullie of skeeleren onbelast of juist belast bewegen is? Ik moet onbelast bewegen namelijk.

Oh trouwens, ik gebruik 3x per dag diclofenac. Voelen jullie je echt zo slecht daarmee? Ik ben onwijs moe, maar ik leg de link tussen pijn/slecht slapen. Aangezien ik dit niet als een 'zwaar medicijn' zie heb ik nooit de link gelegd dat de vermoeidheid van de diclofenac komt. Ik heb inmiddels al veel, onwijs zware medicijnen gehad, vandaar.

[Vogelvrij]

Ik heb er geen verstand van hoor, maar skeeleren lijkt mij nu typisch iets wat belast bewegen is... Fijn dat je vannacht ietsje beter geslapen hebt kika..


OT: Ik moet morgen een presentatie houden en ik ben ziek, dus dat gaat leuk worden

[Nebel]

@ Kikaa en Darkfairy

Ik slik diclofenac (50) en het werkt een stuk beter dan paracetemol of naproxen of ibuprofen voor de pijn die ik heb (endometriose). Omdat ik altijd pijnaanvallen heb die een aantal weken duren en daarna gaat het weer eventjes goed slik ik dus altijd periodiek veel diclofenac. Van de lagere dosering (25) had ik niet zoveel last, alleen een beetje duizelig/moe. Dat ging na een paar dagen over. Met de hogere dosering ben ik wel echt vermoeider en ik had ook erg veel last van mijn maag. Ik heb er nu maagbeschermers bij en dat helpt erg goed. Als ik het een tijd niet geslikt heb moet ik weer een aantal dagen wennen zoals nu. Dan heb ik er wel een aantal dagen veel last van maar dat is een stuk beter dan de pijn die ik anders zou hebben. Na een paar dagen ben ik er opeens aan gewend en vind ik het een superfijne pijnstiller.

Heeft een van jullie tramadol? Want dat zou ik voor de nacht krijgen, maar ik heb het een keer gebruikt. Toen werd ik heel erg beroerd van (hele nacht overgeven en rare dromen als ik wel sliep). Ik weet niet of dat ook een kwestie van gewenning is.. Ik durf het nu niet zo goed meer te gebruiken, maar nu lig ik dus vaak wakker van de pijn.

Oh en Kikaa, de zwaarte van een medicijn zegt niet altijd iets over hoeveel last je ervan kan hebben.. Nu hebben zware medicijnen vaak wel meer bijwerkingen, dus is de kans dat je er last van hebt wel groter, maar diclofenac staat wel bekend om versuffendheid/moemaakerigheid, maar ook dat dat na gewenning van een aantal dagen over gaat. Ik heb over het algemeen een goede verdraagzaamheid van veel medicijnen (medicijnen die ik voor mijn hart moet slikken of na operaties) maar diclofenac merk ik wel effect van. Maar zo als ik al zei, ik merk ook duidelijk dat het over gaat.

[Nebel]

Vogelvrij schreef:

Ik heb er geen verstand van hoor, maar skeeleren lijkt mij nu typisch iets wat belast bewegen is... Fijn dat je vannacht ietsje beter geslapen hebt kika..

Skyleren en hardlopen zijn inderdaad vrij belastende sporten voor je gewrichten (althans mij word beide ontraden (hypermobiel)).

Is zwemmen in niet te koud water niets of heb je dat al geprobeerd?

[Nienna*]

@ kika: Zit je al in een academisch ziekenhuis? Zo nee, dan zou ik je dat zeker aanraden. Zij zien daar vaker "moeilijke" of zeldzame gevallen van ziektebeelden, dus ongetwijfeld dat ze daar meer weten. Heel veel sterkte in ieder geval. Ik herken je gevoel dat je geen zesjes wil halen als je weet dat je hoger kunt, maar probeer nu niet te hoge eisen aan jezelf te stellen. Helaas zit er nu niet meer in dan wat je nu doet. Je moet proberen stap voor stap doelen te stellen. Bijvoorbeeld: je stelt jezelf als doel dat je het proefwerk leert, niet dat je het dan ook nog haalt of er naartoe gaat. Klinkt heel vreemd, maar jij stelt jezelf 100 doelen tegelijk en hoewel dat normaal gesproken misschien wel zou kunnen, ben je nu beperkt in wat je kunt. Dat moet je voor nu even accepteren.

Sterkte in ieder geval, het lijkt me heel moeilijk.

@ Sassiefje; ik wil je niet bang maken maar gebruik tramadol astjeblieft niet vaak. Ik moest het ook 's nachts gebruiken, op een gegeven moment kon ik niet meer zonder. Je lichaam went aan dat spul en op een gegeven moment heeft je lichaam het nodig en is het heel moeilijk om eraf te komen. Ik ben er in de zomervakantie gelukkig van af gekomen. Het liefste gebruik ik het nooit meer.Toen ik geopereerd werd toen werd er ook gezegd dat ik het maar 1 week mocht nemen, wegens gevaar voor verslaving.

@ Nienna*; ik zit in een academisch ziekenhuis, LUMC. Waarschijnlijk ben ik (bijna) uitbehandeld bij deze kinderreumatoloog. Moet er volgende week naartoe, we zullen dan wel zien wat er gaat gebeuren.
En met die doelen dat snap ik wel, maar het is lastig. Ik wil het gewoon goed doen.

OT:

Ik denk trouwens ook dat skeeleren belast bewegen is. Maar ik zag van de week op een site dat het stond bij onbelast bewegen, ik vond het ook erg raar vandaar dat ik het hier even vroeg.

Ik voel me slecht, onwijs slecht. Net een toets wezen maken op school, ik weet niet eens wat ik opgeschreven heb. Ik heb uren eraan zitten leren, maar ik krijg de stof gewoon niet in me. Terwijl het niet eens moeilijk is allemaal. Heb weer zo erg gehuild, ik ben het zat. Mijn lichaam is op en wil niet meer verder, dat was tijdens de toets ook erg te merken.
Zo misschien nog slapen, dan voel ik me daarna waarschijnlijk weer wat beter.

Sassiefje schreef:

Skyleren en hardlopen zijn inderdaad vrij belastende sporten voor je gewrichten (althans mij word beide ontraden (hypermobiel)).

Is zwemmen in niet te koud water niets of heb je dat al geprobeerd?

Hmm oke. Ik ben ook hypermobiel naast de reuma. Zwemmen heb ik geprobeerd ja! Ik zwom eerst 1x per week in een revalidatiecentrum, met anderen jongeren die ook reuma hadden. Maar dat was te ver en er waren nog een aantal andere dingen waardoor ik nu niet meer ga. Nu ga ik wekelijks naar een zwembad in de buurt waar het water 33 graden is. Kouder is vervelend voor me omdat ik dan nog niet kan bewegen. Helaas heb ik na het zwemmen altijd onwijs veel pijn. Maar tijdens het zwemmen is het erg lekker. Vooral omdat je in dat warme water ontspant. En ik vind het sowieso fijn dat ik dan even kan bewegen, want ik heb vroeger heel veel gesport!

[Nebel]

Kikaa schreef:

Hmm oke. Ik ben ook hypermobiel naast de reuma. Zwemmen heb ik geprobeerd ja! Ik zwom eerst 1x per week in een revalidatiecentrum, met anderen jongeren die ook reuma hadden. Maar dat was te ver en er waren nog een aantal andere dingen waardoor ik nu niet meer ga. Nu ga ik wekelijks naar een zwembad in de buurt waar het water 33 graden is. Kouder is vervelend voor me omdat ik dan nog niet kan bewegen. Helaas heb ik na het zwemmen altijd onwijs veel pijn. Maar tijdens het zwemmen is het erg lekker. Vooral omdat je in dat warme water ontspant. En ik vind het sowieso fijn dat ik dan even kan bewegen, want ik heb vroeger heel veel gesport!

Over de tramadol: ik heb ook angst om dat middel te gebruiken, daarom doe ik het ook niet. Probleem is dat als ik nu naar mn arts bel met: " ik hou de pijn niet vol" dat ik dan doodleuk te horen krijg dat ik dan ook moet doen wat ze zeggen (tramadol nemen). Ik kan gewoon niet inslapen als ik pijn voel. Ik ben ook afhankelijk geweest van morfine na mijn laatste operatie (na een hartoperatie heb je een gebroken borstbeen en vaak wat gekneusde ribben) en ik weet dat tramadol een half-opiaat is daarom keek ik er al niet naar uit om het te gebruiken...
Over de pijnstilling: celebrex is een middel (qua zwaarheid vergelijkbaar met diclofenac) dat een vriendin van me met reuma heeft. Ik heb het zelf gehad ook gehad en het werkt erg goed tegen gewrichtspijn en heeft weinig bijwerkingen. Misschien dat je daar iets hebt?

Wat jammer dat zwemmen ook moeilijk is. Ik snap heel goed dat je wilt sporten. Ik vind het zelf ook fijn om te sporten en het maakt je hoofd leeg. Ik heb een tijdje toen alles goed ging atletiek gedaan, maar dat kan ook niet meer. Het is gewoon heel moeilijk te accepteren dat je dingen niet meer kan omdat je lichaam niet mee werkt. Verlicht het je pijn om thuis in een warm bad te gaan? Of heb je dan zoveel pijn als je eruit komt omdat je afkoelt?

Zo ben ik nu bijna afgestudeerd maar het beroep dat ik altijd wou kan ik lichamelijk niet aan. Als ik dat had geweten voordat ik ging studeren had ik wel kunstgeschiedenis (dat was de niet-beta studie die ik leuk vond) gedaan. Maarja. Liever-koekjes worden niet gebakken...

[Eend]

Thanks iedereen!

Tussen 3 en 5 krijg ik de psychiater te spreken. Ik vind het eng, maar het moest van de verpleging

He Eendje, hopelijk heb je een goed gesprek met de psychiater gehad en zijn jullie het eens geworden! *hugs*

OT:
Ik heb vandaag eigenlijk een heel goede dag gehad. Voor mijn doen heel veel gezegd tijdens therapie, en het doet mij ook wel goed dat anderen opmerken dat ik minder gesloten ben. Ik merk wel dat er nog veel onverwerkt verdriet en misschien ook wel boosheid in mij zit, dat ik nog veel op een rijtje moet zetten, maar ik heb er meer vertrouwen in dat ik daar op de dagbehandeling wel een eindje mee vooruit kan komen. En ik heb me ook gerealiseerd dat ik eigenlijk ook bang ben om mij wat beter te voelen -- bang dat ik straks net zo hard weer op mijn bek ga, bang dat mijn hulpverleners dan weer minder oplettend en zorgend worden (het stemmetje in mijn hoofd zegt: dat ze me dan weer in de steek laten), bang ook dat men dan weer gaat verwachten dat ik van alles doe en alles voor elkaar heb en alles wel uitgevogeld heb, terwijl ik nog lang zo ver niet ben.

[Hawahaai]

Mijn surprise is af en ik heb gewerkt vandaag. Maar deze week voelt wel erg onrealistisch. Die kou is erg heftig; mijn auto werd niet eens volledig warm op weg naar het werk. En waar we in ons 'vorige' huis vaak een vochtprobleem hadden, is het in ons tijdelijke huisje precies andersom: de luchtvochtigheid blijft maar afnemen...