Ik kan het echt niet meer!

[Eenzaamheid]

Een tijdje terug heb ik een bericht gepost over dat ik enorme haat gevoelens heb tegenover mijn zusje en mijn moeder door alle dingen die zij mij hebben aangedaan!
En dat mijn zusje echt erge dingen over mijn vader kan zeggen.
Nou is het weer zover. En ik kan het niet in me houden. Iedere keer als er wat gebeurd dan zet ze echt gemene dingen over hem in haar naam. Ik kan dat echt niet mijn mond dicht houden. Het komt zo hard aan om iedere keer die dingen te lezen. En dan zeg ik er wat van en dan begint ze ook nog eens tegen mij met al die dingen. Wat moet ik doen. Ik zie wel in dat ik maar zal moeten accepteren dat zij zo over mijn vader denkt,, maar is het nou zo dat zij dan maar geen rekening moet houden met mijn gevoelens als ik dit soort dingen lees? En hoe ga ik het haar duidelijk maken?
Ik wordt er zo moe van, ik kan niet eens meer normaal naar haar kijken als ik haar zie. Er gaat gewoon een stroom van haat door me heen.
Ook bij mijn moeder lukt het me echt niet meer om begrip op te brengen. Ik heb sinds een paar dagen aan ieder oor een oorontsteking en ik belde mijn moeder op om te vragen hoe het met haar ging en vertelde ook dat ik dus last van mijn oren heb. En het enige wat ze kan zeggen is ow ja ik voel me ook helemaal niet lekker heb zo veel last van mijn keel en mijn hoofd. Dus nu vroeg ik haar vanavond of ze op de koffie kwam vanavond, maar ik kreeg een sms dat ze lekker warm onder een deken op de bank zat en dat ze geen zin meer had. Vervolgens belt ze me op dat ik wel naar haar toe kan komen... Ik wordt er zo moe van dat alles maar vanuit mij moet komen.... En waar ik helemaal van kan balen is dat mijn vader die ik nog maar 2 jaar ken iedere dag vanuit portugal belt om te vragen hoe het met me gaat en mijn schoonouders ook bijna iedere dag vragen hoe het met me gaat....
Ben ik nou zo egoistist om dit te denken of om op deze manier te handelen? Ligt het nou echt aan mij?

Heb je je zusje wel eens gevraag of ze rekening wil houden met jouw gevoelens? (Dus niet iets zeggen over wat zij zegt of wat dan ook, maar gewoon vragen of ze dat wil doen. En er bij vertellen waarom. Geen verwijten, gewoon bij haar neerleggen hoe jij het ziet en waarom.)

Als het met name betrekking heeft op 'dingen in haar naam' (ik neem aan op msn?): block haar dan als ze niet naar je wil luisteren. Dan mis je iig die ergernis. En als ze je vraagt waarom je haar geblockt hebt, dan kun je haar dat zeggen.

Klein tipje: probeer niet alles negatief te verdraaien. Sommige dingen die in eerste instantie misschien negatief lijken zou je ook van de andere kant kunnen bekijken. Dat je moeder je belt om te vragen of je bij haar langs komt kan van haar kant een stap in jouw richting zijn: ze wil je kennelijk toch wel zien en de vraag of jij dan naar haar komt komt toch vanuit haar, dat lijkt me toch iets positiefs.

Niet iedereen kan en wil iedere dag bellen om te vragen hoe het met je gaat. Dat zul je moeten accepteren. Mijn ouders bellen me ook niet iedere dag, soms spreken we elkaar dagen/weken achter elkaar niet. We hebben nu eenmaal allemaal ons eigen leven. Je kunt niet van iemand eisen precies te doen wat jij graag zou willen. Je kunt wel proberen een middenweg tussen wat jullie beiden willen te vinden. Als zij nooit bereid zijn een stapje in jouw richting te doen, dan zul je zelf moeten beslissen wat je daar mee wilt. In het uiterste geval kun je het contact verbreken, maar dat zou ik niet zo snel doen. Blijven proberen met elkaar te praten en eventueel gewoon maar accepteren dat het niet is zoals jij graag zou willen zou ik dan eerder doen.

En natuurlijk is het irritant.

blokkeer je zusje op msn, heb je iig van die teksten geen last meer.

als je ma je zo op de wekker gaat, zou ik het maar eens van haar af laten hangen.
Dus geen initiatief meer tonen naar haar toe.