doorzetten

probleem:

Ik ben uitgenodigd voor een auditie voor een beroepsorkest in Hong Kong, en voor iemand als ik is dat echt een once in a life time change. Ik sta er goed voor, ik weet dat als ik echt alles erop in zet dat ik best kans maak om aangenomen te worden.

dat is nu 3 weken geleden, en toen ook maar meteen mijn ma verteld. Die flipte, ze had het al hondsmoeilijk dat ik 4 jaar geleden uit huis ging, toen ze hoorde dat ik was uirtgenodigd wilde ze het me verbieden. Ik moest maar wachten tot er in Nederland trompetplekken vrij komen. ( dan kan ik wachten tot ik zo oud ben als sinterklaas ). Ik zei dat hierom die hele studie toch begonnen was, maar voor rede vatbaar was ze niet.

Nu na drie weken reageert ze nog steeds niet op mijn belletjes, en ook voice mails beantwoord ze niet. Wegens freelance werk heb ik ook echt niet de kans om ff op en neer te gaan naar limburg.
Het is dat ik echt maar een hele kleine familie heb, en ik zit me nu af te vragfen of ik die hele auditie wel moet doorzetten, blijkbaar doe ik er alleen maar mensen verdriet mee, terwijl ik nog niet eens ben aangenomen.

Enerzijds ben ik boos op haar dat ze me deze kans niet gunt, het is echt mijn droom om als orkesttrompettist aan het werk te kunnen, anderzijds denk ik dat ik het maar beter op kan geven, om de vrede maar te bewaren. Kan iemand me het gedrag van mij en mijn ma verklaren, en me tips geven, want op deze manier kom ik er ook echt niet uit.

trumpetlover schreef op 15-06-2004 @ 19:49 :
probleem:

Ik ben uitgenodigd voor een auditie voor een beroepsorkest in Hong Kong, en voor iemand als ik is dat echt een once in a life time change. Ik sta er goed voor, ik weet dat als ik echt alles erop in zet dat ik best kans maak om aangenomen te worden.

dat is nu 3 weken geleden, en toen ook maar meteen mijn ma verteld. Die flipte, ze had het al hondsmoeilijk dat ik 4 jaar geleden uit huis ging, toen ze hoorde dat ik was uirtgenodigd wilde ze het me verbieden. Ik moest maar wachten tot er in Nederland trompetplekken vrij komen. ( dan kan ik wachten tot ik zo oud ben als sinterklaas ). Ik zei dat hierom die hele studie toch begonnen was, maar voor rede vatbaar was ze niet.

Nu na drie weken reageert ze nog steeds niet op mijn belletjes, en ook voice mails beantwoord ze niet. Wegens freelance werk heb ik ook echt niet de kans om ff op en neer te gaan naar limburg.
Het is dat ik echt maar een hele kleine familie heb, en ik zit me nu af te vragfen of ik die hele auditie wel moet doorzetten, blijkbaar doe ik er alleen maar mensen verdriet mee, terwijl ik nog niet eens ben aangenomen.

Enerzijds ben ik boos op haar dat ze me deze kans niet gunt, het is echt mijn droom om als orkesttrompettist aan het werk te kunnen, anderzijds denk ik dat ik het maar beter op kan geven, om de vrede maar te bewaren. Kan iemand me het gedrag van mij en mijn ma verklaren, en me tips geven, want op deze manier kom ik er ook echt niet uit.

ga in ieder geval die auditie doen, je kunt altijd nog afzeggen! tja, hong kong is natuurlijk heel ver weg enzo, maar in nederland heb je inderdaad niet veel kans aangezien er weer wordt bezuinigd en er weer orkesten moeten verdwijnen waarschijnlijk... maar misschien kun je ook es kijken in duitsland of belgie. voor een auditie hoef je niet gevraagd te worden!

[Bloedpropje]

Doe in ieder geval die auditie, dan staat er nog niets vast.
En verder, je moeder kan duidelijk niet echt goed ermee omgaan dat ze haar kind(eren) ooit eens los moet laten. Dat is een gebrek van haar en daar hoef jij niet je grote droom voor weg te gooien. Het is duidelijk dat ze om je geeft dus je zal er hierdoor echt niet kwijtraken.

Doe die auditie in ieder geval, en als het wat wordt raad ik je aan om er ook mee verder te gaan, je doet er jezelf een groot plezier mee.

heeft ze een zoon die iets heeft bereikt om trots op te zijn

Gespleten Geest schreef op 15-06-2004 @ 20:30 :


heeft ze een zoon die iets heeft bereikt om trots op te zijn

leg haar dat maar eens uit.......

[Luego]

Ik denk eigenlijk niet dat iemand je hier advies bij kan geven.
Het gaat om een keuze, tussen jezelf en je familie/anderen, die je echt zelf zal moeten maken.
Neem er de tijd voor, maak de juiste afwegingen en luister naar je gevoel.
Meer kan ik niet zeggen.

Luego_407 schreef op 16-06-2004 @ 00:32 :
Ik denk eigenlijk niet dat iemand je hier advies bij kan geven.
Het gaat om een keuze, tussen jezelf en je familie/anderen, die je echt zelf zal moeten maken.
Neem er de tijd voor, maak de juiste afwegingen en luister naar je gevoel.
Meer kan ik niet zeggen.

veel familie heb ik niet, en waarom gunt mijn ma me deze kans nu niet, al was het maar de auditie, een ferme sprong in de richting van een toekomst.
Ik weet zeker dat als ik niet ga, dat ik eeuwig spijt zal hebben, en als ik wel ga, kan ik evengoed stellen dat ik geen familie meer heb, wat is dat nu nog voor keuze???

[Bloedpropje]

Natuurlijk kan je niet evengoed stellen dat je geen familie meer hebt. Je moeder stelt zich zo irritant op omdat ze je niet kwijt wil, door dit toch te doen laat ze je echt niet vallen ofzo.

Gaan, dit is misschien de kans van je leven en heb je er de rest van je leven spijt van dat je niet gegaan bent. Met je moeder komt het vast wel weer in orde.

[Uziel]

Kijk, je moeder wil je kenlijk niet missen...

Daardoor krijgt zij veel emoties die haar overnemen. Daardoor denkt zij niet meer rationeel na, en spreken de emoties. Die creeeren voor haar een werkelijkheid die niet echt is. Die verergeren in haar ogen de situatie voor haar...

Proberen haar te kalmeren, en praat met haar erover. Gewoon schematisch en rustig. Waarom ze het erg vind en dat soort shit.

Als je eenmaal weg bent, komt het vast wel weer goed met haar.

Aangezien ze dan in die toekomst zit waar ze zo bang voor was. en dan valt het ineens wel mee...

Het is denk ik niet omdat je moeder je het niet gunt, maar omdat ze bang is. Een soort verlatingsangst zeg maar. Ze vindt het moeilijk om je los te laten, dat blijkt ook wel uit het feit dat ze het moeilijk vond dat je uit huis ging...

Als ik jou was zou ik even niet te veel moeite om haar nu te bereiken. Het komt vanzelf. Als ze niet antwoord op jouw telefoontjes dan is dat haar probleem, jij hebt de moeite gedaan en nu is het haar beurt. Ik vind dat trouwens best kinderachtig gedrag van haar maar wel te begrijpen, want het is natuurlijk heel wat.

Ik heb maar 1 tip voor je en dat is: laat je niet tegenhouden door anderen. Het is jouw keus of je wel of niet gaat. Ik merk uit je schrijven dat je graag wilt, maar dat de enige reden om het niet te doen is: omdat je andere mensen er pijn mee doet. Kies nou eens voor jezelf en grijp die kans!! Je bent tenslotte ook geen kind meer die zich iets laat verbieden door mamma...

En als ik die auditie win, en dus naar hong kong ga verhuizen, zou dat voor mij ook betekenen dat ik van te voren nog ff een begrafenis kan regelen, voor mijn ma wel te verstaan, want dat kreeg ik te horen van de buurvrouw die me net belde, dat het zo slecht gaat met mij moeder.

Godver, wat moet ik nu?? Ik wil dit graag, en waarom laat ze dergelijke kutdingen via de buurvrouw gaan??

Ik ga die auditie doen, maar tering als het mis gaat met mijn ma, dan zit ik er mooi mee

[Marcade]

Uiteindelijk is jouw leven, jouw leven en moet jij besluiten wat je met jouw leven doet. Als je moeder daar problemen mee heeft, dan zijn 't de problemen van je moeder.

Maarre .. wat wil jij in Hong Kong; t'is leuk dat je daar naar een beroepsorkest kan, maar Hong Kong is .. nogal .. anders dan Nederland. Er is best kans dat je je helemaal niet thuis gaat voelen in Hong Kong. Of ben je er al is geweest?

trumpetlover schreef op 16-06-2004 @ 12:23 :
En als ik die auditie win, en dus naar hong kong ga verhuizen, zou dat voor mij ook betekenen dat ik van te voren nog ff een begrafenis kan regelen, voor mijn ma wel te verstaan, want dat kreeg ik te horen van de buurvrouw die me net belde, dat het zo slecht gaat met mij moeder.

Godver, wat moet ik nu?? Ik wil dit graag, en waarom laat ze dergelijke kutdingen via de buurvrouw gaan??

Ik ga die auditie doen, maar tering als het mis gaat met mijn ma, dan zit ik er mooi mee

= chantage...

Zeg voortaan tegen die buurvrouw dat je dit soort dingen liever van je moeder zelf hoort. En tegen je moeder ook trouwens.

trumpetlover schreef op 16-06-2004 @ 12:23 :
En als ik die auditie win, en dus naar hong kong ga verhuizen, zou dat voor mij ook betekenen dat ik van te voren nog ff een begrafenis kan regelen, voor mijn ma wel te verstaan, want dat kreeg ik te horen van de buurvrouw die me net belde, dat het zo slecht gaat met mij moeder.

Godver, wat moet ik nu?? Ik wil dit graag, en waarom laat ze dergelijke kutdingen via de buurvrouw gaan??

Ik ga die auditie doen, maar tering als het mis gaat met mijn ma, dan zit ik er mooi mee

Dat is echt gemene chantage

ben eruit, ik ga doorzetten, hoe dan ook.....
of ik het later voor mezelf kan verantwoorden blijft de vraag, ik weet wel dat ik het niet voor mezelf kan verantwoorden als ik de kans niet genomen heb.

Bedankt

[Marcade]

trumpetlover schreef op 19-06-2004 @ 00:16 :
ben eruit, ik ga doorzetten, hoe dan ook.....
of ik het later voor mezelf kan verantwoorden blijft de vraag, ik weet wel dat ik het niet voor mezelf kan verantwoorden als ik de kans niet genomen heb.

Bedankt

Maarre .. wat wil jij in Hong Kong; t'is leuk dat je daar naar een beroepsorkest kan, maar Hong Kong is .. nogal .. anders dan Nederland. Er is best kans dat je je helemaal niet thuis gaat voelen in Hong Kong. Of ben je er al is geweest?

Nogmaals .. ben je wel is in Hong Kong geweest? Ben je uberhaubt wel is die richting op geweest? Wat weet je van Hong Kong en die cultuur?

Het is leuk dat je daar een beroepsorkest in kan; maar ik zie jou nergens in dit topic echt de nadelen en hoe je daarmee om zal gaan, op noemen. Zorgen ze voor woonruimte? Het bedrag dat je verdient; misschien is dat genoeg om in nederland te wonen, maar hoe zit het in hong kong, met de prijzen ed? Hong Kong is een duur land.

Als ik je moeder was en je zou ondoordacht naar Hong Kong willen vertrekken, zou ik je ook desnoods chanteren om je hier te houden! Beter dat dan dat je ergens in een steeg in hong kong eindigt waar ik je niet kan bereiken.

Dus naast het feit dat je in Hong Kong een beroepsorkest in kan, waarom zou jij naar Hong Kong willen?!

trumpetlover schreef op 16-06-2004 @ 12:23 :
En als ik die auditie win, en dus naar hong kong ga verhuizen, zou dat voor mij ook betekenen dat ik van te voren nog ff een begrafenis kan regelen, voor mijn ma wel te verstaan, want dat kreeg ik te horen van de buurvrouw die me net belde, dat het zo slecht gaat met mij moeder.

Godver, wat moet ik nu?? Ik wil dit graag, en waarom laat ze dergelijke kutdingen via de buurvrouw gaan??

Ik ga die auditie doen, maar tering als het mis gaat met mijn ma, dan zit ik er mooi mee

Wat is er dan met je moeder, heeft ze echt iets ergs? Dan kun je beter niet gaan natuurlijk. Waar komt zo'n opmerking over de begrafenis nou vandaan?

Ze werd dus boos, toen je het vertelde en daarna reageerde ze niet meer op je. Wat ontzettend raar.. Want ze vindt het toch juist zo erg dat je weggaat, dan kan ze toch beter gewoon afscheid van je nemen en met je in contact blijven, als ze je dan zo mist en zo bezorgd is.
En raar dat ze die buurvrouw laat opbellen.
Ik denk dat je, voor je besluit, eens onverwachts langs moet gaan daar. Eens kijken hoe het nu met haar is. Anders krijg je later echt spijt.

[Lorelei]

trumpetlover schreef op 19-06-2004 @ 00:16 :
ben eruit, ik ga doorzetten, hoe dan ook.....
of ik het later voor mezelf kan verantwoorden blijft de vraag, ik weet wel dat ik het niet voor mezelf kan verantwoorden als ik de kans niet genomen heb.

Bedankt

Goed zo! Gewoon doen hoor. Gauloises had gelijk, je gaat de rest van je leven spijt hebben als je niet gaat. Je zei dat je moeder er problemen mee had toen je uit huis ging, maar blijkbaar is dat ook weer goed gekomen. Dit zal, ondanks dat het een grotere stap is omdat het verder weg is, ook wel goed komen zodra ze aan het idee gewend is. (en haar zoon begint te missen. Vergis je niet, dat gebeurt ook nog.)

Succes

[ILUsion]

Probeer je moeder echt duidelijk te maken dat je haar vaak zal bellen en dat je haar echt wel eens komt opzoeken en zeg haar dat het maar een auditie is. Zeg haar dat je die kans gekregen hebt, maar dat nog niets vastligt. Zeg haar ook dat je liever in Nederland auditie zou doen omdat je dan dichter bij haar bent, maar dat er gewoon geen plaatsen vrij komen/zijn.

Je bent een volwassen kerel, en als jij een droom hebt die je kunt naleven dan moet je dat ook zeker doen ! Je moeder moet jouw keuzes maar respecteren.

Marcade schreef op 22-06-2004 @ 09:46 :
Maarre .. wat wil jij in Hong Kong; t'is leuk dat je daar naar een beroepsorkest kan, maar Hong Kong is .. nogal .. anders dan Nederland. Er is best kans dat je je helemaal niet thuis gaat voelen in Hong Kong. Of ben je er al is geweest?

Nogmaals .. ben je wel is in Hong Kong geweest? Ben je uberhaubt wel is die richting op geweest? Wat weet je van Hong Kong en die cultuur?

Het is leuk dat je daar een beroepsorkest in kan; maar ik zie jou nergens in dit topic echt de nadelen en hoe je daarmee om zal gaan, op noemen. Zorgen ze voor woonruimte? Het bedrag dat je verdient; misschien is dat genoeg om in nederland te wonen, maar hoe zit het in hong kong, met de prijzen ed? Hong Kong is een duur land.

Als ik je moeder was en je zou ondoordacht naar Hong Kong willen vertrekken, zou ik je ook desnoods chanteren om je hier te houden! Beter dat dan dat je ergens in een steeg in hong kong eindigt waar ik je niet kan bereiken.

Dus naast het feit dat je in Hong Kong een beroepsorkest in kan, waarom zou jij naar Hong Kong willen?!

Kijk, als ik moet wachten op een baan in Nederland, heb ik een grijze baard, orkest trompettist worden is een droom van mij, die ik hier kan waarmaken, ok het is ver weg, maar als ik hiermee mijn droom kan waarmaken, waarom niet? Hong Kong valt op zich wel mee qua prijzigheid, en de betaling is ruimschoots voldoende om er een appartement te huren. In eerste instantyie regelt het orkest een tijdelijke woonruimte voor me, als ik na het proefjaar mag blijven neem ik dat over, of moet ik zelf zoeken naar permanentere woonruimte.

Over thuisvoelen, kan ik kort zijn: ik ben goed in staat om me aan te passen, jep, het zal wel wennen zijn, maar van een of ander boerengat naar Amsyterdam was ook een stap.
Het is gewoon iets wat ik vind dat ik moet doen, behalve dat het mijn droom is, op deze manier kom ik juist in aanmerking met andere ( orkest) culturen, waar ik heel veel van kan leren. Maar ja die orkest baan is wel het hoofddoel ja. Voor mensen met dezelfde droom als ik is Nederland te klein, er zijn te weinig orkesten. Nou zou ik ook naar Duitsland kunnen uitwijken, maar dat is een dermate andere speelstijl, die heb ik me nog niet eigen gemaakt, dat komt nog wel, maar daar heb ik nu geen tijd voor, en bovendien in Duitsland is het ook zo dat je als je kans wil maken op een baan daar, dat je er ook les gehad moet hebben, en Duitsland is veel beschermender naar hun eigen musici toe, buitenlanders daar hebben gemiddeld 50% minder kans om er aan het werk te komen. Dus momenteel is dit de enige optie. Ik zie de nadelen wel die jij noemt, maar ze wegen voor mij niet meer op tegen de voordelen. ( verwezelijking van een droom, ervaring opdoen, om later nog eens terug te keren als er wel banen vrij komen)

Alicia Silverstone schreef op 22-06-2004 @ 11:14 :
Wat is er dan met je moeder, heeft ze echt iets ergs? Dan kun je beter niet gaan natuurlijk. Waar komt zo'n opmerking over de begrafenis nou vandaan?

Ze werd dus boos, toen je het vertelde en daarna reageerde ze niet meer op je. Wat ontzettend raar.. Want ze vindt het toch juist zo erg dat je weggaat, dan kan ze toch beter gewoon afscheid van je nemen en met je in contact blijven, als ze je dan zo mist en zo bezorgd is.
En raar dat ze die buurvrouw laat opbellen.
Ik denk dat je, voor je besluit, eens onverwachts langs moet gaan daar. Eens kijken hoe het nu met haar is. Anders krijg je later echt spijt.

Tja weet je ik ben te koppig om me verder nog om mijn ma te bekommeren. Want als ik niet word aangenomen, zou zeker alles weer goed zijn, en daar heb ik dan geen zin meer in. Er is voor mij nu een grens gepasseerd, en die blijft verder dicht. Als mij ma me niet kan/wil steunen dan maar niet, dan maar egoistisch, na 23 jaar mag ik wel eens voor mezelf kiezen.


Anyway morgen om 15.30 moet ik, dus ik hoop van mezelf morgewn te kunnen zeggen dat ik mijn droom verwezenlijkt heb