Het verhaal van mij en mijn mama :'(

sterkte!!

[Fantôme]

Denyse schreef op 29-01-2004 @ 09:24:
In augustes had ik dat verhaal geschreven, het is nu Januari, over 2 weken is het weer 7 februari.
Die dag wil ik liever overslaan...

Ik mis haar nog steeds heel erg, mijn zusje begint te babbelen maar ze noemt iemand anders mama, dat doet pijn.
Ik doe een zware opleiding en als ik dan goede punten heb.. dan kan ik ze niet laten zien.
De kerst was verschrikkelijk, alhoewel ik weet dat ze wel gelachen heeft daarboven want we hadden kleine kerstboompjes bij haar graf gezet.
Ik kom er niet zo vaak, ik vind het verschrikkelijk moeilijk, voor mijn gevoel is ze niet daar maar hangt ze overal om ons heen.

Ik woon nog steeds bij mijn vader, hij is ondertussen wel vaker thuis en kookt ook, dat gaat wel beter nu. Hij zag in dat hij als vader nog meer verantwoordelijkheden had, dan ons alleen een thuis bieden.

Voor mijn gevoel heb ik het nog steeds niet verwerkt, dat zal nog een hele tijd duren. Zoals sommige van jullie weten heb ik een relatie met mijn buurjongen die ook zijn ouders is verloren.
Hij heeft dat zo op zijn manier verwerkt en vind het ook moeilijk om erover te praten. Toch helpt hij mij en ik hem, want soms hebben we het erover en vertellen we elkaar dingetjes over onze moeders.
Misschien zou ik er meer over moeten praten.. misschien had ik dat aanbod moeten aannemen om naar een psycholoog te gaan.
Maar ik denk dat het me wel gaat lukken op mijn manier
Ik mis haar verschrikkelijk en zal haar altijd bij me dragen, soms betrap ik me erop dat ik sommige gewoontes van haar heb overgenomen, stiekem vind ik dat wel leuk

({)(}) een jaar lijkt lang.. maar dat is het niet! vooral het eerste jaar lijkt me vreselijk, al die fasen, als die dingen voor het eerst zonder je moeder. een vriendin dr vader is vandaag 2 weken geleden overleden. ik denk dat zei het ook heel moeiljk gaat krijgen, met bijvoorbeeld, haar eerste verjaardag zonder haar vader, de eerste vakantie met de familie zonder haar vader, de eerste kerst zonder haar vader, de eerste oud en nieuw.
ik had je verhaal natuurlijk al een keer gelezen, maar las het nu nog eens, en zat wederom half te janken hiero, ook omdat ik alles van jou nu op E (die vriendin van mij) betrek.
ik wil je heel erg veel sterkte wensen, ook voor 7 februari, ik zal aan je denken (maar daar heb je ook niet bepaald wat aan)

knuffel!! take care, wendy

[Kleintjeyakult]

~~Fantôme~~ schreef op 01-02-2004 @ 22:09:
({)(}) een jaar lijkt lang.. maar dat is het niet! vooral het eerste jaar lijkt me vreselijk, al die fasen, als die dingen voor het eerst zonder je moeder. een vriendin dr vader is vandaag 2 weken geleden overleden. ik denk dat zei het ook heel moeiljk gaat krijgen, met bijvoorbeeld, haar eerste verjaardag zonder haar vader, de eerste vakantie met de familie zonder haar vader, de eerste kerst zonder haar vader, de eerste oud en nieuw.
ik had je verhaal natuurlijk al een keer gelezen, maar las het nu nog eens, en zat wederom half te janken hiero, ook omdat ik alles van jou nu op E (die vriendin van mij) betrek.
ik wil je heel erg veel sterkte wensen, ook voor 7 februari, ik zal aan je denken (maar daar heb je ook niet bepaald wat aan)

knuffel!! take care, wendy

Hoi Wendy..

Het is inderdaad heel moeilijk al die dingen voor de eerste keer,
1 maand nadat het gebeurt was werd ik 17, een maand daarna werd mijn zusje 1 en zou mijn moeder 39 zijn geworden..
De vakanties waren vet depressief, en ook dat ik werd aangenomen op een zwaar moeijke school kon ik niet met haar delen. En wat dacht je van moederdag... echt rot...
Ik vidn eht heel erg om te horen dat je vriendin ook haar vader is verloren, maar vertel haar... (aan mij is dit ook gezegt en het is ook echt zo) dat haar vader bij haar is, alles ziet wat ze doet en ook trots op haar is, maar als ze iets doet wat niet goed is, dan zal ze in haar kop haar vader horen zeggen dat het niet goed is, ze zal ook voelen wanneer hij trots is...
Wens haar veel sterkte van me alsjeblieft,

Veel liefs, Denise

[Kleintjeyakult]

Morgen is het zover, en ik weet nog steeds niet wat ik moet doen, om heel eerlijk te zijn wil ik die dag liever overslaan, er gewoon niet aan denken.
misschien ga ik me wel helemaal lam zuipen, dan denk ik er oo niet aan.
Morgenavond is er wel een mis voor mijn moeder, ik weet dat me oma graag wil dat ik kom, maar ik kan er gewoon niet tegen dat iedereen dan weer tegen me gaat zeggen van, ja.. het is zo erg voor je... DAT WEET IK OOK WEL DAT HET ERG IS
Het voetl voor mij nog als de dag van gisteren , dit jaar is zo snel gegaan, ik weet echt niet hoe ik het morgen moet gaan doen..

[pure_evil]

ja..ik weet ook niet wat ik tegen je moet zeggen. misschien dat je met je zusje samen foto's van haar kunt gaan bekijken...en vooral goede herrinneringen ophalen? toch sterkte!

[Nefiâth]

Denyse schreef op 06-02-2004 @ 11:09:
Morgen is het zover, en ik weet nog steeds niet wat ik moet doen, om heel eerlijk te zijn wil ik die dag liever overslaan, er gewoon niet aan denken.
misschien ga ik me wel helemaal lam zuipen, dan denk ik er oo niet aan.
Morgenavond is er wel een mis voor mijn moeder, ik weet dat me oma graag wil dat ik kom, maar ik kan er gewoon niet tegen dat iedereen dan weer tegen me gaat zeggen van, ja.. het is zo erg voor je... DAT WEET IK OOK WEL DAT HET ERG IS
Het voetl voor mij nog als de dag van gisteren , dit jaar is zo snel gegaan, ik weet echt niet hoe ik het morgen moet gaan doen..

Ik herken het helemaal helaas. Mijn moeder is drie en half jaar geleden overleden, ik was er ook bij. Ik weet nog dat ik het eerste jaar na haar dood heel erg opzag tegen haar sterfdag. De dag zelve viel eigenlijk wel mee, familie en vrienden boden een goede afleiding. Het is zelfs nog gezellig geworden. Ik weet hoe moeilijk het is, ik wens je dan ook ontzettend veel sterkte. Als je wilt kun je me toevoegen.

Nefiâth schreef op 06-02-2004 @ 23:10:
Ik herken het helemaal helaas. Mijn moeder is drie en half jaar geleden overleden, ik was er ook bij. Ik weet nog dat ik het eerste jaar na haar dood heel erg opzag tegen haar sterfdag. De dag zelve viel eigenlijk wel mee, familie en vrienden boden een goede afleiding. Het is zelfs nog gezellig geworden. Ik weet hoe moeilijk het is, ik wens je dan ook ontzettend veel sterkte. Als je wilt kun je me toevoegen.

Mijn vader is ook overleden, en eigenlijk weet ik niet meer zo goed hoe het ging de dag dat hij een jaar eerder gestorven was. Dat was denk ik ook wel anders, want toen was het zomer en we waren op vakantie. We zijn die dag wel wezen uiteten.

Ik denk dat je het beste goede afleiding kan gaan zoeken, bij vriendinnen, familie of bij iemand anders die je lief vindt. Waarschijnlijk lees je dit niet meer vandaag, maar sterkte vandaag!!

Denyse schreef op 01-02-2004 @ 22:48:
Hoi Wendy..

Het is inderdaad heel moeilijk al die dingen voor de eerste keer,
1 maand nadat het gebeurt was werd ik 17, een maand daarna werd mijn zusje 1 en zou mijn moeder 39 zijn geworden..
De vakanties waren vet depressief, en ook dat ik werd aangenomen op een zwaar moeijke school kon ik niet met haar delen. En wat dacht je van moederdag... echt rot...
Ik vidn eht heel erg om te horen dat je vriendin ook haar vader is verloren, maar vertel haar... (aan mij is dit ook gezegt en het is ook echt zo) dat haar vader bij haar is, alles ziet wat ze doet en ook trots op haar is, maar als ze iets doet wat niet goed is, dan zal ze in haar kop haar vader horen zeggen dat het niet goed is, ze zal ook voelen wanneer hij trots is...
Wens haar veel sterkte van me alsjeblieft,

Veel liefs, Denise

En ook ik herken het.. Binnenkort is mijn vader ook een jaar overleden en het lijkt nog maar zo kort. (19 maart)
18 april was ik jarig en ja, het is toch een verjaardag zonder mijn vader. (nu lag de situatie heel gecompliceerd, maar ik sta er toch bij stil) Dit jaar word ik 18.. Dit jaar haal ik mijn havo-diploma, hij heeft mijn vriend nooit kunnen ontmoeten, hij weet niet wie hij is en van wie ik zo veel hou. Op zn tijd heb ik het daar moeilijk mee. Ik geloof in reincarnatie en af en toe hoop ik dat ie over mijn schouder meekijkt en stiekem fluistert dat ie van me houdt.. (alleen zal ik dat nooit weten, of ie dat doet)

Loontjuh schreef op 07-02-2004 @ 10:40:
En ook ik herken het.. Binnenkort is mijn vader ook een jaar overleden en het lijkt nog maar zo kort. (19 maart)
18 april was ik jarig en ja, het is toch een verjaardag zonder mijn vader. (nu lag de situatie heel gecompliceerd, maar ik sta er toch bij stil) Dit jaar word ik 18.. Dit jaar haal ik mijn havo-diploma, hij heeft mijn vriend nooit kunnen ontmoeten, hij weet niet wie hij is en van wie ik zo veel hou. Op zn tijd heb ik het daar moeilijk mee. Ik geloof in reincarnatie en af en toe hoop ik dat ie over mijn schouder meekijkt en stiekem fluistert dat ie van me houdt.. (alleen zal ik dat nooit weten, of ie dat doet)

Ja idd, alle leuke dingen, dan mis ik mijn vader het meest. Toen ik mijn vwo diploma gehaald had, had ik ook echt zoiets van mijn vader zou zo trots op me zijn geweest. En ook mijn vriendje idd, ik vraag me vaak af hoe mijn vader hem gevonden had etc. Jarig zijn, toen ik op kamers ging wonen, alles.

Toch denk ik dat je daar niet teveel bij stil moet staan, of tenminste niet te verdrietig om moet zijn. Natuurlijk is het logisch dat je denk aan je overleden ouder, hoe het geweest zou zijn, maar verder kan je er niet veel aan veranderen. Ik denk altijd maar dat ik waar ik trots op ben, dat mijn vader daar ook heel trots op geweest zou zijn.

MevrouwM schreef op 07-02-2004 @ 11:55:
Toch denk ik dat je daar niet teveel bij stil moet staan, of tenminste niet te verdrietig om moet zijn. Natuurlijk is het logisch dat je denk aan je overleden ouder, hoe het geweest zou zijn, maar verder kan je er niet veel aan veranderen. Ik denk altijd maar dat ik waar ik trots op ben, dat mijn vader daar ook heel trots op geweest zou zijn.

Doe ik ook niet. Maarja, soms dan blijf je even stilstaan en kijk je om je heen..

[Genesis]

Aan de topicstarter, en iedereen die in dit topic een altijd even aangrijpend verhaal heeft geplaatst over het verliezen van iemand die je dierbaar was.

Veel sterkte..

Rouw, in godsnaam.. Blijf denken aan degene die ooit zo'n belangrijk deel van je leven inhield, en hou diegene daar. Je zou het zelf ook geweldig hebben als jij het was, die overleed. Het is niet gemakkelijk definitief afscheid te nemen van iemand waarvan je houdt. Neem alle tijd die je nodig hebt, om dat te verwerken en probeer een manier van leven te vinden om met dat verlies om te gaan.

Ik heb al een aantal mensen verloren, waaronder enkelen zeer plotseling. Dat maakt het wat mij betreft vaak veel moeilijker te accepteren. Veel moeilijker om er vrede mee te hebben. Als iemand al op jonge leeftijd overlijdt, en daarbij de familie, zijn vriendin en zo veel vrienden alleen achter zich laat, dan vind ik dat heel moeilijk te aanvaarden. En toch, toen mijn opa overleed, ongeveer een half jaar geleden, zagen we het al wel een tijdje aankomen, omdat het steeds wat minder ging. En ach, hij was ook al 83.. Ik bleef naar zijn bed gaan, iedere week minstens 4 keer.. Omdat hij veel voor me betekende, een halve vader voor me geweest is in mijn jeugd. Hij was er gewoon altijd, en alles kon. Kon over zoveel dingen met hem praten, hij was er 1 uit duizenden.. En nu hij er niet meer is, voelt het anders dan dat ik dacht. Ik kan er wel vrede mee hebben, omdat hij nu voor mijn gevoel weer bij zijn vrouw kan zijn, waar hij 29 jaar naar verlangd heeft.. Bovendien had de wereld hem niets meer te bieden, toen veel van zijn naasten vlak na elkaar kwamen te overlijden en hij bovendien niet meer in zijn eigen huisje kon blijven.

En toch, op sommige momenten als ik aan hem denk, dan krijg ik nog wel tranen in mijn ogen, omdat ik hem zo graag nog dingen zou willen vertellen. En op verjaardagen bijvoorbeeld, als hij er gewoon niet meer is. De vaste zondagochtend als ik naar hem toe ging en uren met hem kon praten over van alles en nog wat. Als ik daaraan terugdenk, doet het me wel veel pijn, en ik hoop dat dat zo blijven zal.

Want hij verdient het niet uit mijn hart te verdwijnen...

[655321]

heel veel sterkte meis, altijd maar vooral vandaag
Ik heb geen woorden voor je nu, die zijn toch allemaal verkeerd.

[Nefiâth]

MevrouwM schreef op 07-02-2004 @ 10:25:
Mijn vader is ook overleden, en eigenlijk weet ik niet meer zo goed hoe het ging de dag dat hij een jaar eerder gestorven was. Dat was denk ik ook wel anders, want toen was het zomer en we waren op vakantie. We zijn die dag wel wezen uiteten.

Ik denk dat je het beste goede afleiding kan gaan zoeken, bij vriendinnen, familie of bij iemand anders die je lief vindt. Waarschijnlijk lees je dit niet meer vandaag, maar sterkte vandaag!!

Het was bij mij ook op vakantie. Het was voor mij een erg vreemd idee om op die dag gewoon "vrolijk" op vakantie te zijn.

Ik stond er eigenlijk nooit bij stil dat er nogal wat mensen waren die een ouder hebben verloren, pas nadat het mij was overkomen. Nu valt het me als ik dit topic lees weer op dat er toch redelijk wat zijn.

Rouw, in godsnaam.. Blijf denken aan degene die ooit zo'n belangrijk deel van je leven inhield, en hou diegene daar. Je zou het zelf ook geweldig hebben als jij het was, die overleed. Het is niet gemakkelijk definitief afscheid te nemen van iemand waarvan je houdt. Neem alle tijd die je nodig hebt, om dat te verwerken en probeer een manier van leven te vinden om met dat verlies om te gaan.

Het is wel goed om te rouwen ja en zeker om aan iemand te blijven denken. Maar als ik degene was die overleed zou ik graag hebben dat men weer vrolijk verder zou leven na een tijdje. Mijn vader is blijven rouwen en dat is gewoon écht een rot manier om verder te leven. Nee, ik zou echt willen dat men na een tijdje weer vrolijk verder zou leven.

[Genesis]

Nefiâth schreef op 07-02-2004 @ 18:09:
Het is wel goed om te rouwen ja en zeker om aan iemand te blijven denken. Maar als ik degene was die overleed zou ik graag hebben dat men weer vrolijk verder zou leven na een tijdje. Mijn vader is blijven rouwen en dat is gewoon écht een rot manier om verder te leven. Nee, ik zou echt willen dat men na een tijdje weer vrolijk verder zou leven.

het een sluit het ander niet uit natuurlijk, je moet er wel gewoon om verder kunnen leven. Maar je moet niet proberen diegene uit je hart te verbannen.

Genesis

[Nefiâth]

Genesis schreef op 07-02-2004 @ 18:21:
het een sluit het ander niet uit natuurlijk, je moet er wel gewoon om verder kunnen leven. Maar je moet niet proberen diegene uit je hart te verbannen.

Genesis

zeker . Dat zou echt niet gaaf zijn gewoon vergeten worden.

[*$tylo*]

Ik vind het echt heel erg voor je en ik wens je ontzettend veel sterkte toe.... dat je dit verhaal nog kan opschrijven dezelfde dag vind ik heel knap. Wat afschuwelijk zeg dat dit gebeurd is....... heel veel sterkte en probeer goed voor je zusje te zorgen. Liefs

[Kleintjeyakult]

Foto's kijken met me zusje zou leuk zijn, maar ze is bijna 2 en snapt dat nog niet, dat komt nog wel.

nou... gisteren was het 7 februari.. Ik heb eigenlijk zoveel mogelijk "gewone" dingen gedaan, ik wilde niet huilen op de dag, ik weet dat mama dat niet zou willen. Mijn vriend was heel lief voor me, we hadden ook een mis gisterenavond, en daar kwamen heel veel mensen op af (met de begravenis zat de HELE kerk vol (en het was een grote kerk) Toen realiseerde ik me dat mama echt veel vrienden had, en gisteren voelde ik dat weer. toenik daar was kreeg ik helemaal het gevoel van die begravenis weer, het was best moeilijk maar het voelde wel goed...

Ik ben niet de enige die iemand dierbaars heeft verloren, en daarom wil ik iedereen bedanken voor de reacties, maar ook veel sterkte wensen.
dit is iets dat je je ergste vijhand nog niet eens toewenst..

Denyse schreef op 08-02-2004 @ 10:42:

Ik ben niet de enige die iemand dierbaars heeft verloren

Dat is zeker waar. Ik dacht in het begin ook dat ik de enige was die dat overkwam. Tot een lerares op school tegen mij zei dat er echt veel meer jongeren waren die een ouder verloren hadden. En dat is ook echt waar, het gebeurt meer mensen!

[ninatje]

ik vind het echt verschrikkelijk wat er met je is gebeurd ik vind het ook mega knao dat je dit allemaa alkan vertellen omdat het toch niet echt heeeeel erg lang geleden is
veel succes er nog mee

[Fantôme]

heey denise...
bedankt voor je reply
natuurlijk heb ik heel veel met haar gepraat ed.
ze was in de war en alles.
en wat je zei... zoiets heb ik haar idd ook gezegd ja.
meissie, heel erg veel sterkte nog...
maar ik denk dat jij heel sterk bent!
knuff wen

[Kleintjeyakult]

~~Fantôme~~ schreef op 08-02-2004 @ 19:47:
heey denise...
bedankt voor je reply
natuurlijk heb ik heel veel met haar gepraat ed.
ze was in de war en alles.
en wat je zei... zoiets heb ik haar idd ook gezegd ja.
meissie, heel erg veel sterkte nog...
maar ik denk dat jij heel sterk bent!
knuff wen

Voor de buitenwereld ben ik sterk en kom ik sterk over, misschien ben ik het op sommige momenten ook, maar meestal niet...

[dazzler]

Denyse schreef op 08-02-2004 @ 23:30:
Voor de buitenwereld ben ik sterk en kom ik sterk over, misschien ben ik het op sommige momenten ook, maar meestal niet...

Heey Denise, lees nu je verhaal pas (1 jaar na je schrijven). Ik ben zelf ook mijn moeder verloren (kanker in dit geval) een paar jaar geleden...
Mijn ervaring is: Het zal nooit hetzelfde zijn of wennen. Je zal dr ook nooit vergeten, maar na verloop van tijd leer je er wel mee leven en kan je verder zonder het altijd moeilijk te hebben. Zelf heb ik redelijk snel weer een gelukkig leven kunnen opbouwen zonder er iedere dag bij stil te staan (maar niet vergeten natuurlijk). Ik hoop dat jij ook zo verder kan na verloop van tijd.

In ieder geval nog steeds sterkte toegewenst, en mocht je er over willen mailen, mijn mailadres staat in mijn profiel.

[Fantôme]

@ denise, je komt idd sterk over op mij... maarja goed, ik ken je ook alleen maar van wat je schrijft.
sowieso blijft het moeilijk, en je moeder vergeten doe je niet, kan je niet, en moet je ook niet doen.
Probeer aan de mooie dingen te blijven denken, want die zijn er vast en zeker geweest! en meis... waarschijnlijk ken jij je moeder ook goed genoeg, dat wanneer jij voor een belangrijke keuze staat, en je haar normaal gesproken om advies had gevraagd, je wel kan bedenken welk advies ze je zou geven... En meissie, zoals je zelf zegt, je moeder is bij je, ze ziet wat je doet, en zal achter je beslissingen staan. Vecht door, voor jezelf, maar ook voor je moeder!

het klinkt alsof het allemaal zo is opgelost, maar dat bedoel ik echt niet! jeej, het lijkt me vreselijk.
afgelopen vrijdag is weer een vader van een meisje uit mn klas overleden (dat komt op 5 dit schooljaar) en dan ga ik wel eens piekeren enzo! ik begrijp echt dat het niet makkelijk is....

dikke knuffel en liefs wen

[Kleintjeyakult]

Ze zouden een wet moeten maken dat ouders niet dood mogen gaan als zenog jong zijn

[dazzler]

Denyse schreef op 09-02-2004 @ 13:11:
Ze zouden een wet moeten maken dat ouders niet dood mogen gaan als zenog jong zijn

Sja, die wet zou toch gebroken worden... stelen mag ook niet, gebeurt ook. Dus of dat zin zou hebben...

Denyse schreef op 08-02-2004 @ 23:30:
Voor de buitenwereld ben ik sterk en kom ik sterk over, misschien ben ik het op sommige momenten ook, maar meestal niet...

Het is niet erg om je zwakke momenten ook te tonen. Ik weet dat het moeilijk is, want het is een leerproces waar ik zelf ook mee bezig ben, en natuurlijk hoef je niet meteen je zooi op straat te gooien bij jan en alleman, maar ik hoop voor je dat er iemand is bij wie je terecht kunt op zulke momenten. Zelf heb ik een vriend tegen wie ik kan aanlullen daarover. Mijn zusje.. daar praat ik niet echt mee en mn moeder al helemaal niet. Die hebben het zelf al moeilijk genoeg.
Verder ben ik het eens met Dazzler

[Fantôme]

Denyse schreef op 09-02-2004 @ 13:11:
Ze zouden een wet moeten maken dat ouders niet dood mogen gaan als zenog jong zijn

de natuur kan je toch niet beinvloeden. en de natuur straffen doordat zij (hij?) de wet niet naleeft heeft ook niet echt veel zin.
maar ik begrijp wat je bedoelt... het is gewoon oneerlijk.

[Kleintjeyakult]

We hadden dus een mis zaterdag 7 februari, onze familie en mijn moeders beste vriend(inn)en waren er bij.

Toen het afgelopen was zei een van die vriendinnen tegen mij,

"weet je nog die bellen die klinken als je moet opstaan?

Ïk zei ja...

Vervolgens zei die vriendin "Toen die klonken kon ik jullie mama bijna horen zeggen: kunnen ze neit gewioon zeggen dat je meot opstaan"

Kijk en das dan toch weer leuk, die herinneringen, en die typische humor van mijn moeder

Wat fijn denyse! Blijf zulke momenten koesteren

[Fantôme]

Denyse schreef op 11-02-2004 @ 09:18:
We hadden dus een mis zaterdag 7 februari, onze familie en mijn moeders beste vriend(inn)en waren er bij.

Toen het afgelopen was zei een van die vriendinnen tegen mij,

"weet je nog die bellen die klinken als je moet opstaan?

Ïk zei ja...

Vervolgens zei die vriendin "Toen die klonken kon ik jullie mama bijna horen zeggen: kunnen ze neit gewioon zeggen dat je meot opstaan"

Kijk en das dan toch weer leuk, die herinneringen, en die typische humor van mijn moeder

mooi..... echt waar!

[wentie]

Heey denise ik wilde even reageren omdat ik het zo erg voor je vind en omdat ik iets in die richting heb meegemaakt, alleen is mijn moeder er niet aan overleden uiteindelijk. IK heb het er nog jaren heel erg moeilijk mee gehad, en kan er nog steeds wel om huilen... zeker omdat het gebeurde toen ik nog maar 10 was, nooi nooit heb ik iemand verteld hoe ik me voelde... Ik hoopte het alleen aan te kunnen.. maar dat kan niemand ook ik niet,
ik wildeje even de tip mee geven om het er vooral hoe moeilijk het ook is met iemand over te praten..

en ik vindt het knap dat je al je gevoelens met anderen deelt.. ik weet een beetje hoe vreselijk het is als zoiets van zo dichtbij gebeurd... ook is het geval van echt sterven natuurlijk weer anders, mijn moeder heeft maanden in t ziekenhuis gevochten voor haar leven, en die strijd uiteindelijk gewonnen...

Je wilt niet weten hoe erg dat is voor een kind van 10.... niet normaal echt heel veel sterkte en steun voor je!! Dat heb je ndig in zo'n situatie

Herriner de fijne dingen van je moeder, blijf die koesteren, ook is het fijn altijd iets van je moeder bij je te hebben (bijvoorbeeld ketting) omdat je dan min of meer het gevoel hebt dat ze bij je is...

Nog 1 keer de tip, krop je gevoelens niet op...huilen lucht op... en misschien kun je steun vinden in muziek, daar heb ik zelf vroeger al heel veel steun uitgehaald...

groetjes Wendy... als je er nog over wilt praten moet je me maar een berichtje sturen.... Maar dat is natuurlijk geen verplichting... denk er maar eens rustig over na

[Ruudje]

Als eerste wil ik je veel sterkte toe wensen... ik vind, na al de reacties gelezen te hebben, dat je het heel goed aan het verwerken bent... echt top

Dan zal ik ook maar mijn verhaal vertellen...

Ook ik heb mijn moeder verloren, en ik was er bij... ik las je eerste bericht en moest ervan huilen... je zei dat je niet naar je moeder heen mocht, 'dat wil je niet zien'... en geloof me, dat wil je ook niet zien... ik heb haar zien omvallen... wat er dan door je heen gaat is niet in woorden uit te drukken... ik heb gezien hoe ze mijn moeder hebben proberen te reanimeren...
al deze beelden... ik haal ze nog voor me alsof het gisteren was... en het erge eraan is, ik kan me niet veel meer herinneren van haar... behalve dat... het blijft me achtervolgen...

Ben maar blij dat ze je hebben tegen gehouden, anders zou je ook met deze gedachten zitten...

srry, dit moest ik even kwijt

[Kleintjeyakult]

He mensen het is nu alweer bijna moederdag...
Ik heb intussen ruzie met mijn oma zo'n beetje (mijn moeders moeder) want ik heb haar gezegt dat ik het niet aankan dat ze steeds tegen me zegt hoe erg ze mama mist, en dat ik op d'r lijk
enzo...
Kijk af en toe kan dat wel maar niet continu dat kan ik ook niet aan, en zij kon daar niet tegen, ze praat nu bjna niet tegen me.
Ik wilde haar neit kwetsen...

nu weet ik niet wat ik moet doen met moederdag.. iemand enig idee?

[Chloe Siere]

Beleef moederdag zoals iedere zondag. Ga lekker met een vriendin ofzo op de bank hangen en naar een film kijken. Ga een eindje wandelen langs het strand. Doe iets, maar niet omdat het moederdag is maar omdat je je wilt ontspannen.

Maar even: je had op zich best een nieuw topic hierover mogen openen. Dit is weer een ander advies en nu gaan er dus 2 topics door elkaar heen (tenminste, ik denk dat mensen nog op je eerste verhaal zullen reageren en niet op wat je als laatste vroeg).

[Kleintjeyakult]

Chloe Siere schreef op 02-05-2004 @ 18:10 :
Beleef moederdag zoals iedere zondag. Ga lekker met een vriendin ofzo op de bank hangen en naar een film kijken. Ga een eindje wandelen langs het strand. Doe iets, maar niet omdat het moederdag is maar omdat je je wilt ontspannen.

Maar even: je had op zich best een nieuw topic hierover mogen openen. Dit is weer een ander advies en nu gaan er dus 2 topics door elkaar heen (tenminste, ik denk dat mensen nog op je eerste verhaal zullen reageren en niet op wat je als laatste vroeg).

|Daar heb je wel gelijk in.. maar ik dacht meer dat je die dingen in 1 topic moest houden...?

[Chloe Siere]

Denyse schreef op 02-05-2004 @ 18:11 :
|Daar heb je wel gelijk in.. maar ik dacht meer dat je die dingen in 1 topic moest houden...?

Nou ja, misschien dat een forumbaas daar anders over denkt. Maar dit topic begint behoorlijk oud te worden en op zich had je je vraag over moederdag in een nieuwe kunnen zetten. Ook om het overzichtelijk te houden.

[Squidward]

Denyse schreef op 02-05-2004 @ 18:02 :
He mensen het is nu alweer bijna moederdag...
Ik heb intussen ruzie met mijn oma zo'n beetje (mijn moeders moeder) want ik heb haar gezegt dat ik het niet aankan dat ze steeds tegen me zegt hoe erg ze mama mist, en dat ik op d'r lijk
enzo...
Kijk af en toe kan dat wel maar niet continu dat kan ik ook niet aan, en zij kon daar niet tegen, ze praat nu bjna niet tegen me.
Ik wilde haar neit kwetsen...

nu weet ik niet wat ik moet doen met moederdag.. iemand enig idee?

Hey lieverd, ik ben je erg dankbaar dat je me toen hebt geholpen met S. dus ik probeer jou ook te helpen. Uhm even denken. Ik denk dat je iets symbolisch moet gaan doen. Doe iets uit naam van je moeder, iets voor een goed doel. of

[Pluche]

Je moet blijven rouwen, maar op jouw manier en dat vooral niet door anderen laten bepalen. Als je wil huilen, lachen, schreeuwen moet je dat állemaal doen. Toen het zusje van een vriendin en vlak daarna het vriendje van mijn beste vriendin allebei véél te vroeg overleden, zeiden de ouders van de laatste; wij willen zijn leven vieren. Dat vond ik zo mooi. Je kan wel zoals je oma doet, 'negatief' blijven denken. Maar als je je bedenkt dat je op zóveel mooie manieren je moeder kan blijven herinneren, moet je dat gewoon blijven doen.
Toen ik je verhaal las zat ik hier met een bibberend lipje en natte oogjes. Je bent heel sterk meis. Keep your head up even when the world is though. Succes.

[Kleintjeyakult]

Bedankt voor je reactie..
Ik denk dat ik idd de dag wel aan mijn moeder wijd.
Ik ga zeker naar haar graf, ik hoop ook dat ik me zusje zie dan en ik denk dat ik de rest van de dag met mijn vriend ben, die ook geen moeder heeft..

Ik weet het.. ik weet het maar al te goed.

Meid.. veel sterkte en een dikke knuffel!

Pien

Chloe Siere schreef op 02-05-2004 @ 18:10 :
Maar even: je had op zich best een nieuw topic hierover mogen openen. Dit is weer een ander advies en nu gaan er dus 2 topics door elkaar heen (tenminste, ik denk dat mensen nog op je eerste verhaal zullen reageren en niet op wat je als laatste vroeg).

Hier ben ik het wel mee eens. Zie nu ook dat mensen meer op je eerste post reageren dan op je laatste (begrijpelijk ook). Misschien dat je deze post even kan kopieren en dan kan plakken in een nieuw topic? Misschien een link naar dit topic erbij?
Sterkte

[Kleintjeyakult]

Moet ik dit nou wel of niet in een nieuw topic zetten.. want eigenlijk wil ik mijn verhaal vervolgen..
Ik verander het wel als het hier niet meer hoort oke..

Het is nu anderhalf jaar later, ik ben 18 en me zusje 2, ze kent mijn moeder niet, ik ben wel haar zus maar ze noemt iemand anders mama en papa, mijn oma laat haar een foto een kusje geven, van een vrouw die ze ook haar moeder noemt.. wie ook haar echte moeder is. Ik ben boos ik ben zo ontzettend boos op alles en iedereen , ik wil met mijn moeder praten over school, over de problemen die ik de afgelopen tijd met mijn vriend had.. die zijn wel goedgekomen maar ik zou zo graag willen weten wat haar advies was,

Ik zou zo graag willen weten wat ze van de jongen vind met wie ik al anderhalf jaar samen ben, of ze hem mag en van hem houdt net als ik.

Ik wil een dag met haar doorbrengen.. al is het maar een uurtje.
Om te vragen of ik het wel goed doe hoe ik alles doet, of om ongelofelijk op me sodemieter te krijgen vanwege mijn gespijbel.

Ik weet ook eigenlijk niet wat ik nog wil zeggen, ik heb mijn goede en slechte momenten, en dit is een hele slechte

[Boeing 747-400]

Ik denk dat je heel diep in je wel weet wat je moeder zou vinden van je vriend. Probeer dat diepe op te zoeken. Ga op een rustig plekje liggen, ogen dicht, en stel je moeder voor je, stel je voor dat je haar je vriend laat zien...en stel je haar reactie voor.

Ik begrijp dat het soms heel moeilijk kan zijn, misschien kan je hier wat mee, misschien ook niet. Zoek je in tijden dat je het moeilijk hebt ook wel steun bij je vriend? Laat je aan je omgeving wel zien als je het moeilijk hebt? Ik denk ook dat zij ook een grote steun voor je kunnen zijn!!

(ehm, en verder denk ik dat dit eigenlijk in een nieuw topic moet?)

[marijzja]

mooi om te zien dat de mensen hier denise niet kennen, maar door haar aangrijpende verhaal allemaal zo meelevn en toch veel steun geven! ik wens je dan ook veel sterkte.

[Cootje]

hey denise ...

k lees nu pas je verhaal ... je schreef het echt goed. zo goed zelfs dat je me van binnen raakte, zoals meerdere personen die hiervoor gereageert hebben.

ik wil je echt veel sterkte wensen, en dat je het maar snel verwerkt en verder kan gaan met je leven.

ik kwam een mooie reply van iemand tegen die zei dat je door moet gaan met rouwen om degene waarvan je houdt. dat moet zeker, het blijft altijd iets van je.

vergeet niet dat je moeder altijd bij je is, in je hart. misschien zit ze nu wel van bovenaf op je te kijken en ziet ze hoe trots ze wel niet mag zijn op dr sterke dochter.

ik heb echt respect voor je dat je dit post op deze wijze.

ga trouwens nog is een keer praten als jij je er goed bij voelt, met je oma. ruzies in de familie zijn nooit leuk.

sterkte meis, kusje!

Denyse schreef op 10-10-2004 @ 21:41 :
Ik ben boos ik ben zo ontzettend boos op alles en iedereen , ik wil met mijn moeder praten over school, over de problemen die ik de afgelopen tijd met mijn vriend had.. die zijn wel goedgekomen maar ik zou zo graag willen weten wat haar advies was,

Ik zou zo graag willen weten wat ze van de jongen vind met wie ik al anderhalf jaar samen ben, of ze hem mag en van hem houdt net als ik.

Ik wil een dag met haar doorbrengen.. al is het maar een uurtje.
Om te vragen of ik het wel goed doe hoe ik alles doet, of om ongelofelijk op me sodemieter te krijgen vanwege mijn gespijbel.

Ik weet ook eigenlijk niet wat ik nog wil zeggen, ik heb mijn goede en slechte momenten, en dit is een hele slechte

denk dat dit idd in een nieuw topic hoort, maar ja

Ik snap het helemaal. Ik zou ook graag willen weten hoe mijn vader tegen mijn vriendje aan zou kijken, zou hij hem mogen, of een sukkel vinden, zou hij vinden dat hij zijn dochter afpakt, of zou hij hem helemaal leuk voor mij vinden, en kunnen lachen om dingen van hem?

Maar boos zijn, het heeft geen zin, zelfs niet om je boos te maken, je kan beter zorgen dat je rustig wordt, ga wandelen, of weet ik veel. Mss helpt sporten om die woede kwijt te raken, het heeft geen zin.

En je moeder willen zien, probeer dat ook niet teveel in je hoofd te halen, want het kan niet. punt. Ik zou mijn vader ook ZO graag nog eens willen zien, gewoon om te weten wat hij van mij vindt, van mijn leven etc. Maar het kan niet. Dan kan je jezelf wel gek zitten maken, maar het heeft geen zin. Ga dan iets doen waar je rustig van wordt. Laat je vriend mss foto's zien van je moeder, om ze toch een beetje ''samen'' te krijgen.

Geniet van de dingen die je nog wel hebt!!

[Ghostbear]

Hier zijn geen woorden voor.

Ik vind het ontzettend knap dat je het hier post, echt.

[Cookie]

load_harmony schreef op 09-08-2003 @ 21:02 :


aujw..... ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen (das uitzonderlijk). het verhaal is erg sad... ik kan moeilijk zeggen dat ik het mooi vond, -omdat dat niet echt toepasselijk is bij zon verhaal- maar je hebt het op een goede manier geschreven... het lijkt me ontzettend moeilijk.. tis niet zomaar iets wat je hier vertelt... meis, wat ik wil zeggen is dat het heel goed van je is dat je het hebt opgeschreven.

Take Care!

heel veel sterkte

[Kleintjeyakult]

Daar ben ik weer..
Ik weet dat ik een oud topic naar boven haal, maar er is me welleen sgezegd dat je alles in 1 topic moet houden, dus vandaar.

Ik heb in de tijd dat ik hier kwam en me verhaal heb geplaatst, enorm veel gehad aan dit forum en de mensen met wie ik buiten dit forum via msn e.d. heb gesproken.
Ik kan nog steeds niet praten face to face met mensen, maar via dit wel.

Ik mag wel eerlijk toegeven dat ik zo'n beetje mijn hele leven heb verknald in de tijd dat ik hier niet kwam.
Ik ben uit huis gevlucht door problemen met me vader, gaan samenwonen met een 'verkeerde' jongen, van school gestuurd, en enorme schulden gemaakt.
Om een lang verhaal kort te maken, ik zat echt in de shit.

Ik werk nu fulltime bij mcdonalds.. om maar aan te geven hoe diep ik ben gezonken, mijn schuld is 2500 euro, aan mijn vader bij wie ik intussen weer woon.
Ik ben weer bezig op het rechte pad komen, ik ga in september weer naar school en ik woon weer thuis.

Ik vertel dit, omdat ik het verlies toch enorm heb onderschat. en ik wil de mensen in die hetzelfde hebben meegemaakt waarschuwen om niet te verdrinken in het verdriet.. ga alsjeblieft met een profesioneel iemand praten ook al denk je net als ik dat je dat niet nodig hebt ( ik ga het binnekort doen, maar ik ben nog te bang voor alles wat naar boven zal komen)
Leer praten, leer rouwen

Nu nog hopen dat ik dat ook nog mag leren.