Het Grote Lucht-je-hart-topic 169

Roosje, dankjewel

[winnie the pooh]

Vandaag voel ik me wat beter, en waarschijnlijk komt dat doordat ik nu al meer gedaan heb dan gister en eergister bij elkaar.
Ben naar de kapper geweest op de fiets(das toch alles bij elkaar 20 km) heb mn kamer opgeruimd bed verschoond de keuken opgeruimd en al 2 wasmachines gedraaid.
Bij therapie vraagt mn begeleidster ook wel eens of ik me beter voel als ik meer gedaan heb, en dat wist ik eerst nooit zo maar nu lijkt het er dus wel op, denk dat ik dat toch maar vaker ga proberen, dat ik als ik me rot voel een stuk ga skeeleren of fietsen ofzo, of gewoon poetsen ofzo.
en oh ik mis mijn hond echt!!!

[winnie the pooh]

Ik heb Joyce weer gezien, we hebben best veel gepraat en dat is fijn, en ookal weet ik dat ik degene ben die de dingen moet gaan veranderen het is wel fijn als er iemand is waar je gewoon goed mee kan praten en iemand die er voor je is.
Net was ik ook best wel blij(en verbaasd) dat een meisje wat ik van school ken en waar ik op school wel eens mee omging (zij gaat ook naar sintlucas) op facebook vroeg of ik haar wilde helpen met een tekenproject waar ze mee bezig is, ik mag haar wel maar de laatste tijd liet ze me naar mijn idee best wel vallen, dat zal dus wel niet de bedoeling zijn geweest anders had ze geen contact gezocht nu, dus dat is wel fijn.
Straks komt mijn oom me ophalen en ga ik daar slapen, dan ga ik morgen met mijn nicht winkelen en dan blijf ik er weer slapen, en ik heb daar wel zin in, die mensen zijn heel erg open en ze geven er ook niets om als ik dan even een halfuurtje muziek ga zitten luisteren zodat mijn hoofd weer rustig wordt, dat komt misschien ook wel doordat die oom volgens mij ook depressief is geweest. En ik denk ook wel dat ik die oom en tante en nicht juist steeds meer ben gaan waarderen juist doordat het aan de andere kant van de familie zo slecht gaat.
En ze hebben ook een hele lieve hond, dus dat is zeker ook fijn nu ik mijn eigen hond zo mis, ik ben er de laatste week wel achter gekomen dat ik dus later echt een hond nodig heb als ik op mezelf woon enzo, ik mis mn hond wel vaker als ik m een paar weken niet zie maar zo erg als dit jaar heb ik nog niet eerder gehad, dat zal er ook wel mee te maken hebben dat ik een jaar thuis heb gezeten en dus mn hond echt elk moment van de dag om me heen had.

[art4live]

Eeuwigheid hier al niet gepost.
Kwam omdat het leven eerlijk gezegd wel aardig ging.
Ik had een baan en had veel afleiding en heb een super tijd met mijn vrienden/band.


Echter ben ik net ontslagen van mijn fulltime baan en moet nu dus alweer een nieuw leven beginnen.
Ik zit echt vast op het moment moet ik nou zometeen ineens weer op het laatste moment toch nog een studie gaan volgen terwijl ik echt niet weet welke.
Zo'n grote overgang... Maarja anders moet ik werk zoeken en 1 jaar gaan werken als dat al lukt weet ik niet of ik daar wel zin in heb.


Ook lukt het op relationeel gebied gewoon niet. Ik weet niet wat het is het wilt gewoon niet. Kep net echt de hoop op gegeven iedereen die ik leuk vond is een andere weg opgegaan. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld in tijden en heb ook iedereen geblokkeerd die me ooit valse hoop heeft gegeven. Werd er alleen maar nog somberder van.
Ik zit nog steeds in over me ex. Wil het loslaten echt zo graag maar het lukt niet. Met haar weer afgesproken maand geleden en was sinds tijden weer beetje gelukkig en daarna super down.

Doe mezelf elke dag pijn om aan haar te denken na half jaar voel ik me nog net zo kut.
Onze relatie was eigenlijk achteraf vreselijk omdat het stomweg gewoon niet had kunnen werken.
Maar los daarvan voel ik zoveel verbondenheid en waren we zo goed op elkaar afgestemd.

Ze is de enigste die me ooit deze liefde heeft kunnen geven en mijn liefde heeft kunnen beantwoorden met een manier waardoor ik zo gek op haar ben.

Niet snel of mss wel nooit zal ik zo iemand weer vinden, ik zal haar denk ik altijd wel missen op bepaalde momenten en zal waarschijnlijk altijd nog hopen om weer het intense geluk mee te maken maar merk dat het me niet is gegund om voorlopig enige gevoel van geluk te voelen.

Hoop dat er na de regen zonneschijn komt maar het regent in mij al weken/maanden.

Ik weet niet waarom ik dit allemaal vertel maar het boeit me allemaal niet meer het leven kan op dit moment niet meer kutter voor mijn gevoel.

Ja dit is alleen maar een zeik post maar ik moest het iig ff kwijt.
Het lucht iig heel erg op.

Gr,
Arthur

[Daantje_0705]

@ Winnie: is het geen idee om een briefje op te hangen in de supermarkt oid om jezelf aan te bieden om andersmans honden uit te laten? Zeker nu je in de vakantie lang/veel thuis bent en je eigen hond mist, misschien een idee? Veel mensen gaan nu op vakantie of zomaar een dagje weg en toen wij nog een hond hadden was het soms best lastig om die overal mee naartoe te nemen. Als je een briefje ophangt hoef je ook zelf geen contact te zoeken maar kunnen mensen jou bellen/mailen.

OT: Oef, hele week gewerkt terwijl vandaag eigenlijk m'n vrije dag was. Vanmorgen viel het me tegen om weer vroeg op te moeten staan maar nu valt het me mee hoe moe ik ben. Was gelukkig een rustig dagje en heb lekker dingetjes kunnen doen die ook moeten gebeuren en waar anders geen tijd voor is. Superfijn. Ook echt iets alleen voor mezelf om te doen, heel tof, kan er echt m'n inspiratie in kwijt. Vakinhoudelijk is het geen moeilijk werk maar wel gewoon leuk voor een keertje erbij. Vanavond nog ff naar de stad geweest, leuke nieuwe sandaaltjes gekocht in de uitverkoop, twee kadobonnen voor vriendinnen die morgen jarig zijn en een kado'tje voor m'n vriend. Heb skeelersokken gekocht, weer zeker dat hij dat super gaaf gaat vinden en een agenda waat ik vast wat leuke dingetjes in ga schrijven. Morgen nog ff kaarten halen voor bij die bonnen en nog een tijdschrift oid voor m'n vriend. Verder boodschappen doen, huis soppen, wassen en ik moet echt m'n auto theorie gaan leren. Over twee weken moet ik weer theorie-examen doen maar ik kom er gewoon echt nauwelijks aan toe. Pfff. Zaterdagavond dan verjaardag en zondagochtend weer sporten en dan is het weekend alweer bijna voorbij. Time flies. De zwaarste twee weken van de zomervakantie zijn nu voorbij denk ik. Nog vier weken te gaan en nog zes weken voor ik zelf ook vakantie hebt. Klinkt nog heel ver weg. Gelukkig maar want we hebben ook nog niets geboekt en dat staat ook nog hoog op mijn to do lijstje die ook maar niet korter wordt.....

[winnie the pooh]

@Daantje, dat zou wel kunnen idd maar ik vraag me af of mensen dat doen, ik zou mijn hond in elk geval niet zomaar meegeven aan iemand die ik niet ken. Maar ik denk wel dat als ik volgend jaar weer wat langer alleen thuis ben dat ik dan ga kijken of het pension ofzo nog vrijwilligers kan gebruiken.

OT: het was echt super gezellig bij mn nicht en oom en tante, echt lekker gewinkeld en leuke dingen gedaan en ik kan gewoon echt goed met ze opschieten.
Ik heb wel meer uitgegeven dan de bedoeling was maarja, jammer dan, het is niet alsof ik de komende maanden nog steeds zoveel tijd heb om geld uit te geven, alleen balen dat ik geen winterjas heb kunnen vinden maar daar ben ik misschien ook nog wel te vroeg mee.
Ik vraag me wel echt heel erg af hoe ik dat de komende tijd moet doen, aangezien ik mijn krantenwijk en folderwijk op ga zeggen en ik dan dus rond moet komen van 30 euro zakgeld per maand.
Ik ga denk ik toch maar onderhandelen over kleedgeld maar dat gaat lastig worden met een moeder die beweert dat 5 shirtjes echt meer dan genoeg is.
Ik weet echt niet wat ik dan voor werk moet gaan doen, in elk geval iets wat niet zo weersafhankelijk is als die kranten enzo, en ik weet ook niet zeker of ik het al aan zou kunnen om in een winkel ofzo te werken dus dan blijft er maar weinig over.....
En ik was ook echt niet van plan om mijn spaarrekening leeg te gaan halen.
Dat doen mn ouders trouwens wel voor me, we hebben het thuis echt niet makkelijk meer wat geld betreft,dus vroegen ze of ze het geld voor de camera die die ik voor sintlucas nodig heb van mijn spaarrekening mochten halen, en ik had daar geen problemen mee maar ik vroeg wel of ze het dan rond kerst of in elk geval voor volgend jaar zomer terug konden geven, maar daar werd nogal moeilijk over gedaan zo van 'ja we zien wel'
En het zou hartstikke makkelijk zijn om hier geld te besparen, als ze niet telkens alles wat mn broertje sloopt meteen repareren want het is na een week toch wel weer stuk, en als ze eens niet elke 3 maanden nieuwe schoenen voor mn broertje kochten omdat hij ze weer stuk heeft, en dan al helemaal geen puma's ofzo want hij is zelf degene die het kapot maakt.
En blijkbaar is er ook gewoon geld om continu nieuwe visspullen en computerzooi te kopen.

Vandaag en morgen ben ik thuis, en maandag en dinsdag ga ik naar amsterdam en daar heb ik heel veel zin in!

[Neko*]

winnie the pooh schreef:

@Daantje, dat zou wel kunnen idd maar ik vraag me af of mensen dat doen, ik zou mijn hond in elk geval niet zomaar meegeven aan iemand die ik niet ken.

Niet geschoten is altijd mis. Een poging wagen kost weinig moeite, en als je er van uitgaat dat het niets oplevert is het ook geen teleurstelling als er niemand reageert. Reageert er wel iemand is het alleen maar mooi meegenomen. Hoe moeilijk het ook is, soms moet je even bij jezelf nagaan of je een idee afschiet omdat je er geen zin in hebt/denkt dat het niets wordt (vanuit depressieve gevoelens dus) of dat er echt een goede reden voor is. Door altijd van het negatieve uit te gaan, wordt je situatie ook niet beter. Er zijn ook mensen die hun hond voor meerdere weken bij mensen die ze nauwelijks kennen achterlaten omdat ze dat een beter alternatief vinden, dus zo'n raar idee vind ik het niet.

[Daantje_0705]

Bovendien is het niet aan jou om te bepalen of mensen dat wel/niet willen. Daar kiezen ze dan zelf voor. Mijn vader heeft ook een hele tijd een hondenuitlaatservice gehad toen hij ineens weer werk kreeg. Blijkbaar heeft niet iedereen daar moeite mee. En verder idd wat Neko zegt. Volgend jaar is volgend jaar en dan ben je misschien met heel andere dingen bezig, voel je je heel anders, etc. Je voelt je nu rot dus moet je nu op zoek naar een oplossing, niet volgend jaar.

[winnie the pooh]

Jullie hebben wel gelijk, en ik kies de laatste tijd vaak idd onbewust ervoor om me slecht te voelen omdat ik dan tenminste weet wat ik kan verwachten van mezelf, mezelf goed voelen voelt als iets wat ik nog allemaal moet ontdekken.
Het is alleen niet zo dat ik me echt rot voel omdat ik mijn hond niet om me heen heb, maar meer dat telkens als ik een hond zie ik meteen aan mn eigen hond moet denken.


OT: mn ouders belde gister en ze komen woensdag al terug, en mss komt mn hond dus ook eerder terug.
Gisteravond belde mn nichtje of ik kwam eten, en toen ben ik daarna nog blijven slapen, alleen betwijfel ik of ik het wel had moeten doen, het was wel gezellig enzo daar niet van, maar mss was het toch net even iets te druk en iets teveel van hot naar her vliegen.
Vanavond ga ik er weer heen maar dan alleen om mee te eten.
Morgen en overmorgen ben ik in amsterdam met joyce en daar heb ik ook veel zin in.
Alleen heb ik de laatste paar dagen geen flauw idee meer van hoe ik me voel, en dat is heel vreemd, het enigste wat ik weet is dat het dus niet goed zit, meestal weet ik precies hoe ik me voel maar soms heb ik een paar dagen dat ik het niet weet en meestal eindigt dat dan met somberheid omdat dat tenminste bekend terrein is voor mij.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier wat gepost heb.
Het ging eigenlijk best goed met mij, tot vorige week toe............
Ik weet niet of het aan het weer ligt of dat het aan mezelf ligt, maar ik ben de laatste tijd erg down, voel ik me eigen depri, heb last van rottige en negatieve gedachte`s en ik ben erg druk, vol en moe in mijn hoofd.
Ik probeer al een tijdje om mijn hoofd leeg te maken en leeg te filteren, maar het lukt me nog niet echt .
Hoewel ik veel afleiding heb en ik toch wel bezig blijf, ik ga op de dagen dat ik moet gaan werken gewoon werken, al is dit soms best wel moeilijk en vergt dit op dit moment veel energie, ik voer mijn hobby`s uit, ik blijf in mijn goede dingen boekje schrijven zodat ik kan zien dat er op een dag toch veel dingen goed zijn gegaan, ik voer gesprekjes met de begeleiding, maar niks helpt me.
Het is en blijft erg druk en vol in mijn hoofd, wat ik ook doe en waar ik ook ben.
Nogmaals, ik weet niet of het aan het weer ligt, of dat het nu vakantieperiode is, of dat het aan mezelf ligt.
Ik weet het gewoon even niet meer.
Ook het gevoel voor am ligt mij weer heel hoog, maar ik probeer me eigen in te houden.
Ik zal het er eens met de begeleiding en de psych. over hebben of dat ik niet iets voor zonodig kan en mag hebben, zodat de drukte uit mijn hoofd gaat en zodat het allemaal weer wat beter met mij gaat, want op dit moment weet ik het allemaal even niet meer en voel ik me eigen down, depri, verdrietig , huilerig enz, enz, enz.

[Heksjuh]

Winnie: misschien moet je niet zo bezig zijn met hoe je je voelt. Ik voel ook vaak niet echt iets specifieks, dan voel ik me gewoon normaal. Dus niet overdreven blij of verdrietig, maar gewoon neutraal. Dat kan toch ook? Misschien moet je als je niet weet hoe je je voelt, het niet zo analyseren, dan word je misschien ook niet somber?

Nog even terugkomend op mijn werkverhaal van een paar weken terug: mijn baas vertelde me later dat hij er helemaal niet bij stilgestaand had dat ik reiskosten zou maken om te komen werken. Hij vond het zelfs goed dat ik voor mezelf was opgekomen (ik werk daar echt al jaren en in die jaren heeft hij ook gezien hoe ik steeds minder verlegen werd enzo). Doordat ik mijn reiskosten vergoed wil, moet ik waarschijnlijk wel minder werken omdat ze me nu niet voor een halve dag willen indelen. Hij had er blijkbaar ook niet bij stilgestaan dat het voor mij ook helemaal niet handig is om maar voor een halve dag terug naar mijn ouders te reizen.
Uiteindelijk viel het dus wel mee, al vind ik nog steeds dat ik wel een beetje oneerlijk behandeld ben dit jaar. Ik vind het aan de ene kant erg jammer dat ik het hoogseizoen mis, maar aan de andere kant is het wel goed zo. Ik mis een beetje uitdaging, het werk is voor mij fysiek zwaar en ik ben het niet eens met bepaalde dingen. Ik heb er jaren met veel plezier gewerkt, maar het is tijd voor wat anders. Ik vind het wel echt jammer dat ik waarschijnlijk mijn laatste werkdag gehad heb.

Mijn vakantie zit er op, ik moet morgen weer beginnen met mijn studie. Ik vond het wel moeilijk vanmorgen om weg te gaan, vooral omdat ik onze hond echt ga missen. Hij mocht mee naar het station en ik moest echt mijn tranen wegvegen Verder vind ik het wel fijn om weer op mijn eigen kamer te zijn. Wel een beetje stil nu ineens, maar dat went wel weer.
Ik ga morgen voor het eerst op de fiets. Niet geheel vrijwillig, ik hou niet echt van fietsen en ik ben bang dat ik verdwaal (het zou ook niet de eerste keer zijn). Gelukkig kan ik het laatste stuk met iemand meefietsen. Als ik niet meer post ben ik ergens in Utrecht hopeloos rondjes aan het fietsen

[Missy1234567890]

Eerste werkdag na de vakantie zit er alweer op en na een uur op het werk had ik het er al gehad. Het werk was zo saai, ze hebben in mijn vakantie nog iets aan de werkverdeling veranderd waar ik niet blij mee ben omdat ik nu steeds de hele dag hetzelfde (rot)werk moet doen. Eerst had ik 's ochtends andere werkzaamheden waardoor de ochtend tenminste nog snel voorbij ging. Nu kroop de tijd en ik ben ook eerder weggegaan omdat ik het gewoon niet meer trok. Ik kwam helemaal down thuis... Ik krijg waarschijnlijk een vast contract, maar ik ben er helemaal niet blij mee. Ik wil liever uitdagender werk.
Dus toch maar weer aan het rondkijken nu, maar er is zo weinig, of, wel banen genoeg, maar ik val een beetje tussen wal en schip. Voor traineeships heb ik bijna alweer teveel ervaring (plus dat ik dan heel erg terugga in salaris en ik woon best duur) en voor de wat hogere functies net te weinig. Dus het is erg lastig. Ik weet alleen wel dat ik dit niet lang volhou.

Verder mis ik m'n vriend. We zijn 2 weken lang samen op vakantie geweest en nu zie ik hem een hele week niet omdat hij op een andere locatie werkt dan daarvoor (nieuw project). Ik vind het echt niet leuk. Waarom word ik steeds verliefd op iemand die aan de andere kant van het land woont? Maar we zien wel hoe het gaat, hij is wel echt heel leuk, dus wil er ook niet meteen mee kappen. En het zou ook een kort project zijn, dus misschien zit hij over een poosje weer wat dichterbij en kunnen we elkaar door de week wel zien.

[winnie the pooh]

@Heksjuh, dat klopt wel, als ik niet weet hoe ik me voel ben ik meteen bang dat er een depressieve bui aan komt.
Misschien moet ik maar eens gaan proberen dat als ik niet weet hoe ik me voel dat ik dan muziek opzet ofzo waar ik vrolijk van wordt, om dan zegmaar mijn stemming de goede kant op te sturen.

OT:Amsterdam was echt heel erg gaaf.
Gewoon al het rondlopen zonder me steeds onveilig te voelen en om me heen te kijken is echt relaxed.
Maar de laatste week ben ik denk ik wel over mn grens gegaan, en toch te weinig rust ingepland met het steeds maar bij iedereen blijven slapen en naar vanalles toe enzo.
En ik vind het gewoon echt niet meer leuk, ik moet nog echt continu tegen mijn depressie vechten, en vaak lukt het me wel om het te negeren maar ik kan echt al 2 of 3 jaar niet meer uitkijken naar dingen die ik normaal hartstikke leuk zou vinden, en in amsterdam zelf voel ik me wel goed maar ik kan er niet meer van genieten zoals ik dat eerst wel kon en dan heb ik ook nog regelmatig het gevoel dat die depressie me toch weer naar beneden wil halen, en het kost echt veel energie om steeds maar tegen mezelf te moeten vechten en me goed te houden.
Ik voel me vaak ook heel dubbel als ik in de stad ben ofzo, omdat ik dan aan de ene kant het fijn vind dat ik eens een keer kan doen wat IK wil en niet zo om me heen hoef te kijken, maar aan de andere kant wil ik gewoon al zo lang en zo graag weg uit dat kutdorp hier en de gedachte dat dat nog minstens een jaar of 4 duurt motiveert niet echt.
Daar baal ik misschien nog wel het allermeest van, mijn vechtlust is weer teruggekomen en het kan me wel weer schelen hoe mijn toekomst wordt en ik durf wel weer te dromen over dingen die ik wil doen, maar die klote sombere stemming van die depressie is echt al maanden helemaal niet veranderd en dat werkt elkaar dan weer tegen, en ik weer niet meer hoe ik daarmee om moet gaan.

Morgen komen mn ouders weer thuis en daar zie ik gewoon bijna tegenop, niet eens omdat ik dan mezelf aan hun regels moet houden en steeds door moet geven waar ik ben ofzo, maar omdat ik geen zin heb in al het geschreeuw en gegooi met deuren, en de concurrentiestrijd die hier de laatste tijd lijkt te hangen over wie er het meest aan zn hoofd heeft.

De afgelopen weken heb ik weer slechte weken gehad lichamelijk, maar ik merk hoeveel mijn vrienden me proberen te steunen en dat is heel erg fijn. <3 Het gaat verder heel goed en ik merk dat het vlees eten duidelijk effect heeft op mijn vermoeidheid en slapen. Echt heel fijn dat we zo weer langzaamaan een oorzaak erbij hebben gevonden. Nu bijna op vakantie, waar ik heel veel zin in heb, en dan mijn laatste jaartje school op de middelbare wat helemaal goed gaat komen!

[Hawahaai]

Terug van vakantie. Het was leuk, alleen jammer van het weer en ziek zijn van het ontstressen is ook niet leuk. Inmiddels ben ik weer druk aan het klussen in huis. Het resultaat: witte nagels (de alkydverf gaat er niet meer af), een bult en snee op mijn scheenbeen en een tand door m'n lip. Ik ben niet de meest handige klusser .
Nu ga ik even een boek lezen en als de hitte weer een beetje weg is, ga ik weer schuren en schilderen.

[Daboman]

Missy1234567890 schreef:

Eerste werkdag na de vakantie zit er alweer op en na een uur op het werk had ik het er al gehad. Het werk was zo saai, ze hebben in mijn vakantie nog iets aan de werkverdeling veranderd waar ik niet blij mee ben omdat ik nu steeds de hele dag hetzelfde (rot)werk moet doen. Eerst had ik 's ochtends andere werkzaamheden waardoor de ochtend tenminste nog snel voorbij ging. Nu kroop de tijd en ik ben ook eerder weggegaan omdat ik het gewoon niet meer trok. Ik kwam helemaal down thuis... Ik krijg waarschijnlijk een vast contract, maar ik ben er helemaal niet blij mee. Ik wil liever uitdagender werk.
Dus toch maar weer aan het rondkijken nu, maar er is zo weinig, of, wel banen genoeg, maar ik val een beetje tussen wal en schip. Voor traineeships heb ik bijna alweer teveel ervaring (plus dat ik dan heel erg terugga in salaris en ik woon best duur) en voor de wat hogere functies net te weinig. Dus het is erg lastig. Ik weet alleen wel dat ik dit niet lang volhou.

Verder mis ik m'n vriend. We zijn 2 weken lang samen op vakantie geweest en nu zie ik hem een hele week niet omdat hij op een andere locatie werkt dan daarvoor (nieuw project). Ik vind het echt niet leuk. Waarom word ik steeds verliefd op iemand die aan de andere kant van het land woont? Maar we zien wel hoe het gaat, hij is wel echt heel leuk, dus wil er ook niet meteen mee kappen. En het zou ook een kort project zijn, dus misschien zit hij over een poosje weer wat dichterbij en kunnen we elkaar door de week wel zien.

Dat over werk klinkt wel bekend Maar de momenten dat je net wat meer blijkt te weten dan de rest kunnen echt priceless zijn

[kroot]

Lekker stranddagje gehad met broertje. Precies op tijd thuis voor de regen. Verse fruitsalade mee. Perfect!

[winnie the pooh]

Ouders en broertje zijn weer thuis, waren ze maar weggebleven.
'je zorgt er zelf voor dat je depressief wordt'
'je moet je maar over alles heenzetten'
'je moet niet denken dat therapie alles oplost'
'in de stad is het echt niet beter'
'je kunt wel vanalles willen maar de kans is klein dat het gaat lukken'
en als mam het tegenover anderen over mij en mn autisme heeft is het regelmatig 'ja ze zal nooit veel vrienden om zich heen hebben ofzo maar dat hoeft ook niet'
En meer van die klote opmerkingen.
Ik vraag me soms echt af of ze uberhaupt weten wat depressie is en hoe ik dingen ervaar.
Ze zijn helemaal boos omdat ik mijn krantenwijk en mijn folderwijk op wil geven, maar echt keus heb ik niet, die folders leveren gewoon echt heel weinig op en het kost me ongelofelijk veel tijd. De kranten leveren wel veel op, maar daar is de laatste tijd nogal vaak storing en dat gaat dus gewoon echt niet als ik om half 7 naar school moet.
Ik weet ook wel dat ik dan zelf geen inkomsten meer heb(alleen nog zakgeld) maar mn ouders doen ook alsof ik meteen nieuw werk zou kunnen vinden. Wat dus echt niet gaat want in een winkel werken lijkt makkelijk maar ik zou er psychisch alleen maar verder van in de put raken. En om dan te horen dat ik me niet aan moet blijven stellen en dat het tijd wordt dat ik me over dingen heen zet kan ik echt niet uitstaan.
Ik heb 4 jaar lang een kuttijd gehad, en dan verwachten zij zeker dat ik er in een zomer vanaf ben? Lekker voor ze dan, want volgens mij is dat nogal onrealistisch.
Het enigste wat ik vraag is kleedgeld, het afgelopen jaar kon ik door die krantenwijk het merendeel van mijn kleding zelf betalen maar dat kan dan gewoon niet meer, en daar doen ze dan ineens heel moeilijk over, terwijl ze gewoon geluk hebben gehad dat ik het een jaar lang zelf heb betaald. En het lijkt me ook niet zo'n gekke vraag dat ik kleedgeld wil, als ik bijna 16 ben.
30 euro zakgeld per maand lijkt te doen, maar ik wil straks ook gewoon nog geld hebben om eens naar de bioscoop te gaan of te winkelen ofzo.
Ik krijg echt steeds meer het idee dat mn ouders van die vooroordelen hebben, 'je hebt autisme dus je kunt dit,dit,dit en dit niet'
Ze lijken ook niet helemaal te snappen dat ik onderhand mijn eigen keuzes wil maken, en dat ze me dus niet meer altijd kunnen dwingen te doen wat hun ook doen. En dat ik er dus niet op zit te wachten om zo vaak met de hele familie bij elkaar te komen en dat soort dingen.

En dat zit me echt vreselijk dwars.

Enigste positieve is dat mn hondje wel weer thuis is.

[Pluis]

Zeg winnie, is jouw moeder niet gewoon net zo autistisch als jij? die dingen zijn vaak erfelijk en als ik zo door de maanden heen de citaten van jouw moeder lees dan vind ik die botte uitspraken wel vrij kenmerkend. het verschilt natuurlijk per persoon en dus ook per autist, maar het lijkt erop dat ze helemaal niet doorheeft dat dat soort opmerkingen kwetsend zijn. En ik kan me van een moeder niet voorstellen dat ze haar dochter opzettelijk pijn zou willen doen (maar misschien ben ik daarin wel een beetje naïef).

en wat betreft het kleedgeld: ik had op een gegeven moment de afspraak met mijn moeder dat ik de kinderbijslag kreeg als kleedgeld. Zo leerde ik met geld omgaan en hoefde ik niet steeds om geld te zeuren. is dat niet iets voor jullie?

[Heksjuh]

Ik heb vorige week in een keer de weg gevonden, het bleek uiteindelijk heel simpel (dankzij een goede routebeschrijving van een vriendin). 130 kilometer gefietst vorige week

Trainen gaat echt lekker de laatste paar weken. Ik voel me ook beter als trainen lukt, of als ik in ieder geval een hele training mee kan doen. En de laatste tijd krijg ik ook positieve opmerkingen over oefeningen, goed voor mijn zelfvertrouwen.
Ik heb wel meer last van mijn rug nu ik weer naar de uni ga. Misschien ligt het aan mijn matras hier of aan mijn bureaustoel, of omdat ik nu veel meer achter een bureau zit. Ik begin donderdag aan behandelingen bij een psycholoog, ik ben benieuwd of dat gaat helpen.
Het gaat eigenlijk wel goed. De eerste week weer in mijn kamer is goed bevallen. Ik heb alleen iets verkeerd gedaan met mijn nek/schouder, waardoor ik nu mijn hoofd niet meer kan bewegen

[Daantje_0705]

@ Heksjuh: een sjaal, tijgerbalsem of een warme douche kan helpen voor je nek/schouders

OT: wat een heerlijk weekend was dit zeg. Normaal ben ik om de twee weken de vrijdag vrij maar omdat het nu zomervakantie is en veel collega's op vakantie zijn, moet ik dan extra werken en was m'n vrije dag vorige week vrijdag geweigerd. Een van m'n collega's had een week vakantie teruggegeven en daardoor zag ik m'n kans schoon om deze vrijdag vrij te vragen. Kreeg pas donderdagmiddag laat te horen dat het was toegekend maar was er superblij mee. M'n vriend was vrijdag jarig en dat heb ik vrijdagochtend met hem gevierd. We hebben koffie gedronken en taart gegeten bij opa en oma. Hij ging 's middags met vrienden uiteten en stappen en ik ben toen in de trein naar m'n moeder gestapt. Met haar heerlijk over het strand gelopen en 's avonds in een strandtent vis gegeten, echt super. Kregen toen wel een bui maar het weer viel echt ontzettend mee en het was supergezellig. 's Avonds opening van de OS gekeken met mn kat op schoot op de bank, echt supertof. Beestje is bijna 20 en zie haar niet zovaak meer maar als ik er ben is ze zo superblij om me te zien, dat is zo leuk. Wel heel laat gaan slapen. Zaterdagmorgen nog naar een kustplaatsje geweest en even wat winkeltjes langs. M'n vriend kwam ook in de middag en met z'n drieën in de tuin even wat gedronken en 's avonds mosselen gegeten voor zijn verjaardag. 's Avondslaat met de trein weer naar huis.

Zondagmorgen heerlijk geroeid. We beginnen nu met stuurlessen en ik had als eerste van de groep dinsdag al een stukje mogen sturen. De rest mocht vandaag voor het eerst. We hadden een andere instructeur dan normaal en die gooide ons behoorlijk in het diepe, zelfs onverantwoord vond ik het. Hij had ons nog nooit zien roeien en stuurde ons wel ineens een kanaal op met allerlei bruggen en andere boten langs de wal. Kwamen dan ook in botsing met een brug en een andere boot waar we flink van schrokken en een van onze groep ging echt met een rotgevoel naar huis wat naar mijn idee niet terecht was omdat hij het niet fout gedaan had maar e instructeur gewoon verkeerd had ingeschat. Gelukkig hebben we dinsdag weer les van iemand anders en hopelijk gaat het dan beter. Verder word ik helemaal de hemel ingeprezen daar en ben ik nu bang dat ik tegenval als stuurvrouw

Verder vanmiddag m'n huishouden gedaan want was al zolang van huis geweest. Drie wassen gedraaid, boodschappen gehaald, gestofzuigd en gedweild, wc en wastafel gesopt. Verder sport gekeken en m'n autotheorie geleerd. Moet vrijdag examen doen maar heb nauwelijks tijd om eraan te besteden Hopelijk komt het toch goed. Morgen weer werken maar gelukkig weer een weekje van vier dagen en het wordt weer mooi weer dus super

[Takkie89]

Pluis schreef:

Zeg winnie, is jouw moeder niet gewoon net zo autistisch als jij? die dingen zijn vaak erfelijk en als ik zo door de maanden heen de citaten van jouw moeder lees dan vind ik die botte uitspraken wel vrij kenmerkend. het verschilt natuurlijk per persoon en dus ook per autist, maar het lijkt erop dat ze helemaal niet doorheeft dat dat soort opmerkingen kwetsend zijn. En ik kan me van een moeder niet voorstellen dat ze haar dochter opzettelijk pijn zou willen doen (maar misschien ben ik daarin wel een beetje naïef).

Dit. Ik heb er ook al een poosje over zitten denken, maar ik denk dat dit het gevoel wat ik had het beste beschrijft. Daarnaast: is er wel eens gedacht aan gezinstherapie?


OT: weinig gepost, het gaat over het algemeen goed . Ups en downs, maar ik zit nu wel op mn plek En het hele gezemel bij het bestuur.. bah! Ik doe het letterlijk nooit goed, en dat vreet wel.

[Roosje]

Ik vond zojuist mijn verloren gewaande ring terug onder mijn kapstok & al mijn schoenen. Ik was er heilig van overtuigd dat ik hem kwijt was geraakt toen ik het nu overleden konijn van mijn vereniging medicijnen aan het geven was, een paar weken terug, maar dat was blijkbaar niet.

En dat ik morgen op vakantie ga draagt ook wel bij aan de feestvreugde. Ik ga voor het eerst helemaal alleen, zonder andere mensen, een paar dagen weg. Vet nice.

[Heksjuh]

Roosje: waar ga je heen? Veel plezier als je dit nog leest voor je vakantie!

Daantje: bedankt voor je tips Ik heb ook al een kruik in mijn nek gelegd (een kersenpitkussen is iets handiger), ik hoop dat het helpt.
Het doet zo'n zeer, ik zat vandaag lang in een auto en elke hobbel deed pijn. Het trekt naar mijn hoofd en door mijn rug, ik kan me nu bijna helemaal niet meer (pijnloos) bewegen. Heel fijn en goede timing, ik moet deze week een belangrijke opdracht maken. Eigenlijk moet ik er nu ook nog aan zitten, anders heb ik morgen tijdens de bespreking weinig nuttigs te melden, maar ik kan me niet concentreren en wil gewoon op bed liggen. Ik hoop niet dat de docent het maar een stom smoesje vindt (want dat kan ik me best voorstellen als iemand zijn werk niet af heeft). Ik ga naar bed en hopelijk voelt het morgen iets beter.

[Daantje_0705]

@ Heksjuh: ik was afgelopen winter met skiën gevallen op m'n achterhoofd en daar had ik toen ook een hele stijve nek van. Ik vond het toen wel fijn om zo af en toe ff te gaan liggen en m'n nek te kunnen ontspannen. Pijnstillers hielpen ook wel wat en idd een warme douche, tijgerbalsem, kersepitkussentje of een sjaal. Doe voorzichtig hoor met je nek. Hoop dat je docent er begrip voor heeft

[winnie the pooh]

@Takkie en Pluis,
Of ze autistisch is weet ik niet dat is niet getest, maar wat jullie zeggen klopt wel, ze heeft wel meer kenmerken als alleen dat, zo kan ze er ook absoluut niet tegen als dingen in de koelkast niet op de plek staan waar ze volgens haar horen te staan ofzo.
Autisme is erfelijk maar verder heeft niemand in de familie een diagnose, al heb ik zelf wel sterk het vermoeden dat het van mn moeders kant komt omdat haar zus ook echt autistische trekjes heeft en haar kind(mijn neefje dus) ook.
Gezinstherapie is wel vanuit allerlei kanten voorgesteld maar mn ouders zijn er fel op tegen, waarom weet ik niet maar volgens mij willen ze zelf niet echt inzien dat zij ook moeten veranderen.
Ik heb Joyce een psychiater en therapie, mn broertje heeft Joyce en gaat 4 dagen per week naar dagopvang(die ook een soort van therapie is) voor kinderen met autisme maar mn ouders doen zelf niets. En ik zie door jullie reacties nu ineens wel in dat dat best vreemd is.
Als ik eerlijk ben zie ik echt gezinstherapie zelf ook niet zo zitten, we hebben we eens van die mensen over de vloer gehad jaren terug die dan mijn moeder adviseerden over hoe ze met mij en mijn broertje moest communiceren en dat soort dingen. Toen werd er nogal vaak gezegd dat ze mij en mijn broertje gelijker moest behandelen omdat mijn broertje dat verschil ook zag(in de zin van ik was 13 en ik bleef alleen thuis van vakantie en mijn broertje is nu 13 en mag niet alleen naar de winkels in het dorp fietsen) zulke verschillen zijn er van kleins af aan al geweest omdat mijn broertje en ik gewoon twee totaal verschillende kinderen zijn. Dus in dat soort veranderingen heb ik niet zoveel zin.
Maar mijn ouders zouden zelf idd wel eens na mogen gaan bij zichzelf wat ze aan zichzelf kunnen veranderen. Want ik en mn broertje werken dus nu op allerlei manieren aan onszelf en mn ouders doen beide niets.

OT: laatste dagen voel ik me wel weer wat beter, nog steeds wel depressieve momenten ertussen maar ik heb tenminste weer vertrouwen erin dat ik over een tijd gewoon wel mensen heb waar ik goed mee op kan schieten en niet meer zo vaak in dit dorp hoef te zijn, en dat ik gewoon kan gaan doen wat ik wil en dat is al heel wat want die vechtlust is echt maandenlang weggeweest.Bij elke positieve verandering komen toch ook wel elke keer weer de oude gedachtes, ga ik met mensen van tekenles weg ofzo dan denk ik wel 'wat als ik pestkoppen tegenkom die me naroepen, hoe zullen hun dan reageren' maar dat is denk ik meer een kwestie van tijd.
Therapie doet zijn werk nu ook steeds meer, bij therapie ben ik nu vooral bezig met het herkennen van verkeerde manieren van denken en die gedachtes zo ombuigen dat ze niet meer negatief zijn, dus eigenlijk gewoon anders leren denken, positiever en realistischer. En dat werkt wel.
Ik heb ook weer een laptop op mijn kamer, en binnenkort ga ik en televisie kopen, dan kan ik me weer wat meer terugtrekken dus dat is wel fijn.

[Pluis]

@ winnie: Het zou dus best kunnen dat je moeder er op z'n minst trekken van heeft. Op zich is dat voor jou wel goed om te weten want dan kan jij er een beetje op inspelen. Jij weet bijvoorbeeld van jezelf dat je de neiging hebt om van het slechte uit te gaan als iemand iets tegen je zegt (bijvoorbeeld als het gaat om opmerkingen van je familie), en misschien heeft jouw moeder dat ook zo. Daar kan je best een beetje proberen op in te spelen. Als je er nou vanuit gaat dat je moeder dezelfde "gebruiksaanwijzing" heeft als jij en je wil iets van haar, zou je haar dat bijvoorbeeld kunnen vragen op een manier waarop jij het zelf het beste zou vinden als iemand dat aan jóu zou vragen (ik hoop dat je het een beetje volgt )
En dat je ouders de boot een beetje afhouden snap ik ook wel. Het klinkt alsof ze het al heel moeilijk vinden dat jij en je broertje autistisch zijn, dus dan is het een nog veel grotere "klap" als iemand dan ook nog eens zegt dat er met hén misschien ook wel iets aan de hand is. Die willen al die bemoeienis dan helemaal niet (net als dat jij niet wil dat je oma zich met je bemoeit).

[winnie the pooh]

@Pluis, dat is nog niet eens zo'n gek idee, meestal als ze doordraait om van die idiote kleine dingen dan zeg ik er ook maar niks van en laat ik haar maar lekker doordraaien.
En ik weet niet echt of ze het moeilijk vinden dat wij autisme hebben. Ik denk dat het ze niet zoveel uitmaakt maar dat ze het vooral moeilijk vinden om met de adhd van mijn broertje om te gaan(want dat heeft ie ook nog) mijn broertje heeft hier in huis de laatste tijd nogal de macht in handen, en daar hebben we allemaal last van, mijn ouders moeten er natuurlijk steeds tegenin gaan om toch te proberen te zorgen dat zij het laatste woord hebben, en ik los het meestal maar op door naar mijn kamer te vluchten.
Wat denk ik vooral speelt is dat mijn ouders er allebei anders over denken, mam accepteert het wel maar wil het liefst tegenover de buitenwereld doen alsof alles goed is en we een 'leuk gezellig gezin' zijn, wat ik bullshit vind.
En pap lijkt zich er eerder voor te schamen en hij zal ook niet snel tegen anderen zeggen wat er met mijn broertje of mij aan de hand is maar dat hij zo doet heeft misschien ook te maken met hoe zijn kant van de familie erop reageert, mijn oma enzo bijvoorbeeld.En het grote verschil tussen mij en mijn broertje is natuurlijk ook niet makkelijk, ik doe het liefst mn eigen ding en ben niet zo van dat ik moet weten wanneer iedereen weggaat en waarheen en hoe laat ze thuis zijn, maar dat hebben mama en broertje wel heel erg. Terwijl mijn broertje dan weer zo'n kind is wat bevriend raakt met iedereen die hij op straat tegenkomt en ik misschien 2 echt vrienden heb gehad in mijn leven. Daardoor zal de familie ook wel niet weten wat ze moeten, ze willen mij aan de ene kant met mijn nicht vergelijken omdat die maar 3 weken ouder is, maar zij is het tegenovergestelde van mij en ik zou ook echt niet zo willen zijn als haar, en aan de andere kant wordt ik af en toe vergeleken met mijn broertje omdat hij ook stoornissen heeft, maar hij is ook totaal anders. Al vraag ik me zelf nog steeds af waarom mensen uberhaupt met elkaar vergeleken moeten worden.

[Missy1234567890]

Gedoe op het werk, vaste aanstelling is nog geen feit.
Ben benieuwd hoe ik deze dag weer door ga komen en dan moet ik eigenlijk ook nog langer werken om uren te compenseren, omdat ik vaak eerder wegga omdat ik er genoeg van heb.

[winnie the pooh]

gisteravond was het thuis nog best lang onrustig, broertje was verdrietig en dit keer heb ik het eens aan mn moeder overgelaten om hem rustig te krijgen, dan doe ik dat wel weer als er ruzie is tussen mama en hem.
Een meisje van zn opvang waar hij een hele hechte band mee heeft(volgens mij is het zelfs zn vriendin) is terwijl hij op vakantie was ineens uit huis geplaatst en komt niet meer naar de opvang. En dat moest hij dan weer horen van een ander kind daar en niet eens van de leiding. Dus het is wel logisch dat hij verdrietig is. Hij kon haar al een week ofzo niet bereiken maar nu horen we dus dit. En ik vind het zelf ook best raar, ik kende haar niet echt goed maar als ik haar daar zag als ik mn broertje mee op ging halen zou je echt niet zeggen dat ze thuis zoveel ruzie heeft dat ze naar en pleeggezin moet.

Vandaag voel ik me best wel down, het besef komt gewoon steeds meer dat ik straks weer fulltime naar school moet, en met dat besef komen ook steeds meer de gedachtes en de angsten omdat ik bang ben dat het weer fout gaat.
En dat niet alleen maar als ik kijk hoeveel energie het me nu dag in dag uit kost om mezelf goed te houden en niet de hele dag depressief niks te doen dan weet ik echt niet of ik dat vol ga houden icm school. Maar misschien werkt dat juist wel andersom, dat school straks zo'n afleiding bied dat ik daar juist minder moeite mee heb. Al zal ik in het begin toch wel heel moe zijn omdat ik het niet meer gewend ben 5 dagen per week naar school te gaan.

Straks heb ik alleen met de hond gewandeld, ineens mocht het van mam wel, normaal heeft ze er niet zo'n vertrouwen in.
Het ging best goed ik vind het echt leuk om te doen, dus ik ga proberen om dat vaker te doen want het is ook wel even fijne afleiding.

Mam neemt waarschijnlijk mn krantenwijk over als ik er mee stop, en ik wil echt gaan proberen ervoor te zorgen dat zij dat de laatste week van de vakantie al doet, dat ik nog even een week rust heb en uit kan slapen, al staat ze er echt niet om te springen dus ik moet nog even gaan bedenken hoe ik dat aan ga pakken.

[winnie the pooh]

Vandaag naar therapie geweest, en dat was wel fijn.
Maar nu voel ik me best slecht, mam heeft weer eens zo'n bui dat niets goed is en ze niet eens pogingen doet om dingen te begrijpen of om uberhaupt niet door me heen te praten.
En dat kan ik niet uitstaan, dus nu sluit ik me maar weer op op mn kamer, misschien gaat pap straks nog wel een stuk met de hond lopen dat ik mee kan ofzo.

Enige positieve is dat ik gister een blog heb gevonden, er is zo'n boek (en prozac is mijn paracetamol) waar ik me heel erg in herken en ik kwam er dus achter dat dat meisje nu een blog bijhoudt over hoe het nu met haar gaat, misschien moet ik daar maar regelmatig op kijken zegmaar als voorbeeld dat het wel beter wordt.

[Missy1234567890]

Op werk is alles weer goed, gesprek gehad en ik krijg nu weer een jaarcontract ipv. vaste aanstelling, maar dat is prima Volgende week weer een sollicitatie en ik wil daar echt graag werken, dus duimen maar.

Lange dag vandaag en ik mag nog niet gaan slapen. Ik ga zo nog voor een half uurtje de trein in, m'n vriend pikt me dan halverwege op en dan gaan we naar zijn huis. Baal wel een beetje, want hij was dat helemaal vergeten... Fijn, ik plan m'n hele avond er op in en hij vergeet me gewoon. Wou al bijna smsen dat ik ging slapen omdat ik het te laat vond.
Nouja, ik ga maar, hij zal het vast wel niet zo bedoeld hebben.

[winnie the pooh]

Laatste dagen voel ik me veel beter dan een tijd geleden, ik weet niet waar het ineens vandaan komt maar fijn is het wel!
Ik denk dat het oefenen met positief denken bij therapie ook wel echt zijn aandeel daarin heeft. En nu ik regelmatig naar therapie en Joyce ga wordt ik ook wel extra gemotiveerd, die moedigen me aan als het goed gaat en zijn blij voor me, en dat heeft een heel ander effect op mij dan een moeder die dan zegt dat ik me aanstel als ik weer even een inkakmoment heb.
En als ik me goed voel dan ben ik ook meer gemotiveerd om dingen te gaan doen enzo, wat er dan weer voor zorgt dat ik me daardoor goed voel dus het lijkt nu net alsof die zogenaamde cirkel zich omgedraaid heeft, dat het in plaats van steeds naar beneden steeds vaker weer even naar boven gaat.

Er is nu ook duidelijkheid over het met de auto naar school verhaal, we gaan het 2 weken proberen, maar aangezien er maar 3 mensen meedoen stopt het ook als er na die 2 weken iemand zegt er niet mee door te gaan. En eigenlijk vind ik het wel best zo, ik hoef het nu maar 2 weken te proberen en dat is al heel wat anders als 2 maanden(waar ze het eerst over hadden) maar ik denk gewoon echt dat het voor mij niet werkt, dan heb ik zoveel minder vrijheid en dan ben ik ook veel minder op mezelf het is gewoon veel makkelijker als ik in de trein zit, koptelefoon op en verder met niets of niemand rekening houden en even mijn hoofd rust geven.

Vanavond ben ik met mn broertje alleen thuis, en ik ben benieuwd hoe dat gaat, meestal als we alleen thuis zijn hebben we knallende ruzie, maar als het savonds is dan voel ik me meestal eerder een oppas.
Gelukkig zijn mn ouders bij de overburen dus als het uit de hand loopt dan kan ik daar naartoe.

Morgen gaan we met vrienden van mn ouders naar de dierentuin, en daar heb ik best veel zin in want een van hun kinderen is een meisje van tekenles en daar kan ik best goed mee opschieten.

[Heksjuh]

Daantje: nog bedankt voor je tips

Missy: ik heb met mijn ex ook weleens gehad dat hij me vergeten was. Stond ik daar op een verlaten station in de stromende regen en onweer Hij is je vast niet expres vergeten, misschien had hij niet goed begrepen wat jouw plannen waren?
En ik ga duimen voor je sollicatie, succes!

Pff, zware week gehad.

Spoiler

Eind van de week heb ik een biggetje laten inslapen. Ik was de enige van de groep (iedereen had een eigen big) die er bij heeft staan huilen Ik had er van tevoren eigenlijk niet zo moeilijk mee, maar het ook echt doen is toch anders. Ik vind het achteraf ook echt naar dat ik het gedaan heb. En ik schaam me wel dat ik heb staan huilen, laat ik weer een goede indruk achter bij iedereen
Ik voel me er echt naar over en het is lastig omdat je er eigenlijk alleen met studiegenoten over kunt praten, andere mensen weten niet hoe het voelt om zoiets te doen.

[Pluis]

@ heksjuh: ik kan me best voorstellen dat zoiets heel heftig is om mee te maken. Ik heb zelf tijdens mijn opleiding een aantal mensen zien overlijden en dat maakt ook indruk (zacht uitgedrukt). Je hoeft je dus absoluut niet te schamen voor het huilen, het blijft mensenwerk.

[winnie the pooh]

Gister was best leuk, we waren intotaal met zn 8en(4 volwassenen en 4 kinderen) naar de dierentuin en dus hebben we de groep geplitst, alleen wel zo leuk dat mn ouders vonden dat mn broertje met mij mee moest, ik wist vantevoren dat dat mis zou gaan en die andere twee meiden stonden er ook niet echt om te springen.
Continu slaan want dat vind hij grappig, en ons vanachter aanvallen(letterlijk, gewoon achterop je schoenen trappen) en toen ben ik dus een keer flink pissed op hem geworden omdat hij achterop mn slipper trapte, wat ie zelf heel grappig vond, maar toen was mijn slipper dus wel kapot, (1 zo'n bandje uit een teenslipper wat eruit geschoten was) en ik wist zelf ook wel dat het gewoon een kwestie was van dat ding er terug in doen, maar dat wist mn broertje niet, dus ben ik daar ff lekker op hem geflipt en gezegd dat hij dat ding kon maken en bla bla bla hoop geschreeuw, en daarna heeft hij dat niet meer gedaan, alleen nog mij en die andere meiden een paar keer geslagen omdat ie dat zo grappig vond. En toen was ik er echt klaar mee, want hij was ook continu aan het zeuren want hij wilde mijn nieuwe camera gebruiken, en dat vond ik dus niet goed omdat ik weet hoe hij met spullen is, zodra het niet lukt wat hij wil krijgt ie snel genoeg neigingen om met spullen te gooien. En dus deed ik dat niet wat voor veel meer ruzie zorgde, en toen om 1 uur smiddags ofzo kwamen we gelukkig de groep met ouders weer tegen en toen heb ik tegen mam gezegd dat ik het helemaal gehad had met dat kind en toen moest ie met hun meelopen gelukkig.
De rest van de dag was het een stuk fijner.
Dierentuin was verder wel heel leuk enzo, alleen merkte ik wel weer dat mijn hoofd veel sneller moe is dan mijn lichaam zelf en dat is wel irritant, maarja verder heb ik me de hele dag niet slecht gevoeld ofzo dus dat neem ik dan maar voor lief.

Vanmiddag ga ik met een meisje van tekenen winkelen dus daar heb ik ook best veel zin in.

[Neko*]

Ik werk hard aan mezelf maar toch blijft het 'waar doe ik het toch allemaal voor'-gevoel erg op de achtergrond aanwezig. Jakkes. Ik zou zo graag eens gewoon onbezorgd gelukkig willen zijn. Voor een avondje, of zo.

[winnie the pooh]

@Neko,
dat gevoel heb ik in het begin ook echt heel vaak gehad, komt denk ik vooral doordat je bij therapie enzo vooral in het begin niet veel merkt, je luistert dan naar wat ze te zeggen hebben en doet wat ze vragen maar ik had heel erg het gevoel dat het zegmaar niet echt zo was omdat ik toen nog heel erg vast zat in oude manieren van doen enzo.

OT: gisteren ben ik voorlopig voor het laatst bij therapie geweest, toen hebben we alles nog even herhaald en even besproken wat ik ervan geleerd heb enzo, daarna alles wat ik daar gedaan heb bij elkaar in een map gedaan.
Ik heb haar ook nog een kaartje gegeven omdat ik echt veel aan haar heb gehad en ze er ook voor me was enzo, en daar was ze wel blij mee.
En ik ben blij dat ik die therapie toch heb gedaan, ookal had ik in het begin echt mijn twijfels bij het nut ervan.
Ik denk nu heel anders(veel minder negatief) en heb veel meer vertrouwen in mezelf.
We hebben afgesproken dat we elkaar nu nog elke 2 maanden ofzo zien om even te kijken hoe het gaat en om even mijn geheugen weer op te frissen.

[winnie the pooh]

Vandaag is weer een goede dag, volgens mij is het echt al minstens een jaar geleden dat ik me een week lang niet slecht voelde(ofja, er zitten wel momenten tussen dat ik me klote voel maar niet meer zoals anders een hele dag en zonder reden) Waar die verandering vandaan komt weet ik niet, maar het is wel echt fijn.
En ik denk dat ik ook maar eens ga beginnen met zo'n goede dingen schrift, dat werd bij therapie al gezegd dat ik daar wat aan zou hebben en ik denk dat ik het maar gewoon ga proberen, elke dag in een schriftje schrijven wat goed ging,en welke moeilijke dingen ik goed heb opgelost.
En ik heb ook een nieuwe hobby gevonden denk ik, sinds deze week ben ik ineens helemaal fan van mn fotocamera, ben al een paar keer gewoon een rondje gaan lopen door de buurt en alle coole dingen op de foto gezet, als ik dan 100 foto's knip dan lukken er meestal maar 10 ofzo maar dat boeit niet.
tekenen of schilderen heb ik al echt heel erg lang niet meer gedaan, maar dat komt wel weer denk ik.

Vanmorgen heb ik tot 9.30 uur uitgeslapen.
ik ben naar beneden gegaan en heb op mijn gemak zitten te ontbijten.
Na het ontbijt ben ik me eigen gaan douchen en ben ik me eigen gaan aankleden.
Aan het eind van de ochtend heb ik een wasje aangezet en ben ik naar beneden gegaan en heb ik zitten te pixellen.
Vanmiddag heb ik gezellig met de begeleiding en een huisgenoot van mij zitten te lunchen en tussen 13.00 uur en 13.30 uur ben ik met de taxi naar mijn ouders gegaan.
Vandaag is mijn moeder jarig, dus hebben we feest .

Op dit moment zijn mijn 2 neefjes ook bij mijn ouders en komen straks mijn nichtje en mijn zwager ook nog bij mijn ouders.
Mijn zus is tussen de middag al bij mijn ouders geweest en is nu aan het werken.
Het is op dit moment erg druk, vol en rumoerig in mijn hoofd en voel ik me eigen best wel prikkelbaar.
Ook heb ik vorige week weer flink aan am gedaan.
Afgelopen vrijdag mocht ik de hechtingen uit mijn arm laten halen en nu jeukt de wond heel erg, dus hebben ze er zalf op gedaan en een gaasje met verband.
Dit uit voorzorg dat ik niet ga krabben, wat ik erg moeilijk vindt om dat niet te doen .
Thuis in de woongroep heb ik ook al last van spanningen en heb ik last van een huisgenoot die alles continu loopt te controleren.
Ze doet dit overdag en gaat hiermee door tot s`avonds laat.
De begeleiding weet hier van en weet ook dat ik er erg veel last van heb van dat controleren van mijn huisgenoot.
Zij krijgt hier ook hulp voor, maar in vlagen lijkt het alleen maar erger te worden.
Ik heb soms erg het gevoel niet/moeilijk tot rust te kunnen komen in de woongroep.
Ik zoek maar zoveel mogelijk afleiding, zodat er zo min mogelijk prikkels in mijn hoofd komen, maar ja, prikkels vang ik overal wel op ongeacht waar ik ben, dus daar zou ik mee moeten leren leven .

[Roosje]

@ Heksjuh: ik las het niet meer op tijd maar toch nog bedankt! Ik was naar Vlieland (alleen) & Texel (met mijn papamamabroertjeszusjes en nog wat familie). Het was vet fijn.

[winnie the pooh]

Vandaag heb ik Joyce weer gezien, en het was echt fijn om even te praten over de steeds lastigere situatie thuis en over hoe ik me voel enzo.
Het kost me gewoon ongelofelijk veel moeite om mezelf te blijven motiveren ervoor te gaan en wat van mijn leven te gaan maken ipv depressief te blijven.
Als ik bij Joyce ben of therapie dan wordt ik gemotiveerd en dan zijn ze blij als het wat beter gaat of als ik ergens het initiatief voor heb genomen, maar thuis hoor ik niets anders dan geschreeuw, gegooi met deuren en een moeder die me het liefst weghoudt van alle vormen van hulpverlening.
Zondag maakte mn moeder weer zo'n opmerking, mn broertje was me continu aan het irriteren en toen ging ik op een gegeven moment tegen hem in, toen vroeg mn vader waarom ik er tegenin ging dus ik zo 'als ik dat niet doe en hij heeft steeds het laatste woord loopt hij alleen maar meer over me heen en dat wil ik nou net tegengaan' ofzoiets was het, ik weet het niet meer helemaal precies.
maar toen reageerde mam dus met 'ja wie heeft je dat aangepraat want als het [naam begeleider bij therapie] is dan weet ik ook meteen dat je daar dus niet meer heen hoeft'
Dat soort dingen maken me onzeker en zorgen ervoor dat ik me minder voel.

Maar toen ik straks in de bus zat terug naar huis was ik weer aan het denken aan alles enzo, en hoe ik toch wat positiever kon blijven en toen kreeg ik en geniaal idee, ik ben thuis meteen weer naar de winkel gefietst en heb een heel groot doek gekocht, dat wordt dan een soort van schilderij/collage achtig iets met allemaal dingen die ik meegemaakt heb,gedaan heb of gewoon andere dingen maar wel dingen waar ik blij mee ben en dat wordt dan en schilderij waar ik misschien wel 10 jaar over doe ofzo, gewoon tot het vol is en dan pak ik weer een nieuw doek, ik ga het gewoon continu vol plakken en schilderen met dingen waar ik trots op ben of blij mee ben, dan zie ik dat ook als k me slecht voel en dan weet ik dat er veel meer goede dingen zijn.
En ik ga ook nog een kleiner schilderij maken, maar dan met dingen erop die ik wil bereiken of waar ik van droom, dus er komt ws een stad op en graffiti en kunst enzo, en honden en waarschijnlijk nog wel meer, en als ik die dan zie dan weet ik weer waar ik het voor doe.
Ik denk dat dat sowieso beter werkt, als je iets echt ziet dan werkt het denk ik een stuk beter dan als je er alleen maar aan denkt en dat het alleen in je hoofd zit.

[Daantje_0705]

@ Winnie: goed dat je zelf een manier gevonden hebt om je negatieve gedachten om te buigen naar iets positiefs Het klinkt als een goed idee en je bent ook nog eens lekker ermee bezig

[Hawahaai]

Logeren in eigen huis suckt . Even doorschilderen dus, dan kan de slaapkamer weer in gebruik worden genomen.

[winnie the pooh]

Ik voel me nog steeds goed, ondanks alle ruzies thuis maar dan vlucht ik gewoon naar mn kamer.
morgen ga ik weer naar de psych, die heb ik echt al 2 maanden niet gezien
en het contact met mijn oma is de laatste 6 of 7 weken ver te zoeken, maar ik vind het wel best zo, op deze manier heb ik in elk geval geen last van haar, ik ga niet meer vrijwillig naar haar toe en als ze hier is blijf ik vaak ook zoveel mogelijk boven, als ik haar dan toch toevallig ergens tegenkom houd ik het wel kort en op verjaardagen zijn er zoveel meer mensen dan zij.
Het liefst zou ik gewoon echt een keer tegen haar zeggen wat ze heeft gedaan maar daar komt toch alleen maar meer ruzie van.
Ik begin ook echt te twijfelen of ze niet toen ik een jaar of 6/7/8 was veel meer negatieve invloed op me heeft gehad dan ik altijd dacht, ik heb nl van kleins af aan altijd weinig zelfvertrouwen gehad tot ik een jaar of 12/13 was, en ik begin nu toch te denken dat het altijd maar vergelijken van mijn oma daar echt zijn aandeel in heeft gehad, bij alles wat ik deed werd ik altijd al vergeleken met een nicht van 3 weken ouder, op een gegeven moment zaten we op de basisschool en werden door haar letterlijk de rapporten naast elkaar gelegd, en als je dan altijd alleen maar hoort dat je nicht alles beter doet geloof je dat op die leeftijd wel, dus ik denk echt dat het meer heeft gedaan dan ik dacht.
Het zal echt niet alleen daaraan liggen, want op school zat ik ook nooit goed in mn vel, maar het zal echt wel meegeholpen hebben om mijn zelfvertrouwen af te brokkelen.

En ik heb gewoon bijna zin om aan school te beginnen, ook al weet ik dat het heel hard werken is, als ik op school zit heb ik in elk geval heel veel afleiding van al het slechte thuis en in dit dorp en op die school kijken ze me niet na omdat ik toevallig mn kleding niet koop bij de kakzaak om de hoek ofzo.

winnie the pooh schreef:

En ik heb gewoon bijna zin om aan school te beginnen, ook al weet ik dat het heel hard werken is, als ik op school zit heb ik in elk geval heel veel afleiding van al het slechte thuis en in dit dorp en op die school kijken ze me niet na omdat ik toevallig mn kleding niet koop bij de kakzaak om de hoek ofzo.

Klinkt als precies de enthousiaste houding die alle succesvolle tekenaars overeen hebben

[winnie the pooh]

Haha Thanks.
Hoop alleen dat de eerste dagen meevallen, er gaan geruchten over kanotochten etc. en als ik iets niet kan is het wel sportenP

OT: vanmiddag op verjaardag bij mn nicht, gelukkig de nicht van de oom en tante die ik wel mag.
Dit keer komt er ook allemaal familie van haar vriend enzo, en daar sta ik minder om te springen maar volgens mij went het over een tijd wel als ik vaker nieuwe mensen leer kennen enzo.
Het schilderij wat ik wilde gaan maken vol met goede dingen schiet nog niet heel erg op, ik weet wel een aantal dingen die ik erop ga maken enzo, maar echt verder als de achtergrond ben ik nog niet, overdag kan dat ook bijna niet want het is hartstikke warm op zolder.
Ik merk nu wel echt de gevolgen van de therapie die ik deze vakantie heb gevolgd, telkens als ik negatieve gedachten heb komen de uitdagers die ik daar heb geleerd meteen naar boven en die zorgen ervoor dat ik me niet negatief ga voelen. Het was eigenlijk de bedoeling dat het lijstje met postieve en helpende gedachten ook in mn hoofd zou zitten maar dat is nog niet, dus dat ga ik elke dag 1 of 2 keer goed lezen en dan komt dat vanzelf wel.
Gisterochtend kreeg ik telefoon dat de psych ziek was, dus toen maar de bus gepakt naar een paar dorpen verderop en daar ff gaan winkelen, dat winkelcentrum is wat kleiner en ik wist dat daar niemand van school ofzo zou komen(hooguit mensen van tekenen maar die mag ik dus dat vind ik niet erg) en toen heb ik nog een paar nieuwe schoenen en een hele gave trui gekocht.
en smiddags oldskool watergevecht met mn broertje

[winnie the pooh]

die verjaardag gister was best gezellig, en het was er best druk,en af en toe net iets te druk voor mij, maar gelukkig had mn tante dat al door en toen zei ze dat ik best hun hond ff mee mocht nemen naar de bossen, dus toen heb ik even met de hond gelopen en daarna ging het beter. Ik mocht die oom en tante al, maar de laatste tijd waardeer ik ze echt steeds meer, juist omdat ik ook weet hoe het aan de andere kant van de familie is. En hun geven er nou eenmaal niets om als ik me even wat slechter voel en dan vinden ze het ook niet erg als ik dan even de rust opzoek ofzo.

Het kost me wel moeite positief te blijven over morgen(eerste schooldag), telkens als ik eraan denk denk zie ik mezelf al meteen in de verdediging schieten tegenover anderen enzo, maar het is ook niet zo dat ik er tegenop zie, ik laat het maar gewoon over me heen komen en dan zie ik wel, maar ik hoop wel dat die emdr snel gaat gebeuren, dan ben ik misschien eens van die stomme gewoontes af.

[Heksjuh]

Winnie: succes met je eerste schooldag morgen!

[Zertab]

I´ve become so numb,I can´t feel you there...become so tired,so much more away. I becoming this,all I want to do...is be more like me...and be less like you.