Advertentie | |
|
16-11-2010, 14:56 | |
Verwijderd
|
Dit is misschien wat drastisch maar het lijkt me een goede onder de aandacht brengen van wat jou moeder eigenlijk mee bezig is. Gewoon melden bij http://www.amk-nederland.nl/
|
16-11-2010, 15:25 | |
Verwijderd
|
Als ik jou verhaal zo lees is het belangrijk om professionele hulp in te schakelen.
Je kunt samen met je oudere zus eens langs het AMK gaan om te kijken of hen wat voor jou kunnen betekenen. Verder kun je naar de huisarts gaan, die heeft vaak wel een overzicht van alle instanties. Een psycholoog lijkt mij niet voldoende, want een psycholoog is er voor jou alleen. Dan zul je toch meer moeten denken aan een pedagoog of gezinstherapeut. Het eerste wat ik nu zal doen is je broertje steunen en met hem wat leuks gaan doen. Verder je zus opzoeken en samen met haar of met iemand anders(waardoor je sterk staat) hulp gaan zoeken. |
16-11-2010, 16:19 | |
Heel erg bedankt voor deze reacties!
Wat mijn moeder betreft: als ik er niet tegen kan moet ik maar weg. En dat zal ik ook zeker doen volgend jaar. Ik ben een beetje bang om hulp te zoeken bij andere volwassenen, aangezien het als belachelijk wordt gezien door mijn ouders en ik denk niet dat het ernstig genoeg is om Jeugdzorg in te schakelen. Ik wil geen nare gevolgen, snap je? Ook toen ik dat eerder heb gedaan vroegen me ouders steeds wat ik te bespreken had bij mijn psycholoog en zeiden ze dat tegen mijn broers en zussen. Kortom: ik werd voor gek verklaard door mijn ouders. En omdat ze er niet in geloven (zegt mijn vader vaak genoeg) zal het ook niet werken, ook niet als we in gezinstherapie zouden gaan. Het klinkt waarschijnlijk naïef maar hierdoor krijg ik waarschijnlijk zelf ook meer problemen mee, terwijl ik me juist liever terugtrek in mijn kamer of de muziek als ik me slecht voel. Als alles weer aan het licht moet komen zal het nog even erger worden, en moet ik open kaart spelen terwijl ik het liefst positief denk en mijn eigen wereld mooie creëer. Ik weet niet echt hoe ik het uitleggen. Ik word er gewoon huiverig van om bij anderen aan te kloppen... Toch gaat het me vooral om mijn broertje, aangezien ik volgend jaar uit huis ga en er niemand voor hem over blijft. Zelf heb ik me ook vaak afgevraagd waarom mijn ouders bij elkaar zijn gebleven. Mijn vader zegt dat ze voordat ze kinderen had haar nog nooit zo boos heeft gezien, iets wat ze nu bijna dagelijks toont. Ook beweert hij dat ze liever op haar werk is (ze heeft drie baantjes) dan dat ze thuis blijft, in het weekend is ze dan ook altijd werken. Ik weet niet wat mijn vader wilt bereiken met deze dingen maar dat laat hij graag merken. Ook kan hij haar lelijk voor schut zetten en lacht hij om haar woede, bijvoorbeeld als er visite is verteld hij vaak hoe boos ze kan zijn. Dit lijkt me ook niet leuk voor mijn moeder, die graag respect van ons wilt. Er zijn wel tijden dat het goed gaat. In de zomer bijvoorbeeld, als iedereen wat meer vrijheid heeft om naar buiten te kunnen. Dan is mijn broertje ook veel meer buiten en sport hij vaker. Ik probeer nu vooral een goede band met hem te krijgen, hem te steunen bij het huiswerk maken, met hem te voetballen buiten en samen naar de film te gaan. Ik geloof wel dat dat zal helpen. Maar voor mijn moeder verandert het niks, die kan ongeacht de situatie ineens boos thuiskomen en alles weer veranderen. Het moeilijke is gewoon dat mijn moeder zegt niet te kunnen veranderen, dit is natuurlijk volkomen absurd en zet haar precies in deze slachtofferrol. En zij moet juist het goede voorbeeld geven van verandering. Ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen na dit verhaal, en ik ben benieuwd naar komende reacties, alvast bedankt!
__________________
The revolution will not be televised.
|
16-11-2010, 16:45 | |
In mijn ogen is dit echt wel erg genoeg voor jeugdzorg. Als jij net zo volwassen praat met die mensen als dat je hier op het forum post dan nemen ze jou zeker wel serieus.
Toen ik thuis wegging werd ik ook gezien als de boosdoener door mijn gezin en vooral door mijn moeder. Maar uiteindelijk heb ik mezelf wel gered.
__________________
What good is religion when it's eachother we despise
|
16-11-2010, 17:55 | |
Het is zeker wel ernstig genoeg, je broertje en jij lijden eronder en je ouders nemen niet de verantwoordelijkheid die ze wel zouden moeten nemen. Wat Dvine al zegt, dit kan best voor problemen zorgen in de toekomst. Je bent niet in een normale, liefdevolle omgeving opgegroeid. Uit je eerste post blijkt al dat je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebt naar bijvoorbeeld je broertje. Dat is echt heel lief en nobel, maar het kan je later behoorlijk in de weg komen te staan.
Het is duidelijk dat er echt wat moet veranderen. Als je een fijne huisarts hebt kun je daar aankloppen, die zijn er ook voor geestelijke problemen. Je zou inderdaad ook naar jeugdzorg kunnen gaan, vooral omdat je broertje hier nog langer onder valt dan jij. Ik hoop dat je jezelf en je broertje in een fijnere situatie weet te brengen, maar realiseer je vooral dat je ouders niet hun verantwoordelijkheid nemen, en dat dit ook niet jouw schuld of verantwoordelijkheid is. Het enige wat jij nu kunt doen, is aan de bel trekken bij een instantie die hier wat aan kan doen. Ik hoop echt dat het beter wordt voor je |
16-11-2010, 21:33 | |
Verwijderd
|
wat ben ik blij dat je dit post, niet omdat het verhaal zo leuk is, maar t komt best wel overeen met dat van mij,
ik zou in mijn geval het liefst de vertrouwenspersoon van school raadplegen maar wegens slechte ervaringen met school kom ik dr zo min mogelijk, ik denk dat jij dat mss wel moet doen, of knoop anders ns n gesprek aan met je vader, wat hij van de situatie vind, of met je zus, die nu niet meer thuis woont. ik weet niet of je op dezelfde school zit als je broertje, maar anders kun je voorstellen samen naar een leraar te gaan die jullie beide vertrouwen. ik zou verder ook niet echt weten wat je anders kunt doen. mss een ander familielid raadplegen ofzo maar verder dan dat kom ik ook niet. maar als dr ooit wat is, je mag me altijd pm'en, want dit komt echt gewoon te eng veel overeen met mij! |
17-11-2010, 09:41 | |
Nogmaals bedankt iedereen voor hun posts!
Ik zal erover nadenken om naar de huisarts te gaan. Als ik zo mijn eigen posts lees lijkt dat ook wel het beste om te doen. Ook zal ik er met mijn vader over praten, en vooral met mijn broer en zus, hoe we dit het beste kunnen oplossen. Bij ons wordt er nauwelijks gepraat, dat schijnt moeilijk te zijn als er problemen te zijn. Dus ik ga het tijdens het avondeten ter zake brengen. Nu moet ik nog even nadenken wat ik zal zeggen. Mijn broertje gaat waarschijnlijk naar mijn school, wat ik wel leuk vind, dan kunnen we elkaar ook zien en zorg ik ervoor dat hij wat zelfvertrouwen kan krijgen (Hij is echt een schat). Ik zal erover nadenken en in de tussentijd actie ondernemen! Het klinkt nu alsof ik alle verantwoordelijkheid wil, en dat wil ik ook omdat er iemand moet zijn om het te veranderen. Vaak heb ik het idee alsof mijn ouders niet de situatie van binnenuit kunnen beoordelen. Zo moeilijk kan het niet zijn, ik zal het zo goed mogelijk proberen te verwoorden, als het geen effect heeft ga ik alsnog een andere volwassene raadplegen.
__________________
The revolution will not be televised.
|
17-11-2010, 09:48 | |
Er is ook een stap voor jeugzorgd zoals ouderchoaches, kinderwerkers, maatschappelijk werk ed. Zij werken meestal bij een welzijnsoganisatie en het is een stuk laagdrempeliger dan jeugdzorg. Als je mij een pm stuurt met de stad waar je woont dan wil ik wel even voor je op zoek gaan. Ik werk zelf ook bij zo'n welzijnsinstantie.
|
17-11-2010, 17:04 | |
Verwijderd
|
ff btw,
het valt me op hoe snel mensen uit huis geplaatst worden, in de pauze stond een verhaal van een gezin, 1 moeder 5 kinderen, en de middelste dochter daarvan die was 17, die werd samen met dr broers en zussen uit hius geplaatst, omdat die teveel verantwoordelijkheid zou hebben, omdat ze vanaf dr 12de regelmatig boodschappen deed en voor dr broertjes zusjes opkwam en ze hielp. dan denk ik echt van, waarom hun? ik ken n meisje dat mega mishandeld word maar zij wordt niet uit huis geplaatst! toen ik dat verhaal las dacht ik van, wtf het is maar goed dat ze niet weten hoe het bij mij thuis is dan had ik allang ergens anders gewoond, maar goed dat ff terzijde enuuuh sneeuwzwart dat is oook echt niet om jou schrik aan te jagen ofzo:$ |
Ads door Google |
11-12-2010, 17:15 | |
Misschien heb je hier wat aan? http://www.internethulpverlening.nl/default.aspx ? Hoop dat het helpt.
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Ik misbruik het forum even als persoonlijke Klaagmuur Verwijderd | 8 | 21-06-2012 17:20 | |
Verhalen & Gedichten |
[Vervolg]Achter de gele deur #2 Eend | 166 | 20-06-2006 20:32 | |
Verhalen & Gedichten |
Weten jullie nog... Vlooienband | 146 | 02-12-2004 13:50 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Hoe gaat het er nu werkelijk aan toe op een zwarte school? Jabotinsky | 84 | 02-11-2004 01:12 | |
Verhalen & Gedichten |
Dreamland, deel 1 Verwijderd | 28 | 23-05-2004 18:35 | |
De Kantine |
Groot Moppentopic [1] Negrotiator | 82 | 16-01-2004 07:44 |