Heb ik Dwangneurose?

[Miss Und@ztood]

Ik las laatst iets over dwangneurose en nu denk ik dat ik het zelf ook heb.

Als ik s' avonds ga slapen moet ik het licht twee keer uitdoen want anders gaat er iets ernstigs gebeuren. Als ik in bed ga moet ik het deken twee keer van en op me leggen want anders gaat er iets gebeuren. Ik moet mijn hoofd in bed vijf keer omdraaien want anders zit er iets achter mij... Als ik een deur dichtdoe moet ik met mijn hand een rare beweging maken want anders zit er iets in het donker achter me. Als ik Windows media player open moet ik vijf keer over het pauzeknopje gaan of er gaat me iets overkomen. Ik mag geen drie uitroeptekens na elkaar zetten want dat gaat er iets ergs gebeuren. Ik mag niets drie keer doen want dan gaat er iets gebeuren, ik moet alles twee, vier maar het liefst van al vijf keer doen!! Als ik wandel moet ik VB voorbij die boom raken voor de auto me voorbij steekt want anders word ik aangereden. Als ik loop mag ik niet stoppen tot ik voorbij dat ene huis ben (hoe uitgeput ik ook ben) want anders gebeurt er iets met me.
Ik heb dit niet veel maar toch regelmatig en het is zo irritant! Is dit dwangneurose?
Herkennen mensen zich hierin? Heeft nog iemand dwangneurose? Pleas help me want het is zo lastig!!

[Inanis]

Probeer jezelf te dwingen om het anders te doen, dus ipv twee keer het licht uit te doen een keer het licht gewoon aan laten, een keer op je deken slapen, een tijdje op je rug liggen (met je gezicht naar het plafond toe.)
Deuren in huis niet dicht doen maar op een kiertje zetten of bijvoorbeeld wel dicht doen maar terwijl je hem dicht doet met je rug naar de deur toe staan.
Ipv met de muis naar het pauzeknopje van wmp te gaan gewoon 'spatie' gebruiken om het nummer op pauze te zetten.
Etcetera, etcetera.

Omwegen verzinnen, en zo jezelf forceren weer de controle te krijgen over jezelf die je wilt.

[Miss Und@ztood]

Inanis schreef:

Probeer jezelf te dwingen om het anders te doen, dus ipv twee keer het licht uit te doen een keer het licht gewoon aan laten, een keer op je deken slapen, een tijdje op je rug liggen (met je gezicht naar het plafond toe.)
Deuren in huis niet dicht doen maar op een kiertje zetten of bijvoorbeeld wel dicht doen maar terwijl je hem dicht doet met je rug naar de deur toe staan.
Ipv met de muis naar het pauzeknopje van wmp te gaan gewoon 'spatie' gebruiken om het nummer op pauze te zetten.
Etcetera, etcetera.

Omwegen verzinnen, en zo jezelf forceren weer de controle te krijgen over jezelf die je wilt.

Jah, alleen voel ik me achteraf dan erg lastig of angstig en doe ik het alsnog terwijl ik me voornam het niet te doen...

[Inanis]

Miss Und@ztood schreef:

Jah, alleen voel ik me achteraf dan erg lastig of angstig en doe ik het alsnog terwijl ik me voornam het niet te doen...

Heb je er al met je huisarts over gepraat?

[Nona]

Proberen het niet te doen en vervolgens evalueren of je al aangereden, ziek of dood bent kan heel goed helpen. Wil het niet lukken, ga dan naar de huisarts en leg hem inderdaad je probleem voor.

[Miss Und@ztood]

Inanis schreef:

Heb je er al met je huisarts over gepraat?

Nee zelfs niet met mijn ouders. (Ik ben goed in het verbergen voor ze ) Als ik het zeg denken hoogstwaarschijnlijk dat het niet waar is ofzo. Deels omdat ze er nooit iets van merken (Ik heb het meestal als ik alleen ben en anders doe ik het onopvallend) en ook omdat ze niet eens weten wat drangneurose is dus...

En dan nog iets, hoe leg je zo iets uit aan je ouders? "Mama, papa ik doe vaak een paar dingen héél vaak achter elkaar omdat ik anders angst hebt dat er iets met me gaat gebeuren" Beetje ongeloofwaardig en erg raar niet? Zeker als je dwangneurose niet kent...
Ik weet nu al dat ze zullen zeggen dat ik het niet heb. Maar ja, ze weten ook niet waar ik doorga...

[Inanis]

Als je denkt dat dit niet vanzelf over gaat, dan kun je het beste een afspraak met je huisarts maken.
Hem/haar kun je meteen vertellen over het waarom je het niet aan je ouders wilt vertellen.

[zeep007]

Je neemt je gedachtes gewoon te serieus. Als ik iets heel ernstigs nu denk, wil dat niet zeggen dat het gebeurd. Als ik iets heel prettigs denk wil het niet zeggen dat het gebeurd. Het is maar een gedachte. En als je heel rationeel nadenkt, weet je zelf ook wel dat het niks met te maken heeft. (een gedachten en een gebeurtenis) Jij hebt daar immers geen invloed op.
Gek genoeg is het een beetje grootheidswaanzin, want jij bepaalt wel even met je gedachtes hoe situaties zich ontvouwen.

Maar ik weet hoe moeilijk het is om het te laten, want je gaat dan denken; wat als... Begin met kleine stapjes en probeer bovenstaande in je achterhoofd te houden! Mocht je er niet uitkomen gewoon naar de huisarts gaan, je zult verbaasd zijn over het aantal mensen die hetzelfde hebben.

[Miss Und@ztood]

Wat ik wel merk is dat het zo véél lijkt maar in real-life lijkt het echt minder en gebeurt het niet ZOo vaak. Maar genoeg om lastig te zijn.

Je kan proberen een soort dagboekje te maken waarin je eerst gewoon opschrijft wat je die dag aan 'dwanghandelingen' hebt moeten doen van jezelf en waarom (dus bv. vijf keer omdraaien in bed anders staat er iemand achter je). Ga daarna eens kijken of je de dingen die je hebt opgeschreven kan verminderen; begin bij iets waarvan je denkt dat je het makkelijk kan laten (dat is voor jou misschien het lichtknopje, of juist het dichtdoen van deuren). Probeer het gewoon eens níet te doen en kijk wat er gebeurt. Schrijf ook op hoe je je voelde toen je het niet deed en hoe je je later op de dag voelde wanneer je er aan terug dacht. Als het níet lukt, schrijf dat dan ook op (en weer je gedachten en gevoelens erbij). Zo krijg je voor jezelf een overzicht van waar het probleem zit en daar kan je goed mee werken bij het verminderen van de handelingen. Mocht het niet lukken alleen, dan kan je huisarts je helpen

Kan je niet eerst is iets vragen over dwangneurose aan je ouders?

Zo van: Mam, ik hoorde pas iets over dwangneurose, en ik snap niet precies hoe dat ontstaat (of verzin iets anders), weet jij dat misschien? Gewoon een paar dagen doen, of je het heel interresant vind en dan op een gegeven moment zeg je: Ik heb het idee dat ik het ook heb, ik moet bijvoorbeeld altijd voor dat ik naar bed ga.........

Iig veel succes!

(K)Fia

[Robin-Robin]

je moet naare een psygcholoog,
dat lucht echt op.
ik heb hert namelijk ook,
in een hele erge vorm
en toen ben ik doorverwezen naar de huisarts
en toen naar een psycholoog en
ben nu in behandeling

[Aristidis]

Het lijkt op een dwangneurose, zoals ik het hoor. Ik weet niet wat jouw leeftijd is, maar soms groei je over zulke tics heen. Als je er last van blijft houden en de tips in het topic niet helpen, kan je altijd aan je huisarts vragen wat je kan proberen om eraf te komen. Die weet dat gegarandeerd, aangezien er heel veel Nederlanders last hebben van zoiets.

[DBZ]

Je moet gewoon zo denken: Als ik het doe, gebeurt er niks ernstigs met mij, maar als ik het niet doe, dan kan het geen verschil maken. Je moet goed nadenken op die soort momenten: als ik twee keer het ligt uit doe, of 1 keer, het zorgt er niet voor dat een piloot niet die ene fout maakt, zodat hij ook niet neerstort op jouw huis. Het zorgt er ook niet voor dat die ene inbreker nou net jouw huis, of een ander huis pakt om in in te breken. Misschien is het niet eens dwangneurose, maar een redelijk ernstige vorm van bijgeloof... Owja, om terug te komen op dat eerste: Ik was eerst bang in het donker, bang dat er een monster achter me aan zat(toen was ik nog klein he). Maar toen ik ouder werd, bleef ik die angst toch een beetje houden, terwijl ik wist dat het onzin was. Wat ik deed, was met mijn rug naar de muur toe de trap op lopen(dat was ongeveer het enige gelukkig). Toen dacht ik: ik weet dat het onzin is, dus waarom doe ik dan niet normaal!? Dus ik probeerde het normaal te doen en tegenwoordig loop ik gewoon de trap op in het donker.

[Eurynome]

Hej daar


Volgens mij hoef je helemaal niet te gaan panikeren. Iedereen heeft wel van die heel vreemde gewoontes (à la 5 keer alle sloten op de deuren gaan controleren voor het slapengaan). Je hebt pas een echt probléém als het je sociaal, school-, ... leven gaat beïnvloeden. Aangezien je ouders er niets van merken veronderstel ik dat het je leven toch niet al te veel heeft verstoord. Mss kan je eens nadenken over de reden waarom je die controle nodig hebt (vb een andere situatie waarin je je onmachtig voelt). Als je het te lastig begint te vinden zoek je idd best een psycholoog op, maar volgens mij is dat op dit moment nog niet nodig hoor.


Veel succes!

[DBZ]

En weet je trouwens hoe het onstaan is? Waarom ben je dat gaan doen en waarom juist die dingen? Misschien kan je dat ook helpen

[Iris15]

Miss Und@ztood schreef:

Nee zelfs niet met mijn ouders. (Ik ben goed in het verbergen voor ze ) Als ik het zeg denken hoogstwaarschijnlijk dat het niet waar is ofzo. Deels omdat ze er nooit iets van merken (Ik heb het meestal als ik alleen ben en anders doe ik het onopvallend) en ook omdat ze niet eens weten wat drangneurose is dus...

En dan nog iets, hoe leg je zo iets uit aan je ouders? "Mama, papa ik doe vaak een paar dingen héél vaak achter elkaar omdat ik anders angst hebt dat er iets met me gaat gebeuren" Beetje ongeloofwaardig en erg raar niet? Zeker als je dwangneurose niet kent...
Ik weet nu al dat ze zullen zeggen dat ik het niet heb. Maar ja, ze weten ook niet waar ik doorga...

Heeey

Ik heb het ook al sinds dat ik 9 ben, ik wist helemaal niks van dwangneurose af niet
eens dat er zoiets bestond, elke keer zei ik tegen mijn moeder ik kijk nog even achter
mijn kachel mischien zit er wel wat ik vroeg heel vaak aan haar of ze nog van me houdt
& op een gegeven moment checkte ik heel mijn kamer toen ben ik naar psygiaters gegaan en die deden een test bij me waaruit kwam dat ik ocd dus dwangneurose heb.

Nu ging het een hele tijd weer goed, één ding weet ik jezelf iets verbieden helpt niet je
voelt je zo rot dat die dwangetjes winnen en je alleen maar teleurgesteld bent in jezelf
je kan beter op de betere dagen je voornemen iets minder te doen en ik denk dat ik
dus ook medicijnen moet want het ging een lange tijd goed maar nu gaat het steeds
slechter het vermoeid me erg en ik kan helemaal doordraaien om iets kleins als niet
weten waar mijn oplader licht.

Ik wou dus dit bericht niet plaatsen door dwangetjes dat ik het hiermee met andere
erger zou maken.. maar ik weet dat ik geen psygiater ben en jullie ook dus in pricipe
kan het geen kwaat kan dus plaats ik het toch maar.

Groetjes iris.

[flameguy]

Hoi,

ik heb dus ook dwangneurose (ocs dus)
ik heb alleen last van dwanggedachten en niet van dwanghandelingen,
jij hebt volgensmij wel dwanghandelingen.
nu moet je je niet zo druk maken,
er zijn veel meer mensen buiten met dwangneurose!
probeer het vooral niet te bedwingen of te neutraliseren, daar wordt het niet beter van,
je kan het beter gewoon vertellen tegen je ouders en in behandeling gaan bij een psycholoog
dit kan ook handig voor je zijn:
http://home.bsl.nl/boek/9789031360093/Bedwing_je_dwang

succes ermee he!