Hoe wil jij ten huwelijk gevraagd worden?

Mijn broer ging met zijn vriendin een weekendje naar een hotel. Daar was een stoomzwembad en hij schreef in de beslagen ruimte; Wil je met me trouwen?
Dat vond ik een hele goeie.


En jullie? Hoe ziet je droomhuwelijksaanzoek eruit?
Zeg het maar.....

Niet, want ik wil niet trouwen.

pffffff geen idee, iets origineels in ieder geval. maarja dat duurt hopelijk nog minstens n jaar of 10

[honkballertje]

Ik wil niet ten huwelijk gevraagd worden, ik wil liever iemand ten huwelijk vragen

Maar om dan alsnog antwoord te geven op hoe dat er uit zou zien: Geen idee eigenlijk. Ik denk dat ik er achter zou proberen te komen wat ze zelf leuk zou vinden of gewoon iets leuks verzin wat te maken heeft met de plek waar we dan zijn.

Het liefst zou ik ten huwelijk gevraagd willen worden op een moment dat voor ons speciaal is. Daar heoft niemand bij te zijn, dus niet op een meer-dan-drukke familiebijeenkomst. Liever als we een intiem moment van samenzijn beleven (en dan bedoel ik geen seks, even voor de duidelijkheid) en dat hij me daar dan ten huwelijk vraagt. Dat kan zijn als we samen op de bank met een glas wijn zitten te praten, dat kan zijn na een zware, moeilijke (om wat voor reden dan ook) dag die ons energie heeft gekost maar dichterbij elkaar heeft gebracht, dat kan zijn op vakantie op een eilandje in the middle of nowhere. Ik hoef niet zo nodig iets heel hippigs met kaarsjes en bloemetjes en muziekjes enzo. Als hij dat doet, is dat ook prima, daar niet van.
Maar als je het mij vraagt, het liefst op een heel intiem moment dat van ons 2en is, waar we heel dicht bij elkaar zijn.

[Nebel]

Secret Agent schreef:

Het liefst zou ik ten huwelijk gevraagd willen worden op een moment dat voor ons speciaal is. Daar heoft niemand bij te zijn, dus niet op een meer-dan-drukke familiebijeenkomst. Liever als we een intiem moment van samenzijn beleven (en dan bedoel ik geen seks, even voor de duidelijkheid) en dat hij me daar dan ten huwelijk vraagt. Dat kan zijn als we samen op de bank met een glas wijn zitten te praten, dat kan zijn na een zware, moeilijke (om wat voor reden dan ook) dag die ons energie heeft gekost maar dichterbij elkaar heeft gebracht, dat kan zijn op vakantie op een eilandje in the middle of nowhere. Ik hoef niet zo nodig iets heel hippigs met kaarsjes en bloemetjes en muziekjes enzo. Als hij dat doet, is dat ook prima, daar niet van.
Maar als je het mij vraagt, het liefst op een heel intiem moment dat van ons 2en is, waar we heel dicht bij elkaar zijn.

Hier staat het mooi verwoord

[AzN]

Op de plek waar we elkaar voor 't eerst ontmoet hebben, das 't eerste wat bij me opkomt bij deze vraag.

[Cucumber.]

AzN schreef:

Op de plek waar we elkaar voor 't eerst ontmoet hebben, das 't eerste wat bij me opkomt bij deze vraag.

Dan zou het bij ons in de Super de Boer zijn, niet zo'n heel goed idee.
Zie je ons al gaan, in de rij van de kassa?

Ik wil absoluut niet eenzijdig gevraagd worden. Ik wil dat graag gewoon in overleg besluiten.

Huhuhu beetje suf dat bij sommigen de 'vrager' mee kan lezen wat de bedoeling wordt *zwaait naar pip en stefanie*

Anyway, ik wil ook op een moment alleen, niet publiekelijk. Ik wil ook niet al tien jaar samen zijn en dat ik maar zit te wachten tot hij eindelijk eens vraagt. Ik wil wel in overleg, maar in principe toch nog leuk verrast worden, dus ik ga het zeker niet op een dag bespreken als 'zeg, is het niet een goed idee als'. De vorm is afhankelijk van timing, moment, locatie, weetikwat. Als ik maar voelt dat hij van mij houdt en dat ik zo overdonderd ben van dat gevoel, dat ik echt echt echt floep ja zeg.

Bij ons ging het min of meer in overleg. We wilden iets officieels, want we waren van plan ooit een huis te kopen en kinderen te krijgen etc, dan is trouwen of partnerschapsregistratie wel handig (ivm als een van de twee overlijdt etc). Dus ik vroeg 'm wanneer we zouden gaan trouwen en hij zei dat ik de formulieren maar aan moest vragen, zodat we een datum konden prikken. Romantisch

Andijvie schreef:

Dus ik vroeg 'm wanneer we zouden gaan trouwen en hij zei dat ik de formulieren maar aan moest vragen, zodat we een datum konden prikken. Romantisch

Dit zou ik dus absoluut niet willen. Bah

[Em.]

Ik vind trouwen niet iets noodzakelijks, als in: niet een stadium in een relatie dat je gehad moet hebben om elkaar als je Echte Levenspartner te beschouwen. Heeft er wellicht mee te maken dat mijn ouders niet getrouwd zijn terwijl ze voor mij, als opgroeiend kind, gewoon mama en papa waren en automatisch (want: wonende in hetzelfde huis) ook man en vrouw.

Op dit moment heb ik ook totaal niet de behoefte om te trouwen met één of andere toekomstige droomman. Onder het mom van 'ik ben al van jou en jij al van mij, wat zeik je met je ringen'. Zoiets. En als iemand (lees: mijn toekomstige vriend) ontzettend moeilijk zou doen over 'we móeten trouwen want dat is Nodig en Belangrijk' dan zou ik het eerder als beklemmend ervaren, denk ik. Alsof je me niet gelooft zonder trouwpapieren. Ik kan me herinneren dat ik ooit iemand een BF moest noemen en dat we alles samen moesten doen, en ik kan me óók herinneren dat het destijds niet zo'n goede invloed op me had. Dus trouwen omdat trouwen 'moet' zou ik sowieso al niet zo fijn vinden. En spontaan romantisch op je knieën gaan + dergelijke clichédingen zou ook niets voor mij zijn. Ik zie mezelf er dan nog wel voor aan om 'nee' te zeggen. Moet je het maar eerst even overleggen!

Dus ik denk dat het wel eens vrij a-romantisch zou kunnen zijn. Als in 'goh, we kunnen deze dingen veel handiger regelen als we getrouwd zijn, laten we dat maar es doen'. Ik denk dat ik dat, op de één of andere manier, als het fijnst zou ervaren. Niet trouwen om je relatie te bezegelen of om echt 'man en vrouw' te worden (want zo zou ik me het liefst al beschouwen vóór ik trouw) maar gewoon, omdat we alle twee weten dat we eigenlijk al 'van elkaar' zijn en het trouw-stadium voorbij en dat nog wel 'even' doen voor de buitenwereld. Ofzo.

Maar dat is dit moment en ik kan hevige verliefdheden en invloeden van droommannen en zeer romantische gelegendheden niet uitsluiten, dus misschien trouw ik toch nog eens romantisch. En misschien vind ik wel nooit een man, huhu.

Lusi schreef:

Dit zou ik dus absoluut niet willen. Bah

Ik hou dan weer absoluut niet van speciale locaties en hij op z'n knie enzo, brrr
En dat overdonderende gevoel hadden we toen toch al 6 jaar oid, dus hij hoefde me niet te vertellen hoeveel hij van me houdt voor ik 'ja' zou zeggen

Lusi schreef:

Huhuhu beetje suf dat bij sommigen de 'vrager' mee kan lezen wat de bedoeling wordt *zwaait naar pip en stefanie*

ja het is maar goed dat ik het aangeef want anders had hij wel een tafeltje op het strand met kaarslicht en een violist geregeld natuurlijk

Andijvie schreef:

Ik hou dan weer absoluut niet van speciale locaties en hij op z'n knie enzo, brrr
En dat overdonderende gevoel hadden we toen toch al 6 jaar oid, dus hij hoefde me niet te vertellen hoeveel hij van me houdt voor ik 'ja' zou zeggen

Oh ik hoef ook geen speciale locaties en op zijn knie is geen eis (huhu ik schreef ijs ), maar met het overdonderende gevoel bedoel ik zo'n besefmoment van omfg dees is van mij <3. En dat kun je best zes jaar constant hebben, maar ik wil juist zo'n moment hebben waarop het wat extremer is

Jezus romantische troela.

Pippeloen schreef:

ja het is maar goed dat ik het aangeef want anders had hij wel een tafeltje op het strand met kaarslicht en een violist geregeld natuurlijk

Herinner hem aan het afbellen van paard met die mooie witte koets!

[Volk]

Ik hoef niet te trouwen. Maar als het dan toch zou gebeuren dan het liefst ongeveer zoals het bij andijvie ging. En anders als we door de stad lopen dat we opeens bedenken dat we gaan trouwen en dan meteen de papieren regelen. Het hoeft geen 'speciaal' moment te zijn, elke dag met hem is al superspeciaal.

Lusi schreef:

Oh ik hoef ook geen speciale locaties en op zijn knie is geen eis (huhu ik schreef ijs ), maar met het overdonderende gevoel bedoel ik zo'n besefmoment van omfg dees is van mij <3. En dat kun je best zes jaar constant hebben, maar ik wil juist zo'n moment hebben waarop het wat extremer is

Jezus romantische troela.
[...]

Mja, dat moment waarop het wat extremer is was bij ons gewoon de trouwdag zelf En die dag was echt van ons - gedeeld met naaste familie, we waren met z'n 10'en, dus dat was heel fijn en bijzonder

[Miek]

Secret Agent schreef:

Het liefst zou ik ten huwelijk gevraagd willen worden op een moment dat voor ons speciaal is. Daar heoft niemand bij te zijn, dus niet op een meer-dan-drukke familiebijeenkomst. Liever als we een intiem moment van samenzijn beleven (en dan bedoel ik geen seks, even voor de duidelijkheid) en dat hij me daar dan ten huwelijk vraagt. Dat kan zijn als we samen op de bank met een glas wijn zitten te praten, dat kan zijn na een zware, moeilijke (om wat voor reden dan ook) dag die ons energie heeft gekost maar dichterbij elkaar heeft gebracht, dat kan zijn op vakantie op een eilandje in the middle of nowhere. Ik hoef niet zo nodig iets heel hippigs met kaarsjes en bloemetjes en muziekjes enzo. Als hij dat doet, is dat ook prima, daar niet van.
Maar als je het mij vraagt, het liefst op een heel intiem moment dat van ons 2en is, waar we heel dicht bij elkaar zijn.

Ja dit precies

Trouwen, trouwen, trouwen. Mja.

Ik vind het heel mooi hoe het bij mijn ouders gegaan is. Ze hadden het al wel eens over trouwen gehad, maar nooit elkaar ten huwelijk gevraagd. Toen is mijn vader naar de vader van mijn moeder gegaan om om de hand van zijn dochter te vragen. Grootvader, grapjes die het is, maakte een enorme hand van papier-maché: 'Die mag je!' En daarna gingen ze trouwen.

Voor mezelf - ik zou het wel fijn vinden als ze mijn vader om mijn hand zou vragen. Maar ik weet sowieso niet óf ik wel wil trouwen. Ik vind trouwen een beetje een man-vrouw ding, zeg maar :'). Maar als zij het graag wil, het heeft ook wel iets moois, vind ik. Dat je officieel voor elkaar kiest en alles.

hoe denken jullie er btw over als een vrouw iemand ten huwelijk vraagt, ik hoor soms namelijk dat mensen dat traditioneel niet vinden kunnen en anderen vinden het juist wel apart.

[tuttebel]

ik las een artikel in een vrouwentijdschrift (geschreven door een man), dat juist het ten huwelijk vragen (wanneer en hoe) het enige is waar de man invloed op heeft en dat dus ook niet kwijt wil. man en vrouw zijn in dit artikel natuurlijk enorm gegeneraliseerd, maar ik snap het ergens wel.
een groot deel van de vrouwen wil graag een bruiloft en zal het ook leuk vinden deze te plannen, de man maakt het meestal niet zoveel uit. dus de wat, hoe en wanneer van het ten huwelijk vragen is een mannentaak!

Ik zou het wel leuk vinden als mijn vriend me er compleet mee verrast, maakt niet uit waar en hoe het gebeurt.

[Qimm]

ik ben al ten huwelijk gevraagd, heb niets meer te willen :')

een juf van me had een vriend die helikopter piloot is, en ze wonen op een boerderij, toen ging die vriend van haar dus helikoptervliegen en liet hij een spandoek op hun weiland vallen met daarop heel groot wil je met me trouwen? daarna landde hij dus ook in hun weiland met zn helikopter en had hij een ring bij en allemaal picknickspullen enzo

Als het dan toch moet, dan vind ik het wel leuk op vakantie en dan gauw diezelfde vakantie trouwen

[ZitriN]

Ik ben gewoon echt te romantisch om hier nuchter tegenover te staan.
Wil trouwens sowieso wel trouwen, daarmee geef je voor mij echt aan dat je ervoor kiest om de rest van je leven met elkaar te delen. Voor mij heeft het wel meerwaarde (Ik snap dat het bij anderen anders ligt, maar ik ben gewoon echt zo'n meisje-meisje dat door de jongen versierd wil worden, mee uit gevraagd wil worden, en dat hij haar vervolgens zoent en vraagt of hij met haar wil trouwen). Tot nu toe heeft mijn vriend zich netjes overal aan gehouden, en wil ook heel graag trouwen, we vinden ons nu nog te jong hoor, maar ooit. En hij snapt ook wel dat hij mij ten huwelijk moet vragen en dat het wel speciaal moet zijn, het is tenslotte ook het punt waarop je tegen elkaar zegt dat je samen oud wil worden en dat vind ik vrij bijzonder.

Oh en dan heb ik het niet over die zooi met rozenblaadjes en kaarsjes in de vorm van een hart, maar meer over dat hij lekker eten heeft gekookt, of me uit eten heeft genomen, of ergens op vakantie, of bijvoorbeeld oud en nieuw en dat je vuurwerk aan het kijken bent en wel dat we alleen zijn. En ik wil eigenlijk wel iets horen in de trant van "ik wil oud met je worden".

Dat 'ik wil samen oud met je worden' was voor ons ook voor die tijd wel duidelijk en uitgesproken, zoiets weet je toch wel van elkaar voor je een aanzoek doet?

[LauraJansen]

Op een vliegend tapijt.

In ieder geval niet via all you need is love...
Die gister in dat lied was echt hilarisch!!

[Volk]

Andijvie schreef:

Dat 'ik wil samen oud met je worden' was voor ons ook voor die tijd wel duidelijk en uitgesproken, zoiets weet je toch wel van elkaar voor je een aanzoek doet?

Dat was bij ons de reden om de relatie te beginnen.

[ZitriN]

Volk schreef:

Dat was bij ons de reden om de relatie te beginnen.

Maar dat je er ook echt in gelooft dat het gaat gebeuren, dat je gelooft in de voor en tegenspoed. Mijn vriend en ik gaan nu ruim een jaar met elkaar, en ik hoop oud met hem te worden, maar daar ben ik niet zo zeker van dat ik het hem wil beloven. En die zekerheid, liefde is natuurlijk nooit volledig onvoorwaardelijk, maar toch, die zekerheid geef je elkaar als het ware. Ik snap wel dat mensen geen waarde hechten aan trouwen en dat dat soort dingen van te voren al zijn uitgesproken en het daarom niet zo nodig hoeft. Maar ik vind het wel echt iets moois, ja ik vind het echt mooi om zoiets aan elkaar te beloven en dat mag best gevierd worden. En als het goed is doe je het maar één keer en dan vind ik het wel leuk als jaren later, terwijl je tieten een decimeter gezakt zijn en je allebei een drukke baan hebt en je gek wordt van het babygehuil en zijn liefde voor NOS sport, je er nog met een glimlach aan terug kan denken.

ZitriN schreef:

Maar dat je er ook echt in gelooft dat het gaat gebeuren, dat je gelooft in de voor en tegenspoed. Mijn vriend en ik gaan nu ruim een jaar met elkaar, en ik hoop oud met hem te worden, maar daar ben ik niet zo zeker van dat ik het hem wil beloven. En die zekerheid, liefde is natuurlijk nooit volledig onvoorwaardelijk, maar toch, die zekerheid geef je elkaar als het ware. Ik snap wel dat mensen geen waarde hechten aan trouwen en dat dat soort dingen van te voren al zijn uitgesproken en het daarom niet zo nodig hoeft. Maar ik vind het wel echt iets moois, ja ik vind het echt mooi om zoiets aan elkaar te beloven en dat mag best gevierd worden. En als het goed is doe je het maar één keer en dan vind ik het wel leuk als jaren later, terwijl je tieten een decimeter gezakt zijn en je allebei een drukke baan hebt en je gek wordt van het babygehuil en zijn liefde voor NOS sport, je er nog met een glimlach aan terug kan denken.

Wij zijn nu bijna 11 jaar samen, ik weet niet meer heel goed hoe het precies vóelde in het begin, maar ik weet wel dat hij het een keer had over;'Pfff, een vriendin, nee, die wil ik niet, lijkt me zo'n gedoe, en zeker ieder weekend naar de schoonouders? Nee dank je!', toen wist ik het gewoon zeker; wij zouden iets krijgen. Het voelde sowieso al alsof we elkaar altijd al gekend hadden en ook altijd zouden blijven kennen, alleen wist hij nog niet dat ik zijn vriendin zou worden ipv gewoon een vriendin Dat gevoel van 'we blijven altijd bij elkaar' is er altijd geweest sinds toen, hij beschrijft dat ook zo. En dat betekent niet dat we denken dat we per se getrouwd blijven ondanks alles; het kan best dat er iets gebeurt waardoor dat onmogelijk blijkt oid. Maar voor nu voelt het oneindig en als we toch ooit uit elkaar gaan, dan kan ik me niet voorstellen dat we niet altijd elkaars beste vrienden blijven. Misschien naief, maar goed, mensen vonden me 10 jaar geleden ook naief toen ik hem nog maar net kende

Maar als er ooit een dag komt dat ik met een glimlach terug denk aan hoe het vroeger was, terwijl hij aan z'n bierbuik krabt en Studio Sport kijkt (en ik dus op die herinnering moet teren), dan is het klaar Zo werkt het gewoon niet. Het moet leuk en fijn blijven, niet ooit leuk en fijn geweest zijn.

Andijvie schreef:

Dat 'ik wil samen oud met je worden' was voor ons ook voor die tijd wel duidelijk en uitgesproken, zoiets weet je toch wel van elkaar voor je een aanzoek doet?

Ik vind het gewoon een fijne optie om bijzondere momenten in te bouwen. Het vragen, en het doen. Het is al uitgesproken, en vroeger was het vragen vaker nog onverwachter misschien, maar nu zal bij iedereen het samen oud worden al uitgesproken zijn.

[Volk]

ZitriN schreef:

Maar dat je er ook echt in gelooft dat het gaat gebeuren, dat je gelooft in de voor en tegenspoed. Mijn vriend en ik gaan nu ruim een jaar met elkaar, en ik hoop oud met hem te worden, maar daar ben ik niet zo zeker van dat ik het hem wil beloven. En die zekerheid, liefde is natuurlijk nooit volledig onvoorwaardelijk, maar toch, die zekerheid geef je elkaar als het ware. Ik snap wel dat mensen geen waarde hechten aan trouwen en dat dat soort dingen van te voren al zijn uitgesproken en het daarom niet zo nodig hoeft. Maar ik vind het wel echt iets moois, ja ik vind het echt mooi om zoiets aan elkaar te beloven en dat mag best gevierd worden. En als het goed is doe je het maar één keer en dan vind ik het wel leuk als jaren later, terwijl je tieten een decimeter gezakt zijn en je allebei een drukke baan hebt en je gek wordt van het babygehuil en zijn liefde voor NOS sport, je er nog met een glimlach aan terug kan denken.

Ja precies. Ik kende hem al jaren en we waren al jaren dikke vrienden die alles bij elkaar kwijt konden en pas toen wij het gevoel hadden dat jij boven beschrijft zijn wij een relatie begonnen. Ik ben nog nooit een relatie begonnen om iets uit te proberen, diepe liefde en de wil voor altijd samen te blijven is voor mij de basis om een relatie te beginnen. Als dat gevoel er niet is begin ik er niet eens aan. Nu hebben we allebei een druk leven, mijn tieten zullen waarschijnlijk nooit een decimeter kunnen zakken en babygehuil zal waarschijnlijk nooit een deel van ons leven zijn, maar ik houd van zijn belachelijk grote liefde voor mmo's en ik kan iedere dag glimlachen omdat we vrijwel dagelijks vieren dat we samen zijn en het vaak hebben over hoe we later bejaard op een bankje zullen zitten. Ik kijk graag met een glimlach naar ons huidige leven en naar het leven dat nog komen moet

Ik ben al ten huwelijk gevraagd door mijn vriend. Het was heel apart en romantisch tegelijk. Heel onverwachts ook.. (maar we wisten wel van elkaar dat we met elkaar wilden trouwen)

We waren compleet natgeregend en moe van die drukke dag. Het was avond en omdat we toch al helemaal nat geregend waren, besloten we om buiten op een bankje midden in de centrum te gaan zitten en te genieten van al dat regen, knus tegen elkaar aan (het was niet koud, we hadden ook geen jassen aan). En toen kwam dat moment voor hem.

[Vogelvrij]

Andijvie schreef:

Dat 'ik wil samen oud met je worden' was voor ons ook voor die tijd wel duidelijk en uitgesproken, zoiets weet je toch wel van elkaar voor je een aanzoek doet?

Dat lijkt me wel, want sowieso, als je een aanzoek doet, wil je toch ervan uit kunnen gaan dat ze 'ja' antwoordt...

@Kuise Keizeren: Ben je nu onderhand al getrouwd?

[snoopy]

Mijn man had me tijdens een ballonvlucht willen vragen. Hij had een hartjesballon geregeld, maar de vluchten werden steeds gecancelled vanwege het weer
Daarom heeft ie het uiteindelijk 'gewoon' in de woonkamer gedaan, want hij kon niet wachten.
Ik vond het ontzettend lief en romantisch, maar waarschijnlijk klinkt het heel cliché als ik het vertel. Nou ja, hij had twee cirkels gemaakt (eentje van rozen, geen rozenblaadjes, maar lange rozen en eentje van waxinelichtjes). De cirkels overlapten elkaar deels (het idee daarvan: onze levens gaan ook overlappen, maar we houden toch ons eigen leven). In het deel waar ze elkaar overlapten had hij een babyspeeltje gelegd (we wisten toen net 2 dagen dat ik zwanger was, dus toen heeft ie dat toegevoegd). Ik kreeg een blinddoek voor en werd naar mijn plek binnen één van de cirkels geleid. Toen mocht ik m'n blinddoek afdoen en zat hij in de andere cirkel.
Hij heeft toen een superlief 'gedicht' 'voorgedragen' waarin hij vroeg of ik met hem wilde trouwen. Zó lief vond ik het <3

En die ballonvlucht hebben we natuurlijk gewoon alsnog gemaakt

[Nona]

Bij ons ging het zonder poespas, ballonvaarten, rozenblaadjes of kaarsjes hoor.
Wij waren net in ons huis getrokken en zaten tot onze nek in het bouwstof en de verfrollers. Op een zondagmorgen, mijn verjaardag, was ik eerder wakker geworden en besloot alvast de croissants af te bakken want lekker. Samen in bed gegeten en koffie gedronken. Mijn ouders zouden die dag komen, maar belden af vanwege mijn moeders rugklachten. Dus ik was een beetje down, maar wel heel blij dat ik tegen Spook aan kon kruipen.
Op een zeker moment slaat hij zijn arm om me heen, valt even stil, vliegt overeind en brult: BLIJFLIGGENBLIJFLIGGENBLIJFLIGGEN! Hij springt uit bed, holt er giechelend van de kou omheen (de verwarming op de slaapkamer was afgesloten vanwege de verbouwing en het vroor minstens 10 graden 's nachts) en valt naast het bed op zijn knieën. "Wil je met me trouwen?"
Dus toen heb ik hem het bed in getrokken, hem geknuffeld en ja gezegd. En we leefden nog lang en gelukkig en vrijdag gaan we in ondertrouw.

[snoopy]

Nona schreef:

Bij ons ging het zonder poespas, ballonvaarten, rozenblaadjes of kaarsjes hoor.

Is toch niet nodig om dit zo te zeggen? Heb al gezegd dat het cliché kon klinken, maar ik vind het niet zo leuk dat je het zo 'afzeikt'

[Vogelvrij]

Denk niet dat ze het bedoelde als afzeiken, het is gewoon anders. Ik vind dat idee van die ballonvaart superlief, maar eigenlijk nog veel liever dat hij het dan eerder heeft gedaan omdat hij het te lang vond duren

Maar zoals bij Nona zou ik zelf het leukst vinden, denk ik. Maar in praktijk zal het bij ons vast op de 'Andijviemanier' gaan

[Nona]

snoopy schreef:

Is toch niet nodig om dit zo te zeggen? Heb al gezegd dat het cliché kon klinken, maar ik vind het niet zo leuk dat je het zo 'afzeikt'

Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Ik had het heel leuk gevonden met "poespas", want het is lief bedoeld en dan waardeer je dat, zeker op zo'n moment. Maar het past niet bij Spook, dus ik ben blij met de manier waarop hij me gevraagd heeft.

Ik had overigens ook 'ja' gezegd als hij me in een luchtballon ten huwelijk had gevraagd
Ik kwam een keer thuis op Valentijnsdag en toen had hij op iedere traptrede een beertje van chocola gelegd, toen bivenaan de trap een rode roos en in mijn kamer allemaal rozenblaatjes op het bed Echt cute, maar helemaal niets voor hem

[snoopy]

Vogelvrij schreef:

Denk niet dat ze het bedoelde als afzeiken, het is gewoon anders. Ik vind dat idee van die ballonvaart superlief, maar eigenlijk nog veel liever dat hij het dan eerder heeft gedaan omdat hij het te lang vond duren

Maar zoals bij Nona zou ik zelf het leukst vinden, denk ik. Maar in praktijk zal het bij ons vast op de 'Andijviemanier' gaan

Nona schreef:

Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Ik had het heel leuk gevonden met "poespas", want het is lief bedoeld en dan waardeer je dat, zeker op zo'n moment. Maar het past niet bij Spook, dus ik ben blij met de manier waarop hij me gevraagd heeft.

Wellicht wat te overgevoelig gereageerd, dat kan best hoor

Wij hebben trouwens eigenlijk zo'n zelfde moment gehad dat we al hadden bedacht dat we zouden gaan trouwen. Hij heeft het alleen later nog een keer officieel gevraagd (wat ik dus ook helemáál niet verwacht had). Maar ik vond het moment dat we samen aan het trainen waren en hij ineens riep dat hij met me wilde trouwen net zo leuk! <3 (en grappig )

[Roosje]

Ik weet niet of ik überhaupt wil trouwen. Mijn vriendje is tof en het cadeau dat we van mijn ouders krijgen als we trouwen ook, maar ik ben een beetje huiverig om te beloven dat ik de rest van mijn leven bij iemand ga blijven. Ik weet gewoon niet of ik dat kan en ik wil geen beloftes doen als ik me er niet aan kan houden. Het feestje daarentegen lijkt me de shit en ik kijk altijd trouwjurken in etalages en heb fantastische ideeën maar ik weet niet of ik ze daadwerkelijk ten uitvoer ga brengen.

Verder, wat ik me afvraag: wie zouden jullie op je bruiloft aanwezig willen hebben zijn? Want ik neig erg naar een feestje met alleen mijn favoriete mensen, maarja, ik heb vijf broertjes en zusjes die er sowieso moeten zijn want ze zijn gaaf, mijn opa en oma's, mijn ouders, mijn beste vriendinnetjes, misschien ooms en tantes maar daarvan heb ik er zestien.. ik kan het slecht verzinnen.
Waar zouden jullie voor gaan?

Vriendlief en ik zouden alleen de mensen willen die we leuk vinden. Dus (naaste) familie en vrienden. Ik heb denk ik meer vrienden die ik uit zou willen nodigen, maar hij heeft meer familie met wie hij heel hecht is, dus uiteindelijk komen we wel op een zelfde hoeveelheid mensen uit denk ik, denk ik zo'n 40/50 p.p., inclusief iedereen? We hebben allebei niets met een receptie; zouden eerder alleen lekker samen eten en/of feest doen. We stellen het ons buiten voor: met heel lekker eten én een dansvloertje, zodat men kan kiezen Maar niet van dat typisch Twentse met lange tafels en een band die bruiloftsmuziek speelt en dat iedereen dan aan dezelfde tafel blijft zitten en niet durft te dansen behalve als iemand de polonaise inzet Hoewel ik mijn vrienden er voor aanzie om een polonaise te beginnen alleen om mij te kutten

Maar als ik er nu over nadenk dan lijkt het me ook wel leuk als bijvoorbeeld klasgenoten de kans hebben om even te kunnen komen feliciteren, als ze dat leuk vinden, dus dan zou het toch een beetje receptieachtig worden... Nja misschien zoals bij Qimm, dat de 'receptiemensen' gewoon even aan het begin van het feest langskwamen. Sowieso ging het bij Qimm erg leuk Lekker ontspannen; ik heb echt totaal niets met van die bruiloften waar je van foto's maken naar lunch naar gemeentehuis naar kerk naar foto's maken met familie en de hond naar diner naar receptie naar feest moet rennen, en dan alles op verschillende locaties
In de gemeente waar ik woon mag je overal trouwen; dus we zouden de plechtigheid op dezelfde plek van het eten/feest kunnen doen

[Volk]

Bij het trouwen zelf, hoef ik er eigenlijk alleen mijn getuigen bij. Maar omdat ik weet dat mijn moeder ook wil mag zij ook komen. Na het trouwen is er een feest en daar mogen mijn naaste vrienden, mijn moeder + vriend, en broertje met vriendin komen en Oma. Meer hoeft niet. En vanuit mijn vriend dan zijn broer, zijn vader en stiefmoeder en dezelfde naaste vrienden als ik al had genoemd. Als er nog mensen zijn die ons willen feliciteren dan moeten ze dat maar een andere keer doen.

Maar het liefst zet ik ergens een krabbeltje onder en weet niemand dat ik getrouwd ben, alleen dat we de liefde vieren. Maar dat zou mijn moeder heel verdrietig maken.

Wij zijn heel ontspannen getrouwd; naaste familie erbij (zussen + aanhang en ouders), met z'n allen naar het gemerntehuis (de zussen waren onze getuigen), toen rustig door de stad naar het restaurant gelopen (een restaurant in een groot hotel; het moest rolstoelvriendelijk zijn), daar heerlijk koffie en thee gedronken met bonbons etc erbij (niet vooraf geregeld ofzo, zo liep het gewoon), toen kregen we cadeaus van iedereen, daarna konden we aan tafel en hebben we uitgebreid gegeten (een vooraf bepaald menu). Uitgebreid na getafelt met koffie, thee en twee soorten taart (niet van te voren uitgezocht oid). Prima Zou het zo weer doen!

Dit jaar zijn we vijf jaar getrouwd, we gaan met z'n tweetjes weer daar eten

Het zou mij eigenlijk niet zo zeer gaan om het trouwen, denk ik, maar veel meer om het vieren van de/onze liefde. Dat dingetje dat op papier dat we dan officieel man-en-vrouw zijn, dat is dan mooi meegenomen... En het is best handig dat dan meteen alles handig is geregeld als we kindjes krijgen. Als mijn vriendje per sé niet zou willen trouwen, zou ik dat ook prima vinden, op voorwaarde dat we dan een groot feest zouden geven om onze liefde te vieren. Vrienden van hem deden dat ook. Toen ze tien jaar samen waren, werd iedereen (dus familie en vrienden en collega's in een keer) uitgenodigd in een best schattig zaaltje niet zo heel ver van hun huis. Daar heeft zijn oude band de hele avond gespeeld, hij heeft een paar keer meegezongen terwijl zij de sterren van de hemel danste en de hele avond straalde het paar van geluk. Ik weet niet wat ze overdag hebben gedaan, maar mij zou zoiets best aanspreken als vriendje per sé niet zou willen trouwen.

Wat betreft de mensen die komen, dat word bij ons nog een hele discussie. Ik wil wel iets receptieachtig iets, want er zijn mensen die ik er niet de hele avond bij wil hebben (zoals zijn collega's waar hij eens in de drie weken vergadering mee heeft of mijn collega's/klasgenoten/sportmaatjes), maar waarvan ik het wel leuk zou vinden als ze even langs zouden komen. Hij wil wel iedereen uitnodigen. Voor de hele avond. Iedereen. Dus ook dat meisje van zes jaar geleden, en die oude studievriend die hij nooit ziet. Hij wil 'iedereen die ooit iets heeft betekent, op wat voor manier dan ook' erbij hebben. En daar heb ik dus écht geen zin in. Dus wie het hardste kan slaan, beslist wie er wel en niet komt

Ik ben ook op echt grote bruiloften geweest en ben blij dat wij het klein gehouden hebben; als gast vond ik die grote feesten erg leuk, maar als bruidspaar was het me veel te druk geweest. Maar mochten we toch ooit nog de behoefte voelen een groot feest te geven, dan doen we dat gewoon wanneer we 10/20/25 jaar getrouwd zijn

Haha, ik praat hier gewoon gezellig mee terwijl ik veertien ben en geen vriendje heb

Het lijkt mij rot wanneer het op de betreffende dag bloedheet is, of regent. Sneeuw lijkt me ergens wel weer romantisch.
Ik zou denk ik van mijn moeders kant haar broer wel de hele dag laten komen maar dr zus alleen op de receptie. Die twee willen elkaar niet zien, en met mn moedrs broer en zijn vriendin kan ik ontzettend goed opschieten, mn stiefnicht is zelfs een van mn beste vriendinnen. Mn tante zal me dat ongetwijfeld kwalijk nemen omdat ik haar ook vaak zie en zij is dan wel weer de beste vriendin van mn moeder. Jammer dan, op zulke dagen moeten ze maar gewoon bij elkaar uit de buurt blijven, kleuters!!
Met mn oma van mn vaders kant kan ik dan ook weer totaal net opschieten, net als met mn tante, maar met mn nicht en neefje heb ik wel een goede band.
Pfffff lastig allemaal!!