De Wraak van Harry: Deel III

[Gunvald]

De vorige delen van mijn verhaal staan in dit topic

De Wraak van Harry: Deel III

Frans, Robbie, Koen, Ruud, Roel, Harry, Poncke en ik waren nog steeds onderweg naar Groningen omdat Harry nog steeds wraak wil nemen op Olaf Krijns. We zaten op 2 paarden en dat was soms best lastig met z'n achten, maar we vonden het toch best lekker, vooral Robbie en Koen die de hele tijd aan elkaar vast zaten.
Robbie en Koen waren nog steeds een beetje verliefd op elkaar, ze wilden dan ook niet dat ze gescheiden werden van elkaar op die warme zachte paardenrug. Toen begon het opeens te regenen. Het regende zo hard dat we besloten even bij iemand aan te bellen en daar te schuilen, er deed een man open. Hij was heel aardig, we mochten even naar binnen en daar trakteerde hij ons op appelsap en ligakoeken.
De man vertelde dat zijn naam Ronald was en wij vertelde heel ons verhaal over de zoektocht naar Olaf Krijns. Het was wel een warrig verhaal, die man deugde niet helemaal volgens Frans. Meteen werd Frans gedisst, omdat hij zelf ook niet helemaal ok in zijn hoofd is. Harry hing aan Ronalds lippen. Hij vond het zo'n mooi verhaal en tactisch goed bedacht plan, dat de lippen van Harry en Ronald bijna aan elkaar plakten van het in kwijl opgeloste vel van hun lippen. Ronald sloeg daarna Harry van zijn lippen af, omdat hij te zwaar werd. Toen scheurde Ronald Harry's lippen kapot en Harry werd woest.
Harry sloeg Ronald hard in zijn ballen. Toen pakte Ronald plotseling een pistool uit zijn zak en wou hij Harry doodschieten, gelukkig zag Ruud dit op tijd en sloeg hij Ronald bewusteloos met de Gouden Gids die op tafel lag. We besloten het pistool van Ronald mee te nemen, want die kan nog van pas komen.
Toen we weer buiten kwamen zagen we dat onze paarden waren ontsnapt. Aan de overkant van de straat zagen we een fietsenwinkel. Daar besloten we 2 fietsen te kopen van het zakgeld dat Frans van Mariska had gekregen. Ook dat was erg krap, met 8 man op 2 fietsen, maar Robbie en Koen vonden het weer niet erg om dichtbij elkaar te zitten en zo vervolgden we onze tocht.
Het zou nog 2 dagen fietsen zijn en dan waren we in Groningen.
Toen gebeurde het: fiets 1 kreeg een lekke band. Niemand van het gezelschap wist hoe ze een band moesten plakken dus werd er besloten 4 man achter te laten. Robbie en Koen waren een logische keus, maar daarna werd het moeilijk. Frans heeft de fiets gekocht dus hij mocht ook mee, net als Poncke, want een fietstocht zonder Poncke is geen fietstocht. Door loting werd besloten dat Harry en ik ook mee mochten, en zo werd de barre tocht naar Groningen vervolgd.
Harry, Poncke, Frans en ik stapten met hun vieren op de fiets. Meters lang ging het goed. Geen gekriebel aan elkaar geen gevecht. Opeens zetten ze een daling in die ze niet verwacht hadden en moesten ze na de daling opeens de bocht om. Dit ging niet goed en ze zakten door het voorwiel. Harry klapte met zijn gezicht op de stoeprand en nu lagen zijn lippen in 5 delen op straat.
Nu was hij voor de rest van zijn leven verminkt, hij werd door de ambulance die ik had gebeld naar het ziekenhuis gebracht.
En zo gingen Poncke, Frans en ik met z'n 3en verder op weg naar Groningen. Eigenlijk vonden ze het helemaal niet zo erg dat Harry er niet meer was, ze vonden hem allemaal maar een lomperik. Frans verklapte dat hij express de crash veroorzaakt had omdat hij eigenlijk niet wou dat Harry meeging. Poncke werd boos, je mag niet iemand opzettelijk pijn doen. Eigenlijk zou Frans nu naar de hel moeten maar omdat er geen tijd te verliezen was, vergaf Poncke Frans het en ging de tocht verder.
Poncke begon te praten over de woorden van het geloof. Poncke was blij dat hij, Frans en ik zo verder konden gaan met hun leven, maar dat hij bang was, omdat hij niet meer zeker was dat zijn vrienden in de hel zouden komen of naar de hemel zouden gaan. Wanneer ze allemaal naar de hel zouden gaan, zat hij alleen in de hemel en had hij niemand meer om mee te vrijen.
Frans zei dat Poncke er geen zorgen om moest maken, omdat Frans altijd zichzelf was gebleven. Poncke vond het onzin, omdat hij alleswetend was. Frans suste hem met een ligakoek, Poncke wilde het niet aannemen, omdat hij Frans een huichelaar vond. Frans werd bang en rende weg, Poncke kwam achter Frans aan en wilde achter hem komen om hem flink te straffen.
ik pakte toen het pistool en schoot Poncke neer op het moment dat Poncke Frans pakte. ik zei dat ze even rustig moesten doen. Frans ging over de rooie, omdat hij Poncke op de verkeerde plek beschoten was. Frans en Poncke zouden nooit meer fijn elkaar kunnen pakken, want Frans was ook geraakt in zijn dijbeen.

Toen we een stukkie verder liepen vroeg Frans ineens aan me: ''waarom gaan we eigenlijk naar Groningen?''. Toen was het even stil. We waren helemaal vergeten dat we eigenlijk naar Groningen gingen omdat Harry wraak wou nemen op Olaf Krijns, want dit verhaal heet natuurlijk niet voor niets ''De wraak van Harry''. Dus we besloten om terug te gaan naar het ziekenhuis waar Harry lag. We hadden geen zin om weer te gaan fietsen, dus besloten we een auto te jatten. Er kwam een Opel langsgereden. Poncke vond het niet vriendelijk om te stelen, dus besloten we gewoon te liften. De man in de Opel vertelde dat zijn naam Ahmed Buhadjim was.
We kletsten een tijdje met hem totdat we op het onderwerp geloof aankwamen. Ahmed was een moslim extremist, hierdoor besloot Poncke dat hij niet meer mee wou rijden en gooide de deur open en sprong uit de auto. Ik en Frans bleven verbaasd achter in de auto. Ahmed zette ons af bij het ziekenhuis is Friesland waar Harry naartoe was gebracht. We liepen naar kamer C165 waar Harry lag, toen Poncke binnengebracht werd, hij was er ernstig aan toe We besloten eerst even te bidden voor Poncke, die op dat moment de OK in werd gereden. We kochten een grote ballon van Donald Duck voor Harry en gingen de lift in. Harry was erg blij met de ballon en kon niet wachten om met ons mee te gaan, weer op weg naar Groningen.
Toen vertelden we hem het ernstige bericht over Poncke, we moesten op hem wachten totdat we verder konden. We vroegen aan Harry: waarom wou je ook alweer naar Groningen? Harry antwoordde: ''Zijn jullie echt zo dom, ik heb dat verhaal al 944584305 keer verteld. Een zekere Olaf Krijns had me toch op dat tankstation in elkaar geslagen en nu wil ik wraak nemen''.
Frans vond het een beetje te gevaarlijk om met z'n vieren, waarvan er 2 nu een gehandicapt zijn, zo'n gevecht aan te gaan. Hij stelde voor om de rest van de groep te bellen, omdat we met z'n achten veel sterker zijn. Frans belde dus, maar ze zaten allemaal alweer in de studio in Zundert. Ze zeiden dat ze morgenochtend wel bij het ziekenhuis zouden zijn. Wij besloten daarom maar in het ziekenhuis te blijven slapen. We ging samen in de kamer van Poncke liggen, de verzorgster bracht een groot opblaasmatras waar Frans, Harry en ik op konden gaan liggen. Frans werd al snel opgewonden en gooide te verzorgster er ook bij. Poncke was jaloers en sprong er ook maar bij, het ging ineens al stukken beter met hem.
Het werd een hete nacht en de volgende ochtend stonden we dan ook vermoeid buiten op de andere 4 te wachten. Ze waren al een half uur te laat, we snapten niet hoe het kon. Ineens kwam de helikopter van Frans aangevlogen en toen deze op de parkeerplaats geland was stapten de Robbie, Koen, Ruud en Roel eruit. Frans werd boos, de helikopter mocht alleen door hem gebruikt worden en hij wou ze in elkaar slaan. We hebben hem net op tijd kunnen kalmeren. We besloten in de helikopter naar Groningen te gaan. We stapten in en vertrokken.
Al snel kwam Groningen in zicht. Ineens kwam de piloot met een vervelend bericht, de brandstof was op en we gingen meteen landen. We landden op het dak van GSTQ's huis. Ze bood ons een kopje thee aan maar dat sloegen we af, we gingen meteen op zoek naar Olaf Krijns.
We liepen door de stad maar vonden hem niet. Er moest een plan worden gemaakt. We besloten om ons in vier groepjes van twee te verdelen. Frans ging vanzelfsprekend met Poncke, Robbie met Roel, Ruud met Koen en ik ging met Harry. Het belooft nog moeilijk te gaan worden.

Wordt vervolgd

[Roosje]

Waarom een nieuw topic?

Ik vind het nog steeds niet leuk.

[.boris]

paka

[Gunvald]

De Wraak van Harry: Deel IV

We waren onze zoektocht gestart maar kwamen meteen in de problemen. We konden geen contact houden via onze mobiele telefoons, de verbinding in Groningen was te slecht.

Frans en Poncke liepen door een donker steegje. Een grote neger kwam op hen af en zei: pssst zoeken jullie iets? Ik kan jullie helpen.
Frans en Poncke vertelden de neger dat ze Olaf zochten. De neger zei: ik sluit me bij jullie aan, ik krijg nog geld van hem. Hij had zich voorgesteld als Fitty. Fitty, Poncke en Frans gingen verder met hun zoektocht.
Roel en Robbie waren bij een wedstrijd kijken van FC Groningen, in de rust vroeg Robbie aan de speaker of hij eventjes iets mocht zeggen. Hij vroeg of iemand in het stadion toevallig een Olaf Krijns kende en dat hij dan na wedstrijd naar de supporterskantine wou komen. In de 2de helft ging Robbie nog even met een bananenschil over z'n plasser streaken. Na de wedstrijd in de kantine kwam een man naar ze toe, Hij had een grote snor en was best lang. Z'n naam was Johan. Hij vertelde dat hij Olaf kende. Hij ging met ons mee om te laten zien waar Olaf woonde. We belden aan.
Niemand deed open, maar we wisten dat Olaf er was. We hoorden bovenin zijn appartement wat bonken, dus waarschijnlijk was hij met iets anders bezig. Olaf draaide keiharde metal. Roel vond het wel gezellig en ging headbangen op straat. Johan zei dat hij niet zo idioot moest doen, omdat hij anders Roel's kop van de romp zou slaan. Opeens stopte de muziek. Robbie riep "hee Olaf''. Toen keek hij uit het raam, en zei hij dat hij Olaf helemaal niet was, maar zijn oudere broer Vincent. Hij vertelde dat Olaf naar Parijs op vakantie was met zijn vriendin voor 3 weken. Dus we moesten iedereen weer gaan zoeken om dit te vertellen, we namen afscheid van Johan. Hij kreeg een dikke tongzoen van ons.
Roel belde toen Frans op om te vragen wat hij aan het doen was. Roel vertelde dat Olaf op vakantie was. Op de achtergrond zei Poncke tegen Frans dat hij nog niet klaar was en waarom hij altijd zijn mobiel aan had staan als ze met zijn tweeen waren. Frans spoot toen zijn appelsap over Poncke heen en gaf de telefoon aan Poncke. Poncke vroeg wat er aan de hand was.
Na alles uitleg over wat er was voorgevallen, vroeg Poncke: "Wat nu?" Roel zei dat we dit maar aan Harry moesten vragen, want hij wil natuurlijk perse wraak nemen. Dus belde Roel Harry op. Harry wou het niet opgeven. Dus besloten we met z'n allen naar Schiphol te gaan, om daar het vliegtuig naar Parijs te nemen. Dit keer gingen we niet met fiets, paard of te voet. Nee, we gingen mee met de bus van de ajax-spelers die net in Groningen gespeeld hebben. Harry zat onderweg de hele tijd te slijmen bij Rafael van de Vaart en Wesley Sneijder. Al snel begon hij ze te tongzoenen.
Rafael vond het lekker. "Ik ben nog nooit zo lekker gelikt door Silvie." Harry vond deze vergelijking stom en beet in Rafael's tong. Rafael schreeuwde het uit en zei dat Harry een hoer van Amsterdam was. Harry was nu tevredener dat hij dat zei, in plaats van dat Rafael Harry vergeleek met Silvie. Harry zoende verder, maar hij kreeg bloed van Rafael over zich heen, dus hij was het zat. Wesley wilde nu wel verder zoenen, maar hij wilde geen enge ziektes van Rafael overnemen. Rafael zei dat hij die ziektes van Silvie had gekregen en dat het dus niet zijn schuld was. Frans gaf Rafael een pakje appelsap om wraak te nemen. Rafael naam een slok appelsap en het begon lekker te prikken. Frans zat met pretoogjes in de bus totdat Mariska opeens belde. Mariska vroeg aan Frans waar uit uithangt de laatste dagen. Frans bood z'n excuses aan en vroeg aan de chauffeur om even een ommetje te maken zodat we Mariska en de kids ook mee kunnen nemen naar Frankrijk. De chauffeur vond dit goed. 2 uurtjes later waren we in Zundert. Mariska en de kids stapten ook in. Er was niet meer genoeg plek, dus moesten Ruud, Robbie en ik eventjes in de kofferbak.
Robbie en Ruud begonnen meteen aan elkaar te zitten en de temperatuur liep hoog op. Ik word er zo langzamerhand wel een beetje zat van tegenwoordig. Steeds dat geflikflooi. Ik had liever bij Frans, Mariska en de kids willen zitten. Enfin, ik wist dat we bijna bij Schiphol waren, dus ik hoefde die ritmische bewegingen achterin niet lang meer mee te maken.
Eindelijk hoorde ik de kids in de auto schreeuwen dat ze bij Schiphol waren. Ik waarschuwde Robbie en Ruud dat we er uit moesten, maar ze wilden nog niet komen. Ik stapte dus zelf uit, maar ik stond meteen oog in oog met agente Steph. Deze forse vrouw die naar mergpijpjes rook, vroeg wat dit allemaal betekende. Robbie en Ruud waren nogal in elkaar verstrengeld en zo leek het net een ontvoering. Ik legde alles uit maar Steph lachte me uit. hihi, zei ze. nee wacht, het was haha. De rest van de groep kwam kijken wat er aan de hand was. Frans werd boos en wou Steph slaan, maar toen deed Frans z'n hand zeer. Steph zei dat als ze haar ligakoeken en appelsap zouden geven dat ze het door de vingers zou zien, gelukkig had Poncke er nog wat bij. We hebben nog even met haar staan praten en eigenlijk was ze best aardig. We moesten afscheid van haar nemen, want ze kon helaas niet mee naar Parijs. Robbie en Harry gingen even naar binnen om kaartjes te regelen, hebben wij even geluk dat we Robbie bij ons hebben, anders hadden we niet genoeg geld bij ons. Even later kwamen ze terug met maar 7 tickets, terwijl we met 11 man zijn, we zullen afscheid moeten nemen van 4 man. Vanzelfsprekend besloten we dat Mariska en de kids niet meegingen, want dit was te gevaarlijk voor hun. Maar dan zullen we van nog iemand afscheid moeten. Frans, Harry en Roel waren natuurlijk uitgesloten. Poncke ook, want die man hebben we gewoon nodig. Dus wie dan: Robbie, Ruud, Koen of ik.

We waren er al snel uit, we lieten Koen hier omdat hij nog niks goeds gedaan heeft voor ons en zich toch alleen maar zit af te trekken op z'n gewaagde foto's. Koen kon het niet geloven en ging hard huilen. Steph zag dit en ging naar Koen toe.
Steph nam Koen mee naar een klein kamertje van de douane. Ze gaf hem een glas melk en begon over zijn been te strelen. Koen viel snikkend in haar armen, hij kon het niet verkroppen dat hij achter gelaten was, hij vond de groep maar een stelletje NSB'ers.
Ondertussen lag hij nog steeds te snotteren in Steph's armen toen het een beetje licht in zijn hoofd werd, hij wist niet hoe het kwam. Koen voelde zich ziek en wou naar huis, naar z'n moeder en haar broodjes pindakaas. Ineens viel hij neer, zomaar op de grond, bedwemeld door de lucht van mergpijpjes.
Als er nu niet snel hulp zou komen zou het te laat zijn. Maar er kwam geen hulp en Steph deed de deur op slot en veranderde in een beest. Koen sukkelde steeds meer weg. Steph had GHB van GSTQ gestolen en wist natuurlijk niet hoe ze er mee om moest gaan, haha dom wijf ook. Of hihi is ook goed. Steph kwam er achter dat ze Koen te veel GHB had gegeven. Ze wist alleen dat het een rape-drug was en ze wilde nou eenmaal weer eens goed iemand te grazen nemen. Koen had geen vriendin en had er ook nog nooit één gehad, dus hij was wel een lekker gewillig kippetje. Steph had er wel zin in, want ze vond agente zijn maar een hell of a job dus stond ze al heel lang droog. Koen begon al te schuimbekken, Steph dacht dat hij dood zou gaan en gaf hem een flinke tongmond-op-mond-beademing. Hij smaakte zout, lol ze had echt te veel GHB aan hem gegeven. Zelf raakte ze ook een beetje versuft en opeens kwam Koen weer een beetje bij. Versuft trokken ze elkaar aan hun broekriemen naar elkaar toe.
Buiten stonden we allemaal op Koen te wachten, want we verwachtten dat hij toch wel meewilde en dat hij dan maar bij Frans op schoot moest zitten. Frans protesteerde, want hij wilde liever Poncke op zijn schoot hebben en vond Koen een sukkel. Poncke zei dat Frans in de hemel zou komen als hij dit soort dingen zei, dus we waren het unaniem met elkaar eens, Koen was een sukkel en samen stapten we in het vliegtuig...

We gingen allemaal lekker zitten, Poncke natuurlijk bij Frans op de schoot, ze begonnen al gelijk te tongzoenen. Ruud, Robbie en Roel waren een beetje met de stewardessen aan het zoenen. Harry was met een beetje met zichzelf bezig. Ik werd het nu langzaam zat, al dat geflikkeflooi aan elkaar. Even wou ik op het laatste moment uit het vliegtuig stappen, maar ik besloot dit maar niet te doen, omdat ik die hoeren in Frankrijk wel is wou proberen. Ik besloot te slapen totdat we in Frankrijk waren en toen gebeurde het. Ahmed, onze extremistische islamiet, zat in ons vliegtuig. Hij had de piloten overmeesterd en was van plan met ons vliegtuig in de Eiffeltoren te vliegen. Ik wou nog lang niet doodgaan, Poncke ook niet en Frans ook niet (Frans wou terug naar Maris en de kids) dus we besloten Ahmed te overmeesteren. Na een heftige worsteling lukte het ons, Poncke nam de knuppel over. Zo vlogen we even verder toen bleek dat er weer weinig brandstof was, we moesten een noodlanding in het water maken. Wat er allemaal gebeurde weet ik niet maar, maar ineens lag ik in een opblaasbare boot in de Atlantische Oceaan...

Wordt vervolgd

[tss]

je blijft me verrassen gunvald

[Roosje]

Roosieh schreef op 13-02-2005 @ 21:40 :
Waarom een nieuw topic?

Ik vind het nog steeds niet leuk.